Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ


                                    Ο ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ



Γράφει ο Αυγερινός Ανδρέου
Διαχρονικά ο λαός είναι εκείνος, που σε κάθε περίσταση ανεβαίνει τον Γολγοθά και σταυρώνεται σκληρά. Πάντα οι εξουσιαστές και οι δυνατοί των καιρών είναι αυτοί που του κλέβουν το δίκιο του, που συμπιέζουν τις μυλόπετρες του κακού, που του φέρνουν αίματα και δάκρυα. Η απόγνωση πάντα σύντροφός του. Και στην ταπεινή του καλύβη, παλαιότερα, και στο φτωχικό του σπιτάκι αργότερα και σ’ ένα διαμέρισμα της ταπεινής πολυκατοικίας στους καιρούς μας. Τα δάκρυά του κρουνηδόν καταρρέοντα από τους οφθαλμούς του, όταν του άρπαζαν μέρος μέγα της σοδειάς του για άδικους φόρους, όταν διήρπαζαν τους καρπούς των ετήσιων κόπων του, όταν του άρπαζαν παράνομα από την αγκαλιά του τον γιο του για αναγκαστική στράτευση. Στην άκρη του αλωνιού του πικρά έκλαυσε επί δεκαετίες για την σκληρότητα του χωροφύλακα και του φοροεισπράκτορα. Στη μέση του αγρού του εσυλλογίσθη ότι είναι μάταιος πλέον κάθε αγώνας. Εδιάβαινε κάποτε τις πόρτες του ανελεήμονος δανειστού και του υπόσχετο τόσον καρπόν ως τόκο, όσος πλησίαζε να είναι ίσος με το ποσό του δανείου. Κι αργότερα τις πόρτες των τραπεζιτών, που απλώς άλλαζαν μορφή και τυραννικό συνειδός. Και φόροι, πολλοί φόροι διαχρονικοί. Και ο απλός λαός βλέπει διαχρονικά τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Βλέπει τους κομματάρχες και τους πολιτικούς, τα πολιτικά κόμματα στο σύνολό τους ν' αλλάζουν συνεχώς θέσεις αναλόγως των αναγκών τους, σαν να αλλάζουν τα κουμπιά από τα υποκάμισά τους. Στις 13 Απριλίου 1869 η εφηερίδα “ Παλιγγενεσία ” έγραφε: “ Διά το να ελλείπουσι παντελώς αι πολιτικαί αρχαί από των ημετέρων πολιτικών βλέπομεν τους αλλόκοτους εκείνους και τραγελαφικούς συνδυασμούς μεταξύ προσώπων, άτινα μέχρι χθες επρέσβευον δήθεν όλως αντιθέτους αρχάς και επολεμούντο αμοιβαίως μέχρι αίματος”. Σχεδόν 150 χρόνια μετά τα ίδια δεν έχουμε; Συνταιριάζουν και συγκυβερνούν οι ριζοσπάστες αριστεροί με τους δεδηλωμένους ακροδεξιούς, οι ζηλωτές χριστιανοί με τους άθεους, οι εθνοφρονούντες με τους ριξάσπιδες και απάτριδες. Και όλα αυτά βέβαια δήθεν, γιατί η αλήθεια είναι τίποτε δεν πιστεύουν απ' όλα αυτά. Απλώς έκτισαν έναν δικό τους βωμό της εξουσίας και τον προσκυνούν ολημερίς και ολονυκτίς. Σκέπτεται ο απλός άνθρωπος του λαού τι να κάνει. Να μείνει έξω από τα κόμματα και είναι αξιοπρεπής αλλά πεινασμένος ή να εισέλθει σε αυτά, να απολέσει την αξιοπρέπειά του, αλλά να πάρει το μερτικό του ή και κάτι παραπάνω; Και βασικά να μην εργάζεται. Θυμάται ο τάλας πολίτης τον ορισμό που έδωσε για τα κόμματα, με σαρκασμό και με κριτικό πνεύμα ο Εμμανουήλ Ροϊδης:

“ Κόμμα είναι ομάς ανθρώπων, ειδότων να αναγιγνώσκουσι και ν' ανορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν ζητούσιν, ν' αναβιβάσωσιν αυτόν, διά παντός μέσου, εις την έδραν του πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι”! Με λίγα λόγια τα ίδια χέρια να κρατούν πάντα την τσάπα  και τον ιδρώτα τους να τον καρπούνται οι επιτήδειοι ξαπλωμένοι τον ίδιο χρόνο στους παχείς ίσκιους των δένδρων. Οι πολιτικοί, κατ’ επάγγελμα ψεύτες, δεν άφησαν τον σταυρωμένο λαό να τρώει γλυκό ψωμί, ν’ απολαύσει τους καρπούς της γης, καταβρεχόμενους με τους αιματηρούς ιδρώτες του. Ορμαθοί φορολογικών νόμων, αναπλεκόμενων, αλληλοεπικαλυπτόμενων, παρανοϊκών. Σμήνη υπαλλήλων οικονομικών, δικαστικών, διοικητικών, εκκλησιαστικών, δημοτικών, κλητήρων, αστυνομικών, περικυκλώνουν τα σπίτια του σταυρωμένου λαού, για να συνάξουν και να αρπάξουν και τον τελευταίο κόκκο του καρπού, τον οποίο εσύναξε. Και το χειρότερο όλων: Ο καθένας έχει γίνει, με νόμους των εξουσιαστών, εισπράκτορας φόρων από τους άλλους πολίτες! Και όλοι μαζί να θέτουν τα χρήματα εις τον μεγάλο κρατικό «κορβανά». Η κινητή και ακίνητη περιουσία των απλών ανθρώπων υπό κατάσχεση και πλειστηριασμό. Και όταν αυτός δεν επιτυγχάνει ή δεν αποφέρει καρπούς ικανούς, ο οφειλέτης θα συρθεί στην ειρκτή. Και τα χρήματα, οι φόροι, γιατί συγκεντρώνονται; Τι χρειάζονται; Ένα πολύ μικρό ποσοστό των τεραστίων ποσών των εσόδων, ξαναγυρίζει ανταποδοτικά στο λαό, για να γίνουν κάποια έργα και για να παρασχεθούν κάποιες υπηρεσίες. Πόσο είναι αυτό το ποσοστό; Όσο ακριβώς οι εξουσιαστές δεν μπορούν να ενθυλακώσουν, να διασκορπίσουν, να διαμοιράσουν σε εν δυνάμει υποψήφιους ψηφοφόρους και να φυγαδεύσουν σε ασφαλέστερους τόπους της αλλοδαπής. Στους καιρούς μας η δεκάτη των Οθωμανών τυράννων ομοιάζει με υπερχειλή ευτυχία! Αυτά που πληρώνει ο σταυρωμένος λαός και αυτά που δεν εσοδεύει απ’ τους κόπους του, προσεγγίζουν περίπου ποσοστό 80%! Με αυτά τα υπέρογκα χρηματικά ποσά, τα γιομάτα αίμα και δάκρυα, θα καλυφθούν οι υψηλές αμοιβές των εξουσιαστών και των συνεργατών τους (συμβούλους τους ονομάζουν τώρα), θα καλυφθούν οι δημόσιες δαπάνες των αργόμισθων, θ’ αντιμετωπισθούν οι πολυτελείς δαπάνες, οι πλασματικές υπερωρίες, οι φοροαπαλλαγές των ημετέρων, τα έξοδα των αεροπλάνων για τις κατ’ ιδίαν μετακινήσεις και τόσα άλλα ωραία και νόστιμα. Και μ’ όλα αυτά ο κομματικός στρατός και θ’ αυξάνει και θα δυναμώνει, πάντα έτοιμος με την ψήφο ανά χείρας, να ψηφίσει ελεύθερα! για το καλό της πατρίδας. Σταυρωμένε λαέ, το όρνεο θα συνεχίζει για αιώνες να κατατρώγει το ήπαρ του Προμηθέα!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου