ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΠΕΤΡΑΚΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ  ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ

Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ξημερώνει η 22α Μαΐου 1941 οπότε «εδόθη διαταγή να επιτεθούμε κατά τας εσπερινάς ώρας κατά του εχθρού και εκκαθαρίσωμεν τα Περιβόλια και την εκκλησίαν Αγιος Γεώργιος όπου είχον οχυρωθεί. Εγώ ανέλαβον να εισχωρήσω στο μέσον του εχθρικού τομέως και μεταξύ του Χωρίου Περιβόλια και της εκκλησίας Αγιος Γεώργιος όπου είχον οχυρωθεί διά να τους αιφνιδιάσω».

Δείτε περισσότερα... ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ





ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΠΕΤΡΑΚΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ

Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Με αφορμή το κείμενο του συνεργάτη των “Χ.Ν.” Σήφη Πετράκη με τίτλο: “Για τα 75 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης – Μεγαλειώδης η φετινή επέτειος στην Αθήνα” και την αναφορά του σε δύο Ασηγωνιώτες νεκρούς που έπεσαν «στη μάχη στα Ρεθεμιανά Περβόλια, τον Νταλετζομανώλη (Μανώλης Πετράκης) και τον Μπαρμπουνομανώλη», με το παρόν θα αναφερθούμε στην ομάδα των Ασηγωνιωτών που από την πρώτη στιγμή προσέτρεξαν να βοηθήσουν στην περιοχή του Ρεθύμνου μαζί και με μερικούς ακόμη από άλλα χωριά, άντρες οι οποίοι απάρτιζαν την ομάδα του Ασηγωνιώτη καπετάν Πέτρακα.
Ολα τα γεγονότα είναι καταγεγραμμένα στην “Εκθεση της περιόδου Μάχης της Κρήτης 20-29/5/41 του Αρχηγείου των Εθνικών Αντάρτικων ομάδων Πέτρου Πέτρακα”.
Ο καπετάν Πέτρακας (Πέτρος Παπαδοπετράκης ή Πέτρακας) ήταν ο αρχηγός των ανταρτών της Ασή Γωνιάς ο οποίος κρατούσε λεπτομερές ημερολόγιο καθόλη τη διάρκεια της αντίστασης, ένα πραγματικά πολύτιμο ιστορικό ντοκουμέντο.
Από το συγκεκριμένο αρχείο θα παρουσιάσουμε σήμερα ένα μόνο μέρος του, αυτό που αναφέρεται στη Μάχη της Κρήτης, και το οποίο για πρώτη φορά έρχεται στο φως της δημοσιότητας.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε στον γιο του καπετάν Πέτρακα, Γιώργο Παπαδοπετράκη (Πέτρακα) ο οποίος μας παρέδωσε ένα ογκώδη φάκελο με στοιχεία – τεκμήρια σημαντικού ιστορικού ενδιαφέροντος που προέρχονται από το αρχείο του πατέρα του. Ανάμεσα σε αυτά και φωτογραφικό υλικό της εποχής, μέρος του οποίου διανθίζει το παρόν ιστορικό αφιέρωμα.
Στην αρχή της Εκθεσης ο καπετάν Πέτρακας αναφερόμενος στην «20η Μαΐου 1941, ημέρα πτώσεως των Γερμανών Αλεξιπτωτιστών» σημειώνει ότι βρισκόταν στην Ασή Γωνιά «και ειδοποιηθείς από τηλεφώνου αυθημερόν, εσχημάτησα ομάδα περίπου εκ 40 ανδρών, μετέβην ευθύς εις Ρέθυμνον με την απόφασιν να παρουσιαστώ εις τον τότε Στρατιωτικόν Διοικητήν Ρεθύμνου διά να με προσκολήση εις ένα στρατιωτικόν τμήμα μετά της ομάδος μου δια την καλλιτέραν διεξαγωγήν της μάχης».
Την επομένη αναφέρεται στην κάθοδό του στο Ρέθυμνο «λίαν πρωί» όπου «εζήτησα να ανεύρω τον τότε Στρατιωτικόν διοικητήν αλλά δυστύχως δεν τον ανεύρον και επιστρέφω εις θέσιν Καστελλάκια όπου είχα τοποθετήση τους άνδρας μου μου έναντι του εχθρού και εις το δεξιόν της παρατάξεως σχολείου Χωροφυλακής, με την απόφασιν να πολεμήσωμεν όσον μας ήτο δυνατόν ανεξάρτητοι και με τα μέσα που διαθέταμεν».
Εκεί συνάντησε «και τους ενωματάρχας όπου είχαν αφιχθή και αυτοί μαζί με εμένα το ίδιο βράδυ:
1) Παναγ. Καλαϊτζαντωνάκην Σταθμάρχην Ασή – Γωνιάς
2) Γεώργιον Τζανιδάκην Σταθμάρχην Επισκοπής Ρεθύμνης, με ολόκληρον την δύναμιν των Σταθμών Ασή -Γωνιάς και Επισκοπής».
Σημειώνει δε ότι υπήρξε μεταξύ τους συνεννόηση και από κοινού απόφαση «να επιτεθούμεν κατά των Γερμανών εφ’ όσον είχεν μαζευτεί αρκετή δύναμις ελευθέρων σκοπευτών και υπελογίζαμεν ότι ήτο αρκετή η δύναμις αυτή δια να εκτοπίσωμεν τον εχθρόν. Πρωτίστως όμως ήτο απαραίτητος η συνεννόησις και με όλο το μέτωπον».
Χαρακτηριστική είναι η παρατήρησή του σχετικά με την παρουσία εκεί ενός ανθυπολοχαγού «το όνομα του οποίου δυστυχώς δεν διατηρώ, με μίαν δύναμιν Στρατιωτών διμοιρίας» και την πρόταση από μέρους του, ως αρμοδιώτερος «να αναλάβη αυτός την συνεννόησιν με τα άλλα τμήματα αλλά δυστυχώς ο εν λόγω Ανθ/γός μου απήντησε ότι δεν αναλαμβάνει καμμίαν εργασίαν διότι έχει δύο ημέρας να φάγη. Τον εγκατέλειψα και προσπαθούσα να έλθω εις συνεννόησιν μόνος μου».
Κατόπιν ο καπετάν Πέτρακας γράφει για ένα λόχο της Σχολής Χωροφυλακής ο οποίος όμως είχε μείνει χωρίς αξιωματικούς, έχοντας μόνο «ένα ή δύο Υπαξιωματικούς» αφού όπως σημειώνει οι πληροφορίες ήταν ότι οι ανώτεροι αξιωματικοί «είχαν φονευθή ή τραυματισθή την προτεραίαν ημέραν της πτώσεως των Γερμανών του τμήματος αυτού. Επίσης επληροφορήθην ότι ο Ταγ/χης κ. Χρήστος Τζιφάκης ευρίσκετο εις την πρώτην γραμμήν και εις την περιφέρειαν του εργοστασίου Ε.Τ.Ε.Λ., μεταξύ Περιβολίων και πόλεως Ρεθύμνης και ο οποίος είχεν το γενικόν πρόσταγμα».
Ο καπετάν Πέτρακας γράφει για την απόφασή του να στείλει αγγελιοφόρο «διά να έλθω εις επαφήν» ενώ την ίδια στιγμή «οι Γερμανοί επετίθεντο εις το δεξιόν της παράταξής μας».
Σημειώνεται έτσι μία μάχη κατά την οποία «Είχομεν απώλειες δύο τραυματίας
1) τον Ευθύμιον Ιωάννου Καλημεράκην κάτοικον Ασή – Γωνιάς με διαμπερές εις το δεξιόν χέρι και 2) τον υποφαινόμενον ελαφρόν εις τον δεξιόν πόδα.

«Επήλθεν η νύκτα»
«Εν τω μεταξύ επήλθεν η νύκτα» διαβάζουμε στην Εκθεση, και η ομάδα του καπετάν Πέτρακα παραλαμβάνει «τον τραυματίαν Ευθύμιον Καλημεράκην και μερικούς από τους άνδρας μου και μετέβημεν εις την πόλιν Ρεθύμνης, επήγαμεν τον τραυματίαν εις το πολιτικόν Νοσοκομείον όπου τον επέδεσαν, εγώ δε επειδή ήμουν ελαφρώς τραυματίας και έβλεπον ότι υπήρχον πολλοί σοβαρώς τραυματίαι, εζήτησα και μου έδωσαν επιδέσμους κλπ. και επεδέθην μόνος μου.
Αμέσως έστειλε τον τραυματίαν Καλημεράκην εις το χωρίον του Ασή Γωνιά, εγώ δε επέστρεψα εις τον τομέα μου όπου είχον αφήσει τους υπολοίπους άνδρας μου».

Η 22α Μαΐου
Ξημερώνει η 22α Μαΐου 1941 οπότε «εδόθη διαταγή να επιτεθούμε κατά τας εσπερινάς ώρας κατά του εχθρού και εκκαθαρίσωμεν τα Περιβόλια και την εκκλησίαν Αγιος Γεώργιος όπου είχον οχυρωθεί. Εγώ ανέλαβον να εισχωρήσω στο μέσον του εχθρικού τομέως και μεταξύ του Χωρίου Περιβόλια και της εκκλησίας Αγιος Γεώργιος όπου είχον οχυρωθεί διά να τους αιφνιδιάσω».
Ο καπετάν Πέτρακας περιγράφει με γλαφυρότητα όλα όσα επακολούθησαν, τα οποία παραθέτουμε παρακάτω χωρίς καμία παρέμβασή μας.
«Οταν εκίνησα με ηκολούθησαν και 10 περίπου Χωρ/κες (όχι της Σχολής). Όταν διέβαινα του “πεθαμένου την χαράδρα”, η οποία κείται νοτιοανατολικά του συνοικισμού Καστελλάκια, συνήντησα αρκετήν δύναμιν Χωρ/κής με επικεφαλής έναν Μοίραρχον άγνωστόν μου, και προσεπάθησα να τον πείσω να πλησιάση μετά της δυνάμεως που πλησίον του εχθρού και εις τον τομέαν προς το Χωρίον.
Δυστυχώς δεν το κατώρθωσα, αλλά μου εκράτησεν και την ομάδα των δέκα Χωρ/κων όπου με ακολουθούσε.
Εγώ ηκολούθησα την χαράδραν αυτήν, η οποία εισέρχεται εντός του Χωρίου και εισήλθον εις το μέσον του εχθρού, και είχον δεξιά μου τους οχυρωμένους εις τας οικίας και αριστερά τους οχυρωμένους εις την εκκλησίαν Άγιος Γεώργιος. Μόλις ενύκτωσε επετέθημεν και οι Γερμανοί οπισθοχώρουν καθ’ όλον το μέτωπον.
Εγώ με τους άνδρας μου, καθ’ ην ώραν ευρισκόμου 40 περίπου μέτρα πλησίον της εκκλησίας (Οι χειροβομβίδες των Γερμανών έσκαγον όπισθέν μας) και στην περιοχή μεταξύ εκκλησίας Άγιος Γεώργιος και το Χωρίον Περιβόλια, την στιγμήν όπου εγώ είχον την αντίληψιν ότι οι Γερμανοί ζητούσαν συνεννόησιν διά να παραδοθούν καθ’ ότι εφώναζαν χωρίς να πυροβολούν “Ίγγλις, Αυστράλια κλπ.” όλως αιφνιδίως αντελήφθην ότι οι δικοί μας είχον οπισθοχωρήση εις όλην την γραμμήν. Διά να βεβαιωθώ αν πράγματι όλοι είχον οπισθοχωρήση έστειλα άνδρας προς τα δεξιά και προς τα αριστερά αλλά κανείς δεν υπήρχε. Τότε κατ’ ανάγκην οπισθοχώρησα και εγώ μεθ’ ολοκλήρου της δυνάμεώς μου.
Αμέσως μας αντεπετέθησαν οι Γερμανοί, είχον προλάβει και είχομεν αποσυρθή από το επικίνδυνο σημείον όπου είχον προχωρήσει.
Απώλειες είχομεν τον φόνον του Εμμ. Ιωάν. Πετράκη και Εμμ. Γεώργ. Μπαρπουνάκη εκ του χωρίου Ασή – Γωνιάς, τον σοβαρόν τραυματισμόν διά πολλαπλών τραυμάτων του Δεκανέως Ευαγγέλου Σταγάκη εκ του χωρίου Καρωτή Ρεθύμνης.
Δεξιά μου και έναντι του χωρίου ευρίσκετο, κατά την επίθεσιν, ο Λοχαγός Αντώνιος Πλυμάκης ο οποίος είχεν συγκροτήση ομάδα Ανταρτών καθότι ευρίσκετο εν αδεία. Από τότε εμείναμεν εις το μέτωπον αυτό και επιτηρούσαμεν τους Γερμανούς διά να μη εξαπλώσουν και πιάσουν οχυρωτέρας θέσεις».

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών
Διαβάζοντας τα παραπάνω, καθένας μπορεί να αντιληφθεί τις συνθήκες υπό τις οποίες αντιστέκονταν τότε οι ομάδες καθώς επίσης να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για τις δυσκολίες “πάσης φύσεως” που είχαν έρθει αντιμέτωπες σε έναν άνισο αγώνα…
Στην Εκθεση περιγράφονται κάποια πολύ σημαντικά σημεία που δεικνύουν την έκβαση τόσο των μαχών στις οποίες έλαβε μέρος η συγκεκριμένη ομάδα, αλλά μπορούμε να αντιληφθούμε και το γενικότερο πλαίσιο…
Διαβάζουμε για τα γεγονότα της 27ης Μαΐου: «Την 27ην ιδίου μηνός εδόθη διαταγή από τον κ. Τζιφάκη, Διοικητήν των Επιχειρήσεων -και ο μόνος ανώτερος αξιωματικός που παρέμεινεν καθ’ όλον το διάστημα εις όλον το μέτωπον να διευθύνη τας επιχειρήσεις- να επιτεθούμεν κατά του εχθρού ώραν 12ην μεσημβρινήν.
Δυστυχώς, η διαταγή δεν εξετελέσθη από όλους τους τομείς και το αποτέλεσμα ήτο ότι είχον πολλά θύματα τα τμήματα τα οποία εκινήθησαν από το αριστερόν του μετώπου. Μεταξύ των θυμάτων ήτο και ο ανδρείος Ανθ/γός Καφαντάρης Βασίλειος.
Εντός της ημέρας αυτής μετέβην εις συνάντησιν του κ. Τζιφάκη και παρεπονέθην διά την διαγωγήν ωρισμένων Αξιωματικών. Μου εξέθεσεν την κατάστασιν και ότι δεν είχεν αρκετούς καλούς Αξιωματικούς διά την εκτέλεσιν των διαταγών του κλπ., με παρεκάλεσε δε να επανέλθω εις τον τομέα μου μεταξύ ΕΤΕΛ και Καστελλάκια όπου ήτο οχυρά θέσις, διότι ήτο επόμενον να κάμουν εξόρμηση οι Γερμανοί και να καταλάβουν την πόλιν και την οχυράν θέσιν Καστελλάκια όπου στρατιωτικά τμήματα υπήρχον ασθενέστατα.
Την 27ην αφίχθη ένα ορεινόν πυροβόλον εις τον Δυτικόν τομέαν όπου δεν υπήρχε άλλο, με χειριστάς Άγγλους και επείσαμεν ότι θα μας βοηθούσε, αλλά έρριψεν μερικές βολές και έφυγεν».

Η κατάληψη των Χανίων και «η σοβαρότητα της καταστάσεως»
Είναι ολοφάνερο πως η έκβαση είναι σίγορα αρνητική. Δικαιολογημένη λοιπόν η αναφορά με την οποία ξεκινά ο καπετάν Πέτρακας για τα γεγονότα της 28ης Μαΐου. Διαβάζουμε: «Την 28ην Μαΐου ετραυματίσθη εις την κοιλιακήν χώραν ο Ιωάννης Μανταδάκης εκ του χωρίου Καρωτή Ρεθύμνης.
Βλέποντας την σοβαρότητα της καταστάσεως και μη έχοντας πυροβολικόν, το απόγευμα της 29ης ιδίου μηνός ανεχώρησα με σκοπόν να μεταβώ εις τα Χανιά να αναφέρω την κατάστασιν και να ζητήσω ενίσχυσιν πυροβολικού (δεν εγνώριζα ότι εις Χανιά η κατάστασις ήτο χειροτέρα), όταν την νύκτα της αυτής αυτής ημέρας έφθασα εις Επισκοπήν Ρεθύμνης εύρον αυτήν εκκενουμένην και επληροφορήθην ότι οι Γερμανοί είχον καταλάβει τα Χανιά και μέρος της Επαρχίας Αποκορώνου.
Την 30ην ιδίου μηνός επέρασεν τα σύνορα Χανίων η πρώτη φάλαγγα του εχθρού βασίζουσα προς το Ρέθυμνον.

Οφειλόμενος “λόγος τιμής”
Είναι αξιοπρόσεκτη σε τούτο ακριβώς το σημείο η ειδική αναφορά που κάνει ο καπετάν Πέτρακας σε κάποιους από τους συγχωριανούς του οι οποίοι δεν προσέτρεξαν μαζί του την 20ή αλλά από την… 21η επειδή ακριβώς δεν ήταν παρόντες στο χωριό εκείνη την πρώτη ημέρα του “κακού”.
Διαβάζουμε: «Δεν παραλείπω να αναφέρω ότι όταν ανεχώρησα την 20ην Μαΐου από το χωρίον μου διά Ρέθυμνον δεν ήταν παρόντες μερικοί χωριανοί μου και όταν επέστρεψαν και έμαθαν τα γεγονότα έσπευσαν την επομένην 21ην Μαΐου να έλθουν προς συνάντησίν μου, όταν είχαν φθάσει μεταξύ Μικρής Γωνιάς και Πρινέ Ρεθύμνης εσυνηντήθησαν με τον τότε Στρατιωτικόν Διοικητήν κ. Ποθουλάκην και τον επιταλάρχην του Αντ/χην Ευγένιον Σταμαθιουδάκην και άλλους Αξιωματικούς του επιτελείου του να φεύγουν ταχέως επ’ αυτοκινήτου προς την Μικρήν Γωνιάν και τους ηρώτησαν τα νέα και ο Στρατιωτικός Διοικητής κ. Ποθουλάκης μετά του Επιτελάρχου του κ. Σταμαθιουδάκη απήντησαν ότι οι Γερμανοί κατέλαβον το Ρέθυμνον και τους συνέστησαν να επιστρέψουν οπίσω. Οι άνδρες όμως αυτοί δεν υπήκουσαν και δεν επέστρεψαν, αλλά ήλθαν ταχέως και με συνήντησαν…».

Οι άντρες της ομάδας του καπετάν Πέτρακα
Τέλος, παραθέτουμε τα ονόματα των αντρών της ομάδας του καπετάν Πέτρακα όπως είναι καταγεγραμμένοι στην “Εκθεση της περιόδου Μάχης της Κρήτης 20-29/5/41 του Αρχηγείου των Εθνικών Αντάρτικων ομάδων Πέτρου Πέτρακα”. Σημειώνονται ακόμη η χρονολογία κλήσης τους καθώς και ο τόπος καταγωγής τους ενώ σε κάποιους από αυτούς αναφέρεται και η ημερομηνία τραυματισμού ή και θανάτου τους, ενώ πριν την παράθση του καταλόγου διαβάζουμε την ιδιαίτερη μνεία από που ο καπετάν Πέτρακας κάνει γι’ αυτούς:
«…Κατά την μάχην ταύτην 20-29 Μαΐου επέδειξαν εξαιρετικήν διαγωγήν και αυτοθυσίαν διακριθέντες οι κάτωθι άνδρες της ομάδος μου.
1. Βρουλιδάκης Εμμ. του Ιωάννου κλ. 1922, εξ Μαρουλούς Ρεθύμνης.
2. Βρουλιδάκης Γεώργιος του Ιωάννου κλ. 1921, εξ Μαρουλούς Ρεθύμνης.
3. Γυπαράκης Παύλος του Πέτρου κλ. 1921, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων.
4. Γυπαράκης Ανδρέας του Κων/νου κλ. 1944, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων.
5. Γαβαλάς Σταμάτιος του Σπύρου κλ. 1931, εξ Αρωλιθίου Ρεθύμνης.
6. Γεωργουλάκης Βασίλης του Λάμπρου κλ. 1922, εξ Μούνδρου Ρεθύμνης.
7. Γλεντζάκης Ιωσήφ του Μιχαήλ κλ. 1943, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων.
8. Γυπαράκης Μάρκος του Γεωργίου κλ. 1941, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
9. Γυπαράκης Κων/νος του Ιωσήφ κλ. 1941, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων.
10. Κουντουράκης Ιωσήφ του Ιωάν κλ. 1934, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
11. Καλημεράκης Ευθύμιος του Ιωάν. κλ. 1924,  εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων, ετραυματίσθη την 22-5-1941.
12. Κωνσταντουδάκης Πέτρος του Μάρκου κλ. 1922, εξ Αλώνες Ρεθύμνης.
13. Καμπουράκης Γεώργιος του Στυλ. κλ. 1911, εξ Μαρουλούς Ρεθύμνης
14. Εφ. Λοχίας Κατσανεβάκης Γεώργ. του Νικολ. κλ. 1908  εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
15. Μπαρμπουνάκης Αλεξ. του Γεωργ. κλ. 1936, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
16. Μπαρμπουνάκης Εμμ. του Γεωργ. κλ. 1922, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων, εφονεύθη 22-5-1941
17. Μπερβανάκης Στυλ. του Νικολ. κλ. 1921, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
18. Μανταδάκης Ιωάν. του Μάρκου κλ.[…] εξ Καρωτής Ρεθύμνης, ετραυματίσθη την 28-5-1941.
19. Μανταδάκης Γεώργ. του Εμμ. κλ. 1923, εκ Πατήματος Αποκορώνου.
20. Μανουσέλης ή Κιατίπης Νικολ. του Γεώργ. κλ. 1924, εξ Καλλικράτους Σφακίων
21. Εφ. Λοχίας Πετράκης Μάρκος του Ανδρέου κλ. 1907, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
22. Πετράκης Νικολ. του Ιωάν. κλ. 1942, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
23. Πλυμάκης Μάρκος του Ιωάν. κλ. 1936, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
24. Παπαδονικολάκης Μάρκος του Νικολ. κλ. 1941, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
25. Πετράκης Στυλ. του Μάρκου κλ. 1916, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
26. Πετράκης Πέτρος του Ιωάννου κλ. 1920, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
27. Παπαδοπετράκης Γεώργιος του Μάρκου κλ. 1924, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων & κάτοικος Βαλσαμονέρου Ρεθύμνης.
28. Πετράκης Εμμ. του Ιωάννου κλ. 1918, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων φονευθείς την 22-5-1941.
29. Παπαδονικολάκης Γεώργ. του Στυλ. κλ. 1940, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
30. Περράκης Αντώνιος του Σταύρου εκ Φωτεινού Ρεθύμνης
31. Λοχίας Πλυμάκης Σταύρος του Μάρκου κλ. 1912 εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
32. Ιερεύς Σμπυράκης Στυλ. του Γεωργ. κλ. 1932, εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
33. Σμπυράκης Αλκ. του Γεωργ. κλ. 1924 εξ Ασή Γωνιάς Αποκορώνου Χανίων
34. Σταγάκης Ευάγγ. του Γεωργ. κλ. 1933, εκ Καρωτής Ρεθύμνης, ετραυματίσθη την 22.5.41.
35. Τζαγκαράκης Λεων. του Γεωργ. κλ. 1928 εξ Αλώνες Ρεθύμνης
Η δύναμις της ανωτέρω ομάδος μου έφθασε έως την μεσημβρίαν της 21.5.41 εις 50 άνδρας. Οπλισμόν είχον οι πλήστοι πλην ελαχίστων, οι οποίοι οπλίσθησαν σχεδόν αμέσως από λάφυρα.
Τύπος οπλισμού: 1) Μάλιχερ, 2) Μάουζερ Τουρκίας, 3) Λεμπέλ Γαλλίας, 4) Γκράδες και 5) Μάουζερ Ελληνικά (Ελβετίας).
Πολύ σύντομα αντικατεστάθησαν όλα τα πεπαλαιωμένα Μάουζερ Τουρκίας, Γκράδες και Λεμπέλ από λάφυρα όπου είχομεν άφθονα πυρομαχικά.
Απώλειες από 20/29.5.1941 φονευθέντες 2 και τραυματισθέντες 4…».

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/o-kapetan-petrakas-ke-i-antartes-machites-tis-omadas-tou/#ixzz4D3jsPqOW
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Τα βουβάλια και το βατράχι

Από τον φόβο λοιπόν ενός Grexit πριν από ένα χρόνο, φτάσαμε στην πραγματικότητα του Brexit. Πλείστες οι απόψεις που προέρχονται από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Απόψεις που παραμένουν “δεσμευμένες” από τα προσωπικά “πιστεύω” και εμπειρίες εκείνων που τις εκφέρουν…
Ηταν τουλάχιστον σοκαριστικό το αποτέλεσμα έτσι όπως διαμορφώθηκε κυρίως επειδή “άλλα λέγαν οι δημοσκοπήσεις” αλλά και επειδή “αλλιώς ήμασταν συνηθισμένοι” επί χρόνια. Ακόμη και σήμερα, κάποιες μόνο ημέρες μετά, ο κουρνιαχτός δεν έχει… κατακάτσει.
Είμαστε ενώπιον ενός νέου είδους πολέμου μεταξύ μεγάλων συμφερόντων πρωτίστως… Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που διαβλέπω. Και πρόκειται για έναν πόλεμο που ως φαίνεται, ξεκινά μεταξύ βουβάλων, όπερ σημαίνει πως πάντοτε σε αυτές τις συγκυρίες την πληρώνουν τα βατράχια. Δεν θα αναλωθώ -δεν είμαι άλλωστε και ειδικός- σε οποιαδήποτε άλλη ανάλυση παρά θα καταθέσω μόνο μία από τις -είναι αλήθεια- πάμπολλες σκέψεις που όλες αυτές τις ημέρες με αφορμή αυτό το αποτέλεσμα των Βρετανών, με έχουν κυριεύσει…
Οσο κι αν η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρώπης από την οποία ένα βασικό κομμάτι φαίνεται πως αποδεσμεύεται, οφείλει τώρα στα όρια του εφικτού, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της και ακόμη παραπάνω να αρπάξει την ευκαιρία -παρόλες τις δύσκολες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί- και να εκθέσει τις δικές της θέσεις…
Μα θα πει κανείς: «είναι δυνατόν τώρα που ο κόσμος καίγεται, η Ελλάδα να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον, μια καλύτερη προοπτική μέσα σε ένα τέτοιο “πανδαιμόνιο”.
Θεωρώ πως ναι! Ισως είναι μία από τις ευκαιρίες που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ερχόταν.
Το θέμα επιτέλους που πρέπει να δούμε κατάματα, είναι να λειτουργήσουμε βάσει του δικού μας συμφέροντος. Κατά πόσο μπορούμε να διεκδικήσουμε εμείς ομονοούντες για εμάς και όχι πάλι να χωριστούμε σε λογής – λογής στρατόπεδα όπως πολλάκις στο παρελθόν έχουμε κάνει, ακολουθώντας τους μεγάλους. Το ερώτημα είναι αν έχουμε εκείνες τις πολιτικές και όχι μόνο προσωπικότητες που θα μπορέσουν να μας οδηγήσουν έξω από τα αδιέξοδα που έχουμε οδηγηθεί…
Τούτο είναι ένα από τα ζητούμενα τώρα. Είναι αυτό που άμεσα έχουμε ανάγκη: Να δούμε πέρα από τα στενά όρια της ελληνικής πραγματικότητας. Να δούμε μακρόπνοα σε αυτό το νέο κοσμο-πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον που δείχνει ότι δημιουργείται· αν μπορούμε να βρισκόμαστε όχι ως απολύτως ισότιμοι παίκτες αλλά τουλάχιστον σοβαροί και υπολογίσιμοι και όχι ομφαλοσκοπούντες και δίχως σχεδιασμό “άβουλα όντα”!
Τόσο η Ευρώπη -η γερμανική Ευρώπη- όσο και η Μεγάλη Βρετανία που να μην το ξεχνούμε είναι παραδοσιακά μια μεγάλη δύναμη πάντα υπολογίσιμη όντας -αν μπορεί να ειπωθεί- το βασικό μέλος της πάλαι ποτέ Βρετανικής Κοινοπολιτείας -και στις μέρες μας Κοινοπολιτείας- που έχει ως μέλη 54 χώρες, με συνολικό πληθυσμό 1,9 δισεκατομμύρια κατοίκους, το 29% του παγκόσμιου πληθυσμού, αυτή τη στιγμή αρχίζουν τις συνομιλίες – συναλλαγές για το μέλλον που δεν φαίνεται καθόλου… προφανές!
Συνήθως σε τέτοιες ανακατάξεις οι μικροί δεν παίρνουν τα που δικαιούνται πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Εμείς τώρα οφείλουμε παντί τρόπω να είμαστε παρόντες, τουλάχιστον να μην συνθλιβούμε από τη μάχη των βουβάλων και με συγκεκριμένο στόχο να καλυτερεύσουμε τη θέση μας ενισχύοντάς την τώρα που “καίει το σίδερο”…

Χανιώτικα νέα (29.30.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/to-vatrachi-ke-ta-vouvalia/#ixzz4CxsxgEAY 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο δικός μας Ανδρέας\

Την εκκλησία αγαπώ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ο δικός μας Ανδρέας

«Εχει απλώσει τα χέρια του σαν δυο τεράστιες φτερούγες κι ετοιμάζεται να πετάξει. Ο αναστάσιμος όρθρος της Προσδοκίας έχει μόλις αρχίσει και κανείς δεν υποψιάζεται ότι η Λειτουργία μπορεί να μην είναι η αναμενόμενη… Στ’ ακροδάκτυλά του κρέμονται χαϊμαλιά τα όνειρα της νεότητάς μας. Εσαεί! Ακόμα κι όταν διαμοιράζουν τα ιμάτιά του αυτοί που λένε ότι τον αγάπησαν. […] Ακόμα κι όταν τον απωθούν στα σκοτεινά υπόγεια της λήθης, σαν παλιά αμαρτία, οι εσχάτως “ανανήψαντες”… Ακόμα και τότε Εκείνος, έχει απλωμένα τα χέρια του στους αιώνες, σαν έναν χαιρετισμό διαρκείας… Στο εικονοστάσι της ψυχής μας, στο σαλόνι της καρδιάς μας, στο πιο φωτεινό διαμέρισμα της μνήμης… Εκεί δίπλα στους αγαπημένους μας ο δικός μας Ανδρέας»…

Απόσπασμα από ένα “ακροθιγώς” του γράφοντος στη στήλη “Αυτός ο τόπος ο μικρός ο μέγας” (βλ. “Χανιώτικα νέα” 25 Ιουνίου 1997) με τίτλο “Ο Ανδρέας της Προσδοκίας”. Με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατο του αν μη τι άλλο χαρισματικού ηγέτη που σημάδεψε με την όλη παρουσία του τα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα η αναδημοσίευση, εν είδει θύμησης και των χρόνων, που κατά που επιμένει να λέει ένας φίλος μου ήμαστε νέοι, ωραίοι και προπάντων αθώοι…

Την εκκλησία αγαπώ

«Την εκκλησία αγαπώ -τα εξαπτέρυγά της,/ τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,/ τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της./ Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών·/ με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,/ με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,/ τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες/ και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό-/ λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό-/ ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,/ στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό». Το ποίημα “Στην εκκλησία” του Κ.Π. Καβάφη.

”Στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό” ο νους μου παρακολουθώντας έστω και λίγο από τηλεοράσεως, προχθές το πρωί το συλλείτουργο των προκαθημένων των ορθοδόξων εκκλησιών στον λαμπρό ναό των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου της πόλης μας. “Στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό” και η καρδιά, ωστόσο, λίγο αργότερα, όταν βρέθηκα, εντός του πανηγυρίζοντος μικρού βυζαντινού ναού των Αγίων Πάντων, στο ομώνυμο χωριό της πάλαι ποτέ επαρχίας και νυν Δήμου Αποκορώνου, το οποίο ακούγεται ακόμα και του Μπαμπαλή το Χάνι. Η ορθοδοξία είναι πάνω απ’ όλα και πρώρα απ’ όλα βίωμα.

«Μόνον η ορθοδοξία αναγνωρίζει πως η θρησκεία είναι μυστήριο», μας λέει ο Στίβεν Ράινσμαν σε μια συνέντευξή του (www.myriobiblos.gr πηγή www.flash.gr, Σερ Στήβεν Ράινσμαν: Χρειαζόμαστε την πνευματική μετριοφροσύνη, 6/11/2000. Επιμέλεια – Επιλογή αποσπασμάτων: Λαμπρινή Χ. Θωμά) και συνεχίζει: «Οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι προτεστάντες θέλουν να τα εξηγήσουν όλα. Είναι άσκοπο να πιστεύεις σε μια θρησκεία, θεωρώντας ότι αυτή η θρησκεία θα σε βοηθήσει να τα καταλάβεις όλα. Ο σκοπός της θρησκείας είναι ακριβώς για να μας βοηθάει να κατανοήσουμε το γεγονός ότι δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα. Νομίζω πως η ορθοδοξία συντηρεί αυτό το πολύτιμο αίσθημα του μυστηρίου».

Και “υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου” δεήθηκε ο ταπεινός ιερέας με τον “σιρόκο στη γενειάδα”, για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Νίκου Καρούζου, στους Αγίους Πάντες. Να σταματήσουν οι πολεμικές συρράξεις και να επικρατήσει η ειρήνη στον κόσμο, ζήτησαν οι προκαθήμενοι των εκκλησιών, εκτός των άλλων, στο μήνυμα της Συνόδου που διάβασε ο επίσης “με τον σιρόκο στη γενειάδα” Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Χανιώτικα νέα (28.06.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/o-dikos-mas-andreas/#ixzz4CsHc2dN0 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ 10ου ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ

Το ταξίδι μιας θεατρικής ομάδας

Με την κωμωδία “Μικροί Φαρισαίοι” του Δημήτρη Ψαθά

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ενα μικρό ιστορικό μιας όμορφης κι “επίπονης” προσπάθειας που ευοδώθηκε πέραν “πάσης προσδοκίας”
Εν αρχή ήν το 10ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης μας. Κι έπειτα ακολούθησαν όλα τα άλλα, όλα εκείνα που μας έκαναν πολύ να αιστανθούμε την απόλυτη πληρότητα ότι τελέψαμε μια προσπάθεια δίνοντας ο καθένας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί όλα εκείνα που είχαμε εντός μας ώστε να παρουσιάσουμε την παράστασή μας στο θέατρο Δημ. Βλησίδης το βράδυ της περασμένης Τετάρτης 15-6.
Το θεατρικό έργο “Μικροί Φαρισαίοι” του Δημήτρη Ψαθά ήταν η… δική μας παράσταση.
Και αυτό το “δική μας”, ήταν κάτι που από την πρώτη στιγμή μας συνεπήρε, μας έκανε να νιώσουμε την έννοια της ομάδας, της κοινής προσπάθειας για τον τελικό στόχο…
Εστω κι αν αυτός ο στόχος -προσωπική και όχι μόνο εκτίμηση- ήταν κάτι πολύ μακρινό, ίσως για κάποιους απλησίαστο αφού το χρονικό διάστημα που είχαμε για να δουλέψουμε πάνω σε ένα θεατρικό έργο όπως αυτό που επιλέχθηκε, ομολογουμένως ήταν πολύ μικρό…

Η πρώτη συνάντηση

Στην πρώτη πρόταση του παρόντος αναφέρομαι στο Σχολείο μας, στο 10ο Δημοτικό στη Χαλέπα που έχει υποδεχθεί τα παιδιά μας και τους παρέχει όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα που εμάς τους γονείς μάς έχουν κάνει να το έχουμε αγκαλιάσει, να το νιώθουμε “σπίτι μας” και όχι “σαν σπίτι μας”.
Αρχές της σχολικής χρονιάς λοιπόν και οι αδαείς και πρωτάρηδες
-όπως ο γράφων που η κόρη του ξεκίνησε στην 1η Δημοτικού- δεν θα μπορούσαμε ποτέ να καταλάβουμε πόσο πολύ σημαντικά είναι όλα αυτά που προσφέρει η ομάδα των εκπαιδευτικών, εκείνη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και των λοιπών βοηθούντων αυτού του σχολειού.
Εστω κι αν αυτά που ακούγονταν ήταν ενδεικτικά, όταν τα ζήσεις, βεβαιώνεσαι απολύτως. Κι αυτή η επιβεβαίωση δεν άργησε να γίνει αντιληπτή.
Δεν υπάρχει λόγος να απαριθμήσουμε τώρα εδώ όλες τις δράσεις που από την πρώτη φορά ανακοινώθηκαν ότι θα τελεστούν κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους. Δράσεις τόσο για τα ίδια τα παιδιά όσο και για τους γονείς τους οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο αποκτούν δεσμούς ισχυρούς τόσο μεταξύ τους όσο και με την ευρύτερη σχολική κοινότητα.
Στο πλαίσιο αυτών των δράσεων και η θεατρική ομάδα, της οποίας υπεύθυνη ήταν η Ελπίδα Μπραουδάκη που μας… μάζεψε.
Κάπου εκεί στις αρχές του Απρίλη έγινε η πρώτη μας συνάντηση στο σχολείο, ένα Σαββάτο μεσημέρι, ώρα που οι περισσότεροι από εμάς μπορούσαμε να ξεκλέψουμε χρόνο…
Εκεί στην σχολική αίθουσα του Α1, βρίσκονταν η Ελπίδα, η Γιώτα Στεμπίλη θεατρολόγος και δασκάλα θεατρικής Αγωγής των παιδιών μας, φυσικά η πανταχού παρούσα διευθύντρια του σχολειού μας Μαρία Κληματσάκη και οι λοιποί, οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ μας, που… σαν πρωτάκια αναμέναμε να δούμε πώς θα εξελισσόταν αυτή η συνάντηση.

Απογευματινά Σαββάτου

Ενα από τα κοινά σημεία, το πρώτο ίσως και σημαντικότερο ήταν ότι οι συναντήσεις μας θα βόλευε να ήταν απογευματινά Σαββάτου και κατά τις ώρες 4-6. Αυτό βόλευε τους περισσότερους μα όχι όλους. Δυστυχώς υπήρξαν έτσι οι πρώτες απώλειες εκείνων που λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε κάτι που επιθυμούσαν.
Κάπως έτσι λοιπόν “κλείστηκαν” τα μεσημέρια μας. Το 4-6, έγινε η κοινή ώρα συνάντησης μιας μικρής ομάδας που την απάρτιζαν οι Φρόσω Αγγελάκη, Τζένη Γεωργιακάκη, ο υπογράφων, Κώστας Λάμπρου, Ρέα Μανουσάκη, Λυκούργος Μανουσάκης, Γιώργος Μαυρολέων, Αλκμήνη Μουντάκη, Ελένη Μπομπολάκη, Ηλίας Μπουζάκης, Νατάσα Ξανθουδάκη, Ελια Σηφοδασκαλάκη, και φυσικά η Γιώτα, που από την πρώτη στιγμή -έστω κι αν εμείς δεν μπορούσαμε τότε να διακρίνουμε, μπόρεσε να εμφυσήσει με τη σιγουριά της και με την παρουσία της τον ούριο άνεμο γι’ αυτό το ταξίδι που επρόκειτο να ακολουθήσει.
Κι ήταν πάντα εκεί, σταθερή, στιβαρή πηδαλιούχος να διασφαλίσει και να εξασφαλίσει ότι όλα θα πάνε καλά!

Μια σπουδαία κωμωδία του Δημ. Ψαθά

Η Ελπίδα είχε μαζί με τη Γιώτα επιλέξει το θεατρικό έργο, μία κωμωδία του θεατρικού συγγραφέα, ευθυμογράφου, δημοσιογράφου, κ.λπ. Δημήτρη Ψαθά με τον τίτλο “Μικροί Φαρισαίοι”. Μία άγνωστη στους πλείστους κωμωδία που ο μεγάλος Ελληνας συγγραφέας είδε να παίζεται στο θέατρο το 1954, από ένα θίασο σπουδαίων Ελλήνων ηθοποιών όπως οι Μίμης Φωτόπουλος, Ντίνος Ηλιόπουλος, Αννα Συννοδινού, Νίτσα Τσαγανέα, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Γιάννης Αργύρης κ.ά.
Μία κωμωδία την οποία οι κριτικοί θεάτρου της εποχής αποθέωσαν, χαρακτηρίζοντάς την ως την καλύτερη που έως τότε είχε γράψει ο Ψαθάς.
Χαρακτηριστικά είναι εκείνα που ο ιστορικός του Ελληνικού Θεάτρου Γιάννης Σιδέρης είπε στην 150η πανηγυρική παράσταση του έργου: «Εκατόν εξήντα χρόνια έχει που ζει το νέο ελληνικό θέατρο κι εκατόν εξήντα χρόνια όλο και αγωνίζεται να γίνει καλύτερο. Δίπλα του το παραστέκουν ακούραστοι και οι κωμωδιογράφοι μας. Από τους παλαιούς εκείνους, τους πριν από το ’21 έως τον Αγγελο Βλάχο, το Λάσκαρη και το Συναδινό τελευταία, που αγαπούσαν τους Γάλλους από το Μολιέρο ίσαμε τον Φευντώ. Ως τόσο, λίγο πριν τον πόλεμο (σ.σ. 1940) αρχίσανε να γράφονται κάτι κωμωδίες καλύτερες: Παρουσιασθήκανε κάτι άλλοι νέοι συγγραφείς και δεν το καταδεχθήκανε καθόλου να πάρουνε για πρότυπο κανένα ξένο, παρά κυττάξανε βαθύτερα τη ζωή τη δική μας και φυσικά, οι κωμωδίες τους είναι καλύτερες, γνήσιες ελληνικές. Ο Ψαθάς είναι από τους καλύτερους αυτούς μοντέρνους κωμωδιογράφους. Εδώ και 14 χρόνια, εμφανίστηκε με το περίφημο εκείνο “Στραβόξυλο”, οι “Μικροί Φαρισαίοι” είναι το ενδέκατο τρίπρακτο έργο του».
Αναφερόμενος στον Ψαθά, ο Σιδέρης σημειώνει μεταξύ άλλων όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που διέκρινε αλλά και που ισχύουν έχοντας καταστήσει τις κωμωδίες του Ψαθά διαχρονικές:
«Γιατί μας αρέσει ο Ψαθάς; Πρώτα: Γιατί έχει αγνή καρδιά. Δεύτερο: Γιατί κατάβαθα, είναι ευγενικός. Ετσι του αναγνωρίζομε το δικαίωμα να σατυρίζει τα ελαττώματά μας όπου τα δει. Τρίτο: Μας αρέσει ο Ψαθάς, γιατί δεν ξέρει να μισεί, πιάνει την πέννα κυρίως για να μας ευχαριστήσει και η σάτυρά του βγαίνει τόσο καλόκαρδη, που, στο τέλος, τα συμπαθούμε τα σατυριζόμενα πρόσωπα. Μας αναπαύει, δεν μας αγριεύει με τη σάτυρά του, δεν μας ταράζει. Τέταρτο: Δεν επιχειρεί να μας παραστήσει τον έξυπνο, με τα λόγια και με τα καλαμπούρια. Ε ί ν α ι ο ίδιος έξυπνος, φεγγοβολεί ο διάλογός του και κάθε του έργο από την εξυπνάδα του. Υστερα ξέρει την ελληνική γλώσσα -γιατί έχουμε και συγγραφείς που δεν ξέρουν ελληνικά, όσο θα ’πρεπε, γι’ αυτό και στο στόμα των ηθοποιών τα λόγια του έρχοντ’ εύκολα και στ’ αυτιά μας φτάνουν αρμονικά».
Αυτό τπ κείμενο λοιπόν λάβαμε στα χέρια μας, μια κωμωδία «χαρακτήρων που η δράση της ξετυλίγεται γύρω από την κεντρική φυσιογνωμία του Αντρέα Ντελή, “ενός τύπου μοντέρνου Ταρτούφου”», όπως έγραφε ο Λέων Κουκούλας στην “Αθηναϊκή”, ο οποίος προσπαθώντας να καλύψει τα ανομήματά του υπό τις φιλανθρωπικές του δράσεις, ως μέλος “φιλανθρωπικών συλλόγων”, φιλοπτώχων ταμείων κ.λπ. τελικά με ένα όμορφο εύρημα – τέχνασμα του συγγραφέα, αποκαλύπτεται και εξομολογείται τα πάντα ενώπιος όλων.
Ο ίδιος ωστόσο δεν είναι ο μοναδικός “μικρός Φαρισαίος”, αφού η πλειοψηφία των χαρακτήρων του έργου μπορούν να χαρακτηρισθούν ως τέτοιοι.

Οι ρόλοι που γίνηκαν εμείς

Η διαλογή των ρόλων έγινε στη δεύτερη συνάντησή μας κιόλας και έτσι με το κείμενο “ανά χείρας”, κληθήκαμε να κολυμπήσουμε στα βαθιά.
Οχι μόνο επειδή το τρίπρακτο αυτό έργο που θα διαρκούσε περίπου δύο ώρες, ήταν πράγματι ογκώδες -όπως θα διαπιστώναμε κατά τη διάρκεια των προβών, αλλά και γιατί υπήρχαν πραγματικά δυσκολίες που αφορούσαν στην ίδια τη δράση των χαρακτήρων και των καταστάσεων που απαιτούσαν πολύ περισσότερο χρόνο από αυτόν που εμείς θα μπορούσαμε να “προσφέρουμε”.
Αυτό εξάλλου γινόταν ολοένα και πιο φανερό καθώς περνούσαν οι εβδομάδες ώσπου φτάσαμε στην περίοδο του Πάσχα οπότε συνειδητοποιήσαμε ότι τα χρονικά όρια στένευαν επικίνδυνα. Η παράσταση θα ανέβαινε με τη λήξη της σχολικής χρονιάς, με προτεινόμενη ημερομηνία τις 15 Ιουνίου.
Οι πρόβες θα έπρεπε να… εντατικοποιηθούν. Προσθέσαμε… μία επιπλέον ημέρα, Πέμπτη βράδυ, για όσους μπορούσαν…
Αξέχαστη ήταν η μέρα που η Γιώτα μας ανακοίνωσε πως «στην επόμενη πρόβα, δεν θα έχουμε τα κείμενα ανά χείρας».
Ηταν μία από τις μεγάλες στιγμές της αλήθειας αλλά και της συνειδητοποίησης των “ρόλων” μας.
Ετσι οι Πέμπτες και τα Σάββατα γεμίσαν με τους χαρακτήρες των ρόλων μας: Ο Κώστας ήταν πια ο κ. Αντρέας Ντελής και ο Ηλίας ήταν ο ξάδερφός του Θανάσης. Η Ελια ήταν η κόρη του θυρωρού, καμαριέρα της γκαρσονιέρας και ο Γιώργος ήταν ο φίλος της, πορτοφολάς.
Η Νατάσσα ήταν η κα Μπέττη, ερωμένη του κ. Ντελή αλλά… και σύζυγος του κ. Μενέλεαου τον οποίο ενσάρκωνε ο Λυκούργος.
Η Τζένη ήταν η κα Ντελή και η Μίνα η κόρη του ζεύγους Ντελή. Η Φρόσω ήταν η οικιακή βοηθός της οικογενείας Ντελή και ο υπογράφων έγινε ο Αριστείδης Ατυχής.
Κι ακόμη η Ελένη έγινε η ξενοδόχος του ξενοδοχείου “η Δροσερά Αύρα” Γλυφάδος και η Ρέα ήταν πια η κόρη της ξενοδόχου.
Και κάπως έτσι πορευθήκαμε έως τις τελευταίες πρόβες όπου “συναντήσαμε” και τη διευθύντρια του 10ου Μαρία Κληματσάκη καθώς και τον υποδιευθυντή του σχολείου μας Θέμη Τρακοσιάρη οι οποίοι θα παρουσιάζονταν σε ρόλους ειδικά γραμμένους από τη Γιώτα, οι οποίοι θα άνοιγαν και θα έκλειναν την παράσταση… Ειδική μνεία οφείλουμε να κάνουμε και στη μικρή Μαρία – Χριστίνα Λάμπρου (κόρη του Κώστα) η οποία ήταν υπεύθυνη για τα ηχητικά της παράστασης και τους φωτισμούς και κατάφερε στο ακέραιο τη δύσκολη αποστολή που της ανατέθηκε στο… παρά πέντε!

Η 15η Ιούνη στο Θέατρο Βλησίδη

Είναι βέβαια δύσκολο να απαριθμήσει κάποιος σε ένα τόσο σύντομο κείμενο, όλα εκείνα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του θεατρικού ταξιδιού της ομάδας που απάρτιζαν μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 10ου Δημ. Σχολείου Χανίων.
Ούτε είναι δυνατόν να αποτυπωθεί εδώ το άγχος κυρίως, η σωματική και πνευματική κούραση αλλά και όλες οι ευχάριστες στιγμές, γέλιου -ακόμη και χαλάρωσης- που ζήσαμε όλο αυτό το διάστημα. Οι ατάκες από το έργο που ανταλλάσαμε ακόμη και όταν βρισκόμαστε τα πρωινά στην αυλή του σχολειού ή τα μεσημέρια όταν σχολούσαν τα παιδιά μας… ήταν must!
Η εσωτερική ικανοποίηση και η πληρότητα που όλοι μας νιώσαμε την 15η Ιούνη πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το τέλος της παράστασής μας δεν είναι δυνατόν να αποκωδικοποιηθεί. Κυρίως τα γέλια μικρών και μεγάλων θεατών που κατέκλυσαν το όμορφο αυτό θέατρο της πόλης μας αλλά και οι ενθουσιώδεις αντιδράσεις τους μετά το πέρας της παράστασης, έχουν καταγραφεί εντός μας ανεξίτηλα, κάνοντάς μας διπλά και πολλαπλά χαρούμενους που ανταποκριθήκαμε όπως μπορέσαμε στις προσδοκίες τους.
Αυτούς ευχαριστούμε κυρίως γιατί τελικά σε αυτή τη ζωή, το χαμόγελο, η χαρά, η ειλικρίνεια είναι από ’κείνα τα στοιχεία που και τα χρειαζόμαστε αλλά μπορούν να μας κάνουν να νιώθουμε περισσότερο άνθρωποι!

Χανιώτικα νέα (23.06.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/to-taxidi-mias-theatrikis-omadas/#ixzz4CmCvowyy
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΟΙΗΣΗ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ EURO 2016

Μουντιάλ

Ακουμπώντας στα κάγκελα,

μήνες τώρα, είχαν αποθέσει

στα πόδια του σέντερ φορ

το «αχ» της αγωνίας των.

Ήθελαν να ζήσουν

τη μαγεία της επαφής

της στρογγυλής θεάς με τα δίχτυα,

τις σκηνές του θριάμβου,

τα δάκρυα της χαράς…

Μετά βρέθηκαν πάλι

στα ίδια καγκελόφραχτα κλουβιά,

έχοντας πάντα συντροφιά

ένα μικρό σκουλήκι^.

μιαν απροσδιόριστη ανησυχία

που, όμως, δεν προλαβαίνει

να τους ξεσηκώσει

πριν να ’ρθει το επόμενο Μουντιάλ.

Μια ζωή συνεχώς οφσάιντ.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"΄Οταν γίνεις ποίημα", Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης, Χανιά, 2013

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΠΡΙ ΑΠΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ

Η ζωή στην εξοχή

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Διακοπές πριν από 40 χρόνια στην εξοχή… Αρωμα μιας άλλης πολύ κοντινής για τους μεγάλους και πολύ μακρινής για τους μικρούς, εποχής! Χάρις σ’ ένα κείμενο που διδάσκονταν τα τότε Δευτεράκια, τα παιδιά της Β’ Δημοτικού, δηλαδή, στο Αναγνωστικό τους. Μαζί με δυο ποιήματα του Χάρη Σακελλαρίου “Το καλοκαίρι” και η “Βαρκούλα”.
Το “Αναγνωστικό Β’ Δημοτικού του Βασίλη Γ. Οικονομίδου (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα 1976) η πηγή μου.
Οποία συγκίνησις για μένα τις προάλλες όταν το βρήκα μαζί με άλλα παλιά Αναγνωστικά! Χείμαρρος οι αναμνήσεις από την δασκαλική μου ζωή! Αλλα χρόνια τότε και βέβαια διαφορετικές οι διακοπές των παιδιών… Των τότε οχτάχρονων παιδιών…
Στους μαθητές μου, στους μαθητές του Δημ. Σχ. Στροβλών Σελίνου εκείνης της χρονιάς, η αφιέρωση!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος

Η ζωή στην εξοχή

Τό καλοκαίρι οι οικογένειες του Κωστάκη και της της Ελενίτσας πήγαν στό εξοχικό τους κτήμα. Μαζί τους ήταν και η κυρά Γιαννούλα μέ τά δυό της παιδιά, τό Φώτη και τή Βασιλικούλα.
Στό διπλανό κτήμα μένει ή οικογένεια δυο άλλων παιδιών, του Μήτσου και της Ανθούλας.
Τά παιδιά μαζεύονται όλα μαζί, πότε  στο ένα σπίτι, πότε στο άλλο, και περνούν ευχάριστα τις ώρες τους.
Ο τόπος πρασινίζει από τ’ αμπέλια. Τα κλήματα είναι φορτωμένα από γλυκά σταφύλια.
0ι συκιές κι οι αχλαδιές γεμάτες μυρωδάτα σύκα κι αχλάδια.
Σέ μικρή απόσταση είναι η θάλασσα, που είναι η μεγαλύτερη χαρά τών παιδιών. Παίζουν μέ τά κύματα, μαζεύουν κοχύλια, πιάνουν καβουράκια.
Μιάν ήμερα επέρασαν όλοι μαζί μέ τούς γονείς τους εκεί.
Η θάλασσα ήσυχη, απλώνεται ώς πέρα σάν καθρέφτης.
Τά παιδιά, μόλις έφτασαν, ανάπνευσαν βαθιά τό θαλασσινό αέρα, πού ήταν δροσερός και μοσχοβολούσε.
-Σήμερα θά κάμωμε ένα θαυμάσιο μπάνιο, φωνάζει ο Κωστάκης. Θά κολυμπήσωμε. Θά παίξωμε, όσο θέλομε.
-Θά κάμωμε και βουτιές, λέει ο Μήτσος.
-Και μακροβούτια, λέει ό Φώτης.
-Αταξίες όμως, όχι! φωνάζει η μητέρα του Κωστάκη. Θά γδυθήτε και θά βουτήξετε αμέσως.
Οποιος δέν είναι φρόνιμος δέ θά ξαναέρθη στη θάλασσα, νά τό ξέρετε!
Ο Κωστάκης βιάζεται νά βουτήξη, μα η μητέρα του φωνάζει:
-Κωστάκη, μη βιάζεσαι! Θά βουτήξετε όλοι μαζί. Ετοιμοι, εμπρός, μαρς ένα, δυο, τρία!
Μπλάφ! μπλούφ! μέσα στά νερά όλοι μαζί.
-Κρύα πού είναι ή θάλασσα! φωνάζουν.
-Βουτηχτήτε, βουτηχτήτε άμέσως μέσα φωνάζει η μητέρα του Κωστάκη.
Ο ένας πετά στόν άλλον νερά κι έτσι αναγκάζονται νά βουτηχτούν όλοι μέσα.
Ο Κωστάκης κι ο Μήτσος παίρνουν τώρα τά σωσίβια τους και κολυμπούν μ’ αυτά.
Ο Μήτσος έρχεται έξω έξω και φωνάζει:
-Νά ένα μεγάλο ψάρι! Και βουτά, τάχα γιά νά τo πιάση. Πιάνει την άμμο και την πετά ύστερα ψηλά.


Πώς γυαλίζουν όλα στό βυθό!  Ασπρα, γαλάζια καί πράσινα. Μεριές μεριές φαίνεται κίτρινη η άμμος.
-Θα μάθωμε γρήγορα καλό κολύμπι με τα σωσίβια, λέει ο Κωστάκης.
Κι αλήθεια, τα παιδιά προοδεύουν πολύ στο κολύμπι. Γρήγορα θα μάθουν να κολυμπούν και να φεύγουν χωρίς σωσίβια.
Ο Φώτης, βουτηγμένος στην άκρη άκρη, χτυπά τα πόδια του και σηκώνει αφρούς.

Τo καλοκαίρι

Καλοκαίρι, καλοκαίρι, τί καλά μας έχεις φέρει;
Φέρνω τού καιρού τή γλύκα τά κεράσια καΐ τά σύκα,
τά σταφύλια έχω στ’ αμπέλι και τό μέλι στην κυψέλη,
τ’ άνθη στην τριανταφυλλιά και στά δέντρα τά πουλιά.

Στρώνω ασήμια και χρυσάφια τά λιβάδια, τά χωράφια, κάνω τό γιαλό νά λάμπη, νά μοσκοβολούν οί κάμποι και στά γελαστά παιδάκια, πού αγαπούν τά παιγνιδάκια, φέρνω, πάντα χαρωπές, τις χρυσές τις διακοπές…

Χάρης Σακελλαρίου

H βαρκούλα

Μιά μικρή μικρή βαρκούλα μέσα στο γιαλό
άνοιξε πανί και φεύγει πάει στο καλό.

Πάνω στο γαλάζιο κύμα ήσυχα γλιστρά
κι είναι σάν περιστεράκι μ’ ανοιχτά φτερά.

Φύσα, αγέρι μαϊστράλι πρύμα κι αλαφρά,
γιά νά πάη όπου γυρεύει κι όπου λαχταρά.

Νά ’ρθη πάλι με τής αύρας τά γλυκά φιλιά.
Ολοι θά τήν καρτερούμε μ’ ανοιχτή αγκαλιά.

Χάρης Σακελλαρίου

Χανώτικα νέα (2. 062016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-zoi-stin-exochi/#ixzz4CaWBUXld 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ήλιε, κόκκινε αρχηγέ

Υπάρχει ελπίς για τον Περιφερειακό Τύπο;

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ήλιε, κόκκινε αρχηγέ

Στο πιο ψηλό σημείο του ουράνιου στερεώματος για το βόρειο ημισφαίριο της γης, στο οποίο ανήκουμε κι εμείς, και στο πιο χαμηλό για το νότιο, βρέθηκε πριν από τρεις μέρες, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 20ής Ιουνίου, ο ήλιος μας, ο απόλυτος και αδιαμφισβήτητος αρχηγός του πλανητικού μας συστήματος. Και επίσημα, λοιπόν, καλοκαίρι για μας τους… βορειοημισφαιρίτες και επίσημα χειμώνας για τους… νοτιοημισφαιρίτες.

«Ήλιε, κόκκινε αρχηγέ/ δώσ’ το σύνθημα εσύ/ κι η χαρά ν’ αναστηθεί/ το σκοτάδι θα πεθάνει/ και θ’ ανάψει η χαραυγή». Και οι στίχοι αυτοί από το γνωστό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου στο νου μου, ενώ γράφω αυτήν τη “στάση”, με αφορμή το φετινό, θερινό για μας, λιοστάσι. Μαζί μ’ αυτούς κι άλλοι πολλοί, πάμπολλοι, από άλλα τραγούδια, που αναφέρονται στον Μεγάλο Αρχηγό, στην πηγή της ζωής, για τον πλανήτη μας. Οπως αυτοί του Οδυσσέα Ελύτη, που τους τραγουδούν στεντορεία τη φωνή, “τα τζιτζίκια”, για παράδειγμα: «Ζει και ζει και ζει…/ο βασιλιάς ο ήλιος ζει».

“Χαιρετίσματα” στον Ηλιο, οι φωτιές τ’ Άι – Γιαννιού που επιμένουμε ακόμα ν’ ανάβουμε την παραμονή και την ημέρα της Χάρης του, στις 23 και 24 του Ιούνη. Μα κι ένα, κατά κάποιον τρόπο, είδος συμπαράστασης στον Αρχηγό, που, όπως πιστεύει ο λαός μας, τη στιγμή της τροπής “τρέμει”. Ισως κάτω από το βάρος της ευθύνης του…

Υπάρχει ελπίς για τον Περιφερειακό Τύπο;

«Στο μετερίζι τσ’ ανθρωπιάς και στση τιμής το χρέος/ εκειά θα στέκω πάντα ορθός κι ας είμ’ ο τελευταίος». Και η μαντινάδα αυτή στο νου μου, ενώ παρακολουθούσα τις προάλλες, την περασμένη Κυριακή (Κυριακή της Πεντηκοστής) μεσημεριάτικα στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, που επιμένει αποκλειστικά χάρις στον και εμπνευστή του ιδρυτή της εφημερίδας μας Γιάννη Γαρεδάκη, να λειτουργεί στους Αγίους Πάντες Αποκορώνου, όπου και το Ιδρυμα “Αγία Σοφία”, τις εργασίες της ημερίδας με θέμα “Περιφερειακός Τύπος: Σύγχρονες τάσεις, προκλήσεις και προοπτικές”, που διοργάνωσε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, να ’ναι καλά ο επίκουρος καθηγητής του Αντώνης Σκαμνάκης που ήταν και ο κεντρικός εισηγητής. Για λογαριασμό του Επαρχιακού (Περιφερειακού) Τύπου στο σύνολό του που επιμένει να υπάρχει κόντρα στα μύρια όσα προβλήματα και στις διαρκώς επιδεινούμενες καταστάσεις, που τον απειλούν με εξαφάνιση.

“Υπάρχει ελπίς”, το μήνυμα που εξέπεμψαν με τις ομιλίες τους τόσο ο Αντώνης Σκαμνάκης που παρουσίασε ρεαλιστικά παραδείγματα από το εξωτερικό για τη στήριξη των επαρχιακών εφημερίδων όσο και η εκπρόσωπος της ΠΟΕΣΥ Νέλλη Κατσαμά και οι εκπρόσωποι των εκδοτών Μανόλης Χαλκιαδάκης (ΣΗΠΕ), Γρηγόρης Τριανταφυλλόπουλος (ΕΙΗΕΕ) και Αντώνης Μουντάκης (ΕΙΕΤ) και ο εκπρόσωπος του Ινστιτούτου και διευθυντής της εφημερίδας μας Παρασκευάς Περάκης. Φτάνει βέβαια να τείνει επιτέλους η Πολιτεία “ευήκοον ους” στις διατυπούμενες προτάσεις πριν μπει οριστικά η ταφόπετρα. Θα το κάνει; 

Ίδωμεν! Ο γενικός γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας Λευτέρης Κρέτσος δεν ήτανε πάντως αρνητικός. Το αντίθετο μάλιστα…

Εκ των ων ουκ άνευ η ανάγκη στήριξης του Ινστιτούτου τόσο από την Πολιτεία όσο και από τους εμπλεκόμενους με την ενημέρωση φορείς. Αναγκαία συνθήκη για τη διατήρηση της ελπίδας ότι το μετερίζι του επαρχιακού Τύπου δεν θα πέσει…

Χανιώτικα νέα (24.06.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ilie-kokkine-archige/#ixzz4CUgjXkWF 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΔΙΑΦΟΡΑ

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ(;) ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΕΓΓΟΝΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΟΥ ΕΚΑΜΕ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ. ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΝΝΟΗΜΕΝΟΙ...

Το υγρό αλλοπρόσαλλο λάμβδα

Εδώ Λέσβος, εκεί  Λαμπεντούζα                                                                              

Εδώ Λαμπεντούζα, εκεί Λέσβος                                                                                            

Εδώ το λάμβδα της θάλασσας                                                                                    

Εκεί το λάμβδα της ελπίδας                                                                                          

Εδώ το λάμβδα της ελπίδας                                                                            

Εκεί το λάμβδα της θάλασσας

Η ελπίδα της θάλασσας                                                                                                            

Η θάλασσα της ελπίδας

Πάντα υγρό, πάντα αλλοπρόσαλλο το λάμβδα

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Σημείωση: Απαγγέλθηκε μαζί με άλλα δύο (2) από εμένα στην αφιερωμένη στους Πρόσσφυγες από τον Κύκλο Ποιητών εκδήλωση που έγινε και στα Χανιά (21.03.2016) με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Τι όμορφο και τούτο το πρωινό. Θάλασσα λάδι, αεράκι δροσερό, δυο κοριτσάκια, μπούκλες και αντηλιακό, καπελάκι και τσαντάκια παραμάσχαλα!
Μαράθι, ημέρα Τρίτη, 21 Ιουνίου 2016!
Aπένταντι οι Μαδάρες, ο κόσμος ολόκληρος στα πόδια σου, μπροστά στα μάτια σου! Μακριά για λίγο από τις έγνοιες των μεγάλων. Τα παιδιά, το μέλλον τούτου του κόσμου που οι απορίες τους αδύνατο να απαντηθούν: Γιατί η άμμος είναι τόσο μεγάλη; Γιατί η θάλασσα έχει πολύ νερό;

Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Μια… όμορφη μέρα στης Σούδας το φυσικό λιμάνι

Τι όμορφο και τούτο το πρωινό. Θάλασσα λάδι, αεράκι δροσερό, δυο κοριτσάκια, μπούκλες και αντηλιακό, καπελάκι και τσαντάκια παραμάσχαλα!
Μαράθι, ημέρα Τρίτη, 21 Ιουνίου 2016!
Aπένταντι οι Μαδάρες, ο κόσμος ολόκληρος στα πόδια σου, μπροστά στα μάτια σου! Μακριά για λίγο από τις έγνοιες των μεγάλων. Τα παιδιά, το μέλλον τούτου του κόσμου που οι απορίες τους αδύνατο να απαντηθούν: Γιατί η άμμος είναι τόσο μεγάλη; Γιατί η θάλασσα έχει πολύ νερό;
[Η θάλασσα είναι της γης, κι η γη πάνω στη θάλασσα!] Απορίας μάτια, ολόλαμπρα καθώς ετοιμάζονται να βουτήσουν στο νερό…
Απέναντι οι Μαδάρες, κι εμείς στης Σούδας το μεγάλο φυσικό λιμάνι. «Oλη η Ιστορία πάνω σε θάλασσα και σε στεριά» εδώ, απέναντί μου! Χασιμιός αίφνης ο νους καθώς θωρώ το θηρίο USS Harry S. Truman, το αεροπλανοφόρο να σέρνεται ως όφις, σαν χέλι τέρας στο βάθος, να εισέρχεται στο λιμάνι κι από πάνω να βιγλίζουν απ’ το βάθος οι Μαδάρες. Αρματωμένο πλήρως -αυτό το διακρίνω- το σώμα του!
…[Ποιος ο πόλεμος, πού, σε ποια γωνιά τούτης της θάλασσας, σε ποια γωνιά τούτης της γης; Ποιος ο εχθρός και ποιοι οι θύτες; Κι εμείς με ποιους; Στα συνειδητά ή στ’ ασυνείδητα! Με ποιους τάχα είμαστε εγώ και οι μικρές μου, οι φίλοι και οι συγγενείς, ο κόσμος του τόπου αυτού!
Κάπου αλλού ή κι ανάμεσά μας, τα θύματα μυριάδες όπως ακριβώς και τα δολλάρια που θα κινήσουν την αγορά σε λίγο].
…Και οι μικρές μου παίζουν, παίζουν και γελούν πιτσιλώντας η μια την άλλη καθώς πετούν τη μικρή ροζ μπάλα μέσα στο νερό! Με πλάτη στο θεριό και μάτια στη μικρή την παραλία· ολόκληρος ο κόσμος των ματιών τους που χωρεί φτυαράκια και τζουγκράνες, τον κόκκινο μικρό νερόμυλο, κουβαδάκια, μάσκα και αναπνευστήρα για τις βουτιές στο καταγάλανο νερό, φωνάζοντας πότε η μιά και πότε η άλλη κάθε λίγο και λιγάκι: «κοίτα μπαμπά, κοίτα τι μπορώ να κάνω»!

Χανιώτικα νέα (22.06.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/mia-omorfi-mera-stis-soudas-to-fisiko-limani/#ixzz4CIlNB2SD 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook