ΞΑΝΑΝΙΩΣΕ το καλοκαίρι με τις πρώτες σταγόνες της βροχής, που έπεσαν προχθές. Αυτήν την αίσθηση έχω, ρίχνοντας μια ματιά έξω απ’ το παράθυρό μου, πριν αρχίσω να γράφω (τι συνήθεια κι αυτή!) τη στήλη. Ολα αστράφτουν, όλα καινούργια μου φαίνονται. Τι κι αν μου ’ρχεται στον νου ο στίχος του Ελύτη που λέει ότι «με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι»! Τα που φαίνονται, επιμένουν!
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΞΑΝΑΝΙΩΣΕ το καλοκαίρι με τις πρώτες σταγόνες της βροχής, που έπεσαν προχθές. Αυτήν την αίσθηση έχω, ρίχνοντας μια ματιά έξω απ’ το παράθυρό μου, πριν αρχίσω να γράφω (τι συνήθεια κι αυτή!) τη στήλη. Ολα αστράφτουν, όλα καινούργια μου φαίνονται. Τι κι αν μου ’ρχεται στον νου ο στίχος του Ελύτη που λέει ότι «με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι»! Τα που φαίνονται, επιμένουν!
«ΘΕ ΜΟΥ στείλε τη βροχή/ για να βγούνε κι οι χοχλιοί/ για να φάνε οι φτωχοί/ που δεν έχουνε φαγί». Να κι ένα παλιό, όμορφο, “σεπτεμβριανό” τραγουδάκι, που δεν το ήξερα μέχρι προχθές. Να ’ναι καλά η άγνωστή μου προσωπικά, ηλικιωμένη φίλη, κατά δήλωσή της καθημερινή αναγνώστρια της στήλης, Ελένη Παπαδημητρίου (το γένος Παπαγρηγοράκη) που με πήρε τηλέφωνο για να μου το πει. Της το είπε λέει η κυρία που την προσέχει, που κατάγεται απ’ το Ρέθεμνος και θεώρησε καλό να το μοιραστεί μαζί μας.
ΝΑ ΒΓΟΥΝΕ οι χοχλιοί για να φάνε οι φτωχοί… Και για να βγούνε οι χοχλιοί ο Θεός έπρεπε να στείλει τη βροχή. Τι έγνοια κι αυτή των παλιών μας!
ΟΛΟ χαμόγελα και υποσχέσεις οι δημοτικοί άρχοντες, ενώ αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους. Τον κολυμπητή δεν θα τον κρίνεις όταν μπαίνει στη θάλασσα, ούτε όταν κολυμπά, αλλά όταν βγαίνει, μου είπε με νόημα ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος σε σχετική κουβέντα που κάναμε. Σωστός.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ οι αντιδράσεις των επιστημόνων για την υδρόλυση των χημικών της Συρίας. Σε κλειστό… οικογενειακό κύκλο, ωστόσο. “Εις την οδόν έξω”, για να θυμηθώ, παραφράζοντάς τον ελάχιστα τον στίχο του Αλεξανδρινού Ποιητή, «ελάχιστα ακούουν οι λαοί».
ΜΙΑ ΧΑΡΑ πάνε τα πράγματα σχετικά με τα οικονομικά της χώρας επιμένει να διαβεβαιώνει τους “ιθαγενείς” η… εγχώρια κυβέρνηση σε συμφωνία με την… εξωχώρια. Μια χαρά και δύο τρομάρες, ωστόσο, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α., που προβλέπει ότι η ανεργία δεν λέει να κατέβει απ’ το 27% που έχει σκαρφαλώσει. Κατά τ’ άλλα οι διαπραγματεύσεις “εις Παρισίους” συνεχίζονται… ΧΩΡΙΣ όλους τους δασκάλους που χρειάζονται θα ξεκινήσει και η νέα σχολική χρονιά. Παλιά του τέχνη κόσκινο τόσο ο θεσμός των αναπληρωτών όσο και οι συγχωνεύσεις, βλέπετε, του Υπουργείου Παιδείας…
Η ΕΤΗΣΙΑ χοροεσπερίδα της Ομάδας Εκτάκτων Αναγκών Αποκορώνου χθες το βράδυ στο Νίππος. “Ομορφα λόγια” απ’ τον Ανδρέα Μανωλαράκη σε μια “όμορφη” σε όλα της εκδήλωση μιας “όμορφης” ομάδας…
ΚΑΤΑ την παραμονή του Αλέξανδρου στη Βαβυλώνα συνέβησαν ορισμένα απροσδόκητα και παράξενα γεγονότα που θεωρήθηκαν από τους μάντεις οιωνοί για τον θάνατό του. Οταν, λοιπόν, κάποια στιγμή ο Αλέξανδρος αλειφόταν με λάδι και είχε αφήσει τη βασιλική στολή και το διάδημά του, κάποιος αιχμάλωτος που ήταν δεμένος λύθηκε ξαφνικά, μπήκε στο παλάτι, χωρίς κανείς να τον εμποδίσει, φόρεσε τη στολή και το διάδημα και κάθισε στον βασιλικό θρόνο. Κάποια άλλη μέρα που ο Αλέξανδρος ήθελε να δει μια λίμνη κοντά στη Βαβυλώνα, μπήκε με τους φίλους του σε βάρκες και, ενώ έπλεαν η δική του βάρκα απομακρύνθηκε από τις άλλες και ο βασιλιάς περιπλανήθηκε μόνος. Και ενώ περνούσε από ένα στενό κανάλι, σκεπασμένο με πυκνά δέντρα, το διάδημά του πιάστηκε από ένα κλαδί και έπεσε στη λίμνη. Ενας κωπηλάτης τότε έπεσε στο νερό, το πήρε και για να το ανεβάσει με ασφάλεια το φόρεσε στο κεφάλι του. Ολα αυτά θεωρήθηκαν δυσοίωνα και οι μάντεις τον συμβούλεψαν να κάνει θυσίες στους θεούς. Ομως οι θυσίες δεν απέτρεψαν το μοιραίο. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Αν και τυφλός από χρόνια/ καμιά συγγένεια με τον Τειρεσία/ που ήξερε να μαντεύει τις συμφορές/ και να προδίδει τα μυστικά των θεών./ Εγώ ξέρω να γράφω μόνο ποιήματα/ Τις νύχτες να συνομιλώ με τ’ αστέρια/ και με τους ήλιους του Βαν Γκογκ./ Με τον έγκλειστο που με εμπιστεύτηκε/ τα μικρά και μεγάλα μυστικά του,/ με τον ψίθυρο της θαλασσινής αύρας/ που γίνεται τα βράδια τραγούδι,/ και σιγανή αναστάσιμη ψαλμωδία…». Το ποίημα “Αν και τυφλός” του Κώστα Χελμού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (05.09.2014)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-163/#ixzz3CQea0P2f
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου