ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Δ1 ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΟΝ "ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ... 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο! 

Στην κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου μια ταχυδρομική κάρτα εποχής που αναφέρεται στους αγώνες της Κρήτης για την Ένωσή της με την Ελλάδα. Γύρω απ’ αυτήν τα αισθαντικά γράμματα που έγραψαν τα παιδιά της Δ1 τάξης του Δημ. Σχολείου ΔΔΜΝ Ναυστάθμου Κρήτης στον Ελευθέριο Βενιζέλο, διανθισμένα με σχετικά σκίτσα κι ένα σημείωμα της δασκάλας των, στο οποίο μας εξηγεί με τον δικό της ξεχωριστό δασκαλικό λόγο το “γιατί” και το “πώς” έφτασαν σ’ αυτά οι μαθητές της, απονέμοντας τα εύσημα στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” για το Εκπαιδευτικό πακέτο “Ελευθέριος Βενιζέλος, Στα βήματά του…” Οχι! Δεν μπορούσα να φανταστώ καλύτερο Παιδότοπο απ’ αυτόν, όταν ο διευθυντής του εν λόγω Σχολείου και γνωστός στους αναγνώστες της στήλης Αριστόκριτος Τωμαζινάκης, μου τηλεφώνησε πριν λίγες μέρες για να μου πει ότι μια δασκάλα με τους μαθητές της που δουλεύουν ένα θέμα για την Ενωση που πιθανόν να μ’ ενδιέφερε… για δημοσίευση με αφορμή την επέτειο, στη 1η Δεκεμβρίου… Και σ’ εσένα τα εύσημα Αριστόκριτε! Κυρίως όμως στη δασκάλα, την Αννα Νικολακάκη και στους μαθητές της. Και παράδειγμα για μίμηση αυτό που έκαναν, έτσι, όπως το έκαναν… Να χαίρεσαι τους μαθητές σου, Αννα! Να χαίρεστε τη δασκάλα σας, καλά μου Τεταρτάκια του Δημ. Σχ. του Ναυστάθμου Κρήτης! Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, 

Δάσκαλος

Με οδηγό το εκπαιδευτικό πακέτο για τον Βενιζέλο Με οδηγό το εκπαιδευτικό πακέτο “Ελευθέριος Βενιζέλος, Στα βήματά του…” (σπουδαίο δημιούργημα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών Ελευθέριος Βενιζέλος) και λόγω της 1ης Δεκεμβρίου, επετείου της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα που κοντοζυγώνει… κουβεντιάσαμε μέσα στην τάξη για τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τον Επαναστάτη, τον Πολιτικό, τον Δημιουργό, τον Μύθο… Τα παιδιά με μεράκι, προσοχή και σεβασμό δούλεψαν, με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν, προσπαθώντας παράλληλα να συγκρίνουν γεγονότα του χθες με το σήμερα. «Ακουμπήσαμε» αξίες, ταξιδέψαμε σε έννοιες σπουδαίες.  Μεγάλη αποκοτιά να μελετάς τον «Γέρο – Βενιζέλο» μα… με φάρο την καθαρή ψυχή και όχημα τη μεγάλη καρδιά… τα παιδιά πάντα τα καταφέρνουν! Γράψαμε επιστολές στον «Αγαπημένο μας, Ελευθέριο…» καταθέτοντας τις σκέψεις μας. Αθώα, ειλικρινή, εύστοχα σχόλια, κάποια «μπράβο» και πολλά «ευχαριστώ»… Ευχαριστούμε για την φιλοξενία! Σας χαιρετούμε και σας αγαπούμε! Με εκτίμηση  

Η δασκάλα της τάξης Αννα Νικολακάκη

Αγαπητέ μου Ελευθέριε, ξέρω ότι προσπάθησες πολύ για να ενώσεις την Ελλάδα με την Κρήτη. Ησουν ο πιο έξυπνος που μπορούσε… Ησουν πρωθυπουργός, ήσουν δικηγόρος… πώς τα έκανες όλα αυτά; 

Με αγάπη Μπάμπης

Αγαπητέ μου Ελευθέριε,  σ’ ευχαριστώ που έκανες μεγαλύτερη την Ελλάδα. Λυπάμαι που προσπάθησαν να σε δολοφονήσουν δύο φορές…

 Με αγάπη  Ιλιάνα

Αγαπητέ Ελευθέριε,  Έκανες το όνειρό σου πραγματικότητα, έκανες την Ελλάδα μεγαλύτερη για τη δικαιοσύνη! Η Κρήτη είναι πια μέρος της Ελλάδας… Με εκτίμηση Αλέξανδρος Αγαπημένε Ελευθέριε, Ηθελα να σου πω ένα ευχαριστώ γιατί ένωσες την Κρήτη, το σπίτι μου, με την Ελλάδα.. Μπράβο που πολέμησες για να ενώσεις τα κομμάτια. Μπράβο που είχες θάρρος και μπράβο για τον κόπο που έδωσες… Νιώθω τώρα που σου μιλώ μεγάλη προσοχή και μεγάλη εκτίμηση. 

 Με μεγάλη αγάπη Νεφέλη

Αγαπημένε Ελευθέριε Βενιζέλε,  Θα ήθελα να σε γνωρίσω μια φορά. Να δω πως είναι να είσαι δικηγόρος, πολιτικός, δημοσιογράφος…. Ήσουν μοναδικός κι ευγενικός άνθρωπος. Θέλω να γίνω σαν κι εσένα! 

Με αγάπη  Σοφία, η φίλη σου!

Αγαπητέ Ελευθέριε,  Αν ήσουν άρωμα θα μύριζες σαν τα παιδιά σου. Σαν τη γυναίκα σου και τους γονείς σου… Αν ήσουν ήχος, πιστεύω πως θα ήσουν ενός αγίου. Αν ήσουν άγγιγμα, θα ήσουν μια αγκαλιά, αν ήσουν εικόνα θα ήσουν βιβλίο κι αν ήσουν αντικείμενο… γράμμα.  

Με αγάπη  Ειρήνη

Αγαπημένε μου Ελευθέριε, από τότε που γεννήθηκες, ήσουν πάντα αυστηρός με τους εχθρούς της Ελλάδας. Δε νοιαζόσουν για τον εαυτό σου, ήσουν άξιος και δυνατός. 

 Με πολλή αγάπη Λυδία

Αγαπητέ μου Ελευθέριε, Μας έμαθες πολλά. Όπως το ότι με καλή θέληση όλα μπορείς να τα καταφέρεις. Θα ήθελα να σου μοιάσω! Ελπίζω η ελευθερία να μας κρατήσει όλους ενωμένους!  Ήσουν η ελευθερία και σ’ αγαπούμε!

Με σεβασμό  Σκεύος

Αγαπητέ μου Ελευθέριε,  Ο Θεός σε προστάτεψε από τις δύο δολοφονικές επιθέσεις. Ησουν καλός με όλους τους Ελληνες. Σου στέλνουμε ευχαριστώ και μην ανησυχείς για το σπίτι σου… 

Από τον Γιώργο

Αγαπημένε μου Ελευθέριε,  πώς τα κατάφερες να ενώσεις την Κρήτη με την Ελλάδα; Είσαι τυχερός που, χάρις στον Θεό, κατάφερες να γλιτώσεις από αυτούς που σε μισούσαν.  Όταν πήγαμε στο λιμάνι των Χανιών εκδρομή, ζωγραφίζαμε, εκεί που πάτησες… Νιώθω ευγνώμων που κατάφερες να φτιάξεις την Ελλάδα.  

Με αγάπη  Θωμάς

Αγαπημένε μου Ελευθέριε,  Θέλω να σου πω πως θέλω να γίνω και γω σαν κι εσένα κι άμα ζούσες θα ήμασταν χαρούμενοι, γιατί ήσουν καλός πρωθυπουργός και γιατί αγαπάς τον Χριστό. Ηταν άδικο να σε διώξουν. Σε ευχαριστώ!

 Με αγάπη  Ειρήνη

Αγαπητέ μου Ελευθέριε,  ευχαριστούμε επειδή είμαστε τώρα ελεύθεροι χάρις σε εσένα. Σε ένοιαζε μόνο η Ελλάδα, ήταν πάνω από σένα, διάβαζες πολύ και δε σε ένοιαζε άμα σκοτωθείς!  

Από τον Αγγελο

Αγαπημένε μου Ελευθέριε,  Σε ευχαριστώ που έκανες τη χώρα μας πιο μεγάλη! Παρόλο που είμαι μικρή… εσένα θα ψήφιζα! Πάντα θα σε θαυμάζω πιο πολύ απ’ όλους τους άλλους.  

Με αγάπη Νεφέλη

Αγαπητέ Ελευθέριε,  ήσουν τόσο μορφωμένος, έκανες τόσα πράγματα… Νιώθω ότι ήσουν ένας καλός άνθρωπος γιατί ήσουν υπομονετικός και προσπάθησες πολύ. Αλεξάνδρα Αγαπητέ Λευτέρη, Σε ευχαριστώ. Είσαι σπουδαίος. Δε φοβήθηκες. Είχες την αλήθεια και το δίκιο μαζί σου… Είχες όνειρα για όλους τους άλλους. 

Παναγιώτης

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 30. 11.2019)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΚΙ ΕΤΣΙ... Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ

Ο κ. Αγγελος πρόβαλε στην έξοδο του νοσοκομείου υποβασταζόμενος από δύο νεαρούς. Στα πρόσωπα και των τριών μπορούσες να διαβάσεις την ανακούφιση και την ικανοποίηση που χαρίζει η έκβαση μιας δύσκολης μάχης. Μιας αντιπαράθεσης με το κακό, που έχεις ελάχιστες πιθανότητες να νικήσεις. Σε άλλες εποχές θα νόμιζες πως πρόκειται για τους Ηρακλείς του στέμματος. Ακοίμητοι φρουροί, ώστε να μην περάσει ο εχθρός την καστρόπορτα. Σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, είχε περάσει όχι μόνο την πύλη αλλά είχε εισβάλλει από παντού και είχε εγκατασταθεί, απρόσκλητος επισκέπτης, στο πιο ευάλωτο μέρος του σώματος, στο κεφάλι. “Δεν περίμενα πως θα γυρίσω όρθιος πίσω στο σπίτι. Να μ’ έσωσε, λέτε, η πίστη μου στον Θεό ή η φιλοσοφική θεώρηση της ζωής να βλέπω τα πράγματα με αισιόδοξη ματιά;”» Απόσπασμα απ’ το πρώτο κεφάλαιο του μυθιστορήματος “Κι έτσι… η ζωή είναι ωραία” (εκδόσεις “Ραδάμανθυς”) του Χρήστου Κωσταντουδάκη που παρουσιάστηκε την περασμένη Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου στον Ιστιοπλοϊκό Ομιλο Χανίων (Νεώριο Μόρο) από την πρώην σχολική σύμβουλο Μαρία Δρακάκη, την επιστημονική συνεργάτιδα της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης Μαρία Χατζηαποστόλου, την πρώην σχολική σύμβουλο – συγγραφέα Αγγέλα Μάλμου και με συντονιστή τον γράφοντα.

Τον δάσκαλο Χρήστο Κωσταντουδάκη τον πρωτογνώρισα τον Οκτώβρη του 1983 στο κινηματοθέατρο “ΑΠΟΛΛΩΝ” της πόλης μας, στη Μεγάλη Πλατεία της Δασκαλοσύνης και ειδικότερα στα “μαρμαρένια αλώνια” του συνδικαλισμού. Οντας σε αντίπαλα στρατόπεδα συνδικαλιστικές παρατάξεις. Αμοιβαία, ωστόσο, απ’ την πρώτη στιγμή η εκτίμηση που μετεξελίχθηκε σταδιακά σε φιλία, φιλία ζωής. Τον ποιητή Χρήστο Κωσταντουδάκη, τον γνώρισα πριν από λίγα χρόνια, όταν μου έστειλε τα ανέκδοτα ποιήματά του, με την παράκληση να του πω τη γνώμη μου. Τα διάβασα απνευστί. Τα ξαναδιάβασα άλλες δυο φορές πιάνοντας ψιλή κουβέντα μαζί του – μαζί τους. Ποίηση είναι η συγκινησιακή χρήση της γλώσσας σε βαθμό υπέρτατο. «Από το φως στο σκοτάδι/ είναι όπως/ από το σκοτάδι στο φως», ο πρώτος βραχυλογικός χαιρετισμός της ποιητικής του συλλογής “Για λίγο περισσότερο φως” που κυκλοφόρησε το 2016. Χαρά μεγάλη και τιμή για μένα, το γεγονός ότι ήμουν ένας από τους παρουσιαστές της στο Πολύκεντρο του Ηρακλείου, τον Μάρτη της ίδιας χρονιά και τρεις μήνες αργότερα στο χωριό του, στις Αλώνες Ρεθύμνου στο πανηγύρι του Άι Νούφρη, μετά τη λειτουργία για να πω εξ ονόματός του και τους στίχους, που θα ήθελα να έχω κι εγώ γράψει: «Εχω γεννηθεί με τις πέτρες/ έχω μεγαλώσει με τα βράχια/ και η ζωή σκληρή»…

«Κι έτσι… η ζωή είναι ωραία», θ’ απαντήσει ο Χρήστος εφέτος, ύστερα από 3 χρόνια ως μυθιστοριογράφος σ’ ένα μυθιστόρημα που επίσης θα ήθελα να έχω κι εγώ γράψει. Το ύφος είναι αντανάκλαση του ήθους, το ύφος είναι ο άνθρωπος! Κατοχή είχε κάνει στο μυαλό μου η φράση αυτή, που με παρέπεμπε στον Byffon, ενώ διάβαζα το περί ου ο λόγος βιβλίο. Από το ομιλητικό εξώφυλλο που σχεδίασε η Μαγδαλένα Worniak – Μελισσουργάκη, μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Με το μολυβάκι στο χέρι που δεν πρόφταινε να κρατά σημειώσεις. Πάντα μ’ άρεσε να συνομιλώ με τον Χρήστο. Συμφωνώντας για τις διαφωνίες μας και διαφωνώντας για τις συμφωνίες μας, με ζητούμενο την αλήθεια. Θαυμάζοντάς τον αυτή τη φορά. Σε ρόλο πομπού ως συγγραφέας αυτός, σε ρόλο δέκτη, ως αναγνώστης εγώ. Μέχρις εδώ, όμως. Αλλος ο ρόλος του συντονιστή που ωστόσο, και βέβαια με χαροποίησε. Και γιατί μου έδωσε την ευκαιρία, εν είδει επιλόγου, πριν να μπούμε στη διαδικασία της παρουσίασης, να θυμηθώ κάποιους στίχους του δασκάλου ποιητή Κώστα Καλαπανίδα: «Οι δάσκαλοι δεν είμαστε μόνο συνδικαλιστές του μισθού·/ είμαστε δημιουργοί και φορείς πολιτισμού./ Δεν είμαστε αγαθοί καταναλωτές ιδεολογιών·/ είμαστε ερευνητές της αλήθειας και παραγωγοί ιδεών./ Δεν είμαστε επαγγελματίες διδακτικοί εγχειριδίων·/ είμαστε ποιητές τεχνών και βιβλίων»…

«Τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου του Χρήστου Κωσταντουδάκη έμεινα με τη γεύση μιας ψύχραιμης στάσης κι αντιμετώπισης της ζωής και του θανάτου από τη μεριά του ήρωα του βιβλίου σε πρώτο πλάνο, και ταυτόχρονα του συγγραφέα πίσω από τον ήρωα, κρυμμένο στο αφηγηματικό παρασκήνιο… Σκέφτηκα ότι κάπως έτσι γίνεται η τέχνη αληθινή, όταν το βίωμα του συγγραφέα διαμορφώνει την προσωπικότητα του ήρωα, καθιστώντας τον έτσι, ζωντανό και πειστικό». Η πρώτη παράγραφος απ’ την παρουσίαση του βιβλίου “Κι έτσι… η ζωή είναι ωραία” της Αγγέλας Μάλμου.

«Μοσκοβολού βασιλικοί και γιασεμιά και φούλια/ άριστα τα ξετέλεψε η αποψερνή πατούλια// Το καρποθέρι συγγραφής χαίρεσαι και θωρείς το/ άμα διαβάζεις σορδικά Κωσταντουδάκη Χρήστο.// Η μπένα του ‘ναι αρμηνειά κι αισθητική παρέα/ και διαλαλεί πως η ζωή κι έτσι πως είν’ ωραία.// Και να ξετρέξει καθαείς ζήση να βρει τη φλέγα/ τον κόσμο τούτο το μικρό να τονε ζήσει Μέγα!» Οι τέσσερις απ’ τις 10 μαντινάδες που είπε ο δάσκαλος – ποιητής Κωστής Λαγουδιανάκης στο τέλος της περί ης ο λόγος εκδήλωσης, πριν απ’ την αντιφώνηση του συγγραφέα…

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 29.11.2019)

«Κι έτσι… η ζωή είναι ωραία»

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

Σάββατο, 27 Νοεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΙ ΤΩΡΑ τρέχουμε! Τρέχουμε όλοι μαζί! Τρέχουμε να προλάβουμε να κάνουμε όλα όσα δεν έγιναν από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Το μήνυμα που θέλει να περάσει ο πρωθυπουργός στους υπουργούς του. Τώρα μάλιστα!
ΑΠΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ σε Μνημόνιο. Απ’ το Μνημόνιο Νο1 στο Μνημόνιο Νο2. Απ’ το Μνημόνιο Νο2 στο Μνημόνιο Νο3. Εδώ είμαστε προσώρας. Υπάρχει Μνημόνιο Νο4 ή θ’ αρχίσουμε τα μνημόσυνα;
ΜΕΓΑ λάθος των Ευρωπαίων που έβαλαν το 2000 την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Κι ακόμα μεγαλύτερο που έστειλαν τον Οκτώβρη του 1827 τα καράβια τους στο Ναυαρίνο! Το δεύτερο δεν το ’πε, η αλήθεια να λέγεται, η Ανγκελα Μέρκελ. Αυτό δα έλειπε! Να εκπροσωπεί τις Κυβερνήσεις της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας που έστειλαν τότε τα καράβια τους, μια Γερμανίδα!
ΓΙΑ ΟΛΑ φταίει η Ανγκελα Μέρκελ; Οχι βέβαια! Για όλα φταίνε οι διάφορες... Ανγκελες Μέρκελ! Οι τωρινές. Και βεβαίως οι πρώην και οι επόμενες. Κατά το... 'για όλα φταίνε οι γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες'. Αποψη!
ΖΗΤΙΑΝΟΣ βοηθά απ’ τη ζητιανιά του ζητιάνο! Θα το δούμε κι αυτό το έργο; Θα συμμετέχει δηλαδή η Ελλάδα, με το αναλογούν ποσό, στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης της Ιρλανδίας; Ακου να δεις έγνοια που έχει ο... άνθρωπος!
ΚΑΝΕΝΑΣ βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας δεν έφυγε απ’ το κόμμα του ούτε διαγράφτηκε, προχθές. Αυτό είναι είδηση, μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος σε χθεσινή μας κουβέντα.
ΕΛΛΑΣ Ελλήνων Ορθοδόξων καθολικώς διαμαρτυρομένων. Ελλάς Ελλήνων φοροφυγάδων. Ελλάς Ελλήνων εισαγγελέων. Υστερα απ’ την παραγγελία για τοποθέτηση εισαγγελέων για το περιβάλλον, τα δάση και τα εργατικά ατυχήματα σε όλη τη χώρα, το τελευταίο!
ΕΤΟΙΜΟ μέχρι το 2011 το φράγμα Βαλσαμιώτη! Ποιος είπε ότι δεν γίνονται και στον τόπο μας θαύματα, όπως, τηρουμένων των αναλογιών, τα εφτά θαύματα του αρχαίου ελληνικού κόσμου; Καλές αρδεύσεις!
ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ Κουτσάκη, επίκουρο καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης, συγγραφέα: Θεού θέλοντος και ανεξαρτήτως καιρού και βέβαια θα είμαι μεθαύριο, Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στον 'Χρυσόστομο' όπου η παρουσίαση του νέου σου μυθιστορήματος 'Ιερά Οδός Μπλουζ'. Αυτό δα έλειπε! Ελπίζω μέχρι τότε να έχω προλάβει να τ’ αποδιαβάσω. Προς το παρόν να πω μόνο τη γενική μου εντύπωση. Οτι είσαι γεννημένος συγγραφέας. Φάνηκε εξαρχής απ’ τα ποιήματά σου αυτό! Οποία τιμή για τα Χανιά!
Ο ΟΝΟΜΑΣΤΟΣ Γάλλος στοχαστής και μαθηματικός Ντε Αλαμπέρ δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για την υπάρχουσα διαφορά μεταξύ σημαντικών και ασήμαντων ανθρώπων και συμπεριφερόταν το ίδιο σ’ όλους που τον επισκέπτονταν. Η μητέρα του, ξέροντας ότι ο γιος της έκανε κακό στον εαυτό του επειδή αγνοούσε κάποιους ανθρώπους που θα τον βοηθούσαν στη σταδιοδρομία του, τού είπε κάποτε: 'Τίποτα το καλό, δεν πρόκειται να κάνεις, μια ζωή φιλόσοφος θα μείνεις'. Ο Ντε Αλαμπέρ της απάντησε: 'Ο Φιλόσοφος είναι ένας βλάκας που προσπαθεί σε όλη του τη ζωή να μιλάνε γι’ αυτόν μετά τον θάνατό του'.
'Η Αννα/ η γλυκιά παρθένα/ φόρεσε το μαύρο συνολάκι της/ με τη μάρκα τη γνωστή στην ούγια/ Σαββατόβραδο/ έκανε τη βόλτα της/ επέτρεψε να τη φλερτάρουν διακριτικά/ έπειτα επέστρεψε σπίτι/ κι ονειρεύτηκε έναν άντρα πρωτόγονο/ με ζωώδεις απαιτήσεις/ Η Μαίρη/ η πρόστυχη πουτάνα/ έκανε την τσάρκα της στο χολ του πορνείου/ ημίγυμνη/ κάτω απ’ το αρρωστημένο φως της λάμπας/ οι πελάτες εξέτασαν το εμπόρευμα/ έκφυλη φάτσα/ στήθος στητό/ ό,τι έπρεπε/ σκυμμένη πάνω στον φαλλό του πρώτου μεθυσμένου/ ονειρεύτηκε τον πρίγκιπα του παραμυθιού'.
Το ποίημα 'Σαββατιάτικα όνειρα' του Πολυχρόνη Κουτσάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Η ΑΛΛΑΓΗ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ... ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ, Κακατσάκης

Όχι, δεν με παραξενεύει το γεγονός ότι οι νέοι διοικητές και οι συν αυτοίς που τους ανατέθηκαν οι τύχες των Νοσοκομείων της χώρας αποτελούν στελέχη του κόμματος που κυβερνά;
Και η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί την πεπατημένη… Αυτό που ίσχυε, εξακολουθεί να ισχύει… Κάποιος μάλιστα “πονηρά”σκεπτόμενος θα υποστήριζε ότι υπό μία έννοια η όλη διαδικασία που ακολουθήθηκε μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως… συνέχεια του κράτους… Του ελληνικού κράτους βεβαίως που λειτουργεί έτσι ως είναι μαθημένο! Οι όποιες εξαιρέσεις απλά υπάρχουν για να επαληθεύουν τον κανόνα!
Καμία εντύπωση δεν μου κάνουν λοιπόν οι διορισμοί των “ημετέρων”, αναμενόμενες και οι αντιπολιτευτικές ανακοινώσεις που στηλιτεύουν τη διαδικασία… την οποία είχαν και οι ίδιοι ακολουθήσει.
Τη δουλειά τους οι μεν, τη δουλειά τους κι οι δε!
Ναι, θα έπρεπε να λειτουργούμε διαφορετικά· π.χ. να επιβραβεύουμε το θετικό έργο που έχει επιτελεστεί, να αφήνουμε τους άξιους στις θέσεις τους ακόμη κι αν αυτοί δεν ανήκουν στον κομματικό σωλήνα μας! Ωστόσο έως ότου συμβεί κάτι τέτοιο, και από τη στιγμή που αυτή η “άλλου τύπου διακυβέρνηση” αργήσει να τη βιώσουμε εδώ, τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να μην γκρεμίζουμε εκείνα που έχουν κτιστεί.
Ας προσπαθήσουμε να ξεκινούμε τον διάλογο από τη στιγμή της… “παράδοσης – παραλαβής” και να εστιάσουμε στην απρόσκοπτη συνέχεια του έργου των προηγουμένων από τους επόμενους!
Απτό παράδειγμα στα καθ’ ημάς η περίπτωση με το έργο που έχει παρουσιάσει η απερχόμενη Διοίκηση στο Εθνικό Στάδιο Χανίων το οποίο τα τελευταία χρόνια “ανανεώθηκε”, “ομόρφυνε” και συνεχώς καλωπίζεται· ενώ ακόμη και τώρα οι εργασίες προχωρούν σε αυτό. Η εικόνα δε που παρουσιάζει απέχει παρασάγγας από αυτήν την προ ετών αποκρουστική που ήταν άκρως απωθητική για όλους τους αθλούμενους και επισκέπτες του! Ας ελπίσουμε ότι και η νέα διοίκηση θα φανεί αντάξια της προηγούμενης!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 28.11.2019)

http://www.haniotika-nea.gr/allagi-dioikiseon-kai-i-periptosi-toy-ethnikoy-stadioy-chanion/

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΚΙ ΕΤΣΙ... Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ

Το μυθιστόρημα με τίτλο “Κι έτσι η ζωή είναι ωραία” του συγγραφέα – παλιού δασκάλου Χρήστου Κωσταντουδάκη παρουσιάστηκε χθες το βράδυ στο Νεώριο Μόρο Οπως τόνισε ο συγγραφέας «με αυτό το βιβλίο θεωρώ ή προσπάθησα τουλάχιστον να περάσω το μήνυμα πως στη ρευστή εποχή των ανταλλάξιμων και εικονικών σχέσεων υπάρχει μια τρομακτική ανάγκη για ουσιαστικό πλησίασμα. Επίσης επιθυμώ να δράσει το βιβλίο αυτό ως αφυπνιστική λειτουργία ως ένα στασίδι εξομολόγησης, ως ένα φάρμακο που σχετίζεται με τη θεραπεία υπέρ επειγουσών αναγκών, την ανακίνηση του συναισθήματος αλλά και την ανάγκη λογοκριμένων μέσα μας αναγκών. Πίσω από τη γνώμη, τις συζητήσεις, τις σκέψεις των δύο πρωταγωνιστών του Άγγελου και του Αλέξανδρου θα αναγνωρίσουμε πολλές φορές την εικόνα μας, θα ανιχνεύσουμε ταυτόσημους προβληματισμούς αλλά κυρίως ίσως θα οδηγηθούμε να σκαλίσουμε τις στάχτες του παρελθόντος και να ανακαλύψουμε τη σπίθα που υπνώθηκε εντός μας και με το ζωογόνο φύσημα της θέλησης να την κάνουμε φλόγα, δηλαδή πραγματική ζωή».  Από την πλευρά του ο κ. Βαγγέλης Κακατσάκης συντονιστής της εκδήλωσης, σημείωσε ότι «είμαστε πολύ χαρούμενοι που φιλοξενούμε απόψε στα Χανιά ένα δάσκαλο ο οποίος υπηρέτησε για πολλά χρόνια στον νομό μας τη δεκαετία του 1980. Είναι ο Χρήστος Κωσταντουδάκης ο οποίος επανέρχεται σήμερα στη λογοτεχνία με το μυθιστόρημα του “Κι έτσι η ζωή είναι ωραία”. Αυτό έρχεται μετά από μια ποιητική συλλογή για λίγο περισσότερο φως». Για το βιβλίο μίλησαν οι Μαρία Δρακάκη, τ. σχολική σύμβουλος, Μαρία Χατζηαποστόλου, διδάκτωρ Θεολογίας, επιστημονική συνεργάτιδα της Ο.Α.Κ. και Αγγελική Μάλμου, τ. σχολική σύμβουλος.

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 26.11. 2019)http://www.haniotika-nea.gr/ki-etsi-i-zoi-einai-oraia/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ

Του Αγίου Στυλιανού και του Αγίου Νίκωνα του “Μετανοείτε” σήμερα. Γνωστός και αγαπητός στην κρητική λαϊκή παράδοση ο πρώτος, που τον θεωρεί προστάτη των παιδιών και των εγκύων γυναικών -μ’ ένα φασκιωμένο μωρό στην αγκαλιά “παρουσιάζεται” στην εικόνα του. Ούτε… στις άκρες ούτε στις αναμεσάδες της δεν εμφανίζεται ο δεύτερος. Ενα το κρατούμενο για να πάμε παρακάτω! Αρκετές οι εκκλησίες στη Χάρη του Αγίου Στυλιανού στο νησί μας, ούτε ένα ξωκλήσι για τον Αγιο Νίκωνα… Πολλοί οι Στυλιανοί και οι Στυλιανές (χρόνια τους πολλά και καλά!) “είδος εν ανεπαρκεία” οι Νίκωνες -εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω κανένα…. Κι όμως δικός μας Αγιος, κατά κάποιο τρόπο δεν είναι ο πρώτος, αλλά ο δεύτερος!

Απ’ την Παφλαγονία της Μικράς Ασίας και ο Αγιος Στυλιανός και ο Αγιος Νίκωνας ο “Μετανοείτε” -του 4ου-6ου αιώνα ο πρώτος, του 10ου ο δεύτερος. Μοναχοί κι οι δυο, καθόλου παράλληλοι, ωστόσο, οι βίοι τους. Ολη του τη ζωή στην πατρίδα του (μόνασε σ’ ένα σπήλαιο) την πέρασε ο πρώτος. Ολες τις γύρω περιοχές της Ανατολής και πάμπολλες της Ελλάδας, με πρώτη την Κρήτη, “γύρισε” ο δεύτερος. «Την φυτείαν του Τίτου, μυστικώς ενεούργησας, της των ουρανών βασιλείας, ρητορεύσας το κήρυγμα· Προδρόμου γαρ ως πέλων μιμητής, τον λόγον μετανοίας ιερώς, διετράνωσας την Κρήτην διαδραμών, ισάγγελε πάτερ Νίκων. Δόξα τω σε εκλέξαντι Χριστώ, δόξα τω σοι συνεργήσαντι, δόξα τω Αποστόλων σε χορώ, συναριθμήσαντι». Τα που μας λέει γι’ αυτόν, ένα απ’ τα απολυτίκιά του (ποίημα Κυρίλλου Ιερομονάχου). “Την Κρήτην διαδραμών”…

«Το έτος 961 ο στρατηγός και μετέπειτα αυτοκράτορας του Βυζαντίου Νικηφόρος Φωκάς, ανέκτησε την Κρήτη από τους Αραβες που την είχαν καταλάβει το 823. Για να επαναφέρει όσους Χριστιανούς είχαν εξισλαμισθεί ή χαλαρώσει ως προς την ορθόδοξη Πίστη, κάλεσε τον Αγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, ο οποίος εργάστηκε στη μεγαλόνησο. Οταν αυτός πήγε στο Αγιον Ορος, συνέχισε το έργο του ο άγιος Νίκων. Το κήρυγμά του απλό και κατανοητό (σ.σ.: κεντρικό του σημείο και στην Κρήτη, όπως και στις περιοχές της Ανατολής και τα άλλα μέρη που επισκέφθηκε αργότερα ήταν η λέξη “Μετανοείτε” του Προδρόμου) παρά τις αρχικές αντιρρήσεις, βρήκε μεγάλη απήχηση στους Κρητικούς ο δε ασκητικός και ενάρετος βίος του απέσπασε τον θαυμασμό και την εκτίμηση των Χριστιανών, ώστε δικαίως να τον αποκαλούν και δεύτερο Παύλο. Με ορμητήριο τη Γόρτυνα γύρισε σε επτά ολόκληρα χρόνια ολόκληρη τη μεγαλόνησο. Έκτισε ναούς, εγκατέστησε ιερείς, αναβίωσε τον μοναχισμό και στερέωσε τους κατοίκους στην Πίστη». Αυτά, μεταξύ άλλων, μας λέει στο βιβλίο του “Γνωριμία με τους Αγίους της Κρήτης” (εκδ. Σαΐτης) ο θεολόγος – τ. δ/ντής της Αποστολικής Διακονίας Ευάγγελος Π. Λέκκας, για τον “ξεχασμένο” μας Αγιο. Στη συνέχεια, και αφού ολοκλήρωσε, λέει, την αποστολή του, πήγε στην Πελοπόννησο, κατόπιν στην Αθήνα, την Εύβοια, τη Θήβα και πάλι στην Πελοπόννησο για να καταλήξει στη Σπάρτη, όπου έμεινε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του, και της οποίας είναι προστάτης και πολιούχος…

Χρόνια τώρα είχα στα υπόψη να γράψω ένα κείμενο για τον Άγιο Νίκωνα τον “Μετανοείτε” με θέμα τον μη εορτασμό του στην Κρήτη. Το αξιώθηκα σήμερα ανήμερα της Χάρης του και της Χάρης του Αγίου Στυλιανού. Στα “υπόψη μου”, ωστόσο μένει και το γράψιμο ενός ποιήματος που θα μιλά για το παράπονό του…

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ

«Την ώρα/ που συνωμοτούσανε οι άνομοι/ δανειοδότες αγιογδύτες/ κι έστηναν τρόπαια φραγμούς/ συρματοπλέγματα/ ενάντια στων εισβολέων τις ροές/ έστρωνε/ πανδοχέας ενδεής/ η χώρα μόνη/ δείπνο/ για τους ανέστιους προσφορά// Ρακοσυλλέκτες/ δουλοπάροικους/ έκαναν τους λαούς δανειολήπτες/ οι αγύρτες/ και συνεργήσανε/ να οριοθετήσουν τη ζωή μας δανειστές/ Θα έρθει καιρός/ να ξημερώσει μια καινούρια μέρα/ που θα συγκατανεύσουνε οι άνεμοι/ τον κόσμο ν’ αφυπνίσει ελπίδας αστραπή/ του δίκιου να βροντήξει κεραυνός/ η ρημαγμένη χώρα ν’ ανακάμψει/ κι ο χρόνος ο κακός/ ν’ ανατραπεί». Το ποίημα “Χρονικό των ανέμων” της Ελένης Χωρεάνθη, από την τελευταία ποιητική της συλλογή “Σύνθεση σε ρε ελάσσονα” (εκδ. “Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ”, Αθήνα 2019).

«“Μπορεί η αλήθεια να ’ν’ θνητή, το ψέμα αθάνατο;”/ “Έτσι δείχνουν όλα”.// “Πού είδες, η αδικία να μη ξεμασκαρεύεται χρόνους και καιρούς;”/ “Εδώ”.// Μα ξέρεις κάποιον που η βία να του ’χει φέρει τύχη;”/ “Και ποιος δεν ξέρει;”// “Τότε ποιος μπορεί, σ’ έναν τέτοιον κόσμο, να τσακίσει τον τύραννο;”/ “Εσύ”». Και σαν απάντηση αλλά και σαν συνέχεια στο προηγούμενο ποίημα οι στίχοι με τίτλο “Ερωτήσεις κι αποκρίσεις” (σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη) του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Δίχως κανένα δικό μου σχόλιο…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 26.11.2019)
http://www.haniotika-nea.gr/to-parapono-enos-agioy/

ΧΡΥΣΑ

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

«Aν ήταν πόλη θα ήταν η Νέα Υόρκη, γιατί εκπέμπει ηλεκτρική ενέργεια, τη φιλοδοξία να δημιουργήσει έναν καινούριο κόσμο και την απαίτηση να βρίσκεται στο κέντρο του. Αν ήταν ζώο θα του ταίριαζε ο άγριος και μοναχικός λύκος. Αν ήταν κατάσταση, θα του πήγαινε γάντι η έκσταση». Αυτά γράφει ο Guillaume Kientz, πρώην διευθυντής του Grand Palais που οργάνωσε τη μεγαλύτερη αναδρομική έκθεση του Ελ Γκρέκο που έχει γίνει ποτέ στο Παρίσι. 70 περίπου έργα μαζί με σχέδια, σημειώσεις και ένα γλυπτό, δανεισμένα από μεγάλα μουσεία και ιδιωτικές συλλογές, ταξίδεψαν στην πόλη του φωτός για να καταυγάσουν με το φως τους, μια σπουδαία καλλιτεχνική διαδρομή.

Ο ζωγράφος που δεν απαρνήθηκε ποτέ την καταγωγή του, υπογράφοντας «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ο Κρης, εποίει», αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα διαπολιτισμικής ώσμωσης. Ασφυκτιούσε στον βενετοκρατούμενο Χάνδακα,  δεν χώραγε στους κύκλους της Βενετίας και της Ρώμης, δεν ήταν αρεστός στο βασιλικό γούστο του Φιλίππου Β. Αποφάσισε λοιπόν να ζήσει σε τρεις διαφορετικές χώρες κουβαλώντας στις αποσκευές του από την Ελλάδα την πνευματικότητα και το μυστικισμό του Βυζαντίου, από την Ιταλία τον ουμανισμό της Αναγέννησης και την ανατρεπτικότητα του μανιερισμού για να τα συνθέσει στην Ισπανία σε ένα προσωπικό και απαράμιλλο ύφος.

Τεντωμένες μορφές, βασανισμένες στάσεις, χρώματα στιλπνά σχεδόν παραισθησιογόνα, παλέτα κορεσμένη από μεταφυσική αίσθηση και καμβάδες με πολυπρόσωπες συνθέσεις σαν σκηνή θεάτρου του Σαίξπηρ ή του Μπρεχτ.

Ο Γκρέκο νιώθει το σώμα του ανθρώπου ως εμπόδιο, συνάμα όμως ως και το μόνο μέσο για να εκφραστεί η ψυχή, το αόρατο μαργαριτάρι που πρέπει να γίνει ορατό. Γι’ αυτό και αδιαφορεί για τις κλασικές αναλογίες, εστιάζοντας την αγωνία του να φτάσει στην ουσία. Να νικήσει το βάρος της ύλης και από το ακρότατο φυλάκιο της τέχνης να πάρει το πινέλο, όπως ο ιππότης το σπαθί του, και να δώσει νέο πρόσωπο στα μελλούμενα. Δικαίως λοιπόν χαρακτηρίστηκε μοναχικός λύκος. Μολονότι στο Τολέδο γνώρισε την καταξίωση κι εκεί μετά τον θάνατό του ξεχάστηκε.

Θα τον ανακαλύψουν 3 αιώνες αργότερα οι Γάλλοι ρομαντικοί συγγραφείς, εντοπίζοντας στα έργα του το υπερβατικό και το αλλόκοτο. Θα ακολουθήσει η εικαστική πρωτοπορία, με τον Πικάσο να τον αποκαλεί πατέρα του, τον Σεζάν να αναζητά τα όρια της φόρμας, τους εξπρεσιονιστές να εμπνέονται από την συναισθηματική του ένταση, περιλαμβάνοντας το όνομά του στο μεγάλο βιβλίο του  μοντερνισμού.

Στα εκθέματα που ξεχωρίζουν η μνημειώδης Κοίμηση της Θεοτόκου, ύψους 4 μέτρων,  που επιστρέφει από το Σικάγο συντηρημένη στην Ευρώπη ύστερα από 100 χρόνια. Το πορτρέτο του καρδινάλιου De Guevara, που στάθηκε πρότυπο διεισδυτικής ψυχογραφίας για τον Βελάσκεθ και τον Μπέικον. Ο διαμερισμός των ιματίων του Χριστού με τον κατακόκκινο μανδύα να επισκιάζει τη βία του όχλου. Η Ελλάδα συμμετέχει με τον Άγιο Λουκά που ζωγραφίζει την Παναγία, μια Κοίμηση από το μουσείο Μπενάκη και την οικονομική υποστήριξη του Ιδρύματος Νιάρχου.   

Ο πιο εντυπωσιακός ωστόσο πίνακας είναι η Πέμπτη Σφραγίδα. Στα πρόσωπα με την εκστατική όψη, όμοια με φαντάσματα που βγήκαν από την Αποκάλυψη του Ιωάννη ή την Κόλαση του Δάντη ο Γκρέκο ξεχερσώνει οριστικά τον ρεαλισμό και η ζωγραφική ξαναπαίρνει την παλιά της μαγική δύναμη να ανασταίνει τους πεθαμένους.

ΠΗΓΗ: http://www.pancreta.gr/voices.php?p=19547

ΠΟΙΗΣΗ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ*

«Άνοιγε τους λάκκους εσύ,

τις ελιές εγώ θα τις φυτεύω».

Διαταγή πάντα ο λόγος του πατέρα.

Ίσα ίσα που ανέπνεε,

όπως έστρωνε το χώμα στα δεντράκια.

«Και την καρυδιά εγώ θα τη φυτέψω»,

μου ’πε την άλλη μέρα,

όταν τελειώσαμε με τις ελιές.

«Λένε πως όποιος φυτέψει καρυδιά,

τη βγάζει δεν τη βγάζει τη χρονιά»,

σκεφτόμουν, ενώ άνοιγα το λάκκο.

Μάζευα τα καρύδια εφέτος,

δεκαοχτώ χρόνια μετά το φευγιό του,

και τα θυμήθηκα.

Κοντά σ’ αυτά και πως

στο χρόνο απάνω,

όταν κατάλαβε πως έφτανε το τέλος του,

μια ήταν η χάρη που μου ζήτησε

-με ανάσα από φιάλη οξυγόνου.

Να βρω τον τρόπο,

να τον πάω μέχρι το χωράφι,

για ν’ αποχαιρετήσει τα δέντρα^.

τα τελευταία απ’ τα πολλά που φύτεψε.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

(΄" Όταν γίνεις ποίημα", Εκδ."Πυξίδα της Πόλης", Χανιά, 2013)

* Στή μνήμη του πατέρα μου, Θεοκλή Αντ. Κακατσάκη, που τον κηδέψαμε  σαν σήμερα το 1994.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΣΤ2 ΤΑΞΗ 11ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Αντιγόνη Μάρακα

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Ποιήματα και ζωγραφιές για τον παππού και τη γιαγιά στον σημερινό παιδότοπο. Ποιήματα που έγραψαν και ζωγραφιές που έκαναν τα παιδιά της Στ2 τάξης του 11ου Δημ. Σχ. Χανίων στον απόηχο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Τρίτης Ηλικίας με την προτροπή της δασκάλας τους, της Ναυσικάς Καράγιαννη. Ολη η αγάπη, η αγάπη των σημερινών παιδιών για τους παππούδες και τις γιαγιάδες των, εδώ! Με όλα της τα χρώματα και όλα της τα αρώματα… Με όλα τα λόγια της και όλες τις σιωπές της… Ποίηση είναι η ζωγραφική που μιλά και ζωγραφική είναι η ποίηση που σωπαίνει.
Να χαίρεστε τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας, καλά μου Εκτάκια! Συγχαρητήρια στη δασκάλα σας όπως και στη δασκάλα Παράλληλης Στήριξης Χριστίνα – Ελένη Καραντζίκου και πολλές ευχαριστίες στη διευθύντρια σας, την κυρία Μαρία Κληματσάκη που έπαιξε κι αυτή τη φορά, συν τοις άλλοις, και τον ρόλο του ταχυδρόμου.

Σας χαιρετώ με αγάπη
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Τη γιαγιά μου την καλή

τη λένε Ρηγούλα

το ξέρω… περίεργο όνομα 

αλλά, την αγαπώ πολύ.

Το όνομα της το έχει πάρει

η αδελφή μου η καλή.

Έχω και έναν παππού

πονηρό σαν αλεπού

μου δίνει στα κρυφά

σοκολάτες και γλυκά.

               Αντιγόνη Μάρακα

Όλη μέρα στην τραμπάλα

και με πιάνει μια ζαλάδα.

Ο παππούς και η γιαγιά

όλη μέρα μια αγκαλιά.

Όλα τα παραμύθια

η γιαγιά μου θα μου πει

τις αναμνήσεις του πολέμου

ο παππούς θα θυμηθεί.

Ο παππούς μου ο σοφός

που σε όλα είναι καλός

με βοηθάει στην Ιστορία

όπως και στην Γεωγραφία.

                  Γιάννης Αβραμίδης

Ανδριανή Βασιλομανολάκη

 Ο παππούς και η γιαγιά 

Σαν τα πιο νόστιμα γλυκά 

Μου γλυκαίνουν την καρδία . 

Η γιαγιά σκορπά χαμόγελα πολλά 

και χαρτζιλίκι κρυφά από την μαμά . 

Ο παππούς μας αγαπά 

και φέρνει φρούτα και λαχανικά . 

Και σαν φύγουν μακριά 

γλυκός αέρας του βοριά 

θα τους κάνει αστέρια λαμπερά.

                              Ιωάννα Γυπάκη       

Πόσο μου φωνάζει ο μπαμπάς                                                              

το ίδιο και η μαμά

Όμως τώρα ήρθε ο παππούς και η γιαγιά

Που τους περίμενα με χαρά.

Μου έφεραν δώρα πολλά 

Γλυκά σνακ και αλμυρά

Κρυφά όμως από το μπαμπά και τη μαμά

Κλέβις Μπαλλιού

Αντώνης Ρουσιάκης

[…]Θα σου ζητήσω, παιδί μου, μια χάρη.

Στην πολυθρόνα κανείς να μη με βάλει

Και όταν με βλέπεις να σκοντάφτω

Μη με παρεξηγείς… 

Κουράστηκα δεν τεμπελιάζω

Είμαι ΄΄σχετικά΄΄ υγιής…

Είμαι η ίδια που ήμουνα παλιά

Με λιγότερη ανάσα και πνευμόνια 

Αραιότερο σαγόνι και μαλλιά

Μα τυχερή που αναπνέω ακόμη 

Και έχω εσένα αγκαλιά!!

             Ελεάννα Κανδανολέων

Τη γιαγιά μου την καλή

Που την αγαπώ πολύ

Και μυρίζει γιασεμί,

Πηγαίνω και τη βλέπω κάθε Κυριακή.

Κάθομαι στην αγκαλιά της, 

Που ναι απ` όλες πιο ζεστή

Κι ο καλός μου ο παππούλης, 

Μου δίνει ένα φιλί.

Και τους δυο τους αγαπώ τόσο πολύ,

Περνάμε όμορφα μαζί,

Θέλω να` ναι κι οι δυο καλά,

Με υγεία και χαρά!

Δανάη  Γιλβάση

Ερωφίλη Στουρνάρα

Του παιδιού της το παιδί

δυο φορές είναι παιδί της

λέει πάντα η γιαγιά

και μας δίνει την ευχή της!

Πάντα εκεί να μας προσέχει

όλο κάτι για μας έχει

και ο παππούς μας καμαρώνει

και ποτέ δε μας μαλώνει.

Ο παππούς και η γιαγιά μου

έχουν πάντα στην καρδιά μου

μια γωνιά ξεχωριστή,

τρυφερή, μοναδική!!!

                  Νικόλας Τσαλίκης

Ο παππούς και η γιαγιά

να ’ναι πάντοτε καλά

να μας χαϊδεύουν τρυφερά

και να μας μαθαίνουν πολλά .

Ο παππούς φωνάζει , δεν ακούει

η γιαγιά πλέκει και ψήνει

« τι καλά που θα `τανε

στο χωριό να `χαμε μείνει »

Αντώνης Καφεσάκης

Ήρθαν ! λέει η μαμά

κ` εγώ τρέχω με χαρά

κατεβαίνω τα σκαλιά

και βλέπω τον παππού ,

με ανοιχτή την αγκαλιά .

Μπαίνω στην κουζίνα

Βλέπω τη γιαγιά

ωραία σκέφτομαι…

θα τρώμε κ` ωραία φαγητά .

Θανάσης Κοκολογιαννάκης

Παππού , γιαγιά …

Είστε για έμενα τόσα πολλά …

Βόλτες, μπισκότα, παραμύθια , φιλιά !

Χαράλαμπος Μαρής

Στεφανία Τσανταρολάκη

         




Ω..!!!..τι ωραία μέρα…!!!                     

θα το γλεντήσουμε εδώ πέρα,

ο παππούς και η γιαγιά

είναι αιτία στην χαρά…

Σαν νεολαία φυσικά

είμαστε πάντα εδώ κοντά,

σεβόμαστε τα χρόνια τους

γιατί είμαστε εγγόνια τους…

Όποτε βρίσκουμε καιρό

ερχόμαστε και εμείς εδώ,

εκείνοι να μας δούνε,

κι ιστορίες να μας πούνε [..]

Αντώνης Ρουσιάκης

Οι γιαγίαδες είναι καλές

όμορφες και πολύ πολύ γλυκιές

Οι παππούδες μας αγκαλιάζουν,

μας φιλούν

και πολύ πολύ μας αγαπούν

Ο δικός μου ο παππούς

είναι ένας απ΄αυτούς

Η γιαγιά μου με αγαπά

όπως κάθε μαμά

αγαπά τα δικά της τα παιδιά.

Ανδριανή Βασιλομανωλάκη

Η γιαγιά μου η καλή

με την καρδιά της την χρυσή

τον παππού μου τον σοφό

που εξίσου αγαπώ

Κάθε χρόνο στο χωριό μου 

Η γιαγιά μου φτιάχνει πίτες

νόστιμες και τραγανές

βοηθώντας με να μάθω

τις παλιές τις συνταγές

Ιωἀννα Μπατάκη

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 23.11.2019)

Οι παππούδες οι καλοί 

Χαμογελούν πολύ.

Μα και ι γιαγιάδες πίσω δεν  πάνε

Τα μάτια τους αστραφτερά γελάνε .

Έχετε την πείρα των σοφών 

Και όχι την τρέλα των  παιδιών.

Μπορείτε πολλά να μας διδάξετε 

Και τα μυστικά ζωή σας να μας μάθετε 

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη αυτή

Μας έδωσε μεγάλη χαρά 

               Αντωνία Σκουτέλη

Τον παππού και την γιαγιά

θέλω να τους βλέπω όσο γίνεται πιο συχνά.

Μόλις πάω στο χωριό τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ

 να τους πω πόσο πολύ τους αγαπώ.

Η γιαγιά μου με αγκαλιάζει

και βιβλία μου διαβάζει.

 Μου μιλά για τα παλιά κι εγώ χαίρομαι διπλά.

Ο παππούς μου ο γλυκός με πάει βόλτα στο γιαλό,

 κολυμπάμε στα βαθιά και με κάνει και μια βουτιά.

Θα θελα πάντα να έχουν την υγειά τους

και χαρά στα πρόσωπά τους.

                                               Μελίνα Μαλιαρού

Έχω μια καλή γιαγιά 

Που πολύ με αγαπά

Με χαϊδεύει με φροντίζει 

Και γλυκά με νανουρίζει.

Έναν παππούλη γελαστό

Που μου παίρνει παγωτό

Και ευκαιρία όταν βρίσκει 

Σε όλο τον κόσμο με γυρίζει […]

                      Στεφανία Τσανταρολάκη

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 23.11.2019)

http://www.haniotika-nea.gr/ston-pappoy-kai-sti-giagia-me-agapi/