Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ήρθανε πάλι τα σπερνά



«Της Μετάνοιας άνοιξον μοι πύλας Ζωοδότα/ Ακου, ψυχή μου, άκουσε πώς σε καλούν./ Γύρισε πίσω κι άλλαξε, γίνου καλή σαν πρώτα./ Ορθρίζει γαρ το πνεύμα μου προς Ναόν τον Άγιόν Σου! Η σκόνη σέρνει το κορμί στη γη/ μα η ψυχή μου νοιάζεται κι αναζητά τον Ουρανό Σου./ Ναόν φέρων του σώματος όλον εσπιλωμένον!/ Η εκκλησία μου είναι κτισμένη με πηλό/ κι είμαι ένα λουλούδι στην κοπριά ξεφυτρωμένο./ Αλλ’ ως οικτίρμων κάθαρον Ευσπλάχνω Σου ελέει./ Δε φτάνουνε τα δάκρυα και οι πικροί λυγμοί/ Μονάχα η Χάρη Σου, Χριστέ μου,/ πλύνει και πρααίνει». Το ποίημα “Το τροπάρι της μετανοίας” του Ειρηναίου Γαλανάκη.

«Ο λαός μας αγαπά ιδιαίτερα τους θαυματουργούς Αγίους/ και τρέχει με τασίματα να αποσπάσει θαύματά των:/ θεραπείες, επιτυχίες και άλλα κοσμικά αγαθά./ Φοβούμαι πως μερικοί κάνουν υπερβολές… γιατί πολλές φορές/ ζητούν έτοιμα θαύματα, κι ίδιοι δεν είναι πρόθυμοι/ να κάμουν τίποτε. Λέμε να βάλει ο Θεός το χέρι του… ενώ εμείς/ βάζουμε το δικό μας χέρι στην τσέπη, δηλαδή αποσυρόμαστε/ από την προσπάθεια και τον αγώνα./ Γι’ αυτό συχνά στις ομιλίες μου λέγω:/ Το ξέρω πως οι Άγιοι κάνουν θαύματα, αλλά εγώ θέλω να μου δείξετε τα δικά σας/ θαύματα. Κάνετε και σεις θαύματα…/ Όλες οι καλές πράξεις μας είναι μικρά ή μεγάλα θαύματα./ Θαύματα και σημεία έχω στη ζωή μου πολλά όπως έχουν όλοι/ οι άνθρωποι κι ας μη το καταλαβαίνουν./ Ισως το πρώτο θαύμα της ζωής μου, να ’ταν που μια θεία μου/ μ’ έσωσε τότε που ο άνδρας της με κρέμασε από το παράθυρο/ γιατί έκλαιγα τη νύχτα και δεν τον άφηνα να κοιμηθεί./ Τότε που με γέννησε η Μάνα μου και πήγε στο Νοσοκομείο στα Χανιά/ και με θήλαζαν οι γειτόνισσες και οι κατσίκες του χωριού./ Κι ύστερα ακολούθησαν και άλλα θαύματα στη ζωή μου./ Και το πλειο μεγάλο θαύμα πως ο Θεός μ’ έκαμε λειτουργό του». Το ποίημα “Θαύματα” του Ειρηναίου Γαλανάκη.

«Ξεκίνησα από τον κάμπο της ζωής κι έρχομαι/ σε Σένα, Κύριε./ Ανέβηκα κι ανεβαίνω πάντα./ Τώρα είμαι φτασμένος σε μια κορφή ψηλά από τη ζωή,/ στην κορφή εκείνη που χωρίζει τα βασίλεια της γης/ από τη δική Σου Βασιλεία./ Δεν ανήκω στα βασίλεια της γης, όμως ψηλά/ από τούτη την κορφή ρίχνω τη ματιά μου προς τα πίσω/ και κοιτάζω τη ζωή και σκέπτομαι/ πως λίγο αν κατηφορίσω προς την άλλη πλευρά της κορυφής/ που ’ρχεται προς Εσένα, θα χαθεί το όραμα του κόσμου/ και θα ’χω μόνο τη δική Σου έγνοια./ Μα δεν θέλω να το κάμω αυτό ακόμη./ Σα να φοβούμαι λιγάκι ακόμη ή σκέπτομαι/ πως δεν πρέπει να γίνει./ Ομως και ’δω Σε περιμένω, Κύριε/ ν’ απαντήσεις/ και σ’ αυτό το δισταγμό μου./ Κάθομαι και περιμένω και προσμένω/ πολλά καινούργια ακόμα από τη ζωή μου/ από την ψυχή μου κι από Σένα, Κύριε». Το ποίημα “Στην κορφή που χωρίζει” του Ειρηναίου Γαλανάκη.

Στάση σε τρία ποιήματα του Μακαριστού Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη, με αφορμή την είσοδο από χθες στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Απ’ την ποιητική συλλογή “Απλές ωδές” που κυκλοφορήθηκε το 2014 απ’ τις εκδόσεις “Ερεισμα” (εισαγωγή – επιμέλεια: Σταμάτης Απ. Αποστολάκης) το πρώτο και από το βιβλίο “Μυστική Προσευχή” (εισαγωγή – επιμέλεια: Κωνσταντίνος Φουρναράκης, το δεύτερο και το τρίτο. “Ηρθανε πάλι τα σπερνά”… Τίτλος ενός άλλου ποιήματος του και ο τίτλος της Στάσης.

Η αλληλογραφία μας





• Κωνσταντίνο Φουρναράκη, δρα Φιλολογίας, τ. προϊστάμενο Γ.Α.Κ. – Ιστορικό Αρχείο Κρήτης: Ευλογία Κυρίου και έλεος η “Μυστική Προσευχή” του Παππού, του μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κυρού Ειρηναίου Γαλανάκη που εκδόθηκε με δική σας εισαγωγή και επιμέλεια, με χορηγό την Α.Ν.Ε.Κ. (Ανώνυμη Ναυτιλιακή Εταιρεία Κρήτης) και περιλαμβάνει πεζά και ποιητικά κείμενα απ’ το πλούσιο εκδοθέν και ανέκδοτο έργο του. Άξιος ο μισθός σας, κι ο δικός σας και του ανιψιού του Παππού Μιχάλη Γαλανάκη, η ηθική ικανοποίηση (τι άλλο!) για την ανάδειξη του Ειρηναίου Γαλανάκη και ως Ποιητή της Προσευχής, ως Λογοτέχνη που επαναφέρει τον ελληνικό λόγο στο χαμένο κέντρο του, τη μυστική παράδοση της ορθοδοξίας, κατά Ζήσιμο Λορεντζάτο. Οντως «Ο Ειρηναίος δεν ήταν άνθρωπος μόνο της θεωρίας, αλλά και της ορθοπραξίας» και «η αδιάλειπτη προσευχή επιβεβαιώνεται ως πράξη και βίωμα στη ζωή του», όπως επισημαίνετε. Πάντα άξιος σε ό,τι κάνετε!

Χανιώτικα νέα (28.02.2017)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου