Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

ΕΥΔΟΚΙΑ

Το Μουσείο φέτος γιορτάζει δέκα χρόνια ζωής! Και προσφέρει δωρεάν τις ξεχωριστές, τις “με λογισμό και μ’ όνειρο” εκδηλώσεις του σε μικρούς και μεγάλους! «Λάβετε, φάγετε», το χαρακτηριστικό γνώρισμα των δημιουργών του! Μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Τούτο το όμορφο πρωινό, κερνούνε ΠΟΙΗΣΗ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΑΡΑΜΥΘΙ! Τούτο το πρωινό, το μικρό θεατράκι του Μουσείου τούς υποδέχεται μικρά και μεγάλα και πιο μεγάλα, παππούδες και γιαγιάδες- παιδιά!
Ευδοκία Σκορδαλά- Κακατσάκη
Δείτε περιισσότερα...  ΕΥΔΟΚΙΑ

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑΣ
Με ποίηση, μουσική και παραμύθι

Στο Μουσείο Τυπογραφίας. Εδώ, όπου κάθε γωνιά και κάθε αντικείμενο, αφηγείται την ιστορία του. Εδώ, όπου τα πάντα “φωνάζουν” και μαρτυρούν την παθιασμένη αγάπη και το μεράκι των δημιουργών του, του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη.
Εδώ που, όσες φορές κι αν βρέθηκα, ένοιωσα να γίνομαι πιο πλούσια σε γνώση, σκέψεις και συναισθήματα. Εδώ, βρίσκομαι και τούτο το κυριακάτικο πρωινό, της 24ης του Μάη.
Το Μουσείο, στην αρχαιότητα περιγράφεται ως τέμενος, αφιερωμένο στη λατρεία των Μουσών. Τούτο σημαίνει πως στον συγκεκριμένο χώρο καλλιεργούνταν οι τέχνες, τα γράμματα, η μουσική, η ποίηση, η φιλοσοφία, ο χορός.
Στο Μουσείο Τυπογραφίας, το μοναδικό στην Ελλάδα, που δημιουργήθηκε για να μην ξεχαστούν «οι τυπογράφοι και οι λινοτύπες που σε ανήλιαγα υπόγεια και αποθήκες έδιναν τον αγώνα για κάθε μορφή έκδοσης, για να μη ξεχαστούν τα άψυχα, αλλά αγαπημένα αντικείμενα της δουλειάς τους», όπως γράφει ο δημιουργός του, και οι Μούσες λατρεύονται και οι τέχνες καλλιεργούνται! Με πάμπολλες και ποικίλες εκδηλώσεις στο πέτρινο θεατράκι του! Με υπέροχες μουσικές βραδιές στη μικρή καταπράσινη αυλή του!
Το Μουσείο φέτος γιορτάζει δέκα χρόνια ζωής! Και προσφέρει δωρεάν τις ξεχωριστές, τις “με λογισμό και μ’ όνειρο” εκδηλώσεις του σε μικρούς και μεγάλους! «Λάβετε, φάγετε», το χαρακτηριστικό γνώρισμα των δημιουργών του! Μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Τούτο το όμορφο πρωινό, κερνούνε ΠΟΙΗΣΗ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΑΡΑΜΥΘΙ! Τούτο το πρωινό, το μικρό θεατράκι του Μουσείου τούς υποδέχεται μικρά και μεγάλα και πιο μεγάλα, παππούδες και γιαγιάδες- παιδιά! Κι έχει από ώρα γεμίσει με φωνές παιδικές, τρεχαλητά, ματάκια όλο φως, γεμάτα λαχτάρα και προσμονή. Καρδούλες που ανυπομονούν να δουν, να ακούσουν, να γευτούν, να ταξιδέψουν στο όνειρο, στο “μια φορά κι έναν καιρό”, στον μαγικό κόσμο της Μουσικής και του Παραμυθιού! Οδηγός και ξεναγός μας σε τούτο το ταξίδι, η Μάρω Θεοδωράκη. Κόρη του ποιητή Γιάννη Θεοδωράκη. Ανιψιά του Μίκη! Ενας είναι ο Μίκης! Πιανίστα, συνθέτης, συγγραφέας πολλών βιβλίων και όχι μόνο, η ίδια! Μαγεύτηκε βλέποντας το Μουσείο. Στη σιωπή του ψυχανεμίστηκε κάτι, που μοναχά ένας μουσικός ή ένας ευαίσθητος παραμυθάς μπορεί! Ενα μικρούλι, ένα τόσο δα παράπονο της εκμυστηρεύτηκε το Μουσείο: «Περνούν από δω πολλοί. Μεγάλοι και μικροί. Ενθουσιάζονται με μένα. Λένε μεγάλα λόγια, δίνουν υποσχέσεις… Μα φεύγοντας, ξεχνούν!».
Η Μάρω έφυγε, μα δεν ξέχασε. Σε λίγο, το μικρό παράπονο του Μουσείου, έγινε έμπνευση που γέννησε στην καρδιά της ένα ποίημα, μια μουσική, ένα παραμύθι! Και γύρισε, φέρνοντας τα μοναδικά τούτα δώρα της στο Μουσείο! Η Μάρω Θεοδωράκη! Η φιγούρα της λεπτή, ντελικάτη, μια κόκκινη φλόγα, (φορά κόκκινο φουστάνι) γλιστρά λες ανάμεσα στα παιδιά της χορωδίας του 3ου Δημοτικού Σχολείου της Πόλης μας, που είναι εδώ με τη δασκάλα τους, της μουσικής. Τα παιδιά, φτιαγμένα από την ίδια ποιητική ουσία μ’ εκείνη, συνεννοούνται θαυμάσια μαζί της μ’ ένα βλέμμα της, μ’ ένα της χαμόγελο, με μια απαλή, σαν φτερούγας πουλιού, κίνηση του χεριού της! Και το τραγούδι της, γοργοφτέρουγο πουλί, απλώνει τα φτερά του! Ωραίοι οι στίχοι του, γεμάτοι γλύκα και τρυφερότητα για το Μουσείο! Η μουσική της λυγερή, λαγαρή και καθάρια, μια μουσική που κυλά στις φλέβες της, αναβλύζει από τα δάχτυλά της κι ύστερα από τα πλήκτρα του πιάνου της, σμίγει αρμονικά, ερωτικά θαρρείς, με τη λαλιά της λύρας του καλού λυράρη Σταύρου Ψαρουδάκη. Γάργαρες, κρυστάλλινες σαν το νεράκι της πηγής οι φωνές των παιδιών, σφιχταγκαλιάζουν τη μεστή, αισθαντική φωνή της δημιουργού.  Μ’ ένα χειροκρότημα ζεστό, δυνατό, μακρόσυρτο, εκφράζουμε μικροί και μεγάλοι το ευχαριστώ μας για το υπέροχο τραγούδι της!


Και το ταξίδι συνεχίζεται πάνω στα φτερά του “μια φορά κι έναν καιρό”. Η συγγραφέας με δυο τρία κορίτσια διαβάζουν το παραμύθι της “Η ιστορία μιας κουκίδας”. Ο μικρός Γιώργος, γιος της Έλιας, υπεύθυνης του Μουσείου, και του Νίκου, κλέβει την… παράσταση, διαβάζοντας τον ρόλο της γης! Το παραμύθι μιλά με τρυφερότητα για μια μικρή κουκίδα-ζωγραφιά που δεν θέλει να χαθεί. Που μεγαλώνει, γίνεται ήλιος πορτοκαλής, ένας ήλιος που δεν θέλει να σβήσει! Η φαντασία της συγγραφέα, βάζει έναν αγέρα να φυσά και να φέρνει τον ζωγραφισμένο ήλιο στο Μουσείο Τυπογραφίας! Εδώ, είναι σίγουρο, πως δεν θα χαθεί! Θα μείνει για πάντα! Οπως όλα τα μικρά και τα μεγάλα σημάδια και σήματα της Τυπογραφίας!
Με τραγούδια παλιά, διαχρονικά κι αγαπημένα, σε στίχους του πατέρα της και μουσική του θείου της, συνέχισε να μας ταξιδεύει η χαρισματική Μάρω Θεοδωράκη! Σιγοτραγουδήσαμε μαζί της οι μεγάλοι! Και τα μικρά παιδιά, όπως οι μικρές μου εγγονές, η Ευρυδίκη στην αγκαλιά μου κι η Ευδοκία δίπλα μου, λικνίζονταν στον μελωδικό ρυθμό τους.
Φεύγοντας από το Μουσείο, όπως κάθε φορά, νοιώθω πιο πλούσια!
Συναισθήματα χαράς, τρυφερότητας, ευγνωμοσύνης, πλημμυρίζουν την καρδιά μου.
Όπως κάθε φορά…
Χανιώτικα νέα (30.05.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sto-mousio-tipografias/#ixzz3bgojFc9l 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Σάββατο 30 Μαΐου 2015

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Στόχο είχα βάλει να γίνει ένα αφιέρωμα με τις εντυπώσεις παιδιών της Ε’ Δημοτικού που διδάσκονται τη σχετική ενότητα για την Αλωση της Πόλης, το τελευταίο Σάββατο του Μάη…  Ηταν να μην έρθουν στο κεκλιμένο επίπεδο της μνήμης αυτά που μου είπε κάποτε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος: Οταν έκανε μάθημα την Αλωση, λέει, έτρεχε κουτσουνάρι το δάκρυ και απ’ τα μάτια τα δικά του και απ’ τα μάτια των μαθητών του…
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης




Καλοί μου φίλοι,
καλό Σαββατοκύριακο!
Στην κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου, το πολύ γνωστό και αγαπημένο δημοτικό τραγούδι για την Αγιά Σοφιά κι ένας πίνακας της Αλωσης της Πόλης απ’ τους Τούρκους. Στις γωνιές του κάποιες απ’ τις καλές, σχετικές με την Αλωση της Πόλης, εργασίες των παιδιών της Ε1 τάξης του 11ου Δημ. Σχ. Χανίων. Πολύ τα ευχαριστώ, κατάπολλα, ωστόσο τον καλό δάσκαλό τους τον φίλο και συνεργάτη μου, πριν από 10 χρόνια, στο 5ο Δημ. Σχ. Χανίων, Γιώργο Κανδαράκη που υιοθέτησε με ενθουσιασμό την πρότασή μου. Στόχο είχα βάλει να γίνει ένα αφιέρωμα με τις εντυπώσεις παιδιών της Ε’ Δημοτικού που διδάσκονται τη σχετική ενότητα για την Αλωση της Πόλης, το τελευταίο Σάββατο του Μάη…  Ηταν να μην έρθουν στο κεκλιμένο επίπεδο της μνήμης αυτά που μου είπε κάποτε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος: Οταν έκανε μάθημα την Αλωση, λέει, έτρεχε κουτσουνάρι το δάκρυ και απ’ τα μάτια τα δικά του και απ’ τα μάτια των μαθητών του…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος

Της Αγια-Σοφιάς
Σημαίνει ο Θιός σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια
σημαίνει κι η αγιά Σοφιά, το μέγα Mοναστήρι
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και Διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο Bασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειώνταν οι κολώνες
Nα μπούνε στο Xερουβικό και νάβγει ο Bασιλέας
φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ’ Aρχαγγέλου στόμα.
Πάψετε το Xερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ άγια
παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε
γιατί είναι θέλημα Θεού, η Πόλη να τουρκέψει.
Mόν’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά να ’ρθούν τρία καράβια
τό ’να να πάρει το σταυρό και τ’ άλλο το Bαγγέλιο
το τρίτο το καλύτερο την άγια Tράπεζά μας
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας την μαγαρίσουν…
Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες
Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις,
γιατί πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι.

O Μωάμεθ Β’, έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό του. Σε μια νύχτα 70 καράβια πέρασαν, από τον Βόσπορο στον Κεράτιο σέρνοντάς τα 9 χιλιόμετρα στην στεριά, σε δρόμο στρωμένο με κορμούς. Τότε στέλνει πρόταση στον Κωνσταντίνο να παραδώσει την πόλη, αλλά αρνείται. Ξημερώματα της 29ης Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη άρχισε η μεγάλη επίθεση. Οι πολιορκημένοι πολεμούν αδιάκοπα. Η επίθεση κρατά όλη μέρα. Η πόλη φαίνεται πως θα σωθεί. Τότε στον μεγάλο πύργο πληγώνεται ο Ιουστινιάνης. Η είδηση αυτή παγώνει τους υπερασπιστές. Και τότε έρχεται μια είδηση. Μια ομάδα γεννίτσαρων μπήκε στην Πόλη από την Κερκόπορτα κι άνοιξαν τις πύλες. Ετσι οι πολιορκητές όρμησαν μέσα. Ακολούθησαν σκληρές μάχες όπου έχασε τη ζωή του ο αυτοκράτορας. Μετά από αυτό η πόλη έπεσε. Ηταν 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη. Ο ήλιος είχε βασιλέψει και η Πόλη δεν ήταν Βασιλεύουσα.
Μιχαέλα Νταγκουνάκη


Ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος, ήταν ο τελευταίος βασιλεύων Βυζαντινός αυτοκράτορας, ως μέλος της δυναστείας των Παλαιολόγων από το 1449 έως τον θάνατό του κατά την Αλωση της Κωνσταντινούπολης. Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1405 στην Κωνσταντινούπολη και απεβίωσε στις 29 Μαΐου 1453. Τα αφέλφια του ήταν ο Ιωάννης Η’ Παλαιολόγος, ο Θωμάς Παλαιολόγος, ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος, ο Δημήτριος Παλαιολόγος και ο Θεόδωρος Β’ Παλαιολόγος. Είχε παντρευτεί δυο φορές: Μία το 1441 έως το 1442 με την Κατερίνα Γκατιλούσια και παλαιότερα το 1428 έως το 1429 με την Θεοδώρα Τόκκο. Οι γονείς τους ονομάζονταν Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος και Ελένη Δραγάση.
(Πηγή: Διαδίκτυο).
Μαριλίτα Ροζάκη
Ο Ιουστινιάνης πολεμούσε σκληρά
μα ήρθε ένα βέλος απ’ το πουθενά
και τον χτύπησε έτσι στα ξαφνικά
κι έφυγε απ’ τη μάχη με λύπη βαριά.
Μαριτήμη Μωραϊτάκη

Η τρίτη και η μεγαλύτερη επίθεση των Τούρκων θα αρχίσει. Πριν όμως ο Μωάμεθ έστειλε ένα μήνυμα στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης. Το μήνυμα αυτό έλεγε “Δώσε μας την Πόλη και κανείς δεν θα πάθει κακό”. Ο Κωνσταντίνος γνωρίζοντας την πονηράδα του Μωάμεθ απάντησε ότι θα παλέψει μέχρι τέλους. Οταν το άκουσε αυτό ο Μωάμεθ διέταξε κατευθείαν την επίθεση. Οι Βυζαντινοί σχεδόν όλη τη διάρκεια της επίθεσης είχαν το πάνω χέρι. Ολοι πίστευαν πως η Πόλη θα σωθεί. Ξαφνικά από το πουθενά εμφανίστηκαν τα καράβια τα οποία ο Μωάμεθ τα είχε σύρει σε κορμούς δέντρων την προηγούμενη νύχτα και χιλιάδες άνδρες κατέβηκαν. Και πάλι οι Βυζαντινοί αντιστάθηκαν στους κατά 100.000 σχεδόν περισσότερους Οθωμανούς. Οι Τούρκοι δεν πίστευαν στα μάτια τους για τον ηρωισμό των Βυζαντινών.
Η μάχη συνεχιζόταν μέχρι που οι Τούρκοι είδαν μια μικρή πόρτα ανοικτή την λεγόμενη “Κερκόπορτα” μπήκαν μέσα κι έτσι… “Η Πόλις εάλω”.
Γιώργος Τριλυράκης


Ο αυτοκράτορας απαντά στον Σουλτάνο
Ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος είπε στον Μωάμεθ Β’ «Το να σου παραδώσω την πόλη δεν είναι έργο δικό μου, ούτε κανενός άλλου από όσους κατοικούμε σ’ αυτή. Κοινή απόφασή μας είναι να πεθάνουμε και να μη λυπηθούμε τη ζωή μας.
Αν όμως λύσεις την πολιορκία και αποχωρήσεις, δεχόμαστε να σου καταβάλουμε ετήσιο φόρο, και πάνω από τις δυνάμεις μας.
Και άλλα θέματα να συζητήσουμε εάν αποδεχθείς ειρήνη», μας λέει ο ιστορικός της Αλωσης.
Ο Κωνσταντίνος έκανε πολύ καλά που είπε στον Μωάμεθ αυτά που είπε. Ηταν υπερασπιστής της ελευθερίας της πατρίδας του.
Μαρία Μπίστιχα




Μπήκαν οι Οθωμανοί
και πήρανε την πόλη
και οι Βυζαντινοί
ένιωσαν βαριά θλίψη όλοι!
Μιχάλης Μακράκης
Ο Κωνσταντίνος πολεμά
και υψώνει το σπαθί του
απέναντι στσ’ Οθωμανούς
σηκώνει το κορμί του!
Με τη φωνή τη βροντερή
τους σύντροφους προστάζει
να πολεμούνε δυνατά.
Κώστας Μαρτσάκης

Χανιώτικα νέα (30.05.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-alosi-tis-konstantinoupolis-apo-tous-tourkous/#ixzz3bc3H8ub2 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Του Αγίου Πνεύματος μεθαύριο. Του Αγιού Πνεμάτου, για τη μάνα μου. Πνέμα, κι όχι Πνεύμα γι’ αυτήν ο με μορφή ολόλευκου περιστεριού  Γείτονας Άγιος, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.
ΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ χρονιά δεν θα ’σαι εκεί στο πανηγύρι μας, για τους άλλους μάνα! Για τους άλλους! Όχι όμως, για μένα. Αυτό δα έλειπε! Εκεί θα χαμηλοπετά η ψυχούλα σου, μαζί μ’ αυτήν του πατέρα, κι αυτές όλων των άλλων Κατουνιάρηδων που έχουν γίνει αστέρια στον ουρανό.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Άγιο Πνεύμα 2006: Η μάνα μου στη Χάρη του
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΣΤΕΡΙΑ που μας βλέπουν από ψηλά οι ψυχές, για να μας θυμίζουν ότι υπάρχουν ακόμη άγγελοι. Ένα αστέρι και η ψυχή του Βαγγέλη Γιακουμάκη, στη μνήμη του οποίου έχει αφιερώσει το ποίημά του “Αποχαιρετισμός σ’ έναν άγγελο” ο Σπύρος Αυλωνίτης. Ψυχοσάββατο σήμερα…
ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ σήμερα, της Πεντηκοστής, της Γονυκλισιάς, αύριο, του Αγίου Πνεύματος μεθαύριο. Του Αγιού Πνεμάτου, για τη μάνα μου. Πνέμα, κι όχι Πνεύμα γι’ αυτήν με μορφή ολόλευκου περιστεριού. Γείτονας Άγιος, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.
ΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ χρονιά δεν θα ’σαι εκεί στο πανηγύρι μας, για τους άλλους μάνα! Για τους άλλους! Όχι όμως, για μένα. Αυτό δα έλειπε! Εκεί θα χαμηλοπετά η ψυχούλα σου, μαζί μ’ αυτήν του πατέρα, κι αυτές όλων των άλλων Κατουνιάρηδων που έχουν γίνει αστέρια στον ουρανό.
ΠΩΣ ΚΑΙ πώς περιμένουν πολλοί το τριήμερο του αγίου Πνεύματος, για να… εκδράμουν. Πώς και πώς, το περιμένω κι εγώ για να βρεθώ στις Κατούνες του Νίππους, στο Άγιο Πνεύμα. Η καλύτερή μου. Πάντα. Ακόμα και σήμερα κι ας μην γίνεται το πανηγύρι, όπως το κάναμε πριν από λίγα χρόνια.
ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ επιθυμώ κι έχω βαθιά λαχτάρα/ στ’ Αγιού Πνευμάτου την κορφή ν’ ανέβω στην Μαδάρα. Ανεκπλήρωτη η επιθυμία του φίλου ιερωμένου, όπως μας λέει στη σημερινή του μαντινάδα. Θέλω κι εγώ ν’ ανεβώ στην κορφή τ’ Αγίου Πνεύματος, στην πιο ψηλή κορφή των Λευκών Ορέων, πάτερ! Οχι, όμως, όταν γιορτάζει η Χάρη του. Σ’ άλλη ψηλότερη κορφή, είμαι ανεβασμένος τότε!
ΩΣΤΟΣΟ, βέβαια, τα γεγονότα τρέχουν τόσο σε τοπικό, όσο και σε πανελλήνιο αλλά και διεθνές επίπεδο. Κυρίαρχο θέμα των ημερών η συμφωνία ή η μη συμφωνία με τους εταίρους μας. Ολημερίς στο γράψιμο κι ολονυχτίς στο… σβήσε, η κατάσταση. Με το πιστόλι στον κρόταφο η κυβέρνηση. Η κλεψύδρα αδειάζει βασανιστικά…
«ΜΟΝΟ ένας σεισμός μας σώζει/ φοβερός κατακλυσμός/ μαϊντανός να γίνουν όλα…». Ο Νικόλας Ασιμος έφυγε, ξεχασμένοι οι στίχοι του. Μια κουβέντα είναι το «ένας σεισμός μας σώζει». Ξορκισμένος να ’ναι. Πολύ αέρα έχει πάρει τελευταία ο Εγκέλαδος!
“ΠΑΛΙ καλά αν σου ζητάνε λεφτά γι’ αντάλλαγμα./ Μ’ αν σου ζητάνε την ψυχή σου,/ τότε τι γίνεται;». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΣΠΥΡΟ Αυλωνίτη, ποιητή, Αθήνα: Να που βρήκε τη θέση του, σήμερα, Ψυχοσάββατο, το ποίημά σας για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Χάρηκα πολύ για την γνωριμία μας στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών. Περιμένω τις ποιητικές σας συλλογές.
«ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ σκηνικό που θέλει τους κόσμους να επικοινωνούν επανέρχεται με τρόπο καταλυτικό κατά την Κυριακή της Γονυκλισάς. Οι ψυχές, που βρίσκονται για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στον Απάνω Κόσμο, ξεκινούν για τη μεγάλη κατάβαση, την επιστροφή. Τη νύχτα του Σαββάτου όλα τα καντήλια ανάβουν στους τάφους. Κι επειδή το φως του καντηλιού μπορεί να μη φτάνει, φροντίζουν να καρφώνουν στην ταφόπλακα ένα μεγάλο κερί που το ανάβουν για να φωτίζει τον τάφο όλη νύχτα. Το έθιμο μάς είναι γνωστό από μερικά Κισαμίτικα χωριά, όπου επιβίωσε μέχρι και τις προηγούμενες δεκαετίες. Στα ίδια χωριά το θέαμα των ναών το πρωί της Κυριακής ήταν εντυπωσιακό. Στο πάτωμα, ανάμεσα στις πλάκες κάρφωναν πολλά κεράκια, όσα και οι νεκροί της οικογένειας. Τα άναβαν και τα άφηναν εκεί μέχρι να καούν εντελώς και να σβήσουν. Έτσι, για να ’χει φως η ψυχή και να γυρίσει στον τόπο τζη». Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” του Νίκου Ψιλάκη.
«Αλλοτριωμένες συνειδήσεις βαδίζουν/ στον κατήφορο της ανυπαρξίας τους/ στρέφουν το βλέμμα αδιάφορα/ προσπερνώντας τον εαυτό τους./ Κι εσύ, μόνος, πορεύεσαι στο κενό/ που απλόχερα σου πρόσφεραν/ σ’ αντάλλαγμα της αγάπης σου/ για την ζωή και τον συνάνθρωπο./ Πέπλο κατάμαυρο σ’ αγκαλιάζει/ τον νόμο των πολλών αντιπαλεύεις, εκείνων που επιζητούν να τους μοιάσεις/ γιατί τη σύγκριση δεν αντέχουν./ Φύγε ψηλά κι αστέρι γίνε/ παντοτινά να μας θυμίζεις/ πως ακόμη υπάρχουν άγγελοι».
Το ποίημα “Αποχαιρετισμός σ’ έναν άγγελο”
του Σπύρου Αυλωνίτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (30.05.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-304/#ixzz3bbyrR8Qd 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ η θύμηση τους Έλληνες πληγώνει/ Αγκάθι μέσα στην καρδιά κι ας πέρασαν οι χρόνοι. Από τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη η σημερινή μαντινάδα. Μνήμη πικρή η άλωση της Βασιλεύουσας Πόλης. Μαχαιριά αγιάτρευτη, αιμορροούσα, στην καρδιά του γένους. 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη. Σαν σήμερα.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ η θύμηση τους Έλληνες πληγώνει/ Αγκάθι μέσα στην καρδιά κι ας πέρασαν οι χρόνοι. Από τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη η σημερινή μαντινάδα. Μνήμη πικρή η άλωση της Βασιλεύουσας Πόλης. Μαχαιριά αγιάτρευτη, αιμορροούσα, στην καρδιά του γένους. 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη. Σαν σήμερα.
“ΗΤΑΝΕ θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει”. Δίχως ερωτηματικό στο τέλος ο στίχος στο γνωστό δημοτικό τραγούδι για την Αγιά Σοφιά. Με ερωτηματικό, ωστόσο, επανέρχεται κάποιες στιγμές, όπως αυτή, στο κεκλιμένο επίπεδο της μνήμης. Ήτανε θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει; Τι γρατζουνιά κι αυτή!
ΤΙΠΟΤΑ δεν χάνεται αν δεν το αφήσουμε να χαθεί και τίποτα δεν κατακτιέται αν δεν αγωνιστούμε να το κατακτήσουμε. Είναι κι αυτό μια άποψη. Η κρατούσα για πολλούς. Όχι πάντως για όλους. Μεγάλη κουβέντα…
ΌΣΟ κακή κι αν είναι μια συμφωνία με τους εταίρους μας, θα ‘ναι καλύτερη από μια μη συμφωνία. Άποψη που έχει τα επιχειρήματά της, δεν λέω. Αυτό το “όσο κακή”, ωστόσο δεν… καταπίνεται εύκολα. Για να μην πω ότι δεν καταπίνεται καθόλου από κάποιους.
ΕΥΡΩ ή δραχμή; Ευρώ και ξερό ψωμί! Πώς έλεγαν παλιά οι αντιβενιζελικοί “ελιά ελιά και Κώτσο βασιλιά;” Κάπως έτσι. Μάλλον πλάκα μου έκανε ο φίλος μου ο γέρω – δάσκαλος χθες. Δεν μπαίνει θέμα γι’ αυτόν. Με την πλειοψηφία του ευρώ, παρά τις επιφυλάξεις του, είναι ταγμένος.
ΚΑΙ ΚΛΑΜΑ… ο Σόιμπλε! Εκπλήσσεται, λέει, ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών ακούγοντας τις ειδήσεις που θέλουν τις δυο πλευρές να βρίσκονται κοντά σε συμφωνία. Λέτε να τον δούμε να τον πιάνουν τα κλάματα απ’ τα νεύρα του;
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ δεν τρώνε παντεσπάνι; Στη Μαρία Αντουανέτα αποδίδεται η φράση αυτή, σαν αντίδραση, όταν της είπαν ότι ο λαός δεν είχε να φάει. Στο ίδιο μήκος κύματος και η σύγχρονη φράση “Και γιατί δεν ταξιδεύουν με αεροπλάνο;” που “ειπώθηκε” για τους μετανάστες που πνίγονται στη Μεσόγειο. Ο κυνισμός σε όλη του την… αντουανετική μεγαλοπρέπεια.
«ΓΙΑ τη ζωή συζητάτε;/ Καλή είναι και του λόγου της./ Μας σπρώχνει, μας ρίχνει κάτω,/ κι ούτε που μας ζητάει συγγνώμη». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ που γεννήθηκε κι έζησε μέχρι τα 24 του χρόνια, στην Πόλη, ο φ(θ)ανατικός ΑΕΚτζής γείτονάς μου, ο Μήτσος, από χθες. Επρεπε να περάσουν 40 συν 1 χρόνια για να αποφασίσει να κάμει αυτό το ταξίδι της επιστροφής. Μου το ανακοίνωσε με δάκρυα στα μάτια, μόλις προχθές. Θα τύχω εκεί και την ημέρα της Αλωσης… μου είπε.
ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του Δωροθέου Μονεμβασίας με τίτλο “Βίβλος Χρονική” (1781) διαβάζουμε: «Οι Ενετοί την υπερθαύμαστον και εξάκουστον Αγίαν Τράπεζαν της Αγίας Σοφίας, την πολύτιμον και ωραιότατην, έβγαλαν από τον Ναό και έβαλαν, εις το καράβι, και καθώς έκαναν άρμενα και επήγαιναν προς Βενετία, ω του θαύματος! Πλησίον της νήσου του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και έπεσεν εις την θάλασσαν η Αγία Τράπεζα και εβούλησε και είναι εκεί ως σήμερον. Και τούτο είναι φανερόν και το μαρτυρούν οι πάντες, διότι όλον το μέρος εκείνο, όταν κάμνει φουρτούνα, η θάλασσα όλη κάμνει κύματα φοβερά, εις δε τον τόπο όπου είναι η Αγία Τράπεζα είναι γαλήνη και δεν ταράσσεται η θάλασσα. Και υπαγαίνουν τινές εκεί με περάματα, και λαμβάνουν από την θάλασσαν εκείνην, όπου είναι η Αγία Τράπεζα, και μυρίζει θαυμασιώτατα μυρωδίαν, από το άγιον μύρον όπου έχει και των άλλων αρωμάτων”.
(πηγή: www.vizantinaistorika.blogspot.gr)
«Ένα πουλάκι ξέβγαινε ’πο μέσα από την Πόλη./ Χρυσά ήταν τα φτερούδια του, χρυσά και κεντημένα./ Κι ήταν καημένα από φωτιά και μαυροκαπνισμένα/ πες μας πες μας πουλάκι μας, κάνα καλό χαμπάρι/ Τι να σας πω μαύρα παιδιά, τι να σας μολογήσω/ Πήραν την Πόλιν η Τουρκιά, πήραν και το Φανάρι/ Πήραν και την Αγιά Σοφιά». Δημοτικό τραγούδι.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (29.05.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-303/#ixzz3bW7JoP6e 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Από την Πύλη της Άμμου/ στην πόλη/ αιχμάλωτων πόθων/ στην πόλη του μύθου/ του κίτρου και της σταφίδας./ Από την άμμο στην πόλη/ απ’ τον άμορφο χρόνο στον δομημένο./ Η πύλη/ από τα μέσα/ στα έξω μας/ στον έναστρο άμμου ουρανό/ στον έναστρο ελπίδας./ Η άμμος λείψανα/ ιστορίας/ δευτερόλεπτα να μετράς τον χρόνο/ να γράφεις όσα φέρνει ο αέρας/ και τα λόγια./ Κατάρτια, αλάτι/ γυναίκες, τραγούδια/ φύκια, κοχύλια./ Άμμος/ Ρίχνεις πάνω ένα κύμα/ κι έτσι φρεσκοπλυμένη/ την πλάθω εσένα/ γεμάτη απόγευμα/ πριν το βράδυ/ μπροστά στη θάλασσα την πληθωρική/ γεμάτη λόγια, γεμάτη φιλιά./ Μεγάλο φεγγάρι/ στην Πύλη της Άμμου/ την γκρεμισμένη».
“Άτιτλο” ποίημα απ’ τη συλλογή “Αμμογραφίες” του Γρηγόρη Γεωργουδάκη.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Η Πύλη της Άμμου (Κούμ Καπί) Χανιά
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ μιας ποιητικής συλλογής μπορεί και να μην αποτελεί είδηση στην αρχοντική μας πολιτεία, κι ας θεωρείται, εκτός των άλλων, και πόλη των ποιητών. Η παρουσίαση όμως δύο ποιητικών συλλόγων ταυτόχρονα, του πατέρα και της κόρης στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μπορεί παρά να αποτελεί.
“ΑΜΜΟΓΡΑΦΙΕΣ” ο τίτλος της νέας (5ης) ποιητικής συλλογής του γνωστού πνευμoνολόγου γιατρού Γρηγόρη Γεωργουδάκη, “Σπουδή στην απουσία”, ο τίτλος της πρώτης ποιητικής συλλογής της 20 μόλις Μαΐων κόρης του Δήμητρας χθες στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Το ποίημα του ποιήματος… Ποίημα η χαρά του πατέρα! Ποίημα, όμως και η χαρά της κόρης για τον πατέρα!
«ΜΑΝΑ Μαδάρα έχουμε/ και κύρης μας ο ήλιος», μας λέει στο ποίημά του “Η προβολή” ο Γρηγόρης Γεωργουδάκης. «Ατενίζοντας το μίγμα του γαλάζιου από ψηλά/ αναζητώ τα δικά μου Κύθηρα», μας λέει σ’ ένα δικό της η κόρη του. Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά!
ΑΣΤΡΟΠΕΛΕΚΙΑ και βροντές στο Σέλινο κι αντάρα/ Κόκκινο χώμα με βροχή μας στέλνει η Σαχάρα. Στη Μάχη της Κρήτης με παρέπεμψε με τον πρώτο στίχο της προχθεσινής του μαντινάδας ο φίλος ιερωμένος. Στα “δρώμενα” του κακού καιρού με προσγείωσε ο δεύτερος. Τι ’ταν πάλι αυτό το προχθεσινό! Άντε.. να ξαναψεκάζεις!
ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ του Εξωτερικού (όπως και να την πεις τρόικα είναι) την αντιμετωπίζεις. Εκ των ων ουκ άνευ ότι αντιμετωπίζεις και την τρόικα του εσωτερικού, σιγά το δύσκολο. Στην αντιμετώπιση της τρόικας του… εσωτερικού σου είναι που “τα βρίσκεις μπαστούνια”!
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Από τα παιχνίδια με χαρτιά, στα οποία τα μπαστούνια είναι το χαμηλότερο ιεραρχικά χρώμα της τράπουλας, η πιθανή προέλευση της φράσης “τα βρήκε μπαστούνια”. Και παιχνίδι τράπουλας το “παίγνιον” της πολιτικής… Κλείνω την παρένθεση.
ΑΝ ΟΙ ΜΙΣΟΙ μισθωτοί δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και βασικές τους ανάγκες, σύμφωνα με μια έρευνα που διενήργησε το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ με άλλους φορείς, κατλαβαίνει κανείς την τραγικότητα της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά, κουνώντας περίλυπα το κεφάλι του: Τι χρείαν έχουμε ερευνών… διά γυμνού οφθαλμού η μαστίζουσα τη χώρα κρίση…
ΑΜΕΡΙΣΤΗ στήριξη στη Μαρία Ανδρεαδάκη Βλαζάκη από τους βουλευτές Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ στις “επιθέσεις” που δέχθηκε τελευταία. Ολοι οι Χανιώτες, και όχι μόνο, μαζί της. Σαν ελάχιστο αντίδωρο των όσων, (τόσο πολλών) έχει προσφέρει εδώ και 40 χρόνια στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, μα και για όσα εξακολουθεί να προσφέρει απ’ τη θέση της αναπληρώτριας γ.γ. Πολιτισμού. Το ψέμα έχει πάντα κοντά ποδάρια!
ΟΤΑΝ ο Αντισθένης μυούνταν στα Ορφικά μυστήρια και κάποιος ιερέας του έλεγε ότι οι μυούμενοι σε αυτά θα απολαύσουν πολλά καλά στον άλλο κόσμο, ο φιλόσοφος του έκανε την εξής ερώτηση-παρατήρηση: «Τι κάθεσαι, λοιπόν, και δεν πεθαίνεις;» (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαβάλλας”)
«Από την Πύλη της Άμμου/ στην πόλη/ αιχμάλωτων πόθων/ στην πόλη του μύθου/ του κίτρου και της σταφίδας./ Από την άμμο στην πόλη/ απ’ τον άμορφο χρόνο στον δομημένο./ Η πύλη/ από τα μέσα/ στα έξω μας/ στον έναστρο άμμου ουρανό/ στον έναστρο ελπίδας./ Η άμμος λείψανα/ ιστορίας/ δευτερόλεπτα να μετράς τον χρόνο/ να γράφεις όσα φέρνει ο αέρας/ και τα λόγια./ Κατάρτια, αλάτι/ γυναίκες, τραγούδια/ φύκια, κοχύλια./ Άμμος/ Ρίχνεις πάνω ένα κύμα/ κι έτσι φρεσκοπλυμένη/ την πλάθω εσένα/ γεμάτη απόγευμα/ πριν το βράδυ/ μπροστά στη θάλασσα την πληθωρική/ γεμάτη λόγια, γεμάτη φιλιά./ Μεγάλο φεγγάρι/ στην Πύλη της Άμμου/ την γκρεμισμένη».
“Άτιτλο” ποίημα απ’ τη συλλογή “Αμμογραφίες” του Γρηγόρη Γεωργουδάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (28.05.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-302/#ixzz3bQ3QsA6Z 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Τα Χανιά  μαγεύουν τους ξένους επισκέπτες από την πρώτη στιγμή και γι’ αυτό εκδηλώνουν ενδιαφέρον για να τελέσουν τον γάμο τους εδώ.Τα γραφειοκρατικά εμπόδια που συναντούν ωστόσο, όπως καταγγέλλουν εταιρείες που ασχολούνται με τον λεγόμενο “ρομαντικό τουρισμό” είναι μεγάλα.
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Δείτε περισσότερα... ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ




ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
ΘΕΛΕΙ Η ΝΥΦΗ ΚΙ Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΑΛΛΑ Ο ΔΗΜΟΣ ΟΧΙ


Γραφειοκρατικά εμπόδια συναντούν οι ξένοι επισκέπτες που αποφασίζουν να κάνουν πολιτικό γάμο στα Χανιά, όπως καταγγέλουν στα “Χ.Ν.” εταιρείες που ασχολούνται με τον λεγόμενο “ρομαντικό τουρισμό”.
Η εταιρία “Crete for Love” με έδρα τα Χανιά, κάνει έκκληση προς τους αρμόδιους φορείς και συγκεκριμένα προς τον Δήμο Χανίων να διευκολύνει το έργο της και συγκεκριμένα να μπορεί ένας αρμόδιος αντιδήμαρχος να τελεί πολιτικούς γάμους όχι μόνο εντός του δημαρχείου αλλά και εκτός αυτού.
Μιλώντας στα “Χ.Ν.” η κα Ναταλία Πραματιώτη και κα Αννα Λαουντάνσκα, υπεύθυνες εταιρίας που δραστηριοποιείται στον συγκεκριμένο κλάδο από το 2010 στην πόλη μας αλλά και σε ολόκληρη την Κρήτη, εξέθεσαν τόσο τις δυσκολίες όσο και τον προβληματισμό τους για την κατάσταση που επικρατεί: «Το προβλημά μας είναι συγκεκριμένο και αφορά την τέλεση πολιτικών γάμων. Οι περισσότεροι ξένοι ενδιαφέρονται για πολιτικό γάμο, αλλά όχι μέσα στο Δημαρχείο. Θα θέλανε την ομορφιά της Κρήτης, παραλίες, Παλιά Πόλη, βουνό, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Σε πολλούς δήμους της Κρήτης, π.χ. Ρέθυμνο εδώ και πολλά χρόνια, αυτό γίνεται. Στον Δήμο Χανίων όμως μετά και από πολλές ερωτήσεις και συζητήσεις, μάς λένε “θα δούμε” ή μάς λένε “όχι”. Και τελικά δεν προχωράει τίποτα. Τα τελευταία δύο χρόνια  προσπαθούμε να κάνουμε γάμους μόνο στα Χανιά, να μην πάμε στο Ρέθυμνο, στον Αγιο Νικολαο κ.λπ.», δηλώνουν οι ίδιες ενώ αναφορικά με τα αιτήματά τους τονίζουν ότι «δεν ζητούμε τίποτα περισσότερο από μια συνεργασία με τον Δήμο μας. π.χ. να ετοιμάσουν π.χ. μια μικρή και όμορφη αίθουσα στα Χανιά για γάμους αρχικά και ακόμα καλύτερα ένα σημείο με πανόραμα το λιμάνι μας. Ακόμη να ορίσουν άτομα που θα κάνουν γάμους εκτός Δημαρχείου. Επίσης να βγάλουν ένα τιμολόγιο για αυτήν την υπηρεσία όπως π.χ. ισχύει στο γειτονικό Ρέθυμνο».





ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Οσο για τα οφέλη για την οικονομία του τόπου, αυτά είναι πολλαπλά. «Τα ζευγάρια που θα τελέσουν τον γάμο τους δεν έρχονται μόνο για την τελετή αλλά και για διακοπές. Στους γάμους πολλές φορές υπάρχουν και οι καλεσμένοι: οικογένειες, φίλοι, που και αυτοί φυσικά κάνουν τις διακοπές τους. Δηλαδή αγοράζουν τα εισιτήρια για Χανιά, κλείνουν τα ξενοδοχεία στα Χανια, πάνε στις ταβέρνες εδώ, αγοράζουν νυφικά, κοσμήματα, ενοικιάζουν αμάξια, ποδήλατα, βάρκες, γιοτ. Εχει συμβεί ακόμη να προχωρήσουν και σε αγορά σπιτιών. Ολα αυτά είναι μεγάλο όφελος. Κι εμείς βέβαια γιατί  να τους στείλουμε όλους σε άλλους Δήμους ή σε άλλα νησιά; Εξάλλου όπως προαναφέραμε, ακόμη και ο Δήμος θα έχει άμεσο όφελος από αυτό» μας ανέφεραν.
ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ ΤΑ ΧΑΝΙΑ
Τα Χανιά εξάλλου μαγεύουν τους ξένους επισκέπτες από την πρώτη στιγμή και γι’ αυτό εκδηλώνουν ενδιαφέρον για να τελέσουν τον γάμο τους εδώ. Οπως σημειώνουν οι υπεύθυνες της “Crete for Love”, «τα ζευγάρια που έρχονται εδώ αλλά και όλοι λατρεύουν τα Χανιά όπως κι εμείς. Πολλές φορές χάνουν τα λόγια τους. Πολλοί έρχονται μετά, ξανά και ξανά, μας στέλνουν τους φίλους τους κ.λπ. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις επισκεπτών που ερχόμενοι εδώ, αποφασίζουν να τελέσουν τον γάμο τους στο νησί μας θεωρώντας το ως το καταλληλότερο μέρος για αυτήν την ιερή προσωπική τους στιγμή.
Κάποιοι μάλιστα τον προσχεδιάζουν έως και ένα και δύο χρόνια πριν! Κι αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έρθουν δύο και τρεις φορές πριν, για να δούμε μαζί όλες τις λεπτομέρειες» καταλήγουν οι υπεύθυνες της εταιρίας.
Χανιώτικα νέα (26.05.2015)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...


Χώρος να δεις, να ζήσεις, να αιστανθείς, να ονειρευθείς, να μαγευτείς, να συγκινηθείς, να αναθιβάλεις, να μάθεις, να “συναντηθείς”, και τελικά να αποχωρήσεις παίρνοντας μαζί σου, κουβαλώντας εντός σου, ζωντανές όλες τις εικόνες, τα λόγια, γραφτά κείμενα, αποχρώσεις από μια “επαφή”, μια βόλτα που “ασυναίσθητα” υπόσχεσαι ότι θα επαναλάβεις… Διότι πολύ επιθυμείς να σε ξανακαταλάβουν όλα εκείνα τα συναισθήματα που σε κυρίευσαν και στην προηγούμενη βόλτα σου εκεί… στο Μουσείο Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη.
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης


Σημαντικό σημείο αναφοράς των Χανιών το Μουσείο Τυπογραφίας

Χώρος να δεις, να ζήσεις, να αιστανθείς, να ονειρευθείς, να μαγευτείς, να συγκινηθείς, να αναθιβάλεις, να μάθεις, να “συναντηθείς”, και τελικά να αποχωρήσεις παίρνοντας μαζί σου, κουβαλώντας εντός σου, ζωντανές όλες τις εικόνες, τα λόγια, γραφτά κείμενα, αποχρώσεις από μια “επαφή”, μια βόλτα που “ασυναίσθητα” υπόσχεσαι ότι θα επαναλάβεις… Διότι πολύ επιθυμείς να σε ξανακαταλάβουν όλα εκείνα τα συναισθήματα που σε κυρίευσαν και στην προηγούμενη βόλτα σου εκεί… στο Μουσείο Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη.
Και βέβαια αυτή σου την εμπειρία, την επίσκεψη σ’ αυτόν τον όμορφα διαμορφωμένο “πολυεπίπεδο” χώρο, είναι κάτι που δεν μπορείς παρά να τη μοιραστείς, να τη… διαδώσεις προς πάσα κατεύθυνση· πρέπει όλοι να τη ζήσουν…
Είναι κάτι που δίχως δισταγμό μπορείς να συστήσεις σε οποιονδήποτε διαβατάρη ή επισκέπτη φτάσει στην πόλη μας, καθώς βέβαια και σε όσους κατοίκους της δεν έχουν ακόμη βρεθεί εκεί όπου ως ζων οργανισμός αναπνέει, στο Βιοτεχνικό Πάρκο Χανίων. Κι ο λόγος είναι πολύ απλός· έχεις την αίσθηση ότι έτσι βοηθάς τον τόπο σου να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο, όπως ακριβώς αναδεικνύεται ένας τόπος όχι μόνο εξαιτίας της Ιστορίας και του φυσικού κάλλους του, αλλά κι επειδή διατηρεί χώρους πολιτισμού αντάξιους και της ιστορικότητάς του αλλά και μιας σύγχρονης πόλης που οφείλει να διαθέτει αντίστοιχους χώρους τόσο για τους κατοίκους της όσο και για τους επισκέπτες της! Αυτό ακριβώς ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το Μουσείο Τυπογραφίας είναι ένα ακόμη σημείο αναφοράς τούτης της πόλης, που ωστόσο έχει και μια ειδοποιό διαφορά σε σύγκριση με πολλά άλλα “σημεία” μέσα στην πόλη μας. Πέρα από τη μικρή ιστορία του έχει καταφέρει να μην απομένει… στάσιμο, να δρέπει τις δάφνες των πρώτων πολύ σημαντικών εκθεμάτων του με τα οποία είχε πρωτοστηθεί πριν από δέκα χρόνια, και από τα οποία θα μπορούσε να “κρατηθεί”.
Αυτό, μοιάζει να είναι ένα σύγχρονο όραμα που πραγματοποιείται και κινείται παράλληλα στον χρόνο συμπαρασύροντας εντός του εκθέματα μοναδικά που καθένα από αυτά μπορεί να σε κρατήσει μπροστά του επί πολλή ώρα ώστε να σου αφηγηθεί την ιστορία του!
Ομως, το Μουσείο Τυπογραφίας δεν είναι μόνο τα εκθέματά του, δεν είναι μόνο οι χώροι του, είναι ακόμη πολλά άλλα όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι ένας χώρος που δεν βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στη “μουσειακή μνήμη”.
Οι πολιτιστικές του δράσεις εδώ και χρόνια λειτουργούν ακριβώς όπως απαιτούν οι σύγχρονες τάσεις σε Μουσεία κυρίως εκτός Ελλάδος.
Σύγχρονες τάσεις που θέλουν τους επισκέπτες συμμέτοχους, κοινωνούς και τελικά κατά μία έννοια ενταγμένους στον χώρο τους ως μέλη που μπορούν και καθορίζουν την υπόστασή του.
Είναι κάτι που πρέπει το γρηγορότερο να αντιληθφούμε σε τούτη εδώ τη χώρα και να υιοθετήσουμε ώστε να προσεγγίσουμε μικρούς και μεγάλους σε αυτούς τους χώρους όπου βιώνεται ο πολιτισμός.
Μια τέτοια βίωση εξάλλου ήταν και οι τελευταίες δύο δράσεις του Μουσείου Τυπογραφίας στο μικρό αμφιθέατρό του: τόσο η υπέροχη εκδήλωση -πρωινό Κυριακής- με τη Μάρω Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ψαρουδάκη και τη χορωδία του 3ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων όσο και η θεατρική παράσταση “Κόλχαας” με τον συγκλονιστικό Νίκο Αλεξίου.
Χανιώτικα νέα (27.05.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/simantiko-simio-anaforas-ton-chanion-to-mousio-tipografias/#ixzz3bKV2Ni8Q 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΛΕΒΕΝΤΟΓΕΝΝΑ Κρήτη μου επάξια καυχήσου/ που στο καθήκον έπεσε ένα λαμπρό παιδί σου. Και μήνας μνήμης για τον “χρυσό αετό των αιθέρων”, τον Κώστα Ηλιάκη, ο κρητικός Μάης. Γι’ αυτόν η σημερινή μαντινάδα του φίλου ιερωμένου.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«H EΛΛΑΔΑ θυσιάστηκε για να σωθεί η Ευρωζώνη. Και για να γίνει, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι’ αυτό που είστε. Έχουν ήδη διαγνώσει ότι είστε άρρωστοι, ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι’ αυτό που είστε. Πρόκειται για μια τακτική κοινωνικής παθολογίας, η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες του μεσογειακού Νότου» (Ναόμι Κλάιν “Το δόγμα του σοκ”).
ΕΠΙΜΕΝΕΙ για μια έντιμη συμφωνία με τους εταίρους η ελληνική κυβέρνηση. Το πόσο “έντιμη” ωστόσο θα είναι, αν υπάρξει, μένει να αποδειχθεί. Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό, για να θυμηθώ και σήμερα την γνωστή λαϊκή ρήση. Τι δοκιμασία κι αυτή!
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ή ρήξη; Επιμένει να βλέπει συμφωνία και μάλιστα εντός των προσεχών ημερών, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Ο κόμπος έχει φτάσει προ πολλού στο χτένι, μου είπε, χωρίς, ωστόσο, να μου διευκρινίσει αν θα λυθεί ο κόμπος χωρίς να σπάσει το χτένι.
ΑΝΟΙΧΤΟ το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων… Ηθική υποχρέωση της ελληνικής πλευράς η διεκδίκησή τους… Το λέμε και το ξαναλέμε, δεν φτάνει όμως αυτό. Τι κάνουμε για να κλείσει είναι το ζητούμενο. Καλά τα λόγια, όταν δεν μένουν λόγια…
ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ + Μεταρρυθμίσεις = Ανάπτυξη – Η Ελλάδα της επόμενης μέρας, το θέμα της προσυνδιάσκεψης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στο Ηράκλειο. Λυμένες πάντα οι όποιες εξισώσεις, όσο δύσκολες κι αν είναι, για την όποια αντιπολίτευση. Μέχρι και τα μνημόνια σχίζονται, για να εξυπηρετηθεί ο στόχος, άμα λάχει. Σιγά το δύσκολο!
ΛΕΒΕΝΤΟΓΕΝΝΑ Κρήτη μου επάξια καυχήσου/ που στο καθήκον έπεσε ένα λαμπρό παιδί σου. Και μήνας μνήμης για τον “χρυσό αετό των αιθέρων”, τον Κώστα Ηλιάκη, ο κρητικός Μάης. Γι’ αυτόν η σημερινή μαντινάδα του φίλου ιερωμένου.
ΚΑΙ ΧΘΕΣ, για δεύτερη συνεχή βραδιά, ξετρούλιαξε από κόσμο το αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας, όπου ο συγκλονιστικός Νίκος Αλεξίου… ξανάδωσε τα ρέστα του ζωντανεύοντας επί σκηνής τη βασισμένη στο αφήγημα “Μίκαελ Κόλχαας” του Χάινριχ Φον Κλάιστ μεσαιωνική αληθινή ιστορία. Ηθοποιός σημαίνει φως! Και Μουσείο Τυπογραφίας, εκτός των άλλων, τον χώρο που δίνει το δικαίωμα στον ηθοποιό να λάμπει!
ΚΩΣΤΑ Καρούσο, ποιητή, πρόεδρο Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Αθήνα: Βιβλίο γραφείου και όχι βιβλιοθήκης η έκδοσή σας “10 χρόνια Συμπόσια ποίησης” που κυκλοφορήθηκε απ’ τις εκδ. “Δρόμων” (2013). Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα επανέρχομαι συχνά στις σελίδες του. Μένω στη διαπίστωση που κάνατε στο 5ο Συνέδριο σχετικά με την αναγκαιότητα ενότητας των Λογοτεχνών και τη σημασία των Συμποσίων. Αξιος ο μισθός σας. Σας ευχαριστώ για την τιμητική αφιέρωση. Τύχη αγαθή για μένα η γνωριμία που είχα μαζί σας στην Εταιρία.
ΣΕ ΕΝΑ παιδί από τον Πόντο που ήθελε να φοιτήσει στη σχολή του Αντισθένη και τον ρωτούσε τι σύνεργα χρειάζονται, αυτός απάντησε ως εξής: «Χρειάζεσαι ένα καινούργιο βιβλίο (καινού βιβλιαρίου), μια καινούργια πένα (καινού γραφείου) και μια καινούργια πλάκα (καινού πινακιδίου)», υπονοώντας με την επανάληψη της λέξης “καινού” την ανάγκη και νου, δηλαδή μυαλού. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
“Ψυχή – Πατρίδα μου νάσουν Άνοιξη/ σε μιαν ηλιόσπορη του χρόνου χαίτη/ μέσα μου Χρύσανθο φέγγος τ’ ουρανού/ Εξελικτικός λυρισμός και φρεσκο-/χυτος κούρος, λαμπύρισμα του Λόγου/ λεύτερη πατριδοκλίνη του καιρού/ Στίχος – αχός που δεν αποκρίνεται/ παρά μ’ αντίλαλο ψυχών αχνών/ ξεθάβοντας τη λήθη των αιώνων. […] Ψυχή – Πατρίδα μου, χρονοσκαμμένη/ στο φως που γέννησε τ’ άχρονο σύμπαν/ πρόβαλε το πρωτόκαρπο θάμπος σου/ Οταν τις γαλήνιες μετώπες σου ψάχνω/ τα πτώματα ξεχωρίζουν αδιάβαστα/ και τα σώματα συνηθίζουν το θάνατο/ Μάνα ψυχογενήτρα φανερώσου/ κέρνα της γης το επέκεινα μ’ ανθόμελο/ του Λόγου φέρε μας το πρωτοστάχυ”.
Απόσπασμα από την 5η Ωδή “Της Χώρας μου της ψυχής και της ψυχής του Επέκεινα” του Κώστα Καρούσου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (26.05.2015)



Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-301/#ixzz3bF8RwUo2 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

 Υποστολή σημαίας οι δάσκαλοι δεν κάνουν. Χαρά το χρέος τους να σώζουν όσο γίνεται περισσότερους αστερίες! Χαρά τους η χαρά των μαθητών τους να κολυμπούν σε καθαρές θάλασσες! Δεν αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων δόξα τω Θεώ!
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Η ιστορία του αστερία
«Σε μια παραλία η θάλασσα ξέβρασε χιλιάδες αστερίες. Ενα νεαρό παιδί παίρνει έναν – έναν αστερία και τον ρίχνει στη θάλασσα. Ενας ηλικιωμένος πλησιάζει το παιδί και το ρωτάει: “Τι κάνεις;”. “Σώζω αυτούς τους αστερίες”, του απάντησε. “Μα είναι χιλιάδες οι αστερίες, δεν μπορείς να τους σώσεις όλους”. Το παιδί παίρνει έναν αστερία από την αμμουδιά, του τον δείχνει και του λέει: “Αυτός όμως θα σωθεί”. Και τον ρίχνει στη θάλασσα». Ωραία και πολύ διδακτική ταυτόχρονα, η ιστορία του αστερία, που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο σε βιντεάκι και την οποία εν είδει συμπληρωματικού σχολίου παρέθεσε η και παλιά μου συμμαθήτρια στο Γυμνάσιο Βάμου, δασκάλα – ποιήτρια Πόπη Γαβριλάκη – Λαμπρινέα, κάτω από την ανάρτηση που έκανε στη σελίδα της στο βιβλίο των προσώπων (φέισμπουκ) του κειμένου της με τίτλο “Στον απόηχο ενός μαθητικού συνεδρίου… ή αλλιώς ηττηθήκαμε” (βλ. “Χ.Ν.”, 19/5/2015) η και δασκάλα πληροφορικής στο ίδιο… “ένδοξο πάλαι ποτέ, αλλά και νυν και αεί” σχολείο Ειρήνη Καλαϊτζάκη.
Λέει πολλές αλήθειες, “κοφτερές σαν μαχαίρια”, η γνωστή και για την ευαισθησία και τον αγώνα της στη διάσωση της ομορφιάς του τόπου μας, καλή μου φίλη, στο περί ου ο λόγος κείμενό της. Κάποια αποσπάσματα απ’ αυτό: «Και κάπου ανάμεσα στους στόχους, την οργάνωση και την εκτέλεση, χάθηκε το μέτρο». «Μια αίθουσα άδεια, έτοιμη να καταπιεί κάθε προσπάθεια που με τόσο κόπο έφτασε μέχρι τα χαρτιά της». «Σε μια χώρα που όλα απαξιώνονται -από τους θεσμούς μέχρι τις αξίες- μετατρέπουμε τη χαρά για μάθηση και δημιουργία σε αποστροφή και μίσος. Στήνουμε εύκολα παραστάσεις, για ρόλους με ισχυρή παρουσία, μόνο στα δυνατά φώτα»… Ετσι είναι, Ειρήνη, καμία αντίρρηση, όμως όπως σου έγραψα: «Εκεί που (νομίζουν ότι) μας νικούν, επιστρέφουμε και τους νικούμε. Ο αγώνας συνεχίζεται. Το καλό και το κακό συνυπήρχαν, συνυπάρχουν και θα συνυπάρχουν. Υποστολή σημαίας οι δάσκαλοι, όπως εσένα, Ειρήνη, δεν κάνουν. Χαρά το χρέος τους να σώζουν όσο γίνεται περισσότερους αστερίες! Χαρά τους η χαρά των μαθητών τους να κολυμπούν σε καθαρές θάλασσες! Δεν αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων δόξα τω Θεώ!
Χανιώτικα νέα (25.05.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/effimes-mnies-7/#ixzz3b9GzWry5 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Το… “επαυξάναι” τα αγαθά των δωρεών διά το κοινόν όφελος, αποτέλεσμα διαρκώς ανανεούμενης αγάπης για τον τόπο και τους ανθρώπους του είναι. Κατά το αρχαίο ρητό «το φυλάξαι τ’ αγαθά χαλεπότερον του κτήσασθαι εστί», η… αυτοσχέδια αυτή φράση, που αφορά τον Γιάννη και την Ελένη Γαρεδάκη, τους δημιουργούς, αποκλειστικά με δικά τους χρήματα του μοναδικού στο είδος του Μουσείου Τυπογραφίας, 
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης



Και ως εστία πολιτισμού


Και η επίσημη παρουσίαση των νέων χώρων, αλλά και των νέων αποκτημάτων του Μουσείου Τυπογραφίας των “Χανιώτικων νέων” την Κυριακή 17 Μαΐου, στην επέτειο των δέκα χρόνων λειτουργίας του και με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα των Μουσείων. Της νέας αίθουσας, μιας αίθουσας που μπορεί να τη δει κανείς και σαν αυτοτελές σπουδαστήριο ιστορίας μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, που στέγασε τον θησαυρό των δωρεών (σπάνιες εκδόσεις από τη Βενετία του 16ου και 17ου αιώνα, γκραβούρες εποχής, χαλκογραφίες, λιθογραφίες κ.λπ.) του ωραίου Χανιώτη Κώστα Τζωρτζάκη που πήρε δικαιωματικά το όνομά  του. Οπως και του νέου άνετου και μοντέρνου πωλητηρίου, στο οποίο ο επισκέπτης μπορεί να βρει εκτός απ’ τα πολλά και διάφορα αναμνηστικά, όλες τις εκδόσεις της εφημερίδας μας, αλλά και άλλες, σπάνιες ειδικές εκδόσεις… Το… “επαυξάναι” τα αγαθά των δωρεών διά το κοινόν όφελος, αποτέλεσμα διαρκώς ανανεούμενης αγάπης για τον τόπο και τους ανθρώπους του είναι. Κατά το αρχαίο ρητό «το φυλάξαι τ’ αγαθά χαλεπότερον του κτήσασθαι εστί», η… αυτοσχέδια αυτή φράση, που αφορά τον Γιάννη και την Ελένη Γαρεδάκη, τους δημιουργούς, αποκλειστικά με δικά τους χρήματα του μοναδικού στο είδος του Μουσείου Τυπογραφίας, μέσα στο οποίο, κατά που έγραψε ο Δημήτρης Κακαβελάκης συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει ο έντυπος κόσμος του Γουτεμβέργιου, όπως και αυτός των διαδοχικών εξελίξεών του. Ενός Μουσείου που αποτελεί εξ αδιανεμήτου πλούτο, όχι μόνο για τον τόπο μας, αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο. Για να το χαίρονται και να το απολαμβάνουν, αλλά και για να ωφελούνται όλοι κι όχι, βέβαια, για τους εαυτούς των το δημιούργησαν (με τη βοήθεια κι άλλων “παθιασμένων”, όπως του αξέχαστου Μιχάλη Γρηγοράκη, για παράδειγμα) και το γνοιάζονται οι εμπνευστές του, μη φειδόμενοι κόπου, χρόνου και χρημάτων. Για να λειτουργεί και να λειτουργείται με υπεύθυνη την και διευθύντρια των “Χανιώτικων νέων” Ελια Κουμή και ως εστία πολιτισμού, όπως λειτούργησε και λειτουργήθηκε για παράδειγμα χθες το πρωί κυρίως για τα παιδιά απ’ τη συγγραφέα Μάρω Θεοδωράκη και τον Σταύρο Ψαρουδάκη και το βράδυ με τη θεατρική παράσταση “Κόλχαας”, κυρίως για τους μεγάλους.
Χανιώτικα νέα (24.05.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/effimes-mnies-7/#ixzz3b9DhuR00 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook