ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

 ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΝΕΑΣ ΧΩΡΑΣ

«Τα γράμματα της Παναγίας» του Β. Κακατσάκη

 Σάββατο 4 Απριλίου και ώρα 7 μ.μ.

Δείτε περισσότερα... ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

«Τα γράμματα της Παναγίας» του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη, που εκδόθηκαν και σε βιβλίο πριν από δύο χρόνια (2013) από τη Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου, θα παρουσιαστούν το Σάββατο 4 Απριλίου και ώρα 7 μ.μ. από την Ενορία Αγίας Αικατερίνης Ν. Χώρας και την Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Ν. Χανίων στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ενορίας.

Τα έξι (6) γράμματα, στα οποία η Παναγία απευθύνεται στον Γιο της και εκφράζει όλα όσα έζησε και ένιωσε μέρα τη μέρα τη Μεγάλη Εβδομάδα, διαβάζουν:

Μ. Δευτέρα: Αντωνία Καπετανάκη, δασκάλα

Μ. Τρίτη: Πηνελόπη Ντουντουλάκη, γιατρός-ποιήτρια-συγγραφέας

Μ. Τετάρτη: Αντωνία Σκουλά, δασκάλα

Μ. Πέμπτη:  Άννα Μακράκη - Καρέλα, προϊσταμένη ΕΡΑ Χανίων

Μ. Παρασκευή: Αγγέλα Μάλμου, τ. σχολική σύμβουλος-συγγραφέας

Μ. Σάββατο: Σοφία Κοκολογιάννη δασκάλα.

Την εκδήλωση, η οποία θα είναι διανθισμένη από  Ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας που θα αποδώσει χορός Ιεροψαλτών, θα συντονίζει ο δάσκαλος - λογοτέχνης Βασίλης Χαρωνίτης.

Σημείωση: Το βιβλίο υπάρχει στο βιβλιοπωλείο «Πετράκη» και τα έσοδα από τις πωλήσεις του διατίθενται για τις ανάγκες του Αννουσάκειου Ιδρύματος της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου.                                                                                            

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΞΕΤΡΟΥΛΙΑΞΕ από κόσμο στα σαράντα σου, το καφενείο σου, φίλε! Στρωμένες μέσα κι έξω οι τάβλες της φιλοξενίας, όπως το ’θελες, μετά το μνημόσυνο στον Τίμιο Σταυρό, που ο Αντώνης σου μοίραζε κατά το παλλαϊκό έθιμο μανταρίνια για να “δροσερέψει” η ψυχή σου! «Τρώτε και πίνετε άρχοντες κι εγώ θα σας δηγούμαι/ κι εγώ θα σας διηγηθώ, για τον Κοτσιφογιάννη/ για έναν άρχο Νιππιανό…».

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΒαγγέληςΘ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΟΛΑ τα ξύλα κάψαμε, ο Μάρτης τελειώνει/ κι ο ήλιος μες στα σύννεφα παίζει κρυφτό στο χιόνι». Τίμησε και με το παραπάνω το όνομα του “παλουκοκαύτη” ο φετινός Μάρτης μας λέει στη σημερινή του μαντινάδα ο φίλος ιερωμένος. Κι άλλα να ’τανε! Εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, την άνοιξη τον Μάρτη ούτε στις άκρες ούτε στις αναμεσάδες την είδαμε…

«ΑΚΟΜΑ τούτη την άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες/ τούτο το καλοκαίρι ραγιάδες, ραγιάδες/ όσο να ’ρθει ο Μόσκοβος, ραγιάδες, ραγιάδες/ να φέρει το σεφέρι, ραγιάδες, ραγιάδες…». Να το γράψω κι αυτό μια που κατέβηκε μέχρι τη μύτη του μολυβιού μου και κρίνετε εσείς πόσο σχετικό ή πόσο άσχετο είναι, αφού απαντήστε ποιος είναι ο Μόσκοβος!

ΑΠΟ συμφωνία σε συμφωνία με τους δανειστές μας πάμε για διαφωνία ή από διαφωνία σε διαφωνία πάμε μαζί τους για συμφωνία; Μπερδεμένη εξακολουθεί να τη βλέπει την κατάσταση ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος. Για να δούμε τι θα δούμε στο τέλος. Απρίλης, Μάης, κοντά το θέρος!

ΔΕΝ ΘΑ ληφθούν σε καμιά περίπτωση υφεσιακά μέτρα, διαμηνύει σε όλους τους τόνους η κυβέρνηση, ενώ οι δανειστές μας επιμένουν να της έχουν το μαχαίρι στον λαιμό. Το τέλος του έργου πάντως ούτως ή άλλως πλησιάζει, ο χρόνος τελειώνει.

«ΕΣΥ ακούς τα βήματα των ανθρώπων./ Εγώ ακούω το σούρσιμο της αλυσίδας τους/ στο φόβο του θανάτου./ Και μόνο αριά και πού/ σε κάποια ηρωική ψυχή/ φτερά χαρίζει η ελευθερία». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΕΙΝΑΙ “έγκλημα” η προσφορά στον άνθρωπο ανεξάρτητα απ’ την εθνικότητά του, το χρώμα του, τη θρησκεία του; Ρητορικό το ερώτημα, όχι όμως για όλους, δυστυχώς…

ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ οι ελπίδες πρόκρισης της Εθνικής μας στο Euro 2016, μετά την ισοπαλία που έφερε με την αντίστοιχη της Ουγγαρίας προχθές. Αχ αυτή η “καταραμένη” ήττα απ’ τα νησιά Φερόε επί Ρανιέρι!

ΞΕΤΡΟΥΛΙΑΞΕ από κόσμο στα σαράντα σου, το καφενείο σου, φίλε! Στρωμένες μέσα κι έξω οι τάβλες της φιλοξενίας, όπως το ’θελες, μετά το μνημόσυνο στον Τίμιο Σταυρό, που ο Αντώνης σου μοίραζε κατά το παλλαϊκό έθιμο μανταρίνια για να “δροσερέψει” η ψυχή σου! «Τρώτε και πίνετε άρχοντες κι εγώ θα σας δηγούμαι/ κι εγώ θα σας διηγηθώ, για τον Κοτσιφογιάννη/ για έναν άρχο Νιππιανό…».

ΣΩΤΗΡΗ Νικολακόπουλο και Γιώργο Μαρινάκη, υπεύθυνους του τριμηνιαίου λογοτεχνικού περιοδικού “Εύλογον”, Αθήνα: Ο,τι καλύτερο το “Εύλογον”, το 6ο τεύχος του οποίου μου δώσατε πρόσφατα κατά τη συνάντησή μας στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Και “εμφανισιακά”, αλλά και κυρίως ως προς το περιεχόμενο. Εμεινα ιδιαίτερα σε μια φράση του Κώστα Ουράνη, απ’ το “Γράμμα” του, “στον άνθρωπο της πατρίδας μου”, που δημοσιεύετε: «Επιμένω ακόμη πως ο κόσμος είναι όμορφος». Καλή συνέχεια!

Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ είχε έναν σκύλο θαυμαστό για το μέγεθος και την ομορφιά του. Ομως του έκοψε την ουρά, μολονότι ήταν πολύ ωραία. Οι φίλοι του τον μάλωναν γι’ αυτό και του έλεγαν ότι όλοι οι Αθηναίοι είναι θυμωμένοι για τον σκύλο και τον κακολογούσαν. Τότε εκείνος γέλασε και τους είπε: «Καλύτερα να μιλούν οι Αθηναίοι γι’ αυτό, ώστε να μην λένε τίποτε χειρότερο για μένα». (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Ω, μάγισσα και πλανεύτρα θεά,/ στολίδι και γιορτή της φύσης,/ των ανθισμένων λιβαδιών/ και των φιλήδονων ερώτων!/ Στείλε τη μαγική σου φλόγα/ για ν’ ανάψει το ανέσπερο φως/ της άφθαρτης και όλβιας ελπίδας,/ μες στους ανήλιους λαβύρινθους/ κάθε πληγωμένης ψυχής./ Φύσα με ένα μυρωδάτο αγέρι/ για να ξυπνήσεις απ’ το λήθαργο/ τ’ άσπρα περιστέρια της ειρήνης/ και στείλε τα να φτερουγίσουν/ σε κάθε – κάθε καπνισμένη γωνιά/ της αιώνια φλεγόμενης γης./ Ω, μάγισσα και πλανεύτρα θεά,/ στολίδι και γιορτή της φύσης,/ των μαγεμένων ανθόφυλλων/ και των οργασμικών δονήσεων!/ Κάνε με μυρωδιές και χρώματα/ να ξαναγεννηθούν και ν’ ανθίσουν/ η φύση, ο κόσμος και οι ψυχές».
Το ποίημα “Ανοιξη” του Γιώργου Μαρινάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (31.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-271/#ixzz3VxqHdArf 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Eπιμένει να φωνάζει με το πολύμορφο, αρχιτεκτονικό, ζωγραφικό, παιδαγωγικό και συγγραφικό έργο του, την παγκόσμια διάσταση του ελληνισμού και τον καταλυτικό ρόλο που μπορεί να παίξει στη διαμόρφωση του παγκοσμίου γίγνεσθαι ο Ευθύμης Βαρλάμης. Με αφορμή την τελευταία έκθεση του "το άγνωστο σύμπαν" στη Βιέννη..
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης



Το άγνωστο σύμπαν κατά Ευθύμη Βαρλάμη
Πλούσιο το ενημερωτικό υλικό που μου έστειλε τις προάλλες ηλεκτρονικά, για τη νέα μεγάλη έκθεση ζωγραφικής του διάσημου σφαιρικού καλλιτέχνη Ευθύμη Βαρλάμη με τον γενικό τίτλο “Το άγνωστο σύμπαν” (παρουσιάζεται στο Μουσείο Τέχνης Waldviertel της Βιέννης και θα μείνει ανοιχτή μέχρι το τέλος του χρόνου) ο και υπεύθυνος του Εργαστηρίου της Βεργίνας συνεργάτης του Αστέρης Νένος. «Πώς είναι δυνατόν να παρουσιάζονται μέσα από την τέχνη εικόνες που μόνο ελάχιστοι ειδικοί επιστήμονες έχουν πρόσβαση» είναι «μου έγραψε σε μήνυμά του ο Αστέρης» η απορία των αστροφυσικών όταν βλέπουν τα “έργα του καλλιτέχνη”. Απόλυτα δικαιολογημένη όχι μόνο για τους ειδικούς και γι’ αυτούς που δεν έχουν δει τις προηγούμενες δουλειές του, όπως για παράδειγμα “τα 1.000 πρόσωπα του Αλεξάνδρου”, τον “Κύκλο του Χριστού”, την “Αποκάλυψη του Ιωάννη”, το “Αγιον Ορος”, την “Πόλη των Παιδιών”, “Τα βουνά της πατρίδας μου” κ.λπ., αλλά ακόμα και για τους άμεσους συνεργάτες του, σκέφτομαι. Από έκπληξη σε έκπληξη, τα πάει, βλέπετε, γενικά ο ωραίος αυτός Ελληνας της Διασποράς, που επιμένει να φωνάζει με το πολύμορφο, αρχιτεκτονικό, ζωγραφικό, παιδαγωγικό και συγγραφικό έργο του, την παγκόσμια διάσταση του ελληνισμού και τον καταλυτικό ρόλο που μπορεί να παίξει στη διαμόρφωση του παγκοσμίου γίγνεσθαι. Ας επιστρέψουμε όμως στην τελευταία του δουλειά. «Για μένα το σύμπαν είναι μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης γεμάτη εκπλήξεις: τη συνάντηση με θαυμαστά φωτεινά φαινόμενα, την ανίχνευση μυστηριωδών δομών του διαστήματος και την ανακάλυψη νέων χρωμάτων και σχημάτων, νέων μορφών ζωής», γράφει στο πρόγραμμα της Εκθεσης ο ίδιος, ενώ ο κυβερνήτης της Κάτω Αυστρίας δρ Erwin Proll υπογραμμίζει στον χαιρετισμό του: «Αυτή η πλούσια σε βιώματα σύλληψη της έκθεσης συνδυάζει παραδειγματικά πολύπλοκα θέματα της τέχνης, της επιστήμης και της πνευματικότητας και καταφέρνει να τα κάνει προσιτά σ’ ένα ευρύτερο κοινό». Να σημειωθεί ακόμη ότι η έκθεση, σε όλη τη διάρκειά της, λειτουργεί και σαν “πανεπιστημιακή σχολή αστρονομίας” καθώς συνδυάζεται με επιστημονικές διαλέξεις, εκδηλώσεις με τηλεσκόπια και ανάλογες αναφορές από διαπρεπείς επιστήμονες.
Τι ανεπανάληπτο βίωμα για όσους την επισκεφθούν!

Χανιώτικα νέα (30.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/evfimes-mnies-16/#ixzz3VrHdUW2d 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

“Πώς βλέπει το βιβλίο ένας δάσκαλος, ποιητής και δημοσιογράφος”, ήταν το θέμα της ομιλίας που έκανα και της συζήτησης που ακολούθησε στα (και με τα) παιδιά των 5 τμημάτων της Β’ τάξης του Γυμνασίου Κουνουπιδιανών στο πλαίσιο μιας διήμερης Εκθεσης Βιβλίου, (10 και 11 Φεβρουαρίου), ύστερα από πρόσκληση του διευθυντή του Σχολείου Σταύρου Κασιμάτη. Κάποιες απ’ τις εντυπώσεις των παιδιών, απ’ αυτήν την επίσκεψη (δυστυχώς δεν χωρούν όλες) φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο.

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙΔΙΑΝΩΝ

Ο μαγικός κόσμος του βιβλίου

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

“Πώς βλέπει το βιβλίο ένας δάσκαλος, ποιητής και δημοσιογράφος”, ήταν το θέμα της ομιλίας που έκανα και της συζήτησης που ακολούθησε στα (και με τα) παιδιά των 5 τμημάτων της Β’ τάξης του Γυμνασίου Κουνουπιδιανών στο πλαίσιο μιας διήμερης Εκθεσης Βιβλίου, (10 και 11 Φεβρουαρίου), ύστερα από πρόσκληση του διευθυντή του Σχολείου Σταύρου Κασιμάτη. Κάποιες απ’ τις εντυπώσεις των παιδιών, απ’ αυτήν την επίσκεψη (δυστυχώς δεν χωρούν όλες) φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. Και για να μου δοθεί η ευκαιρία να πω τόσο στα παιδιά όσο και στους δασκάλους των, ιδιαίτερα στον φίλο μου, τον Σταύρο, ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη χαρά που μου έδωσαν. Εκ των ων ουκ άνευ ότι αυτά που έδωσαν είναι ασυγκρίτως περισσότερα απ’ όσα τους έδωσα. Σπουδαίοι δάσκαλοι οι μαθητές για τους δασκάλους των, πάντα!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος

Ηταν μεγάλη τιμή για όλα τα παιδιά να γνωρίσουμε και από κοντά τον κ. Βαγγέλη Κακατσάκη ο οποίος πρόθυμα απάντησε στις ερωτήσεις που του θέσαμε και μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του, τις ιδέες του και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως μέλη αυτής της κοινωνίας.

Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας μαζί του ήταν η οικειότητα που είχε μαζί μας και η θετική ενέργεια που μας μετέδιδε Επίσης μέσα απ’ τη συνάντηση αυτή συνειδητοποίησα περισσότερο πόσο σημαντικά είναι τα βιβλία στη ζωή μας, αφού αυτά ήταν το κυρίως θέμα της συζήτησής μας. Ελπίζω ο κύριος Βαγγέλης να ξαναθελήσει να μας επισκεφτεί και να συζητήσουμε και για κάποια άλλα πράγματα που ενδιαφέρουν τόσο τους εφήβους όσο και τους μεγάλους.

Μαρία Ζαχαριά (Β2)

Πριν από λίγες εβδομάδες ο κύριος Βαγγέλης Κακατσάκης επισκέφτηκε το σχολείο μας με σκοπό να μας μιλήσει για τη δουλειά του ως αρθρογράφος στη γνωστή εφημερίδα “Χανιώτικα νέα” και γενικότερα για τη ζωή του ως δάσκαλος και ποιητής. Πρέπει να ομολογήσουμε πως μας συγκίνησε ιδιαίτερα λέγοντάς μας για τη δική του παιδική ηλικία διότι έτσι μας έδειξε τις κακουχίες, εκείνης της εποχής. Παράλληλα μας έμαθε πολλά πράγματα για το σχολείο, τις σπουδές και φυσικά τη ζωή. Μόλις τέλειωσε ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας, όλοι τρέξαμε προς τον κ. Κακατσάκη για να του κάνουμε ερωτήσεις. Εκείνος μας δέχτηκε με χαρά, επιδοκιμάζοντας, το ενδιαφέρον μας.

Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να ξαναμπορέσει να μας επισκεφτεί έχοντας αποκτήσει πλέον ακόμα περισσότερες γνώσεις και εμπειρίες!

Κωνσταντίνος Μαυρακάκης

και Πάνος Μιχελάκης (Β3)

Μόλις άκουσα ότι θα έρθει ο κ. Κακατσάκης στο σχολείο μας χάρηκα πολύ που θα ερχόταν ένας σπουδαίος συγγραφέας σαν κι αυτόν που τόσες φορές είχα ακούσει. Στην αρχή μας ταξίδεψε στην εφηβική του ζωή, όπου μας διηγήθηκε τι είχε κάνει πριν από κάποια χρόνια εκείνη την ημέρα που μας επισκέφτηκε.

Επειτα του κάναμε διάφορες ερωτήσεις και οι απαντήσεις του μας ενθουσίασαν, και μας συγκίνησαν.

Προσωπικά, όλα τα λόγια του με εντυπωσίασαν, όμως αυτό που μας παρομοίασε τα βιβλία και το ίντερνετ μ’ ένα μαχαίρι, που τη μια στιγμή μας είναι απαραίτητο αλλά την άλλη μπορεί να μας σκοτώσει. Ηθελε μ’ αυτό να δείξει ότι η μη ορθολογική χρήση ενός πράγματος μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή.

Καταλήγοντας μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασαν οι γνώσεις, οι εμπειρίες, ο τρόπος σκέψης και οι αξίες του.

Ελίνα Δασκαλάκη (Β1)

Η επίσκεψη του κ. Βαγγέλη Κακατσάκη στις 10 Φεβρουαρίου του 20 συναρπαστικήξεχωριστή εμπειρία κυρίως για μένα. Συζητήσαμε και μιλήσαμε για την καλή χρήση του διαδικτύου και του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Επίσης συζητήσαμε για την αξία του καλού βιβλίου, το οποίο μπορεί να καλλιεργήσει τις ηθικές αξίες, την κριτική σκέψη κυρίως να διευρύνει τους ορίζοντές μας και να μας ευαισθητοποιήσει. Ο κ. Βαγγέλης Κακατσάκης είναι ένας λογοτέχνης, ποιητής, εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και κυρίως θετικός άνθρωπος. Κατά τη γνώμη μου, ήταν μεγάλη τιμή η επίσκεψή αυτή, καθώς με βοήθησε με τον λόγο του, να προβληματιστώ αλλά ταυτόχρονα και να φωτιστεί η καρδιά μου.

Βαγγελίτσα Καζάκου (Β2)

***

Προς τον κ. Κακατσάκη

σας ευχαριστούμε πολύ. Στις 10 του Φεβρουαρίου έγινε μια εκπληκτική παρουσίαση που πολλά παιδιά εκμεταλλεύτηκαν για να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους αλλά και να γνωρίσουν έναν υπέροχο συγγραφέα. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον ίδιο μας τον διευθυντή που μας έφερε τον κ. Κακατσάκη στο σχολείο μας. Τέλος η παρουσίαση ήταν μια αξιότιμη εμπειρία η οποία θα μας μείνει αξέχαστη.

Εβελίνα Σταμπολάκη (Β4)

***

Η συνάντηση μαζί σας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Ηταν πραγματικά μια ευκαιρία ζωής αφού είχαμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε μαζί σας και να μάθουμε πράγματα για εσάς αλλά ακόμα περισσότερα για την πορεία σας στον χώρο της ποίησης. Ειλικρινά, σας ευχαριστούμε μέσα από την ψυχή μας για όλες αυτές τις γνώσεις που μας μεταδώσατε και ακόμα περισσότερο για την αποδοχή της πρόσκλησής μας.

Κυριακή Κανακάκη (Β2)

Πριν λίγες μέρες, ήρθε στο σχολείο μας ο κύριος Βαγγέλης Κακατσάκης. Θεωρώ πως ήταν μια από τις καλύτερες σχολικές μέρες αφού συζητήσαμε πράγματα για τη ζωή του, τα παιδιά και τα βιβλία σε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα! Ετσι χάρη σ’ αυτόν ήρθαμε πιο κοντά με τα βιβλία αλλά και τα ποιήματα, διαμορφώνοντας έτσι μια καλύτερη συμπεριφορά, έναν καλύτερο χαρακτήρα! Εγώ όπως και πολλά ακόμα παιδιά θα θέλαμε πολύ ο κύριος Κακατσάκης να ξαναεπισκεφτεί το σχολείο μας, γιατί σίγουρα μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα ακόμα από αυτόν!

Μαίρη Βόλτση (Β1)

***

Πρώτα απ’ όλα ο κ. Κακατσάκης είναι ένας ευγενικός και φιλόξενος άνθρωπος. Στη συνέχεια ήταν παθιασμένος με τα βιβλία του σαν να ήταν όλη του η ζωή. Επίσης ο κ. Κακατσάκης ήταν πρόθυμος να μας απαντήσει στις ερωτήσεις που του κάναμε. Τα βιβλία του ήταν όλα καταπληκτικά, τα είχε γράψει με τόση φαντασία και πολύ μεράκι.

Αρτεμις Τζατζιμάκη

***

Η ομιλία μαζί σας ήταν πραγματικά μια από τις καλύτερες μέρες της ζωής μας. Μας διδάξατε και μας δώσατε τις εμπειρίες σας αποδίδοντάς μας έτσι το πιο χαρούμενο συναίσθημα χαράς. Ηταν τόσο μαγικό το ότι μας μεταδώσατε με τον πιο ισχυρό τρόπο τις εμπειρίες και τις σκέψεις σας τόσο μέσα από τον χώρο της ποίησης όσο και από τη ζωή σας. Πραγματικά σας ευχαριστούμε γι’ αυτό το ταξίδι μάθησης και αγάπης που μας αποδώσατε.

Μαρία Λιόλιου (Β2)

Χανιώτικα νέα (28.03.2015)

Ο ΤΟΠΟΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Από την πλατεία ευθύνης στην οδό θυσίας για την ελευθερία, εκείνοι! Από την οδό θυσίας για την ελευθερία στην πλατεία ευθύνης, εμείς. Το μήνυμα, η κεντρική ιδέα θα ’λεγε ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος, που θέλει να στείλει με το βιβλίο του ο Νίκος Βαβουλές. Ενώ: «Ερχονται,/ φεύγουν,/ επιστρέφουνε,/ παρέρχονται:/ βροχές,/ άνεμοι,/ κύματα,/ μπόρες, ώρες/ στιγμές,/ χρόνοι – άχρονοι./ Και η Κρήτη ασάλευτη, αρραγής/ φλέγεται, αναφλογίζεται και αναφλογίζει». 

Δείτε περισσότερα... Ο ΤΟΠΟΣ  ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Νίκου Βαβουλέ: Εις μνημόσυνο αιώνιο

Το βιβλίο ενός ευπατρίδη*

Από την πλατεία ευθύνης στην οδό θυσίας 

και από την οδό θυσίας στην πλατεία ευθύνης
Τη διττή αυτή φράση μου φάνηκε ότι άκουγα διαρκώς με το που ξεκίνησα να διαβάζω το τελευταίο βιβλίο του Νίκου Βαβουλέ. Απ’ το εξώφυλλο κιόλας.

Τι θα μπορούσε άραγε να απαντήσει ο Γερμανός στρατιώτης στο αγέρωχο βλέμμα του γερω-Κρητικού, του Δρακομανώλη, που κρύβει όλη τη λεβεντιά και την περηφάνια του ένδοξου νησιού, λίγο πριν την εκτέλεση των δικών του και των άλλων συγχωριανών του στο Κοντομαρί, στις 2 Ιουνίου 1941! Η απορία μου.
Νικολάου Ι. Βαβουλέ: “Εις μνημόσυνο αιώνιο – Θύματα Μάχης Κρήτης και Κατοχής από και στο Νομό Χανίων”. Το βιβλίο ενός ευπατρίδη. Το βιβλίο που μόνο ένας πραγματικός ευπατρίδης, όπως ο ευρείας παιδείας, εργασιομανής και τελειομανής Νίκος Βαβουλές, μπορούσε να γράψει.

ΟΙ ΣΤΡΟΒΛΕΣ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ




Γνωρίζω τον συγγραφέα απ’ τα μέσα της 10ετίας του 1970, όταν, τύχη αγαθή, άρχισα τη δασκαλική μου σταδιοδρομία απ’ το χωριό του, τις λατρεμένες του και αγαπημένες μου Στροβλές, ένα, κατά κοινή ομολογία πανέμορφο και ιδιαίτερα φιλόξενο, ημιορεινό χωριό της ενδοχώρας της Περιφερειακής μας Ενότητας. Ξέρω το δέσιμό του με τη γενέθλια γη. Τι καλύτερο γι’ αυτόν απ’ το να επιστρέφει σ’ αυτήν.
Μια ζωή! Να ακούει το χωριό να διηγείται την ιστορία του. Για να χρησιμοποιήσω τον υπότιτλο από το παραδειγματικά υποδειγματικό βιβλίο του “Στροβλές Χανίων”, που κυκλοφορήθηκε πριν από 12 χρόνια.
Οι Στροβλές για τον Νίκο Βαβουλέ κι ο κόσμος όλος! Ο τόπος απ’ όπου ξεκινά και επιστρέφει ο κόσμος όλος, διευκρινίζω. Και, βέβαια, η πηγή, η βρυσομάνα της αγάπης του για την ευρύτερη έννοια της πατρίδας: για τα Χανιά, σαν Περιφερειακή Ενότητα, την Κρήτη, την Ελλάδα. Η αρχική, μικρή, μα και ταυτόχρονα μεγάλη, πλατεία της ευθύνης του!

ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ ΜΝΗΜΗΣ



Ηταν 15 χρονών ο Νίκος Βαβουλές, όταν ο κρητικός γαλάζιος ουρανός, στις 20 του Μάη 1941, σκοτείνιασε απ’ τα μαύρα αρπακτικά όρνια, που ήρθαν απ’ τον Βορρά να πάρουν τη γη μας κι έζησε με τον δικό του τρόπο τα που έγιναν. Τότε που οι άμαχοι Κρητικοί πολίτες βροντοφωνάξανε, πολεμώντας μαζί, αλλά και χώρια, με τους Ελληνες στρατιώτες και χωροφύλακες, αλλά και τους Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς και Βρετανούς συμμάχους μας, κόντρα στις όποιες συμβάσεις και συμβατικές καταστάσεις, το δικό τους, μοναδικό, στην παγκόσμια ιστορία, ΟΧΙ στον Ναζισμό. «Δεν την πατείτε ’σεις μωρέ, την Κρήτη, ανάθεμά σας!». Εκείνες τις μέρες που η Κρήτη δειπνούσε τη λεβεντιά, πίνοντας το κρασί της δόξας. “Εγκαύματα μνήμης”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο μιας ποιητικής συλλογής, του εκδότη του βιβλίου, του φίλου ποιητή Χρήστου Μαχαιρίδη.
Εγκαύματα μνήμης στην πρώιμη εφηβική ηλικία του Νίκου Βαβουλέ. Οπως και εκείνα που ακολούθησαν στα τέσσερα επόμενα χρόνια της γερμανικής κατοχής: Η πέτρινη καθημερινή πραγματικότητα κάτω απ’ τη ναζιστική μπότα. Οι πράξεις αντίστασης εκείνων που δεν ξάνοιγαν τη δουλειά τους, γιατί δουλειά τους ήταν η υπεράσπιση της έννοιας “πατρίδα”. Τα αντίποινα. Ο θάνατος που ήρθε να βρει τους Εβραίους των Χανίων και όχι μόνο στο “Τάναϊς” και οι θάνατοι στην ομηρεία.
Οι ομαδικές εκτελέσεις και τα Ολοκαυτώματα. Οι τρομερές ομαδικές εκτελέσεις και τα τρομερά ολοκαυτώματα “στα κρητικά χώματα”, που “όπου κι αν τα σκάψεις/ αίμα παλληκαριών θα βρεις κόκκαλα θα ξεθάψεις». Οι ποταμοί των αιμάτων και των δακρύων. Η οδός της θυσίας για την ελευθερία, που αργότερα θα οδηγούσε και τον ίδιο σε μια ευρύτερη, σε επίπεδο Νομού, πλατεία ευθύνης, στις Θερμοπύλες του συγγραφικού έργου του.

ΕΡΓΟ ΖΩΗΣ
Υπόθεση ζωής γι’ αυτόν, έργο χρόνων, η δημιουργία των δώδεκα (12) συν ενός (1) καταλόγων του. Κατά Δήμο ή Κοινότητα. Κατά αλφαβητική σειρά. Κατά γεγονός. Εκτελεσθέντων στην Αγιά. Θανόντων στην ομηρεία. Εκπαιδευτικών, Κληρικών, Προέδρων Κοινοτήτων και Γυναικών. Ελλήνων στρατιωτικών. Ελλήνων Χωροφυλάκων. Βρετανών. Γερμανών. Ιταλών. Σοβιετικών. Και βεβαίως όλων των Ελληνικών, Βρετανικών, Γερμανικών και Ρωσικών μνημείων που υπάρχουν στον Νομό μας αναφορικά με την περίοδο εκείνη.
«Κατόρθωσα ύστερα από πολύχρονες και επίμονες προσπάθειες να συγκεντρώσω περίπου 2.500 ονόματα Χανιωτών ή ξένων πολιτών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη Μάχη της Κρήτης και την κατοχή στον Νομό Χανίων ή Χανιωτών εκτός Νομού, εκτός από τους στρατιωτικούς Ελληνες, Βρετανούς, Γερμανούς, Ιταλούς, Σοβιετικούς, που ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες και που αναφέρονται στους επιμέρους καταλόγους αριθμητικά», γράφει, μεταξύ των άλλων, με άκρα σεμνότητα, αναφερόμενος σ’ αυτούς ο ίδιος στον πρόλογό του. Κατόρθωσε το σχεδόν ακατόρθωτο, αυτό που όσοι το άρχισαν το άφησαν στη μέση!, έγραψα με το μολυβάκι μου στο τέλος του βιβλίου, με το που το διάβασα. Κι αμέσως μετά, αποφανίζοντάς μας όλους!

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
Ενας λιτός μνημόσυνος λόγος, δίχως υστερικές κραυγές και εθνικιστικές κορώνες, γι’ αυτούς που έχασαν τη ζωή τους στη Μάχη της Κρήτης και την κατοχή, είναι το περί ου ο λόγος βιβλίο, ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο, επιμελημένο λεύκωμα 400 σελίδων μεγάλου σχήματος. Μνημόσυνος λόγος! Συμφωνώ απόλυτα μ’ αυτή την φράση έτσι όπως αναγράφεται μεταξύ των άλλων. Και για εκείνους της άλλης πλευράς. Το δικό μας χώμα τους έχει σκεπάσει στον άρειο και αιώνιο ύπνο τους κι αυτούς. «Εδώ είναι θαμμένα τα σκληρά εμβατήρια/ τα λυκίσια μάτια τα επηρμένα», «εδώ τους έχουν στον Αδη τους το φωτεινό/ χωρίς να τους ρωτήσουν», για να χρησιμοποιήσω κάποιους στίχους της Βικτωρίας Θεοδώρου.
Αποκλειστικά, ωστόσο, στους δικούς μας, σ’ αυτούς που δεν στάθηκαν τυχεροί να χαρούν τον κόσμο για τον οποίο αγωνίστηκαν, είναι αφιερωμένο, με πολλή συγκίνηση και εκτίμηση, όπως γράφει, ο συγγραφέας, το βιβλίο του.
Στους νεομάρτυρες της Ιστορίας του Νομού μας, εκείνης της περιόδου, τους οποίους εύκολα μπορεί ο αναγνώστης να τους αναζητήσει και να τους βρει.

ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Υπάρχουν λάθη και παραλείψεις; Δεκτή κάθε σωστή παρατήρηση ή συμπλήρωση μας λέει ο συγγραφέας, επισημαίνοντας ως έμπειρος ιστορικός ερευνητής, την απίστευτη διαφορετικότητα των στοιχείων, των πηγών και ενίοτε την προχειρότητα και την αδιαφορία των Αυτοδιοικητικών Αρχών, όπως και τις πολλών ειδών δυσκολίες που συνάντησε, για τη σύνταξη των καταλόγων του.
Εκ των ων ουκ άνευ, βέβαια, ότι το βιβλίο του Νίκου Βαβουλέ δεν είναι απλά και μόνο βιβλίο καταλόγων, αλλά και μια αδρομερής, πλην όμως πλήρης και ζωντανή παρουσίαση όλων των γεγονότων της Μάχης της Κρήτης και της γερμανικής κατοχής στον Νομό μας καθώς, όπως έχει γράψει και ο Βασίλης Χαρωνίτης στα “Χανιώτικα νέα” (30.1.2015) «μας μεταφέρει το πνεύμα και το κλίμα της εποχής, τόσο με τα σύντομα, αλλά περιεκτικά κείμενά του, όσο και με τις εκφραστικές φωτογραφίες των γεγονότων της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, ενώ με τις άλλες φωτογραφίες των μνημείων των πεσόντων που περιέχει […] μας μεταδίδει τη φρίκη και φυσικά την απέχθεια σε κάθε πόλεμο και μας υπενθυμίζει το χρέος μας να υψώσουμε ένα αντάξιο και αντιπροσωπευτικό μνημείο για τους πεσόντες κατά τη Μάχη της Κρήτης και την κατοχή».

ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΩΝ




Γη και ουρανό κίνησε, κι ας μη θεωρηθεί τόσο υπερβολική όσο φαίνεται η φράση, ο Νίκος Βαβουλές για να ’χουμε στα χέρια μας σήμερα αυτό το βιβλίο. Ψάχνοντας όνομα το όνομα, στοιχείο το στοιχείο, στην κυριολεξία. Σημαντική, ωστόσο, και η προσφορά, τόσο του και προέδρου της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας Δημήτρη Νικολακάκη που, όπως γράφει στον δικό του πρόλογο, παραχώρησε στον συγγραφέα τα αρχεία του και την ηλεκτρονική βάση δεδομένων που είχε δημιουργήσει σχετικά με το θέμα των θυμάτων της εν λόγω περιόδου, όσο και του υπεύθυνου των εκδόσεων “Ερεισμα” Χρήστου Μαχαιρίδη, που ανέλαβε από κοινού με τον συγγραφέα, τη χρηματοδότηση, την επιμέλεια και την έκδοσή του.
Αξιος ο μισθός και των δύο, η ηθική ικανοποίησή τους δηλαδή, ότι λειτούργησαν κι αυτοί στην πλατεία ευθύνης που τους οδήγησε επίσης η οδός της θυσίας για την ελευθερία εκείνων. Οπως άξιος θα είναι και ο μισθός των αρχόντων της Τοπικής μας Αυτοδιοίκησης, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν προβάλλουν, έτσι όπως πρέπει να προβάλλουν και αν στηρίζουν, έτσι όπως πρέπει να στηρίζουν, την πράγματι μνημειώδη, μοναδική στο είδος της, ίσως και σε πανελλήνιο επίπεδο, αυτή την έκδοση. Το περιμένουμε!

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
Από την πλατεία ευθύνης στην οδό θυσίας για την ελευθερία, εκείνοι! Από την οδό θυσίας για την ελευθερία στην πλατεία ευθύνης, εμείς. Το μήνυμα, η κεντρική ιδέα θα ’λεγε ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος, που θέλει να στείλει με το βιβλίο του ο Νίκος Βαβουλές. Ενώ: «Ερχονται,/ φεύγουν,/ επιστρέφουνε,/ παρέρχονται:/ βροχές,/ άνεμοι,/ κύματα,/ μπόρες, ώρες/ στιγμές,/ χρόνοι – άχρονοι./ Και η Κρήτη ασάλευτη, αρραγής/ φλέγεται, αναφλογίζεται και αναφλογίζει». Για να χρησιμοποιήσω στίχους απ’ το ποίημα “Η Κρήτη” του Γιάννη Κουτσοχέρα.

(*) Βάση του δημοσιεύματος η ομιλία του γράφοντος στην παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στις 18 Μαρτίου τ.ε. στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων.

Χανιώτικα νέα (28.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/is-mnimosino-eonio-2/#ixzz3Vh0veOdA 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Μια κόκκινη γη για μπλε, μοβ, κόκκινες βιόλες/ στο χέρσο σύνορο, στο σπαρμένο με κριθάρι χωράφι./ Κόβω και γεμίζω μιαν αγκαλιά. Κάθομαι να λιαστώ./ Ο ήλιος του Μάρτη καίει, φέρνει ένα σερνάμενο/ ύπνο να χαμηλώνει τη θέληση και την αντοχή./ Να κοιμηθώ με την άνοιξη./ Να πεθάνω με την/ άνοιξη, με τις βιόλες μου, τώρα που δεν φοβάμαι./ Να μην γεράσω./ Να μην βάλω μαύρο ρούχο./ Ετσι από πείσμα φοράω το χορτάρινο νυφικό μου/ και λέω στη γη να με πάρει ως έτοιμο/ ευθάνατον άνθος».

Το ποίημα “Χορτάρινο νυφικό” της Στέλλας Αρκάδη.

Δείτε πςρισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ βελτιώνονται όσο εμείς βελτιωνόμαστε. Να το πούμε κι αλλιώς. Ας μην περιμένουμε ν’ αλλάξει η όποια κατάσταση προς το καλύτερο, αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι προς το καλύτερο. Δύσκολη υπόθεση. Το καλό και το κακό συνυπάρχουν και εντός μας. Προπάντων εντός μας… Τι κουβέντα κι αυτή, χθες, με τον φίλο μου τον γερω – δάσκαλο!

Ο ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ, λέει ο αρμόδιος Γάλλος εισαγγελέας, έριξε εσκεμμένα το αεροσκάφος για να συντριβεί στις Αλπεις. Αφωνος ο πλανήτης απ’ την αποκάλυψη. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου, τι άλλο να πρωτοπεί κανείς.

ΕΝΑ χωριό, εντάξει ένα μεγάλο χωριό, με διάσπαρτες γειτονιές ο πλανήτης μας. Οι δημώδεις κοινωνίες, έτσι όπως τις ζήσαμε όσοι τις ζήσαμε, τελείωσαν, η έννοια “δημώδης”, ωστόσο, παρέμεινε. Παγκόσμιο το σοκ απ’ το “συμβάν” στις γαλλικές Αλπεις…

ΠΟΔΙΑ της (και μυαλό της βεβαίως – βεβαίως) βοηθάτε την! Τρέχει για να προλάβει να στείλει τη λίστα των μεταρρυθμίσεων στους εταίρους μας η κυβέρνηση. Αν δεν…, δεν!.. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ του να είναι δίπλα και να συμπαραστέκεται σ’ έναν νεαρό μετανάστη, που αυτοί είχαν τραμπουκίσει, το “έγκλημά” του. Ηταν λόγος αυτός για να επιτεθούν πισώπλατα οι… συμπολίτες στον συμπολίτη γιατρό και να γίνουν στη συνέχεια όλα όσα έγιναν; Πόσο μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς, όταν κυκλοφορούμε στους δρόμους της πόλης μας; Κυκλοφορώντας κι οπλοφορώντας;

«ΑΓΓΕΛΟΙ σέρνουν τον χορό εις τ’ ουρανού τ’ αλώνι/ και το φεγγάρι παρακεί τους γλυκοκαμαρώνει». Καμία σχέση με τα παραπάνω η σημερινή μαντινάδα που μου έστειλε ο Ηλίας ο Σταματάκης. Τι καλά να ήταν “όμορφος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος” ο κόσμος μας!

«ΕΚ ΤΩΝ υστέρων μάθαμε/ πως αυτός που σκότωσε τον κρεοπώλη/ νήστευε το κρέας Τετάρτη και Παρασκευή». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΤΑ ΡΕΣΤΑ της παίζει αύριο στη Βουδαπέστη με την Ουγγαρία, η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων, η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Μονόδρομος η νίκη! Αν χάσει, το όνειρο της πρόκρισης στο Euro 2016, χάθηκε. Μαζί της, ό,τι κι αν γίνει! Εθνική Ελλάδος, γεια σου!

ΣΑΡΑΝΤΑ μέρες απ’ το φευγιό του Κοτσιφογιάννη για το επουράνιο Νίππος, αύριο το μνημόσυνό του. Φτώχυνε, φτώχυνε πολύ, το χωριό μας δίχως εσένα, αδερφωχτέ!

ΣΤΕΛΛΑ Αρκάδη, ηθοποιό – συγγραφέα, Αθήνα: Μπήκα απ’ την πύλη της τελευταίας ποιητικής σου συλλογής “Η άλλη πύλη”, που μόλις κυκλοφορήθηκε απ’ τις εκδόσεις “Σμίλη”, τώρα και δύο μέρες, και ξώμεινα. Καλά είναι να στήσω εδώ στη ζωή του νεκροταφείου για πολύ χρόνο, τη σκηνή της ποίησης, σκέφτομαι. Να σπουδάσω τη ζωή και τον θάνατο, το φως και το σκοτάδι, την ημέρα και τη νύχτα, την άφατη χαρά και την απέραντη θλίψη. Ο,τι πρέπει για το τέλος των “πεταχτών”, πολλά ποιήματά σου, Στέλλα!

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ζωγράφος Απελλής φιλοτέχνησε πολλά πορτρέτα του Αλεξάνδρου. Σε ένα από αυτά εικονιζόταν και ο Βουκεφάλας (το άλογο του Αλεξάνδρου). Ο Αλέξανδρος φαίνεται ότι δεν ήταν ικανοποιημένος από την απεικόνιση του αλόγου και το έφερε κοντά στον πίνακα για να διαπιστώσει την ομοιότητα. Τότε ο Βουκεφάλας χλιμίντρισε και ο Απελλής είπε: «Το άλογό σας φαίνεται ότι έχει περισσότερες γνώσεις ζωγραφικής από τη μεγαλειότητά σας». Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”.

«Μια κόκκινη γη για μπλε, μοβ, κόκκινες βιόλες/ στο χέρσο σύνορο, στο σπαρμένο με κριθάρι χωράφι./ Κόβω και γεμίζω μιαν αγκαλιά. Κάθομαι να λιαστώ./ Ο ήλιος του Μάρτη καίει, φέρνει ένα σερνάμενο/ ύπνο να χαμηλώνει τη θέληση και την αντοχή./ Να κοιμηθώ με την άνοιξη./ Να πεθάνω με την/ άνοιξη, με τις βιόλες μου, τώρα που δεν φοβάμαι./ Να μην γεράσω./ Να μην βάλω μαύρο ρούχο./ Ετσι από πείσμα φοράω το χορτάρινο νυφικό μου/ και λέω στη γη να με πάρει ως έτοιμο/ ευθάνατον άνθος».
Το ποίημα “Χορτάρινο νυφικό” της Στέλλας Αρκάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-270/#ixzz3VgpCT9bH 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΚΑΙ ΝΑ ’ΤΑΝ μόνο οι χωματερές των φρούτων μας! /Αμ’ τις χωματερές των ιδανικών μας, πού τις βάζετε;». Απ’ το “Ψηφιδωτό” (τρίτη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ στο Φάληρο τον λέν’ Καραϊσκάκη…». Στον απόηχο του ξεχωριστού εφέτος εορτασμού της επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 ο στίχος της ποιήτριας Αννας Μπουρατζή – Θώδα. Για προβληματισμό…

ΧΩΡΙΣ αλυσίδες και κάγκελα, με σεβασμό στην ιστορία και εθνική υπερηφάνεια οι φετινές παρελάσεις για την 25η Μαρτίου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι άλλαξε η ψυχολογία. Κάτι αχνοφαίνεται στην άκρη του τούνελ ή πρόκειται για προβολή της επιθυμίας μας;

ΧΑΘΗΚΕ πολύτιμος χρόνος, λέει η αντιπολίτευση και δη η αξιωματική. Θα φανεί στην πορεία αν έχει ή σε ποιο βαθμό έχει δίκιο. Πάντως ότι τα πράγματα πηγαίνανε απ’ το κακό στο χειρότερο δεν συζητιέται. Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα, που αλλιώς τα περίμενε να τα βρει η νέα κυβέρνηση κι αλλιώς τα βρήκε. Αλλα τα τραγούδια έξω απ’ το χορό κι άλλα τα τραγούδια μέσα στον χορό…

ΕΚΕΙ που μας λένε ότι θα μας δώσουν το 1,2 δισ. ευρώ, αφού δικά μας λεφτά είναι καθώς εμείς τα συνεισφέραμε και θα αντιμετωπιστεί το θέμα της ρευστότητας, εκεί μας λένε ότι δεν θα μας τα δώσουν γιατί… ναι μεν αλλά. Μάστορες στο παιχνίδι του καρότου και του μαστιγίου οι εταίροι μας, ξετεχνεμένοι στο είδος. Και το λαλούν και πάνε, κατά τα συμφέροντά τους…

ΡΗΞΗ η συμφωνία στο… βάθος των δρομολογημένων διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους, ας τους πούμε, θεσμούς; Κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη σιγουριά τι θα γίνει στο τέλος, μου είπε ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος. Πολλοί οι παράγοντες που παίζουν, συμπλήρωσε.

«ΚΑΙ ΝΑ ’ΤΑΝ μόνο οι χωματερές των φρούτων μας! /Αμ’ τις χωματερές των ιδανικών μας, πού τις βάζετε;». Απ’ το “Ψηφιδωτό” (τρίτη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΤΟ “ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ” του για την παραμονή στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου παίζει στον αγώνα με τη Βέροια ο Πλατανιάς! Αν νικήσει, θα ’χει… δέσει τον γάιδαρό του! Δεν το συζητώ, βέβαια. Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε! Τα λέει όλα η γνωστή παροιμία…

«ΧΡΟΝΙΑ πολλά σου εύχομαι, φίλε, καλέ, Βαγγέλη,/ να ’ναι στρωμένα γιασεμιά, γαρίφαλα και μέλι!». Μια απ’ τις πολλές και καλές μαντινάδες που πήρα για τη γιορτή μου κι αυτή του Ηλία του Σταματάκη. Η παράκλησή του να μπει στα “πεταχτά”… εξετελέσθη, σαν εξαίρεση στον κανόνα. Ηλίας είναι αυτός!

ΑΝΝΑ Μπουρατζή – Θώδα, συντ. εφοριακό – ποιήτρια, Αθήνα: Με συνεπήρε η αύρα της αγάπης για την πατρίδα έτσι όπως περιδιάβαζα τις σελίδες των ποιητικών σας συλλογών “Αίμα και πνεύμα ένα πατρίδα γη μας” (εκδ. “ΣΟΚΟΛΗ”) και “Στα δόντια της Μέδουσας” (εκδ. “ΔΡΟΜΩΝ”) που είχατε την καλοσύνη να μου δώσετε κατά τη συνάντησή μας στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Θα βρουν πολλά από τα ποιήματά σας τη θέση τους στο τέλος της στήλης. Σας ευχαριστώ για όλα και βέβαια για τα βιβλία σας!

ΣΥΜΦΩΝΑ με τον Ερμιππο, ο Αναξαγόρας κλείστηκε στη φυλακή για να εκτελεστεί. Τότε ο Περικλής, αφού παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, ρώτησε τους Αθηναίους αν έχουν καμία κατηγορία σε βάρος του ίδιου του Περικλή για τη ζωή του. Οχι, του απάντησαν. Και ο Περικλής: «Ε, λοιπόν, εγώ είμαι μαθητής του. Μην παρασυρθείτε από συκοφαντίες και τον σκοτώσετε. Πεισθείτε σε μένα και αφήστε τον ελεύθερο». Και τον άφησαν. Φαίνεται ότι, τελικά, αποσύρθηκε στη Λάμψακο, όπου και πέθανε. Οταν μάλιστα οι άρχοντες της πόλης τον ρώτησαν ποια ήταν η τελευταία επιθυμία του, είπε: «Να αφήνετε τα παιδιά να παίζουν κάθε χρόνο τον μήνα του θανάτου μου». Ετσι οι κάτοικοι της Λαμψάκου καθιέρωσαν την τελευταία επιθυμία του σαν έθιμο, που τηρήθηκε για πολλά χρόνια. Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”.

«Εκεί που οι πρωτομάστορες έβαλαν τα θεμέλια/ Ήρθαν αιώνες κι έγραψαν της ρίζας τα Βαγγέλια/ Νύχτα τη νύχτα ήρωες κράταγαν τις λαμπάδες/ Κι ο Μακρυγιάννης όρκιζε στο αίμα τους ραγιάδες./ Με τα κολλυβογράμματα που ’μαθε για να κρένει/ Να τουφεκίζει τη σκλαβιά τη νύχτα ν’ ανασταίνει/ Τον αγιασμό στο Φάληρο τον λεν Καραϊσκάκη/ Τον λένε Διάκο, Μπότσαρη, τον λένε Δελβινάκι».
Το ποίημα “Ηρωες” της Αννας Μπουρατζή – Θώδα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-269/#ixzz3VaSuSCqa 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Κι όμορφη και παράξενη και πατρίδα! Δύο επίθετα ένα ουσιαστικό ουσιαστικότατο που αντηχεί σαν την πέτρα πάνω στον βράχο.Πατρίδα που στέκετ’ ορθή κι αντιστέκεται, που μοιάζει ν’ αντιπαλεύεται τον ίδιο τον εαυτό της χρόνια πολλά, πολλά ζαμάνια!Ενας μύθος, μια συνεχής ιστορία που έχει πια διαφύγει τα στενά όρια των λέξεων!Mια πατρίδα που συνεχώς μας εκπλήσσει!
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ομορφη και παράξενη πατρίδα

Κι όμορφη και παράξενη και πατρίδα! Δύο επίθετα ένα ουσιαστικό ουσιαστικότατο που αντηχεί σαν την πέτρα πάνω στον βράχο.

Πατρίδα που στέκετ’ ορθή κι αντιστέκεται, που μοιάζει ν’ αντιπαλεύεται τον ίδιο τον εαυτό της χρόνια πολλά, πολλά ζαμάνια!
Ενας μύθος, μια συνεχής ιστορία που έχει πια διαφύγει τα στενά όρια των λέξεων!
Mια πατρίδα που συνεχώς μας εκπλήσσει! Που μαθαίνουμε κάθε μέρα ν’ αγαπούμε πιότερο μέσα από τα μάτια των ποιητών της, λιγότερο από τα μάτια και τις πράξεις των ανθρώπων που την κατοικούν/την κατοικούμε με τρόπο που την πληγώνει! Γιατί η οι συμπεριφορές είναι που μετρούν κι εμείς που τη νιώθουμε τσιφλίκι μας μάθαμε να την πατούμε χαμαί σα τη γόπα από τσιγάρο να τη λιώσουμε…
Κι έπειτα, αίφνης όλα μπορούν και ανατρέπονται· την αποζητούμε σαν τον εθισμένο που ψάχνει ικμάδα από κείνο το βαρύ εναπομείναν συστατικό που θα τον ανασηκώσει έστω και πρόσκαιρα, για μια και μοναδική στιγμή για να τον φέρει ψηλά στα ουράνια δώματα να συναναστρέφεται θεούς και δαιμόνους! Να συμφωνεί χίλιες φορές και να διαφωνεί άλλες τόσες και με τους δύο.
Να ’χει τούτη τη δύναμη να στέκεται ανάμεσά τους, πότε μαζί και πότε χώρια τους έχοντας γνώμη για τα εδώ και τα παρέκει!
Κι είναι σε θέση να κτυπά τη γροθιά στο τραπέζι και να εγκαταλείπει τα πιστεύω του, όλα κείνα που έχυσε το αίμα και τον ιδρώτα του να αποκτήσει!
Σαν ή ως τρελός! Με ή χωρίς λογική! Σαφώς ωραίος μα κι ανάποδος, πότ’ έτσι και πότε αλλιώς! Ελλην κι Ελληναράς! Υψιπέτης κι υψιπετής! Ενας ακόμη Ικαρος! Θησέας κι Οδυσσέας με την καρδιά ενός Ζορμπά π’ αφήνεται στο έλεος της ζωής… Στα πάνω και στα κάτω. Γιατί; Γιατί έτσι του γουστάρει, γιατί έτσι του την έδωσε κείνη τη στιγμή! Γιατί έτσι είναι γεννημένος(;) να είναι ικανός για το καλύτερο μα να μπορεί να δώσει και το χειρότερο…
«Ομορφη και παράξενη πατρίδα» τούτη η χώρα για όλους εκείνους που την αφουγκράζονται εντός τους! Δηλωμένοι εραστές της, ορκισμένοι να την υπηρετούν μα ως εραστές στο μεγάλο τους το πάθος έτοιμοι να την κατακρεουργήσουν με σουγιά ή γιαταγάνι!
Κι έπειτα, είναι έτοιμοι να τη μοιρολογήσουν, να τη μυριοφιλήσουν μαζεύοντας τ’ αγριολούλουδά της να της πλέξουν μαγιάτικο στεφάνι να τη στολίσουν…
…Μια αέναη λειτουργία -όλο αυτό- αιώνων εις τους αιώνας…
Μια παράξενη ελληνικά σημειολογική πρακτική! Μια πρακτική πάνω στο σώμα τούτης της πατρίδος που ακόμη έχει τη δύναμη να δέχεται υπομονετικά ως μάνα τα τερτίπια των εσαεί εφήβων παιδιών της…

*“Ομορφη και παράξενη πατρίδα”,
τίτλος ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη

Χανιώτικα νέα (25.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/omorfi-ke-paraxeni-patrida/#ixzz3VQUN176O 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Στην αρχή ήταν μόνο η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Παναγίας. Μια εικόνα που η ιστορία της χάνεται στην άχνα των θρύλων και που έφτασε μέχρι τον Φρε με μυθιστορηματικό τρόπο. Λένε ότι ιστορήθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά, ότι βρέθηκε εδώ, χάρις στους τελευταίους Κρητικούς υπερασπιστές του Βυζαντίου, αφού φυγαδεύτηκε στο Αγιο Ορος, άγνωστο πότε, όταν αγρίεψαν τα πράγματα. Οι παλιές ιστορίες, λένε ακόμα κουβέντες παράξενες. Για θείες ανταύγειες και για μυστικές φωνές. 

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Η Ευαγγελίστρια του Αποκόρωνα

Και στην Ευαγγελίστρια του Αποκόρωνα, προπαραμονή της Χάρης της, ο νους μου…
Στην αρχή ήταν μόνο η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Παναγίας. Μια εικόνα που η ιστορία της χάνεται στην άχνα των θρύλων και που έφτασε μέχρι τον Φρε με μυθιστορηματικό τρόπο. Λένε ότι ιστορήθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά, ότι βρέθηκε εδώ, χάρις στους τελευταίους Κρητικούς υπερασπιστές του Βυζαντίου, αφού φυγαδεύτηκε στο Αγιο Ορος, άγνωστο πότε, όταν αγρίεψαν τα πράγματα. Οι παλιές ιστορίες, λένε ακόμα κουβέντες παράξενες. Για θείες ανταύγειες και για μυστικές φωνές. Για θάματα και οράματα που, όταν δεν τα χωρεί ο νους, βρίσκουν απόσκιο στις αναμεσάδες της καρδιάς. Οι “σύγχρονες μαρτυρίες”, όμως, ονοματίζουν τα πρόσωπα και τα γεγονότα. Λένε για τον Μανόλη Διγενή που, αφού στα 1790 σκότωσε έναν περαστικό γενίτσαρο, για να προστατέψει τη γυναίκα του, έκτισε εδώ το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Μακαρίζουν τον Μακάριο Μπραουδάκη, τον αρχιμανδρίτη – μοναχό, που ήρθε το 1838 από το Αγιο Ορος, έχοντας στην αγκαλιά του την εικόνα κι έκτισε την πρώτη Ευαγγελίστρια, διακονεύοντας στο χωριό του, μα και με τη βοήθεια του φοβερού Φρεδιανού Τούρκου, του Μπάντρη. Μιλούν για το ξαφνικό γκρέμισμα της εκκλησίας, εκεί γύρω στα 1858 και για το ξανακτίσιμό της απ’ τον Μακάριο που περιήλθε όλον τον Αποκόρωνα, μα και τα Σφακιά, για να μαζέψει τα αναγκαία χρήματα. Διηγούνται το πρώτο αιματηρό επεισόδιο της επανάστασης του 1866, όταν ο Νικόλαος Τζιτζικάλης σκότωσε τον φόβο και τον τρόμο της περιοχής, τον Χατζή – Χουσεΐν Αγά απ’ τα Πεμόνια. Περιγράφουν τις επαναστατικές συνελεύσεις των δεκαετιών 1870 και 1890 που έγιναν μέσα κι έξω απ’ την εκκλησία. Θυμίζουν τα δύο χρόνια που λειτουργούσε ο Φρεδιανός δεσπότης, ο Ιερόθεος Πραουδάκης και τη στιγμή της αναχώρησής του για το Ρέθυμνο, όταν «γυναίκες με δακρύοντας οφθαλμούς κατησπάζοντο τας χείρας αυτού, άνδρες δε τον απεχαιρέτουν με κεκομμένας εκ της συγκινήσεως φράσεις». Αναφέρονται στον παπα – Γιάννη Λαγουμιτζάκη, που ήταν η ψυχή της ανοικοδόμησης του Ναού, με τη μορφή που έχει σήμερα, λίγο μετά το 1930 και στους Φρεδιανούς που πολλοί απ’ αυτούς για να συμμετάσχουν στον έρανο, υποθήκευαν τα χωράφια τους παίρνοντας δάνειο. Κάνουν λόγο για τους αντάρτες, οι οποίοι έκαμαν στα 1944 ορμητήριό τους την εκκλησία και για τις δύο γερμανικές οβίδες που πέρασαν μέσα απ’ το τετράψηλο καμπαναριό διαλαλώντας ένα ακόμα θαύμα…
Αναθυμούνται τα παλιά και νεότερα πανηγύρια, παρακλήσεις και ταξίματα, ανοιχτές πόρτες και στρωμένες τάβλες, λυράρηδες και χορευταράδες και στέκονται λίγο παραπάνω για ν’ ακουστεί το τοπικό λαϊκό Υπερμάχω: «Σαν θες να δεις και να χαρείς άντρες και παλληκάρια/ να ’ν’ δυνατά και φοβερά ως είν’ τα λεοντάρια/ Αμε στον Αποκόρωνα, στον Φρε τση Βαγγελίστρας/ οπού μαζώνονται χωριά κι ούλες οι Επαρχίες./ Να δεις λιγνούς για το σπαθί, μικρούς για το ντουφέκι/ να δεις ξανθές, να δεις καλές».
Και βέβαια μνημονεύουν τους εφημερίους, τους επιτρόπους, τους μεγάλους ευεργέτες και δωρητές και αφιερωτές, όλους όσοι διακόνησαν τον Ναό και διακόνεψαν για τη μεγαλοπρέπειά του.
Ονοματίζουν, μακαρίζουν, μιλούν, διηγούνται, περιγράφουν, αναφέρονται, κοντολογίς μνημονεύουν όλους και όλα, που θα συνεορτάσουν μαζί με τους προσκυνητές στη Χάρη της. Ανάμεσα στα χαρμόσυνα ντιν – νταν της γριάς καμπάνας της που θα διαλαλήσουν σ’ όλο τον Αποκόρωνα τη μεγάλη γιορτή.
Συντροφιά με τις μικρές πνοές του αέρα που θα κατεβαίνει απ’ τον Μπούμπουλο και τις Χώσες. Στον απόηχο της υπέροχης παραφωνίας ενός νηπιακού που θα τραγουδήσει για πρώτη φορά το «χαίρε ω χαίρε» της ελευθερίας μας.
Στη σκιά της σημαίας των Ελλήνων και του λάβαρου του ένδοξού μας βυζαντινισμού. Εδώ, στην Παναγία του Φρε, στην Ευαγγελίστρια του Αποκόρωνα, που επίσης γονυκλινείς θα καταφτάσουν οι παλιοί καπετάνιοι των αρμάτων και των γραμμάτων. Ο Γερω – Κωσταρός και ο Μαθιός Μυλωνογιάννης, ο Ξέπαπας και ο Κατσίγαρης, ο Παρθένιος Κελαϊδής και ο Καλλίνικος Κριτοβουλίδης, ο Παπα – Γαβρίλης και ο Σήφακας. Και βέβαια ο σημερινός Αποκόρωνας. Φορώντας το μαύρο του κεφαλομάντηλο, σημάδι και φυλαχτάρι της μνήμης, δεμένο σφιχτά και κρατώντας με σέβας την καμωμένη από αζίλακα κατσούνα στο χέρι – χέρι σαν σημάδι επιβίωσης…

Χανιώτικα νέα (23.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-evangelistria-tou-apokorona/#ixzz3VOa3lZ2e 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕ τους καιρούς και τους ανέμους μια ζωή με το που άρχιζε να κατηφορίζει ο ήλιος την παραμονή του Ευαγγελισμού, σαν απόψε, η μάνα μου. Τίποτα, μα τίποτα, δεν τη σταματούσε απ’ το τάξιμό της να πάει ξυπόλυτη απ’ το Νίππος στον Φρε, στη Βαγγελίστρα, για να της κάνει τα ευχαριστήρια που μ’ έφερε στον κόσμο. Σαράντα πέντε χρόνια εκεί την οδηγούσαν τ’ αγιασμένα της βήματα.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΣΥ κοιμάσαι κι η τύχη σου δουλεύει! Γνωστή σε όλους μας η παροιμία, σ’ έναν τοίχο, ωστόσο, της Αθήνας, όπου βρέθηκα το Παρασκευο-Σαββατοκύριακο, μέχρι και χθες το πρωί, την είδα… ανάποδα. «Εσύ δουλεύεις κι η τύχη σου κοιμάται», έγραφε. Καμιά αντίρρηση ότι στον βαθμό που ισχύει η παλιά παροιμία ισχύει και η ας την πούμε, σύγχρονη εκδοχή της, σκέφτομαι. Αμπελοφιλοσοφίες, για να πάρει… φόρα το μολύβι -είναι μεσημέρι Δευτέρας κι έχω μόλις γυρίσει από το αεροδρόμιο- να… με μαρτυρήσω! Εντάξει, πήρε! ΗΤΑΝ πραγματικά μια πανδαισία ποίησης και μουσικής η εκδήλωση που έγινε την Παρασκευή με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών στην Αθήνα. Τιμή για μένα το ότι συμμετείχα σ’ αυτήν διαβάζοντας δύο ποιήματά μου. Εντάξει η ποίηση, δεν μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί, όμως να βοηθήσει, έστω ελάχιστα, τους ανθρώπους ν’ αλλάξουν, για ν’ αλλάξουν αυτοί με τη σειρά τους τον κόσμο. Μια παρηγοριά είναι κι αυτή η σκέψη… Πάμε παρακάτω!
«ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ, διπλή χαρά, πατρίδα κι εκκλησιά μου/ για σας σημαίνουν σήμαντρα παντού και στην καρδιά μου». Από τον φίλο ιερωμένο η σημερινή μαντινάδα για την αυριανή θρησκευτική και εθνική γιορτή. Για τον Ευαγγελισμό της Παναγίας και για την επέτειο της Εναρξης της Επανάστασης του 1821. Χρόνια πολλά σε όλους, ιδιαίτερα, ωστόσο, στους σύνομους και στις συνόμισσες, για την ονομαστική μας γιορτή.
«ΤΟ ΚΑΛΟΝ δεν είναι δύσκολον να γίνει, αλλά μόνον η αληθής αξιότης διδάσκει πώς πρέπει να γίνει», γράφει, μεταξύ των άλλων, ο “Ανώνυμος Ελλην” στην “Ελληνική Νομαρχία” του, ήτοι εις τον “λόγον του περί ελευθερίας”, που κυκλοφορήθηκε για πρώτη φορά στη Βενετία, εν έτει 1806. Ζητούμενο πάντα “η αξιότης” προπάντων σε συλλογικό επίπεδο. Κι ας ελευθερώθηκε η Ελλάδα, όπως ελευθερώθηκε από τον Τούρκο δυνάστη. Με τον μέσα μας δυνάστη, τι γίνεται!
ΜΕΤΑ ΤΗ μίνι διάσκεψη κορυφής των Βρυξελλών, απ’ την οποία δεν βγήκε μαύρος καπνός, όπως κάποιοι φοβόντουσαν, η συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού, με τη σιδηρά καγκελάριο, χθες. Πάλι στο άγνωστο με βάρκα… τ’ ακρογιάλι! Καθόλου εύκολες οι θύρες «εάν η χρεία τες κουρταλεί». Πάντα σε ισχύ ο λόγος του Εθνικού μας Ποιητή. Αχ αυτή η “χρεία” και πότε θα γίνει… αχρείαστη!
ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕ τους καιρούς και τους ανέμους μια ζωή με το που άρχιζε να κατηφορίζει ο ήλιος την παραμονή του Ευαγγελισμού, σαν απόψε, η μάνα μου. Τίποτα, μα τίποτα, δεν τη σταματούσε απ’ το τάξιμό της να πάει ξυπόλυτη απ’ το Νίππος στον Φρε, στη Βαγγελίστρα, για να της κάνει τα ευχαριστήρια που μ’ έφερε στον κόσμο. Σαράντα πέντε χρόνια εκεί την οδηγούσαν τ’ αγιασμένα της βήματα.
ΣΤΟΝ πόλεμο του Κεφαλόβρυσου, όπου σκοτώθηκε ο Μάρκος Μπότσαρης, είχε στείλει κι ο Καραϊσκάκης ένα μικρό σώμα, αυτός όμως δεν έλαβε μέρος γιατί ήταν άρρωστος στο μοναστήρι του Προυσού. Αφού σκοτώθηκε ο Μάρκος, οι Σουλιώτες φέρανε το λείψανό του και το ξαπλώσαν εμπρός στο νάρθηκα της εκκλησίας του μοναστηριού. Σηκώθηκε τότε ο Καραϊσκάκης από το κρεβάτι και πήγε σέρνοντας και φίλησε με δάκρυα το νεκρό του Μάρκου και είπε: «Άποτε, ήρωα Μάρκο, κι εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω». Και πήγε αληθινά όπως ευχήθηκε… Από το βιβλίο “Ιστορική Ανθολογία” του Γιάννη Βλαχογιάννη. «Καβάλα πάει ο Χάροντας/ το Διγενή στον Άδη/ κι άλλους μαζί κλαίει, δέρνεται/ τ’ ανθρώπινο κοπάδι./ Και τους κρατεί στου αλόγου του/ δεμένους τα καπούλια/ της λεβεντιάς τον άνεμο/ της ομορφιάς την πούλια./ Και σαν να μην την πάτησε του Χάρου το ποδάρι/ ο Ακρίτας μόνο ατάραχα/ κοιτάει τον καβαλάρη./ – Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα,/ δεν περνώ με τα χρόνια μ’ άγγιξες και δε μ’ ένιωσες/ στα μαρμαρένια αλώνια./ Ειμ’ εγώ η ακατάλυτη/ ψυχή των Σαλαμίνων/ στην Εφτάλοφον έφερα το σπαθί των Ελλήνων./ Δεν χάνομαι στα Τάρταρα/ μονάχα ξαποσταίνω./ Στη ζωή ξαναφαίνομαι/ και λαούς ανασταίνω». Το ποίημα “Ο Διγενής” του Κωστή Παλαμά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.03.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-268/#ixzz3VIsHwCDg 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook