Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΚΑΙ ΣΚΟΥΠΙΖΟΝΤΑΣ τα δάκρυά μου, τους είπα: Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα;». Απ’ τ’ “Απομνημονεύματα” του Μακρυγιάννη. Κραυγή αγωνίας. Διαχρονική κραυγή αγωνίας απ’ τον μαντατοφόρο της εθνικής μας αναγέννησης. Εις ώτα μη ακουόντων.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΑΝΤΑ ποθούν οι ποιητές τα έργα τους να μείνουν/ και μέσα απ’ τους στίχους τους αθάνατοι να γίνουν. Ας αρχίσω με τη μαντινάδα που μου έστειλε ο φίλος ιερωμένος τις προάλλες για να πάρει φόρα το μολύβι. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός…
ΘΑ ΣΕ ξαναβρώ στους μπαξέδες/ τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς… Επαιξε πολύ αυτό το τραγούδι του Ηλία Ανδριόπουλου (στίχοι Μάνου Ελευθερίου) που αναφέρεται στον εκ των ηγετών της επανάστασης του 1843 στρατηγό Μακρυγιάννη χθες. Με αφορμή την 40η επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, απ’ τον Ανδρέα Παπανδρέου, πάντως. Σήκω, Ανδρέα, να τους δεις! Σήκω, Ανδρέα να μας δεις!…
«ΚΑΙ ΣΚΟΥΠΙΖΟΝΤΑΣ τα δάκρυά μου, τους είπα: Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα;». Απ’ τ’ “Απομνημονεύματα” του Μακρυγιάννη. Κραυγή αγωνίας. Διαχρονική κραυγή αγωνίας απ’ τον μαντατοφόρο της εθνικής μας αναγέννησης. Εις ώτα μη ακουόντων.
ΕΜΦΥΛΙΟΠΟΛΕΜΙΚΟ το κλίμα στο εναπομείναν ΠΑΣΟΚ. Κακό χωριό τα λίγα σπίτια. Μέγα ζητούμενο τελικά η ευθανασία, όπως λέει και ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΧΩΡΟΣ αντιπαράθεσης, λέει, η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Στο ίδιο έργο θεατές. Οπως κάθε χρόνο. Μαντολίνο οι μεν, ακορντεόν οι δε. Μουσικό αλαλούμ!
ΦΩΤΗΣ Κουβέλης, Μαρία Δαμανάκη, Νίκος Κωνσταντόπουλος… και στο βάθος… Παναγιώτης Λαφαζάνης. Σιγά που θα κολλήσουν στο ποσοστό “αριστεροσύνης” των υποψηφίων για την προεδρία της Δημοκρατίας. Το θέμα είναι να αποφευχθούν οι εκλογές…
«ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να κάνουμε λόγο σε αντιρατσιστικό νομοσχέδιο για γενοκτονίες στη Μικρά Ασία το ’22, τότε θα πρέπει ν’ αναφερθούμε στη γενοκτονία του ελληνικού στρατού σε βάρος τουρκικών πληθυσμών». Γράφτηκε κι αυτό, αλλά όχι στον τουρκικό Τύπο, αλλά σε ημερήσια “αριστερή” εφημερίδα της Αθήνας. Από τον “βοριά” στη στήλη του “9 μποφόρ” (βλ. εφημ. “Χριστιανική”, 28.8.2014) η επισήμανση. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν και μη σχόλια πιο ομιλητικά απ’ τα σχόλια!
AN ΔΕΝ κλάψει το παιδί, η μάνα δεν του δίνει… Αν είναι, βέβαια, πραγματική μάνα και πονεί το παιδί της, γιατί μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν είναι, οπότε το παιδί θα πρέπει να χρησιμοποιήσει άλλα μέσα. Αν μπορεί βέβαια. Αν δεν μπορεί, συνεχίζει να κλαίει μέχρι να σκάσει…
«ΑΙΣΧΟΣ· το μόνον αθάνατον, το οποίον δημιουργεί ο θνητός». Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΠΑΜΕ σαν άλλοτε… Με τον Ζήση, τον Μπουρούση, τον Καλάθη, τον Παπανικολάου και τ’ άλλα παιδιά αυτήν τη φορά. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Χριστοδούλου, ο Φασούλας και τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας τους δείχνουν τον δρόμο. Από νίκη σε νίκη η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων στην Ισπανία.
Ο ΛΕΠΡΕΟΣ από την Ηλεία καυχήθηκε κάποτε ότι μπορούσε να συναγωνιστεί στο φαγητό τον Ηρακλή. Ο ήρωας ανταποκρίθηκε στην πρόκληση. Τότε οι δύο “αντίπαλοι” έσφαξαν από ένα βόδι, το έψησαν και άρχισαν να το καταβροχθίζουν. Οσοι παρακολουθούσαν τον αγώνα διαπίστωσαν με έκπληξη ότι ο Λεπρεός δεν ήταν κατώτερος του Ηρακλή. Μετά την επιτυχία του αυτή, γεμάτος αυτοπεποίθηση, ο Ηλείος κάλεσε τον γιο της Αλκμήνης σε μονομαχία. Η μονομαχία έγινε και ο Λεπρεός έχασε τη ζωή του. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”). 
«Ερχεται, πάντα η Νύχτα με τη μακριά της σκούρα εσθήτα/ Και στέκεται σαν γιγάντιο άγαλμα μπροστά μου/ περιμένοντας να της κεντήσω το φόρεμα./ Βελονιά η κάθε σκέψη, το αιθέριο ένδυμα τρυπά/ Περνούν οι ώρες της σιγής κι εγώ πάνω στο αέρινο πέπλο/ το είναι και το γίγνεσθαι κεντάω./ Και κάθε φορά που της Νύχτας της κεντώ/ Και με τη βελόνα την εσθήτα την ανάερη τρυπάω/ Εκείνη μέσα μου στάζει απογοητεύσεις δηλητήρια/ Κι αντίδοτα ελπίδες/ Κι όλο κεντώ σαν να ρωτώ, σαν ν’ απαντώ…/ Με δάκρυα της λύπης πλένω το φουστάνι το σκοτεινό/ Και με αναπνοές χαράς, σαν να ’ναι άνεμοι θερμοί./ Γρήγορα το στεγνώνω». 
Από το ποίημα “Νύχτα” της Φιλιώς Μόρφη. 
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! 
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτ6ικα νέα (04.06.2014)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-162/#ixzz3CMsWfBhz
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου