Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΗ Σαρακοστή, καλή Μεγάλη Εβδομάδα και καλή Ανάσταση! Κυριολεκτικά και μεταφορικά με ό,τι αυτό σημαίνει ή υπονοείτε(αι) ότι σημαίνει. Δύσκολα τα πράγματα στης ελληνικής οικονομίας την ολόμαυρη ράχη, συνέλληνες. Υπομονή και ψυχραιμία. Πού θα πάει. Θα γυρίσει ο τροχός. Μπορεί να μας δώσουν οι Γερμανοί και τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάνε!

ΧΑΣΑΜΕ μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Όταν το πρωτόπε ο Πρωθυπουργός νομίζαμε ότι του ξέφυγε. Οτι άλλο ήθελε να πει κι άλλο εννοούσε. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, όμως, το συνειδητοποιήσαμε. Εννοούσε ότι το εννοεί και εννοήσαμε ότι το εννοούσε.

ΑΠΟ ΧΘΕΣ είμαστε υπό επιτήρηση, υπό διαρκή παρακολούθηση. Σε μια γυάλα είμαστε και ελέγχουν τα πάντα. Πειραματόζωα. Όσοι επιβιώσουμε κι όσοι πεθάνουμε.

ΑΠΟ ΤΟ Eurogroup στο Ecofin κι απο το Ecofin στο Eurogroup. Από τον Άννα στον Καϊάφα κι από τον Καϊάφα πάλι στον Άννα. Μπαλάκι του τέννις μας κατάντησαν στην καλύτερη εκδοχή. Εξαφανισμένος ο Πόντιος Πιλάτος!

ΕΝ ΤΗ ΠΑΛΑΜΗ και ούτω βοήσομεν... Να βλέπουμε να ρέει το χρήμα... Άτιμες αγορές!
ΛΕΤΟΝΙΑ του Νότου η Ελλάδα, Ελλάδα του Βορρά η Λετονία. Ανταλλαγή τίτλων. Η επίσημη τελετή σε 2 φάσεις. Στους μεταξύ τους αγώνες για την πρόκριση στο Euro.

OTAN ήταν στο τιμόνι της χώρας η Νέα Δημοκρατία τα “στελέχια” της έλεγαν ότι κυβερνά το ΠΑΣΟΚ. Τώρα που στο τιμόνι της χώρας είναι το ΠΑΣΟΚ τα “στελέχια” του λένε ότι κυβερνά η Νέα Δημοκρατία. Εντάξει, κάποια απ' τα πράσινα και κάποια απ' τα γαλάζια “στελέχια”.

ΚΑΠΟΤΕ ο έρωτας ήταν θεός, τώρα είναι έμπορος; Κάποτε ο έρωτας ήταν έμπορος, τώρα είναι θεός; Πάντα ο έρωτας είναι θεός; Πάντα ο έρωτας είναι έμπορος; Πάντα ο έρωτας είναι ολίγον θεός και ολίγον έμπορος; Με αφορμή την Ημέρα των Ερωτευμένων, το Ερωτηματολόγιο. Κατόπιν εορτής...

ΟΙ ΒΑΖΕΛΟΙ θαρρούσανε πως ήτανε καβάλα/ μα η Καβάλα τσοι 'καμε να ψάχνουνε την μπάλα. Αλλιώς την άκουσα τη μαντινάδα κι αλλιώς την γράφω. Το πνεύμα της, πάντως, παραμένει το ίδιο.

ΚΩΣΤΑ Χελμό, ποιητή, Αθήνα. Να άλλος ένας αληθινός ποιητής που επιμένει να μιλά στην πλήθουσα αγορά των μεταπρατών, όπου διατιμώνται τα αδιατίμητα. Το είπα πριν από δύο χρόνια για σένα, ενθυμούμενος τον Χρήστο Μαλεβίτση, όταν ανακάλυψα στη λογοτεχνική έκδοση “Βατόμουρα” κάποια απ' τα ποιήματά σου. Στεντορεία τη φωνή το επαναλαμβάνω σήμερα, που γνώρισα την ποίησή σου μέσα από τις δύο τελευταίες ποιητικές σου συλλογές “Τα χρώματα - Σχήματα” και “Τα Χορικά”, όπως και το αφιερωμένο σε σένα 8ο τεύχος του περ. “Μοριάς”, που είχες την καλοσύνη, μέσω του καλού μας φίλου, ποιητή, Κώστα Καλαπανίδα, να μου στείλεις. Εκ βαθέων ευχαριστίες.

ΚΑΤΑ το τέλος της μάχης των Φιλίππων, ο στρατός του Μάρκου Ιουνίου Βρούτου άρχισε να τρέπεται σε φυγή. Οι φίλοι του τότε τον συμβούλευσαν να σωθεί κι αυτός φεύγοντας. Αλλά εκείνος αποφασισμένος να πολεμήσει μέχρι θανάτου, τους αποκρίθηκε: “Δεν σώζεται κανείς με τα πόδια, αλλά με τα χέρια”.

“Περισσεύουν τα χέρια στον άνεργο/ και δεν ξέρει που να τα κρύψει./ Περισσέυει η καρδιά του στον άνεργο/ και δεν ξέρει τι να την κάμει./ Κάθε μέρα και κάθε νύχτα/ με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο/ τον σταυρώνει αλύπητα η ανεργία/ και δίπλα το ξεθωριασμένο βιογραφικό του./ Ιησούς Χριστός/ του Ιωσήφ και της Μαρίας./ Ξυλουργός. Ετών τριάντα τρία./ Άνεργος.”.
Το ποίημα "Ο άνεργος" του Κώστα Χελμού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου