Το ποιημα της Κυριακης

ΜΗ ΜΑΣ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΤΕ ΓΙΑ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ

Όταν μας μιλούν για εγερτήριο
Κάνουμε υποστολή.
Οι επιθυμίες κρύβονται
Στις μέσα τσέπεςς των παλτών μας.
Προσπαθούν να ζεστάμουν
Με τις ανάσες τους τις προσδοκίες μας.
Μάταιος κόπος!
Μένουν παγερές απροσάρμοστες,
Δίχως τη σιγουριά του μάλλινου ρούχου,
Δίχως τη ζεστασιά του πρωινού ονείρου.
Παίρνουν μόνο την αχλύ
Της καθημερινής φροντίδας
Κι αναπαύονται, σαν σε κάποια
Γραμμένη σελίδα ημερολογίου,
Έχοντας για συντροφιά βηματισμούς αλόγων.
Μη μας ξαναμιλήσετε για εγερτήριο!
Τον ξέρουμε καλά τον ρόλο του.
Μοι΄ζει με κλάμα
Μονοχρονίτικου παιδιόυ ,
Που δεν ήπιε το γάλα του.