Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ENA – ENA επισκέφθηκα χθες το πρωί με το νου μου τα σχολεία που υπηρέτησα ως δάσκαλος. Να μην τα ονοματίσω. Φοβούμαι ότι θα θολώσουν τόσο πολύ τα μάτια μου που θα σταθεί αδύνατο να γράψω τη στήλη. Χείμαρρος ασυγκράτητος οι αναμνήσεις…
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΔΗΜ. ΣΧ. ΣΤΡΟΒΛΩΝ (1975):ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ENA – ENA επισκέφθηκα χθες το πρωί με το νου μου τα σχολεία που υπηρέτησα ως δάσκαλος. Να μην τα ονοματίσω. Φοβούμαι ότι θα θολώσουν τόσο πολύ τα μάτια μου που θα σταθεί αδύνατο να γράψω τη στήλη. Χείμαρρος ασυγκράτητος οι αναμνήσεις…
ΚΑΛΟ καλοκαίρι, παιδιά, το βιβλίο της φύσης σάς περιμένει να το διαβάσετε! Η συμβουλή που έδινα πάντα στους μαθητές μου, την τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς, όταν ήμουν δάσκαλος. Την ίδια συμβουλή έδωσα και χθες, νοερά, στα παιδιά, σ’ όλα τα παιδιά, επί τη λήξει των μαθημάτων.
«ΜΟΝΑΧΗ τον δρόμο επήρες/ εξανάρθες μοναχή/ δεν είναι εύκολες οι θύρες/ όταν η χρεία τες κουρταλεί». Στους στίχους του Διονυσίου Σολωμού ο νους μου, αλλάζοντας θέμα. Πλήρες το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις της ελληνικής πλευράς με τους θεσμούς που μας ζητούν να πιούμε το πικρό ποτήρι μέχρι τον πάτο μονορούφι. Δύσκολη η απόφαση, η όποια απόφαση…
ΑΠΟ ΤΟΝ Αννα στον Καϊάφα και στο τέλος στον Πόντιο Πιλάτο τον ηγεμόνα. Θα ζητήσει μια λεκάνη με νερό εκείνος, θα πλύνει και ξεπλύνει τα χέρια του και θα πει ότι είναι αθώος του αίματος;
ΜΙΑ ΚΑΙ μία… Μεθαύριο στο Γιούρογκρουπ τα σπουδαία. Πάμε για συμφωνία της τελευταίας στιγμής ή οδηγούμαστε σε ρήξη με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Θα δείξει. Ωστόσο, ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος επιμένει ότι κανέναν δεν συμφέρει να τιναχτούν όλα στον αέρα.
ΣΗΜΑ κινδύνου από το Πολυτεχνείο Κρήτης. Και από το Πολυτεχνείο Κρήτης, διορθώνω. Χάλια… χαλιών τα οικονομικά όλων των Πανεπιστημίων της χώρας, επισημάνθηκε στη Σύνοδο των Πρυτάνεων. Και να ’τανε μόνο των Πανεπιστημίων, καημός δεν ήτανε!
«ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος -ο Θεός να βάλει το χέρι του!- βράζει σαν τη χύτρα ταχύτητας. Και οι μεγάλοι πώς τα φέρνουν! Μαγειρεύουν – μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στη χύτρα ταχύτητας και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχτεί σε λίγο η βαλβίδα». Οσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
«ΦΕΡΟΕΑΝΕ, Φεροεανέ, Φεροεανέ/ δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ!». Αντιγραφή απ’ τον… φεϊσμπουκικό τοίχο του ανιψιού μου Θεοκλή Α. Κακατσάκη. Για να δείτε τι μπορεί να γεννήσει “το πολύ της θλίψεως” απ’ την ταπεινωτική ήττα της πάλαι ποτέ αγαπημένης των Ελλήνων εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου απ’ τα Νησιά Φερόε! Αν είναι δυνατόν!
ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ στην πράξη την αξία να λέγεσαι άνθρωπος ο Αντώνης Πιταριδάκης που έφυγε τις προάλλες στα 62 του μόλις χρόνια, χτυπημένος απ’ την κακιά αρρώστια, για το δίχως γυρισμό ταξίδι. Πάνδημη η κηδεία του. Μόνο φίλους έκανε στη ζωή του ο Αντώνης, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον δημόσιο βίο του. Και μόνο το γεγονός ότι οι συνάδελφοί του τον “έβγαλαν” τρεις συνεχείς τετραετίες στη θέση του προέδρου του ΤΕΕ/ΤΔΚ λέει από μόνο του πολλά. Γιατί να φεύγουν τόσο νωρίς οι καλοί;
«ΤΗ ΒΡΗΚΑ τυχαία μια Κυριακή πρωί στο Μοναστηράκι, σ’ ένα μικρό υπαίθριο παλαιοπωλείο. Ηταν ίδια η “δίπατη” ξύλινη κασετίνα που είχε ο αδερφός μου ο Μάνος στο Δημοτικό. Μακρόστενη, με δύο χαλκομανίες κολλημένες πάνω στο συρταρωτό της το καπάκι, που σαν το τραβούσες άνοιγε πρώτα η πάνω θήκη, έπειτα την έστριβες στο πλάι κι άνοιγε και η κάτω. Κάθε θήκη είχε χώρο για δύο τρία μολύβια, μια γόμα, μια ξύστρα, έναν κονδυλοφόρο, λίγες πένες -με πένα κονδυλοφόρο και μελάνι έγραφαν τότε τα μεγαλύτερα παιδιά, τα στυλό διαρκείας δεν είχαν ακόμα εφευρεθεί… Πήρα με λαχτάρα στα χέρια μου την ξύλινη κασετίνα. Να ήταν άραγε στ’ αλήθεια εκείνη του αδερφού μου; Τη χάιδεψα, άνοιξα τις θήκες…». Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου: “Ο καιρός της σοκολάτας”, εκδ. Πατάκη, 2007.
«Τα παιδιά μας, με τον ήλιο στο πρόσωπο,/ με τις ξανθές θημωνιές/ της αγνότητας στην ψυχή τους/ όλο ανεβαίνουν σαν κορυδαλλοί,/ στους ουρανούς των ελπίδων/ και ψιχαλίζουν/ στην κόκκινη φρίκη μας/ δροσερές σταγόνες καλοσύνης».
Απ’ την ποιητική συλλογή του Κώστα Καλαπανίδα “Κύριε Δάσκαλε”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (16.06.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-313/#ixzz3dDZENKVD 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου