Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

ΠΟΙΗΣΗ



  ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ*







Καμπάνα κάνω την καρδιά και λέω της να παίξει,

ελπιδοφόρο μήνυμα σ’ όλη τη γη να μπέψει.



Φωτιά την κάνω την καρδιά και λέω της ν’ ανάψει,

όπου υπάρχει σκοτεινιά για να σκορπίσει λάμψη.



Βρύση την κάνω την καρδιά και λέω της να τρέξει,

μ’ ανθόνερο της ανθρωπιάς τη γη να καταβρέξει.



Ρόδο την κάνω την καρδιά, λέω της να μυρίσει,

την ευωδιά της ανθρωπιάς

σε όλους να χαρίσει.



Χέρι την κάνω την καρδιά και λέω της να δώσει,

όρκο τιμής στον ουρανό πως δεν θα τον προδώσει.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

* Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ'


Καλοστρατιά τη νέα χρονιά!
Και στην ιδιωτική και στη δημόσια πορεία σας!
Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!


Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Δ1 Τάξη 5ου Δημ. Σχ. Χανίων
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΑΓΙΕ_ΒΑΣΙΛΗ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο και Καλή Χρονιά!



Αγαπημένε μας Αγιε Βασίλη… Τα γράμματα που έγραψαν τα παιδιά της Δ1 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων, πριν απ’ τα Χριστούγεννα για τον Άγιο Βασίλη, και κάποιες απ τις ζωγραφιές που έκαναν γι’ αυτόν, φιλοξενούμε στον σημερινό, τον τελευταίο για το 2017, Παιδότοπο. Να’ ναι καλά και αυτά αλλά και η καλή τους δασκάλα, η κυρία Ειρήνη Μαρίνου, που ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό στην πρότασή μου. Να τους φέρει ο Καλός Αγιος όλα όσα του ζητούν για τα ίδια και προπάντων για τα άλλα παιδιά, που στερούνται τα απαραίτητα, και να εξακολουθήσουν να νοιάζονται γι’ αυτά, η ευχή μου!
Όσο υπάρχουν παιδιά, η ελπίδα ότι ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος δε σβήνει!
Σας χαιρετώ με αγάπη, μικρούς και μεγάλους
Καμπάνα κάνω την καρδιά και λέω της να παίξει
και μαζεμένες τις χαρές σε όλους σας να μπέψει!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος









Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
σου γράφω αυτό το γράμμα, γιατί θέλω να σου πω τι θα ήθελα να μου φέρεις για τα Χριστούγεννα. Φέτος θα ήθελα να μου φέρεις ένα κινητό για να επικοινωνώ με τις φίλες μου και με τους γονείς μου.
Δεν θέλω να ζητήσω κάτι μόνο για τον εαυτό μου, γιατί υπάρχουν και άλλα παιδιά που δεν έχουν να φάνε, να πιουν καθαρό νερό, να πάνε σχολείο ή ένα παιχνίδι για να παίξουν. Ολα αυτά με στεναχωρούν και με κάνουν να λυπάμαι. Θα ήθελα να μη γίνονται πόλεμοι στις χώρες αυτών των παιδιών και να έρθει πάλι το χαμόγελο στα πρόσωπά τους.
Με πολλή αγάπη
Μαριλένα Λοχαΐτη
Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
Χαίρομαι που σου γράφω ξανά! Για αυτή τη χρονιά θέλω να σου ζητήσω ένα όμορφο κίτρινο πατίνι με δύο ρόδες κι άλλο ένα κόκκινο πατίνι με τρεις ρόδες για την μικρή εξάχρονη αδερφή μου.
Γενικά θέλω όλα τα παιδιά του κόσμου, να μην αρρωσταίνουν, να μην πεθαίνουν, να μην ξαναπεινάσουν ποτέ και να μη γίνονται πρόσφυγες. Επίσης θέλω να σταματήσει να υπάρχει το μίσος και το κακό και να υπάρχει το καλό, η αγάπη και όλοι να είναι ευτυχισμένοι.
Αυτό το γράμμα δεν το στέλνω για να εκπληρώσεις αυτό που ζήτησα για τον εαυτό μου και την αδελφή μου, αλλά για να κάνεις ευτυχισμένα όλα τα παιδιά!
Με εκτίμηση
Κατιάνα Κακαβελάκη
Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
χαίρομαι που σου γράφω ξανά! Εύχομαι σε όλα τα παιδιά της γης να κοιτάνε τ’ άστρα και να βλέπουν χαρούμενους και αγαπημένους ανθρώπους. Γενικά θέλω να μην υπάρχει το μίσος και το κακό στις ζωές των ανθρώπων.
Θέλω τα παιδιά να έχουν παιχνίδια, χαρά, ευτυχία και υγεία. Δε θέλω να γίνονται πρόσφυγες κάποιοι άνθρωποι, επειδή στις χώρες τους γίνεται πόλεμος. Θα ήθελα ν’ ακούω χαρούμενες ειδήσεις και τα προσφυγόπουλα σύντομα να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
Εγώ προσωπικά θέλω ένα επιτραπέζιο που λέγεται “εργαστήριο χημείας”.
Με εκτίμηση
Κυριακή Παπανδρέου
Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη



Θα ήθελα για τα Χριστούγεννα, να δώσεις χαρά, χαμόγελο, αγάπη και φιλία στα παιδιά που τα χρειάζονται.
Θα το ήθελα πολύ, γιατί δεν υπάρχω μόνο εγώ στον κόσμο αλλά και άλλα παιδιά που έχουν ανάγκη απο φροντίδα, φαγητό, νερό και να πάνε σχολείο σαν κι εμένα. Για μένα θέλω μόνο ένα χριστουγεννιάτικο βιβλιαράκι.
Αυτό που με νοιάζει είναι κυρίως τα άλλα παιδιά, γιατί και με ένα απλό παιχνίδι θα είναι η καρδιά τους γεμάτη απο χαρά. Δεν είναι σαν κι εμάς που συνέχεια θέλουμε, θέλουμε. Είναι καλό να σκεφτόμαστε αυτά τα παιδιά και να χαιρόμαστε, όταν αυτά είναι καλά και ευτυχισμένα!
Με μεγάλη εκτίμηση και εμπιστοσύνη,
Νικολέτα Μπαδιερίτη


Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
χαίρομαι που σου γράφω αυτό το γράμμα! Εύχομαι οι ευχές μου να πραγματοποιηθούν. Ξέρω ότι νοιάζεσαι και αγαπάς όλα τα παιδιά του κόσμου και ελπίζω τα δώρα που σου ζητάω να μου τα φέρεις.
Καθημερινά ακούω και διαβάζω για τα παιδιά, τα προσφυγόπουλα που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Πολλά απ’ αυτά χάνουν τη ζωή τους αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Στερούνται τη μόρφωση, τη στέγη, ένα ζεστό πιάτο και προπάντων το χαμόγελο απ’ το πρόσωπό τους. Τους λείπει το παιχνίδι, η ανεμελιά και δε ζουν την παιδική ηλικία. Θα ήθελα Αγιε μου Βασίλη να φροντίσεις αυτά τα παιδιά. Θα ήθελα να έχουν αμέτρητα παιχνίδια, να έχουν χαρά και ειρήνη. Θα ήθελα όμως, αν γίνεται, ένα μικρό δώρο και για μένα, ένα lego Ninzago.
Με αγάπη
Δημήτρης Τζιούρας
Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί θα ήθελα φέτος τα Χριστούγεννα ένα ποδήλατο. Αυτό το ποδήλατο θα ήθελα να έχει ταχύτητες, φώτα και μια θήκη για νερό.
Αγαπημένε μου Αη Βασίλη, δεν υπάρχω μόνο εγώ στον κόσμο αλλά και άλλα παιδιά που δεν έχουν ούτε ένα μολύβι για να γράψουν.
Καθημερινά ακούω για αμέτρητα παιδιά που έχουν φύγει απ’ την πατρίδα τους επειδή έχουν πόλεμο. Δεν πηγαίνουν σχολείο, δεν έχουν φαγητό, σπίτι και νερό. Θα ήθελα να βοηθήσεις αυτά τα παιδιά να εμφανιστεί στα λυπημένα τους προσωπάκια το γέλιο, να παίζουν ξέγνοιαστα, χωρίς φόβο. Ελπίζω να πραγματοποιηθούν οι ευχές μου!
Με αγάπη
Ελευθερία Χατζηδάκη





Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω πως δεν σ’ έχω δει ποτέ στη ζωή μου και θα ήθελα να σε συναντήσω και να σου πω τι θέλω εγώ και η αδελφή μου.
Θα ήθελα το Άιφον οκτώ και το γουόκ τόκι, παιχνίδι που μιλάς με κατασκόπους. Η αδελφή μου θα ήθελε ένα κλαψουλίνι. Σημαντικό για μένα είναι ακόμα και οι πλημμυροπαθείς στην Αττική που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα και περιουσίες. Θα ήθελα να φροντίσεις και να βοηθήσεις αυτούς τους ανθρώπους.
Εύχομαι να πραγματοποιηθούν οι ευχές μου και του χρόνου με το καλό να τα ξαναπούμε.
Με εκτίμηση
Σήφης Κτενιαδάκης
Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
είμαι πολύ χαρούμενη που φέτος και κάθε χρόνο σου γράφω ένα γράμμα!
Περιμένω έναν ολόκληρο χρόνο γι’ αυτήν τη στιγμή!
Θα ήθελα να μου φέρεις ένα tablet. Θα ήθελα να σκεφτείς ότι υπάρχουν κάποια παιδιά που αντί να πηγαίνουν σχολείο, δουλεύουν σκληρά γιατί είναι φτωχά. Δεν έχουν ούτε ένα παιχνίδι, αντίθετα με εμάς που έχουμε τόσα πολλά. Εσύ μπορείς να βοηθήσεις αυτά τα παιδιά και να τους δώσεις στέγη, σχολείο, φαγητό, καθαρό νερό και κυρίως ειρήνη. Μόνο έτσι μπορούν να ξαναχαμογελάσουν και να ζουν υγιή και χαρούμενα.
Με αγάπη
Μέλπω Παπαμαρκάκη








Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
σου γράφω αυτό το γράμμα, γιατί ξέρω πως αγαπάς όλα τα παιδιά του κόσμου. Υπάρχουν όμως παιδιά που δεν έχουν τα πράγματα που έχουμε εμείς. Δεν έχουν μολύβια, τετράδια, βιβλία. Γι’ αυτό θέλω να τους φέρεις φαγητό, παιχνίδια, σχολικά πράγματα. Θέλω όλα τα παιδιά να είναι χαρούμενα, ευτυχισμένα και να πηγαίνουν σχολείο. Να παίζουν στις αυλές των σχολείων διάφορα παιχνίδια όπως κρυφτό, κυνηγητό κ.ά. Να ξέρεις πως τ’ αγαπώ όλα τα παιδιά του κόσμου, πλούσια και φτωχά.
Εύχομαι να πραγματοποιηθούν οι ευχές μου!
Με εκτίμηση
Ειρήνη Ζαχαράκη
Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη,
είμαι η Αγγελική και πάω στην Τετάρτη τάξη. Φέτος τα Χριστούγεννα θα ήθελα να μου φέρεις την “nenuco, μαγικά μαλλιά”.
Θα ήθελα να σταματήσουν οι άνθρωποι τους πολέμους και να μην αναγκάζονται πρόσφυγες να έρχονται στη χώρα μας για να σωθούν. Να υπάρχει μόνο ειρήνη, ευτυχία, χαρά, καλοσύνη και εμπιστοσύνη στον κόσμο. Να μην υπάρχουν άστεγοι. Θα ήθελα όλοι οι άνθρωποι να έχουν μια ζεστή γωνιά να μείνουν, ένα κομμάτι ψωμί και κυρίως αγάπη.
Θα χαρώ να πραγματοποιηθούν οι ευχές μου!
Με αγάπη,
Αγγελική Μετζιδάκη
Χανιώτικα νέα (30.12.2017)






Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
«Ταχιά ταχιά ‘ν’ αρχιμενιά ταχιά ‘ν’ αρχή του χρόνου,/ ταχιά ‘ν’ απού πορπάτηξεν ο Κύριος του κόσμου/ κι εβγήκε κι εχαιρέτηξε ούλους τσοι ζευγολάτες./ Τον πρώτ’ απού χαιρέτηξε ήταν Άι Βασίλης/ “Άγιε Βασίλη, δέσποτα, καλό ζευγάριν έχεις”./ “Καλό το λες, αφέντη μου, καλό και βλοημένο,/ απού το βλόγα η Χάρην Του με το δεξίν του χέρι,/ με το δεξί, με το ζερβό, με το μαλαματένιο./ Πευκένιο ‘ναι τ’ αλέτρι του, δαφνένιος ο ζυγός του,/ τ’ απανωζεύλια του ζυγού βασιλικού κλωνάρι» (βλ. και Σταμάτης Α. Αποστολάκης, “Ριζίτικα: τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης”, Χανιά, 2010).

Φαντάζομαι τον Αγιο Βασίλη ζευγά, ζευγά του παλιού καλού καιρού, τον πρώτο απ’ όλους τους ζευγάδες που συναντά ο Χριστός την πρώτη μέρα του χρόνου, όταν βγαίνει στη γη για να “πορπατήξει”. Όπως τον χωριανό μου τον Καπαρδονικολάκη, για παράδειγμα, που τον θυμάμαι στα μικράτα μου, τη δεκαετία του 1950, να έχει φορτωμένα τα ζυγάλετρα στο γάιδαρο και να πηγαίνει με τις αγελάδες του για ζευγάρισμα, με το που χάραζε η μέρα της Πρωτοχρονιάς.

Και “γραμματικό”, ωστόσο, τον φαντάζομαι τον πιο αγαπημένο απ’ όλους τους Αγίους, Αγιο, τον Αγιο Βασίλη. Ακριβώς όπως τον θέλουν τα κάλαντρα που, κόντρα σ’ όλα, επιμένουν να λένε τα παιδιά την τελευταία μέρα του χρόνου, παραμονή της Χάρης του: «Αγιος Βασίλης έρχεται -άρχοντες το κατέχετε/ από την Καισαρεία- συ ‘σαι, αρχόντισσα κυρία./ Βαστά εικόνα και χαρτί -ζαχαροκάντιο ζυμωτή/ χαρτί και καλαμάρι -δες κι εμέ το παλικάρι./ Το καλαμάρι έγραφε -η μοίρα μου το έγραφε/ και το χαρτί εμίλιε -άσπρε μου, χρυσέ μου ήλιε». Και “οδοιπόρο” όμως. Οπως τον περιγράφει ο Φώτης Κόντογλου στο διήγημά του “Το βλογημένο μαντρί”, που είχα πρωτοδιαβάσει, όταν πήγαινα στη Δευτέρα Γυμνασίου. Εναν οδοιπόρο – καλόγερο, «ντυμένο με κάτι μπαλωμένα παλιόρασα, με χοντροπάπουτσα στα ποδάρια του και μ’ ένα ταγάρι περασμένο στον ώμο του, που κάθε χρόνο τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά». Και γιατί όχι έναν ασπρομάλλη κι ασπρογένη, ντυμένο στα κόκκινα, γελαστό παππού, που γνοιάζεται για όλα, δίχως καμιά εξαίρεση, τα παιδιά του κόσμου, πρώτα όμως εκείνα που βρίσκονται σε καταστάσεις ανάγκης…

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΝΙΩΤΗ ΗΛΙΟ


Αγιο-Βασιλοπλημμύρα! 3500 περίπουΑγιο-Βασίληδες ξεχύθηκαν το μεσημέρι της επόμενης μέρας των Χριστουγέννων στους δρόμους της πόλης μας συμμετέχοντας στο 7ο Santa Run (Ο Αγιος Βασίλης τρέχει) που πραγματοποιήθηκε κι εφέτος για τη στήριξη και ενίσχυση συλλόγων και ιδρυμάτων που υπηρετούν το πάσχον παιδί της ΕΛΕΠΑΠ, του Κ.Η.Φ.Α.ΑΜΕΑ, του ΚΗΦΑΠ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ και του ΟΡΙΖΟΝΤΑ. Για ένα κόκκινο ποτάμι ανθρωπιάς και αλληλεγγύης ο λόγος. Μα και ένα πανηγύρι χαράς με σύμμαχο τον Χανιώτη ήλιο που δεν άφησε κανένα περιθώριο στα σύννεφα να απειλήσουν με βροχή. Χανιά η πόλη του Άι Βασίλη που τρέχει! Έχουν να λένε πολλά οι συμμετέχοντες και όχι μόνο…

«Φέτος επιλέξαμε να υπογραμμίσουμε με έμφαση, κάτι που έτσι κι αλλιώς αποτελεί την καρδιά του Santa Run, την ομαδικότητα. Φέτος όλοι μας θα συμμετέχουμε στη μεγάλη παρέα του Santa Run μέσα από ομάδες που είτε θα δημιουργήσουμε εμείς συγκεντρώνοντας τουλάχιστον 30 συμμετέχοντες είτε θα διαλέξουμε μία από αυτές που έχει ήδη δημιουργηθεί για να μας αγκαλιάσουν. Στόχος είναι να νιώσουμε το σύνθημά του μαζί πιο δυνατά, να διαλέξουμε τη ζεστασιά της ομάδας και την αποτελεσματικότητα της συλλογικότητας πιο συνειδητά, να φωνάξουμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα και πιο σημαντικά». Τα που έγραψαν, μεταξύ των άλλων στην ανακοίνωση – πρόσκλησή τους οι διοργανωτές. Εντυπωσιακή, όπως ήδη έγραψα η ανταπόκριση. Ωραίο θέαμα ο κόκκινος ποταμός της χαρούμενης αγάπης, έτσι όπως απλωνόταν κάτω από τον Χανιώτη ήλιο την άλλη μέρα των Χριστουγέννων…

Χανιώτικα νέα (29.12.2017)


Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

ΕΥΔΟΚΙΑ

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΣΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΥΤΙ



Οπτικοποιημένη αφήγηση του παραμυθιού της Ευδοκίας Σκορδαλά – Κακατσάκη «Ο Βασιλιάς των Ονείρων», σε εικονογράφηση Λιάνας Δενεζάκη.
Μαγικό Κουτί : Ο Βασιλιάς των Ονείρων
Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου
Πέμπτη 4 και Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018
ώρα : 18.00 & 20.00 | Είσοδος ελεύθερη



Στον κόσμο του φανταστικού, όλα τα απίθανα είναι πιθανά. Με τη δύναμη της φαντασίας μπορούμε να μετατρέψουμε τον κόσμο γύρω μας σε μια μαγική εμπειρία, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους μεγαλύτερους. Ένα κουτί, ένα μεγάλο κουτί, μεταμορφώνεται στο παραμύθι που η φαντασία μάς προσφέρει. Ένας αλλιώτικος κόσμος μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.




Αφήγηση, Μουσική επιμέλεια, Video Editing :
Λεωνίδας Μανωλικάκης
Παραγωγή : ΚΕΠΠΕΔΗΧ ΚΑΜ 2017©
Μετά το τέλος κάθε προβολής :
“Στάλα τη στάλα το νερό”
Λαογραφικό εργαστήρι με τη Μαρία-Στέλλα Ζεάκη
Η λέξη “όνειρο” κρύβει μέσα της τη λέξη “νερό”. Το νερό όμως, τι όνειρα μπορεί να κρύβει; Με αφορμή το παραμύθι “Ο Βασιλιάς των Ονείρων”, θα ανακαλύψουμε τη μαγική δύναμη του νερού και θα δούμε ποιος κρατάει το κλειδί της Πηγής...
Συνδιοργάνωση : Δήμος Χανίων - ΚΕΠΠΕΔΗΧ ΚΑΜ


Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

ΧΡΥΣΑ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ Σ'ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ
Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη
Γιατί άραγε οι Δυτικοευρωπαίοι, συγκριτικά με τους Έλληνες, γιορτάζουν τα Χριστούγεννα περισσότερο από το Πάσχα; Εκτός από τις ιστορικές και πολιτισμικές ερμηνείες, η απάντηση συμπυκνώνεται και στη φράση του Κόντογλου. «Στη Δύση έχουμε ζωγραφιές, κάδρα και στην Ορθοδοξία εικονίσματα».  Με άλλα λόγια,  μέσα από τον εικονογραφικό κύκλο των Χριστουγέννων εντοπίζονται οι διαφορές Ανατολής- Δύσης  όχι μόνο στην τεχνοτροπία αλλά και στην εικονολογική αντίληψη. Σε αντίθεση με τους  κανόνες της βυζαντινής αγιογραφίας που παραμένουν σχεδόν σταθεροί,  αποσκοπώντας στην μύηση του πιστού στην πνευματικότητα και στο υπερβατικό, στη Δύση η Γέννηση του Χριστού περνάει από διάφορα στάδια, ανάλογα με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής.
Μετά την αυστηρή θεοκρατική  αποτύπωση του πρώιμου Μεσαίωνα, ακολουθεί ο γλυκερός συναισθηματισμός της ιπποσύνης με τις εμφατικές χειρονομίες που θα τον διαδεχθεί η πρόδηλη εκκοσμίκευση, επηρεασμένη σαφώς από τον ουμανισμό της Αναγέννησης. Η Γέννηση απογυμνώνεται από το θρησκευτικό της περιεχόμενο και αποδίδεται ως ένα ιστορικό γεγονός. Στον Μποτιτσέλι, πχ, η εκκεντρική σύνθεση, με  τις ομάδες των Αγγέλων αφενός και τις διαβολικές μορφές αφετέρου, παραπέμπει στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας από το Κακό, σύμφωνα με τα κηρύγματα του Σαβοναρόλα. «Η Παναγία των Βράχων» του Λεονάρντο ντα Βίντσι  με τον Ιωάννη Βαπτιστή παιδί να συναντιέται με τον μικρό Χριστό είναι εμπνευσμένη από τα Απόκρυφα Ευαγγέλια. Συχνά επίσης ένα συμπληρωματικό επεισόδιο  αυτονομείται, ώστε να  γίνει η αφορμή για μια θεαματική παρέλαση της αριστοκρατίας, όπως συμβαίνει  στην «Προσκύνηση των Μάγων» του Μ. Γκοτσολι  με την παρουσία του Λαυρέντιου των Μεδίκων.
Κι ενώ στην Ευρώπη ο χριστουγεννιάτικος κύκλος σταδιακά υποχωρεί και η επέλαση του μοντερνισμού κατά τον 19ο αιώνα τον περιορίζει αισθητά, στην χώρα μας επανέρχεται όχι πλέον ως θεολογικό ζήτημα, αλλά στενά συνδεδεμένος  με την εθνική ταυτότητα. Την περίοδο που ο Φαλμεράιερ αμφισβητεί την ιστορική συνέχεια των Ελλήνων, ο Κ. Παπαρρηγόπουλος  την υπερασπίζεται με την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους»,  ο Ν. Πολίτης εκτελεί το πατριωτικό του χρέος με τη συλλογή των δημοτικών τραγουδιών και ο Λύτρας ζωγραφίζει  «Τα Κάλαντα», ως μια απτή απόδειξη της λαϊκής παράδοσης.  
Η ιερότητα των Χριστουγέννων, ως αδιαπραγμάτευτο κοίτασμα πολιτισμικής συνοχής, επανακάμπτει δριμύτερη με τη γενιά του ΄30 . Η Γέννηση του Χριστού και τα παρεμφερή θέματα μέσα από τον  ένδοξο  βυζαντινισμό του Κόντογλου,  στον οποίο προσχωρεί ο Τσαρούχης και ο Εγγονόπουλος, η μεταφυσική του χρώματος στον Παρθένη, ακόμη και ο παγανισμός των καλικαντζάρων στον Τέτση επιστρατεύονται για να επουλωθούν οι πληγές της Μικρασιατικής καταστροφής και η παντιέρα της ελληνικότητας να κυματίσει ξανά περήφανη στο πιο ψηλό κατάρτι.  

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

ΕΥΔΟΚΙΑ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ
Γράφει η Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη
«Γιαγιά μου, θες να σου πω το Χιόνια στο καμπαναριό;», με ρωτά ξαφνικά, πέφτοντας στην αγκαλιά μου, η μικρή Ευρυδίκη. Και χωρίς να περιμένει απάντηση, αρχίζει να τραγουδά! Χαμογελώ, κλείνω τα μάτια, και… κοίτα να δεις, στο πι και φι ξαναγίνομαι παιδί!
Και βρίσκομαι χιλιάδες μίλια μακριά από δω. Στην Σαμοθράκη. Στο μικρό χωριό μου, που τυλιγμένο στην απέραντη σιγαλιά, την άσπιλη λευκότητα, την αστραφτερή φρεσκάδα του χιονιού, προσμένει τα Χριστούγεννα. Πηγαίνω στην Δευτέρα Δημοτικού. Κι έχω χαρά που είμαι η Παναγίτσα στη γιορτή του Σχολείου… Χαρά, γιατί έμαθα πώς οι άγγελοι ανεβοκατεβαίνοντας στον ουρανό τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός, έλεγαν το όνομά μου! Χαρά, γιατί η δασκάλα μας είπε, πως ο Χριστός, που γεννιέται κάθε χρόνο, πάντα ψάχνει σπίτι για να γεννηθεί… και χτυπά τις πόρτες των… φτωχών ανθρώπων, γιατί κι Εκείνος ήταν φτωχός… πιο φτωχός κι από τους φτωχούς! Σκέφτηκα ακούγοντάς την, πως μπορεί τούτα τα Χριστούγεννα να έρθει ο Χριστός στο δικό μας σπίτι! Κι αποφάσισα να ξενυχτήσω για να Τον περιμένω… Παραμονή Χριστουγέννων. Νύχτα βαθιά. Μια γλυκιά προσμονή με κρατά ξύπνια. Τον περιμένω! Αν έρθει, θ’ ακούσω το χτύπημά Του, θα Του ανοίξω την πόρτα μας, θα Τον υποδεχτώ!… Με το χάραμα, ακούγεται η καμπάνα της Παναγιάς. Η μαμά μου, από ώρα σηκωμένη, με σκουντά απαλά. «Έλα, μάτια μου! Χριστός γεννιέται! Πρέπει να ετοιμαστούμε για την εκκλησία!», λέει χαρούμενα. Πού τη βρίσκει τη χαρά; Είμαι λυπημένη που δεν ήρθε!… Στην εκκλησιά δεν προσέχω καθόλου τον παπά Γιώργη, ούτε τους ψάλτες! Έχω καρφώσει το βλέμμα μου στην Πέλα, την συμμαθήτριά μου. Και τι δεν θα ‘δινα ν’ αλλάξω το καινούργιο φανελένιο λουλουδάτο φουστάνι μου, το ξεθωριασμένο μάλλινο παλτό μου, τις πλεχτές κάλτσες, τα τερλίκια και τις γαλότσες μου με το χιονάτο λούτρινο παλτό της, το μπλε βελούδινο με το κάτασπρο δαντελένιο γιακαδάκι φουστάνι της, τα αστραφτερά λουστρινένια παπούτσια της! Λαχταρώ να είμαι στη θέση της! Κι ας μην έρθει ποτέ ο Χριστός στο σπίτι μας!… «Γιαγιά μου, σου άρεσε το τραγούδι μου;» ρωτά η Ευρυδίκη, επαναφέροντάς με στην… τάξη! Κι όμως, ήρθε ο Χριστός, εκείνα τα Χριστούγεννα στο σπίτι μας, συλλογιέμαι. Ήταν ο Μιχαλιός. Ο πιο φτωχός από τους φτωχούς του χωριού! Τον βρήκαμε, γυρίζοντας από την εκκλησιά, στα σκαλοπάτια του σπιτιού μας. Ξεπαγιασμένο, λυπημένο, νηστικό! Η μάνα μου τον καλοδέχτηκε. Μοιραστήκαμε μαζί του τη σούπα μας, το ψωμί μας, τη ζεστασιά του τζακιού μας! Την βαθιά, την αληθινή χαρά των Χριστουγέννων!
Χανιώτικα νέα (23.12.2017)



Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ


Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός...
Στο Νίππος, στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, η δική μου Βηθλεέμ.  Γι άλλη μια χρονιά εδώ πριν χαράξει η μέρα των Χριστουγένων. Με οδηγό το αστέρι των παιδικών μου χρόνων. Όλα λαμπερά, όλα όπως τότε. Εκείνο το στασίδι ήταν της μάνας μου... Δεν μπορεί παρά τώρα στη μετάληψη να προσέλθει και ο πατέρας μου... Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει...  Χαμηλώνει η φωνή μου, ενόσω το ψέλνω... Σε χαμηλούς τόνους και η φωνή του παπα-Μιχάλη.  Ίσως γιατί έτσι ακούνε καλύτερα εκείνοι που βρίσκονται στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Ο μικρός Χριστός χαμογελά στην εικόνα του. Η μητέρα του το κοιτάζει με λατρεία. Να που βρέθηκε τόπος να γεννήσει. Μια χαρακιά στο μέτωπο η αγωνία της. Για τον γιο της... Για τις μανάδες που δεν βρίσκουν ούτε ένα σταύλο για να γεννήσουν... Και του χρόνου με υγεία. Η λειτουργία τελειώνει, οι ευχές ημών των ζώντων δίνουν και παίρνουν.Δόξα τω Θεώ, είμαστε αρκετοί. 




Οι Μαδάρες χιονισμένες. Ο ήλιος των Χριστουγέννων λάμπει. Καλά Χριστούγεννα και του χρόνου! η ευχή από τα πουλιά που πετάνε πάνω από την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού.


Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

ΠΟΙΗΣΗ

ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Στη φάτνη της καρδιάς μας*
Θεοφάνης ο Κρης (Μονή Σταυρονικήτα)


Στη φάτνη της καρδιάς μας,
αποβραδίς,
αφήσανε οι μάγοι τα δώρα τους.
και ξημερώνοντας
βρήκαμε στα πόδια μας την αγάπη.
Όσοι μισοτιμής ξεπούλησαν
την πραμάτια τους,
δίστασαν ν’ αφήσουν την καλοσύνη
κι έφυγαν.
Περνώντας μερόνυχτα
Έξω από το περβόλι
με την καφασωτή θύρα,
 έβλεπαν την αγάπη.
 Μα ο τελευταίος υπηρέτης άνοιξε
και τότε,
εκείνη τη νύχτα,
όλοι ξάγρυπνοι,
αγκάλιασαν ζεστά
 την άχνα της ανθρώπινης παρουσίας

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

·        Γράφτηκε πριν από 41 χρόνια για μια Ανθολογία Δασκάλων- Ποιητών (ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ, Επιμέλεια: Άρης Κανδηλάπτης, Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΑΘΗΝΑ 1976