Και φυσικά θα πάω απόψε, Δευτέρα 30 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ, πάντα, βέβαια Θεού θέλοντος, στο Μουσείο Τυπογραφίας για να ξαναδώ την εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο του Μιχάλη Γρηγοράκη, θεατρικη παράσταση, σε σενάριο – σκηνοθεσία της Στέλλας Σκορδαρά με τίτλο “Μιχάλης Γρηγοράκης: Ενας απών… παρών”, της Ερασιτεχνικής – Πειραματικής Σκηνής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης.
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Μιχάλης Γρηγοράκης: Ενας απών… παρών
Και φυσικά θα πάω απόψε, Δευτέρα 30 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ, πάντα, βέβαια Θεού θέλοντος, στο Μουσείο Τυπογραφίας για να ξαναδώ την εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο του Μιχάλη Γρηγοράκη, θεατρικη παράσταση, σε σενάριο – σκηνοθεσία της Στέλλας Σκορδαρά με τίτλο “Μιχάλης Γρηγοράκης: Ενας απών… παρών”, της Ερασιτεχνικής – Πειραματικής Σκηνής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης.
Και τρίτη φορά (λέμε τώρα) να ξαναπαρουσιαστεί επί σκηνής το συγκεκριμένο έργο, θα ξαναπάω. Το γράφω και το υπογράφω. Ισχύει, βλέπετε, κατ’ αναλογίαν, και για μια καλή θεατρική παράσταση, αυτό που ισχύει και για ένα καλό βιβλίο, σύμφωνα με τον ορισμό που έχει δώσει ένας σύγχρονος Ελληνας συγγραφέας. Καλό βιβλίο, λέει, είναι το βιβλίο που δεν θέλεις να τελειώσει ενώ το διαβάζεις, ωστόσο, όταν το διαβάσεις, θέλεις να το ξανά και ξανά διαβάσεις.
Να μην τελειώσει αυτή η παράσταση. Το σκεφτόμουν κι αυτό, παρακολουθώντας την, την προπερασμένη Κυριακή 22 Ιουλίου, στον ίδιο τόσο οικείο για τον Μίγρη χώρο, στο πλαίσιο της αφιερωμένης σ’ αυτόν εκδήλωσης τιμής και μνήμης, από την εφημερίδα μας. (Ολοι κι είμαστε τόσοι πολλοί) το σκεφτόμαστε εκείνο το βράδυ. Να μείνει κι άλλο… κι άλλο… κι άλλο επί σκηνής ο “γρηγοράκειος” κόσμος, με κυρίαρχη τη μορφή του, στο διάβα των χρόνων, έτσι όπως τον ζωντάνευαν μέσα απ’ το έργο του τα παιδιά της Ερασιτεχνικής Σκηνής που έπαιζαν τους ρόλους των με την καθοδήγηση της “δασκάλας” των στηριγμένοι στο κείμενο που επιμελήθηκε η Γωγώ Δημητριάδη και την τεχνική υποστήριξη του Μανόλη Καμπουράκη, σαν επαγγελματίες.
Η Ανδριάννα Βασιλειάδη, η Φίλια Γιαννακού, ο Μάρκος Γιανναράκης, η Αγγελική Καϊντομόγλου, η Πολύμνια Λακκιωτάκη, η Μυρσίνη Λινιουδάκη, ο Δημήτρης Λυκογιάννης, η Γρηγορία Οικονομάκη, ο Στέλιος Παγιαλάκης, η Ελένη Παπαραφτάκη, η Ελένη Πρωτοπαπαδάκη, ο Νίκος Τσιχλάκης και ο Κίμων Χαριτάκης. Συγχαρητήρια και διά της στήλης σ’ όλους σας. Και στη “δασκάλα” που μπορεί να μην γνώρισε καθόλου, μα καθόλου, τον Γρηγοράκη, πλην όμως, όπως ήταν ωραίος στην ακεραιότητά του και ακέραιος στην ωραιότητά του, τον “ανέστησε”, αλλά και στους “μαθητές” της! Και βέβαια στον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. Μιχάλη Αεράκη που είχε την ιδέα.
Να μην τελειώσει αυτή η παράσταση. Το σκεφτόμουν κι αυτό, παρακολουθώντας την, την προπερασμένη Κυριακή 22 Ιουλίου, στον ίδιο τόσο οικείο για τον Μίγρη χώρο, στο πλαίσιο της αφιερωμένης σ’ αυτόν εκδήλωσης τιμής και μνήμης, από την εφημερίδα μας. (Ολοι κι είμαστε τόσοι πολλοί) το σκεφτόμαστε εκείνο το βράδυ. Να μείνει κι άλλο… κι άλλο… κι άλλο επί σκηνής ο “γρηγοράκειος” κόσμος, με κυρίαρχη τη μορφή του, στο διάβα των χρόνων, έτσι όπως τον ζωντάνευαν μέσα απ’ το έργο του τα παιδιά της Ερασιτεχνικής Σκηνής που έπαιζαν τους ρόλους των με την καθοδήγηση της “δασκάλας” των στηριγμένοι στο κείμενο που επιμελήθηκε η Γωγώ Δημητριάδη και την τεχνική υποστήριξη του Μανόλη Καμπουράκη, σαν επαγγελματίες.
Η Ανδριάννα Βασιλειάδη, η Φίλια Γιαννακού, ο Μάρκος Γιανναράκης, η Αγγελική Καϊντομόγλου, η Πολύμνια Λακκιωτάκη, η Μυρσίνη Λινιουδάκη, ο Δημήτρης Λυκογιάννης, η Γρηγορία Οικονομάκη, ο Στέλιος Παγιαλάκης, η Ελένη Παπαραφτάκη, η Ελένη Πρωτοπαπαδάκη, ο Νίκος Τσιχλάκης και ο Κίμων Χαριτάκης. Συγχαρητήρια και διά της στήλης σ’ όλους σας. Και στη “δασκάλα” που μπορεί να μην γνώρισε καθόλου, μα καθόλου, τον Γρηγοράκη, πλην όμως, όπως ήταν ωραίος στην ακεραιότητά του και ακέραιος στην ωραιότητά του, τον “ανέστησε”, αλλά και στους “μαθητές” της! Και βέβαια στον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. Μιχάλη Αεράκη που είχε την ιδέα.
Που δεν κατέει να γελά, δεν πρέπει ντου κουβέντα*
[...] Που δεν κατέει να γελά, δεν πρέπει ντου κουβέντα. Ξεκάθαρος ο Κρητικός Λαός και σ’ αυτήν την παροιμιώδη φράση του, μια φράση που ο Γρηγοράκης είχε βάλει ως προμετωπίδα στη δεύτερη έκδοση των ιστοριών του, το 1978. “Ο Γρηγοράκης ξαφνιάζει με τη συλλογή του, είναι τόσο πηγαία, που συχνά, ενώ γελάς, την ίδια ώρα πονάς, γι’ αυτό το μεγαλείο”, έγραψε γι’ αυτήν την έκδοση, μεταξύ των άλλων, ο Θ. Λουλουδάκης. Προβληματίζεσαι, θα έλεγα εγώ, έχοντας υπόψη και το σήμερα παρουσιαζόμενο βιβλίο.
Να μας προβληματίσει πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα για το ποιοι είμαστε και πού πάμε τη σήμερον ημέρα, επιδιώκει και με τις ιστορίες του αυτές ο Γρηγοράκης, που και βέβαια είναι ωσεί παρών, εδώ μαζί μας, στον συγκεκριμένο χρόνο και στον συγκεκριμένο χώρο, που αποτελεί εξ αδιανεμήτου πλούτο για όλους μας.
“Διαχρονικός ο Μιχάλης, διαχρονική η πνευματική του δουλειά”, έγραψε “με απόλυτο σεβασμό” ο Γιάννης Γαρεδάκης, προλογίζοντας αυτή την έκδοση που κυκλοφορείται έξι χρόνια μετά το φευγιό του φίλου του, του φίλου μας στα επουράνια “Χανιώτικα νέα” , απ’ όπου μας βλέπει και χαμογελά ευχαριστημένος. Και για την έκδοση απ’ τα “Χανιώτικα νέα” του βιβλίου του Ξενοφώντα Παγκαλιά, που τόσο όμορφα παρουσίασαν πριν ο Αντώνης Σκαμνάκης και ο συγγραφέας του. Προσυπογράφουμε άπαντες.
Θα μπορούσα να σας μιλώ και μάλιστα ξεστομάτου (να μια επίσης ωραία κρητική λέξη) για τον Γρηγοράκη, γενικότερα για το έργο του και ειδικότερα για την Γ’ σειρά των “Εύθυμων Κρητικών Ιστοριών” του που παρουσιάζονται σήμερα, με τις ώρες. Να ανέλυα, για παράδειγμα, το ρήμα “εμάζεψε” που χρησιμοποιεί και να σας μιλούσα για τη συλλεκτική του δεινότητα, τη συλλεκτική του μανία. Ενα τσουβάλι λίρες να ’ριχνες μπροστά του, δεν θα γυρνούσε να τις δει, αλίμονό σου όμως αν άφηνες κάπου ένα χαρτάκι, εν ριπή οφθαλμού το είχε εξαφανισμένο. Τα λόγια, στο περίπου του Γιάννη Γαρεδάκη επί του θέματος. Δεν είναι ωστόσο στις προθέσεις μου. Και για να μη σας κουράσω.
Κυρίως όμως γιατί ακολουθεί η εμπνευσμένη απ’ τη ζωή και το έργο του Μιχάλη Γρηγοράκη θεατρική παράσταση, που ετοίμασε η Ερασιτεχνική Πειραματική Σκηνή του Δημοτικού μας Θεάτρου (μια ιδέα του Μιχάλη Γρηγοράκη) που αγωνιούμε να την παρακολουθήσουμε.
*Ενα ακόμα απόσπασμα σήμερα από την παρουσίαση του βιβλίου “Εύθυμες Κρητικές Ιστορίες (Γ’ Σειρά)” του Μιχάλη Γρηγοράκη (έκδοση “Χανιώτικα νέα”) που έκανε ο γράφων στο Μουσείο Τυπογραφίας στο πλαίσιο της εκδήλωσης “Τα γράμματα συναντούν τον πολιτισμό”.
[...] Που δεν κατέει να γελά, δεν πρέπει ντου κουβέντα. Ξεκάθαρος ο Κρητικός Λαός και σ’ αυτήν την παροιμιώδη φράση του, μια φράση που ο Γρηγοράκης είχε βάλει ως προμετωπίδα στη δεύτερη έκδοση των ιστοριών του, το 1978. “Ο Γρηγοράκης ξαφνιάζει με τη συλλογή του, είναι τόσο πηγαία, που συχνά, ενώ γελάς, την ίδια ώρα πονάς, γι’ αυτό το μεγαλείο”, έγραψε γι’ αυτήν την έκδοση, μεταξύ των άλλων, ο Θ. Λουλουδάκης. Προβληματίζεσαι, θα έλεγα εγώ, έχοντας υπόψη και το σήμερα παρουσιαζόμενο βιβλίο.
Να μας προβληματίσει πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα για το ποιοι είμαστε και πού πάμε τη σήμερον ημέρα, επιδιώκει και με τις ιστορίες του αυτές ο Γρηγοράκης, που και βέβαια είναι ωσεί παρών, εδώ μαζί μας, στον συγκεκριμένο χρόνο και στον συγκεκριμένο χώρο, που αποτελεί εξ αδιανεμήτου πλούτο για όλους μας.
“Διαχρονικός ο Μιχάλης, διαχρονική η πνευματική του δουλειά”, έγραψε “με απόλυτο σεβασμό” ο Γιάννης Γαρεδάκης, προλογίζοντας αυτή την έκδοση που κυκλοφορείται έξι χρόνια μετά το φευγιό του φίλου του, του φίλου μας στα επουράνια “Χανιώτικα νέα” , απ’ όπου μας βλέπει και χαμογελά ευχαριστημένος. Και για την έκδοση απ’ τα “Χανιώτικα νέα” του βιβλίου του Ξενοφώντα Παγκαλιά, που τόσο όμορφα παρουσίασαν πριν ο Αντώνης Σκαμνάκης και ο συγγραφέας του. Προσυπογράφουμε άπαντες.
Θα μπορούσα να σας μιλώ και μάλιστα ξεστομάτου (να μια επίσης ωραία κρητική λέξη) για τον Γρηγοράκη, γενικότερα για το έργο του και ειδικότερα για την Γ’ σειρά των “Εύθυμων Κρητικών Ιστοριών” του που παρουσιάζονται σήμερα, με τις ώρες. Να ανέλυα, για παράδειγμα, το ρήμα “εμάζεψε” που χρησιμοποιεί και να σας μιλούσα για τη συλλεκτική του δεινότητα, τη συλλεκτική του μανία. Ενα τσουβάλι λίρες να ’ριχνες μπροστά του, δεν θα γυρνούσε να τις δει, αλίμονό σου όμως αν άφηνες κάπου ένα χαρτάκι, εν ριπή οφθαλμού το είχε εξαφανισμένο. Τα λόγια, στο περίπου του Γιάννη Γαρεδάκη επί του θέματος. Δεν είναι ωστόσο στις προθέσεις μου. Και για να μη σας κουράσω.
Κυρίως όμως γιατί ακολουθεί η εμπνευσμένη απ’ τη ζωή και το έργο του Μιχάλη Γρηγοράκη θεατρική παράσταση, που ετοίμασε η Ερασιτεχνική Πειραματική Σκηνή του Δημοτικού μας Θεάτρου (μια ιδέα του Μιχάλη Γρηγοράκη) που αγωνιούμε να την παρακολουθήσουμε.
*Ενα ακόμα απόσπασμα σήμερα από την παρουσίαση του βιβλίου “Εύθυμες Κρητικές Ιστορίες (Γ’ Σειρά)” του Μιχάλη Γρηγοράκη (έκδοση “Χανιώτικα νέα”) που έκανε ο γράφων στο Μουσείο Τυπογραφίας στο πλαίσιο της εκδήλωσης “Τα γράμματα συναντούν τον πολιτισμό”.
Χανιώτικα νέα (30.07.2014)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/michalis-grigorakis-enas-apon-paron-4/#ixzz367XRz6HN
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου