Δε θ αργήσει η Ανάσταση! Θα σηκωθεί η Ελπίδα, από τη φωνή της αντίστασης, φρεσκοπλυμένη και χτενισμένη, άνοιξη θάναι και το σπίτι θα είναι δικό μας κι όχι των τοκογλύφων να τους πληρώνουμε και κατοχής νοίκι και η δουλειά δική μας να χαιρόμαστε τον κόπο και το κέρδος μας, να κοιτάζουμε τα παιδιά μας και να γελούν τα μάτια μας για ένα σίγουρο μέλλον, ανθρώπινο! Αμήν.Προφητικός ποιητής ο Βαγγέλης Κακατσάκης! Η αληθινή ποίηση είναι διαχρονική και προφητική..!!
Γρηγόρης Γεωργουδάκης
Δείτε περισσότερα... ΚΑΖΟΒΑΡ
Η Ελπίδα και η Ανάσταση
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης: Προφητικός ποιητής
Πέθανε -μας είπαν- και η ελπίδα.
Ύστερα από τόσους θανάτους,
Δεν μπορέσαμε πια να κλάψουμε.
Την πλύναμε με αρώματα.
Ήταν παρθένα.
Την ντύσαμε με πάλλευκο χιτώνα.
Της χτενίσαμε τα μακριά μαλλιά.
Της σταυρώσαμε τα χέρια
Και τη θάψαμε στην καρδιά μας.
Ύστερα από τόσους θανάτους,
Δεν μπορέσαμε πια να κλάψουμε.
Την πλύναμε με αρώματα.
Ήταν παρθένα.
Την ντύσαμε με πάλλευκο χιτώνα.
Της χτενίσαμε τα μακριά μαλλιά.
Της σταυρώσαμε τα χέρια
Και τη θάψαμε στην καρδιά μας.
Δε θ αργήσει η Ανάσταση!
(Από την ποιητική συλλογή του Β. Κακατσάκη «ΚΑΖΟΒΑΡ)
(Από την ποιητική συλλογή του Β. Κακατσάκη «ΚΑΖΟΒΑΡ)
Πέθανε μας είπαν κι η ελπίδα, δεν έχετε άλλη επιλογή, εμείς είμαστε η μόνη ρεαλιστική και σώφρονα, πάει να πει: πληρώνετε, δουλεύετε (όσοι μπορείτε…) και να λέτε δόξα την κυβέρνηση και μη χειρότερα.. μη φύγουν και οι καταθέσεις… (πού το βάζετε αυτό;) κι ας μην έχετε ευρώ.
Εξ άλλου με τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. θέλουν να πάρουν ό,τι έχει απομείνει και σ’ όσους έχει απομείνει κάτι στην τράπεζα… κι ύστερα παίρνουν και το σπίτι… Κι άλλος δεν υπάρχει να μας σώσει!!
Γράφουν οι εφημερίδες: Επιχαίρουν οι Γερμανοί για το ξεπούλημα -λόγω κρίσης- των ακινήτων στην Ελλάδα, από τους ιδιοκτήτες τους που, πνιγμένοι από τη μέγγενη της πολιτικής Μέρκελ, δίνουν όσο – όσο ακίνητα – φιλέτα σε Γερμανούς “επενδυτές”. “Ευκαιρίες με θέα τη θάλασσα” τιτλοφορείται σχετικό άρθρο της Handelsblatt.
Αν δεν μας αρέσει όμως, μας είπαν: δίπλα είναι η Βουλγαρία ή η Λιβύη… πού τι συντάξεις και τι μισθούς παίρνουν;
(τι έχουμε πληρώσει στα ασφαλιστικά ταμεία και φαγώθηκαν… δεν μας λένε!! Τι φόρους πληρώνουμε δεν μας λένε!!).
Κι είπαν ψέματα για πλεονάσματα… τι πλεόνασμα έχεις άμα δεν πληρώνεις;
Όταν αυτά που χρωστάς στους πολίτες τα κουρεύεις ως 60%;
Αν έχεις πτωχεύσει, κήρυξε πτώχευση! Όχι πτώχευση για το εσωτερικό, για τους πολίτες σου και να πληρώνεις ως πλούσιος τους δανειστές με πανωτόκια..!!
Οι δανειστές –τρώγοντας, τους έρχεται περισσότερη όρεξη- θέλουν πάνω στα συντρίμμια της οικονομίας να πάρουν και την υπεραξία της εργασίας μας. Σκλάβους μας θέλουν!
Ύστερα από τόσους θανάτους, συνηθίσαμε.. (ο ένας με όπλο, άλλος, ο φίλος μας στη θάλασσα, άλλος κρεμασμένος, άλλος φαρμακώθηκε, άλλος δεν το κατάλαβε κανείς πως έφυγε…). Η καρδιά μας έγινε σκληρή σαν πέτρα για ν αντέξουμε τόσους πρόωρους αποχωρισμούς, μα και τη δική μας ζωή τη γεμισμένη άγχος κι αγανάκτηση για τις αδικίες, για τους αβάσταχτους κεφαλικούς φόρους (ποτέ οι Έλληνες δεν αντιμετώπισαν τόση φορολογική αγριότητα.. ούτε στις «κατοχές»…). Συνηθίσαμε να ζούμε τη στιγμή…, μόνο αυτό…, χωρίς όνειρα!!
Δεν μπορέσαμε πια να κλάψουμε αποκαμωμένοι από αποκαλύψεις για δολοπλοκίες μίζες κλοπές πλαστογραφίες μας έκαναν να νοιώθουμε συνυπεύθυνοι και συνένοχοι.
Την πλύναμε με αρώματα λοιπόν την Ελπίδα μας, ως θεά, ως κόρη κι έτσι αμόλυντη κι αλώβητη και μυροβόλο… και πριν ενηλικιωθεί τη χάσαμε.
Ήταν παρθένα. Αβίαστη, γιατί ούτε να ξαποστάσεις πρόλαβες, σοκ και δέος. Ποιος το περίμενε τέτοια αγριότητα;…
Όλοι ελπίζαμε πως δεν είναι δυνατόν να μας αφήσουν στα νύχια των τοκογλύφων… κι όμως.., μας άφησαν κι όχι μόνο, μας κοροϊδεύουν, πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει, από την εθνική αυτή προδοσία… (ισοδύναμο θάταν καμιά αντίσταση κατά την Τουρκοκρατία ή καμιά αντίσταση κατά τη γερμανική επιδρομή και κατοχή!! Θα τρίζουν τα οστά των προγόνων μας, των εκτελεσμένων, του Αθ. Διάκου, του Δασκαλογιάννη, των εκτελεσμένων στο Κοντομαρί, και στον Αλικιανό κι ο κατάλογος μπορεί να είναι ατέλειωτος!!). Διότι τι είναι, όταν έχεις παραχωρήσει την κυριαρχία σου και επιβάλεις αβάσταχτους φόρους κατά παραγγελία και εκλιπαρείς να μειώσεις το πετρέλαιο θέρμανσης και μένεις αδιάφορος στην ανθρωπιστική αυτή, πρωτόγνωρη κρίση;
Τη ντύσαμε με πάλλευκο χιτώνα της αγνότητας και της θλίψης, ανυποψίαστοι για το αποτρόπαιο του θανάτου της. Τα ρούχα της ήτανε το δικό μας Βoιός, ο κόπος, ο ιδρώτας.
Της χτενίσαμε τα μακριά μαλλιά αναπόληση στη χαρά μας, στη χαμένη καθημερινότητά μας που γίνεται σκληρή σα πέτρα κι αγχωμένη σαν αρρώστια.
Της σταυρώσαμε τα χέρια, λιγνή όσια σεμνή η ελπίδα μας να παρουσιαστεί στο μέλλον, άοπλη στους ταραγμένους ανέμους.
Και τη θάψαμε στην καρδιά μας. Μέσα μας όχι έξω μας, να την κρατάμε ζεστή, άσηπτη, ως ζωντανή, ως κοιμωμένη να προσμένει.
Δε θ αργήσει η Ανάσταση! Θα σηκωθεί η Ελπίδα, από τη φωνή της αντίστασης, φρεσκοπλυμένη και χτενισμένη, άνοιξη θάναι και το σπίτι θα είναι δικό μας κι όχι των τοκογλύφων να τους πληρώνουμε και κατοχής νοίκι και η δουλειά δική μας να χαιρόμαστε τον κόπο και το κέρδος μας, να κοιτάζουμε τα παιδιά μας και να γελούν τα μάτια μας για ένα σίγουρο μέλλον, ανθρώπινο! Αμήν.
Προφητικός ποιητής! Η αληθινή ποίηση είναι διαχρονική και προφητική..!!
Εξ άλλου με τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. θέλουν να πάρουν ό,τι έχει απομείνει και σ’ όσους έχει απομείνει κάτι στην τράπεζα… κι ύστερα παίρνουν και το σπίτι… Κι άλλος δεν υπάρχει να μας σώσει!!
Γράφουν οι εφημερίδες: Επιχαίρουν οι Γερμανοί για το ξεπούλημα -λόγω κρίσης- των ακινήτων στην Ελλάδα, από τους ιδιοκτήτες τους που, πνιγμένοι από τη μέγγενη της πολιτικής Μέρκελ, δίνουν όσο – όσο ακίνητα – φιλέτα σε Γερμανούς “επενδυτές”. “Ευκαιρίες με θέα τη θάλασσα” τιτλοφορείται σχετικό άρθρο της Handelsblatt.
Αν δεν μας αρέσει όμως, μας είπαν: δίπλα είναι η Βουλγαρία ή η Λιβύη… πού τι συντάξεις και τι μισθούς παίρνουν;
(τι έχουμε πληρώσει στα ασφαλιστικά ταμεία και φαγώθηκαν… δεν μας λένε!! Τι φόρους πληρώνουμε δεν μας λένε!!).
Κι είπαν ψέματα για πλεονάσματα… τι πλεόνασμα έχεις άμα δεν πληρώνεις;
Όταν αυτά που χρωστάς στους πολίτες τα κουρεύεις ως 60%;
Αν έχεις πτωχεύσει, κήρυξε πτώχευση! Όχι πτώχευση για το εσωτερικό, για τους πολίτες σου και να πληρώνεις ως πλούσιος τους δανειστές με πανωτόκια..!!
Οι δανειστές –τρώγοντας, τους έρχεται περισσότερη όρεξη- θέλουν πάνω στα συντρίμμια της οικονομίας να πάρουν και την υπεραξία της εργασίας μας. Σκλάβους μας θέλουν!
Ύστερα από τόσους θανάτους, συνηθίσαμε.. (ο ένας με όπλο, άλλος, ο φίλος μας στη θάλασσα, άλλος κρεμασμένος, άλλος φαρμακώθηκε, άλλος δεν το κατάλαβε κανείς πως έφυγε…). Η καρδιά μας έγινε σκληρή σαν πέτρα για ν αντέξουμε τόσους πρόωρους αποχωρισμούς, μα και τη δική μας ζωή τη γεμισμένη άγχος κι αγανάκτηση για τις αδικίες, για τους αβάσταχτους κεφαλικούς φόρους (ποτέ οι Έλληνες δεν αντιμετώπισαν τόση φορολογική αγριότητα.. ούτε στις «κατοχές»…). Συνηθίσαμε να ζούμε τη στιγμή…, μόνο αυτό…, χωρίς όνειρα!!
Δεν μπορέσαμε πια να κλάψουμε αποκαμωμένοι από αποκαλύψεις για δολοπλοκίες μίζες κλοπές πλαστογραφίες μας έκαναν να νοιώθουμε συνυπεύθυνοι και συνένοχοι.
Την πλύναμε με αρώματα λοιπόν την Ελπίδα μας, ως θεά, ως κόρη κι έτσι αμόλυντη κι αλώβητη και μυροβόλο… και πριν ενηλικιωθεί τη χάσαμε.
Ήταν παρθένα. Αβίαστη, γιατί ούτε να ξαποστάσεις πρόλαβες, σοκ και δέος. Ποιος το περίμενε τέτοια αγριότητα;…
Όλοι ελπίζαμε πως δεν είναι δυνατόν να μας αφήσουν στα νύχια των τοκογλύφων… κι όμως.., μας άφησαν κι όχι μόνο, μας κοροϊδεύουν, πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει, από την εθνική αυτή προδοσία… (ισοδύναμο θάταν καμιά αντίσταση κατά την Τουρκοκρατία ή καμιά αντίσταση κατά τη γερμανική επιδρομή και κατοχή!! Θα τρίζουν τα οστά των προγόνων μας, των εκτελεσμένων, του Αθ. Διάκου, του Δασκαλογιάννη, των εκτελεσμένων στο Κοντομαρί, και στον Αλικιανό κι ο κατάλογος μπορεί να είναι ατέλειωτος!!). Διότι τι είναι, όταν έχεις παραχωρήσει την κυριαρχία σου και επιβάλεις αβάσταχτους φόρους κατά παραγγελία και εκλιπαρείς να μειώσεις το πετρέλαιο θέρμανσης και μένεις αδιάφορος στην ανθρωπιστική αυτή, πρωτόγνωρη κρίση;
Τη ντύσαμε με πάλλευκο χιτώνα της αγνότητας και της θλίψης, ανυποψίαστοι για το αποτρόπαιο του θανάτου της. Τα ρούχα της ήτανε το δικό μας Βoιός, ο κόπος, ο ιδρώτας.
Της χτενίσαμε τα μακριά μαλλιά αναπόληση στη χαρά μας, στη χαμένη καθημερινότητά μας που γίνεται σκληρή σα πέτρα κι αγχωμένη σαν αρρώστια.
Της σταυρώσαμε τα χέρια, λιγνή όσια σεμνή η ελπίδα μας να παρουσιαστεί στο μέλλον, άοπλη στους ταραγμένους ανέμους.
Και τη θάψαμε στην καρδιά μας. Μέσα μας όχι έξω μας, να την κρατάμε ζεστή, άσηπτη, ως ζωντανή, ως κοιμωμένη να προσμένει.
Δε θ αργήσει η Ανάσταση! Θα σηκωθεί η Ελπίδα, από τη φωνή της αντίστασης, φρεσκοπλυμένη και χτενισμένη, άνοιξη θάναι και το σπίτι θα είναι δικό μας κι όχι των τοκογλύφων να τους πληρώνουμε και κατοχής νοίκι και η δουλειά δική μας να χαιρόμαστε τον κόπο και το κέρδος μας, να κοιτάζουμε τα παιδιά μας και να γελούν τα μάτια μας για ένα σίγουρο μέλλον, ανθρώπινο! Αμήν.
Προφητικός ποιητής! Η αληθινή ποίηση είναι διαχρονική και προφητική..!!
Χανιώτικα νέα (04.11.2014)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/elpida-ke-anastasi/#ixzz3I6fMnBAV
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου