Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

ΠΟΙΗΣΗ


ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ




Εξομολογήθηκε τον έρωτά του
στο γιασεμί του πάρκου
και στάθηκε αφορμή
να ξανακεηλαδήσουν τ’ αηδόνια.
Τον έστησαν στα έξι μέτρα.
Δεν έκανε κανένα έγκλημα…

Όμως η πινακίδα υπήρχε
ακόμα στην εξώθυρα.
«Όποιος ταράξει
τον ύπνο του γιασεμιού,
θα ονομαστεί φονιάς
και θα πληρωθεί με θάνατο!».

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"ΚΑΖΟΒΑΡ", Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης-Πυξίδα της Πόλης, Χανιά 2016


Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ                    Σήμερα που γιορτάζουν τα σχολειά      http://www.haniotika-nea.gr/simera-pou-giortazoun-ta-scholia/http://www.haniotika-nea.gr/simera-pou-giortazoun-ta-scholia/

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Εμμέλεια, Νόνα και Ανθούσα οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών, του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αντίστοιχα. Επέμενε να τα μάθουμε κι εκείνων τα ονόματα ο δάσκαλός μου στην Ε’ Δημοτικού. Ο,τι έγιναν οι Τρεις Ιεράρχες κυρίως στις μητέρες των το όφειλαν, μας είπε. Χαμογέλασε η μάνα μου, όταν επιστρέφοντας στο σπίτι, της το μετέφερα, μαζί με πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο τους. Με το νι και με το σίγμα έπρεπε να της λέω όλα όσα μάθαινα στο σχολείο…
Δείτε περισσότερα... ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης



Των Τριών Ιεραρχών...

Των Τριών Ιεραρχών, “των τριών μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου Θεότητος”, των τριών μεγάλων οικουμενικών διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αύριο, 30 Ιανουαρίου και όχι, βέβαια σήμερα που “μεταφέρθηκε” κι εφέτος. Η γιορτή της ελληνικής παιδείας, των ελληνικών γραμμάτων, των Ελλήνων μαθητών και βέβαια, των Ελλήνων Δασκάλων. Στάση! Και για να πω “χρόνια πολλά”. Ιδιαίτερα στους συνταξιούχους δασκάλους. Επιμένουν να πιάνουν στασίδι λίαν πρωί στους ανά την Ελλάδα ναούς την ημέρα της Χάρης των. Εσαεί ωραίοι ως δάσκαλοι!

“Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος”… Το πρώτο απολυτίκιο που έμαθα απέξω, πήγαινα Ε’ Δημοτικού θυμούμαι. Στεντορεία τη φωνή το έψελνα επιστρέφοντας εκείνη την ημέρα στο σπίτι μας. Βραδάκι ήτανε και ψιλόβρεχε, κάναμε μαθήματα και τ’ απογεύματα τότε. Ο Θεός ν’ αγιάσει την ψυχούλα του δασκάλου μου, του Μανόλη Ζερβού απ’ την Ελούντα. Οταν ήμουν δάσκαλος της έδρας, επέμενα κι εγώ να το μαθαίνουν απ’ έξω οι μαθητές μου. Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα μαθαίνεις. Μέχρι τέλους. Και να το ψάλλουν στην εκκλησία την ημέρα της Χάρης των, επέμενα… Τι θύμησες κι αυτές απ’ τους εορτασμούς των Τριών Ιεραρχών!

Εμμέλεια, Νόνα και Ανθούσα οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών, του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αντίστοιχα. Επέμενε να τα μάθουμε κι εκείνων τα ονόματα ο δάσκαλός μου στην Ε’ Δημοτικού. Ο,τι έγιναν οι Τρεις Ιεράρχες κυρίως στις μητέρες των το όφειλαν, μας είπε. Χαμογέλασε η μάνα μου, όταν επιστρέφοντας στο σπίτι, της το μετέφερα, μαζί με πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο τους. Με το νι και με το σίγμα έπρεπε να της λέω όλα όσα μάθαινα στο σχολείο…

Επιστρέφω συχνά – πυκνά, κι όχι μόνο την ημέρα της γιορτής των, στη ζωή και το έργο των Τριών Ιεραρχών. Ιδιαίτερα στο συγγραφικό τους έργο. Διαχρονικός ο λόγος τους. “Μη βαρύτιμος έσο (μη βάζεις μεγάλες τιμές) ταις χρείαις επιτιθέμενος (εκμεταλλευόμενος τις στερήσεις). Μη ανέμενε σιτοδείαν (έλλειψη σταριού) ίνα ανοίξης σιτοδοχεία (αποθήκες σταριού). Ο γαρ τιμουλκών (που ανεβάζει την τιμήν) σίτου δημοκατάρατος. Μη λιμόν εκδέχου διά χρυσόν μη κοινήν ένδειαν δι’ ευπορίαν”. Απ’ τα που έχει γράψει για την εκμετάλλευση της φτώχειας με δάνεια ο Μέγας Βασίλειος για παράδειγμα. “Τούτο μόνον ου δέχεται αναβολήν η φιλανθρωπία”. 
“Διάθρυπτε (κομμάτιασε, μοίρασε) πεινώντι τον άρτον σου και πτωχούς αστέγους εισήγαγε εις τον οίκον σου (Ησ., νη’, 7) και ταύτα μετά προθυμίας”, μας λέει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Για να συμπληρώσει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: “Τον γαρ φιλοφροσύνην επιδεικνύμενον (όποιος δείχνει φιλικό ενδιαφέρον να βοηθήσει) ουκ ευθύνας απαιτείν δει βίου (δεν πρέπει να ζητάει εξηγήσεις για τη ζωή του φτωχού) αλλά μόνον την πενίαν διορθούν και την χρείαν πληρούν (να ικανοποιεί την ανάγκη)”.

“Πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν, αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν”. Από το απολυτίκιο των Τριών Ιεραρχών.

Η αλληλογραφία μας
Αγγελική Καραθανάση, φιλόλογο – συγγραφέα, Χανιά: Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον, κάνοντας πολλές “στάσεις” το βιβλίο σας “Η καθηγήτρια, Αφηγήσεις από τα χρόνια της δικτατορίας” (εκδ. “Γαβριηλίδης, Αθήνα 2015) που είχατε την καλοσύνη να μου (μας) στείλετε. Και σαν μυθιστόρημα, με διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον και σαν εγχειρίδιο παιδαγωγικών και διδακτικών αναζητήσεων και σαν αυτοτελή κεφάλαια, ένα είδος “Στάσεων” θα έλεγα. Εκ των ων ουκ άνευ ότι είχα διαβάζοντας το μολυβάκι μου ανά χείρας κι έγραψα του… κόσμου τις σημειώσεις. Διαρκής ο διάλογος μαζί σας, η συγκινησιακή χρήση της γλώσσας, κάποιες φορές μάλιστα σε βαθμό υπέρτατο, ένα απ’ τα “προικιά” της γραφής σας. Εμεινα ιδιαίτερα στην αφιέρωση: “Στη μνήμη του Γιώργη Μανουσάκη, πιστού μοι συναντιλήπτορος, επειδή υπήρξε”.
Χανιώτικα νέα (29.01.2016)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ton-trion-ierarchon/#ixzz3ycw8xtb2 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook




Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

ΕΝ ΝΙΠΠΩ



ΝΥΚΤΕΡΙΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ


Κατανυκτική η νυκτερινή θεία λειτουργία στον Τίμιο Σταυρό του Νίππους την Δευτέρα 25 του Γενάρη. Άρχισε στις 9.30 μ.μ. και τέλειωσε μετά τα μεσάνυχτα, με το κόψιμο της βασιλόπιτας της Ενορίας. Οι μηνιαίες νυχτερινές λειτουργίες (τελευταία Δευτέρα κάθε μήνα σε μια ενορία) καθιερώθηκαν εδώ και 15 χρόνια, όταν ήταν μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου ο νυν αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης με πρόταση του Μιχάλη Μ. Μινιουδάκη. Το πρόγραμμα κάνει ο παπα- Μανόλης Βεαλσαμάκης από τις Βρύσες.



Ιερουργούντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου  και με την συμμετοχή πολλών ιερέων η λειτουργία. Εδώ ο Επίσκοπος ευλογεί την βασιλόπιτα της Ενορίας
Η Ενορία Τιμίου Σταυρού Νίππους κόβει για πρώτη φορά βασιλόπιτα.  Ο παπα- Μιχάλης  χειροτονήθηκε το 1965.  Είμαστε τυχεροί που τον έχουμε και λειτουργεί τα ξωκλήσια μας., μου λέει συχνά πυκνά ο Στελής ο Κοτσιφός.

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Μπορεί τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά… κάποιοι να είχαν χορέψει, ωστόσο όσο ωραία κι αν τα χόρεψαν, η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν ακριβώς το αίσθημα, την ψυχή του όποιου λαϊκού τραγουδιού χόρεψαν… Κάποτε σε μια από τις συνεντεύξεις του ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε πει ότι δεν είναι δυνατόν να τραγουδήσει κάποιος λαϊκό τραγούδι από τη στιγμή που δεν προέρχεται από λαϊκά στρώματα κ.λπ. Mε άλλα λόγια δεν θα μπορούσε να αποδώσει επακριβώς ερμηνευτικά π.χ. τη δυσκολία της επιβίωσης κάποιος που δεν είχε βιώσει κάτι τέτοιο. 
Δείτε περισσότερα...  ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης


Λαικίζω, λαικίζεις... άντε και πρωθυπουργός

Μπορεί τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά… κάποιοι να είχαν χορέψει, ωστόσο όσο ωραία κι αν τα χόρεψαν, η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν ακριβώς το αίσθημα, την ψυχή του όποιου λαϊκού τραγουδιού χόρεψαν…
Κάποτε σε μια από τις συνεντεύξεις του ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε πει ότι δεν είναι δυνατόν να τραγουδήσει κάποιος λαϊκό τραγούδι από τη στιγμή που δεν προέρχεται από λαϊκά στρώματα κ.λπ. Mε άλλα λόγια δεν θα μπορούσε να αποδώσει επακριβώς ερμηνευτικά π.χ. τη δυσκολία της επιβίωσης κάποιος που δεν είχε βιώσει κάτι τέτοιο. [Βέβαια μιλάμε για μια διαφορετική εποχή].
…Συνειρμικά, έρχεται στο νου μου ακόμη μια εικόνα, αυτή μεγαλοϋπουργών -πάλαι ποτέ- που σε μεγάλες πίστες θέλοντας να ξεδιπλώσουν τις χορευτικές τους αρετές, και ανάμεσα σε σαμπάνιες και γαρίφαλα που τους έραιναν, τραγουδούσαν και χόρευαν το ζεϊμπέκικο “Δραπετσώνα” σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, βγάζοντας όλο τον… καημό τους(!) ιδίως στο σημείο του τραγουδιού: «Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου/ εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί».
Η συγκεκριμένη εικόνα, ωστόσο, πουλούσε παραδόξως(;) πολύ ιδίως στις λαϊκές μάζες, που παραδέχονταν τον λεβέντη να χορεύει, διότι ίσως και να συνταυτιζόταν μαζί του(!), ωστόσο η εικόνα ήταν αφύσικη και εντελώς παράταιρη σε σχέση με το ίδιο το τραγούδι· πώς θα γινόταν άλλωστε, αφού ο χορευτής μεγαλοϋπουργός ήταν από μεγάλο τζάκι και ζούσε στα βόρεια προάστεια…
Ολα τα παραπάνω -που βέβαια είναι κι αυτά μέρος ενός κόσμου που δεν θα αλλάξει ποτέ επειδή πάντοτε έτσι ήταν- σκεφτόμουν τις προάλλες όταν είδα γι’ άλλη μια φορά μπροστά μου περσόνες πολιτικών που ψηφίζουμε…
Βέβαια εδώ οφείλω να καταθέσω ότι άλλο πολιτικός κι άλλο πολιτικάντης. Και δεν ξέρω στ’ αλήθεια πόσους πολιτικούς μπορεί να έχει αυτή η χώρα αλλά γνωρίζω πολλούς πολιτικάντηδες οι οποίοι πρωτίστως βασιζόμενοι στον λαϊκισμό, μπορούν και βρίσκονται στον αφρό…
Είναι κάτι που έχει ταιριάξει απολύτως στην ιδιοσυγκρασία μας. Το τραβάει ο οργανισμός μας και γι’ αυτό ανθεί στη χώρα μας, ο τύπος του πολιτικάντη που δυστυχώς δεν δείχνει να εκλείπει.
Στη… Φρικηπαίδεια δίνεται ο ορισμός του πολιτικάντη τον οποίο αξίζει να διαβάσουμε και τον καταθέτω: «Πολιτικάντηδες λέγονται εκείνοι οι πολιτικοί οι οποίοι έχουν αρμοδίως γραμμένες τις επόμενες γενιές και ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τις επόμενες εκλογές. Πολιτικοί λέγονται εκείνοι οι πολιτικάντηδες οι οποίοι έχουν κάνει την “μπάζα” τους, και δεν ενδιαφέρονται για τις επόμενες εκλογές, τουλάχιστον όσον αφορά την οικονομική αποκατάστασή τους. Με άλλα λόγια, πολιτικάντηδες είναι οι πολιτικοί που δεν έχουν ακόμα αποκομίσει όσα οι πολιτικοί που δεν είναι πολιτικάντηδες απεκόμισαν. Ο μεγαλύτερος εχθρός του πολιτικάντη είναι το “πολιτικό κόστος” ενώ για να γίνει κανείς πολιτικάντης πρέπει πρώτα να καταντήσει – μετά συγχωρήσεως – βουλευτής».

Χανιώτικα νέα 927.01.2016)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/laikizo-laikizis-ante-ke-prothipourgos/#ixzz3yRsgsEgH 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ
Η βασιλόπιτα της "Αγίας Σοφίας"
Πάμε σαν άλλοτε…

Η βασιλόπιτα της "Αγίας Σοφίας"

Το αδιαχώρητο γι’ άλλη μια χρονιά στο “Ριζίτικο” του Τζιτζιφέ, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, 23 του Γενάρη, στην εκδήλωση κοπής της βασιλόπιτας του Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών του Δ.Σ. και του Συλλόγου των Φίλων του, για την οικονομική στήριξη του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι”. Συν γυναιξί και τέκνοις εκεί οι Αποκορωνιώτες, αλλά και όχι μόνο. Βοηθητικός ο καιρός, γλυκιά σαν το αποκορωνιώτικο λάδι η βραδιά, Θεού μάλαμα το φεγγάρι, έτσι όπως έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα, αλλά και να ’βρεχε και να χιόνιζε, κανείς δεν θα ’λειπε. Το γράφω και το υπογράφω. Πανηγύρι η συγκεκριμένη εκδήλωση, με την έννοια ότι πάντα τους “πάντες εγείρει”… Και για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους… Στον δρόμο που άνοιξε ο Παππούς, ο Μεγάλος Ειρηναίος.
«Η προσπάθεια και το ενδιαφέρον μας είναι να υπηρετούμε τους ανθρώπους και τον τόπο μας. Ετσι το ήθελε και το όρισε ο αείμνηστος ιδρυτής του, μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης, τον οποίο θυμόμαστε με αγάπη και ευγνωμοσύνη για όσα μας πρόσφερε». Τα που είπε, μεταξύ των άλλων, στην αρχή της ομιλίας του ο διευθυντής του Ιδρύματος π. Μιχάλης Βλαβογιλάκης, πριν ευλογήσει την πίτα ο και πρόεδρος του Δ.Σ. του, μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης.
Αγιος στη λαϊκή συνείδηση, πρωτίστως σ’ αυτήν των συνεπαρχιωτών του, ο Παππούλης. Εκοψε και γι’ αυτόν κομμάτι αμέσως μετά αυτό του Χριστού ο και σε ρόλο συντονιστή ταμίας του Ιδρύματος Πέτρος Πανηγυράκης. Του Αγίου Ειρηναίου του Χριστιανού, που ήταν εκεί, ωσεί παρών. Και για να ακούσει τις μαντινάδες των οργανοπαικτών του Συλλόγου “Ο Χαρίλαος”, όπως αυτήν του Φρεδιανού Ανδρέα Λιλικάκη: «Αρχοντοεπαρχία μου και Αποκόρωνά μου/ στον μπέτη μου ’σαι ζωγραφιά και ήλιος στην καρδιά μου». Κι αυτήν του Γαβαλοχωριανού Γιώργη Γαλάνη: «Όμορφε Αποκόρωνα ποιος θα σου βρει ψεγάδι/ στο φως του ήλιου δεν μπορεί να δει κανείς σκοτάδι».

Πάμε σαν άλλοτε…
Βασική μέριμνα του Ιδρύματος “Αγία Σοφία” το “τρέξιμο” του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι”, κόντρα στις δύσκολες συνθήκες “της σημερινής πολυδιάστατης κρίσης”. Αναφέρθηκε, βέβαια και σ’ αυτό στη σύντομη ομιλία του ο παπα – Μιχάλης, μην παραλείποντας να ευχαριστήσει τόσο τα παιδιά που το υπηρετούν, με άκρα συνέπεια, σαν λειτούργημα, όσο κι όλους όσοι, φορείς (Δήμος Αποκορώνου, Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, ΕΤ.ΑΝ.ΑΠ. κ.λπ.) και πρόσωπα, με τον οποιονδήποτε τρόπο το στηρίζουν. Δόξα τω Θεώ, εξακολουθεί να μην είναι είδος εν ανεπαρκεία στον Αποκόρωνα το πνεύμα της αλληλεγγύης και του κοινωνικού ανθρωπισμού. Αναφέρθηκε, όμως, και στις πολλές (και καλές λέω εγώ) εκδηλώσεις που διοργάνωσε και συμμετείχε το Ιδρυμα τη χρονιά που πέρασε, στην έντονη παρουσία του, δηλαδή στο πολιτισμικό γίγνεσθαι της πάλαι ποτέ επαρχίας και νυν Δήμου Αποκορώνου.
Πάμε σαν άλλοτε… Το παλιό γνωστό τραγούδι στον νου μου, ακούγοντας τον παπα-Μιχάλη. Ιδιαίτερα στις αναφορές που έκανε για τη διεξαγωγή του Β’ παγκοσμίου Συνεδρίου Αποκορωνιωτών το 2017 με συνδιοργανωτές το Ιδρυμα, τον Δήμο Αποκορώνου, το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου και την Ομοσπονδία Σωματείων Αποκορώνου και για την επιθυμία του Εμμανουήλ Μαριακάκη, που έφυγε πέρυσι για τον επουράνιο Αποκόρωνα, να ορίσει εκτελεστή της διαθήκης του, με την οποία κληροδότησε όλη τη μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία του στη γενέθλια επαρχία, το Ιδρυμα “Αγία Σοφία”.
Πάμε, ως Αποκόρωνας, σαν άλλοτε! Οπως την 20ετία 1980 – 2000 που με τις ευλογίες του Παππού και με μια πλειάδα συγκεκριμένων ανθρώπων, με πρώτο τον ταυτισμένο με την Ιστορία του αντιπρόεδρό του Νίκο Παπαδάκη, λειτουργούσε το αποκορωνιώτικο κοινωνείν παράγοντας πολιτισμό… Κι ακόμα καλύτερα
Χανιώτικα νέα (26.01.2016)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-vasilopita-tis-agias-sofias-tou-apokorona/#ixzz3yM8rFCUT 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Η Ελλάδα στερημένη εκτεταμένων πεδιάδων και άλλων γεωλογικών πλούτων, δεν μπορούσε να ικανοποιεί τις ανάγκες των παιδιών της.Σε μυκηναϊκό αγγείο του 1100 π.Χ. απεικονίζονται τρεις εργάτες, κουβαλώντας το δισάκι τους με λίγο ψωμί, να ξενιτεύονται στην Αίγυπτο!
Τον εκπατρισμό αυτόν, τη θλιβερή εικόνα της περιπλανήσεως των νέων Ελλήνων στα ξένα και την επιστροφή στη γενέθλια γη, τραγούδησε η λαϊκή μούσα.
"Την ξενιτειά, την ορφανιά την πίκρα, την αγάπη,/ τα τέσσερα τα ζύγιασαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα./ Ο ξένος εις την ξενιτειά πρέπει να βάζει μαύρα/ για να ταιριάζει η φορεσιά με της καρδιάς τη λαύρα".
Αυγερινός Ανδρέου
Δείτε περισσότερα... ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ





ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΕΙΑΣ
Γράφει ο Αυγερινός Ανδρέου

Οι Eλληνες από την αρχαιότητα είχαν συνδέσει τη ζωή τους με το οδυσσειακό πνεύμα, δηλαδή ταξίδευαν παντού στον κόσμο. Η Ελλάδα στερημένη εκτεταμένων πεδιάδων και άλλων γεωλογικών πλούτων, δεν μπορούσε να ικανοποιεί τις ανάγκες των παιδιών της.
Σε μυκηναϊκό αγγείο του 1100 π.Χ. απεικονίζονται τρεις εργάτες, κουβαλώντας το δισάκι τους με λίγο ψωμί, να ξενιτεύονται στην Αίγυπτο!
Τον εκπατρισμό αυτόν, τη θλιβερή εικόνα της περιπλανήσεως των νέων Ελλήνων στα ξένα και την επιστροφή στη γενέθλια γη, τραγούδησε η λαϊκή μούσα.
Διακρίνουμε τα τραγούδια αυτά αναλόγως του περιεχομένου τους σε διάφορες κατηγορίες, ήτοι α) σε τραγούδια της αναχωρήσεως και του αποχωρισμού, β) τους νόστους, δηλαδή που περιγράφουν τα δεινά της ξενιτειάς, τους πόνους, τις πικρίες, αλλά και την σφοδρή επιθυμία του ξενιτεμένου να επανίδει την γενέτειρα, γ) τα μηνύματα, οι χαιρετισμοί, τα πιττάκια δηλαδή, τα οποία στέλνει στους οικείους του ο ξενιτεμένος με τα χελιδόνια, τα περιστέρια ή άλλα ταξιδιάρικα πουλιά, δ) τα τραγούδια της επιστροφής, που εκφράζουν τη χαρά και τη συγκίνηση του επιστρέφοντος. Πατρίδα των τραγουδιών αυτών είναι η Hπειρος, αλλά επιχωριάζουν και σε άλλους τόπους (Μακεδονία, Ρούμελη κ.λπ.).
Τα τραγούδια της ξενιτειάς είναι πάρα πολλά, αλλά εδώ θα περιορισθούμε σε λίγα και αντιπροσωπευτικά:
α) Τραγούδια αναχωρήσεως: Αποχαιρετισμός: «Στα ξένα πας λεβέντη μου, κι εμένα που μ’ αφήνεις;/ Πάρε κι εμένα, βάλε με σαν φούντα στ’ άλογό σου./ -Τι να σε κάμω, λυγερή, τι να σε κάμω κόρη!/ Eχεις στα χέρια μάλαμα, έχεις στον κόρφο ασήμι,/ δεν είσαι μήλο κόκκινο στον κόρφο να σε βάλω…». Aλλο τραγούδι: «Αλησμονώ και χαίρομαι, θυμιούμαι και λυπούμαι/ θυμήθηκα την ξενιτειά και θέλω να πηγαίνω./ -Σήκω, μάνα μ’, και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι/ να πάρ’ ο γιος σ’ στη στράτα του στης ξενιτειάς το δρόμο./ Με πόνους βάνει το νερό, με δάκρυα το ζυμώνει/ και με τ’ αναστενάγματα βάνει φωτιά στο φούρνο./ Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένεις/ για να διαβεί ο κυρατζής κι ο γιος μου ν’ απομείνει». (κυρατζής ο αρχηγός του καραβανιού)




β) Τραγούδια του νόστου: Ο πόνος της ξενιτειάς περιγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα. Τα βάσανα της ξενιτειάς είναι βαρύτερα κι από εκείνα του θανάτου των συγγενών και από εκείνα της αρρώστιας ή της αγάπης: «Την ξενιτειά, την ορφανιά την πίκρα, την αγάπη,/ τα τέσσερα τα ζύγιασαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα./ Ο ξένος εις την ξενιτειά πρέπει να βάζει μαύρα/ για να ταιριάζει η φορεσιά με της καρδιάς τη λαύρα». Στα ξένα είναι πικρή η αρρώστια. Κανείς δεν φροντίζει τον ασθενή ξενιτεμένο. Κι αν το ριζικό του τού έγραψε να πεθάνει στην ξένη γη, κανείς δεν θα τον μοιρολογήσει. Άγνωστοι θα τον θάψουν σαν σκυλί, χωρίς παπά και ψάλτη, χωρίς κερί και λιβάνι: «Παρακαλώ σε, Κύριε, και προσκυνώ, θεέ μου,/ του ξένου δος του ξενιτειά κι αρρώστια μην του δίνεις./ Τι αρρώστια θέλει στρώματα, θέλει προσκεφαλάδια,/ θέλει μανούλα στο πλευρό, γυναίκα στο κεφάλι,/ θέλει κι αρσενικό παιδί, κρύο νερό να φέρνει./ Γω τι είδα με τα μάτια μου σ’ έναν αποθαμένον:/ Τον πήγαν και τον έθαψαν σαν το σκυλί στον τάφο,/ χωρίς θυμιάμα και κερί, δίχως παπά και ψάλτη,/ δίχως μανούλας κλάμματα, γυναίκας μοιρολόγια». Στην πατρίδα πίσω μένει μόνη μια μάνα, μια σύζυγος, μια αρραβωνιασμένη, μια αγαπημένη γυναίκα. Πικραίνεται και μαραζώνει για τον ξενιτεμένο και του λέει νοερά: «Ξενιτεμένο μου πουλί, χρυσό μου χελιδόνι,/ η ξενιτιά σε χαίρεται και ‘γω πίνω φαρμάκι./ Τι να σου στείλω, ξένε μου, τι να σου προβοδήσω;/ Σου στέλνω μήλο, σέπεται, τριαντάφυλλο μαδιέται,/ σταφύλι ξερογιάζεται, κυδώνι μαραγκιάζει./ Να στείλω και το δάκρυ σ’ ένα φτενό μαντήλι,/ το δάκρυ μ’ είναι καυτερό και καίει το μαντήλι./ Τι να σου στείλω, ξένε μου, αυτού στα ξένα πούσαι;». Ο ξένος θλιμμένος και κουρασμένος περιδιαβαίνει στην ξένη γη. Δεν έχει χαρές ζωής, έστω τις απλές: «Γλυκοχαράζουν τα βουνά κ’ οι όμορφες κοιμούνται,/ τα παλικάρια τα καλά, στα ξένα τυραγνιούνται,/ τους τρώει η λέρα το κορμί, και το κιμέρ’ τη μέση/ ανάθεμά σε ξενιτειά και ‘συ και τα καλά σου!».
γ) Τραγούδια με μηνύματα: Ο ξενιτεμένος ζητεί να επικοινωνήσει με τους δικούς του, να τους μιλήσει για τα δεινά του και την τραγική μοίρα του. Εμπιστεύεται τα διαβατάρικα πουλιά προσωπικώς ή δίδοντας σ’ αυτά πιττάκια, να τα παραδώσουν στους προσφιλείς του συγγενείς: «Μαύρα μου χελιδόνια κι άσπρα μου πουλιά,/ αυτού ψηλά που πάτε για χαμηλώσετε/ για να σας δώσω γράμμα για τον τόπο μου,/ να πάτε της καλής μου, της γυναίκας μου…». Σε άλλες στιγμές, πιο ταραγμένες συναισθηματικά ζητεί ο ξένος από τα πουλιά, να πάρουν και τον ίδιο για την πατρίδα: «Πουλιά μου διαβατάρικα εκεί ψηλά που πάτε,/ μην πάτε για τον τόπο μου, για την παλιά πατρίδα,/ για λίγο χαμηλώσετε να πάρετε κι εμένα,/ που έχω χρόνους δώδεκα στο σπίτι μου να πάω…».
δ) Τραγούδια της επιστροφής: Ερχόταν κάποτε η γλυκιά ημέρα της επιστροφής, «το νόστιμον ήμαρ» του Ομήρου. Οι αποστάσεις ήταν μεγάλες. 35 μέρες ταξίδι από το Βουκουρέστι στα Ζαγόρια. Eπρεπε η εποχή να είναι κατάλληλη για ταξίδι, δηλαδή άνοιξη: «Τώρα είναι ο Μάης κι η άνοιξη, τώρα το καλοκαίρι,/ τώρα φουντώνουν τα κλαριά κι ανθίζουν τα λουλούδια./ Τώρα κι ο ξένος βούλεται, στον τόπο του να πάγει./ Νύχτα σελώνει τ’ άλογο, νύχτα το καλιγώνει, βάζει ασημένια πέταλα, καρφιά μαλαματένια,/ βάζει τα φτερνιστήρια του, ζώνει και το σπαθί του…». Η γυναίκα του, πίσω στον τόπο του, και βέβαια έμεινε πιστή. Έπρεπε, όμως, αυτό και ν’ αποδειχθεί. Θα υπεβάλετο σε δοκιμασία σχετική! «Ερρόδιασ’ η ανατολή και ξημερών’ η δύση./ Γλυκοχαράζουν τα βουνά κι ο αυγερινός τραβιέται,/ πάν’ τα πουλάκια στες βοσκές κι οι όμορφες στη βρύση,/ βγαίνω κι εγώ κι ο μαύρος μου με τα λαγωνικά μου./ Βρίσκω μια κόρη πόπλενε σε μαρμαρένια γούρνα./ Τη χαιρετάω, δε μου μιλεί, της κρένω, δεν μου κρένει./ – Κόρη, για βγάλε μας νερό, την καλή μοίρα να ’χεις,/ να πιω κι εγώ κι ο μαύρος μου και τα λαγωνικά μου./ Σαράντα σίκλους έβγαλε στα μάτια δεν την είδα/ κι απάνω στους σαράντα δυο τη βλέπω δακρυσμένη./ – Γιατί δακρύζεις, λυγερή, και βαριαναστενάζεις;/ μήνα πεινάς, μήνα διψάς, μην έχεις κακή μάνα;/ – Μήτε πεινώ, μήτε διψώ, μήτ’ έχω κακή μάνα…/ τον άνδρα ’χω στην ξενιτειά, εδώ και δέκα χρόνους…/ – Κόρη, ο καλός σου πέθανε, κόρη, ο καλός σου ’χάθη… / (ακολουθεί η διαδικασία της αναγνώρισης με διάφορες ερωτήσεις – αποκρίσεις, από τις οποίες η κόρη δεν πείθεται ότι ο ξένος είναι ο άνδρας της και τέλος έχουμε έξοδο από το δράμα). – Πες μου σουσούμια του κορμιού και τότε σου πιστεύω./ Έχεις ελιά στα στήθια σου, κι ελιά στην αμασκάλη/ κι ανάμεσα στα δυο βυζιά τ’ αντρού σου φυλαχτάρι./ Ξένε μου, εσύ είσ’ ο άνδρας μου, εσύ και ο καλός μου!».

Χανιώτικα νέα (Διαδρομές, 23.01.2016)


Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

ΠΟΙΗΣΗ

Η φωτογραφία
                       Στ’ αδέλφια μου
 

Κοιτάζω ξανά και ξανά τη φωτογραφία.
Στον κήπο μιας γειτόνισσας ήταν.
Άνοιξη του 60. Ντυμένοι στην τρίχα
με τ’ αμερικάνικα αποφόρια.
Ο πατέρας στα πενήντα ένα του χρόνια.
Με μια αδιόρατη θλίψη στα μάτια.
Η μητέρα στα σαράντα παρά ένα.
Στητή σαν λαμπάδα.
Εγώ στα δώδεκα.
Με το καπέλο στο αριστερό χέρι.
Ο Αντώνης στα δέκα.
Σε στάση προσοχής. έτοιμος για παρέλαση.
Η Στέλλα στα εφτά.
Με τα χέρια σταυρωμένα στην κλαρωτή φούστα.
Η Χρυσούλα στα δύο.
Κολλημένη στο φουστάνι της μητέρας.

Κύλησε πολύ νερό από τότε στην Αναβάλουσα
και στους άλλους χειμάρρους του χωριού.
Οι γονείς έχουν φύγει.
Εκεί οι άνθρωποι δε χρειάζονται ρούχα.
Εμείς συνεχίζουμε.
Πολύ μακρινός ο κήπος της γειτόνισσας…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
("Όταν γίνεις ποίημα", Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα", Χανιά, 2013



Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

"Αυτό το χαμόγελο, αυτή την ελπίδα έχουμε χρέος να την αγκαλιάσουμε και να τη σηκώσουμε ψηλά, ίσαμε τον ήλιο». Τα που γράφουν εν είδει επιλόγου οι νηπιαγωγοί του 2ου Οικολογικού Νηπιαγωγείου Χανίων στο κείμενο με τίτλο “Στέλνω μήνυμα αναλαμβάνω δράση” (μέρος του φιλοξενείται στον σημερινό Παιδότοπο) που μαζί με σχετικές φωτογραφίες που μου έστειλαν και στο οποίο αναφέρονται στις πρωτοβουλίες που ανέλαβε και στις δράσεις που οργάνωσε η σχολική τους κοινότητα, στοχεύοντας «στην ευαισθητοποίηση πολιτείας και πολιτών σε θέματα διαχείρισης και μείωσης των απορριμμάτων».
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης





2ο Οικολογικό Νηπιαγωγείο Χανίων
Στέλνω μήνυμα αναλαμβάνω δράση

Καλοί μου φίλοι,
καλό Σαββατοκύριακο!
«Ας ελπίσουμε ότι το μήνυμα της ανάγκης υιοθέτησης περιβαλλοντικών μορφών συμπεριφοράς και του αδιέξοδου δρόμου που βαδίζουμε αδιαφορώντας για κάθε τι που συμβαίνει έξω από την πόρτα μας, τώρα που ειπώθηκε από παιδικά χείλη που δεν έπαψαν ποτέ να χαμογελούν και να ελπίζουν, που έμαθαν να αγαπούν και να φροντίζουν τη φύση γύρω τους, θα περάσει στην ψυχή των κατοίκων της πόλης μας… γιατί αυτό το χαμόγελο, αυτή την ελπίδα έχουμε χρέος να την αγκαλιάσουμε και να τη σηκώσουμε ψηλά, ίσαμε τον ήλιο».
Τα που γράφουν εν είδει επιλόγου οι νηπιαγωγοί του 2ου Οικολογικού Νηπιαγωγείου Χανίων Ελένη Βρετουδάκη, Εύη Δήμου και Μαρία Κατσικανδαράκη, στο κείμενο με τίτλο “Στέλνω μήνυμα αναλαμβάνω δράση” (μέρος του φιλοξενείται στον σημερινό Παιδότοπο) που μαζί με σχετικές φωτογραφίες που μου έστειλαν και στο οποίο αναφέρονται στις πρωτοβουλίες που ανέλαβε και στις δράσεις που οργάνωσε η σχολική τους κοινότητα, στοχεύοντας «στην ευαισθητοποίηση πολιτείας και πολιτών σε θέματα διαχείρισης και μείωσης των απορριμμάτων». «Οσο πιο μικρό είναι το ανάστημα των μαθητών, τόσο πιο μεγάλο πρέπει να είναι το ανάστημα των δασκάλων», για να ακουστεί η φωνή τους. Το ξέρουν καλά και οι δασκάλες του 2ου (Οικολογικού κατ’ όνομα και κατά χάρη) Νηπιαγωγείου Χανίων, αυτό! Συγχαρητήρια και για τη συγκεκριμένη δουλειά σας συναδέλφισσες! Και βέβαια, καλή επιτυχία στην παρουσίαση του προγράμματος που θα γίνει στην Αθήνα από την Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, το επόμενο Σάββατο 30 Ιανουαρίου γιορτή των Ιεραρχών.
Πάντα άξια Ελένη, με τις συνεργάτιδές σου!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος



[…]Απεγκλωβισμένες και εμείς από τις στερεοτυπικές κουλτούρες της τάξης συμμετείχαμε φέτος σε ένα πρόγραμμα “litter less” που οργανώθηκε από την Εταιρεία Προστασίας της Φύσης. Σε αυτό το πρόγραμμα, η σχολική κοινότητα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και οργανώνει δράσεις εντός και εκτός των σχολικών τειχών που έχουν ως γενικότερο στόχο την ευαισθητοποίηση της πολιτείας και των πολιτών σε θέμα της διαχείρισης αλλά και μείωσης των απορριμμάτων. Με βάση τον συγκεκριμένο στόχο οργανώσαμε τις εξής συμβολικές αλλά και ουσιαστικές δράσεις:

Δώσαμε στους γονείς σακούλες απορριμμάτων μπλε και πράσινες συμβολικά καθώς και 2 πίνακες διπλής εισόδου (για καταγραφές από τα παιδιά) για την πραγματοποίηση του προγράμματος ανακύκλωσης και περιορισμού των σκουπιδιών στο σπίτι. Πίνακες διπλής εισόδου για να καταγράφουν τα παιδιά την ανακύκλωση στο σπίτι, δίνονταν κάθε εβδομάδα για ένα μήνα. Κάθε Τετάρτη οι γονείς πρόσφεραν δεκατιανό με φρέσκο χυμό πορτοκάλι και χύμα γιαούρτι με μέλι με στόχο τη μείωση των συσκευασιών στο σχολικό χώρο.

Πραγματοποιήθηκε έρευνα δράση για τον εντοπισμό κάδων απορριμμάτων που έχει τοποθετήσει ο Δήμος στην εγγύτερη περιοχή του σχολείου μας. Η καταγραφή πραγματοποιήθηκε πάνω σε χάρτες που εκτυπώσαμε από τον ιστότοπο google earth με τη βοήθεια μεγαλύτερων παιδιών από το Δημοτικό σχολείου που συστεγαζόμαστε. Διανεμήθηκαν επίσης σε στοχευμένα νοικοκυριά ερωτηματολόγια που δημιούργησαν τα ίδια τα παιδιά με στόχο τη διαπίστωση ελλείψεων από μεριάς της πολιτείας στο θέμα της διαχείρισης και της καθαριότητας των κάδων απόρριψης αλλά και για την αποτύπωση ανακυκλώσιμων μορφών συμπεριφοράς από τους συμπολίτες μας.

Κατασκευάσαμε ένα γλυπτό εξωτερικού χώρου (reminder) το οποίο αποτελείται από ανακυκλώσιμα υλικά που έφεραν παιδιά και γονείς κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας στο σχολείο. Στόχος της κατασκευής είναι να θυμίζει σε όλους την ανάγκη της ανακύκλωσης και της επανάχρησης των υλικών.



Εκπαιδευτικοί και παιδιά επεξεργαστήκαμε και ομαδοποιήσαμε τις απαντήσεις στο συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο και με τη βοήθεια των πρώτων (εκπ/κών) τα παιδιά έγραψαν ένα γράμμα προς την υπηρεσία της ΔΕΔΙΣΑ που εκθέτει τα προβλήματα που θέτουν οι κάτοικοι και ζητά αντίστοιχες λύσεις. Ο κ. Ξανθουδάκης αντιπρόσωπος της Σχολικής Επιτροπής του Δήμου και μέλος της οικολογικής μας επιτροπής ανταποκρινόμενος με ευαισθησία παρέλαβε το γράμμα από τα παιδιά και υποσχέθηκε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση. Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε ότι η Σχολική Επιτροπή του Δήμου μετά από σχετική εισήγηση του κ. Ξανθουδάκη επιχορήγησε το νηπιαγωγείο μας με ένα ποσό για την αγορά πάνινων τσαντών με το σήμα της ανακύκλωσης, που θα αξιοποιούνται καθημερινά από γονείς και παιδιά στα ψώνια τους.

Δημιουργήσαμε ένα δίστιχο με τα παιδιά του σχολείου μας το οποίο γράψαμε σε πανό και το αναρτήσαμε πομπωδώς κοντά στο παρακείμενο σούπερ μάρκετ όπου τα απορρίμματα καθημερινά ξεχειλίζουν, ένδειξη της υπερκαταναλωτικής μανίας των συμπολιτών μας. Το πανό μας γράφει: «Το σκουπίδι σαν πετάς θυμήσου τα παιδιά εμάς, βάλε στον κάδο τον σωστό, γυαλί, αλουμίνιο, πλαστικό».

Συνθέσαμε ένα ποίημα το οποίο μελοποιήσαμε με τη βοήθεια της μουσικού Νάνσυ Τζεράκη και ηχογραφήσαμε στο music studio στον χώρο της βιβλιοθήκης Χανίων με στόχο τη διάχυση του μηνύματος της ανακύκλωσης από παιδικά χείλη μέσω του ραδιοφώνου.
Παιδιά και γονείς σκέφτηκαν έξυπνες ιδέες για την αγορά υγιεινών ντόπιων παραδοσιακών προϊόντων και τη μείωση της κατανάλωσης συσκευασιών π.χ. να αγοράζουμε μπισκότα χύμα από το φούρνο της γειτονιάς. Οι ιδέες των γονέων οργανώθηκαν σε μορφή λίστας και δόθηκαν σε ειδικό φυλλάδιο στους γονείς του νηπιαγωγείου όπως και διανεμήθηκαν ευρύτερα στη περιοχή του σχολείου από τα ίδια τα παιδιά.

Τέλος πραγματοποιήθηκε παζάρι για ανακύκλωση βιβλίων και επιτραπέζιων παιχνιδιών σε χώρο δίπλα στο νηπιαγωγείο μας. Κάθε παιδί έφερε από ένα βιβλίο που έχει διαβάσει και ένα παιχνίδι που έχει παίξει αρκετά. Τα παιχνίδια και τα βιβλία ανταλλάχτηκαν με κλήρωση. Στη διαδικασία προσκλήθηκαν και οι δύο πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου.
Ακόμα εκπαιδευτικοί και παιδιά μετά από μια σειρά επιμορφωτικών διαδικασιών όπου ενημερώσαμε τα νήπιά μας για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αλλά και σχετικών συζητήσεων και προβληματισμών, δημιουργήσαμε ένα παραμύθι με τίτλο “Ο Ρόκο και τα μουσικά φίλτρα”. Το παραμύθι αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων από την υπεύθυνη Σχολικών δραστηριοτήτων κα Καβαζίδου. Αναρτήθηκε επίσης από εμάς στην αγγλική γλώσσα στην ιστοσελίδα των Eco schools που συμμετέχει το νηπιαγωγείο μας.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε από την καρδιά μας τους ακούραστους συνοδοιπόρους μας τους γονείς, τη σχολική κοινότητα που ανταποκρίνεται με θετικό πνεύμα σε κάθε μας πρόταση, τον Δήμο Χανίων που παρά τις οικονομικές δυσκολίες είναι παρών με όποιο τρόπο δύναται, τους κατοίκους που συνεργάστηκαν άψογα για την ασφαλή διακίνηση του ερωτηματολογίου των παιδιών αλλά και τον τοπικό Τύπο μέσω του ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΥ για τη δυνατότητα παρουσίασης των έργων και των δράσεων του μικρού μας σχολείου που λειτουργεί σαν εργαστήρι ζωής για μικρούς και μεγάλους. […].
Ελένη Βρετουδάκη, Εύη Δήμου,
Μαρία Κατσικανδαράκη
Χανιώτικα νέα (Διαδρομές, 23.01.2016)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/stelno-minima-analamvano-drasi/#ixzz3y4N1KMVK 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

ΕΝΘΥΜΙΑ

ΤΡΕΙΣ ΦΙΛΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!
 Από τα χρόνια της Μετεκπαίδευσης στις Επιστήμες της Αγωγής, ΑΘΗΝΑ,  22 Ιανουαρίου 1981. Τάσος Βαλμάς (από τον Άγιο Λουκά Ευβοίας) Χρίστος Ίντος (από την Γουμένισσα Κιλκις) Βαγγέλης Κακατσάκης(από το Νϊππος Χανίων) Του Αγίου Αναστασίου του Πέρση.ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ! Με την φροντίδα της Έλλης,  της γυναίκας του Τάσου , στο σπίτι τους στην οδό Κέας , στην Κυψέλη.  

ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΙΑΣΤΕ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΚΡΑΣΙ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ, ΤΑΣΟ!

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ


Το όνειρο ενός γελοίου
Η αλληλογραφία μας (Αθηνά Κανιτσάκη)

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Το όνειρο ενός γελοίου


Ιδού εγώ! Ιδού ο άνθρωπος ανά τους αιώνες. Από Γενέσεως Κόσμου, όταν είπε ο Θεός “γεννηθήτω φως και εγένετο φως” και εμφανίσεώς του στη γη, μέχρι σήμερα, το 2016 μ.Χ. Σε όλη την προϊστορική και ιστορική διαδρομή του. Ο άνθρωπος με όλες τις “καλλίες” του (μου αρέσει πολύ αυτή η λέξη που χρησιμοποιεί ο φίλος μου ο Νίκος Βαβουλές στο βιβλίο του “Στροβλές Σελίνου”) κι όλες τις κακίες του. Ο άνθρωπος – άγγελος, μα και ο άνθρωπος – διάβολος. Ο άνθρωπος εντός του οποίου συνυπάρχουν συγκρουόμενα και συγκρούονται συνυπάρχοντας το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι, το δίκαιο και το άδικο, το ουράνιο και το υποχθόνιο, το άσπρο και το μαύρο, η μέρα με τη νύχτα. Ο άνθρωπος έτσι, όπως κατά Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι, σε ελεύθερη, πλην όμως “σεβαστική” διασκευή της Γλύκας Στόιου, είδε “ένας γελοίος στο όνειρό του”, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλα μπορούν να γίνουν “καλά λίαν”, αν αγαπάμε τους άλλους σαν τον εαυτό μας. Ιδού εγώ, ο πρώτος και ο έσχατος άνθρωπος(*).
Γνωστός και βέβαια αγαπημένος και σ’ εμένα ο Ντοστογιέφσκι απ’ τα μυθιστορήματά του (κι αν έχω εντρυφήσει στις σελίδες τους!) όχι όμως και απ’ τα διηγήματά του. Ούτε σαν τίτλο δεν ήξερα το “Ονειρο ενός γελοίου” για παράδειγμα, που επέλεξε να μεταφέρει στο θεατρικό σανίδι, στην πρώτη φετινή χειμερινή παραγωγή του το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης. Ντοστογιέφσκι πάντως είναι αυτός! Ενα επιπλέον κίνητρο για να πάω στην πρεμιέρα, την προηγούμενη Παρασκευή. Συν το κρατούμενο ότι το έργο είχε βασικά την υπογραφή της γνωστής μου, από μια συνέντευξη που της είχα δώσει πριν από 4 χρόνια στις “Στιγμές” της Γλύκας Στόιου (δική της η μετάφραση, η διασκευή και η σκηνοθεσία). Με δεδομένο βέβαια και την εμπιστοσύνη μου στις επιλογές του Μιχάλη Αεράκη. Ωστόσο…
Ωστόσο, τα που “βίωσα” παρακολουθώντας το “όνειρο ενός γελοίου” που κρατά λίγο περισσότερο από μία ώρα, ήταν υπεράνω κάθε προσδοκίας. Αριστουργηματικό, δεν λέω, το συγκεκριμένο διήγημα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, πάντα μαγευτικός και πάντα επίκαιρος ο λόγος του, αντάξιά του, όμως και η όλη παράσταση. Ασπροπρόσωπο έβγαλαν τον Αεράκη για την επιλογή του η Γλύκα και οι συνεργάτες της, η Αγγελική Καρακαξίδου και ο Νικόλας Πιπεράς (στον ρόλο του Γελοίου, δική του και η μουσική). Υποδειγματικοί και ως άτομα και ως σύνολο. Μην τη χάσετε! Αξίζει τον κόπο όχι μόνο να τη δει, αλλά και να την ξαναδεί κανείς!
“Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά/ σα μια σειρά κεράκια αναμμένα -/ χρυσά ζεστά και ζωηρά κεράκια”. Και τον Κ.Π. Καβάφη (απ’ το ποίημά του “Κεριά” οι στίχοι) και τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Νίκο Καζαντζάκη και τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, μέχρι και δημοτικά νανουρίσματα, βάζει στο “παιχνίδι” η σκηνοθέτις. Να, επί σκηνής “το κοριτσάκι με τα σπίρτα” ή ένα κοριτσάκι που μοιάζει με την ηρωίδα του Αντερσεν, για παράδειγμα. Θα το προσπεράσει “υπακούοντας” στο μέσα του διαβολάκι ο Γελοίος. Θα τον φορτώσει με τύψεις γιατί το προσπέρασε το αγγελάκι. Για να μείνω μόνο σε μια απ’ τις πάμπολλες σκηνές του έργου που εντυπωσιάζουν, αλλά και προβληματίζουν ταυτόχρονα τα μάλα τον θεατή για την πορεία του ανθρώπινου είδους στη φύση και στην ιστορία, κρατώντας τον σε μια διαρκή εγρήγορση.
Μια σκάλα, τρεις κάπες, δύο μαγνάδια κι ένα μήλο, το “υλικό” που χρησιμοποιείται για το “χτίσιμο” της παράστασης. Με το ελάχιστο γίνεται το μέγιστο! Εκανα κι αυτήν τη σκέψη παρακολουθώντας τη. Σαν συνακόλουθη, ωστόσο, μιας άλλης σχετικά με το μέγεθος της δουλειάς που έγινε για να βγει επί σκηνής το “αποτέλεσμα” υπερθέαμα έτσι όπως βγήκε. Φως φανάρι, αυτό! Συγχαρητήρια και από εδώ! Αξίζει “τον πόνο και τον κόπο να κάνεις θέατρο μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες”, Γλύκα, Αγγελική και Νικόλα! Το ίδιο θα σας πει και ο Αεράκης…
*Ο τελευταίος στίχος απ’ το ποίημά μου “Ιδού εγώ” (βλ. “ΚΑΖΟΒΑΡ”, Χανιά, Γ’ έκδοση 2014).

Η αλληλογραφία μας

Αθηνά Κανιτσάκη, συγγραφέα, Χανιά: Πολλά μπορεί να γράψει κανείς παίρνοντας… αμπάριζα απ’ την παρουσίαση του βιβλίου σας “Τρικυμία” προχθές απ’ την “Πολυδράση” στο Τ.Ε.Ε. Χανίων. Και για τη συγγραφική σας προσφορά και για τις πολυποίκιλες δράσεις των μελών της “Πολυδράσης” στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του τόπου μας. Υπάρχει ελπίς!

Χανιώτικα νέα (22.01.2016)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/to-oniro-enos-geliou/#ixzz3xyYdbNs1 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

ΕΥΔΟΚΙΑ

Ο βασιλιάς των ονείρων της Ευδοκίας Σκορδαλά- Κακατσάκη
Πάμε μια βόλτα στην Ονειρούπολη; Εκεί όπου γέφυρες από ουράνια τόξα στολίζουν τα μικρά ποταμάκια που τρέχουν μέλι και γάλα; Εκεί όπου έχει το βασίλειό της η άνοιξη και στα κλαριά των δέντρων φωλιάζουν αμέτρητα πουλιά;
Πάνος Τουρλής
Δείτε περισσότερα... ΕΥΔΟΚΙΑ



Ο βασιλιάς των ονείρων της Ευδοκίας Σκορδαλά- Κακατσάκη
Γράφει ο Πάνος Τουρλής

Πάμε μια βόλτα στην Ονειρούπολη; Εκεί όπου γέφυρες από ουράνια τόξα στολίζουν τα μικρά ποταμάκια που τρέχουν μέλι και γάλα; Εκεί όπου έχει το βασίλειό της η άνοιξη και στα κλαριά των δέντρων φωλιάζουν αμέτρητα πουλιά; Τα Όνειρα, «κάτι μικροσκοπικά φτερωτά πλασματάκια… γλυκά σαν τα φιλιά και τρυφερά σαν της μαμάς τα χάδια» μας περιμένουν να μας αφηγηθούν τις περιπέτειές τους. Γιατί λοιπόν βλέπουμε όνειρα; Γιατί τα όνειρα πολλές φορές είναι πράγματα που δεν έχουμε ή δεν μπορούμε να κάνουμε; Και γιατί κάποια βράδια δε βλέπουμε καθόλου όνειρα ή αντίθετα βλέπουμε εφιάλτες; Τι είναι αυτό το μαύρο σύννεφο που στέκεται πάνω από την ασημένια βρύση από την οποία  ξεχύνονται κάθε βράδυ τα όνειρα; Τι αποφάσεις θα πάρει ο βασιλιάς των Ονείρων;
Ένα όμορφο, τρυφερό παραμύθι για παιδιά από 4 ετών, που εξηγεί τις πιο γλυκές και ξεκούραστες στιγμές στη ζωή των μικρών παιδιών, αυτές που κοιμούνται. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί ποιητικές λέξεις κι όμως απλές, διαφορετικές για ένα παιδικό λεξιλόγιο αλλά κατανοητές. Έχει έναν υπέροχο λυρισμό το κείμενό της και σε συνδυασμό με τα εξαίσια σκίτσα, που απεικονίζουν την Ονειρούπολη, με χαλάρωσαν ακόμη κι εμένα. Θέλησα να περπατήσω στους δρόμους αυτής της πόλης, να φιλήσω γλυκά και να πω καληνύχτα στη δική μου μητέρα μόνο και μόνο για να δω κι εγώ απόψε αν θα είμαι τυχερός κι έρθουν τα δικά μου όνειρα (κι ας έπαιρνε η μάνα μου τον γιατρό να έρθει επειγόντως γιατί «κάτι δεν πάει καλά με τον ενήλικο γιο της»…). Χαρούμενη εικονογράφηση, γελαστά Όνειρα, σκοτεινός εχθρός, όλα υπέροχα εικονογραφημένα από την κυρία Δενεζάκη, ντύνουν με τον πιο κατάλληλο τρόπο το συγκινητικό παραμύθι της κυρίας Σκορδαλά-Κακατσάκη.
Το βιβλίο συνοδεύεται από cd, στο οποίο αφηγείται την ιστορία τραγουδιστά με την υπέροχη, αισθαντική της φωνή η Νένα Βενετσάνου, σε μελοποίηση δική της και στίχους της συγγραφέως. Συνδυαστικά το cd και το βιβλίο συγκροτούν μια μοναδική ατμόσφαιρα που θα γαληνέψει και θα ταξιδέψει το παιδί σας μακριά από την καθημερινότητά του. Μην το χάσετε!

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ


Εως ότου φτάσει  εκείνη η ώρα και βρεθούμε ενώπιον της κάλπης, μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε ανάμεσα σε ουρές συσσιτίων, ουρές ανέργων, να ξεχαρμανιάζουμε σε πίστες, στοχεύοντας στο δόξα πατρί τον επ’ αυτών αοιδό, να “χαιρετούμε την εξουσία” αντιστεκόμενοι, τραγουδώντας με τα είδωλα που ξεθωριάζουν και να καλούμαστε να επιχειρηματολογούμε για την εθνική κατάντια μας παίρνοντας ενεργά μέρος σε ατέρμονες συζητήσεις που τεχνηέντως εμπλέκουν όλους μας αφήνοντας παραέξω τα πραγματικά ουσιώδη…
Δείτε περισσότερα ... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Παπακωνσταντίνου ή Παντελίδης
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Αντε “ξανά μανά” να μπαίνoυν στην κούτρα μου τα “ψευτοδιλήμματα” και όλα όσα “ευθύνονται” για την αυτή κατάσταση· να θεωρώ ότι πρέπει να αναφερθώ σε αυτά παρόλο που κανένας δεν με αναγκάζει να το κάνω… Αλλά είναι και αυτό μια διαστροφή της εποχής… Εστω κι αν δεν θέλω να εκφέρω (και) γι’ αυτά άποψη, έστω κι αν δεν με αφορούν άμεσα ή έστω δεν πρόκειται να βγάλω άκρη από την εναχόλησή μου με αυτά, αλλά μόνο την ώρα μου θα χάσω. Αυτό που σίγουρα συμβαίνει είναι να προσθέτω (κι εγώ) νερό στον νερόμυλο της ψευτο-συ(ν)ζήτησης για τα τεκταινόμενα που δυστυχώς έρχονται και με βρίσκουν εκεί που κάθομαι αμέριμνος να ονειροπολώ· μέρος – ων μιας κοινωνίας που πάλλεται, ζωντανός οργανισμός. Το δυστύχημα είναι ότι αυτός ο ζωντανός οργανισμός τρέφεται με οτιδήποτε σκουπίδι ή άχρηστο -κυρίως, πλέον.
Αχρηστες πληροφορίες που δεν προσδίδουν τίποτα στην ύπαρξή του, ωστόσο με αυτές σίγουρα διαμορφώνουν ενός είδους προσωπικότητα η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως η “ απόλυτη νεοελληνική πραγματικότητα εν καιρώ κρίσης”. Ο.Κ., το γνωρίζω ότι υπάρχει πλατειασμός στα πιο πάνω αλλά έως εδώ ήταν… Αφορμή τούτη τη φορά ήταν τα τελευταία “κρούσματα” στον χώρο του… τραγουδιού. Από τη μια ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και το “θεματάκι” με συναυλία που έδωσε στην Β. Ελλάδα, από την οποία, μια εταιρεία κατέβαλε λιγότερους φόρους στο ελληνικό δημόσιο αφού η πληρωμή έγινε στη Βουλγαρία κ.λπ., κ.λπ. Από την άλλη η περίπτωση του Παντελή Παντελίδη που απασχόλησε τα ΜΜΕ με μια φωτογραφία κι ένα βίντεο που δείχνουν τον ίδιο με ένα μικρόφωνο στο χέρι και βουνό μπροστά του τα λουλούδια και τα τεψάκια απ’ αυτά…
Από τη άλλη -πάντοτε- ως επωδός “η Ελλάδα εν μέσω κρίσης”… …Μες σε όλα αυτά, και ως… μέρος αυτών όλων που αναφέρονται παραπάνω, είχαμε και την εκλογή του Κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και την άμεση αντίδραση του Ελληνα που σε… άμεση δημοσκόπηση έδωσε(;) το στίγμα του, δηλώνοντας την προτίμησή του στη ΝΔ ένατντι του ΣΥΡΙΖΑ. Για να ξαναβρεθούμε και πάλι ενώπιον ενός ακόμη διλήμματος: Μητσοτάκης ή Τσίπρας.
Ποιος εκ των δύο είναι ο καταλληλότερος να σώσει τη χώρα; …Εως ότου φτάσει όμως εκείνη η ώρα και βρεθούμε ενώπιον της κάλπης, μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε ανάμεσα σε ουρές συσσιτίων, ουρές ανέργων, να ξεχαρμανιάζουμε σε πίστες, στοχεύοντας στο δόξα πατρί τον επ’ αυτών αοιδό, να “χαιρετούμε την εξουσία” αντιστεκόμενοι, τραγουδώντας με τα είδωλα που ξεθωριάζουν και να καλούμαστε να επιχειρηματολογούμε για την εθνική κατάντια μας παίρνοντας ενεργά μέρος σε ατέρμονες συζητήσεις που τεχνηέντως εμπλέκουν όλους μας αφήνοντας παραέξω τα πραγματικά ουσιώδη…

Χανιώτικα νέα (20.01.2016)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/papakonstantinou-i-pantelidis-idou-i-aporia/#ixzz3xnM9ImHb 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook