«O MAΡΤΗΣ ήρθε με χαρά και με φωλιές γεμάτος/ κι όλα τα έχνη τα κακά να μην φανεί η φανειά ντως./ Οξω ψύλλοι και κοριοί/ και στα όρη μποντικοί/ η φανειά σας να μη φαίνεται/ πέτρες να τρώτε και να χορταίνετε!». Μάρτης από προχθές, καλό μήνα λοιπόν, και καλή άνοιξη! Και βεβαίως μακριά από μας “τα έχνη τα κακά”, όπως λέγανε μια φορά οι Μεραμπελιώτες στα Μαρτοκάλαντα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα “κακά έχνη”.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
«O MAΡΤΗΣ ήρθε με χαρά και με φωλιές γεμάτος/ κι όλα τα έχνη τα κακά να μην φανεί η φανειά ντως./ Οξω ψύλλοι και κοριοί/ και στα όρη μποντικοί/ η φανειά σας να μη φαίνεται/ πέτρες να τρώτε και να χορταίνετε!». Μάρτης από προχθές, καλό μήνα λοιπόν, και καλή άνοιξη! Και βεβαίως μακριά από μας “τα έχνη τα κακά”, όπως λέγανε μια φορά οι Μεραμπελιώτες στα Μαρτοκάλαντα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα “κακά έχνη”.
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Η λέξη “έχνος”, που σημαίνει ζώο, παράγεται από το έθνος με τροπή του “θ” σε “χ”. Η λέξη έθνη, αν λάβουμε υπόψη μας έναν στίχο απ’ την Ιλιάδα του Ομήρου (“των δ’ ως τ’ ορνίθων πετεινών έθνεα πολλά”), σημαίνει κοπάδια ζώων ή σμήνη πουλιών, όπως υπογραμμίζει και ο Αντώνης Ξανθινάκης στο “Λεξικό” του. Κλείνω την παρένθεση.
«ΜΑΡΤΗΣ είναι νάζια κάνει/ πότε κλαίει πότε γελάει». Από παροιμίες ο Μάρτης άλλο τίποτα. Ας πούμε άλλες δύο να γίνουν τρεις για το καλό. «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης». Η πρώτη. «Απού ’χει κόρη ακριβή/ του Μάρτη ήλιος μην τη δει». Η δεύτερη. Ολες σωστές! Οπως είναι πάντα οι παροιμίες, ως προϊόντα λαϊκής σοφίας.
«ΚΑΛΩΣ μας ήρθες Μάρτη μας, μα μη μας φέρεις χιόνια/ και με λιακάδες να δεχτείς πάλι τα χελιδόνια». Μάρτης και χελιδόνια πάνε μαζί μας θυμίζει ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Και τα χιόνια ενίοτε βεβαίως, βεβαίως. Χειμερινός μήνας είναι άλλωστε κατά τα δύο τρίτα, μην ξεχνιόμαστε!
ΔΥΣΚΟΛΟΣ μήνας ο φετινός Μάρτης για την πατρίδα μας, γενικά. Βαρύ κι ασήκωτο το κάρο που τραβά η ελληνική κυβέρνηση σε λίαν ολισθηρό ανήφορο. Αντε να βρει τα τόσα δισ. που χρειάζονται για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις στους δανειστές. Δει δη χρημάτων… Δει δη χρημάτων… Δει δη χρημάτων…
ΚΟΝΤΕΥΕΙ ένας μήνας απ’ την εξαφάνιση του Βαγγέλη Γιακουμάκη και η αγωνία των δικών του και όχι μόνο χτυπάει κόκκινο. Ανίκητη η ελπίδα της μάνας ότι ο γιος της ζει και θα επιστρέψει. Να ’χει αίσιο τέλος αυτό το σίριαλ κι ο κόσμος όλος! Η ευχή όλων! Να χάνεις – να χάνεται το παιδί σου! Τι πόνος ασήκωτος! Τι καλά, όταν θα διαβάζετε εσείς τούτο το “πεταχτό”, να ’χει βρεθεί!
ΑΝΕΒΗΚΕ η στάθμη της λίμνης του Κουρνά μετά τις τελευταίες βροχές διαβάζω στην εφημερίδα μας. Σίγουρα το ίδιο συνέβη και με τη λίμνη της Αγιάς, όπως και με όλες τις υπόγειες, φυσικές υδατοδεξαμενές του Νομού μας. Υδωρ το πολύτιμον!
ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ με το κλήμα ή την ασφεντηλιά (την πρώτη του Μάρτη) ονομαζόταν μάρτισμα. Η Μαρία Λιουδάκη διασώζει και το ρήμα μαρτίζω (χτυπώ, δέρνω με βλαστούς την πρώτη του Μάρτη): «Τα παχιά μέλη της οικογένειας με έναν καλοανθισμένον Μάρτη, “εμάρτιζαν” τα αδύνατα μέλη […] λέγοντας διάφορες επωδές […] “Μάρτης είναι σήμερο/ κι άλλαξε την τρίχα σου/ την πετρολεκανίδα σου/ να παχύνεις, να χοντρύνεις/ να γενείς σαν τη βαρέλα/ σαν την κόκκινη κορδέλλα” ή στα παιδιά: “Μάρτης είναι κι άλλαξε/ Απρίλης και ξεκάτσασε/ σαν μπαμπάκι να φουσκώνεις/ σαν αρνάκι να μερώνεις,/ σαν τ’ αλόγου τα μεράκια/ να γενούνε τα χεράκια”». (Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” του Νίκου Ψιλάκη).
«Καθ’ οδόν/ (7 και 30’ πρωινή προς εργασίαν)/ συναντώ τον Μάρτιο/ ευδιάθετον,/ υπαινιγμών πλήρη/ περί ανοίξεως και λοιπά./ Αναβάλλω την υπόστασή μου/ ανακόπτω τη σύμβασή μου με το χειμώνα/ και διασπείρομαι σε χώμα./ Μια μικρή γη φυσική συντελούμαι,/ ξαπλωμένη, απλωμένη/ απέναντι στο/ καθ’ όλα σύμφωνο/ σύμπαν./ Φυτεύομαι άνθη,/ ανθίζω συναισθήματα,/ και είμαι πολύ καλά/ εις άπλετον προορισμόν/ και τοποθέτησιν./ “Απαγορεύεται η άνοιξις!”/ ξάφνου μια πινακίδα – σύννεφο/ απειλεί. Αμέσως/ μια βροχή άρχισε κι έλεγε/ εις βάρος της ανοίξεως/ και εις βάρος μου,/ ένας δύσθυμος άνεμος/ μου κατάσχει τα άνθη,/ μου κατάσχει τα συναισθήματα/ και μ’ οδηγεί στο Γραφείο».
Από το ποίημα «Ουτοπίες» της Κικής Δημουλά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (03.03.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-256/#ixzz3TK4pjucb
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου