ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“ΔΕΝ ΕΧΩ το δικαίωμα να πω πως δε με νοιάζει/ που τη Μεσόγειο διάλεξαν με κόλαση να μοιάζει”. Η μια απ’ τις δυο μαντινάδες που μου υπαγόρευσε, μέσω κινητού, ο και καλός μου φίλος παπα-Αποστόλης Διαμαντούδης. Πάνω στο ίδιο θέμα, και σαν συνέχεια της πρώτης, η δεύτερη: “Στσ’ απλοκαμούς τση ρύπανσης μια μαχαιριά θα δώσω/ γιατί χρωστώ το στις γενιές Μεσόγειο να σώσω”. Φωνή λαού, οργή θεού!

Δε'ιτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ” ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του συμπολίτη μας Χριστόφορου Δ. Σκλαβενίτη που κυκλοφορήθηκε πρόπερσι. Τι ταξίδι κι αυτό, το ταξίδι με τα όνειρα, τα όνειρά μας! “Τ’ αμετανόητα όνειρά μας”, όπως και ο, και κοινός μας φίλος, μακαρίτης σήμερα, ποιητής Κώστας Θεοφάνους είχε γράψει “Στον αστερισμό του Καρκίνου”.

“ΔΕΝ ΕΧΩ το δικαίωμα να πω πως δε με νοιάζει/ που τη Μεσόγειο διάλεξαν με κόλαση να μοιάζει”. Η μια απ’ τις δυο μαντινάδες που μου υπαγόρευσε, μέσω κινητού, ο και καλός μου φίλος παπα-Αποστόλης Διαμαντούδης. Πάνω στο ίδιο θέμα, και σαν συνέχεια της πρώτης, η δεύτερη: “Στσ’ απλοκαμούς τση ρύπανσης μια μαχαιριά θα δώσω/ γιατί χρωστώ το στις γενιές Μεσόγειο να σώσω”. Φωνή λαού, οργή θεού!

ΛΕΦΤΑ υπήρχαν, πετρέλαιο δεν υπήρχε κατά τον Γιώργο Παπανδρέου. Κατά τον Αντώνη Σαμαρά λεφτά δεν υπάρχουν και πετρέλαιο υπάρχει. Αφού υπήρχαν λεφτά, τι να το κάνουμε το πετρέλαιο, η βάση της τοποθέτησης του πρώτου. Αφού δεν υπάρχουν λεφτά, πρέπει να υπάρχει πετρέλαιο, η βάση της τοποθέτησης του δεύτερου.

ΚΑΝΩ ένα κόμμα ψαρεύοντας στα θολά νερά του ποταμού ή ψαρεύω στα θολά νερά  του ποταμού κάνοντας ένα κόμμα. Και το ένα και το άλλο. Ο καλόγερος μπορεί και να προσεύχεται καπνίζοντας και να καπνίζει προσευχόμενος.

ΠΟΛΛΗ κουβέντα για την περίφημη “Ελιά” της Κεντροαριστεράς τελευταία. Αν έχει ή δεν έχει δάκο, αν ξεράθηκε ή δεν ξεράθηκε, αν ευδοκιμήσει ή δεν ευδοκιμήσει σε τελευταία ανάλυση…. Σε δουλειά να βρισκόμαστε…

ΜΕΓΑΛΗ, τεράστιας σημασίας, η νίκη του Ολυμπιακού επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την περασμένη Τρίτη το βράδυ, καμία αντίρρηση. Το γεγονός, ωστόσο, ότι στην αρχική ενδεκάδα της θρυλικής ομάδας του Πειραιά αγωνίστηκαν δυο μόνο Ελληνες παίχτες (άντε τρεις, αν υπολογίσουμε εκτός από τους Μανωλά – Μανιάτη και τον Χολέμπας) δεν μου άρεσε. Μέχρις ενός σημείου, όλα καλά, από εκεί και πέρα…

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ Δ. Σκλαβενίτη, γλύπτη, κεραμίστα, συγγραφέα, ποιητή, Χανιά: Σας ευχαριστούμε εκ βαθέων και διά της στήλης, για το όντως “σημαντικό από πολλές απόψεις” βιβλίο σας “Μοιρολόγια Πόρου Λευκάδας” (Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, 2012) και την ποιητική σας συλλογή “Ταξίδι με τα όνειρα” (Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2012) που είχατε την καλοσύνη να μας στείλετε με ιδιαίτερα θερμές αφιερώσεις. Εχει να πει πολλά και για τα δυο αυτά  βιβλία σας κανείς, Δάσκαλε! Και βέβαια για την όλη παρουσία και προσφορά σας, μια ολόκληρη ζωή στον τόπο μας. Οσα, όμως, κι αν πει, λίγα θα ’ναι! Μπορούμε να κάνουμε άπειρα ταξίδια με τα όνειρά σας!

“ΕΙΧΑΜΕ σταματήσει με το Σικελιανό απέξω από τη Σπάρτη. Είχε πάρει το μάτι μας ένα παράξενο λουλούδι απάνω σ’ ένα φράχτη και καθίσαμε να το κόψουμε. Τα παιδιά μαζώχτηκαν γύρω μας. “Πώς το λένε αυτό το λουλούδι;” ρωτούν. Κανένας δεν ήξερε. Τότε πετιέται ένα μελαχρινό αγοράκι. “Η θεία το Λενιό θα ξέρει!”, είπε. “Πήγαινε να τη φωνάξεις!”, του λέμε. Το αγοράκι έτρεξε προς την πολιτεία κι εμείς περιμέναμε κρατώντας το λουλούδι. Το καμαρώναμε, το μυρίζαμε, μα ήμαστε ανυπόμονοι, λαχταρίζαμε τη λέξη. Και να, σε λίγο το παιδί έφτασε. “Η θεία το Λενιό”, είπε, ’πέθανε προχτές. Η καρδιά μας σφίχτηκε. Νιώσαμε πως είχε πεθάνει μια λέξη· πέθανε και δεν μπορεί κανένας πια να την τοποθετήσει σ’ έναν στίχο και να την κάμει αθάνατη. Τρομάξαμε. Ποτέ θάνατος δε μας φάνηκε τόσο ανεπανόρθωτος. Κι αφήκαμε το λουλούδι απάνω στο φράχτη, απλωτά, σαν πτώμα”. Νίκος Καζαντζάκης (Ταξιδεύοντας Ιταλία-Αίγυπτος-Σινά-Ιερουσαλήμ-Κύπρος-Μοριάς).

“Σφιχτά τα δέσαμε στο στήθος μας./ Και προχωράμε,/ -σταυρούς και χαϊμαλιά,/ πληγή μας και καμάρι/ και χαρά μας-/ τα φοράμε,/ Τ’ αμετανόητα όνειρά μας./ Ετσι, όπως περνάμε, στολισμένοι,/ σε μερικούς φαινόμαστε φιλόδοξοι/ κι εγωιστές./ Σ’ άλλους ανόητοι/ και ονειροπαρμένοι./ Πικροί κι αμετανόητοι./ Πεισματικά μικρά παιδιά/ και ποιητές…/ Εμείς, τους κοιτάζουμε απλώς,/ περνώντας μες τα όνειρά μας τυλιγμένοι./ Με τρυφερά λουλούδια και με λόγχες στην καρδιά./ Συγκαταβατικά χαμογελώντας./ Ξένοι./ Κι ούτε μας αγγίζουνε τα λόγια τους./ Ποτές”.
Από το ποίημα “Τα όνειρά μας” του Χριστόφορου Δ. Σκλαβενίτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)1

Χανιώτικα νέα (28.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-67/#ixzz2ucXrc4D2
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 "Δεν έχεις, Όλυμπε, Θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα/ ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι/ κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα/ των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι./ Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι/ και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι/ λύκοι κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι/ και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!”.
Κωστής Παλαμάς

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΟΠΟΙ Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι/ και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι/ λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι/ και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!” Κωστής Παλαμάς.

ΗΤΑΝ 27 Φεβρουαρίου 1943, όταν έφυγε για τον Επουράνιο Παρνασσό ο ξεχασμένος τις μέρες μας κατ’ εξοχήν εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς. Στο φέρετρό του ακούμπησε την ημέρα της κηδείας του όλη η Ελλάδα, όπως βροντοφώναξε ο Αγγελος Σικελιανός. Εν τω μέσω της γερμανικής κατοχής. Κι αν είναι επίκαιρο σήμερα, εκτός των άλλων και το ποίημα του “Γύριζε” που μου ’ρθε στον νου, με στίχους του οποίου αρχίζω και κλείνω τη στήλη!

ΚΑΜΙΑ αισιοδοξία δεν φαίνεται ν’ αναδύεται απ’ τους στίχους του “Γύριζε”, που το έγραψε ο Ποιητής το 1908, μετά την πτώχευση του Τρικούπη και τις ήττες κι ενώ οι δανειστές ήλεγχαν και τότε, όπως και σήμερα, την πολιτική και οικονομική ζωή της πατρίδας μας. Κι όμως. Εχει τέρμα “του κακού η σκάλα” και το κουράγιο η ελληνική ψυχή να ξαναβρίσκει “τα φτερά, τα φτερά τα προτινά της τα μεγάλα”, όπως ο ίδιος μας είπε στον “Προφητικό” του.

“ΜΠΟΡΑ είναι και θα περάσει”, λέει ο λαός μας. Πάντα περνούν οι μπόρες, αυτό είναι αλήθεια, μόνο που και πάντα κάθε μπόρα έχει θύματα, άλλοτε λιγότερα κι άλλοτε περισσότερα. Κάποιους μάλιστα τους αφήνει και στον τόπο! Υπάρχουν μπόρες και μπόρες…

ΜΑΣ έχουν βάλει σ’ έναν φαύλο κύκλο και αν εξακολουθήσουμε να τους υπακούμε, δεν πρόκειται να βγούμε απ’ αυτόν. Απόλυτος επί του προκειμένου σε μια μεγάλη κουβέντα που είχαμε τις προάλλες με αφορμή τα “τροϊκανά” καμώματα ο φίλος μου ο γερω- δάσκαλος. Βρίσκει και τα κάνει, κατέληξε.

“ΤΟΥΣ φόρους και την τρόικα για λίγο λησμονούμε/ κουκούγεροι ντυνόμαστε και ξέγνοιαστα γλεντούμε”. Και σαν προτροπή μπορεί να δούμε την αποκριάτικη μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Απόκριες έχουμε, το πήραμε χαμπάρι;

ΝΑΝΣΥ Δανέλη: ποιήτρια, συγγραφέα, Αθήνα: Σας ευχαριστώ πολύ που μου δίνετε την ευκαιρία να σας γνωρίσω μετά από την ποιητική σας συλλογή “πορφυρό φως” και από το μυθιστόρημά σας “Το μυστικό ταξίδι”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Γαβριηλίδης”. Ετσι, όπως τα γράφετε είναι: “Οι σημερινοί Πολυδεύκες, οι τοκογλύφοι – χρηματοπιστωτές, δανείζοντας με τόκους και πανωτόκια, μπορούν να αφανίζουν χώρες ολόκληρες και να διώχνουν τους νέους μακριά από τις πατρίδες τους σε χώρες μακρινές, να κυνηγήσουν μέδουσες”.

Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ήταν δευτερότοκος γιος του Εύνομου, βασιλιά της Σπάρτης. Οταν πέθανε ο Εύνομος, την εξουσία πήρε ο πρωτότοκος γιος του, ο Πολυδεύκης. Και αυτός, όμως, πέθανε μετά από λίγο, αφήνοντας έγκυο τη γυναίκα του. Τότε ο Λυκούργος που τον είχαν ανακηρύξει βασιλιά, διακήρυξε πως η βασιλεία ανήκε στο παιδί του αδελφού του, αν βέβαια ήταν αγόρι και πως ο ίδιος θα ασκούσε την εξουσία ως επίτροπος. Η νύφη του, όμως, του παράγγειλε κρυφά ότι ήθελε να σκοτώσει το βρέφος και να τον παντρευτεί. Ο Λυκούργος ένιωσε αποστροφή για τον χαρακτήρα της νύφης του και όταν γεννήθηκε το παιδί, έστειλε τους υπηρέτες του και αυτοί το έφεραν στους άρχοντες της Σπάρτης. Πήρε, τότε, το παιδί στα χέρια του και είπε: “Να ο βασιλιάς σας” και του έδωσε το όνομα Χαρίλαος γιατί όλοι χάρηκαν που ο Λυκούργος έδειξε έμπρακτα πόσο έντιμος και δίκαιος ήταν. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους,/ κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται./ Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους Αρλεκίνους!/ Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται./ Δεν έχεις, Όλυμπε, Θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα/ ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι/ κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα/ των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι./ Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι/ και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι/ λύκοι κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι/ και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!”.
Από το ποίημα “Γύριζε” του Κωστή Παλαμά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-66/#ixzz2uWIE2Avc
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Κι αφού δεν μ’ ενθουσιάζει καμιά νέα ιδέα, αφού νιώθω μπουχτισμένος από τα λόγια που δεν τα κάνουν πράξεις οι ρήτορες… να ταξιδεύω θέλω…Και μες απ’ όλη αυτήν τη λογική, νομίζω πως τώρα πια γνωρίζω τον προορισμό που βρίσκεται σίγουρα μακριά από το «καρναβάλι ετούτο» και να με συμπαθάτε…

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ/ στο καρναβάλι ετούτο

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ/ στο καρναβάλι ετούτο μόνο μια απόχη να τρυγώ/ της θάλασσας την πονηριά/ και της σιωπής τον πλούτο./
Bάρα καλή, βάρα γερή/ μια ντουφεκιά ζαχαρωτή/ κι άσε να νοιώσει η γαλαρία/ του χαρτοπόλεμου τη βία./
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ/ τη λογική απαρνιέμαι,/ μ” ένα σαράκι αρμένικο/ για δρόμους που δε θέλησα/ στις χαραυγές ξεχνιέμαι./
Bάστα το νου, βάστα το νου/ να μην γκρινιάξει του καιρού/ πού “φτιαξε με τον πόνο κλίκα/ και τσιγκουνεύεται στη γλύκα.
(“Στις χαραυγές ξεχνιέμαι”,
στίχοι, μουσική: Θ. Παπακωνσταντίνου)

Δεν ξέρω πού να το… πάω σήμερα!
Ανοίγω πλατιά τα μάτια και διαβάζω τις ειδήσεις!
Ρίχνω μια γρήγορη ματιά σε κάποια site! Κενό…
Τι να πεις για όσα πονάνε και ποιος ο λόγος να μιλήσεις για τ’ ανούσια… μόνο και μόνο για να πεις κι εσύ!
Ακούω μουσική…!
«Ισως κάτι προκύψει μέσα από τις νότες, από τα λόγια, από την αίσθηση, την αύρα της», σκέφτομαι!
«Iσως, όμως και να με κάνει να ξεχαστώ από πράγματα και εικόνες που κτυπούν στα μηλίγγια που έμαθαν να κρατούν γερά τις αντιστάσεις βάζοντας φρένο…».
Πού να τρέχει ο λογισμός, μεσημέρι Τρίτης… άραγε! Ενα απ’ αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα που “κατατρέχουν” όσους στις χαραυγές ξεχνιούνται για τους οποίους τραγουδά ο Χαρούλης!
…Και συνεχίζω να πληκτρολογώ, δίχως παύσεις, προς ένα από εκείνα “τα κείμενα των στιγμών” μιας ζωής που σημειώθηκε για να χωρεί στα όρια του νου του αρμενιστή!
…Ταξιδεύοντας λοιπόν!
Κι αφού δεν μ’ ενθουσιάζει καμιά νέα ιδέα, αφού νιώθω μπουχτισμένος από τα λόγια που δεν τα κάνουν πράξεις οι ρήτορες… να ταξιδεύω θέλω…
Και μες απ’ όλη αυτήν τη λογική, νομίζω πως τώρα πια γνωρίζω τον προορισμό που βρίσκεται σίγουρα μακριά από το «καρναβάλι ετούτο» και να με συμπαθάτε…
«Μάσκα δεν έχω να γυρνώ» ανάμεσα σε χρωματισμένα κομφετί και σερπαντίνες πολύχρωμες που ρίχνονται από παντού “τώρα που είναι οι μέρες τους”, καλώντας με σε μια γιορτή που όμως δεν με γοητεύει!
Ναι, είμαι πια σίγουρος!

Χανιώτικα νέα (26.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/maska-den-echo-na-girno-sto-karnavali-etouto/#ixzz2uS5ncUyC
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ των ποιητών… Τα ποιήματα της Αλληλεγγύης, έτσι όπως λειτουργεί, όταν λειτουργεί. Τα ανελέητα ρητορικά ή μη ερωτηματικά. Τα ονόματα και οι πατρίδες που χάνονται στην πορεία. Το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να επιμένει ν’ αναζητά τη μοίρα του κάτω απ’ τον ήλιο. Ο μετανάστης της διπλανής πόρτας, μα και του πρώτου παγκακιού που θα συναντήσουμε. Εμείς μετανάστες στον τόπο μας…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Σκίτσο:emprosnet.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΑΝΕΛΕΗΤΟ το χνώτο της πείνας στο στόμα/ μαστιγώνει την ανάσα κι απόψε” γράφει για έναν μετανάστη η Χανιώτισσα ποιήτρια Πόπη Γαβριλάκη – Λαμπρινέα. Για έναν μετανάστη που είχε και όνομα και πατρίδα και που κάπου κάποτε χάθηκε, αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί, ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι του, ένα χαμόγελο, τη μοίρα του στον ήλιο. Ποιοι κατατρέχουν την πατρίδα του Χασάν; Ποιοι κατατρέχουν τη δική μας πατρίδα;

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ των ποιητών… Τα ποιήματα της Αλληλεγγύης, έτσι όπως λειτουργεί, όταν λειτουργεί. Τα ανελέητα ρητορικά ή μη ερωτηματικά. Τα ονόματα και οι πατρίδες που χάνονται στην πορεία. Το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να επιμένει ν’ αναζητά τη μοίρα του κάτω απ’ τον ήλιο. Ο μετανάστης της διπλανής πόρτας, μα και του πρώτου παγκακιού που θα συναντήσουμε. Εμείς μετανάστες στον τόπο μας…

ΜΕΧΡΙ και η ελονοσία έκαμε την επανεμφάνισή της ύστερα από 40 χρόνια στην Ελλάδα σύμφωνα με μια έρευνα από καθηγητές δύο Πανεπιστημίων της Αγγλίας. Κατά τ’ άλλα η κατάθλιψη αυξήθηκε περίπου δυόμισι φορές, οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 45%, η βρεφική θνησιμότητα κατά 43%, ενώ τα κρούσματα AIDS και φυματίωσης υπερδιπλασιάστηκαν. Πράγμα που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει. Η κρίση βλάπτει σοβαρά την υγεία και σε πολλές περιπτώσεις σκοτώνει και μάλιστα εν ψυχρώ.

ΔΕΝ ΘΑ πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη! Μια απ’ τις πολλές ατάκες του Σάκη Μπουλά απ’ την εποχή του “Αχ, Μαρία” που θα μείνει να μας θυμίζει και πως μπορούμε να προσεγγίζουμε την αθανασία. Με τους ζωντανούς λογιζόμαστε όταν πεθάνουμε, μέσα απ’ τα έργα και τα λόγια μας, στη μνήμη των περιλειπομένων. Αχ, Σάκη με τα ωραία σου!

“ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ, μα και δήμαρχο, τσοι πλεια καλά ψηφίστε/ τσι κουμπαριές και κόμματα στην μπάντα να τ’ αφήστε”. Απ’ τον πρώτο… κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη η συμβουλή, καλά το καταλάβατε. Ποιοι είναι οι πλεια καλοί; Μα αυτοί που θα εκλεγούν τελικά. Κατά τ’ άλλα και σε τελευταία ανάλυση: “Τα πορτοκάλια του χωριού γεμίζουνε βαπόρι/ ό,τι λογής είν’ ο δήμαρχος είναι κι οι ψηφοφόροι”.

“ΒΑΔΙΖΑΝΕ μαζί -τι σύμπτωση!-/ μια μικρή κοπελίτσα: η Αλήθεια και μια γριά εκατόχρονη η Πλάνη/ Κι όλος ο κόσμος, με σπουδή, νιώθοντας χρέος και τιμή κι αγάπη/ άνοιγε δρόμο στη γριά με υποκλίσεις/ Τότε κατάλαβα, πως/ δεν υπάρχει τίποτα πιο σεβαστό/ από μια παλιά ένδοξη πλάνη”. (Από το “Ψηφιδωτό” Δεύτερη σειρά του Ιάσονα Ευαγγέλου).

ΤΙ ΗΘΕΛΑ εγώ να το γράψω ότι από οχτάρα πηγαίνει κάθε βδομάδα ο Δικέφαλος Αετός το περασμένο Σάββατο! Δεν έσπαγε εκείνη την ώρα η μύτη του μολυβιού και να μην έβρισκα ξύστρα για να το ξύσω! Δεν είχε, τρόπος του λέγειν, στεγνώσει το μελάνι και να σου η Θύελλα Ραφήνας, απ’ το πουθενά μας την έκανε! Ακούς εκεί η Θύελλα Ραφήνας, Μήτσο!

Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ για να μετριάσει τη φιλαργυρία των συμπολιτών του, κατάργησε τα χρυσά και ασημένια νομίσματα και καθιέρωσε τα σιδερένια, τα οποία είχαν μεγάλο βάρος και πολύ μικρή αγοραστική αξία. Ετσι κανένας δεν μπορούσε να συγκεντρώσει μεγάλα χρηματικά ποσά, αφού χρειαζόταν τεράστιες αποθήκες και ήταν σχεδόν αδύνατο να έχει μαζί του έστω και μικρά ποσά, γιατί το βάρος τους ήταν δυσανάλογα μεγάλο. Κανένας πια δεν επιθυμούσε να κλέψει ή να αρπάξει ή να δωροδοκηθεί. Ομως, έτσι σταμάτησε και το εμπόριο με τις άλλες ελληνικές πόλεις, γιατί κανένας έμπορος δεν ήθελε να ανταλλάξει τα προϊόντα του με νομίσματα που δεν είχαν καμιά αξία (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Δεν γνωρίζω από ιστορία/ ποιος κατατρέχει την πατρίδα σου/ ποιος τη δική μου πατρίδα/ ποια οργή σφίγγει γροθιές και σιγοκαίει τα μάτια/ Το όνομά σου μόνο αναγνωρίζω, Χασάν/ στη ζεστή εναλλαγή συμφώνου – φωνήεντος/ εύηχο, κοντινό και οικείο/ Η σπίθα που άναψε στο βάθος/ των μαύρων ματιών, ξανασβήνει/ αγκομαχεί το γέλιο/ γκαπ γκουπ το τσαπί, στάζει ο ιδρώτας/ και μαλακώνει το λίγο ξερό χώμα/ Οσες κουβέντες κι αν πω/ όσα ποιήματα κι αν σου αφιερώσω/ ανελέητο το χνώτο της πείνας στο στόμα/ μαστιγώνει την ανάσα κι απόψε”.
Από το ποίημα “Χασάν” της Πόπης Γαβριλάκη – Λαμπρινέα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-65/#ixzz2uM9CftR1
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Εξ αδιανεμήτου πλούτος για τον τόπο μας και το έργο που προσφέρει η Ενωση Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας, που έκοψε την προπερασμένη Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου, στον “Μαχαλά” του Κουμ Καπί, την πρωτοχρονιάτικη πίτα της. Από ιδρύσεώς της, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα.(Στη φωτογραφία ο πρόεδρος της Ένωσης Δημήτρης Νικολακάκης μς τα μ΄΄ελη του Δ. Σ. Άννα Μακράκη Καρέλλα και Ζαχαρένια Σημανδηράκη)

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Εξ αδιανεμήτου πλούτος 

Εξ αδιανεμήτου πλούτος για τον τόπο μας και το έργο που προσφέρει η Ενωση Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας, που έκοψε την προπερασμένη Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου, στον “Μαχαλά” του Κουμ Καπί, την πρωτοχρονιάτικη πίτα της. Από ιδρύσεώς της, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα. Με πρώτο πρόεδρο τον υπέροχο πνευματικό άνθρωπο, μακαριστό σήμερα Γεώργιο Καψωμένο, μέχρι τον σημερινό, τον “συνήθη ύποπτο” των περισσότερων εκδηλώσεων που γίνονται τα τελευταία χρόνια στην πόλη μας, τον συγγραφέα – ιστορικό ερευνητή Δημήτρη Νικολακάκη και με ενδιάμεσους, τον διαπρεπή δικηγόρο – συγγραφέα Στρατή Παπαμανουσάκη, την αξέχαστη δασκάλα και ξεχωριστή συγγραφέα Κατίνα Χρυσουλάκη – Πάτερου και τους καταξιωμένους πατριάρχες της Δασκαλοσύνης και για το ιδιαίτερα σημαντικό πνευματικό τους έργο Βασίλη Χαρωνίτη και Σταμάτη Αποστολάκη. Το παρόν, όταν πατά στέρεα στο παρελθόν, μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Η βασική σκέψη που ερχόταν και ξαναερχόταν στο μυαλό μου, κατά τη διάρκεια της εν λόγω συνεστίασης. Ενθυμούμενος τους παλαιότερους των ημερών μας Χανιώτες πνευματικούς δημιουργούς που βρίσκονται τώρα στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, συμμετέχοντας σ’ αυτό το καθιερωμένο ετήσιο συμπόσιο της χαράς… Ναι, είναι αλήθεια ότι οι λεγόμενοι άνθρωποι του πνεύματος δημιουργούν και για τον εαυτό τους, από εσωτερική ανάγκη· πρωτίστως, ωστόσο, τους άλλους, σε μια προσπάθεια επικοινωνίας έχουν στον νου τους. Κοινωνικό γεγονός (fair -social) έχει χαρακτηρίσει την ποίηση, με δεδομένο ότι ο ποιητής χρησιμοποιεί τη γλώσσα στη βασική κοινωνική της αποστολή που είναι η επικοινωνία, ο Γάλλος γλωσσολόγος F. de Saussure. Κοινωνικό γεγονός όμως, είναι και κάθε μορφή τέχνης. Εξ αδιανεμήτου πλούτος για τον τόπο μας, μ’ αυτήν την έννοια όλα τα έργα τέχνης, αλλά και το έργο που επιτελεί η Ενωση Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας, λοιπόν. Μια Ενωση με έντονη παρουσία στο πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου μας…

Εκ στόματος νηπίων…
“Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων καταρτίσω αίνον…”, “εάν ημείς σιωπήσωμεν οι λίθοι κεκράζονται”… Αυτές οι δύο ευαγγελικές φράσεις μου ήρθαν στον νου την περασμένη Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου, διαβάζοντας το κύριο θέμα που είχε η εφημερίδα μας εκείνη την ημέρα σχετικά με τις αντιδράσεις για τη σχεδιαζόμενη από τους Αμερικανούς καταστροφή μέρους του χημικού οπλοστασίου της Συρίας στη Μεσόγειο, δυτικά της Κρήτης. “Εν τω μεταξύ, το δικό τους ξεχωριστό μήνυμα έστειλαν χθες λιλιπούτειοι διαδηλωτές στο Ηράκλειο (φωτ.) απαιτώντας ένα μέλλον χωρίς τοξικές παρενέργειες”, διαβάζω, μεταξύ των άλλων, στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας μας, που έχει εκτενές ρεπορτάζ για την πανευρωπαϊκή διάσταση που έχουν πάρει οι αντιδράσεις σχετικά με τη σχεδιαζόμενη καταστροφή. Ανοίγω παρένθεση μόνο και μόνο για να πω, γιατί “χάρη που δε λογίζεται μηδέ μισθό δεν είναι”, ότι τα “Χανιώτικα νέα” ανέδειξαν κατ’ αποκλειστικότητα το περί ου ο λόγος θέμα και την κλείνω αμέσως. “Σήμερα τα παιδιά με την ενέργειά τους κατ’ αρχάς μας συγκινούν, εκφράζοντας τη δική τους αγωνία, αλλά και τη δική μας”, είπε στην αρχή των δηλώσεων που έκανε, υποδεχόμενος τα ηλικίας, 2 έως 5 ετών, 100 περίπου παιδιά μαζί με τους γονείς τους, ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης έξω από την Περιφέρεια. Καλά τα είπε, όπως τα είπε, αφού όντως, για να χρησιμοποιήσω ένα ακόμα απόσπασμα των δηλώσεών του, “η προστασία του περιβάλλοντος είτε πρόκειται για στεριά είτε για θαλάσσιο περιβάλλον, αποτελεί μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση”. Το ’χουμε συνειδητοποιήσει αυτό; Ενα το κρατούμενο! Κι αν το ’χουμε, σε ποιον βαθμό το ’χουμε; Καλές οι όποιες μεμονωμένες διαμαρτυρίες και οι όποιες ανακοινώσεις, όπως αυτή του Συνδέσμου των Εφημερίων της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου για παράδειγμα, φτάνουν όμως αυτές, έτσι όπως γίνονται για να αποτραπεί το κακό; “Να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων κατά τρόπο υπεύθυνο για τον τόπο και τη χώρα μας οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι για το θέμα τούτο, έχει ζητήσει με ανακοίνωσή της στις 7 Φεβρουαρίου η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης”. Θα αρθούν ή θα σιωπήσουν περιμένοντας “βουβοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα”, όπως λέει και ο ποιητής “κάποιο θάμα”; Τα παιδιά, τα συγκεκριμένα παιδιά, δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί. Και οι πέτρες με τις κραυγές τους επίσης…

Χανιώτικα νέα (24.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ex-adianemitou-ploutos/#ixzz2uFCreBlA
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Καταευχαριστήθηκαν τα παιδιά της Ε’ τάξης του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου απ’ την επίσκεψη που έκαναν τον περασμένο Νοέμβριο, έχοντας συνοδούς τους δασκάλους των, τον Νίκο Λογοθέτη και τη Σταυρούλα Κοσμά, στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης. Και γιατί εντυπωσιάστηκαν από τις εγκαταστάσεις του, στις οποίες τα ξενάγησε η μουσειοπαιδαγωγός Τζίνα Βασιλάκη, μα και γιατί είχαν την ευκαιρία ύστερα απ’ την παρακολούθηση ενός σχετικού προγράμματος να βρεθούν στο σημείο που πριν από 100 χρόνια έγινε η επίσημη τελετή της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ε΄Τάξη Δημ. Σχ. Χανίων

Ξενάγηση στο Ναυτικό Μουσείο Χανίων

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Καταευχαριστήθηκαν τα παιδιά της Ε’ τάξης του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου απ’ την επίσκεψη που έκαναν τον περασμένο Νοέμβριο, έχοντας συνοδούς τους δασκάλους των, τον Νίκο Λογοθέτη και τη Σταυρούλα Κοσμά, στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης. Και γιατί εντυπωσιάστηκαν από τις εγκαταστάσεις του, στις οποίες τα ξενάγησε η μουσειοπαιδαγωγός Τζίνα Βασιλάκη, μα και γιατί είχαν την ευκαιρία ύστερα απ’ την παρακολούθηση ενός σχετικού προγράμματος να βρεθούν στο σημείο που πριν από 100 χρόνια έγινε η επίσημη τελετή της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Φαίνεται καθαρά αυτό απ’ τις υπέροχες εργασίες (δεν χωρούν δυστυχώς όλες στον Παιδότοπο) που μας έστειλαν τα παιδιά με ταχυδρόμο τον διευθυντή τους, τον Δημήτρη Χαμηλάκη. Εξίσου καθαρά φαίνεται, ωστόσο τόσο η δουλειά της συγκεκριμένης μουσειοπαιδαγωγού, όσο και των δασκάλων τους. Μ’ όποιον δάσκαλο καθήσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις… Συγχαρητήρια σε όλους!

Σας χαιρετώ με αγάπη!
Β.Θ.Κ.

Ακούστε είντα γίνηκε στις δύο του Φλεβάρη
ο Βάσος εξεμπάρκαρε πέρα στο Κολυμπάρι.
Οθωνας Χαρίτος, Ε2

Πριν από χρόνια εκατό έγιν’ η Ενωσή μας
και την Ελλάδα ομόρφυνε, η Κρήτη το νησί μας.
Αλιάνα Μουσκουντάκη, Ε2

Η Ενωση σαν έγινε τσ’ Ελλάδας με την Κρήτη
πολλοί χειροκροτήσανε σε όλο τον πλανήτη.
Δήμητρα Κουριδάκη, Ε2
Η Κρήτη πάντα θα γεννά οπλαρχηγούς κι αντάρτες
μαυροποκαμισάρηδες και μερακλήδες άντρες.
Ιωάννα Κουκουνάκη, Ε2

Ενώθηκε η Κρήτη μας με όλη την Ελλάδα,
η μάνα την εδέχτηκε και γίνανε ομάδα.
Ιφιγένεια Καρακατσάνη, Ε2

[...] Εκεί που καθόμασταν χωριστήκαμε αγόρια – κορίτσια και παίξαμε ένα παιχνίδι, νίκησαν τα κορίτσια. Αλλά δεν πειράζει, την επόμενη φορά θα τις νικήσουμε. Κατεβαίνοντας κάτω μας έδειξαν κάτι τεράστια κοχύλια και άλλα τεράστια οστρακοειδή. Βγαίνοντας έξω πήγαμε εκεί που στα παλαιότερα χρόνια ανέβασαν τη σημαία ο Χατζημιχάλης Γιάνναρης και ο Αναγνώστης Μάντακας. Οταν τελειώσαμε γυρίσαμε κουρασμένοι στο σχολείο.
Ηταν μια τέλεια εκδρομή και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν οι μινιατούρες. Επίσης ένιωσα συγκίνηση που στάθηκα στο ίδιο χώμα που ύψωσαν τη σημαία ο Μάντακας και ο Χατζημιχάλης. Ελπίζω να ξαναπάω.
Αντώνης Προβιδάκης

[...] Οταν μπήκαμε μέσα μας ξενάγησε η κυρία Τζίνα. Μου έκανε εντύπωση το άγαλμα του Ποσειδώνα που δεν είχε τρίαινα και μάτια. Κάποτε λένε πως ένα καράβι το μετέφερε και βυθίστηκε. Μετά από μεγάλες και πολλών χρόνων έρευνες στον βυθό, βρέθηκε. Παίξαμε παιχνίδια και κάναμε ασκήσεις, είδαμε μινιατούρες.
Στο Ναυτικό Μουσείο υπήρχε και ένας καινούργιος χώρος και επειδή ήμασταν πολύ καλά παιδιά, η κυρία Τζίνα μας υποσχέθηκε να μας ξεναγήσει στον χώρο αυτό.
Μπαίνοντας μέσα αντικρύσαμε όλα τα πλάσματα της θάλασσας, ένα καρχαρία που έμοιαζε να είναι ολοζώντανος, διάφορα οστρακοειδή και ένα καβούκι χελώνας που ήταν τεράστιο. [...]
Μετά από όλη την ξενάγηση πήγαμε στο κάστρο του Φιρκά όπου υψώσανε τη σημαία ο Χατζημιχάλης Γιάνναρης και ο Αναγνώστης Μάντακας. Μετά απ’ όλα αυτά ένιωσα ευγνωμοσύνη και σεβασμό για τους προγόνους μου που αγωνίστηκαν. Πέρασα πολύ ωραία!
Ελευθερία Μπουριδάκη, Ε1

[...] Αργότερα πήγαμε σ’ ένα δωμάτιο που το είχανε φτιάξει πρόσφατα και εκεί μέσα είχε κοχύλια, καρχαρίες, όστρακα και άλλα πολλά.
Μετά από λίγα λεπτά πήγαμε σε μια μεγάλη τηλεόραση και είδαμε μια ταινία που έδειχνε τον Χατζημιχάλη Γιάνναρη και τον Αναγνώστη Μάντακα που ύψωναν την σημαία στο κάστρο του Φιρκά.
[...] Νιώθω πολύ χαρούμενη και συγκινημένη που έπειτα από 100 χρόνια, βρέθηκα κι εγώ εκεί που οι πρόγονοί μου υψώσανε τη σημαία την ελληνική, για να είμαι τώρα κι εγώ ελεύθερη και περήφανη.
Βαγγελιώ Κουριδάκη Ε1

[...] Πήγαμε σ’ ένα χώρο που είχε μια γιγαντιαία τηλεόραση και εκεί μας έδειξαν τα γεγονότα σχετικά με την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Επίσης πήγαμε σ’ αυτόν που φτιάχνει τα καράβια και μας είπε ότι φτιάχνονται με ξύλο, κομμάτι – κομμάτι και μας είπε ότι το ένα καράβι χρειάζεται 3 χρόνια για να φτιαχτεί.
Μακάρι την επόμενη φορά που θα πάω, ελπίζω να έχουν φτιάξει καινούργιους χώρους, για να τους εξερευνήσω.
Χάρης Βρουχάκης, Ε1

[...] Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το χώρο της τηλεόρασης κι είδαμε μια ταινία όπου μιλούσε για όλα τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Μάθαμε για το Βασιλιά Γεώργιο Α’ όπως και για τους Χατζημιχάλη Γιάνναρη και Αναγνώστη Μάντακα. Στη συνέχεια παίξαμε ένα παιχνίδι με ερωτήσεις. Μετά συνεχίσαμε και πήγαμε κι είδαμε τον τεχνίτη που έφτιαχνε τις μινιατούρες. Ο τεχνίτης εκεί μας είπε ότι για να φτιάξει μια μινιατούρα χρειάζεται 3 χρόνια. Εκεί τελείωσε η ξενάγηση στο Μουσείο.
Στη συνέχεια κάναμε μια βόλτα στο κάστρο του Φιρκά. Εκεί ένιωσα ευγνωμοσύνη, συγκίνηση και σεβασμό για αυτούς που πολέμησαν για να είμαι εγώ ελεύθερος και Ελληνας.

Βαγγέλης Αποστολάκης, Ε1

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/xenagisi-sto-naftiko-mousio-chanion/#ixzz2u8jLaird
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΗ ΦΩΤΕΡΑΔΑ του κεριού, τη δροσεράδα του νερού, τη νοστιμάδα του ψωμιού, τη νοστιμάδα του φαητού, να ’χει η ψυχή σας,αφέντη μου, μάνα μου, αδέρφια μου. Κι ο Θεός να συγχωρέσει των αδικοσκοτωμένων, των αδικοχαμένων, των θαλασσοπνιγμένων, των αβάφτιστων παιδιών κι ούλων των Χριστιανών… Ψυχοσάββατα, σήμερα!

Δείτς περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΚΑΛΟΤΥΧΟΙ οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρα της ζωής”, μας λέει στη “Λήθη” του ο ποιητής. Ψυχοσάββατο σήμερα, του Ψυχού, όπως έλεγε η μάνα μου, χθες, και η σκέψη μας πήγαινε και στους “αποθαμένους” μας. Ανάβοντας ξεχωριστά για τον καθένα τους κερί στο μανουάλι της μνήμης. Και ιδού επανέρχονται! Ετσι ως υπήρξαν. Ακέραιοι και ωραίοι, όπως τους θυμόμαστε στις καλύτερες στιγμές τους.

ΤΗ ΦΩΤΕΡΑΔΑ του κεριού, τη δροσεράδα του νερού, τη νοστιμάδα του ψωμιού, τη νοστιμάδα του φαητού, να ’χει η ψυχή σας… (αφέντη μου, μάνα μου, αδέρφια μου κ.λπ.). Κι ο Θεός να συγχωρέσει των αδικοσκοτωμένων, των αδικοχαμένων, των θαλασσοπνιγμένων, των αβάφτιστων παιδιών κι ούλων των Χριστιανών…

ΑΞΗΜΕΡΩΤΑ ξυπνούσανε για να ετοιμάσουνε το πιάτο με τα κόλλυβα οι παλιές γυναίκες των χωριών μας χθες, μου θύμισε με τηλεφώνημα που μου έκαμε, ενώ άρχιζα να γράφω τη στήλη ο αναγνώστης Αντώνης Καπαδουκάκης από την Ξώπολη Αποκορώνου. Αυτός μου είπε και την ευχή που έλεγαν κάθε καλήν ημέρα, θυμιάζοντας το πιάτο του φαγητού που έπρεπε να δώσουν στη γειτονιά. Αλλες εποχές εκείνες, άλλες σήμερα…

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι η συνέχιση της διπλωματίας με πολεμικό τρόπο και διπλωματία η συνέχιση του πολέμου με διπλωματικό τρόπο. Η φράση του Κλαούζεβιτς “πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα”, ήταν η βάση για να γράψω τα που έγραψα αρχίζοντας αυτό το “πεταχτό”. Εχοντας υπόψη τα που γίνονται έτσι όπως γίνονται στην Ουκρανία…

“ΚΙ ΕΓΩ θα φτιάξω ΜΗ.ΚΥ.Ο. να τα οικονομήσω/ και την υπόλοιπη ζωή σαν βασιλιάς να ζήσω”. Καλά το καταλάβατε! Ο Ηλίας ο Σταματάκης (ποιος άλλος;) είναι αυτός που θέλει να φτιάξει μια ακόμα Μη Κυβερνητική Οργάνωση για να τα οικονομήσει και να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του σαν βασιλιάς. Δεν είσαι άξιος γι’ αυτά τα πράγματα εσύ Ηλία!

“ΑΠΟ ΚΑΝΑΡΑ σε κανάρα”, σαν “ελεύθερο πουλί” που ήταν του άρεσε “να πετάει” του Χρηστάκη (τι τραγουδιστής!) όπως μας έλεγε με τη μοναδική φωνή του. Από οχτάρα σε οχτάρα πηγαίνει κάθε βδομάδα ο Δικέφαλος Αετός, τελευταία εφέτος στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Από τον γνωστό φ(θ)ανατικό Αεκτζή γείτονα μου τον Μήτσο η επισήμανση…

ΧΡΗΣΤΟ Μαχαιρίδη, εκδότη – ποιητή, Χανιά: Καλοτάξιδο το νέο όμορφο δεκαεξασέλιδο διμηνιαίο έντυπο πολιτικού, σατιρικού, φιλολογικού και ιστορικού ενδιαφέροντος με τίτλο “Ο σκορπιός” που “έβγαλες” στην κυκλοφορία. Στέκομαι, προσώρας, μόνο στην τελευταία φράση του κύριου άρθρου σου με τίτλο “Αφύπνιση” όπου γράφεις: “Ας κατοικήσουμε στις πληγές της πολιτικής μας ιστορίας και του πολιτισμού μας αναζητώντας Θεσπιείς”. Χαίρομαι που θεωρείς κι εσύ δεδομένη την ύπαρξή τους, Χρήστο!

ΛΕΝΕ ότι, όταν κάποιος Αθηναίος συζητούσε με τον Ανταλκίδα (Σπαρτιάτη ναύαρχο, που έδρασε το πρώτο μισό του 4ου αι. π.Χ.) περί ανδρείας και του είπε: “Εμείς πολλές φορές σας διώξαμε από τις όχθες του Κηφισού”, ο Ανταλκίδας αποκρίθηκε: “Εμείς όμως ποτέ δεν σας διώξαμε από τις όχθες του Ευρώτα”. Παρόμοια απάντηση έδωσε κι ένας άσημος Σπαρτιάτης σε κάποιον Αργείο, όταν αυτός του είπε: “Πολλοί δικοί σας είναι νεκροί στην Αργολίδα” κι εκείνος του αποκρίθηκε: “Κανένας όμως από σας στη Λακωνία”. Και ο Αγησίλαος συνήθιζε να λέει ότι “ποτέ καμιά γυναίκα από τη Λακωνία δεν είδε εχθρικό καπνό”. Ωστόσο, επί της εποχής του, για πρώτη φορά, η Σπάρτη πολιορκήθηκε από εχθρό, τους Θηβαίους. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε/ την πίκρα της ζωής. Οντας βυθήσει/ ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει/ μη τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ’ναι/ Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε/ στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση/ μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει/ α’ στάξει δάκρυ όθε αγαπάνε/ Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται/ διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι/ πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται -/ Α’ δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι/ τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν/ θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν”.
Το ποίημα “Λήθη” του Λορέντζου Μαβίλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (22. 02. 2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-64/#ixzz2u4QOovom
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Δεν υπάρχει χειρότερος πόλεμος απ’ τον εμφύλιο. Το ’χει παίξει αρκετές φορές στη μακραίωνη ιστορία της και η Ελλάδα αυτό το “παιχνίδι”. Κι αν το πληρώσαμε σε αίμα και σε δάκρυα. “Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη”, για να χρησιμοποιήσω τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΧΕΙΜΩΝΑ ακόμα δείχνει το ημερολόγιο, ωστόσο, άνοιξη με ολίγο καλοκαίρι μου φαίνεται ότι έχουμε. Ανεβασμένη αισθητά η θερμοκρασία, διάφανος ο ουρανός, ήρεμη η θάλασσα. Τα φαινόμενα απατούν θα μου πείτε. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Στη γωνία μας περιμένει ο Μάρτης ο κακός παλουκοκαύτης! Εδώ είμαστε για να δούμε τι θα δούμε…

Ο ΚΑΛΟΣ μας ο καιρός, κυριολεκτικά, ο κακός μας ο καιρός μεταφορικά. Βαβέλ ο κόσμος, βαβέλ η ζωή μας κι άντε να βρεις την άκρη του νήματος.

ΤΟ ΚΙΕΒΟ πνιγμένο στο αίμα μετρά τους νεκρούς του. Οι μεν από τη μια μεριά, οι δε από την άλλη. Κατά που τους τοποθέτησαν εκείνοι που έχουν τους λόγους των να τους τοποθετήσουν έτσι. Για το καλό της Ουκρανίας… Δεν υπάρχει χειρότερος πόλεμος απ’ τον εμφύλιο. Το ’χει παίξει αρκετές φορές στη μακραίωνη ιστορία της και η Ελλάδα αυτό το “παιχνίδι”. Κι αν το πληρώσαμε σε αίμα και σε δάκρυα. “Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη”, για να χρησιμοποιήσω τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη.

ΕΛΛΑΣ Ελλήνων Χριστιανών καθολικώς διαμαρτυρομένων… Το ένα φέρνει το άλλο. Και η φράση αυτή του Γεωργίου Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας, στον νου μου. Ισχύει και σήμερα. Εν μέση (κατ’ όνομα;) δημοκρατία. Οι πάντες διαμαρτύρονται για τα πάντα.

ΑΛΛΟΣ ο ρόλος του προπέτη κι άλλος του δημιουργού, καμιά αντίρρηση. Εύκολος ο ρόλος του πρώτου, δύσκολος, πολύ δύσκολος, ο ρόλος του δεύτερου κι άντε να τον μάθεις…

“ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ τα γλυπτά με δόλο τα ’χουν κλέψει/ ποιος Αγγλος θα λογικευτεί να μας τα επιστρέψει”. Από τη μαντιναδολόγο μας τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη η μαντινάδα. Απού θυμάται χαίρεται κι απού χαρεί θυμάται… Μόνο που με το “σας” και με το “σεις” δουλειά δεν γίνεται Νεκταρία!

ΕΝΤΟΛΗ Σαμαρά! Οπως λέγαμε μια φορά “Εντολή Νομάρχου” ή “βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα”. Να δείτε που και όταν αφήσει με το καλό ο Σαμαράς την πρωθυπουργική καρέκλα η εντολή του θα μείνει εκεί. Εντολή Σαμαρά κι αυτό, η τελευταία του εντολή.

“Η ΕΝΑΛΛΑΓΗ της ελπίδος με την απελπισίαν εν τη ψυχή αποτελεί το δεινότερον των μαρτυρίων· κάποιος μέσος όρος μεταξύ θανάτου και ζωής ή κάποιο νέον είδος θανάτου”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΜΑΖΙΚΟ και ταυτόχρονα ηχηρό το μήνυμα που έστειλαν προχθές απ’ την πλατεία Βάθη οι αγρότες. Σε ρόλο “Μπαινάκη – Βγαινάκη” η κυβέρνηση. Εδώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, με τους αγρότες θ’ ασχολούμαστε τώρα;

EΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να γράφει τη δική της ιστορία η στήλη του Εννιαχωριανού (Γιάννη Μαλαξιανάκη) και του Σφηναριώτη Γιώργου Καμβυσέλλη στην εφημερίδα μας. Ωστόσο, από χθες… προσέλαβαν και διαιτητή για τους “στημένους” καβγάδες τους…. Συνεχίστε παιδιά!

Ο ΠΥΡΡΟΣ μετά τις απανωτές αποτυχίες που είχε στη Σικελία επέστρεψε στον Τάραντα και προσπαθούσε να βρει τρόπο να φύγει για την Ηπειρο, χωρίς να συγκρουστεί ξανά με τους Ρωμαίους. Εστειλε τότε γράμματα σε βασιλιάδες και κυρίως στον Αντίγονο Γονατά, βασιλιά της Μακεδονίας, και ζητούσε στρατό και χρήματα. Οταν επέστρεψαν οι αγγελιαφόροι του με τις απαντήσεις, δεν άνοιξε τις επιστολές, αλλά διέδωσε ότι όλοι του έστελναν βοήθεια. Ο ίδιος, μάλιστα, έδειχνε απόλυτα ικανοποιημένος. Οι Ταραντίνοι χάρηκαν, γιατί έβλεπαν ότι θα μπορούσαν να πλήξουν τους εχθρούς τους, ενώ αντίθετα οι Ρωμαίοι θορυβήθηκαν. Μέσα στη σύγχυση που δημιουργήθηκε από τις ψεύτικες διαδόσεις ο Πύρρος με τον στρατό του αποχώρησαν ανενόχλητοι. Αν άνοιξε ποτέ τις επιστολές, κανένας δεν το ξέρει. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Της Βαβέλ τον πύργο/ τον υψώσαμε ως τ’ άστρα./ Ομως δεν καταφέραμε τις ψυχές μας/ να μιλήσουν την ίδια γλώσσα/ πολεμούμε για την Ειρήνη/ μισούμε για την Αγάπη/ σκλαβώνουμε για τη Λευτεριά/ αδικούμε για τη Δικαιοσύνη/ ατιμάζουμε για την Τιμή/ και ο πύργος της Βαβέλ/ όλο και ψηλώνει”.
To ποίημα “Βαβέλ” του Νίκου Νικολόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.02.21014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-63/#ixzz2txOAgnFv
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 “Κάνει να ντυνόμαστε τώρα τις Απόκριες μασκαράδες”; Ρώτησαν με αγωνία μια χρονιά δύο – τρεις κοπελιές του οικοτροφείου θηλέων Καστελίου τον μακαριστό μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη. “Κάνει παιδιά μου, κάνει, αλλά να ντύνεστε μασκαράδες μόνο τις Απόκριες”, η απάντηση του Παππού. 

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΩΡΑ ΚΑΙ δέκα μέρες είμαστε στο Τριώδιο! Τριώδιο κατ’ αρχάς είναι ένα βιβλίο της Εκκλησίας μας που περιλαμβάνει ύμνους οι οποίοι ψάλλονται από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι το Μεγάλο Σάββατο. Περίοδος, ωστόσο, του Τριωδίου, θεωρείται στην Ορθόδοξη παράδοση το 20ήμερο διάστημα από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, μέχρι την Κυριακή της Τυρινής, της Μεγάλης Αποκριάς.

ΣΤΑΔΙΟ προετοιμασίας για τη νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής θεωρεί τις τρεις εβδομάδες του Τριωδίου η εκκλησία μας, όπως φανερώνουν και τα σχετικά τροπάρια. Σαν μέρες χαράς και ξεφαντώματος, σαν μέρες Αποκριάς καθιερώθηκαν, ωστόσο, καθώς οι πατέρες της Εκκλησίας όταν κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να ξεκόψουν τους χριστιανούς από τα ειδωλολατρικά έθιμα υποχώρησαν και τους άφησαν κατά κάποιο τρόπο…. αλιμπερτούς. Σοφοί οι Πατέρες!

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. “Κάνει να ντυνόμαστε τώρα τις Απόκριες μασκαράδες”; Ρώτησαν με αγωνία μια χρονιά δύο – τρεις κοπελιές του οικοτροφείου θηλέων Καστελίου τον μακαριστό μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη. “Κάνει παιδιά μου, κάνει, αλλά να ντύνεστε μασκαράδες μόνο τις Απόκριες”, η απάντηση του Παππού. Κλείνω την παρένθεση.

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, λοιπόν, σήμερα και η τσίκνα – τσίκνα. Γιορτή του οικογενειακού τραπεζιού ήταν και σε κάποιες περιπτώσεις παραμένει το βράδυ της σημερινής μέρας. Καλώς να σμίγουμε και για να συγχωρούμε τους αποθαμένους μας! Οπως έκαναν οι παλιοί μας… Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι κατά των… ευρύτερων καρναβαλικών μαζώξεων που γίνονται σήμερα, όπως αυτή στην πλατεία της Σούδας, για παράδειγμα.

ΑΛΛΑΖΩ θέμα για να πάω στις επερχόμενες εκλογές του Μαΐου. Να φαν κι οι κότες, που λέει ο λόγος, μασκαράδες! Εδώ είναι που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Τέλος πάντων, τέλος πάντων θα       ’ρθει και των Αγίων Πάντων…

ΧΑΡΑΣ ευαγγέλια! Μόνο στον δρόμο που δεν βγήκα προχθές το μεσημέρι και να φωνάζω “Ηρθε, ήρθεεεε!”. Καθόλου μικρό πράγμα να ξαναέχεις ύστερα από 16 (δεκαέξι) μέρες σταθερό τηλέφωνο και Ιντερνετ. Είδες ο ΟΤΕ χαρά που σου χαρίζει;

MIXΑΛΗ ΑΘ. ΓΑΛΑΝΑΚΗ, θεολόγο – καθηγητή, Χανιά: Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για τ’ αντίτυπα του βιβλίου “Το τάξιμό μου” (Εκδοση Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδας Τζαγκαρόλων, Χανιά 2014) του πολυσέβαστου θείου σου, μακαριστού μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη, που είχες την καλοσύνη να μου αφήσεις στου ξαδέλφου σου του Ειρηναίου τις προάλλες. Καταλαβαίνεις τη χαρά των φίλων μου, στους οποίους θα τα δώσω. Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε! Μέσα σ’ όλα τα πάμπολλα άλλα μας το δίδαξε κι αυτό ο Παππούς και με το “Τάξιμό” του!…

ΣΤΗ Σύνοδο τα τελευταία χρόνια, μετά που έγινε πρώτος μετά τον ένα, δεν κάθεται εκ δεξιών. Χαριτολογώντας μας λέει όταν του προτείνουμε τη θέση του “Εγώ είμαι της αριστερής πτέρυγας”. Και όταν στο τέλος της Συνόδου η πλούσια αγάπη του Αρχιεπισκόπου θα παραθέσει το πρόγευμα στην τραπεζαρία της Αρχιεπισκοπής, ο Ειρηναίος παρατηρούμε όλοι μας να τρώει οικολογικά και πολύ λίγο, με κατακλείδα το βραστάρι από τα αρωματικά φυτά της Κρήτης. Πόσο μ’ αρέσει να τον βλέπω να βουτά σ’ ένα ποτήρι με νερό το ψωμί και να το τρώει τόσο απλά ο μεγάλος αυτός άνθρωπος. Μητροπολίτης Πέτρας Νεκτάριος Παπαδάκης (Από το βιβλίο “Μητροπολίτης Ειρηναίος”, Κίσαμος 2008).

“Της Μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα/ Ακου ψυχή μου, Ακου σε πως σε καλούν./ Γύρισε πίσω κι άλλαξε γίνου καλή σαν πρώτα./ Ορθρίζει γαρ το πνεύμα μου προς Ναόν τον Άγιόν σου./ Η σκόνη σέρνει το κορμί στη γη μα η ψυχή μου νοιάζεται κι αναζητά τον Ουρανό σου/ Ναόν φέρων του σώματος όλον εσπιλωμένον/ Η Εκκλησία μου είναι κτισμένη με πηλό/ κι είμαι ένα λουλούδι στην κοπριά ξεφυτρωμένο./ Αλλ’ ως οικτίρμων κάθαρον Ευσπλάχνω Σου Ελέει/ Δε φτάνουνε τα δάκρυα κι οι πικροί λυγμοί/ Μονάχα η χάρη Σου Χριστέ μου πλύνει και πρααίνει”.
To ποίημα “Το τροπάρι της μετάνοιας” του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (20.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-62/#ixzz2trVTGp3E
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Μπορεί εύκολα κάποιος να διακρίνει τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν ανθρώπους ζυμωμένους από καλή μαγιά, ανθρώπους που με μια μοναχά κίνηση, μια πράξη, έναν λόγο τους, αποδεικνύουν ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο! 
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφεο ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Η Στέλλα και η Αφροδίτη της Aνοιξης της Eλπίδας


H Στέλλα κι η Αφροδίτη είναι δύο νέα κορίτσια!
Δύο κορίτσια της Ανοιξης που με όπλα την καλοσύνη και το χαμόγελο, ξεκίνησαν να πορεύονται μες στον κόσμο μας και να τον χρωματίζουν με όλες τις αρετές της νιότης τους, αλλά και την ωραιότητα ενός καθάριου βλέμματος που λείπουν στις μέρες μας, μα δεν ξελείπουν!
Η Αφροδίτη Καλπάκη και η Στέλλα Καλογεροπούλου βρήκαν την περασμένη Κυριακή ένα κινητό τηλέφωνο… τρία κομμάτια κάπου στους Αγίους Αποστόλους! Εξοικειωμένες, όπως όλοι οι νέοι σήμερα με την τεχνολογία, κατάφεραν να το συναρμολογήσουν, βρήκαν τρόπο να επικοινωνήσουν με τον κάτοχό του -τον γράφοντα- για να του το παραδώσουν!
…Συνομιλίες τόσο με τη μητέρα του ενός κοριτσιού όσο και με το ίδιο το κορίτσι για τα απαραίτητα διαδικαστικά· τόπο  όπου θα βρεθούμε και την ακριβή ώρα της συνάντησης!
«Θα είμαι με ένα γκρι αυτοκίνητο…», εγώ.
«Θα είμαστε δύο κορίτσια με ποδήλατα», μου είπε η φωνή στο τηλέφωνο!
Κι όντως ήταν εκεί με τα ποδήλατά τους και περίμεναν!
Σύντομη η συνάντησή μας! Μου παρέδωσαν το τηλέφωνο και όλο ευγένεια, μου είπαν απλά «Δεν θέλουμε τίποτα. Εμείς σκεφτήκαμε να σας το δώσαμε για να μην αγοράσετε ένα καινούργιο!».
Το μόνο που κατάφερα ήταν να δεχτούν να τις φωτογραφίσω! Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί λένε ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις! Λέξεις που δεν θα χωρούσαν εδώ!
…Μπορεί εύκολα κάποιος να διακρίνει τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν ανθρώπους ζυμωμένους από καλή μαγιά, ανθρώπους που με μια μοναχά κίνηση, μια πράξη, έναν λόγο τους, αποδεικνύουν ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο! Ειδικά όταν πρόκειται για νέα παιδιά, η παραπάνω διαπίστωση σε κάνει να αισιοδοξείς και να χαίρεσαι που οι γονείς τους τούς έχουν δώσει σωστά παραδείγματα, καλές αρχές!
Σας ευχαριστώ πολύ κι απ’ εδώ, Στέλλα και Αφροδίτη.

Χανιώτικα νέα (19.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/eithivola-ke-mi/#ixzz2tlzDpvtF
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΖΥΜΩΣΕΙΣ… Τριβές… Ζυμώσεις μετά τριβών… Τριβές μετά ζυμώσεων. Εκεί που περιμένεις να βγει κρασί, βγαίνει ξίδι… Απαραίτητος πάντα ο μεταμουσουβλίτης! Για τις δημοτικές εκλογές βασικά μιλούσαμε, στην… οινολογία το γύρισε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Καλά κρασιά!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ νίκες στη μάχη κατά του καρκίνου της παιδικής ηλικίας έκανε λόγο, μιλώντας στην εφημερίδα μας πριν από τρεις μέρες (Σάββατο 15 Φεβρουαρίου), με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Κατά της κακιάς αυτής αρρώστιας, ο πρόεδρος του Συλλόγου “Ορίζοντας” Σπύρος Αδοντάκης. Για να ’ρχεται σε περισσότερες περιπτώσεις ύστερα απ’ την μπόρα το ουράνιο τόξο. Οπως ήρθε στην περίπτωση που περιγράφει η Ευδοκία στο βιβλίο της “Ο Ευτύχης και το ουράνιο τόξο”. Εξαρτάται κι απ’ τον καθένα μας αυτό…

ΟΤΑΝ ΔΙΨΑ η αυλή σου, όξω νερό να μην πετάς… Ας το έχουμε κι αυτό στο υπόψη. Δεν μπορείς να λες ότι αγαπάς τους μακρινούς και τους άγνωστους, αν δεν αγαπάς πρώτα τους κοντινούς και τους γνωστούς. Και βέβαια δεν μπορείς να λες ότι αγαπάς τους άλλους, αν δεν αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. “Αγάπα τον πλησίον σου ως σ’ εαυτόν”, είπε ο Χριστός.

ΖΥΜΩΣΕΙΣ… Τριβές… Ζυμώσεις μετά τριβών… Τριβές μετά ζυμώσεων. Εκεί που περιμένεις να βγει κρασί, βγαίνει ξίδι… Απαραίτητος πάντα ο μεταμουσουβλίτης! Για τις δημοτικές εκλογές βασικά μιλούσαμε, στην… οινολογία το γύρισε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Καλά κρασιά!

ΡΑΝΤΕΒΟΥ στην Αθήνα δίνουν και οι αγρότες των Χανίων… Μαζί τους χωρίς κανέναν αστερίσκο. Παιδιά της αγροτιάς και της εργατιάς είμαστε οι περισσότεροι. Μην ξεχνιόμαστε και μην τους ξεχνούμε.

ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ η νίκη του δάκου σχεδόν σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε την περυσινή ελαιοκομική περίοδο. Είναι ανίκητος; Οχι, βέβαια! Απλώς δεν τον πολεμούμε όταν πρέπει κι όπως πρέπει και τον αφήνουμε να κάνει τα δικά του.

ΔΕΚΑΤΗ πέμπτη μέρα χωρίς σταθερό τηλέφωνο σήμερα; Ελπίζοντας στο θαύμα (γράφω τα “πεταχτά” μεσημέρι Δευτέρας) μου προέκυψε ερωτηματικό. Λέτε;

ΤΡΕΙΣ χανιώτικες ομάδες στη.. μικρομέγαλη κατηγορία… Παίζει κι αυτό το ποδοσφαιρικό σενάριο την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Αν πέσει ο Α.Ο. Πλατανιάς, μείνει εκεί που είναι ο Α.Ο. Χανίων και ανεβεί ο Κισσαμικός. Το ιδανικό βέβαια είναι να μείνει, εκεί που είναι ο πρώτος και ν’ ανεβούν οι δύο άλλοι. Με τη βοήθεια της Παναγιάς και οι τρεις.

ΓΙΑΝΝΗ Αποστ. Γιαννουδάκη, συντ. συμβολαιογράφο – συγγραφέα, Χανιά: Ανοιξα τυχαία, από περιέργεια στη μέση περίπου, το 340 σελίδων βιβλίο σας “Τρεις μύθοι και μια ιστορία”, που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε μαζί με “Το σταυροδρόμι” και την “Εξομολόγηση”, που επίσης κυκλοφορήθηκαν πρόσφατα και με συνεπήρε ο “φτερωτός” απαρτισμένος λόγος σας για ώρα πολλή. Αυτό που με εντυπωσίασε πάντως περισσότερο είναι το ό,τι δε διστάζετε να σκάβετε μέσα σας και να βγάζετε στο φως τα πάντα όλα μ’ έναν μοναδικό “γιαννουδάκειο” τρόπο. Χάρηκα ιδιαίτερα για τη γνωριμία της γραφής σας.

ΚΑΠΟΤΕ ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να ζητήσει χρήματα από τους φίλους του γιατί το βασιλικό ταμείο ήταν άδειο. Από τον στρατηγό Ευμένη, που εκτελούσε και χρέη γραμματέα, ζήτησε 300 τάλαντα. Ο Ευμένης, που φαίνεται ότι ήταν τσιγκούνης, προσφέρθηκε να δώσει μόνο 100. Ο Αλέξανδρος τα δέχτηκε, ενώ ταυτόχρονα έδωσε εντολή να βάλουν φωτιά στη σκηνή του Ευμένη για ν’ αποκαλυφθεί η μικρόψυχη συμπεριφορά του. Πράγματι αποκαλύφθηκε ότι στη σκηνή υπήρχε χρυσάφι και ασήμι που έλειωσε από τη φωτιά και το βάρος του δεν ήταν λιγότερο από 1.000 τάλαντα. Ο Ευμένης ξεσκεπάστηκε, αλλά ο Αλέξανδρος έχασε όλη την αλληλογραφία του και υποχρεώθηκε, κατόπιν, να ζητήσει από όλους τους στρατηγούς, τους σατράπες και τους βασιλιάδες να του στείλουν αντίγραφα όλων των επιστολών που είχε ανταλλάξει με αυτούς. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. Σαββάλας).

Με το κεφάλι ξένο/ στο υπόλοιπό του σώμα/ στους ώμους μόλις στηριγμένο/ φαλακρό, έφηβος – γέρος/ δεκαεπτά χρονών, τρικλίζοντας/ το βλέμμα περιφέρει/ με κάποιο ίχνος έπαρσης/ ψηλά, ζητώντας διέξοδο/ άραγε ως πού θα έφτανε ψηλά/ αν δεν ερχόταν το ταβάνι/ να το σταματήσει;/ Πλάι του η μάνα/ συντονίζει το περπάτημα/ κρατώντας με το ένα χέρι τον ορό/ παλεύοντας με το άλλο/ μάταια να τιθασεύσει/ μια μπούκλα στη συρμάτινη φουρκέτα/ κι όλο κοιτώντας χαμηλά/ πιο χαμηλά, το πάτωμα/ σχεδόν διαπερνώντας/ τόσο που ντρέπεται για τα πυκνά μαλλιά της”.
To ποίημα “Χημειοθεραπεία” της Αγγελικής Σιδηρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (18.02.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-61/#ixzz2tftoSjEh
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook