Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ έξω από το παράθυρό μου, όπως συνηθίζω, πριν αρχίσω το γράψιμο της στήλης. Είναι φανερή η αλλαγή του καιρού. Το ξέρουν, πρώτα απ? τους ανθρώπους, αυτό τα πουλιά και δεν έχουν όρεξη για περασάδες. Στο θα βρέξει δεν θα βρέξει ο βαρεμένος απ? τα σύννεφα ουρανός. Ωρα του είναι. Η γη πάντως περιμένει την ευλογία του...
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης





Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ έξω από το παράθυρό μου, όπως συνηθίζω, πριν αρχίσω το γράψιμο της στήλης. Είναι φανερή η αλλαγή του καιρού. Το ξέρουν, πρώτα απ? τους ανθρώπους, αυτό τα πουλιά και δεν έχουν όρεξη για περασάδες. Στο θα βρέξει δεν θα βρέξει ο βαρεμένος απ? τα σύννεφα ουρανός. Ωρα του είναι. Η γη πάντως περιμένει την ευλογία του...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στη λευκή σελίδα με το μολύβι ανά χείρας. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχω κατά νου να γράψω. Από πού ν? αρχίσω και πού να τελειώσω! Πάμε...

ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΤΕΟΣ και ο φερόμενος σαν υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, βουλευτής Επικρατείας, Χρήστος Παππάς. Θα πάει μακριά, πολύ μακριά και σε βάθος χρόνου αυτή η 'βαλίτσα'. Και του χρόνου τέτοιον καιρό στη Χρυσή Αυγή θα ανήκει η μερίδα του... τηλεοπτικού λέοντος. Ούτως ή άλλως πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ η Μαρί Λεπέν, η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, πήρε σαφείς αποστάσεις, διαχωρίζοντας πλήρως τη θέση της, από τη Χρυσή Αυγή. Αλλο πράγμα το κόμμα της κι άλλο η Χρυσή Αυγή και ο Νορβηγός δολοφόνος Αντερς Μπρέιβικ, λέει.

ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ δύο εβδομάδες που έκαναν εκλογές στη Γερμανία κι ακόμα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Σιγά - σιγά με το μαλακό, το καλό πράγμα αργεί, κυβέρνηση σχηματίζουμε, σου λένε... Εμάς μόνο το μαχαίρι στον λαιμό δεν θα μας βάνανε σε ανάλογη περίπτωση...

'ΒΛΕΠΕΙΣ, λοιπόν, ω σοφέ, αυτό το χαρτονόμισμα, το ξεσχισμένον, το λερωμένον, το βρωμερόν; Η βρώμα του αποτελεί το ελιξήριον της μακροβιότητος και της αθανασίας· πολλοί εβλάβησαν από χρήσιν βρωμερών βιβλίων, από χρήσιν όμως βρωμερών χαρτονομισμάτων ουδείς'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

'ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ της εκπαίδευσης οι δάσκαλοι ποτίζουν/ της γνώσης τους χρυσούς καρπούς στους μαθητές χαρίζουν'. Δεν ξέχασε η μαντιναδολόγος μας, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη, ότι σήμερα, 5 Οκτωβρίου, είναι η Ημέρα των Εκπαιδευτικών. Ν? αναγνώριζε, λέει και η Ελληνική πολιτεία την προσφορά των δασκάλων!

ΣΤΡΑΤΗ Βρουβάκη, πρόεδρο Συνδέσμου Νιππιανών Αττικής 'Ο Τίμιος Σταυρός', Κερατσίνι Αττικής: Κάπου το ψυχανεμιζόμουν. Δεν μπορεί παρά να γράφει στίχους ο Στρατής, σκεφτόμουν! Χάρηκα αφάνταστα, δεν έπεσα έξω! Βεβαίως και με τα βραβεία που απέσπασαν κάποια απ? τα ποιήματά σου στους ποιητικούς διαγωνισμούς του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΕΛ.ΤΑ. Ν. Αττικής και της Εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου. Μου άρεσαν όλα τα ποιήματα που μου έστειλες σήμερα, ωστόσο, κλείνω με τις φωτογραφίες σου, που πολύ με άγγιξαν!

ΟΙ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΙ αφιέρωσαν στους Δελφούς έναν χάλκινο ταύρο εξαιτίας ενός ασυνήθιστου γεγονότος: Ενας ταύρος στο νησί τους συχνά εγκατέλειπε τον τόπο βοσκής του και κατέβαινε στην ακροθαλασσιά, όπου και μούγκριζε με τις ώρες. Ο βοσκός κάποια μέρα από περιέργεια τον ακολούθησε και είδε ότι η θάλασσα στο σημείο που μούγκριζε γέμιζε από μεγάλα ψάρια. Οταν το ανέφερε στους συντοπίτες του, πολλοί έτρεξαν και προσπάθησαν να πιάσουν τα ψάρια. Αδικος ο κόπος. Τα ψάρια δεν πιάνονταν. Απελπισμένοι έστειλαν άνθρωπο στους Δελφούς και ρώτησαν σχετικά. Η Πυθία τους συμβούλευσε να θυσιάσουν τον ταύρο στον Ποσειδώνα. Μόλις το έκαναν, άρχισαν να πιάνουν τα μεγάλα ψάρια. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Τρεμόπαιζε η φλογισμένη ανάσα του/ κάθε που κατέβαινε/ στα έγκατα του νου,/ ψάχνοντας τα χνάρια που του άφηναν/ οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες στα κάδρα καρφωμένες/ σαν τις κοιτούσε πρωί και βράδυ./ Εκεί στα κουμπωμένα πουκάμισα/ και στα σιδερωμένα χαμόγελα/ έβρισκε απάγκιο/ προσπαθώντας να γλυτώσει από τις φωνές/ του έξω κόσμου,/ που του τεντώναν των μελιγγιών του τις χορδές./ Κι όταν την πέτσα του κορμιού του/ οι χτύποι της καρδιάς την κάνανε ν? ανατριχιά/ σαν οι θύμησες απάνω σκαρφαλώναν/ τα κάδρα θαρρούσε μαζί του, κουβέντα ξεκινούσαν'.
Από το ποίημα 'Οι φωτογραφίες' 
του Στρατή Βρουβάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (05.10.2013

)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου