Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα! ΣΤΙΣ 17 ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΙΟΥ/ είναι κερά τ? Αγι? Αντωνιού. Μέρες πριν μας το ανακοίνωνε η μάνα μου λέγοντας και ξαναλέγοντας την παροιμία: Ηταν κι η γιορτή του αδελφού μου, βλέπετε... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους Αντώνηδες και στις Αντωνίες που γιορτάζουν σήμερα, επ? ευκαιρία. Και βέβαια στους Θανάσηδες και στις Αθανασίες που γιορτάζουν αύριο. 'Από το δάσος της χαράς διαλέγω το αηδόνι/ για να σου πει χρόνια πολλά κι ό,τι ποθείς Αντώνη!'. Δική μου η μαντινάδα. Αρτι ποιηθείσα για την περίπτωση... ΜΗ ΜΙΛΑΤΕ ΜΗ ΓΕΛΑΤΕ και η παπαδιά ξιπάται. Προσγείωση στην πραγματικότητα. Η τρόικα είναι και πάλι, από σήμερα, εδώ. Φωτιά στα μπατζάκια μας! Ο,τι θέλουν και όπως το θέλουν... τα παιδιά. Ποιος 13ος μισθός και ποιος 14ος; Ας πάει και το παλιάμπελο; 'Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ... Η Ευρώπη της Ανέχειας... Η Ευρώπη των Αυτοκτονιών... Η Ευρώπη της Ανασφάλειας... Η Ευρώπη της Αγωνίας... Τι να πρωτοπρολάβει κι αυτή η κακόμοιρη Ευρώπη της μη Αλληλεγγύης'. To σχόλιο που έγραψε, με αφορμή το δεύτερο 'πεταχτό' του Σαββάτου, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ η καλή μου φίλη (συνομήλική μου πέρυσι, 26 αυτή 62 εγώ) Κλειώ Παπουτσάκη. Να γράψω αλλιώς την τελευταία σου πρόταση, Κλειώ: 'Σε μια Ευρώπη των «Μερκοζί», σε μια Ευρώπη της Αναλγησίας'... ΑΝΟΙΓΩ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. Ποια είναι η ελληνική λέξη για το 'φέισμπουκ'; Ακούω προτάσεις. Να το λέω πάντως 'φατσοβιβλίο' δεν μου πάει. Στερνή μου γνώση να σ? είχα πρώτα. Ας είχα ρωτήσει τον καθηγητή Μπαμπινιώτη, όταν ήταν εδώ προσκεκλημένος του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου. Κλείνω την παρένθεση. ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ. Και βέβαια έχει μέλι η καρέκλα. Κρατάτε με να μη φύγω... Τρεις τίτλοι για το ίδιο έργο που κατέβηκε, άρον - άρον, ελλείψει θεατών... 'ΤΟ 2012, ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΣΕΚΤΟ είναι, ωστόσο, Διεθνές έτος των Συνεταιρισμών, Διεθνές έτος της Αειφόρου Ενέργειας για όλους και Ευρωπαϊκό έτος Ενεργού Γήρανσης και Αλληλεγγύης μεταξύ των Γενεών. Προσφέρει σε όλους ευκαιρίες για εθελοντική προσφορά, έτσι ώστε να περισσέψουν τα τριαντάφυλλα κι οι μυρωδάτοι βασιλικοί κι όχι τ? αγκάθια κι οι τσουκνίδες'. Απ? τα που έγραψε τις προάλλες στο ιστολόγιό του (alevantis.blogspot.com) ο φίλος μου ο Παναγιώτης Αλεβαντής. Αυτό που έχει γράψει ο Ελιοτ μου θύμισε: Αν θέλουμε, λέει, περισσότερα τριαντάφυλλα να φυτεύουμε περισσότερες τριανταφυλλιές... ΚΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΔΥΟ και τρεις και τέσσερις και πέντε μέχρι τώρα, οι υποψήφιοι αρχηγοί στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί να μη θέλει να γίνει... ο πάσα ένας δηλαδή; Ο... πάσα ένας που νομίζει ότι είναι ή υπήρξε, μεγάλη βεντέτα, για να μας σώσει... ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ένας αγάς είχε ένα μοναχοπαίδι σαν το σγουρό βασιλικό, που ξαφνικά ένα πρωί έχασε το φως του. Το πήγε στους καλύτερους γιατρούς, μα γιατρειά δεν έβρισκε. Τότε ένας Χριστιανός είπε στον αγά: 'Αγά μου, γιατί δεν τάζεις το παιδί σου στον Αγιο Αντώνη τον Τσικαλαριανό, που είναι θαυματουργός κι ούλα τα κατορθώνει;'. Ο αγάς γέλασε κι απάντησε ειρωνικά: 'Ας δει ο γιος μου το φως και εγώ θα του πάω μια χοχλιδόκουπα λάδι'. Το παιδί έγινε καλά και ο αγάς φόρτωσε στο μουλάρι του δύο ασκιά λάδι και τράβηξε για την εκκλησία, στο τελευταίο σκαλί, ωστόσο, το ζώο έπεσε και το λάδι χύθηκε. Την τρίτη φορά που έγινε το ίδιο πράγμα ο Χριστιανός είπε στον αγά: 'Μια χοχλιδόκουπα λάδι έταξες μια χοχλιδόκουπα λάδι θέλει ο Αγιος'. (Πηγή: Ημερολόγιο 2012 του Πολιτιστικού Συλλόγου Τσικαλαριών). 'Εκεί όλα είναι εν? απολύτω απλότητι./ Ολα χρηστά και άγια./ Αγέρας, χρώματα, ήχοι.../ η υλακή της ύαινας/ το σούρσιμο της σαύρας, του φιδιού,/ το κράξιμο του κόρακα.../ Εκεί στον τόπο του βαθιού στοχασμού/ όπου μονάζουν οι ψυχές,/ όπου φωτίζονται τα πνεύματα,/ όπου εισδύουν οι σοφοί Μύστες/ στα μυστήρια του Σύμπαντος'. Από το ποίημα 'Εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω' του Βασίλη Δ. Δημουλά. ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (http://petaxta.blogspot.com)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου