Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ευτυχίας κλείνει, μια άλλη ανοίγει - όμως πολλές φορές κοιτάμε τόσο πολύ την κλειστή πόρτα που δεν βλέπουμε την πόρτα που έχει ανοίξει για μας. Στο πιο διάσημο άτομο με ειδικές ανάγκες, την Αμερικανίδα συγγραφέα και ακτιβίστρια, την κουφή και τυφλή Ελεν Κέλερ ανήκουν τα παραπάνω λόγια. Αντί άλλης εισαγωγής για σήμερα.

ΤΙ ΝΑ ΛΑΧΤΑΡΟΥΝ, αλήθεια, τα πρόσωπα που αποφασίσαμε να τα γιορτάζουμε (;) κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου; Τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες, τα Ατομα με Αναπηρία, τα Ατομα με Ειδικές Ικανότητες, τα Ατομα με Κινητικά Προβλήματα, τα Ατομα (τι λέξη) που συνεχώς 'καλαθιάζοντάς' τα τους αλλάζουμε ονόματα, όπως η Ελεν Κέλερ αλλά και όπως τον ποιητή Αρη Ταστάνη που πάσχει από 'μυική δυστροφία' και που τυχαία τις προάλλες ανακάλυψα στο Διαδίκτυο (www.disebled.gr).

ΜΕΣΑ Σ’ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, τα μύρια όσα μας απασχολούν σήμερα, ας μας απασχολήσει κι αυτό. Εστω και ακροθιγώς...

ΕΡΓΑΣΙΑ και το Σάββατο χωρίς προσαύξηση μισθού ζήτησε, λέει, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Την επόμενη φορά που θα μιλήσει θα ζητήσει να δουλεύουν οι εργαζόμενοι ήλιο με ήλιο. Οπως δούλευαν μια φορά, τον παλιό καλό (;) καιρό..

ΑΠΟΥ ’ΝΑΙ απ’ όξω απ’ τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει! Συχνά πυκνά μου θυμίζει τον τελευταίο καιρό τούτη την παροιμία ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος.Εμμονη ιδέα του ’χει γίνει.

ΡΕΠΟ αντί υπερωριών! Ο,τι διατάξτε! Κατάργηση βαρέων - ανθυγιεινών! Ο,τι διατάξτε! Απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων! Ο,τι διατάξτε! Κάπου πρέπει να υπάρχει κόκκινη γραμμή.

'ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ όχι μόνο δεν πληρώνουν αλλά φτιάχνουν και θεωρίες για να αποφύγουν τις δικές τους ευθύνες και τη συμμετοχή στην αντιμετώπιση της κρίσης'. Κάρολος Παπούλιας, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΝΙΚΗΣΕ η ΑΕΚΑΡΑ μας και μάλιστα εκτός έδρας με 3-1, -ύστερα απ’ τον Πειραιώτη Ολυμπιακό- και την κροατική Χάιντουκ για το Eurορα League; Μανιάτικο -κι ας είναι Πολίτης (απ’ την Πόλη)- το κρατά ο γνωστός φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου. Γελούν και τα μουστάκια του μεν, με τίποτα δεν υψώνει σημαία δε!

ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ η εκδήλωση, η παρουσίαση του Ημερολογίου 2011 '24 ποιητικές φωνές από τα Χανιά', που έγινε προχθές στο βιβλιοπωλείο 'Το βιβλίο', ένιωσε έντονα την ανάγκη να σκύψει και να φιλήσει το χέρι του Κώστα Νταντινάκη που είχε την ιδέα της έκδοσης και την όλη ευθύνη της ανθολόγησης και του σχεδιασμού. Σαν ιερέα στην Ωραία Πύλη που μοιράζει το αντίδωρο ύστερα από τη Λειτουργία, τον είδε! Μόλις την τελευταία στιγμή κρατήθηκε.

ΟΤΑΝ Η ΕΛΕΝ ΚΕΛΕΡ ήταν μικρή έχυσε κάποτε ένα ποτήρι νερό πάνω στην ποδιά της και την άπλωσε να στεγνώσει πάνω στο μισοσβησμένο τζάκι. Δεν στέγνωνε -όμως- και την άπλωσε πάνω στα κάρβουνα με αποτέλεσμα να πάρουν τα ρούχα της φωτιά. Η νταντά της, που ήταν δίπλα της, την έσωσε ρίχνοντάς της μια κουβέρτα αργότερα, όμως, είπε στους γονείς της: 'Ισως θα ήταν καλύτερα να είχε καεί...'.

[...] Λαχταρούμε/ μ’ ανοιχτό πουκάμισο να βαδίζουμε/ στις λεωφόρους/ π’ οργισμένες σημαίες κυματίζουν./ Λαχταρούμε/ τα χνάρια μας στην παραλία με ηλιοβασίλεμα/ άνεμος θαλασσινός να το σβήσει./ Λαχταρούμε/ από το γείσο των πέτρινων γεφυριών/ να εμπιστευτούμε στους γερανούς/ την ονειροπόλησή μας./ Λαχταρούμε/ όταν τ’ όνομά μας περιπαικτικά λαλούν/ στου πελάγου τις απαγορευμένες αρτηρίες/ να φτερουγίσουμε [...].
Από το ποίημα του Αρη Ταστάνη 'Οι λαχτάρες των παραλύτων'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου