Η δημοκρατία είναι εμπειρία, δεν είναι διδαχή, είπε μια πανεπιστημιακή δασκάλα. Ούτε μπάλα που να την πετάμε στην εξέδρα, συμπληρώνω.
Δίτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ENA XAΣΜΑ αγεφύρωτο χωρίζει τον Θεό και τον Καίσαρα, τον Χριστό και τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή, τον Γιόγκι και τον Κομισάριο, τον άνθρωπο και τον εαυτό του. Η σωτηρία του ανθρώπου δεν είναι του 'κόσμου τούτου'. Ολα γίνονται αφού οι καλύτερες προθέσεις ή δεν έχουν καμιά πρακτική αποτελεσματικότητα ή άμα γίνουν κοινωνικές πράξεις οδηγούν στα πιο απάνθρωπα αποτελέσματα» (Κώστας Παπαϊωάννου 'Ο άνθρωπος και ο ίσκιος του', 1951).
ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ λογάριαζα ν? αρχίσω όπως άρχισα σήμερα τη στήλη. Για έναν βαθύτερο και ευρύτερο προβληματισμό. Να δεις που θα ?ρθει η ώρα του, σκεφτόμουν. Κι ήρθε...
ΤΙΣ ΠΗΡΕ με άνεση τις εκλογές στη Γερμανία η... δικιά μας. «Η Μέρκελ καγκελάριος πάλι στη Γερμανία/ και της Ευρώπης θα κρατά εκείνη τα ηνία». Ετοιμη την είχε τη μαντινάδα που μου έστειλε μου φαίνεται, ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ηταν σίγουρος ότι οι Γερμανοί θα ψήφιζαν... γερμανικά.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δεν συμφωνεί με τίποτα, αυτό δα έλειπε, με τη θεωρία των δύο άκρων, έτσι όπως την 'πλασάρουν' κύκλοι της Συγγρού ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Συμφωνεί, ωστόσο, ότι δεν υπάρχει κακή και καλή βία, παρά μόνο βία και ότι η βία στη βία δεν είναι σε καμία περίπτωση η λύση.
«ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ αναχώματα ηθικά και αξιακά. Η Εκκλησία, ο Στρατός και η Αστυνομία θα μπορούσαν να αποκηρύξουν επίσημα τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται επίσης να κινηθούν γρήγορα οι θεσμοί κατά της εγκληματικής δραστηριότητάς της. Η δημοκρατία είναι εμπειρία, δεν είναι διδαχή». Απ? τα που είπε στην εφ. 'Το Βήμα' (Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου) η καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Βασιλική Γεωργιάδου. Μένω στην τελευταία φράση. «Η δημοκρατία είναι εμπειρία, δεν είναι διδαχή». Ούτε μπάλα που να την πετάμε στην εξέδρα, συμπληρώνω.
ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες της Χρυσής Αυγής έδειξε η δημοσκόπηση που διενεργήθηκε μετά την άγρια εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ωστόσο, μόνο μικρό δεν είναι το ποσοστό που συγκεντρώνει. Καλές οι όποιες νομοθετικές αλλαγές για την αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης της, αλλά αν δεν εκλείψουν οι αιτίες που οδηγούν πολλούς συμπολίτες μας προς τα εκεί, το φίδι θα εξακολουθεί να σέρνεται...
ΕΛΕΝΑ Κ. Μεϊνδάνη, Αθήνα: Να σου το πω και διά της στήλης. Μου άρεσε πολύ το ποίημά σου για τον 'συναγωνιστή και αδερφό Δημήτρη Σταμπουλίδη' που έβαλες τις προάλλες στο Βιβλίο των Προσώπων (facebook) κι είπα να κλείσω μ? αυτό τα σημερινά 'πεταχτά' καλή μου, όχι μόνο 'ηλεκτρονική' φίλη! Ευκαιρία έψαχνα και ευκαιρία βρήκα. Ταιριάζει τόσο πολύ με το πρώτο σημερινό 'πεταχτό' δεν βρίσκεις;
ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ στους Θουρίους όριζε ότι, αν κανείς έβγαζε το μάτι ενός συμπολίτη του, έπρεπε να τιμωρηθεί με εξόρυξη και του δικού του ματιού. Συνέβη, λοιπόν, κάποτε κάποιος να τραυματίσει στο μάτι έναν μονόφθαλμο, ο οποίος τυφλώθηκε εντελώς. Ο άνθρωπος αυτός υποστήριξε ότι η τιμωρία του δράστη θα ήταν αναντίστοιχη με τη βλάβη που του προκάλεσε, αφού αυτός θα μπορούσε να βλέπει με το ένα μάτι, ενώ ο ίδιος είχε χάσει εντελώς την όρασή του. Ζήτησε, λοιπόν, τροποποίηση του νόμου, κινδυνεύοντας να θανατωθεί γιατί, αν δεν γινόταν δεκτή η πρότασή του, η ποινή ήταν ο θάνατος. Η τροπολογία, τελικά, εγκρίθηκε από τη συνέλευση και ο τολμηρός πολίτης απέφυγε τη θανατική καταδίκη (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Στα άδυτα της παρακμής μας/ προπύργιο του Εγώ και του Μπορώ μοιράζονται τα ίδια καμαρίνια/ ο άνθρωπος και ο άνθρωπός του (Θεός)./ Στων χεριών μας τις πρώτες μαντείες,/ σε γραμμές αντικριστές και ιδωμένες,/ αναπολώ την ερμηνεία μιας αντοχής./ Και αυτή η ανάμνηση από φως/ που μου έμοιασε τόσο γνώριμη,/ που κόμπασε πως άντεξε το βάρος του καθρέφτη,/ γρήγορα έφυγε./ Πόσο ταιριάζουν τα αδιέξοδα μάτια στην ιστορία μας,/ πόσο ταιριάζουν οι αδιέξοδες ιστορίες στα μάτια μας./ Ιστορία... Δες την... κουκίδα μικρή και αμήχανη/ προσπαθεί να ισορροπήσει το βήμα της,/ να ανακτήσει τη χαμένη ψυχραιμία της,/ να πιέσει δυνατά το χνάρι της,/ ακροβατώντας στους δείχτες του αέναου./ Χορός κυκλικός σαν τη θερμή μας ανησυχία μας...'.
Το ποίημα 'Υπέρ-ημερίας' της Ελενας Κ. Μεϊνδάνη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (24.09.2013)
Δίτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
«ENA XAΣΜΑ αγεφύρωτο χωρίζει τον Θεό και τον Καίσαρα, τον Χριστό και τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή, τον Γιόγκι και τον Κομισάριο, τον άνθρωπο και τον εαυτό του. Η σωτηρία του ανθρώπου δεν είναι του 'κόσμου τούτου'. Ολα γίνονται αφού οι καλύτερες προθέσεις ή δεν έχουν καμιά πρακτική αποτελεσματικότητα ή άμα γίνουν κοινωνικές πράξεις οδηγούν στα πιο απάνθρωπα αποτελέσματα» (Κώστας Παπαϊωάννου 'Ο άνθρωπος και ο ίσκιος του', 1951).
ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ λογάριαζα ν? αρχίσω όπως άρχισα σήμερα τη στήλη. Για έναν βαθύτερο και ευρύτερο προβληματισμό. Να δεις που θα ?ρθει η ώρα του, σκεφτόμουν. Κι ήρθε...
ΤΙΣ ΠΗΡΕ με άνεση τις εκλογές στη Γερμανία η... δικιά μας. «Η Μέρκελ καγκελάριος πάλι στη Γερμανία/ και της Ευρώπης θα κρατά εκείνη τα ηνία». Ετοιμη την είχε τη μαντινάδα που μου έστειλε μου φαίνεται, ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ηταν σίγουρος ότι οι Γερμανοί θα ψήφιζαν... γερμανικά.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δεν συμφωνεί με τίποτα, αυτό δα έλειπε, με τη θεωρία των δύο άκρων, έτσι όπως την 'πλασάρουν' κύκλοι της Συγγρού ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Συμφωνεί, ωστόσο, ότι δεν υπάρχει κακή και καλή βία, παρά μόνο βία και ότι η βία στη βία δεν είναι σε καμία περίπτωση η λύση.
«ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ αναχώματα ηθικά και αξιακά. Η Εκκλησία, ο Στρατός και η Αστυνομία θα μπορούσαν να αποκηρύξουν επίσημα τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται επίσης να κινηθούν γρήγορα οι θεσμοί κατά της εγκληματικής δραστηριότητάς της. Η δημοκρατία είναι εμπειρία, δεν είναι διδαχή». Απ? τα που είπε στην εφ. 'Το Βήμα' (Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου) η καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Βασιλική Γεωργιάδου. Μένω στην τελευταία φράση. «Η δημοκρατία είναι εμπειρία, δεν είναι διδαχή». Ούτε μπάλα που να την πετάμε στην εξέδρα, συμπληρώνω.
ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες της Χρυσής Αυγής έδειξε η δημοσκόπηση που διενεργήθηκε μετά την άγρια εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ωστόσο, μόνο μικρό δεν είναι το ποσοστό που συγκεντρώνει. Καλές οι όποιες νομοθετικές αλλαγές για την αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης της, αλλά αν δεν εκλείψουν οι αιτίες που οδηγούν πολλούς συμπολίτες μας προς τα εκεί, το φίδι θα εξακολουθεί να σέρνεται...
ΕΛΕΝΑ Κ. Μεϊνδάνη, Αθήνα: Να σου το πω και διά της στήλης. Μου άρεσε πολύ το ποίημά σου για τον 'συναγωνιστή και αδερφό Δημήτρη Σταμπουλίδη' που έβαλες τις προάλλες στο Βιβλίο των Προσώπων (facebook) κι είπα να κλείσω μ? αυτό τα σημερινά 'πεταχτά' καλή μου, όχι μόνο 'ηλεκτρονική' φίλη! Ευκαιρία έψαχνα και ευκαιρία βρήκα. Ταιριάζει τόσο πολύ με το πρώτο σημερινό 'πεταχτό' δεν βρίσκεις;
ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ στους Θουρίους όριζε ότι, αν κανείς έβγαζε το μάτι ενός συμπολίτη του, έπρεπε να τιμωρηθεί με εξόρυξη και του δικού του ματιού. Συνέβη, λοιπόν, κάποτε κάποιος να τραυματίσει στο μάτι έναν μονόφθαλμο, ο οποίος τυφλώθηκε εντελώς. Ο άνθρωπος αυτός υποστήριξε ότι η τιμωρία του δράστη θα ήταν αναντίστοιχη με τη βλάβη που του προκάλεσε, αφού αυτός θα μπορούσε να βλέπει με το ένα μάτι, ενώ ο ίδιος είχε χάσει εντελώς την όρασή του. Ζήτησε, λοιπόν, τροποποίηση του νόμου, κινδυνεύοντας να θανατωθεί γιατί, αν δεν γινόταν δεκτή η πρότασή του, η ποινή ήταν ο θάνατος. Η τροπολογία, τελικά, εγκρίθηκε από τη συνέλευση και ο τολμηρός πολίτης απέφυγε τη θανατική καταδίκη (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Στα άδυτα της παρακμής μας/ προπύργιο του Εγώ και του Μπορώ μοιράζονται τα ίδια καμαρίνια/ ο άνθρωπος και ο άνθρωπός του (Θεός)./ Στων χεριών μας τις πρώτες μαντείες,/ σε γραμμές αντικριστές και ιδωμένες,/ αναπολώ την ερμηνεία μιας αντοχής./ Και αυτή η ανάμνηση από φως/ που μου έμοιασε τόσο γνώριμη,/ που κόμπασε πως άντεξε το βάρος του καθρέφτη,/ γρήγορα έφυγε./ Πόσο ταιριάζουν τα αδιέξοδα μάτια στην ιστορία μας,/ πόσο ταιριάζουν οι αδιέξοδες ιστορίες στα μάτια μας./ Ιστορία... Δες την... κουκίδα μικρή και αμήχανη/ προσπαθεί να ισορροπήσει το βήμα της,/ να ανακτήσει τη χαμένη ψυχραιμία της,/ να πιέσει δυνατά το χνάρι της,/ ακροβατώντας στους δείχτες του αέναου./ Χορός κυκλικός σαν τη θερμή μας ανησυχία μας...'.
Το ποίημα 'Υπέρ-ημερίας' της Ελενας Κ. Μεϊνδάνη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (24.09.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου