ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

3ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΚΙΣΑΜΟΥ

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΡΑΝΙΟΥ




Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Τρία απ’ τα πρώτα φετινά “μυστικά του θρανίου”, έτσι όπως είναι γραμμένα στο τελευταίο (18ο) τεύχος του ομώνυμου περιοδικού του 3ου Δημ. Σχ. Κισάμου, συν τον πίνακα περιεχομένων όλων των πρώτων φετινών μυστικών, φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. Σαν δείγματα μιας πραγματικά εξαιρετικής προσπάθειας που συνεχίζεται με ενθουσιασμό και υπευθυνότητα “με γνώση και με τρόπο” από δασκάλους και μαθητές για 9η συνεχή σχολική χρονιά. «Είμαστε χαρούμενοι γιατί καταφέραμε να εκπληρώσουμε ένα όνειρό μας, την έκδοση του 18ου τεύχους», μας λένε, μεταξύ των άλλων, στον πρόλογό τους οι μαθητές και οι δάσκαλοι του Σχολείου, με πρώτο βέβαια τον και καλό μου φίλο διευθυντή τους Αντώνη Σπανουδάκη, που είχε την καλοσύνη να μου το στείλει μαζί με το προηγούμενο τεύχος. Να δηλώσω κι εγώ τη χαρά μου και να σας συγχαρώ, καλά μου Καστελλιανάκια και αγαπημένοι μου συνάδελφοι! Υπόδειγμα μαθητικού περιοδικού τα “Μυστικά” σας, που κι αν έχουν φιλοξενηθεί στον Παιδότοπο! Καλή συνέχεια!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος

Επίσκεψη στο Μουσείο
της Ελεύθερνας

Το Νοέμβριο επισκεφθήκαμε το Μουσείο της Αρχαίας Ελεύθερνας. Το μουσείο αυτό εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και περιμέναμε με ανυπομονησία όλα τα παιδιά να το δούμε από κοντά.
Ξεκινήσαμε το πρωί τα παιδιά της Πέμπτης και της Εκτης τάξης. Τα παιδιά της Τρίτης και της Τετάρτης είχαν πάει άλλη ημέρα. Η διαδρομή ήταν αρκετά μακρινή αλλά όμορφη. Το μουσείο βρίσκεται στο νομό Ρεθύμνου, κοντά στη Μονή Αρκαδίου.
Μόλις φτάσαμε, κατεβήκαμε από το λεωφορείο και το κοιτάξαμε μαγεμένοι. Το κτήριο είναι χτισμένο σ’ ένα ψηλό μέρος, μέσα σε ελιές. Είναι μοντέρνο και περιμέναμε με αγωνία να μπούμε μέσα.
Οι υπεύθυνοι του μουσείου μας καλωσόρισαν χαρούμενοι. Μας μοίρασαν από ένα μαξιλάρι και ένα πινακάκι. Μας παρακάλεσαν να κάνουμε ησυχία και να καθίσουμε στα μαξιλαράκια μας.
Επειτα μας έδειξαν ένα στρογγυλό πράγμα που άστραφτε. Ο κύριος που μας τα εξηγούσε μας ρώτησε τι ήταν. Εμείς όλοι σχεδόν απαντήσαμε πως ήταν ασπίδα. Νομίζαμε μάλιστα ότι ήταν χρυσή επειδή άστραφτε. Ομως δεν ήταν χρυσή αλλά χάλκινη και ότι δεν ήταν ασπίδα αλλά καπάκι ενός σκεύους που μέσα φύλαγαν τη στάχτη των νεκρών πολεμιστών. Οπως η ασπίδα τους προστάτευε τη ζωή όταν πολεμούσαν, έτσι τους φύλαγε και όταν πέθαιναν στον πόλεμο. […]
Υπήρχε και κάτι άλλο, πολύ ωραίο και μας έκανε μεγάλη εντύπωση.
Ενα γυναικείο άγαλμα που ένα ακριβώς ίδιο βρίσκεται σε ευρωπαϊκό μουσείο. Τα αγάλματα αυτά τα ονόμασαν “Δίδυμες κόρες” γιατί οι έρευνες έδειξαν ότι κατασκευάστηκαν από το ίδιο υλικό, την ίδια εποχή. Η πέτρα από την οποία κατασκευάστηκαν και τα δύο αγάλματα ήταν από την περιοχή της Ελεύθερνας.
Είδαμε, επίσης, σε μία μεγάλη προθήκη μια αναπαράσταση για το πώς έκαιγαν τους νεκρούς και πώς έβαζαν τη στάχτη σε ειδικά σκεύη, τα οποία σκέπαζαν με στρογγυλά καπάκια που έμοιαζαν με ασπίδες. Οταν κατασκεύαζαν αυτά τα καπάκια ήταν γυαλιστερά και χρυσαφένια, όσο όμως περνούσε ο καιρός άλλαζαν χρώμα και πρασίνιζαν γιατί ήταν κατασκευασμένα από χαλκό.
Στη συνέχεια μας έδειξαν σε μια μεγάλη οθόνη τη νεκρόπολη της Ελεύθερνας, όπου βρέθηκαν όλες οι αρχαιότητες και με τις ανάλογες εικόνες την έφτιαξαν όπως ακριβώς ήταν.
Τελειώνοντας η ξενάγηση, ευχαριστήσαμε τους υπεύθυνους, οι οποίοι μας είπαν ότι μπορούμε να πάρουμε τις εργασίες που συμπληρώσαμε για να θυμόμαστε το μουσείο και ότι ήμασταν το πρώτο σχολείο από όλη την Κρήτη που τους επισκεφθήκαμε.
Θα ήθελα πολύ να ξαναπάω γιατί αυτό το μουσείο έχει κάτι το διαφορετικό. Φυσικά ποτέ δε θα είναι ίδιο, αφού κάθε χρόνο θα ανανεώνεται και θα συμπληρώνεται από νέα ευρήματα.
Χαραλαμπάκης Γιώργος, Τάξη Ε’


Το τραγούδι μας για τα τροχαία ατυχήματα





Η πρόταση έγινε από τον κύριο Αντώνη. Ο κύριος Γιώργος, η κυρία Λίτσα και εμείς δεχτήκαμε με χαρά. Το θέμα μας; Τα τροχαία ατυχήματα και η πρόληψη τους.
Καθίσαμε, συζητήσαμε, συγκεντρώσαμε τις απόψεις μας και καταλήξαμε στον τίτλο του τραγουδιού. Στη συνέχεια, σιγά – σιγά σχεδιάσαμε τους στίχους με βάση την απροσεξία των ανθρώπων που οδηγούν στο δρόμο χωρίς να υπολογίζουν τον κίνδυνο που πάντα τους ακολουθεί.
Οι στίχοι του τραγουδιού μιλάνε για μια τετραμελή οικογένεια που ταξίδευε με ένα πατέρα – οδηγό απρόσεχτο. Ένα πατέρα – οδηγό που δεν τηρούσε τους κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα όλη η οικογένεια να υποστεί τις ανάλογες συνέπειες.
Σιγά – σιγά αρχίσαμε να δίνουμε στο τραγούδι μουσική και ρυθμό.
Την ενορχήστρωση έκανε ο κύριος Γιώργος Δημόπουλος και μετά -από αρκετή προσπάθεια το παρουσιάσαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Κισάμου σε εκδήλωση για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων.
Πετράκη Νικολέτα
Τάξη Ε’

…Το τραγούδι μας!!!

Μπαμπά μην τρέχεις
Σου ‘λεγα μπαμπά μην τρέχεις
μου ‘λεγες ότι προσέχεις …
να μην ανησυχώ.
Σου ‘λεγα να βάζεις ζώνη
σαν κερί η ζωή τελειώνει…
δεν το ‘ξερες αυτό;
Πάντα γρήγορα να φτάσεις
όλους να τους προσπεράσεις …
τι κέρδισες μ’ αυτό;
Σ’ έβλεπα συχνά να πίνεις
Σημασία να μη δίνεις …
πώς το ‘κανες αυτό;
Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ; Θυμάμαι, κλαίω και πονώ.
Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ;
Να μην πονέσετε ως πόνεσα εγώ.

Χανιώτικα νέα (18.03.2017)
Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ;
Σας το φωνάζω γιατί σας αγαπώ.


Επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο Χανίων



Τον Νοέμβριο, τα παιδιά της πρώτης και της δευτέρας τάξης, πήγαμε στα Χανιά. Επισκεφθήκαμε την παλιά πόλη και το Ναυτικό Μουσείο.
Το πρωί, ανεβήκαμε στο λεωφορείο, καθίσαμε στις θέσεις μας και βάλαμε τις ζώνες μας. Λέγαμε αστεία, κουβεντιάζαμε και γελάγαμε μέχρι που φτάσαμε.
Οταν φτάσαμε, καθίσαμε και φάγαμε το φαγητό μας. Μετά κάναμε περίπατο και γνωρίσαμε την παλιά πόλη και είδαμε το παλιό λιμάνι μα τον παλιό φάρο του. Μας έκαναν εντύπωση τα στενά δρομάκια που περπατήσαμε. Στη συνέχεια επιστρέψαμε και μπήκαμε στο Ναυτικό Μουσείο. Μας ξενάγησε μια κοπέλα και είδαμε πολλά πράγματα, όπως: Προπέλες, άγκυρες, τορπίλες, μινιατούρες, καράβια, κοχύλια και διάφορα ψάρια.
Μετά μπήκαμε και σε ένα χώρο που έμοιαζε σαν να ήμασταν σε υποβρύχιο.
Στο τέλος ζωγραφίσαμε.
Φεύγοντας και πριν μπούμε στο λεωφορείο να γυρίσουμε πίσω, περάσαμε και από ένα μνημείο που φαινόταν ένα χέρι. Οπως μας εξήγησαν οι κυρίες μας ήταν ένα μνημείο για να μας θυμίζει το πλοίο “ΗΡΑΚΛΕΙΟ” που βούλιαξε παλιά, ενώ ταξίδευε για την Αθήνα. Η εκδρομή μας αυτή ήταν πολύ ωραία.
Γεωργακάκης Δημήτρης, Γεωργιλάς Κων/νος, Διαμαντάκη Ελευθερία, Κλωστράκης Γεώργιος, Κουφάκης Μ. Γιάννης, Κουφάκης Ν. Γιάννης, Λεκοτονετάκης Κων/νος, Λουκάκης Παναγιώτης, Μαραθάκης Γιάννης, Μπαργιωτάκης Μανώλης, Μπατσάκης Απόστολος, Μυλωνάκη Βασιλεία, Πετράκη Ζωή.
Τάξη: Β’