. ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Της Παναγίας, της Μεγάλης Μάνας όλων μας, σήμερα και στην κεντρική θέση του Παιδότοπου η εικόνα της Κοίμησής της, έτσι όπως ο ανά το πανελλήνιο, αλλά και διεθνώς, καταξιωμένος αγιογράφος Νίκος Γιαννακάκις την ιστόρησε. Κάτω απ’ αυτήν το ποίημα “Μάνα Χριστού” του ξεχωριστού Χανιώτη ποιητή Γιάννη Πολυράκη απ’ την ποιητική του συλλογή “Ωδή στη μάνα”. Στις γωνιές του Παιδότοπου κι άλλες εικόνες, του ίδιου αγιογράφου, κι άλλα ποίηματα, του ίδιου ποιητή, της Παναγίας. Τους ευχαριστώ κι απ’ τη θέση αυτή θερμά και τους δυο για τη συνεργασία.

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Καλοί μου φίλοι, καλή Παναγιά!
Της Παναγίας, της Μεγάλης Μάνας όλων μας, σήμερα και στην κεντρική θέση του Παιδότοπου η εικόνα της Κοίμησής της, έτσι όπως ο ανά το πανελλήνιο, αλλά και διεθνώς, καταξιωμένος αγιογράφος Νίκος Γιαννακάκις την ιστόρησε. Κάτω απ’ αυτήν το ποίημα “Μάνα Χριστού” του ξεχωριστού Χανιώτη ποιητή Γιάννη Πολυράκη απ’ την ποιητική του συλλογή “Ωδή στη μάνα”. Στις γωνιές του Παιδότοπου κι άλλες εικόνες, του ίδιου αγιογράφου, κι άλλα ποίηματα, του ίδιου ποιητή, της Παναγίας. Τους ευχαριστώ κι απ’ τη θέση αυτή θερμά και τους δυο για τη συνεργασία.

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Β.Θ.Κ.

Χαίρε Κεχαριτωμένη

Χαίρε αιώνων Άνοιξη στην έρημο τ’ απείρου, Χαίρε Κορώνα των καιρών στου σύμπαντος το Στέμμα, Χαίρε η Θεοδιάλεχτη μεσ’ τους θνητούς Γυναίκα, Χαίρε Κυρά Αθάνατη, του Λυτρωτή η Μάνα!

Χαίρε Ελπίδα των φτωχών, κατατρεγμένων Νάμα, Χαίρε Μητέρα της χαράς, της λύτρωσης Ελπίδα, Χαίρε της μάνας Στήριγμα όπου στην Οικουμένη υπάρχουν μάνες που για Σε, ανάβουνε καντήλι.

Στη Βηθλεέμ

Σπήλαιο, στάβλος ταπεινός στης ερημιάς τα μέρη
εστία προσκυνήματος στο κύλισμα των χρόνων,
καθώς το καταδέχτηκες να γίνεις εκεί Μάνα
βρέφους-Σωτήρα αιώνιου του ανθρωπίνου γένους π’ εξόκειλε και χώθηκε βαθιά, στην αμαρτία.

Εκεί τον κοιλοπόνεσες τον άγουρο Σωτήρα,
χλιδή δεν είχες γύρω σου μηδέ και παραμάνες,
λίγους μονάχα ταπεινούς ποιμένες με τα ζώα
που βίωσαν και έζησαν το δέος των αιώνων
καθώς Αγγελοι έψελναν το «Δόξα εν Υψίστοις».

Πισωγυρνά η σκέψη μου στην Αγια κείνη νύχτα δέος, κατάνυξη και φως από λαμπρό αστέρι
και μακαρίζει τους βοσκούς που ήταν συντροφιά Σου, σαν κατατάσσω στσ’ άτυχους τ’ αμαρτωλό κορμί μου σαν ήτανε τότε απόν, κείνες τις θείες ώρες.

Μα σαν απ’ την παράδοση όλα ανιστορούνται
κ’ έρχονται ως τα σήμερα σαν χτεσινά συμβάντα,
βλέπω εμπρός μου ζωντανή εκείνη την εικόνα
των θεοδιάλεκτων στιγμών όπου σε κάναν Μάνα Χριστού Σωτήρα όπου γης αμαρτωλών ανθρώπων!

Σήμερα..

Σήμερα Μάνα Παναγιά στολίζουνε τον κόσμο
χιλιάδες όμορφες ’κλησιές στη χάρη Σου χτισμένες
όπου υπάρχουν Χριστιανοί στα πέρατα του κόσμου
κ’ έρχονται στην εικόνα Σου να πάρουν ευλογία.

Κ’ όπου υπάρχουν Χριστιανοί, έχουν στο σπιτικό τους
Εικόν’ αργυροστόλιστη της θείας της μορφής Σου,
και στρέφουνε τα μάτια τους και στέλνουν ικεσία
σαν στη ζωή τους συναντούν κακίες, δυσκολίες.

Χιλιάδες ταπεινά κεριά ανάβουν στ’ όνομά Σου
Μάνα του Κόσμου ακριβή, του χρόνου Θυγατέρα,
που δεν Σου κρύβει τη μορφή ο κουρνιαχτός του χρόνου
σαν τον κρατάει ξέμακρο η πίστη του ανθρώπου!

Κ’ όπου υπάρχουν ναυτικοί, στρατιώτες, οδοιπόροι,
άρρωστοι, βιοπαλαιστές, παιδιά, μικροί, μεγάλοι,
μάνες, αδέλφια και γονείς, φίλοι κ’αγαπημένοι
σ’ έχουν ελπίδ’ απαντοχή, Μάνα και αποκούμπι.

Μάνα Χριστού

Θέλει μεγάλη αποκοτιά
να πιάσ” ανθρώπου πένα
να γράψει για την Παναγιά
μια άξια γραφή Της,
να είναι γλαφυρά σωστή
και να μην αδικήσει
ο λόγος ο ανθρώπινος,
το θείο μεγαλείο.

Παρθένα, Μάνα του Χριστού
των Ουρανών Κορώνα
που ’χες τη θεία επιλογή
να γίνεις Θεομήτωρ,
μη γίνεις αυστηρή Κριτής
στην πένα τη φτωχή μου
που νοιώθω, είν” αδύναμη,
λέξεις σωστές, δε βρίσκει.

Κλίνω το γόνυ ευλαβικά,
σκυφτή η λευκή κώμη,
χέρι, κομμάτι αμαρτωλού
κρατά σφιχτά την πένα
ν’ αρχίσει άξια γραφή
για του Χριστού τη Μάνα,
μ’ όση σοφία κλείνεται
στην ανθρωπίσια φύση…

Στο Γολγοθά

Και σαν του χρόνου ο τροχός
κύλησε κ’ έφερε Σου
το Γιο σου το Μονογενή
μπροστά σου καρφωμένο
πάνω σε ξύλινο σταυρό
μ’ ακάνθινο στεφάνι
να ματοβάφει άσπλαχνα
το θείο μέτωπο Του,
ένοιωσες στα εσώψυχα
το σπαραγμό της Μάνας.

Μάνα που βλέπει το παιδί,
το σπλάχνο του κορμιού Της
να αργοσβήνει με φρικτά
μαρτύρια και πόνο
π’ άλλη φορά δεν έγραψε
στον κόσμο Ιστορία,
τέτοιο θανατικό παιδιού
μπροστά στη δόλια μάνα
είν’ απορίας άξιο πώς
τ’ άντεξες αλήθεια!

Γιατ’ ήσουν άνθρωπος και Συ
κείνες τις μαύρες ώρες
κι ένοιωσες ανθρώπινα
όλη την τραγωδία,
κ’ είσαι εικόνα θαυμασμού
και πρότυπο της Μάνας
όσοι αιώνες κ’ αν διαβούν
στο γύρισμα του χρόνου,
και κλίνουμε το γόνυ μας
στο θείο μεγαλείο!

Χανιώτικα νέα (15.08,2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/mana-tou-christou-mana-olon-mas/#ixzz3AXcdmf32
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook