Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ


Τη γλώσσα άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο συγκινησιακά χρησιμοποιούν οι συγγραφείς, όταν γράφουν κάποια ιστορία, προπάντων οι συγγραφείς βιβλίων για παιδιά, με όπλο τη φαντασία τους. Χωρίς τους συγγραφείς καμιά ιστορία δεν θα είχε γεννηθεί, εκ των ων ουκ άνευ αυτό. Οπως και το ό,τι καμιά ιστορία δεν θα επιβίωνε χωρίς έστω και έναν αναγνώστη, ωστόσο
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Η συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου (αριστερά0 με την προισταμένη τν Δημοτικών Βιβλιοθηκών Χανίων
Γράμμα στα παιδιά του κόσμου (1)
Τη γλώσσα άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο συγκινησιακά χρησιμοποιούν οι συγγραφείς, όταν γράφουν κάποια ιστορία, προπάντων οι συγγραφείς βιβλίων για παιδιά, με όπλο τη φαντασία τους. Χωρίς τους συγγραφείς καμιά ιστορία δεν θα είχε γεννηθεί, εκ των ων ουκ άνευ αυτό. Οπως και το ό,τι καμιά ιστορία δεν θα επιβίωνε χωρίς έστω και έναν αναγνώστη, ωστόσο. Το επισημαίνει πολύ εύστοχα στο φετινό μήνυμα με τίτλο “Γράμμα στα παιδιά του κόσμου” που έγραψε για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, που γιορτάζεται ως γνωστό κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, ημέρα γέννησης του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, η Ιρλανδή πολυβραβευμένη συγγραφέας Siobhan Parkinson (η μετάφραση στα ελληνικά από την επίτιμο πρόεδρο του Ελληνικού Τμήματος της Ι.Β.Β.Υ., γνωστή συγγραφέα και από τις επισκέψεις της στην πόλη μας, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου): “Υπάρχει μόνο ένας συγγραφέας για κάθε ιστορία, υπάρχουν όμως εκατοντάδες ή χιλιάδες ή μπορεί και εκατομμύρια αναγνώστες που διαβάζουν στη γλώσσα του συγγραφέα ή σε άλλες γλώσσες που μπορεί να έχει μεταφραστεί”, γραφεί μεταξύ των άλλων. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: “Χωρίς τον συγγραφέα η ιστορία δε θα είχε γεννηθεί ποτέ. Αλλά και χωρίς τις χιλιάδες των αναγνωστών σε όλο τον κόσμο, η ιστορία δεν θα είχε ζήσει όλες τις ζωές που θα μπορούσε να ζήσει. Κάθε αναγνώστης μιας ιστορίας έχει κάτι κοινό με κάθε άλλο αναγνώστη της. Ξεχωριστά ο καθένας, αλλά και μαζί, κατά κάποιον τρόπο, ξαναδημιουργούν την ιστορία του συγγραφέα στη δική τους φαντασία – μια πράξη που είναι ταυτόχρονα ιδιωτική και δημόσια, προσωπική και κοινή, ατομική και διεθνής. Κι αυτό ίσως είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι”. Λάθος η εκτίμηση ότι ο συγγραφέας έχει αποκλειστικά τον ρόλο του πομπού και ο αναγνώστης αποκλειστικά τον ρόλο του δέκτη. Πομπός και ο αναγνώστης και δέκτης ο συγγραφέας σε πολλές περιπτώσεις κατά μίαν έννοια…

Γράμμα στα παιδιά του κόσμου (2)
Κάθε παιδικό βιβλίο, λοιπόν, δεν παύει να είναι ένα γράμμα στα παιδιά του κόσμου, ένα γράμμα που δεν περιμένει μόνο να το διαβάσουν, αλλά και να το απαντήσουν. Εν αρχή ην η φαντασία μόνο στο κεφάλι του συγγραφέα, βέβαια. Η “φτιαγμένη από εικόνες και λέξεις, αναμνήσεις και ίχνη από άλλες ιστορίες και λέξεις, κομμάτια από πράγματα και μελωδίες και σκέψεις και πρόσωπα και τέρατα και σχήματα και λέξεις, κινήσεις και λέξεις, κύματα και αραβουργήματα και τοπία και λέξεις, αρώματα και αισθήματα και χρώματα και ρίμες και μικρούς ήχους και ξαφνικούς θορύβους και γεύσεις κι εκρήξεις ενέργειας και γρίφους και αύρες και λέξεις”, φαντασία, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια της Ιρλανδής συγγραφέως. Ολα εκείνα που “στροβιλίζονται εκεί μέσα και τραγουδούν κι αλλάζουν διαρκώς σαν τα βλέπεις από καλειδοσκόπιο κι αιωρούνται και κάθονται και σκέφτονται και τσιγκλούν το κεφάλι”. Η φαντασία του συγγραφέα που “πλάθει και ανακατεύει και φτιάχνει ιδέες και ήχους και φωνές και χαρακτήρες και γεγονότα μέσα στην ιστορία”. Μια ιστορία “φτιαγμένη από λέξεις και μόνο, στρατιές από κουλουριαστά σημαδάκια που γεμίζουν τις σελίδες”… Υστερα έρχεται “ο αναγνώστης και τα σημαδάκια ζωντανεύουν. Μπορεί να μένουν στη σελίδα, στη φαντασία του, ωστόσο, τρεχοβολούν και ο αναγνώστης τώρα σχηματίζει και συνδέει έτσι τις λέξεις, ώστε η ιστορία να εκτυλίσσεται μέσα στο δικό του ή στο δικό της κεφάλι, όπως έκανε κάποτε στο κεφάλι του συγγραφέα”. Ποιος είπε ότι ο αναγνώστης αρκείται μόνο σε ρόλο δέκτη και ο συγγραφέας μόνο σε ρόλο πομπού; Ποιος είπε ότι ο αναγνώστης δεν είναι εξίσου σημαντικός για την ιστορία με τον συγγραφέα;
Υπεύθυνο για τον φετινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου που γίνεται, όπως πάντα, με την ευθύνη της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (Ι.Β.Β.Υ.) είναι το τμήμα της Ιρλανδίας. Η συγγραφέας Siobhan Parkinson που έγραψε το μήνυμα, έχει γράψει πολλά βιβλία αρκετά απ’ τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Εχει υπηρετήσει στην ΙΒΒΥ ως συνυπεύθυνη της έκδοσης του περιοδικού Bookbird και τώρα ασχολείται με την έκδοση παιδικών βιβλίων καθώς και με τη διδασκαλία δημιουργικής γραφής. Συνεργάζεται με πολλά σχολεία και φροντίζει ιδιαίτερα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Την αφίσα (φωτ.) τη φιλοτέχνησε η Niamh Sharkey, πολυβραβευμένη Ιρλανδή εικονογράφος, συγγραφέας και δημιουργός κινουμένων σχεδίων που έχουν προβληθεί στην τηλεόραση. Στην Ελλάδα το Ελληνικό Τμήμα / Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου φρόντισε να μεταφραστεί το μήνυμα στα ελληνικά και παρότρυνε τους φορείς και τα βιβλία τους να συμβάλουν στον Εορτασμό. Η αφίσα και το μήνυμα τυπώθηκε με χορηγό τις εκδόσεις “Ψυχογιός” (Πηγή: Περιοδικό “διαδρομές”, τεύχος 113, Ανοιξη 2014).
Χανιώτικα νέα (31.03.2014)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/gramma-sta-pedia-tou-kosmou-1/#ixzz2xXmVGTVJ
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Φαβορίτες, μακριά μαλλιά και… μιξομάνδηλα της νεολαίας των Χανίων που εξόργιζαν τους μεγαλύτερους σε χρόνια παλαιά
Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης



"Το σημερινό χάλι των νέων"

Φαβορίτες, μακριά μαλλιά και… μιξομάνδηλα της νεολαίας των Χανίων που εξόργιζαν τους μεγαλύτερους σε χρόνια παλαιά
Σίγουρα ο τίτλος του παρόντος θεωρείται αν μη τι άλλο… πιασάρικος! “Το σημερινό χάλι των νέων” είναι εξάλλου ένα θέμα που από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν… πάντοτε επίκαιρο. Κι αυτό διότι οι… μικρές ή μεγάλες διαφωνίες και οι διαφορές μεταξύ των νεότερων και των πρεσβύτερων απασχολούσαν και τους μεν και τους δε!
Οι νέοι πάντοτε θα μιλούν για τα γέρικα μυαλά και τους ανθρώπους που δεν τους κατανοούν ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα μνημονεύουν τις δικές τους παλιές καλές εποχές που τα πάντα ήταν πιο όμορφα ή ήταν… διαφορετικά.
Ομως ας μην το κουράζουμε άλλο κι ας έρθουμε στο προκείμενο.
Στη δεκαετία του ’60, εκεί προς τα τέλη της, η νεανική αμφισβήτηση των πάντων άφηνε μακρύ μαλί και φαβορίτες.
Η συγκεκριμένη εικόνα… εξόργιζε πολλούς μιας πιο προχωρημένης ηλικίας, ανάμεσα σε αυτούς και τον “Χανιώτη” που στην εφ. “Εθνική Φωνή” και στην στήλη “Σημειώσεις από τα Χανιά που πέρασαν”, στηλίτευε τη νεολαία της εποχής και δη τη χανιώτικη ενώ αναφερόταν και στους νέους των Χανίων του 1880 παραθέτοντας ένα δημοσίευμα της εφημερίδας “Τα Απτερα” (φύλλον 3/17 Μαΐου 1880) στο οποίο η εφημερίδα τα “έψελνε” στους τότε νέους!
Εγραφε λοιπόν ο Χανιώτης εν έτει 1969: «Το σημερινό χάλι των νέων των Χανιών, φαβορίτες και μακρύ μαλλί, εξοργίζει. Από παντού ακούγονται αγαναχτησμένα ξεφωνητά. Μα μη νομίζετε πως και οι παλιοί νέοι των Χανιών πήγαιναν πίσω. Αιώνια ανήσυχα νιάτα!… Δεν ήταν, που λέτε, άγια λάδια γιαυτό δέτε τι κάναν το 1880».
Το 1880 λοιπόν είχε ξεκινήσει μία… κόντρα μεταξύ των νέων των Χανίων και της εφημερίδας “Τα Απτερα” για το μαντηλάκι που φορούσαν οι νέοι στο σακάκι τους.
Ο Χανιώτης είχε ανασύρει την απάντηση της εφημερίδας προς τους νέους οι οποίοι είχαν παραπονεθεί στην εφημερίδα, τονίζοντας πως δεν ήταν κατακριτέο να φορούν και να επιδεικνύουν το μαντηλάκι τους!
Η εφημερίδα από την άλλη παρέμενε αμετακίνητη στις απόψεις και στην απάντησή της μεταξύ άλλων τόνιζε ότι: «οι νέοι της εποχής μας θεωρούσι μεγαλοπρεπές να επιδεικνύωσι το μιξομάνδηλόν των όπερ τοσούτον επιμελώς τοποθετούσιν εις το θηλάκιον του επανωφορίου των, εξ ου προέχει δίκην γλώσσης κεχηνότος στόματος, καθιστούμενον ούτως ορατόν εις πάντας! Αγνοούντες τους λόγους της τοιαύτης επιδείξεως αδυνατούμεν τι πρέπει να θαυμάσωμεν, το ύφασμα ή την μίξαν».
Και συνέχιζε η εφημερίδα πιο… δυναμικά: «Μα τούτο δε θα των καλοφανή των νέων κιέτσι τρέχουν και παραπονιούνται στην εφημερίδα. Μα κείνη αμείλιχτη θα ξαναγράψη ειρωνικότατα».
Η φωτογραφία που παραθέτουμε από το περιοδικό “ΕΙΚΟΝΕΣ”, απεικονίζει μία παρέα νέων Λονδρέζων εν έτει 1968.

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/simerino-chali-ton-neon/#ixzz2xT4iN54E
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ


Σε μια ωραία κυρία της παιδικής μας λογοτεχνίας, στην αγαπημένη των παιδιών, πολυδιαβασμένη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου είναι αφιερωμένος ο σημερινός Παιδότοπος. Σ’ αυτήν στέλνουν την αγάπη τους, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου,  τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Στερνών που πέρυσι πήγαιναν προνήπιο
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης


 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΕΡΝΩΝ ΑΚΚΡΩΤΗΡΙΟΥ
Στην κυρία Λότη με αγάπη!
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Σε μια ωραία κυρία της παιδικής μας λογοτεχνίας, στην αγαπημένη των παιδιών, οποιασδήποτε ηλικίας, από 4 μέχρι 104 ετών, πολυδιαβασμένη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου είναι αφιερωμένος ο σημερινός Παιδότοπος. Σ’ αυτήν στέλνουν την αγάπη τους, εκπροσωπώντας κι όλα τ’ άλλα παιδιά των σχολείων του τόπου μας, που είχαν την τύχη να τη γνωρίσουν πριν από ένα χρόνο, τέτοιες μέρες κατά τον ερχομό της, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, στην Παιδική Βιβλιοθήκη του Δήμου Χανίων, τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Στερνών που πέρυσι πήγαιναν προνήπιο. Πολλά, κατάπολλα τα ευχαριστώ μου στις δασκάλες τους και ιδιαίτερα στην και καλή μου φίλη συγγραφέα, προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου Δέσποινα Τζιάκη, που ανταποκρίθηκαν στην πρότασή μου…
Χάρις σ’ αυτές τούτο το αφιέρωμα στην και των δασκάλων αγαπημένη κυρία Λότη…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Β.Θ.Κ.


Τα παιδιά που φέτος είναι νήπια θυμούνται την επίσκεψή μας στην Παιδική Βιβλιοθήκη Χανίων -πριν ένα χρόνο περίπου- και τη συνάντησή μας με τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου. Η συνάντηση με τη συγγραφέα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για όλους και για τα παιδιά και για τις εκπαιδευτικούς αφού δε γνωρίζαμε ότι η κα Λότη βρισκόταν στα Χανιά μας.
Σήμερα φέραμε στη μνήμη μας την επίσκεψη, τις όμορφες αναμνήσεις από εκείνη την έξοδο, την ξεχωριστή μέρα από τη σχολική μας ζωή! Τα μικρά παιδιά στέλνουν τις ζωγραφιές τους και κάποιες σκέψεις τους στην αγαπημένη συγγραφέα που συχνά μας συντροφεύει μέσα στην τάξη του νηπιαγωγείου μας με τα βιβλία και τις όμορφες ιστορίες της .
Οι νηπιαγωγοί
Δέσποινα Τζιάκη,
Αγγελική Γιαλιτάκη,
Αικατερίνη Κορακάκη
Νικόλας Ζουριδάκης: «Σας ευχαριστούμε που ήσασταν στη βιβλιοθήκη και περάσαμε ωραία»
Μαρία Ζουριδάκη: «Να είστε καλά κα Λότη να πηγαίνετε σε πολλές παιδικές βιβλιοθήκες και να έρχονται όλα τα παιδάκια για επίσκεψη να τους διαβάζετε τις ιστορίες σας»
Παναγιώτα Καρτεράκη: «Μου άρεσαν πάρα πολύ τα βιβλία σας και χάρηκα που σας είδα»
Κατερίνα Κουλοχέρα: «Σας ευχαριστούμε κα Λότη που μας διαβάσατε λίγο από το υπέροχο βιβλίο σας, “Κάθε νεράιδα και δουλειά”»
Ειρήνη Μεγαλοοικονόμου: «Ευχαριστούμε κ. Λότη που μας διαβάσατε ένα κομμάτι από τα ωραία βιβλία σας. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ!»
Κωνσταντίνος Μοσχοφίδης: «και …danke… το ευχαριστώ στα Γερμανικά»
Νίκη Λιονάκη: «Σας αγαπάμε πάρα πάρα πολύ και να προσέχετε να μην κρυώσετε για να μπορείτε να πηγαίνετε στις βιβλιοθήκες και στα σχολεία»
Λευτέρης Τζομπανάκης: «Σας ευχαριστούμε που μας κάνατε αυτή την έκπληξη και σας βρήκαμε στη βιβλιοθήκη, περάσαμε όμορφα και μας διαβάσατε αυτό το ωραίο βιβλίο»

Πέρυσι το νηπιαγωγείο μας επισκέφτηκε τη δανειστική βιβλιοθήκη του Δήμου Χανίων. Όταν γύρισαν, η κόρη μου ήταν πολύ χαρούμενη, μόλις μπήκε σπίτι σήκωσε τα χέρια ψηλά με ενθουσιασμό και είπε «Μαμά πάει τελείωσε, εγώ το αποφάσισα θα γίνω συγγραφέας!» Μίλησε μαγεμένη νια τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου που τους παρουσίασε παραμύθια της.
«Μαμά θέλω να γίνω σαν την κυρία Λότη, μπορώ; Εγώ το αποφάσισα θα γίνω συγγραφέας, πάει και τελείωσε!».
Μαρία Χριστουλάκη,
(μητέρα της Ειρήνης)

Λότη Πέτροβιτς -Ανδρουτσοπούλου
Γεννήθηκε το 1937 και σπούδασε στην Αθήνα. Εχει τιμηθεί με επτά βραβεία σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς με τον έπαινο Pier Paolo Vergerio του Πανεπιστημίου της Padova και με το βραβείο Ουράνη για την παιδική λογοτεχνία από την Ακαδημία Αθηνών.
Εργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα ιαπωνικά, έχουν μεταδοθεί από την ΕΡΤ και το ΡΙΚ κι έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και ξένα αναγνωστικά.
Εχει αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα σε οκτώ διεθνή συνέδρια παιδικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό και έχει δώσει πλήθος διαλέξεις και ομιλίες για την παιδική λογοτεχνία σε όλη την Ελλάδα. Είναι ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Μελέτης και Ερευνας της Παιδικής Λογοτεχνίας “Οι διαδρομές” και μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (Γενική Γραμματέας 1984-1990) και άλλων λογοτεχνικών σωματείων.
Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο της υπάρχουν στην ιστοσελιδα: «http://www.loty.gr/».
Βιβλιοπρόταση










“Το Πάσχα της νόνας Χελώνας» της Λότης Πέτροβιτς -Ανδουτσοπούλου και εικονογράφηση από το Γιώργο Σγουρό – εκδόσεις Πατάκη
“Το Πάσχα της νόνας Χελώνας” είναι ένα από τα πολλά βιβλία της Λότης Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου. Το διαβάσαμε πέρυσι στο νηπιαγωγείο μας, λίγες μέρες πριν τις διακοπές του Πάσχα. Μας άρεσε και σας το προτείνουμε.
Πρόκειται για μια πασχαλινή ιστορία που ο καυχησιάρης λαγός παίρνει ένα μάθημα από τη νόνα Χελώνα και τα 10 εγγονάκια της. Καυχιόταν πως θα βγει νικητής στο τσούγκρισμα των πασχαλινών αβγών αλλά όπως και ο προ-προ-προπαππούς του στο μύθο του Αισώπου πήρε ένα μάθημα!!! Σίγουρα θα θέλετε να μάθετε τη φάρσα που του σκάρωσαν η νόνα Χελώνα μαζί με τα 10 εγγονάκια της… Κι επειδή είμαστε στην Άνοιξη, τα ποδαράκια της κυρά Σαρακοστής λιγοστεύουν και το Πάσχα πλησιάζει αναζητήστε το βιβλίο σε κάποιο βιβλιοπωλείο ή σε μια βιβλιοθήκη της πόλης μας! Μπορείτε να το διαβάσετε στο σχολείο σας με την κυρία ή τον κύριό σας ή στο σπίτι με τους γονείς και τα αδερφάκια σας. Η όμορφη εικονογράφηση θα σας δώσει χαρά και πολλές ιδέες για να φτιάξετε και εσείς τις δικές σας ανοιξιάτικες ζωγραφιές με πολλά χρώματα, λουλούδια, ζωάκια του δάσους και στολισμένα πασχαλινά αβγά!
Τα παιδιά και οι δασκάλες τους
Χανιώτικα νέα (29.03.2014)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/stin-kiria-loti-agapi/#ixzz2xRErf9hH
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


“ΡΥΠΑΙΝΟΥΝ ΤΗ Μεσόγειο, συνείδηση δεν έχουν/ τις βλαβερές συνέπειες άραγε δεν κατέχουν;”. Ρητορικό, σίγουρα, το ερώτημα που βάζει στο τέλος της μαντινάδας η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Αυτό έλειπε να μην κατέχουν! Τι τους κόφτει όμως. Δεν ζουν αυτοί στη Μεσόγειο για να υποστούν τις βλαβερές συνέπειες.
Δε'ιτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΟΤΙΛΑΣ! Το όνομα του ηγεμόνα των Γότθων, που -ειρήσθω εν παρόδω- “έδρασε” στην Ιταλία τον 6ο μ.Χ. αιώνα, διάλεξε για όνομα ενός αδέσποτου σκυλιού που βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του ο συμπολίτης μας ποιητής Λεωνίδας Κακάρογλου. Να το φιλοξενήσω, στο τέλος της στήλης, την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, η πρώτη μου σκέψη. Άλλαξα γνώμη. Κάθε μέρα πρέπει να ’ναι και Ημέρα Ζώων. Εχουν πληθύνει, άλλωστε τελευταία τα αδέσποτα.
ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ουκ άνευ ότι έχουν πληθύνει και οι Παγκόσμιες Ημέρες! Χθες για παράδειγμα ήταν η Παγκόσμια ημέρα της γιαγιάς και του παππού. Σιγά το πράγμα θα μου πείτε. Εδώ υπάρχει παγκόσμια ημέρα μπριζόλας, παγκόσμια ημέρα πρότασης γάμου, παγκόσμια ημέρα αγκαλιάς, παγκόσμια ημέρα ζυμαρικών, παγκόσμια ημέρα κρέπας, παγκόσμια ημέρα ύπνου, ακόμα και παγκόσμια ημέρα μαύρης γάτας υπάρχει. παγκόσμια ημέρα για τον παππού και τη γιαγιά δεν θα υπάρχει; Εδώ κι αν είναι πολλά τα λεφτά, Άρη!
ΔΕΝ ΘΕΛΩ να πω, χρησιμοποιώντας τη γνωστή ατάκα του Σπύρου Καλογήρου στη “Λόλα”, ότι τα συμφέροντα, τα όποια συμφέροντα, επιβάλουν την καθιέρωση όλων των παγκόσμιων ημερών. Ότι τις εκμεταλλεύονται παντοιοτρόπως, ωστόσο, δεν συζητιέται. Τέλος πάντων. Πάμε παρακάτω.
“ΡΥΠΑΙΝΟΥΝ ΤΗ Μεσόγειο, συνείδηση δεν έχουν/ τις βλαβερές συνέπειες άραγε δεν κατέχουν;”. Ρητορικό, σίγουρα, το ερώτημα που βάζει στο τέλος της μαντινάδας η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Αυτό έλειπε να μην κατέχουν! Τι τους κόφτει όμως. Δεν ζουν αυτοί στη Μεσόγειο για να υποστούν τις βλαβερές συνέπειες.
ΑΛΛΟ ΕΝΑ νομοσχέδιο – σκούπα (παρασύρα) είναι έτοιμο προς ψήφιση από την ελληνική Βουλή. Αφού οι βουλευτές της συμπολίτευσης του… έσειραν όσα δεν σέρνει η παρασύρα. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά…
ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ Δαναούς και δώρα φέροντας! Και τους υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες που “περιφέρουν” την ανεξαρτησία τους προς άγραν ψήφων, φοβού επίσης! Ω της εξαρτημένης ανεξαρτησίας τους, αλλά και της ανεξάρτητης εξάρτησής τους!
“ΠΟΣΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ τις λέξεις,/ που γεμάτες υγεία/ τρέχουν μέσα στον ήλιο. Πόσο λυπάμαι τις λέξεις/ που φιλάσθενες ή άρρωστες/ δειλά κυκλοφορούν στ’ απόσκια./ Και πόσο απελπίστηκα προχτές/ σαν είδα ένα νεκροταφείο λέξεων:/ το Ομηρικό Λεξικό”. Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΚΑΡΟΓΛΟΥ, πολιτικό μηχανικό – ποιητή, Χανιά: Σ” ευχαριστώ πολύ που με συμπεριέλαβες στους αποδέκτες του καλαίσθητου 8σέλιδου ποιητικού φύλλου, με σχέδια του Νίκου Αφεντάκη, που κυκλοφόρησες την Ημέρα της Ποίησης σε διακόσια αριθμημένα με το χέρι και υπογεγραμμένα από εσένα αντίτυπα. Και βέβαια έχουν τη θέση τους στη στήλη και τα τρία ποιήματά σου που υπάρχουν σ” αυτό. Η αρχή σήμερα με τον “Τοτίλα” σου. Τι ευαισθησία!
ΟΤΑΝ Ο Αννίβας, στην πορεία του από την Ισπανία στην Ιταλία, περνούσε τον Ροδανό ποταμό, βρέθηκε σε δύσκολη θέση, εξαιτίας των ελεφάντων που έφερνε μαζί του. Τελικά έφτιαξε μεγάλες σχεδίες και τους ανάγκαζε να περνούν με αυτές. Συχνά, όμως τα ζώα παραπατούσαν και έπεφταν μέσα στο ποτάμι παρασύροντας και τους Ινδούς οδηγούς τους. Οι οδηγοί πνίγονταν αλλά οι περισσότεροι από τους ελέφαντες σώζονταν, γιατί σήκωναν ψηλά τις προβοσκίδες τους και ανέπνεαν, ενώ βάδιζαν στον πυθμένα του ποταμού, μέχρι να βγουν στη στεριά. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
“Πόσα χρόνια από κείνο το χιονισμένο μεσημέρι/ Του Φεβρουαρίου/ Μικρός και παιχνιδιάρης χώθηκες μέσα στο χιόνι/ Κι ύστερα μπήκες στο σπίτι να στεγνώσεις/ Και δεν ξανάφυγες/ Τα χρόνια πέρασαν/ Κι εσύ δεν μου μιλάς/ Κι εσύ δεν τρέχεις πια/ Μόνο εσύ ξαπλωμένος και μου δείχνεις τα ματάκια σου/ Τώρα που ταξιδεύεις/ Να προσέχεις/ Οι Οστρογότθοι είναι παντού/ Και δεν τους λείπεις/ Σε μας λείπεις/ Μικρούλη βασιλιά του κήπου/ Ανθάκι αμυγδαλιάς/ Που σε πήρε ο αέρας/ Ο αέρας και χάθηκες”.
Το ποίημα “Τοτίλας, όχι ο βασιλιάς των Οστρογότθων” του Λεωνίδα Κακάρογλου.
Χανιώτικα νέα (29.03.2014)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-81/#ixzz2xLqYQs7q
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΠΙΣΗΜΩΣ εδώ και εφτά μέρες άνοιξη! Εντάξει, δεν έχει ακόμα πλήρως επικρατήσει, ο χειμώνας επιμένει να δίνει τις τελευταίες μάχες οπισθοφυλακών, δεδομένο, ωστόσο, το αποτέλεσμα. Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρό μου, όπως το συνηθίζω, πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη και το διαπιστώνω με ικανοποίηση. Ανοιξη, χαρά Θεού! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και ο χειμώνας δεν έχει τις δικές του χάρες. Οπως και το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, άλλωστε…
Δείτε... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΠΙΣΗΜΩΣ εδώ και εφτά μέρες άνοιξη! Εντάξει, δεν έχει ακόμα πλήρως επικρατήσει, ο χειμώνας επιμένει να δίνει τις τελευταίες μάχες οπισθοφυλακών, δεδομένο, ωστόσο, το αποτέλεσμα. Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρό μου, όπως το συνηθίζω, πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη και το διαπιστώνω με ικανοποίηση. Ανοιξη, χαρά Θεού! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και ο χειμώνας δεν έχει τις δικές του χάρες. Οπως και το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, άλλωστε…
ΑΠΟ μνημόσυνο σε μνημόσυνο (κερί στο μανουάλι, συλλυπητήρια στους συγγενείς και φύγαμε) κάθε Κυριακή οι υποψήφιοι, ακόμα και ο υποψήφιοι – υποψήφιοι. Και βέβαια από εκδήλωση σε εκδήλωση, τις καθημερινές. Σαν τσοι χοχλιοί τσοι μαζώνουνε τσι ψήφους, σαν τσοι χοχλιοί! Αν οι ψηφοφόροι είναι χοχλιοί…
ΑΠ’ ΤΗ ΜΙΑ η ρωσοουκρανική κρίση κι απ’ την άλλη η υποτίμηση της τουρκικής λίρας. Εκεί που όλα φαίνονταν ότι θα πήγαιναν καλά για τον τουρισμό και τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων άρχισαν οι ανησυχίες. Ολο και περισσότερα πράγματα κρέμονται τελευταία από μπαμπακερές κλωστές…
ΑΠ’ ΤΑ αναμενόμενα η κρίση στις σχολικές εκδρομές. Εδώ λεφτά για ένα κουλούρι δεν έχουν να δώσουν ολοένα και περισσότεροι γονείς στα παιδιά τους, λεφτά για να πάνε εκδρομή θα βρουν να τους δώσουν; Παντεσπάνι, βλέπετε, η εκδρομή.
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. “Ας φάνε παντεσπάνι”. Και σαν ορισμός του χωρίς όριο κυνισμού μπορεί να θεωρηθεί η φράση αυτή, η πατρότητα της οποίας αποδίδεται στη Μαρία Αντουανέτα, όταν της είπαν ότι ο λαός δεν είχε να φάει. Είναι γνωστό, ωστόσο, ότι η φράση αυτή βρίσκεται στις “Εξομολογήσεις” του Ρουσώ που γράφτηκαν τέσσερα χρόνια πριν έρθει αυτή στη Γαλλία ως σύζυγος του Λουδοβίκου 16ου. Κλείνω την παρένθεση.
ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗ τελικά και όχι επ’ αόριστον η απεργία των φαρμακοποιών. Τέσσερις μέρες είναι και θα περάσουν… Το “σιωπηλό” σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου…
“ΘΕ ΜΟΥ, Μεγαλοδύναμε, μεγάλο τ’ όνομά Σου, φύλλο δεν πέφτει από δεντρί χωρίς το θέλημά Σου”. Τούτη την κρητική μαντινάδα μας θυμίζει διαρκώς με τις δηλώσεις του ο προπονητής του Α.Ο. Πλατανιά Αγγελος Αναστασιάδης. Θέλει η Παναγιά να κερδίσει η ομάδα; Κερδίζει. Θέλει να χάσει; Θα χάσει. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι οι παίκτες δεν πρέπει να παίζουν την μπάλα που ξέρουν για να κερδίζουν.
“Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ μ’ ορμήνευε να αποφεύγεις φως μου/ τα εύγε, τα παινέματα τα ψεύτικα του κόσμου”. Μια απ’ τις πολλές μαντινάδες που μου έστειλε τελευταία ο φίλος μοναχός, που επιμένει να μη θέλει να γράψω τ’ όνομά του. Πιθανόν και για να αποφύγει τα “εύγε” του κόσμου…
ΕΝΩ Ο Αλέξανδρος βρισκόταν στη Μ. Ασία, οι κάτοικοι της Λαμψάκου δημιούργησαν καλές σχέσεις με τον βασιλιά της Περσίας. Οταν το έμαθε ο Αλέξανδρος, έγινε έξω φρενών και απειλούσε να τους αφανίσει. Φοβισμένοι αυτοί έστειλαν τον ιστορικό Αναξιμένη (μαθητή του Διογένη) που τον γνώριζε για να τον παρακαλέσει να τους λυπηθεί. Ο Αλέξανδρος μόλις πληροφορήθηκε τους λόγους για τους οποίους τον έστειλαν, ορκίστηκε μπροστά στους συνεργάτες του ότι θα έκανε ακριβώς τ’ αντίθετα από εκείνα που θα του ζητούσε. Ο Αναξιμένης υπολογίζοντας κάτι τέτοιο, του είπε: “Βασιλιά μου, σε παρακαλώ να σκοτώσεις τους άντρες της Λαμψάκου, να πουλήσεις σκλάβες τις γυναίκες και τα παιδιά τους και να κατασκάψεις την πόλη τους”. Θέλοντας και μη ο Αλέξανδρος, αφού είχε δεσμευτεί με όρκο, τους συγχώρησε. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της ιστορίας”, εκδόσεις “Σαββάλας”).
“Με γυροφέρνει η άνοιξη/ αλλά εγώ άλλη φορά/ πορεία δεν αλλάζω για ένα έαρ/ Ας μοιάζει μ’ οτιδήποτε το σούρουπο./ Δεν θα ποτίζω με το αίμα μου ομοιότητες./ Τα όνειρα που είδα/ αποδειχτήκαν ανυπόληπτα./ Πήγαν και μ’ άλλους ύπνους./ Οχι δεν παίρνω άλλο διαταγές/ Οταν μου λέγανε τα σύννεφα ταξίδευε/ ταξίδευα/ κι όταν μου λέγανε τα όνειρα περίμενε/ περίμενα./ Οχι δεν παίρνω άλλες διαταγές./ Τα δούλεψα πιστά τα διαλυτά/ Με γυροφέρνει από χθες η άνοιξη./ Μια νεραντζιά με κοίταξε/ με διάθεση υπόπικρη,/ και μου ’κλεισε το δρόμο/ μια μυρωδιά επιστροφής!”.
Από το ποίημα “Μεσιτείες” της Κικής Δημουλά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (28.03.2014)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-80/#ixzz2xG7v1xD9
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΒΡΟΝΤΕΡΟ το “όχι” της Κρήτης στην καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο, στο Αρκάδι, την προπαραμονή της εθνικής μας επετείου, της 25ης Μαρτίου 1821. Πόσο αποφασισμένοι είμαστε ως Κρητικοί να επιμείνουμε μέχρι το τέλος; Πόσο έτοιμοι είμαστε να συντονίσουμε και με άλλους τις κινήσεις μας; Η Μεσόγειος είναι αυλή και του δικού μας σπιτιού!
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Η ΠΟΙΗΣΗ δεν αλλάζει τον κόσμο, βοηθά όμως τους ανθρώπους ν’ αλλάζουν, να μην τους ξελείπει η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουν, αλλάζοντας οι ίδιοι, ν’ αλλάξουν με τη σειρά τους τον κόσμο. Μια ζωή σ’ αυτή τη γραμμή ο και τακτικά συνεργάτης της εφημερίδας μας, διακεκριμένος δημοσιογράφος, κατ’ εξοχήν, ωστόσο, ποιητής Δημήτρης Κακαβελάκης.
Μια ζωή στις επάλξεις του χρέους, ενάντια στις κάθε μορφής τυραννίες, κόντρα στις εξουσίες που καταδυναστεύουν τον άνθρωπο. Μια ζωή στην αναζήτηση αντισωμάτων “για κάθε θρησκεία, για κάθε πολιτική, για κάθε αποστράγγισμα”…
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την πρόσφατη επανακυκλοφορία των “Αντι-σωμάτων” του, απ’ τις εκδόσεις “ΕΡΕΙΣΜΑ”, ύστερα από 37 χρόνια (είχαν πρωτοβγεί σε βιβλίο απ’ τις εκδ. “ΠΛΕΙΑΣ” το 1977), η αναφορά. Ολα τριγύρω αλλάζανε κι όλα τα ίδια έμειναν, για να μεταφέρω στον Αόριστο τον στίχο του γνωστού τραγουδιού, όμως μόνο σε ρόλο Σισύφου δεν βλέπει τον εαυτό του ο Κακαβελάκης. Τίποτα δεν είναι χαμένο, αν δεν το αφήσουμε να χαθεί. 
ΒΡΟΝΤΕΡΟ το “όχι” της Κρήτης στην καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο, στο Αρκάδι, την προπαραμονή της εθνικής μας επετείου, της 25ης Μαρτίου 1821. Πόσο αποφασισμένοι είμαστε ως Κρητικοί να επιμείνουμε μέχρι το τέλος; Πόσο έτοιμοι είμαστε να συντονίσουμε και με άλλους τις κινήσεις μας; Η Μεσόγειος είναι αυλή και του δικού μας σπιτιού!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ! Το σύνθημα των Ελλήνων που ξεσηκώθηκαν το 1821. Ενωσις ή θάνατος! Το σύνθημα των Κρητικών, απ’ το 1866 και ύστερα. Μιλήσαμε αρκετά γι’ αυτές τις φοβερές επωδούς των προγόνων, την παραμονή της εθνικής μας επετείου, με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Κάποιοι δεν τις εννοούσαν, ενώ κάποιοι άλλοι τις περιγελούσαν, μου είπε πάνω στην κουβέντα.
 ΣΤΟ ΨΑΞΙΜΟ για ένα διημερεύον ή διανυκτερεύον φαρμακείο από χθες το μεσημέρι και επ’ αόριστον. Τι όραμα κι αυτό η Ελλάδα του Αδώνιδος Γεωργιάδου!
 “Η ΧΩΡΑ μας είναι γεμάτη/ από ακέφαλες προτομές,/ από δικέφαλους αετούς, από ανεγκέφαλους αρχηγούς./ Πολύ δύσκολο να βρεις/ ένα σωστό κεφάλι στη θέση του”. Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ την ημέρα της γιορτής σου, όταν σου εύχονται, ο καθένας με τον τρόπο του, οι συγγενείς και οι φίλοι, τα χρόνια πολλά. Πιο όμορφα όμως νιώθεις όταν σου εύχονται για τον εγγονό σου, όταν τυχαίνει μάλιστα να έχει το ίδιο όνομα μ’ εσένα! Πολλές ευχαριστίες σε όλους!
 Ο ΔΙΟΤΙΜΟΣ ο Στωικός, ο Επίκτητος και ο μαθητής του Τιμοκρατής κατηγορούσαν τον Επίκουρο λέγοντας ότι είναι πορνογράφος και επιρρεπής στις ερωτικές και γαστριμαργικές απολαύσεις. Φαίνεται όμως ότι όλα αυτά ήταν απλώς συκοφαντίες. Γιατί υπάρχουν αρκετοί μάρτυρες του παροιμιώδους ήθους του. Η ευγνωμοσύνη του προς τους γονείς του, η ευεργεσία προς τους αδελφούς του και η καλοσύνη απέναντι στους δούλους του, όπως φαίνεται από τη διαθήκη του καθώς η αγάπη του προς τους Θεούς και προς την πατρίδα, ήταν ανώτερες κάθε περιγραφής. Κατά τον Διοκλή, ο Επίκουρος και οι μαθητές του ζούσαν πολύ φτωχικά στον Κήπο, αρκούμενοι σε λίγο κρασί, γιατί γενικά το ποτό τους ήταν το νερό.Ο Επίκουρος δεν επέβαλε στους φίλους του να καταθέτουν στο κοινό ταμείο τις περιουσίες τους και -ο ίδιος το αναφέρει στις επιστολές του- αρκούνταν σε λίγο ξερό ψωμί και νερό. Σε μια από αυτές μάλιστα γράφει σε κάποιον φίλο του: “Στείλε μου λίγο τουλουμίσιο τυρί, για να μπορώ, όταν θέλω, να ζω πολυτελώς”. Τέτοιος ήταν ο Επίκουρος. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, “Σαββάλας”). 
“Γεμάτη αντιήρωες η διαδρομή/ Και ήρωες η επιδρομή/ Η εξουσία περιγράφει την υπερ-εξουσία/ και κινητοποιεί τα μέσα/ Να βγαίνουν έξω τίγρεις/ Να κατασπαράζουν οπτασιαζόμενους/ Βαδίζοντας για καινούρια φορεσιά/ Οι γυμνοί τις εξισώσεις του/ Χαμού αγνοούνε και προχωρούνε/ Ανάμεσα από κύματα σιωπής/ Στην έκρηξη του κόσμου”. Το ποίημα “Εξισώσεις Χαμού” του Δημήτρη Κακαβελάκη. ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/files-ke-fili-kalimera-2/#ixzz2xA9szNyw
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 Καλήτερα μίαν φλόγα/ Να ιδώ παντού χυμένην,/ Τρώγουσαν πόλεις, δάση,/ Λαούς και ελπίδας./ Καλήτερα, καλήτερα/ Διασκορπισμένοι οι Έλληνες/ Να τρέχωσι τον κόσμον,/ Με εξαπλωμένην χείρα/ Ψωμοζητούντες/ Παρά προστάτας “νάχωμεν.
Ανδρέας Κάλβος (" Αι ευχαί" )
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον Ανδρέα Κάλβο, με αποσπάσματα απ’ τις ωδές του, σήμερα, ανήμερα της εθνικής μας γιορτής. Στον συμπατριώτη και σύγχρονο του Σολωμού ποιητή, που δεν είχε ωστόσο την ίδια τύχη μ’ εκείνον, καθώς το έργο του μόνο μεταθανάτια έγινε γνωστό στην Ελλάδα. Δίχως κανένα σχόλιο εκ μέρους μου. Φτάνει ακέραιος ο λόγος του ποιητή.
“ΑΣ ΜΗ ΒΡΕΞΗ ποτέ/ Το σύννεφον, και ο άνεμος/ Σκληρός ας μην σκορπίση/ Το χώμα το μακάριον/ Που σας σκεπάζει./ Ας το δροσίση πάντοτε/ Με τ’ αργυρά της δάκρυα/ Η ροδόπεπλος κόρη·/ Και αυτού ας ξεφυτρώνουν/ αιώνια τ’ άνθη./ Ω γνήσια της Ελλάδος/ Τέκνα ψυχαί που επέσατε/ Εις τον αγώνα ανδρείως,/ Τάγμα εκλεκτών Ηρώων,/ Καύχημα νέον”. Εις τον ιερόν λόχον.
“ΕΣΦΑΛΛΕΝ Ο ΤΗΝ δόξαν/ ονομάσας ματαίαν,/ Και τον άνδρα μαινόμενον/ Τον προ τοιαύτης καίοντα/ Θεάς την σμύρναν./ Δίδει αυτή τα πτερά·/ Και εις τον τραχύν, τον δύσκολον/ Της Αρετής τον δρόμον/ Του ανθρώπου τα γόνατα/ Ιδού πετάουν./ Μικράν ψυχήν, κατάπτυστον,/ Κατάπτυστον καρδίαν/ Έτυχ” όστις ακούει/ Της δόξης την παράκλησιν/ Και δειλιάζει”. Εις δόξαν.
“ΕΓΩ ΤΑ σκήπτρα στάζοντα/ Αίματος και δακρύων/ Καταπατώ· και καίω της δεισιδαιμονίας/ Το βαρύ βάκτρον./ Επάνω εις τον βωμόν/ Της αληθείας, τα σφάγια/ Τώρα εγώ ρίπτω· μ” άφθονα/ Τον λίβανον σωρεύω,/ Μ” άφθονα χέρια./ Ως απ” ένα βουνόν/ Ο αετός εις άλλο/ Πετάει, και γώ τα δύσκολα/ Κρημνά της αρετής/ Ούτω επιβαίνω”. Εις θάνατον.
“ΓΗ ΤΩΝ θεών φροντίδα,/ Ελλάς, ηρώων μητέρα,/ Φίλη, γλυκεία πατρίδα μου,/ Νύκτα δουλείας σ” εσκέπασε,/ Νύκτα αιώνων./ Ούτω εις το χάος αμέτρητον/ Των ουρανίων ερήμων,/ Νυκτερινός εξάπλωσεν/ Έρεβος τα πλατέα/ Πένθιμα εμβόλια./ Και εις την σκοτιάν βαθείαν,/ Εις το απέραντον διάστημα,/ Τα φώτα σιγαλέα/ Κινώνται των αστέρων/ Λελυπημένα”. Ο ωκεανός.
“ΥΠΕΡ ΓΟΝΕΩΝ και τέκνων/ Υπέρ γυναικών/ Υπέρ πατρίδος πρόκειται/ Και πάσης της Ελλάδος/ Όσιος αγώνα/ Θαλπτήριον της ημέρας/ Φως, διά πάντοτε χαίρε·/ Και σεις οπού ευφραίνετε/ Με φωνήν ηδυόνειρον/ Της γης τα τέκνα,/ Χαίρετ’ ελπίδες.  Ήλθε/ Της Άγαρ το υπερήφανον/ Σπέρμα· επάνω εις τας όχθας/ Των Ψαρών, αλαλάζον/ Σφόδρα, κατέβη”. Εις Ψαρά.
“ΑΥΓΕΡΙΝΑΙ ΤΟΥ ηλίου/ Ακτίνες τι προβαίνετε;/ Τάχα αγαπάει να βλέπη/ Έργα ληστών το μάτι/ Των ουρανίων;/ Δημιουργέ του κόσμου,/ Πατέρα των αθλίων/ Θνητών, αν συ του γένους μας/ Ολου ζητής τον θάνατον,/ αν συ το θέλης/ Τα γόνατά μου εμπρός σου,/ Να, πέφτουν· το υπερήφανον/ Κεφάλι μου, που αντίκρυ/ Των βασιλέων υψόνετο,/ Την γην εγγίζει”. Τα ηφαίστεια.
“ΟΣΟΙ ΤΟ χάλκεον χέρι/ Βαρύ του φόβου αισθάνονται,/ Ζυγόν δουλείας ας έχωσι./ Θέλει αρετήν και τόλμην/ Η ελευθερία./ Αυτή (και ο μύθος κρύπτει/ Νουν αληθείας) επτέρωσε/ Τον Ίκαρον· και αν έπεσεν/ Ο πτερωθείς κ’ επνίγη/ Θαλασσωμένος·/ Αφ’ υψηλά όμως έπεσε,/ Και απέθανεν ελεύθερος./ Αν γένης σφάγιον άτιμον/ Ενός τυράννου, νόμιζε/ Φρικτόν τον τάφον”. Εις Σάμον.
“ΚΑΘΕ ΧΕΡΙ, κλαδί·/ Κάθε κεφάλι φέρνει/ Στέφανον· από βράχον/  ψάλλοντες/ Πολέμιον άσμα./ Mακράν και σκοτεινήν/ Ζωήν τα παλληκάρια/ Μισούν· όνομα αθάνατον/ Θέλουν και τάφον έντιμον/ Αντίς διά στρώμα./ Ούτως εβόουν· συμφώνως/ Τ” άρματά τους εβρόνταον/ Και τ” άντρα…. – Ω δεν ακούω/ πλέον παρά τον άνεμον και τους χειμάρρους”. Εις Σούλι.
“ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ καλήτερα/ Φουσκωμένα τα κύματα/ Να πνίξουν την πατρίδα μου/ Ωσάν απελπισμένην,/ Έρημον βάρκαν./ Στην στεριάν, “ς τα νησία/ Καλήτερα μίαν φλόγα/ Να ιδώ παντού χυμένην,/ Τρώγουσαν πόλεις, δάση,/ Λαούς και ελπίδας./ Καλήτερα, καλήτερα/ Διασκορπισμένοι οι Έλληνες/ Να τρέχωσι τον κόσμον,/ Με εξαπλωμένην χείρα/ Ψωμοζητούντες/ Παρά προστάτας “νάχωμεν./ Με ποτέ δεν εθάμβωσαν/ Πλούτη ή μεγάλα ονόματα,/ Με ποτέ δεν εθάμβωσαν/ Σκήπτρων ακτίνες”. Αι ευχαί.
Χανιώτικα νέα (25.03.2014)

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ


Εδώ! Στην Παναγία του Φρε, στη Βαγγελίστρα του Αποκόρωνα, στην Ευαγγελίστρια των χρόνων που έρχονται. Εδώ! Οπου, όπως κάθε χρόνο, απόψε, πρώτοι απ’ όλους γονυκλινείς απ’ το πρωί καταφθάνουν οι παλαιοί των παλαιών ημερών μας:  Οι καπετάνιοι των αρμάτων και οι αρματωμένοι των γραμμάτων. Οι ζευγάδες και οι βοσκοί, οι λογάδες και οι παπάδες, οι τεχνίτες και οι εμπορευόμενοι. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Μορφές ηρώων, μαρτύρων, αγίων και ομολογητών, νοικοκύρηδες της καρδιάς, γείτονες στο ίσιο της σκέψης, καπετάνιοι της αρχοντιάς, άγγελοι και εξάγγελοι των ονείρων μας, οδηγοί στην περπατησιά μας...

Δείτε περισσότερα...ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης.




Η Βαγγελίστρα του Αποκόρωνα

...] Στην αρχή ήταν μόνο η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Φρεδιανής Παναγίας. Μια εικόνα που η ιστορία της χάνεται στην άχνα των θρύλων και που έφτασε μέχρι τον Φρε με θαυματουργικό τρόπο. Λένε ότι ιστορήθηκε απ’ τον Ευαγγελιστή Λουκά, ότι βρέθηκε εδώ χάρις στους τελευταίους Kρητικούς υπερασπιστές του Βυζαντίου, στα 1453 και ότι φυγαδεύτηκε στο Αγιο Ορος, άγνωστο πότε, όταν αγρίεψαν τα πράγματα. Τα παλιά χαρτιά, λένε ακόμα κουβέντες από αποσπερίδες. Για θείες ανταύγειες και για μυστικές φωνές. Για θάματα και οράματα που, όταν δεν τα χωρεί ο νους, βρίσκουν απόσκιο στις αναμεσάδες της καρδιάς. Τα ύστερα χαρτιά και τα λεγόμενα των σημερινών γερόντων μαρτυρούν ωστόσο με λεπτομέρειες τα συμβάντα. Ονοματίζουν τον Μανώλη Διγενή, που, αφού στα 1790 σκότωσε έναν περαστικό γενίτσαρο, για να προστατέψει την τιμή της γυναίκας του, έκτισε εδώ το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Μακαρίζουν τον αρχιμανδρίτη – μοναχό Μακάριο Μπραουδάκη που ήρθε το 1838 απ’ το Αγιο Ορος, έχοντας στην αγκαλιά του την εικόνα κι έκτισε την πρώτη εκκλησία της Ευαγγελίστριας, διακονεύοντας στο χωριό του [...]
Αναφέρονται στον παπα – Γιάννη Λαγουμιτζάκη, που ήταν η ψυχή της όλης ανοικοδόμησης του Ναού με τη μορφή που έχει σήμερα, το 1930, και στους Φρεδιανούς που πολλοί απ’ αυτούς  για να συμμετάσχουν στον έρανο υποθήκευσαν τα κτήματά τους παίρνοντας δάνειο από την Τράπεζα του Βάμου.
Μιλούν για τους αντάρτες, οι οποίοι έκαμαν στο 1944 ορμητήριό τους την Εκκλησία και για τις δύο γερμανικές οβίδες που πέρασαν μέσα απ’ το τετράψηλο καμπαναριό διαλαλώντας ένα ακόμα θαύμα. Μιλούν για τον Στυλιανό Καρτάκη από τα Πλακάλωνα που αγιογράφησε τον Ναό με βαθύ σεβασμό στην παράδοση και συνέπεια στην εκτέλεση. Αναθυμούνται παλιά και νεότερα πανηγύρια, παννυχίδες και ταξίματα, ανοιχτές πόρτες και στρωμένες τάβλες, λυράρηδες και χορευταράδες και στέκονται λίγο παραπάνω για ν’ ακουστεί το λαϊκό τοπικό “Υπερμάχω”: “Σαν θες να δεις και να χαρείς άντρες και παλληκάρια/ να ’ν’ δυνατά και φοβερά ως είν’ τα λεοντάρια/ άμε στον Αποκόρωνα, στον Φρε, τσ’ Ευαγγελίστρας/ όπου μαζεύονται χωριά κι ούλες οι επαρχίες/ να δεις λιγνούς για το σπαθί, μακρούς για το τουφέκι/ να δεις ξανθές, να δεις καλές” [...]
Ονοματίζουν, μακαρίζουν, μιλούν, διηγούνται, αναθυμούνται, αναφέρονται κοντολογίς, μνημονεύουν όλους και όλα, όσοι και όσα άνθρωποι και πράγματα συνεορτάζουν απόψε στο σπερνό της Χάρης της. Ανάμεσα στα χαρμόσυνα ντιν – νταν της γριάς καμπάνας της που διαλαλούν σ’ όλον τον Αποκόρωνα τον Ευαγγελισμό της και τη σκόλη του Εθνους των Ελλήνων. Μαζί με τις μικρές πνοές του ανέμου που κατεβαίνει απ’ τον Μπούμπουλο και τις Χώσες. Στον απόηχο της υπέροχης παραφωνίας ενός νήπιου που τραγούδησε σήμερα το πρωί, για πρώτη φορά το “χαίρε ω χαίρε” της ελευθερίας μας. Εντός του ανωθρώσκοντος γαλάζιου καπνού του θυμιάματος που δένεται σε βοστρύχους χάρις στην ευωδία της δάφνης. Στη σκιά της σημαίας των Ελλήνων και του λάβαρου “ένδοξού μας βυζαντινισμού”, που ξεδιπλώνονται περήφανα στήνοντας κουβέντα με τους αέρηδες των καιρών. Εδώ! Στην Παναγία του Φρε, στη Βαγγελίστρα του Αποκόρωνα, στην Ευαγγελίστρια των χρόνων που έρχονται. Εδώ! Οπου, όπως κάθε χρόνο, απόψε, πρώτοι απ’ όλους γονυκλινείς απ’ το πρωί καταφθάνουν οι παλαιοί των παλαιών ημερών μας: Ο γερω-Κωσταρός και ο Μαθιός ο Μυλωνογιάννης, ο Παπαμαλέκος και ο Ντουνόπαπας, ο Ξέπαπας και ο Κατσίγαρης, ο Παρθένιος Κελαϊδής και ο παπα-Γαβρίλης, ο καπετάν-Σήφακας και ο Καλλίνικος Κριτοβουλίδης. Οι καπετάνιοι των αρμάτων και οι αρματωμένοι των γραμμάτων. Οι ζευγάδες και οι βοσκοί, οι λογάδες και οι παπάδες, οι τεχνίτες και οι εμπορευόμενοι. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Μορφές ηρώων, μαρτύρων, αγίων και ομολογητών, νοικοκύρηδες της καρδιάς, γείτονες στο ίσιο της σκέψης, καπετάνιοι της αρχοντιάς, άγγελοι και εξάγγελοι των ονείρων μας, οδηγοί στην περπατησιά μας. Εδώ όπου απόψε συναντώνται και συνυπάρχουν το κελάηδημα της ποταμίδας και το κρώξιμο του γερακιού, το σούρσιμο της κολισαύρας και το βέλασμα των προβάτων, η θεία ελένια γαλήνη και η βαριά κυπαρισσένια σκιά, το “α” της ανθισμένης αμυγδαλιάς και το “ω” των πανωραίων κρίνων, η αρμύρα της Γεωργιούπολης και η δροσιά  των Αρμένων, η ουρανόληκτη κορυφή του Αγιού Πνευμάτου και η γήινη αψάδα του Κοιλιάρη, τα ξέπνοα βήματα των θρύλων και τα βαριά πατήματα της ιστορίας, η σκόνη του δρόμου και η αστρόσκονη της ασέληνης νύχτας, τα πάθη και τα μάθη, τα χαμηλά φτερουγίσματα και τα ψηλά πετάγματα, τα “άνθη της ευσεβείας” μας και τα κεριά της προσδοκίας μας που μόλις ανάψαμε. Δηλαδή και κοντολογίς ο ίδιος και αυτοπροσώπως ο Αποκόρωνας. Απ’ την Αρχαία Απτέρα μέχρι του Θε τον Κήπο κι από τη Μαραθοκεφάλα μέχρι τα Κουρνοπατήματα. Φορώντας το μαύρο του κεφαλομάντηλο αιώνιο σημάδι και φυλαχτάρι της μνήμης δεμένο σφιχτά. Και κρατώντας με σέβας την καμωμένη από αζίλακα κατσούνα του στο αριστερό του χέρι, σαν σημάδι επιβίωσης. Και, βεβαίως, κάνοντας τον σταυρό του, με το δεξί, απόψε!
*Αποσπάσματα από την ομιλία που εκφώνησε ο γράφων στην Ευαγγελίστρια του Φρε την παραμονή της Χάρης της (24 Μαρτίου 2000).
Χανιώτικα νέα (24.2014)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/vangelistra-tou-apokorona/#ixzz2wsv10XgP
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

 «Παρατηρείται ότι από τα παράθυρα και προ των θυρών των οικιών και των εργαστηρίων ρίπτονται καθ’ εκάστην εναντίον των διατάξεων του νόμου διάφοροι ακαθαρσίαι και χύνονται μεμολυσμένα ύδατα, όπερ, εκτός πολλών ζημιών άς προξενεί εις τους κατοίκους, γίνεται προς τούτοις αφορμή εις την γέννησιν διαφόρων μιασμάτων εκ των οποίων απειλείται η δημοσία υγεία».

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Μεμολυσμένα ύδατα μες στο παλιό λιμάνι

Το πρόβλημα της «ανυπόφορης δυσοσμίας» που επικρατεί σε κάποια σημεία του παλιού λιμανιού αλλά και του κιτρινωπού χρώματος της θάλασσας που μάλλον οφείλεται στις εργασίες για τη νέα τουριστική σεζόν (πλύσιμο δρόμων, προσόψεων κ.λπ. με αποτέλεσμα τα νερά να καταλήγουν στους αγωγούς  ομβρίων κι από κει στη θάλασσα) επισημαίνει με σχόλιό του ο Γ. ΚΩΝ. (βλ. “Χ.Ν.” 19-3-14, σελ. 2).
Αυτό… υφίσταται -έστω και πιο… ήπια- από τον 16ο αιώνα ενώ συνέχισε να απασχολεί τους Χανιώτες και τον 19ο αιώνα. Αυτές… μόνον τις εποχές -λόγω περιορισμένου χώρου σήμερα- επιλέξαμε να παρουσιάσουμε με την ευχή κάποια στιγμή να δοθεί μια οριστική λύση.
Ο Μιχάλης Δελάκης στην εφ. “Κήρυξ” (21-1-1993) σε αφιέρωμα για το Ενετικό λιμάνι παραθέτει την αναφορά του F. Pasqualito που εν έτει 1594 τόνιζε την ανάγκη «να βρεθεί τρόπος να αλλάξουν τα νερά, για να μην τρέχουν μέσα στο λιμάνι οι ακαθαρσίες της πολιτείας». Κι αυτό διότι εκτός των άλλων, οι προσχώσεις που δημιουργούνταν δεν άφηναν «τις γαλέρες των τελευταίων νεωρίων να καθελκυστούν».
Επίσης από το γλαφυρότατα γραμμένο κείμενο του Χαράλαμπου Μπουρνάζου (βλ. “Χ.Ν.” 23-10-1996), με τίτλο “Αραμπάδες και Απορριματοφόροι όνοι, ημίονοι, κόπρος πλήθουσα, πεταλωταί και αμαξηλάται” επιλέξαμε μια ανακοίνωση της Δημαρχίας Χανίων εν έτει 1881 στην οποία σημειωνόταν μεταξύ άλλων: «Παρατηρείται ότι από τα παράθυρα και προ των θυρών των οικιών και των εργαστηρίων ρίπτονται καθ’ εκάστην εναντίον των διατάξεων του νόμου διάφοροι ακαθαρσίαι και χύνονται μεμολυσμένα ύδατα, όπερ, εκτός πολλών ζημιών άς προξενεί εις τους κατοίκους, γίνεται προς τούτοις αφορμή εις την γέννησιν διαφόρων μιασμάτων εκ των οποίων απειλείται η δημοσία υγεία».
Η Δημαρχία καλούσε τότε τους πολίτες να σταματήσουν τούτη τη πρακτική και τους συμβούλευε ο καθένας να μαζεύει τα σκουπίδια του και να τα «εκκενώνει (αδειάζει) πάντοτε εντός του φορείου (αραμπά) ή εις τας κοφίνους των ζώων» που θα περνούσαν «καθ’ εκάστην επί τούτω τας οδούς».
Η λύση λοιπόν δινόταν από τη Δημαρχία τότε, ενώ οι παραβάτες θα πλήρωναν πρόστιμο

Χανιώτικα νέα (22.03.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/memolismena-idata-mes-sto-palio-limani/#ixzz2wodHXyJv
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Nα ταξιδέψουμε κι εμείς με τη φαντασία μας στην εποχή της Επανάστασης του 1821, μας καλούν, με τον δικό τους τρόπο, δυο μέρες πριν από την εθνική μας γιορτή της 25ης Μαρτίου, τα παιδιά του 1ου Νηπιαγωγείου Κουνουπιδιανών, στον σημερινό Παιδότοπο. Να ξετυλίξουμε κι εμείς το κουβάρι της Ιστορίας, μέσω της ζωγραφικής και της ποίησης. Να γνωρίσουμε κι εμείς, όπως γνώρισαν κι αυτά, καπετάνιους και πλοία εκείνης της περιόδου, σαν τον Κανάρη και την ναυαρχίδα του, για παράδειγμα, αλλά όχι μόνο…
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
1ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙΔΙΑΝΩΝ
Ταξίδι στην εποχή της Επανάστασης του 1821
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Nα ταξιδέψουμε κι εμείς με τη φαντασία μας στην εποχή της Επανάστασης του 1821, μας καλούν, με τον δικό τους τρόπο, τρεις μέρες πριν από την εθνική μας γιορτή της 25ης Μαρτίου, τα παιδιά του 1ου Νηπιαγωγείου Κουνουπιδιανών, στον σημερινό Παιδότοπο. Να ξετυλίξουμε κι εμείς το κουβάρι της Ιστορίας, μέσω της ζωγραφικής και της ποίησης. Να γνωρίσουμε κι εμείς, όπως γνώρισαν κι αυτά, καπετάνιους και πλοία εκείνης της περιόδου, σαν τον Κανάρη και την ναυαρχίδα του, για παράδειγμα, αλλά όχι μόνο… Όλα ξεκίνησαν από μια επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο και ολοκληρώθηκαν στην τάξη τους μας λένε στο ομορφογραμμένο σημείωμά τους οι δασκάλες των παιδιών. τι να προσθέσω εγώ σ’ αυτά;
Τίποτ’ άλλο παρά τα συγχαρητήριά μου, τόσο στις ίδιες όσο και στη μουσειοπαιδαγωγό, για τη δουλειά τους…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Β.Θ.Κ.
Όταν το μάθημα γίνεται παιχνίδι…
Την Πέμπτη 6 Μαρτίου επισκεφθήκαμε το Ναυτικό Μουσείο Χανίων για να “ταξιδέψουμε” με τα πλοία άλλων εποχών! Ένα ταξίδι στο οποίο το μαγικό ραβδάκι της φαντασίας, μεταμόρφωσε τους μικρούς μαθητές και μαθήτριες του Νηπιαγωγείου μας σε εξερευνητές, ναύτες και καπετάνιους άλλων εποχών.
Όταν το σχολείο βγαίνει από τις τάξεις έξω στην κοινωνία και το μάθημα γίνεται περιπέτεια και παιχνίδι, τα παιδιά κερδίζουν γνώσεις και χαρά!
“Ταξιδέψαμε” στην εποχή της επανάστασης του 1821, γνωρίσαμε πυρπολητές, καπετάνιους και καπετάνισσες της περιόδου εκείνης και βρίσκοντας κομμάτια ενός πολεμικού πλοίου, το συναρμολογήσαμε.
Οδηγήσαμε το “καράβι” του μουσείου και ζωγραφίσαμε στο φιλόξενο περιβάλλον του, υποβρύχια που μας μοίρασε η μουσειοπαιδαγωγός κα Βασιλάκη Γεωργία, η οποία, με διάφορα παιχνίδια, οδήγησε τα παιδιά σε όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι στην ιστορία.
Επιστρέφοντας στο Νηπιαγωγείο, αρχίσαμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι της Ιστορίας με βοηθούς τη ζωγραφική, την ποίηση και το τραγούδι. Με τους πίνακες “το κρυφό Σχολειό” του Γύζη, “την πυρπόληση της τουρκικής Ναυαρχίδας” του Βολανάκη, “τον όρκο των αγωνιστών” του Βρυζάκη, το “Θούριο” του Ρήγα, “το θυμωμένο καράβι” του Ζαχ. Παπαντωνίου και τον “Κανάρη” του Αλέξ. Πάλλη μιλήσαμε για άλλη μια φορά για την Επανάσταση του 1821.
Κι όσο κι αν φαίνεται χιλιοειπωμένα κι όσο κι αν φαίνονται μακρινά, όταν βλέπουμε τις ζωγραφιές των παιδιών, νοιώθουμε πως τα παιδιά μας πρέπει να διδάσκονται την Ιστορία του τόπου τους για να μάθουν να τον αγαπούν και να νοιώθουν περήφανα για τους προγόνους τους. Και μέσα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να μαθαίνουν για έννοιες πανανθρώπινες όπως “η Ελευθερία” και “η Ειρήνη” τόσο των λαών όσο και του κάθε ατόμου ξεχωριστά!
Οι Νηπιαγωγοί του 1ου Νηπιαγωγείου Κουνουπιδιανών: Καραγιαννίδου Δέσποινα, Λιάσκου Ιωάννα, Καποδίστρια Αγγελική, Τασιώνα Αθηνά, Δουρμούσογλου Πόπη και Τσάμπρα Αναστασία
Το θυμωμένο καράβι
Σαν το σύννεφο τρέχει, σαν ίσκιος διαβαίνει.
Τα πανιά του φουσκώνουν στο πρίμο αγεράκι.
Κάπου πρέπει να χιμήξει, καθώς το γεράκι.
Τ’ είναι κείνο στη θάλασσα την αφρισμένη;
Να ’τανε τάχα πλεούμενο; Να ’ναι καράβι;
Τρομαγμένα τα κύματα φεύγουν μπροστά του.
Μια σηκώνεται ορθό, μια βυθίζεται κάτου,
Μια πηδάει στον αφρό κι απ’ τον ήλιο ανάβει.
Πες αλήθεια, της θάλασσας είσαι στοιχειό;
Ποιαν εκδίκηση τρέχεις απόψε να πάρεις;
Στο τιμόνι ποιον έχεις; Και μου ’πε:
- Ο Κανάρης με πηγαίνει στη Χιό!
Ζαχαρίας Παπαντωνίου



25η Μαρτίου
Βροντά κι η πλάση σήμερα χαρούμενη ξυπνά,
φουσκώνουνε τα πέλαγα, ψηλώνουν τα βουνά.
Παντού τραγούδια και χαρές σε πόλεις και χωριά.
Εικοσιπέντε του Μαρτιού. Γιορτάζ’ η Λευτεριά.
Ξυπνούνε τα Καλάβρυτα, το χάνι της Γραβιάς,
τα καριοφίλια ανοίγουνε τον τάφο της σκλαβιάς.
Κρήτη, Μοριάς και Ρούμελη και Σούλι και Ψαρά
Γιορτάστε τη, τη Λεβεντιά ακόμα μια φορά.
Στην Αλαμάνα σήμερα ο Διάκος πάλι ορθός
και ξαναστήθη απ’ την αρχή στο Ζάλογγο χορός.
Στα Δερβενάκια γίγαντας ο Γέρος του Μοριά.
Χαρείτε το! Φωνάξτε το! ΖΗΤΩ! η Λευτεριά!
Χάρης Σακελλαρίου
Θούριος
Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.
Κανάρης
Όλη η Βουλή των προεστών στο μόλο συναγμένη
είπε πως όξω στη στεριά τους Τούρκους θα προσμένει.
Τότε έβγαλα το φέσι
και να μιλήσω θάρρεψα προβάλλοντας στη μέση:
«Τίποτα, αρχόντοι, δε φελά, μονάχα το καράβι!».
Σα μ’ άκουσε ένα απ’ τα τρανά καλπάκια μας, ανάβει
και το φαρμάκι χύνει:
«Ποιος είναι αυτός και πώς τον λεν, που συμβουλές μας δίνει;»
Να τα Ψαρά πως χάθηκαν. Κι εγώ φωτιά στο χέρι
πήρα και πέρα τράβηξα κατά της Χιος τα μέρη,
κι είπα από εκεί -δε βάσταξα- με χείλια πικραμένα:
«Να! πώς με λεν εμένα!»
Αλεξ. Πάλλης
Χανιώτικα νέα (22.03.2014)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/taxidi-stin-epochi-tis-epanastasis-tou-1821/#ixzz2wmVf9pDu
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook