ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Ο πρίγκηπας Γεώργιος είχε οριστεί ύπατος Αρμοστής Κρήτης και τον Δεκέμβρη του 1899 έφτασε στην Κρήτη. Κατά το έτος 1900, τα Χανιά αλλά και όλη η Κρήτη γιόρτασαν εντόνως με σημαιοστολισμούς, μουσική, παρελάσεις κ.ά. την ονομαστική εορτή του ηγεμόνος.

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Η εορτή του πρίγκηπα Γεωργίου

Ο πρίγκηπας Γεώργιος είχε οριστεί ύπατος Αρμοστής Κρήτης και τον Δεκέμβρη του 1899 έφτασε στην Κρήτη. Κατά το έτος 1900, τα Χανιά αλλά και όλη η Κρήτη γιόρτασαν εντόνως με σημαιοστολισμούς, μουσική, παρελάσεις κ.ά. την ονομαστική εορτή του ηγεμόνος.

Η εφ. “Πατρίς” των Χανίων αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ύλης της (την 27η και 28η Απριλίου) στα τεκταινόμενα και στην ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην πόλη μας (δίχως να λείψουν οι αναφορές και για τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε άλλες πόλεις και χωριά του νησιού). «Από της παραμονής η πόλις ήτο καταστόλιστος.

Στοαί μακραί και συνεχείς, εκ μύρτων και ανθέων περιέστεφον τριγύρω τας οδούς και επί τούτων θυρεοί, και άνωθεν συμπλέγματα από σημαίας». διαβάζουμε στο κύριο άρθρο της εφημερίδας με τίτλο “ για την εικόνα που παρουσίαζε η πόλη. Η οποία την παραμονή της 23ης Απριλίου υποδέχθηκε στη Σούδα τους περίπου 150 «εξ Αθηνών [...] εκδρομείς επισκέπτας», όλοι τους εκλεκτά μέλη του Παρνασσού, της εταιρείας των φιλοτέχνων, της Βιοτεχνικής κ.ά.. Η παρουσία τους θεωρούνταν εξόχως σημαντική αφού «η εθνική αυτή αποστολή» ήταν η «πρώτη εκ του ελευθέρου βασιλείου (σ.σ. της Ελλάδος) που επάτει μετά συγκηνήσεως τα Κρητικά εδάφη, φέρουσα το πρώτον της ενώσεως γλυκύ και ιδεώδες φίλημα, προς την απελευθέραν κόρην, και συντελούσα τον πρώτον αδιάρρηκτον πνευματικόν δεσμόν[...]».

Οι εκδηλώσεις κυρίως της υποδοχής των εκλεκτων επισκεπτών συνεχίστηκαν έως αργά τη νύχτα. Διαβάζουμε: «ο κόσμος εκοιμάτο περί το μεσονύκτιον και ανέμενε την επομένην [...]. Η επομένη ανέτειλε αιθρία και περικαλλής». Ο καιρός λοιπόν ήταν ευνοϊκός κι έτσι ο κόσμος από το πρωί κιόλας άρχισε να συγκεντρώνεται στη πλατεία του Αρεως για να παρακολουθήσει αρχικά την επιθεώρηση των διεθνών στρατευμάτων «υπό το γενικόν πρόγραμμα του συνταγματάρχου κ. δ’ Αλβινιάκ, αρχηγού των εν Χανίοις διεθνών στρατευμάτων».

Η Α.Β. Υψ. ο Πρίγκηψ, έφιππος, μετά των υπασπιστών και της τιμητικής φρουράς του έφτασε γύρω στις 8:15π.μ. και άρχισε να επιθεωρεί τα στρατεύματα. «Το θέαμα ήτο αληθώς θεσπέσιον», αναφέρει το ρεπορτάζ κάνοντας αναφορά και στην παρέλαση που πραγματοποιήθηκε και τέλειωσε στις 9:30π.μ. οπότε και έληξε το πρώτο μέρος της γιορτής. Ο κόσμος διασκορπίστηκε στους γύρω δρόμους αλλά και στον Κήπο όπου κι εκεί το κλίμα ήταν εορταστικό. Κατά τις 10:30π.μ.. θα άρχιζε η επίσημη δοξολογία παρουσία του Πρίγκηπος κι έτσι, όλος ο κόσμος άρχισε να κατευθύνεται προς την εκκλησία. Εκεί, η χωροφυλακή, σύμβουλοι, πρόξενοι, αρχηγοί των διεθνών στρατών όλοι οι ανώτεροι υπάλληλοι κ.ά., «παρετάσσοντο [...] προ του ναού, ούτινος ηχούν διαρκώς οι κώδωνες».

Παρόν και «το παρθεναγωγείον με λευχειμονούσας μαθητρίας και διδασκαλίσσας» ενώ, «εκ του οθωμανικού σχολείου των θηλέων, κορασίδες έφερον μεγάλην ανθοδέσμην προωρισμένην να επιδοθή μετ’ ειλικρινών ευχών, προς τον χρηστόν της Κρήτης ηγεμόνα». Ακόμη εκεί βρίσκονταν και τα «οθωμανικά σχολεία των αρρένων και τα χριστιανικά μαζύ υπό την οδηγίαν των διδασκάλων [...] παρατεταγμένα, και έφερον τα νήπια ανά μίαν ανθοδέσμην ανά χείρας». Ο πρίγκηπας έφτασε με την ηγεμονική του άμαξα και τότε «ζητωκραυγαί ανασείουσι τα στήθη των περιεστώτων, ο επίσκοπος δε μετά του κλήρου, υπεδέχοντο τον πρίγκηπα εις του ναού την θύραν». Αφού μπήκαν στον ναό, άρχισε η δοξολογία….

Χανιώτικα νέα (30.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/eorti-tou-prigkipa-georgiou/#ixzz30ORXTH9i
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Νοσμπέτερ από το αγγλικόν “to know us better”, φυσικά. Θυμάστε βέβαια αυτή τη φράση από την ταινία με πρωταγωνιστή τον Χρόνη Εξαρχάκο και τη Νόρα Βαλσάμη που επρόκειτο να κάνει πάρτι στο σπίτι της και με τον Αιμίλιο ή Εμίλ που άλλαζε διαρρύθμιση στη κεντρική σαλοτραπεζαρία υπό το… βλέμμα του Χρόνη. Ε! κάπως έτσι είναι και η προεκλογική περίοδος! Γίνεται ένας μικρός “πανικός” για να γνωριστούμε… καλύτερα! 

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Μ’ αρέσει η προεκλογική περίοδος που όλα μοιάζουν να κινούνται σε έναν άλλο ρυθμό και όλα έχουν μια απίστευτη δυναμική διαφορετική από όλες τις άλλες περιόδους! Από τη μια οι υποψήφιοι και οι συν αυτοίς και από την άλλη -όσοι απέμειναν για να ψηφίσουν- να παρακολουθούν τους πρώτους να κυκλοφορούν μ’ ένα άλλου τύπου βάδισμα, αναγνωρίσιμο πια τοις πάσι, αυτό του… “υποψηφίου”.

Με το συγκεκριμένο θέμα, έχει ξανασχοληθεί και μάλιστα πρόσφατα τούτη η στήλη αλλά… όπως και να το κάνουμε είναι ένα θέμα πιασάρικο, επίκαιρο και έχει και πολύ ζουμί! Ασε δε που ιντριγκάρει ποικιλοτρόπως, κυρίως στην πόλη μας… Στο προκείμενο όμως: διανύουμε, λοιπόν μία περίοδο που άνθρωποι σου χαμογελούν, σε χαιρετούν, σου σφίγγουν το χέρι, σου λένε “καλημέρα”, “καλησπέρα” και “αντίο” είτε σε ξέρουν είτε όχι! Το πιο παράξενο όμως δεν είναι αυτό! Το πιο παράξενο είναι ότι κι εσύ από την πλευρά σου δεν πρόκειται και να τους παρεξηγήσεις, λόγω των ημερών. Πάντως μια τέτοια επικρατούσα κατάσταση τη χαρακτηρίζω ως περίοδο “νοσμπέτερ” το δίχως άλλο!

Νοσμπέτερ από το αγγλικόν “to know us better”, φυσικά. Θυμάστε βέβαια αυτή τη φράση από την ταινία με πρωταγωνιστή τον Χρόνη Εξαρχάκο και τη Νόρα Βαλσάμη που επρόκειτο να κάνει πάρτι στο σπίτι της και με τον Αιμίλιο ή Εμίλ που άλλαζε διαρρύθμιση στη κεντρική σαλοτραπεζαρία υπό το… βλέμμα του Χρόνη. Ε! κάπως έτσι είναι και η προεκλογική περίοδος! Γίνεται ένας μικρός “πανικός” για να γνωριστούμε… καλύτερα! Αυτό βέβαια είναι μόνο μια εικόνα των ημερών! Γιατί υπάρχει και μια άλλη, αρκετά συνηθισμένη πια με την οποία αρκετός κόσμος είναι εξοικειωμένος!

Κι ομιλώ βεβαίως για τον προεκλογικό αγώνα που δίδεται μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης! Αραδιάζει ο υποψήφιος ή ο οπαδός μια ατάκα και… “ατάκα κι επιτόπου” πέφτουν σωρηδόν τα LIKE. Kαι μετρώντας τα, ανεβαίνει ο παλμός, ανεβαίνει ο ενθουσιασμός και η… λίμπιντο του υποψηφίου και των οπαδών! Κι αν από κάτω από την ατάκα υπάρχει και κανένα σχολιάκι, εκεί να δεις πανηγύρια! Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα! Διότι τότε υπάρχει το πολύ συχνό φαινόμενο η συζήτηση να παρεκτραπεί και το αρχικό θέμα να ξεχαστεί ενώ περί άλλων είναι και τα όποια “σχόλια” γράφονται. Κι όμως σε αυτές τις τελευταίες περιπτώσεις, μπορείς να καταλάβεις πολλά για υποψηφίους και οπαδούς!!!

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/periodos-nosmpeter/#ixzz30N1F77WV
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΗΧΗΡΟ, για άλλη μια φορά, παρά την κακοκαιρία, το προχθεσινό ΟΧΙ της Κρήτης στα Σφακιά, για την καταστροφή των χημικών της Συρίας με την πειραματική μέθοδο της υδρόλυσης στα δυτικά του νησιού. Η Μεσόγειος ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους λαούς της! Κάποτε πρέπει να το καταλάβουν είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο οι “προστάτες” μας!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!
ΑΠΡΙΛΗΣ, Μάης κοντά το θέρος… Μ’ έναν σμπάρο… τρία τρυγόνια σημαδεύει η γνωστή παροιμία, για να εκφραστώ επίσης… παροιμιακώς, προσθέτοντας, ωστόσο, ένα τρυγόνι. Μετράω: Ενα τρυγόνι ο Απρίλης που τελειώνει αύριο, δύο ο Μάης που αρχίζει μεθαύριο και τρία το επερχόμενο θέρος.

ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ στην κυριολεξία. Εγώ πάντως τις επερχόμενες διπλές αυτοδιοικητικές, αλλά και τις ευρωεκλογές, είχα στον νου μου, γράφοντάς την. Τρία τα… τρυγόνια κι εδώ. Δύο συν ένα ή συν δύο, αν προτιμάτε…

ΘΑ ΜΕ ΨΗΦΙΣΕΙΣ, βέβαια του είπε εκείνη με το που του τηλεφώνησε. Θα το κάνω με χαρά, αν κι εσύ με ψηφίσεις, της απάντησε. Καλή σου επιτυχία, του είπε. Επίσης της είπε. Καλή επιτυχία και στους δύο εκ μέρους μου! Και καλή συνεργασία κι ας είστε σε διαφορετικές παρατάξεις…

“ΦΕΡΑΝΕ την αγάπη τους από την Κίνα πέρα/ κι αλλάξανε τις βέρες τους εδώ εις την Απτέρα”. Η πρώτη απ’ τις δύο μαντινάδες που μου έστειλε ο Ηλίας ο Σταματάκης για τους “τριανταφυλλένιους” γάμους των Κινέζων. Η δεύτερη. “Ορκο αγάπης δώσανε η φύση ως ορίζει/ αλλά δεν τους πετάξανε ούτε μια χούφτα ρύζι”.

ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ τη χαρά σου με μια μπαλωτέ τη στιγμή που φεύγει η κόρη σου νύφη για την εκκλησία ή τη στιγμή που βαφτίζεται το εγγόνι σου, λέμε τώρα, το καταλαβαίνω, αλλά μέχρις εκεί. Η γνώμη του φίλου μου του γερω-δάσκαλου επί του θέματος, σε γενομένη κουβέντα που κάναμε προχθές. Το περίσσιο πάντα χαλά το ίσιο…

ΗΧΗΡΟ, για άλλη μια φορά, παρά την κακοκαιρία, το προχθεσινό ΟΧΙ της Κρήτης στα Σφακιά, για την καταστροφή των χημικών της Συρίας με την πειραματική μέθοδο της υδρόλυσης στα δυτικά του νησιού. Η Μεσόγειος ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους λαούς της! Κάποτε πρέπει να το καταλάβουν οι “προστάτες” μας!

“ΕΠΙΤΗΔΕΣ μας φοράνε τέτοια ρούχα/ και φαίνεται το παντελόνι μας γονατιστό/ Μα εμάς το πόδι κι αγονάτιστο από μέσα στέκει./ (Ετοιμο για κλωτσιά)”. Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΜΕΡΗ ΛΙΟΝΤΗ, συντ. δασκάλα – ποιήτρια, Αθήνα: Διάβασα δύο φορές με ξεχωριστό ενδιαφέρον την ποιητική σας συλλογή “Θέρος το χειμαζόμενον” που έφτασε στα χέρια μου μέσω του ξεχωριστού πνευματικού ανθρώπου του τόπου μας Βασίλη Γ. Χαρωνίτη. Την πρώτη φορά μονορούφι συνεπαρμένος ευχάριστα απ’ τον ιδιαίτερο τρόπο της γραφής σας, που στάζει αγωνία για την πορεία του “χειμαζόμενου” ανθρώπου και τη δεύτερη αργά με το μολυβάκι ανά χείρας για να γράφω στο περιθώριο τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, σ’ έναν διάλογο ουσίας μαζί σας. Παρόμοιον μ’ εκείνον που εσείς κάνετε με τον Θεό, με τα πράγματα και τα πρόσωπα, με τον εαυτό σας…

ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ στον Ακράγαντα το ονόμασαν Τριήρη για το παρακάτω περιστατικό: Μερικοί νέοι που μέθυσαν για καλά στο σπίτι αυτό έφτασαν στο σημείο να νομίζουν ότι βρίσκονται σε τριήρη που ταξίδευε σε πολύ φουρτουνιασμένο πέλαγος. Τόσο πολύ είχαν ζαλιστεί από το μεθύσι, ώστε κάποια στιγμή άρχισαν να ρίχνουν έξω από το σπίτι τα στρώματα και τα έπιπλα, γιατί νόμισαν ότι ο καπετάνιος έδωσε εντολή να ελαφρώσουν το πλοίο εξαιτίας της θαλασσοταραχής. Πολλοί απ’ τους περαστικούς, βλέποντας να πετούν πολύτιμα αντικείμενα στον δρόμο, σταμάτησαν και άρχισαν να τα μαζεύουν. Οι υπεύθυνοι της τάξης, που έτρεξαν εκεί, άκουσαν με το στόμα ανοιχτό, έναν νεαρό να τους διηγείται πως γλύτωσε από την τρικυμία: “Εγώ” τους είπε “για να σωθώ κατέβηκα γρήγορα στο αμπάρι του πλοίου και εκεί έμεινα ξαπλωμένος”. Λένε ότι τους συγχώρησαν και τους συμβούλεψαν στο μέλλον να πίνουν λιγότερο. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Δόξα σοι κύριε/ ήπια και σήμερα μια γουλιά μέρας/ ο ήλιος ήτανε ζεστός μα όχι και τόσο/ που να μην με κρυώνει η σκιά/ όχι δεν έριξα το φταίξιμο σε σένα/ σκέφτηκα πως έφταιγε το αίμα μου/ που γίνεται όλο και πιο αργό στη γύρα του/ πήγα ύστερα και κάθισα σ’ ένα πεζούλι/ και μέτραγα κλωστές/ κλωστές κύριε από κείνες… ξέρεις…/ είπα να ματίσω τα κομμάτια μου/ κόπος χαμένος και άδικος/ -το ξέρω-/ μα να πω/ πως το προσπάθησα/ τουλάχιστον/ (του ύστερού σου λόγου το δέρμα φορώ και δε με βλέπεις)”.
Το ποίημα “Συνομιλία” της Μέρη Λιόντη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-89/#ixzz30H01Rk3T
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

“Να πιστέψουμε βαθιά στην αξία και την ομορφιά της ζωής και στις απέραντες δυνατότητες της ψυχής μας, ν’ αγαπήσουμε τους συνανθρώπους μας, σαν προέκταση και συμπλήρωση της δικής μας ύπαρξης, και, τέλος, να τονώσουμε την πίστη μας στην αγάπη και τη σοφία της θεϊκής δύναμης, που είναι διάχυτη σε ολόκληρη τη δημιουργία”

Από το βιβλίο "Οδηγός ζωής και ψυχικής αρμονίας" του Ν. Μαραγκουδάκη

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

¨Ενα βιβλίο συμπαραστάτης και σύμβουλος

Οσοι βασανίζονται από την αίσθηση ενός απέραντου κενού, όσοι δεινοπαθούν από τη δυσαρμονία με τον εαυτό τους και με τους συνανθρώπους τους, όσοι ψάχνουν κάποιο νόημα στη ζωή τους και αναζητούν έναν δρόμο προς την αληθινή ευτυχία, δηλαδή όσοι πλήττουν και νιώθουν μια δυσάρεστη ψυχική μοναξιά (μέσα σε μια αόρατη φυλακή), όσοι νιώθουν άγχος και έχουν φοβίες, όσοι είναι άτολμοι και απογοητεύονται εύκολα, όσοι εκνευρίζονται και θυμώνουν για ασήμαντα πράγματα, δείχνοντας εχθρότητα και κακία, όσοι αμφιβάλλουν για την ύπαρξη του Θεού και την αθανασία της ψυχής, όσοι διψούν για αγάπη, ελπίδα, αισιοδοξία, και γενικά όσοι θα ήθελαν έναν σωστό τρόπο ζωής και μια βαθιά, σταθερή ευτυχία, θα βρουν σ’ αυτό το βιβλίο, όπως διαβάζω στο οπισθόφυλλο του, και όπως διαπίστωσα ο ίδιος διαβάζοντάς το, “έναν πολύτιμο συμπαραστάτη και σύμβουλο”.

Για το βιβλίο του ξεχωριστού πνευματικού ανθρώπου, σπουδαίου φιλολόγου και καταξιωμένου πολυβραβευμένου ποιητή Νίκου Μαραγκουδάκη “Οδηγός ζωής και ψυχικής αρμονίας”, που κυκλοφορεί απ’ τον Εκδοτικό Οίκο “Α.Α. Λιβάνη”, ο λόγος. “Να πιστέψουμε βαθιά στην αξία και την ομορφιά της ζωής και στις απέραντες δυνατότητες της ψυχής μας, ν’ αγαπήσουμε τους συνανθρώπους μας, σαν προέκταση και συμπλήρωση της δικής μας ύπαρξης, και, τέλος, να τονώσουμε την πίστη μας στην αγάπη και τη σοφία της θεϊκής δύναμης, που είναι διάχυτη σε ολόκληρη τη δημιουργία”, μας καλεί, μεταξύ των άλλων, στην εισαγωγή του βιβλίου του που διαβάζεται και σαν μυθιστόρημα μοναναπνιάς “προς τέρψιν”, αλλά και σαν φιλοσοφικό δοκίμιο, τμηματικά “προς εμπέδωσιν”.

“Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις”, λέει ο λαός μας. Κι αν έχουν να πουν τα καλύτερα για τον δάσκαλο Νίκο Μαραγκουδάκη οι εκατοντάδες των μαθητών του! Κι αν έχουν να πουν τα καλύτερα για τον ποιητή και συγγραφέα Νίκο Μαραγκουδάκη οι αναγνώστες των στίχων και γενικότερα των κειμένων του! Κι αν έχουν (έχουμε) να πουν (πούμε) τα καλύτερα για τον άνθρωπο Νίκο Μαραγκουδάκη όλοι όσοι τον έχουν (έχουμε) γνωρίσει από κοντά. Λαμπερός και αναστάσιμος, πραγματικά άνθρωπος του φωτός, όπως φαίνεται ιδιαίτερα στα ποιήματά του (αρκετά απ’ τα οποία παραθέτει στο παράρτημα του περί ου ο λόγος βιβλίου) ο κύριος Νίκος. Και οι λίθοι αυτού του τόπου “κεκράζονται” για την ωραιότητα και την ακεραιότητά του. Ποιος άλλος, αλήθεια, εκτός απ’ αυτόν τον άνθρωπο, εκτός των άλλων, της προσφοράς, μπορούσε να γράψει ένα τέτοιας λογής βιβλίο, όπως τον “Οδηγό” του;

Δωρεάν έλαβε, δωρεάν δίδει
Ζει για να γράφει και γράφει για να ζει ο και πιο παλιός εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας, γνωστός σεβάσμιος και σεβαστός σε όλους, ακόμα και σ’ αυτούς που δεν τα ’χουν τόσο καλά με την Εκκλησία, αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Χατζηνικολάου. Το μαρτυρούν τόσο τα ποικίλου και όχι μόνο θρησκευτικού περιεχομένου άρθρα του στα “Χανιώτικα νέα” και σε άλλα έντυπα, όσο και κυρίως τα 24 (είκοσι τέσσερα) μέχρι τώρα εκδοθέντα βιβλία του, με πρώτο το “Η κρίσις του συγχρόνου Πολιτισμού” που κυκλοφορήθηκε το 1967 και τελευταίο το “Προσωπείον και Προσωπικότης” που κυκλοφορήθηκε εφέτος. Ενα βιβλίο και κάτι σελίδες κάθε δύο χρόνια κατά μέσον όρο, μας λένε οι αριθμοί… Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολύ, θα μου πείτε. Σωστό αυτό, τι… καλυτερότερο όμως, ας μου επιτραπεί η έκφραση, από τη “συνοδοιπορία” του καλού με το πολύ ή για να το πω αλλιώς, την “ύπαρξη” του καλού μέσα στο πολύ! Γράφει κατά κοινήν ομολογία και πολλά είναι όλα καλά ο πατήρ Ιγνάτιος, ο οποίος “δωρεάν έλαβε και δωρεάν δίδει” και διά της συγγραφής. “Αληθινή ευλογία δεν είναι το να έχει κανείς κάτι, αλλά το να είναι κανείς κάτι”. Δεν διαφωνώ, βέβαια, μ’ αυτή τη φράση, πάνω στην οποία θεμελιώνει ο π. Ιγνάτιος τον πρόλογό του στο “Προσωπείον και Προσωπικότης” που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του και “διδασκάλου και επισκόπου του μακαριστού μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη”. Αυτό δα έλειπε! Να επισημάνω, ωστόσο, ότι πέραν αυτού αληθινή ευλογία είναι επίσης και να δίνει κανείς απλόχερα στους άλλους όλα τα καλά που έχει να δώσει…

“Γιατί κει που μετράσαι με τον χειρότερό σου, δεν μετράσαι με τον καλύτερό σου; Κι αν ξεπερνάς αυτούς που ζούνε, θυμήσου πως υπάρχουν και κείνοι που δεν ζούνε και πάλι αν ξεπερνάς αυτούς που γεννηθήκανε ως τώρα, μην ξεχνάς πως θα ’ρθουνε κι άλλοι καλύτεροι από σένα. Ύστερα όση και να ’ναι η δική σου τελειότητα μην ξεχνάς πως υπάρχει και Κείνος που τα δίνει και χαρίζει όλα τα τέλεια πράγματα για να τα δίνουμε και μεις στους άλλους και να νοιώθουμε την αγάπη Του και τη Μακαριότητα Του”.
(Από το βιβλίο του π. Ιγνάτιου “Προσωπείον και Προσωπικότης”)

Χανιώτικα νέα (29.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ena-vivlio-simparastatis-ke-simvoulos/#ixzz30BQKkb1R
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Υπέροχο το φωτορεπορτάζ που έκαναν τέσσερα απ’ τα παιδιά της Ε’ τάξης του 15ου Δημ. Σχ. Χανίων σχετικά με την επίσκεψη που πραγματοποίησαν τη φετινή σχολική χρονιά στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου. «Σίγουρα μάθαμε ν’ αγαπάμε λίγο περισσότερο τη φύση γύρω μας», μας λένε κλείνοντας το κείμενό τους η Μυρτώ, η Σοφία, η Βούλα και η Ιωάννα, που ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στον δημοσιογραφικό ρόλο.

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Καλοί μου φίλοι, Χριστός Ανέστη!

Υπέροχο το φωτορεπορτάζ που έκαναν τέσσερα απ’ τα παιδιά της Ε’ τάξης του 15ου Δημ. Σχ. Χανίων σχετικά με την επίσκεψη που πραγματοποίησαν τη φετινή σχολική χρονιά στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου, το οποίο μαζί με κάποιες απ’ τις εντυπώσεις συμμαθητών τους, φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. «Σίγουρα μάθαμε ν’ αγαπάμε λίγο περισσότερο τη φύση γύρω μας», μας λένε κλείνοντας το κείμενό τους η Μυρτώ, η Σοφία, η Βούλα και η Ιωάννα, που ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στον δημοσιογραφικό ρόλο. Μένω ιδιαίτερα σ’ αυτή τη φράση για να συγχαρώ τόσο τους ανθρώπους που στελεχώνουν το Κέντρο που έχει ως υπεύθυνο τον και πρόεδρο του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χανίων Φώτη Ποντικάκη, όσο και τις δασκάλες των παιδιών την Ροδιά Αδαμάκη και ιδιαίτερα την Σπυριδούλα Κοτσώνα που έπαιξε και τον ρόλο του ταχυδρόμου.
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Β.Θ.Κ.

Εμείς, τα παιδιά της Ε΄ τάξης του 15ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων επισκεφτήκαμε, τον περασμένο Νοέμβρη, το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου (σε κτήριο παλιού σχολείου της περιοχής) για ένα πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

Στην αρχή μάς υποδέχτηκε η κυρία Κωνσταντίνα και ο κύριος Φώτης που μας φιλοξένησαν ευγενικά. Παρακολουθήσαμε μια ομιλία – παρουσίαση για τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Μάθαμε πολλά πράγματα όπως το να νιώθουμε το δάσος σαν οικοσύστημα που παρέχει οξυγόνο, αξιοποιεί το νερό της βροχής και έχει έντονη βιολογική δραστηριότητα. Μετά από αυτό οι υπεύθυνοι του Κέντρου μας κέρασαν ντάκο, ντοματίνια, ελιές, κριτσίνια και χυμό, δηλαδή φυσικά προϊόντα της κρητικής γης. Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε στο μικροσκόπιο ενός εργαστηρίου φτερά εντόμων.

Έπειτα επισκεφτήκαμε ένα κοντινό και υπέροχο δασάκι με πολλά δέντρα (ευτυχώς, χωρίς σκουπίδια) και μάθαμε πώς να το προστατεύουμε. Συνεργαστήκαμε με τους συμμαθητές μας και παίξαμε παιχνίδια μαθαίνοντας πολλά και ωραία πράγματα. Ενα απ’ τα παιχνίδια ήταν το εξής: ένα παιδί έδενε τα μάτια του με ένα μαντίλι και ένα άλλο παιδί το οδηγούσε προς ένα δέντρο που επέλεγε. Μετά, το παιδί έβγαζε το  μαντίλι και έψαχνε να βρει ποιο δέντρο ήταν.
Ακούσαμε επίσης (κάνοντας ησυχία) τους ήχους του δάσους. Παίξαμε ακόμη το παιχνίδι “φωτιά στο δάσος” – “πυροσβέστες”.
Με αυτή την επίσκεψη, τα παιδιά, ήρθαμε σε επαφή με τη φύση, γνωρίσαμε τα είδη των φυτών που υπάρχουν στην περιοχή των Χανίων και συνειδητοποιήσαμε τη σημασία των δέντρων και των φυτών στη ζωή των ανθρώπων. Στους πιο πολλούς από μας έκανε εντύπωση το ότι βγαίνει η λειχήνα πάνω στον κορμό και στα κλαδιά των δέντρων.

Αυτή η εκδρομή ήταν υπέροχη, μας έμαθε πολλά καινούργια πράγματα, που δεν ξέραμε, διασκεδάσαμε πολύ παίζοντας παιχνίδια και επίσης μάθαμε πώς να προστατεύουμε τη φύση, κάνοντας ανακύκλωση χωρίς να πετάμε τα σκουπίδια μας στο δάσος ή οπουδήποτε αλλού. Επίσης μας εντυπωσίασε η δραστηριότητα με το μικροσκόπιο και ευχαριστηθήκαμε ιδιαίτερα το νόστιμο κέρασμα αλλά και το ωραίο αναμνηστικό καπέλο που μας έδωσαν.
Τα παιδιά της Ε΄ περάσαμε ένα όμορφο πρωινό στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου και σίγουρα μάθαμε ν’ αγαπάμε λίγο περισσότερο τη φύση γύρω μας.

Μυρτώ – Σοφία
Βούλα –  Άννα

Ευχαριστούμε τους οικοδεσπότες μας στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου και σημειώνουμε αυτά που μας έκαναν εντύπωση.

Μας άρεσε το παιχνίδι που παίξαμε στο δασάκι.
Μαρία, Αμαλία E1

Μας έκανε εντύπωση το κίτρινο που έβγαινε στα δέντρα και στις πέτρες. Μας είπαν πως βγαίνει μόνο σε καθαρή ατμόσφαιρα χωρίς καυσαέρια. Επίσης μας άρεσαν τα παιχνίδια και το φαγητό. Το αναμνηστικό δώρο ήταν πολύ ωραίο.
Αννα – Βούλα E2

Μας άρεσε που παίξαμε το παιχνίδι όπου μας έδεσαν τα μαντίλια στα μάτια και μας οδηγούσαν οι άλλοι.
Αλέξης – Σπύρος E1

Μας άρεσε που είδαμε στο μικροσκόπιο πράγματα.
Κώστας και Σπύρος E1

Μας άρεσε το φαγητό και το δάσος και τα παιχνίδια.
Ελευθερία – Σταυρούλα E2

Μας άρεσε το παιχνίδι με τα μαντίλια στους ελαιώνες.
Εμμανουηλία και Σοφία E1

Μου άρεσε το φαγητό και το μικροσκόπιο.
Αριστοτέλης E2

Μου άρεσαν όλα.
Ελένη E2

Μας άρεσε το φαγητό και το υπέροχο δάσος!
Μάνος – Σήφης E2

Πέρασα πολύ ωραία στην εκδρομή στον Βάμο. Ειδικά όταν παίζαμε στο δασάκι. Παίξαμε 3 παιχνίδια ωραία.
Μανώλης E1

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sto-kentro-perivallontikis-ekpedefsis-vamou/#ixzz305NK81Sk
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Η είσοδος του Μιχάλη Γ. Γαλανάκη στην αρχιεροσύνη

Ενα… προφητικό κείμενο για την μετέπειτα πορεία του παππού της Κρήτης —- Με αφορμή το ετήσιο μνημόσυνό του σήμερα στο Καστέλι Κισάμου

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Το γεγονός ότι ο κόσμος ακόμη και σήμερα -ένα χρόνο μετά την εκδημία του κυρού Ειρηναίου Γαλανάκη- συνεχίζει να μιλεί για το μεγάλο έργο που άφησε ο παππούς όσο και για την προσωπικότητά του, αυτό σημαίνει πολλά!
Hταν πολύ δύσκολη η επιλογή από τα αμέτρητα στοιχεία που υπάρχουν για τον Ειρηανάιο Γαλανάκη στο Αρχείο, για να τα παρουσιάσουμε σήμερα.
Αφιερώματα, ρεπορτάζ, άρθρα και επιστολές του ίδιου, συνεντεύξεις κ.ά., αλλά ακόμη και κειμενάκια μικρά ή μεγάλα, στίχοι, ρίμες, ποιήματα που έχουν γραφεί γι’ αυτόν, επιζητούσαν(!) να βγουν στο λιακωτό… της στήλης.
Και όλα ανεξαιρέτως είναι άκρως ενδιαφέροντα και πολύτιμα γιατί σε όλα ενυπάρχει η αλήθεια που διαλαλεί τη μεγαλοσύνη ενός ανθρώπου που τα λόγια, οι πράξεις και τα έργα του ήταν προς όφελος του ποιμνίου του, των ανθρώπων αλλά και το μέλλον τους.
Και μιας κι ο λόγος για το μέλλον, ανασύραμε ένα δημοσίευμα του “Βήματος του Λαού” που στις 22 Σεπτεμβρίου 1946  αναφερόταν στο μέλλον του ιεροδιακόνου τότε «Μιχάλη Γαλανάκη – Ειρηναίου», αλλά και στην προσωπικότητά του.
Η χειροτονία στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος έγινε μέσα «σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη συγκίνηση, έκσταση, και μεγαλείο» όπως σημειώνει ο συντάκτης του κειμένου με τίτλο: “Χειροτονία, ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ”.
Αναφερόμενος αρχικά στην προσωπικότητα του παππού υπερτονίζει την απόφασή του να ταχθεί «με ενθουσιασμό και θέληση στη μεγάλη στρατειά των αγωνιστών του Ευαγγελίου, παραμερίζοντας τις χαρές της ζωής[...]».
Σημειώνει εξάλλου: «υπολογισμός ταπεινός δε μπορούσε να τον κινήση. Γιατί τον γνωρίσαμε καιρό τώρα σαν τον ξεχωριστό ιεροκήρυκα με την πλατειά φιλοσοφημένη σκέψη, την ευρύτητα της αντίληψης, την βαθειά πίστη στην νίκη του καλού. Τον θαυμάσαμε σαν ανώτερο άνθρωπο, ακέραιο χαρακτήρα, αλύγιστο στα εμπόδια και τις μπόρες προπάντων ηθική προσωπικότητα».
Οι παραπάνω αυτές διαπιστώσεις ακολουθούνται από την προσδοκία του για το μέλλον του νέου διακόνου.
«Στον καινούργιο Λευίτη προσβλέπουμε μ’ εμπιστοσύνη και ελπίδα και βεβαιότητα για τον ηγετικό του ρόλο. Δίπλα του θάχει όλους εκείνους που πιστεύουν στις μεγάλες αλήθειες του Χριστιανισμού, την αγάπη, την αδελφωσύνη, την ισότητα. Ο ανηφορικός δρόμος της τιμής και του καθήκοντος είναι μπροστά του» αναφέρει.
Ο Ειρηναίος Γαλανάκης, βάδισε αυτόν τον ανηφορικό δρόμο, κρατώντας εως το τέλος όλα τα χαρακτηριστικά που διαβάσαμε παραπάνω και όχι μόνο.

Χανιώτικα νέα (26.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/o-michalis-galanakis-irineos/#ixzz303fxvyFm
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΟΣΟ περνά ο καιρός απ’ την εκδημία του στο άλλο ημισφαίριο της ζωής τόσο περισσότερο αναθιβάλουμε τα έργα και τα λόγια του, τόσο περισσότερο ομολογούμε την αγιότητα της ζωής του, τόσο περισσότερο αισθανόμαστε την ανάγκη της ευλογίας του. Για τον μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κυρό Ειρηναίο, με αφορμή “το ενιαύσιον Αρχιερατικόν Μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής αυτού εν τω Ιερώ Μητροπολιτικώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, εις την Κίσαμον”, αύριο, Κυριακή 27 Απριλίου, ο λόγος. Για τον εν ζωή Αγιο Ειρηναίο τον Χριστιανό…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!
ΟΣΟ περνά ο καιρός απ’ την εκδημία του στο άλλο ημισφαίριο της ζωής τόσο περισσότερο αναθιβάλουμε τα έργα και τα λόγια του, τόσο περισσότερο ομολογούμε την αγιότητα της ζωής του, τόσο περισσότερο αισθανόμαστε την ανάγκη της ευλογίας του. Για τον μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κυρό Ειρηναίο, με αφορμή “το ενιαύσιον Αρχιερατικόν Μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής αυτού εν τω Ιερώ Μητροπολιτικώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, εις την Κίσαμον”, αύριο, Κυριακή 27 Απριλίου, ο λόγος. Για τον εν ζωή Αγιο Ειρηναίο τον Χριστιανό…

“ΘΕΛΩ να μιλήσω απλά να μου δοθεί ετούτη η χάρη”, είχε γράψει εξομολογητικά σ’ ένα ποίημα του ο Γιώργος Σεφέρης. Ο Ειρηναίος Γαλανάκης, ο Παππούς, όπως του άρεσε τελευταία να τον προσφωνούμε, είχε απ’ τον Θεό δοσμένη τούτη τη χάρη. Μιλούσε απλά, ταυτόχρονα, ωστόσο, μιλούσε σοφά. Σταλακτίτες απλότητας και σταλαγμίτες σοφίας τα λόγια του. Πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα, ωστόσο, ο Ειρηναίος Γαλανάκης, ήταν άνθρωπος της πράξης. Ορθοδοξία ήταν γι’ αυτόν ορθοπραξία!

ΠΟΛΛΑ λέεις, παιδί μου, έβγαλες πάλι τη σούρα μου, πες και πράμα άλλο! Σαν να ακούω τα λόγια του και σταματώ, προσώρας, για να επανέλθω, ωστόσο, στο τέλος. Και βέβαια για να κλείσω τη στήλη μ’ ένα απόσπασμα από μια ωδή του. Και ποιητής σπουδαίος ο Παππούς!

ΠΑΓΚΑΛΟΣ είναι, το ακαταλόγιστο έχει, ό,τι θέλει λέει. Είναι κι αυτό μια άποψη. Μόνο που στα ανόητα και παντελώς ανιστόρητα λεγόμενά του περί Κρήτης, Κρητικών τελευταία ξεπέρασε κατά πολύ τον επικίνδυνο εαυτό του. Ποια αμετροέπεια! Σκληρός κριτής η ιστορία του καθενός μας, κύριε Πάγκαλε!

ΤΡΕΧΟΥΝ και δεν φτάνουν οι διάφοροι υποψήφιοι. Οσο να ’ναι ακόμα κι εκείνοι που το ξέρουν ότι δεν έχουν καμιά πιθανότητα εκλογής, θέλουν την ψήφο μας και μας έχουν γίνει… τσιμπούρι. Ψήφος να ’ναι κι ό,τι να ’ναι…

“ΕΣΥ που είδες τον Χριστό με τον σταυρό στον ώμο/ μην πάρεις τ’ Απιστου Θωμά της άρνησης τον δρόμο”. Από τον φίλο “λεξιπλόκο” μοναχό η σημερινή μαντινάδα. Κυριακή του Θωμά, του Απιστου Θωμά, αύριο…

ΔΕΣΠΟΙΝΑ Τζιάκη, νηπιαγωγό – συγγραφέα, Χανιά: Διάβασα με ξεχωριστό ενδιαφέρον μεταξύ άλλων και την “Ανθομαλλούσα” σου, το υπέροχο, αυτό λαϊκό παραμύθι της Σούγιας Σελίνου, έτσι όπως η χαρισματική πένα σου το απέδωσε, που εικονογραφημένο με αγάπη απ’ την Αλεξία Λουγιάκη συμπεριελήφθη στον ιδιαίτερα επιμελημένο 2ο τόμο των εκδόσεων “Οσελότος”. Σ’ ευχαριστώ που μου χάρισες τον εν λόγω τόμο και μου έδωσες εκτός των άλλων την ευκαιρία να επαναδιαπιστώσω το πλούσιο ταλέντο σου στο γράψιμο και τη μεγάλη σου αγάπη στον γενέθλιο τόπο.

ΚΑΠΟΤΕ γύρισε (σ.σ. ο μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης) από τη Ρωσία και την ώρα του φαγητού πήγε κοντά στα παιδιά κρατώντας ένα βαζάκι. “Ξέρετε τι είναι αυτό;”. “Οχι!”, είπαν τα παιδιά. “Είναι χαβιάρι. Μου το έκαναν δώρο και σας το έφερα να δοκιμάσετε όλοι σας. Δεν τρώνε μόνο οι πλούσιοι χαβιάρι, μα και τα παιδιά του οικοτροφείου μας”. Αλλη μια φορά, χειμώνας καιρός, μπαίνει στο αναγνωστήριο των κοριτσιών κρατώντας στον ώμο του ένα μεγάλο ορθογώνιο αυλακωτό αντικείμενο. “Τι ’ναι πάλι τούτο;”, αναρωτήθηκαν τα παιδιά. Το κατεβάζει στο πάτωμα, βάζει το καλώδιο στην πρίζα και αυτό σε λίγο άρχισε να ζεσταίνει. “Παιδιά αυτό το λένε καλοριφέρ. Μου το χάρισαν για το γραφείο μου, μα πιο χρήσιμο είναι για το αναγνωστήριό σας”. Βιργινία Μανουσογιαννάκη – Κατάκη “Ενα πολυφωνικό πορτραίτο για τον Ειρηναίο”, εκδ. Μαρίας Ανουσάκη – Παλλιού.

“Ψέματα είναι πως μόνο ο πόνος σε ανακαλύπτει./ Οταν η καρδιά μας Σε ζητά θα σε βρει παντού/ Οπου κι αν είσαι κρυμμένος./ Δεν έχει σημασία ο πόνος ή η χαρά/ Χρειάζεται μόνο μια καρδιά να Σε ζητά και να Σε νοσταλγεί./ Δικός Σου είναι ο Πόνος, δική Σου είναι κι η χαρά./ Κι η Τρικυμία Σε φωνάζει κι η γαλήνη Σε τραγουδά./ Και κείνοι που καρτερούνε να μολογήσουνε μόνο/ όταν η σούβλα του Πόνου περονιάζει την καρδιά των/ θαρρώ πως είναι πολύ αναίσθητοι και πολύ Ειδωλολάτρες./ Μα πόσο μ’ αρέσουν εκείνες οι ωραίες ψυχές/ που Σ’ ανακαλύπτουν μ’ ευγνωμοσύνη και μέσα στη χαρά”.
Απ’ το ποίημα “Και στη χαρά σε βρίσκω, Κύριε” του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (26.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-88/#ixzz2zzqkBi8t
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Το σημερινό κείμενο δεν είναι απάντηση στον κ. Θ. Πάγκαλο για τα όσα είπε σχετικά με τη… μη συμμετοχή της Κρήτης στην επανάσταση του 1821...  Πολλές είναι οι επιστημονικές έρευνες και δημοσιεύσεις σε τοπικό και όχι μόνο Τύπο ενώ μεγάλη είναι και η βιβλιογραφία για τη συμμετοχή των Κρητών στην Επανάσταση του ’21 αλλά και για την επίσημη κήρυξή της στα Σφακιά, στη Θυμιανή Παναγιά που θεωρείται η Αγία Λαύρα της Κρήτης. 

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Η επανάσταση του 1821 στην Κρήτη

Το σημερινό κείμενο δεν είναι απάντηση στον κ. Θ. Πάγκαλο για τα όσα είπε σχετικά με τη… μη συμμετοχή της Κρήτης στην επανάσταση του 1821.

Αν ο ίδιος γνώριζε ή δεν γνώριζε την πραγματικότητα, δεν το ξέρουμε, ωστόσο είναι δυστυχώς αλήθεια ότι η συγκεκριμένη άποψη έχει επικρατήσει να λέγεται τόσο εντός όσο και εκτός Κρήτης! Τους λόγους για τους οποίους έχει επικρατήσει μια τέτοια αντίληψη δεν μπορούμε στον λίγο χώρο μας να αναφέρουμε έστω και επιγραμματικά!

…Πολλές είναι οι επιστημονικές έρευνες και δημοσιεύσεις σε τοπικό και όχι μόνο Τύπο ενώ μεγάλη είναι και η βιβλιογραφία για τη συμμετοχή των Κρητών στην Επανάσταση του ’21 αλλά και για την επίσημη κήρυξή της στα Σφακιά, στη Θυμιανή Παναγιά που θεωρείται η Αγία Λαύρα της Κρήτης.

Επίσημα «η επανάσταση της Κρήτης κηρύχθηκε την 29 Μαΐου 1821. Η πολιτεία δια του υπ’ αριθμ. 93 Β.Δ. του έτους 1966 όρισε ως ημερομηνία δια τον εορτασμόν, την τελευταία Κυριακή μετά την 29 Μαΐου».Τα παραπάνω επισημαίνει ο Ευτύχης Μαλεφάκης στον πανηγυρικό που εκφώνησε το 1995 και που τότε είχε δημοσιευθεί στα “Χ.Ν.” (βλ. 6-6-1995).

Εξάλλου σε ένα αφιέρωμα της εφημερίδας του Ηρακλείου “Τόλμη της Κυριακής” με τίτλο “Οι αποστασίες του Ισλάμ στη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης” γίνεται αναφορά στην έκδοση του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών με τίτλο “Ο Κώδικας των Θυσιών. Ονόματα και δημευμένες περιουσίες των Χριστιανών αγωνιστών της Ανατολικής Κρήτης κατά την Επανάσταση του 1821” όπου σημειώνονται πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία.
Επιγραμματικά αναφέρουμε ότι η «οθωμανική Κυβέρνηση είχε εξασφαλίσει με ένα φετβά (γνωμάτευση με βάση τον ισλαμικό ιερό νόμο), εν έτει 1830 (σ.σ. στο πλαίσιο της υπογραφής της συνθήκης του Λονδίνου που απέκλειε την Κρήτη από το νέο ελληνικό κράτος) την εκτέλεση όσων είχαν συμμετάσχει στην εξέγερση και τη δήμευση των περιουσιών τους».

Τότε όλα αυτά είχαν καταγραφεί αναλυτικά σε κατάστιχα (αιτιολογήσεις δημεύσεων για κάθε περίπτωση χωριστά) ενώ «στους ιεροδικαστικούς κώδικες, καταχωρήθηκαν επίσης, εκτός από τις περιουσίες που δημεύθηκαν, οι τιμές και οι αγοραστές τους», μια διαδικασία που συνεχίστηκε επί αρκετά χρόνια.

Τέλος, σε διάφορα κείμενα συναντήσαμε πάμπολλες αναφορές για τους μυημένους Κρητικούς στη Φιλική Εταιρεία, οι οποίοι είχαν και αυτοί καθοριστικό ρόλο στον εν Κρήτη ξεσηκωμό.
Ο Μιχάλης Γρηγοράκης (βλ. “Χ.Ν.” 23-3-2007) είχε ασχοληθεί με το έργο της Φιλικής Εταιρείας εν Κρήτη στη στήλη του “Ιστορικές Αναδρομές”, παρουσιάζοντας εκτός άλλων και ένα ανώνυμο κείμενο -δημοσιευμένο στο χανιώτικο περιοδικό “Κρητική Επιθεώρηση” του 1912- το οποίο αναφερόταν στην ιστορία ενός συμβολικού εγγράφου της Εταιρείας που ανήκε «στον από Σφακιά Φιλικόν Εταίρο Ιωάννη Μπιράκη» που αποδεικνύει «τις προπαρασκευαστικές ενέργειες της Φιλικής Εταιρείας στην Κρήτη» που και αυτές βοήθησαν να οδηγηθεί το νησί στον γενικό ξεσηκωμό του Εθνους!

Χανιώτικα νέα (25.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/epanastasi-tou-1821-stin-kriti/#ixzz2zyTPzxTD
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΕΓΑΛΗ η κουβέντα που κάναμε τις προάλλες για το “μοιρολόγι της φώκιας” με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Για τους “ασήκωτους” σταυρούς που κάποιοι συνάνθρωποί μας ή και εμείς οι ίδιοι είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάνε(με) στους ώμους τους(μας). Για πολλά απ’ τα αναπάντητα γιατί. Μα και για την προσδοκία της Ανάστασης…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ της Διακαινησίμου, της Ζωοδόχου Πηγής, της Χρυσοπηγής, σήμερα και κατά μία έννοια κινούμεθα ακόμα εντός της εορταστικής ατμόσφαιρας του Πάσχα. Κατά μίαν άλλη, ωστόσο, έχουμε επιστρέψει για τα καλά εις τα ίδια, τουτέστιν στην καθημερινότητα έτσι όπως αυτή μας υπαγορεύεται.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ αναστάσιμα, πάντως, η μαντιναδολόγος μας η Νεκταρία η Θεοδωρογλάκη. “Το Αγιο Φως τσ’ Ανάστασης τον κόσμο να φωτίζει/ και η αγάπη στις καρδιές ολοχρονίς ν’ ανθίζει”, μας λέει στην τελευταία της μαντινάδα. Τι καλύτερο απ’ το να είμαστε ολοχρονίς του χρόνου αναστάσιμοι, ξεπερνώντας τις καθημερινές σταυρώσεις! Δεν έχουν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου, για να θυμηθώ την επωδό απ’ το “μοιρολόγι της φώκιας”, έτσι όπως το έχει “καταγράψει” ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, παραφράζοντάς την ελάχιστα.

ΜΕΓΑΛΗ η κουβέντα που κάναμε τις προάλλες για το “μοιρολόγι της φώκιας” με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Για τους “ασήκωτους” σταυρούς που κάποιοι συνάνθρωποί μας ή και εμείς οι ίδιοι είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάνε(με) στους ώμους τους(μας). Για πολλά απ’ τα αναπάντητα γιατί. Μα και για την προσδοκία της Ανάστασης…

“ΜΟΙΡΑ μου σκληρή, έλεγε,/ Σκληρό δεντρί κι εγώ είμαι. Εκεί που με χτυπάς με το τσεκούρι,/ με πληγώνεις μόνο. Δε με κόβεις./ Κι εκεί ακριβώς θα δεις σε λίγο/ τα καινούργια μου βλαστάρια!”. Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΑΛΛΑ είχα κατά νου να γράψω, όταν ξεκινούσα τη στήλη κι αλλού ξεστράτισα. Ο γέγονε, γέγονε. Ο,τι έγραψε το μολύβι, το ’γραψε πάει να πει. Πάμε γι’ άλλα…

ΣΕ “ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ” επίπεδα ακόμα ο προεκλογικός πυρετός. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι όσο περνούν οι μέρες ο υδράργυρος θα ανεβαίνει. Ουδείς κίνδυνος υπάρχει, ωστόσο, να σπάσουν… τα θερμόμετρα. Πάνε πέρασαν αυτές οι εποχές. Για να μην πω κρύα, να πω χλιαρά τα πράγματα…

ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ, του πλεονάσματος, το πλεόνασμα, πλεόνασμα. Στον ενικό. Τα πλεονάσματα, των πλεονασμάτων, τα πλεονάσματα, πλεονάσματα. Στον πληθυντικό. Εν αρχή ην το γνωστό τοις πάσι τώρα πια “πλεόνασμα”, μετά της “κλίσεώς” του βεβαίως και ύστερα τα εξ αυτού προκύπτονται πλεονάσματα. Μετά της κλίσεώς των βεβαίως – βεβαίως. Πλεονασμός πλεονασμάτων, αν μη τι άλλο!

ΑΟΧΑΡΑ – ΟΜΑΔΑΡΑ! Μπορεί να μη νίκησε ο ΑΟ Χανίων τη Νίκη Βόλου εκτός έδρας προχθές απέδειξε, ωστόσο, ότι είναι ομαδάρα! Κι αυτό μόνο λίγο δεν είναι…

ΗΤΑΝ γύρω στα 150 μ.Χ. όταν ένας Βυζαντινός στρατιώτης Λέοντας στο όνομα, συνάντησε έναν τυφλό που του ζητούσε νερό, σ’ ένα δασάκι στην Κωνσταντινούπολη. Ενώ μάταια έψαχνε να βρει άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει να μην αγωνιά γιατί το νερό ήταν δίπλα του και στη συνέχεια να τον προστάζει όχι μόνο να δώσει στον τυφλό, αλλά να αλείψει και τα μάτια του. Ο Λέοντας το έκαμε αυτό και ο τυφλός ανέβλεψε. Ταυτόχρονα άνοιξαν και τα δικά του μάτια και κατάλαβε ότι αυτή που του μίλησε ήταν η Παναγία και σ’ αυτήν οφειλόταν το θαύμα. Οταν ο Λέοντας έγινε αυτοκράτορας ανέγειρε πάνω στη θαυματουργό πηγή ναό αφιερωμένο στην Παναγία, τη Ζωοδόχο Πηγή, στον οποίο γίνονταν πολλά θαύματα. Αυτού του ναού τα εγκαίνια εορτάζει η Εκκλησία μας την Παρασκευή της Διακαινησίμου. (Πηγή: “www.pigizois.net”)

“Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις/ και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα -/ αλλά κι εγώ ποιος ήμουν, ένας πρίγκιπας του τίποτα/ ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα/ και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα/ κι έτρεχα να τη σώσω./ Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ’ έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις, για το μέλλον”.
Τάσος Λειβαδίτης “Δειλινό”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-87/#ixzz2ztzIV7I7
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“ΚΑΜΠΑΝΑ κάνω την καρδιά για να της πω να παίξει/ και αναστάσιμες ευχές στους φίλους μου να μπέψει!”. Μ’ αυτήν τη μαντινάδα εγκαινιάζω στη στήλη τη Διακαινήσιμο εβδομάδα, την Εβδομάδα τω Σκολώ, που έλεγε η μάνα μου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα χρησιμοποιώ και το “Χριστός Ανέστη” αντί για “καλημέρα”, αν όχι για 40, τουλάχιστον για κάποιες μέρες. Για να μην ξεχνιέται η συνήθεια των παλιών μας…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη! 

“ΚΑΜΠΑΝΑ κάνω την καρδιά για να της πω να παίξει/ και αναστάσιμες ευχές στους φίλους μου να μπέψει!”. Μ’ αυτήν τη μαντινάδα εγκαινιάζω στη στήλη τη Διακαινήσιμο εβδομάδα, την Εβδομάδα τω Σκολώ, που έλεγε η μάνα μου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα χρησιμοποιώ και το “Χριστός Ανέστη” αντί για “καλημέρα”, αν όχι για 40, τουλάχιστον για κάποιες μέρες. Για να μην ξεχνιέται η συνήθεια των παλιών μας…

 “ΧΡΙΣΤΟΣ Ανέστη εκ νεκρών για όλους τους ανθρώπους/ κάθε φυλής και χρώματος σ’ όλους της γης τους τόπους”.Η μια απ’ τις δυο αναστάσιμες μαντινάδες που μου έστειλε ο κατά δήλωσή του “λεξιπλόκος” φίλος μοναχός. Η αλλη: “Οποιος νομίζει ο Χριστός πως είν’ μόνο δικός του/ να δει τον ήλιο που σκορπά σ’ όλους παντού το φως του”. 

Ο,ΤΙ ΗΤΑΝ ο Ηρακλής, κατά κάποιο τρόπο για τους αρχαίους είναι ο Αϊ-Γιώργης, που γιόρταζε χθες (χρόνια πολλά στους Γιώργηδες και στις Γεωργίες και διά της στήλης επ’ ευκαιρία) για τους νεοέλληνες. Με διαφορά ο πιο αγαπητός Αγιος, που καβάλα στ’ άσπρο άτι του εξουδετερώνει με το κοντάρι του τον κάθε εχθρό που απειλεί τον απροστάτευτο άνθρωπο. 

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ σημαντική για τον αγροτικό και κτηνοτροφικό πληθυσμό της χώρας μας η ημέρα της γιορτής του Αγίου “που θαρρείς και ισοδυναμεί με Πρωτοχρονιά για ορισμένα πράγματα” όπως γράφει στο βιβλίο της “Λαογραφικό Ημερολόγιο” η Αικατερίνη Τσοτάκου – Καρβέλη.Γιατί αυτή τη μέρα κάνανε όλες τις συμφωνίες και τις προσλήψεις υπηρετών, ψυχογιών όπως τους έλεγαν, των βοσκών, των αγροφυλάκων και παλιότερα των παπάδων. “Ακόμη και χρήματα αν δανείζονταν, ορόσημο για την επιστροφή ήταν η γιορτή του Αϊ Γιώργη” γράφει. 

ΜΕ ΠΟΙΑΝ καρδιά να γιορτάσουν χθες οι Ασηγωνιώτες κατά κύριο λόγο και οι κοντοχωριανοί τους τον Αϊ Γιώργη... Θύμα των άσκοπων και δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις εγκληματικών πυροβολισμών ο Γιώργος Γυπαράκης που έφυγε λαμπριάτικα στον ανθό της νιότης του σε ώρα γλεντιού. Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός στο Μυριοκέφαλα, στο χωριό του στην Αση – Γωνιά, στην ποδοσφαιρική ομάδα της οποίας έπαιζε και στα γυρόχωρα. Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός όπως και στις Καλύβες για τα θύματα, μεγαλοβδομαδιάτικα στον Μολώχ της ασφάλτου. Ματωμένη η Λαμπρή στον Αποκόρωνα!

 ΝΑ ’ΤΑΝΕ κάθε μέρα του Αϊ Γιώργη… Αυτό παρακαλούσαμε όταν ήμασταν παιδιά με τον αδελφό μου τον Αντώνη…Ο Αϊ Γιώργης ήταν βλέπετε ο προστάτης Αγιος του πατέρα μας και δεν κάναμε καμιά δουλειά την ημέρα της Χάρης του. Αυτός, όπως μας έλεγε, τον έσωσε απ’ τους Γερμανούς όταν έφτασε έναν χρόνο μετά την κατάρρευση του μετώπου στην Αλβανία απ’ την Πελοπόννησο στις Μένιες μ’ ένα σαπιοκάραβο στις 23 Απριλίου 1942 κι είχε ταχθεί! 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΛΟΥΠΑΣΑΚΗ, πρόεδρο Συλλόγου Κισαμιτών Αττικής “Η Κίσαμος” Αθήνα. Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολύ! Τι σημασία έχει αν η εφημερίδα του Συλλόγου σας που έφτασε ήδη τα 155 φύλλα, είναι όλη κι όλη ένα μόλις τετρασέλιδο; Δεν θέλει πολύ χώρο για ν’ αναπνέει εκτός Κισάμου η Κίσαμος! Σας συγχαίρω για την προσπάθειά σας και σας ευχαριστώ που μου τη στέλνετε… 

ΑΝΑΒΙΩΣΕ, λέει, κι οφέτος, γι’ άλλη μια χρονιά, χθες στην αυλή της εκκλησίας του Αϊ Γιώργη στο Αργυρομούρι της Εξώπολης Αποκορώνου, το μοναδικό και πανάρχαιο έθιμο του λεριού, όπως μου είπε τηλεφωνικά ο φίλος μου ο Αντώνης, γνωστός και ως Αναγνώστης, Καπαδουκάκης.Σύμφωνα μ’ αυτό οι βοσκοί βάζουν σ’ ένα λέρι, μπαρούτι, σκόρδο, αλάτσι και λιβάνι. Σ’ αυτά προσθέτει ο παπάς, μετά το τέλος της λειτουργίας και αφού ευλογήσει τα πρόβατα, αγιασμό και γυρίζοντας πλάτη το πετά πάνω τους. “Σ’ όποιο, ωζό δώσει το λέρι, του το φορούν για 40 μέρες”, μου είπε. Μετά κρατούνε το πετραχήλι του παπά και περνούν από κάτω πρώτα όλα τα πρόβατα κι ύστερα οι βοσκοί και οι άλλοι προσκυνητές…

 “Εκλαιε η ρηγοπούλα και φιλούσε/ του Γιώργη του καβαλάρη τα χέρια/ που της είχε γλυτώσει τη ζήση./ Εκλαιε κι ο πολεμιστής κ’ ευλογούσε/ την ομορφιά που του ’δωσε θάρρος/ μ’ ένα έργο τρανό να λυτρώσει/ την αντρίκεια ψυχή του για πάντα”. To ποίημα “Αϊ Γιώργης” του Παντελή Πρεβελάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-86/#ixzz2zniNumtP
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΗ ΓΙΩΡΓΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΑ

Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Εσκοτώθηκε ο Γιώργης. Εικοσιπέντε χρονώ κοπέλι! Απάνω στον αθό τσ’ ηλικίας του! Ανοιξη και Πασχαλιά, σε ξεφάντωση, ανάμεσα σε φίλους, δίπλα σε συγγενείς, στα χέρια τση μάνας του, εξεψύχα…! Και δεν εμπόρεσε η βαριοκακομοίρα να φέρει το βλαστό τση πίσω στη ζωή! Δεν εμπόρεσε να καταπιεί η ίδια τσι σφαίρες, να το γλυτώσει, να το βλέπει να το χαίρεται και πάλι ολόρθο κι όμορφο κυπαρίσσι…!

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ο Γιώργης και η μάνα του

Εσκοτώθηκε ο Γιώργης. Εικοσιπέντε χρονώ κοπέλι! Απάνω στον αθό τσ’ ηλικίας του! Ανοιξη και Πασχαλιά, σε ξεφάντωση, ανάμεσα σε φίλους, δίπλα σε συγγενείς, στα χέρια τση μάνας του, εξεψύχα…! Και δεν εμπόρεσε η βαριοκακομοίρα να φέρει το βλαστό τση πίσω στη ζωή! Δεν εμπόρεσε να καταπιεί η ίδια τσι σφαίρες, να το γλυτώσει, να το βλέπει να το χαίρεται και πάλι ολόρθο κι όμορφο κυπαρίσσι…! Να το σφιχταγκαλιάσει στσ’ αγκάλες τση και να του ευχηθεί σήμερο που γιορτάζει τ’ όνομά του «Χρόνια πολλά υγιέ μου, και του χρόνου ακριβέ μου»… Εσκοτώσανε το Γιώργη! Τα ’μαθες εδά ίντα να στα λέω! Απάνω στο γλέντι, ανήμερα του Πάσχα, στη χαρά την αναστάσιμη εβασιλέψανε τα μάθια ντου, με τρόπο άγριο, ξαφνικά, μ’ ένα μπαμ!

Δυο τρεις μπαλωθιές και τέλος! Τέλος, εκόπηκε η ζωή του! Και να ’ταν Θε μου, εφιάλτης μα δεν είναι! Η ζωή συνεχίζεται γι’ άλλους! Περάσανε κι οι ώρες γλήγορα, “έφυγε” μια μέρα απ’ το κακό και τονε πήραν απ’ τσ’ αγκάλες τση μάνας του, τονε βάλανε στο χώμα! Και μετά… άργησε να βασιλέψει ο ήλιος! Αργά επέρασε κι άλλη μέρα κι ο κόσμος ακόμη το συζητά! …Κυλούνε οι ώρες! Και σήμερο, πάνω στην τρίτη μέρα, ανήμερα τ’ αη Γιωργιού, σήμερο στη γιορτή ντου, πού ’ντον ο Γιώργης, να φανεί, να του πουν χρόνια πολλά; Ακόμη το συζητά ο κόσμος: «να ’τανε λέει ψώμα», «να ’τανε ένας εφιάλτης που λίγο θα κρατήσει»…

Ο άγριος, ο βίαιος θάνατος του Γιώργου, δεν είναι προσωρινός. Μόνιμος είναι και θα μείνει τώρα πια οεφιάλτης που θα σημαδεύει καθημερινά τα στήθια της μάνας του, τα μηλίγγια και τα μάτια της, να θωρεί μπροστά της να χύνεται το αίμα του παιδιού της, σα του προβάτου να ρέει! Ολοκόκκινο απάνω στο ρούχο του, χάμαι ν’ αυλακώνει το πάτωμα! Εφιάλτης μόνιμος γίνηκε ΚΑΙ τούτος ο θάνατος, ο άδικος! Κι η μάνα του θα ζει καθημερινά τον θάνατο, τις στιγμές που έβλεπε τη ψυχή του σπλάχνου τζη να γοργοφτερουγίζει, να πετά μακριά! Κι αυτή να μη μπορεί να την αρπάξει να τη συγκρατήσει! Με τούτο τον εφιάλτη θα ζει πια! Κι αμέτε δα να τη παρηγορήσετε και να τση πείτε πως «έφταιξε η κακιά στιγμή»! Αμέτε δα να απαντήσετε τα “γιατί” που της κατατρώγουνε το νου…

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/o-giorgis-ke-mana-tou/#ixzz2zi2Uc43P
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!



“Τα παιδιά/ που κόβουν με τα δόντια τους/ μπουκιές – μπουκιές το σήμερα/ έχουν θέση στην καρδιά τους/ για τη σπηλιά της Βηθλεέμ/ Τα πουλιά/ που κουβαλούν μέχρι το αύριο/ την αναπνοή του ήλιου/ έχουν θέση στα φτερά τους/ για τον ιστό της αναστάσιμης σημαίας/ Οσο υπάρχουνε παιδιά/ θα γεννιέται ο Χριστός/ Οσο υπάρχουνε πουλιά/ ο σταυρωμένος Χριστός θα ανασταίνεται”.
To ποίημα του γράφοντος “Τα παιδιά και τα πουλιά”
("Όταν γίνεις ποίημα") εκδ. “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά 2013).

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ μια ολόκληρη μέρα δίχως εσένα, αγαπημένε μου, και νιώθω πως κάτι ανασταίνεται μέσα μου. Κάτι που μοιάζει με μια μικρή κλωστίτσα φωτός που πασχίζει να φωτίσει το χθεσινό μεσημεριανό σκοτάδι. Κάτι που μοιάζει με την ψιλή – ψιλή φωνούλα ενός λιναρίτη, που αγωνίζεται να σκεπάσει τα κρα-κρα των ορνέων που γυρόφερναν χθες όλη μέρα στον Γολγοθά”. Από τα “Γράμματα της Παναγίας” (Μεγάλο Σάββατο) του γράφοντος.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης;

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ μια ολόκληρη μέρα δίχως εσένα, αγαπημένε μου, και νιώθω πως κάτι ανασταίνεται μέσα μου. Κάτι που μοιάζει με μια μικρή κλωστίτσα φωτός που πασχίζει να φωτίσει το χθεσινό μεσημεριανό σκοτάδι. Κάτι που μοιάζει με την ψιλή – ψιλή φωνούλα ενός λιναρίτη, που αγωνίζεται να σκεπάσει τα κρα-κρα των ορνέων που γυρόφερναν χθες όλη μέρα στον Γολγοθά”. Από τα “Γράμματα της Παναγίας” (Μεγάλο Σάββατο) του γράφοντος.

“ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ να γεννηθείς, χίλιες θα σε σταυρώσουν”, λέει σ’ έναν στίχο του στο ποίημα του “Οι πόνοι της Παναγίας” ο Κώστας Βάρναλης, απευθυνόμενος στον Χριστό. Ετσι ακριβώς είναι. Με τη διαφορά ότι όσες φορές κι αν τον σταυρώσουν άλλες τόσες Εκείνος θα αναστηθεί!

“ΤΟ ΕΠ’ ΕΜΟΙ ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη. Εάν επιλάθομαι σου Ιερουσαλήμ, επιλησθεί η δεξιά μου, κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν ου μη σου μνησθώ”. Ιδιαίτερα “κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας”, για να χρησιμοποιήσω τα δικά του λόγια απ’ τον “Λαμπριάτικο ψάλτη”, μας περιμένει για να μας ξεναγήσει στο “αρχονταρίκι” των διηγημάτων του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Τι ξεναγήσεις κι αυτές!

ΔΙΑΚΟΝΗΣΤΕ τον Ιούδα! Καβάλα σ’ έναν γάϊδαρο παλιότερα και πάνω σ’ ένα φορτηγάκι μετά, περιεφέρετο “εν πομπή και παρατάξει” με το που ξημέρωνε το Μεγάλο Σάββατο “ανά τας οδούς και τας ρύμας” του χωριού ο Ιούδας, για να τον διακονήσουν. Με το που πήγαινε να βασιλέψει ο ήλιος, ωστόσο, το τροπάρι άλλαζε: “Του Ιούδα το δεμάτι”, ήταν τώρα το ζητούμενο κι αυτό φώναζαν εν χορώ… οι αγιόπαιδες. Αφού τον διακόνησαν έπρεπε, βλέπετε και να τον κάψουν τον “προδότη”.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ο Χριστός στον τάφο, αλλά και Μεγάλο Σαββάτο – αρνιά και ρίφια κάτω! Μεγάλο Σάββατο, η σφαγή, η μεγάλη σφαγή, των αμνών. Κατόπιν αυτού και για να το γυρίσουμε αλλιώς: “Οσα κι αν έχεις βάσανα να μην το βάζεις κάτω/ σκέψου να ήσουνα αρνί ετούτο το Σαββάτο”!

“ΧΡΙΣΤΕ ΜΑΣ αναστήθηκες και σε υμνολογούμε/ μα περιμένουμε εδά κι εμείς ν’ αναστηθούμε”. Αναστάσιμος, σήμερα, ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης. Το καλεί η μέρα…

ΣΑΒΒΑΤΟ να ’ναι μάστορα κι ας είναι χίλιες ώρες! Δεν ίσχυε σε καμιά περίπτωση η παροιμία αυτή, όταν ήμουν μικρός. Ατέλειωτη ήταν η μέρα του Μεγάλου Σαββάτου κι ας ήταν γεμάτη. Αργούσε πολύ να ’ρθει η στιγμή του “Χριστός Ανέστη”. Η στιγμή του κόκκινου αβγού και του καλιτσουνιού που το τραγουδάκι ήθελε να το τρώμε στο σκαμνί. “Μεγάλη Κυριακή – Καλιτσούνι στο σκαμνί”.

“ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ του Ιούδα την άκουσα κάπου στα πέντε μου χρόνια. Αρχιζε με τον προφητικό λόγο που ο λαϊκός εξηγητής των ονείρων είπε στην εγκυμονούσα μάνα του Ισκαριώτη: «Δαυλός αυτούμενος (αναμμένος) θα ’ναι το κοπέλι που θα γεννήσεις και θα βάλει στον κόσμο φωτιά». Η διήγηση σταματά σε μια απλή, χωρίς έμφαση περιγραφή των συναισθημάτων της μάνας που ακούει ότι το παιδί που κυοφορεί θα κάψει τον κόσμο. Ηπεσε ο ουρανός και την επλάκωσε. Κι ύστερα αρχίζει η πλοκή. Ποιος θέλει να έχει στο σπίτι του έναν αφτούμενο δαυλό; Οπως και στον Οιδίποδα έτσι και στον Ιούδα: όλα ξεκινούν από έναν χρησμό… Σαν άλλος Λάιος ο πατέρας του Ιούδα τον άφησε κάπου στο δάσος [...]. Η μοίρα το ’φερε να συναντήσει τους πραγματικούς του γονείς (χωρίς να τους γνωρίζει ασφαλώς) και στα στερνά να παντρευτεί την ίδια τη μάνα του”. (Πηγή: Νίκου Ψιλάκη “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη”).

“Τα παιδιά/ που κόβουν με τα δόντια τους/ μπουκιές – μπουκιές το σήμερα/ έχουν θέση στην καρδιά τους/ για τη σπηλιά της Βηθλεέμ/ Τα πουλιά/ που κουβαλούν μέχρι το αύριο/ την αναπνοή του ήλιου/ έχουν θέση στα φτερά τους/ για τον ιστό της αναστάσιμης σημαίας/ Οσο υπάρχουνε παιδιά/ θα γεννιέται ο Χριστός/ Οσο υπάρχουνε πουλιά/ ο σταυρωμένος Χριστός θα ανασταίνεται”.
To ποίημα του γράφοντος “Τα παιδιά και τα πουλιά”
("Όταν γίνεις ποίημα") εκδ. “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά 2013).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (19.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-85/#ixzz2zKbVbkBE
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook