ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

"Οι χάρτεςχάρτες δεν έχουν σύμβολα για το σάπιο κλίμα/ για τη νεκρή φύση. Οι χάρτες τη μισή αλήθεια λένε./ Την άλλη μισή την αφήνουν στη γλώσσα για να βρει τον δρόμο μονάχη./ Γνωρίζω ότι πρέπει γρήγορα να αναζητήσω διέξοδο/ μια δυο δικαιολογίες για να συνεχίσω/ γι’ αυτό καλώ τον κοκκινολαίμη και τη χαλκοκουρούνα/ τον αγρό με τις παπαρούνες/ το άγουρο κι όμως με τόση προσμονή/ σώμα του κοριτσιού στο αρχαίο ακρογιάλι./ Ο ήλιος απ’ την ανατολή αποκαλύπτει τη θάλασσα/ η θάλασσα ανταποδίδει το κάλεσμα./ Στους βράχους αλάτι, πατημασιές από σειρήνες». Οι τελευταίοι 13 απ’ τους 28 στίχους του τελευταίου, του 39ου ποιήματος, μιας ακόμα ποιητικής συλλογής του Γιάννη Α. Φίλη, “Προσκλητήριο στη γλώσσα”, ο τίτλος της, που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Eναστρον” και ήρθε να προστεθεί στις “Αρχάριος Οδυσσέας”, “Ελπήνωρ: Eνας χαρτογράφος χωρίς μνήμη”, “Δυτικά του Ομήρου” και “Μεταφορές του απογεύματος”. “Επίλογος” ο τίτλος του. Ποίηση είναι η συγκινησιακή χρήση της γλώσσας σε βαθμό υπέρτατο. Από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο ποίημα της συλλογής είχε κάνει κατοχή στο μυαλό μου ο συγκεκριμένος ορισμός της…

Φίλος, φίλος καλός, ο Γιάννης Φίλης, φίλτατη, ωστόσο η ποίησή του. Η πρώτη σκέψη που έκανα όταν έφτασε στα χέρια μου η εν λόγω ποιητική συλλογή. Πριν ακόμα την ανοίξω. Eχοντας υπόψη τις προηγούμενες αλλά και τα μυθιστορήματά του. Παρατηρώντας το λίαν σιωπηλό αλλά και λίαν ομιλητικό ταυτόχρονα εξώφυλλο με τα παράξενα αγάλματα. Ωραίος (και) ως ποιητής ο εξ Ασίνης Ναυπλίου ορμώμενος και κατ’ επιλογήν του Χανιώτης, και μάλιστα Ακρωτηριανός, ο ιστορικός πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης, που με τιμά με τη φιλία του. Aμεσος επικοινωνιακός, χαρισματικός, μα πάνω απ’ όλα απλός ο λόγος του. Του εδόθη και τούτη η χάρη, που ζήτησε για τον εαυτό του ο Σεφέρης, να μιλά απλά. Το επαναδιαπιστώνω εξαρχής, απ’ το πρώτο κιόλας “φίλιο” ποίημα, “Βροχή στην Αθήνα” ο τίτλος του, “αντιήρωας” του οποίου είναι ένα «εξωγήινο πλάσμα», ένας ζητιάνος «απλωμένος στο υγρό πεζοδρόμιο» με «το ένα χέρι κομμένο στον αγκώνα/ το άλλο στον καρπό» με την «κεφαλή γυμνή σημαδεμένη από παλιό έγκαυμα», «στη γωνία της Πατησίων». «Γνωρίζω πόσο παγερό το σύμπαν είναι/ αλλά δεν παύω ν’ απορώ», η ακροτελεύτια, εν είδει σχολίου, φράση του Ποιητή που επιμένει να χρησιμοποιεί το πρώτο ενικό πρόσωπο και σ’ όλα τ’ άλλα ποιήματά του. Και να εξίσταται, με όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν, έτσι όπως συνέβησαν και συμβαίνουν, και να φανερώνει τους κρυμμένους θησαυρούς, και να παρουσιάζει την καλή όψη όπου υπάρχει, και να μιλεί για τους κινδύνους που ελλοχεύουν, και να αναζητά διεξόδους, συμπληρώνω. Πέραν της απορίας…

Ο Γιάννης Φίλης, που ως ποιητής είναι μόνος του μια σχολή, σε ρόλο Προμηθέα λυόμενου και ενίοτε πυρφόρου, ποτέ, πάντως δεσμώτη… Και στο πρώτο μέρος της συλλογής που περιλαμβάνει 24 ποιήματα, στα περισσότερα απ’ τα οποία πρωταγωνιστεί ο ίδιος και στο δεύτερο που έχει τίτλο “Ιστορίες της Ελλάδας” και περιλαμβάνει τα υπόλοιπα 15. Πολλές οι σημειώσεις που κράτησα διαβάζοντάς τα. Τριάντα εννέα στάσεις, όσες και τα ποιήματα συν κάμποσες ακόμα θα μπορούσα να κάνω. Οι εικόνες, τα χρώματα και τα αρώματα στην ποίησή του… Τα πουλιά και οι νεκροί στα ποιήματα του εξ Ασίνης ποιητή… Η λάθος γλώσσα, κατά Γιάννη Φίλη είναι απουσία της γλώσσας… Ο Γιάννης Φίλης και ο πατέρας του… Η διαρκής επιστροφή ενός ποιητή στη γενέθλια γη… Γιατί προσκλητήριο στη γλώσσα;…
Η βροχή και ο ήλιος στην ποίηση ενός πρώην πρύτανη… Η περιπέτεια ενός ποιήματος… Η κλιματική αλλαγή στην ποίηση ενός καθηγητή… Οταν ο ποιητής εξετάζει τα μυστήρια του χώρου και του χρόνου… Μερικοί από τους τίτλους των.

Μικρές ιστορίες για μεγάλα παιδιά, σε μια άλλη ανάγνωση, τα ποιήματα του “Προσκλητηρίου στη Γλώσσα” που αντέχουν, όπως όλα τα καλά ποιήματα σε πολλές αναγνώσεις. Και στο πρώτο και στο δεύτερο μέρος της συλλογής, στον “Πρόλογο” της οποίας ο ποιητής αναφέρεται και στο βάρος των λέξεων: «Επειδή οι λέξεις βαραίνουν/ επειδή με λέξεις λέγεται το ψέμα/ επειδή με λέξεις γεννιέται το άδικο/ είπα τον δρόμο της αφήγησης να πάρω/ χωρίς το βάρος από παρωχημένα κοσμήματα/ χωρίς τις γνωστές υπεκφυγές/ χωρίς τα παχύσαρκα ακατάληπτα σχήματα,/ χωρίς τις μισές αλήθειες», γράφει μεταξύ των άλλων. Συμφωνώ απόλυτα. «Δίχως βάρος οι λέξεις…/ Πεθαμένο σπουργίτι το μολύβι/ στο χέρι του ποιητή»,όπως γράφω και σ΄ένα ποίημά μου... "Το βάρος των λέξεων"και ο τίτλος της διάλεξης που θα δώσει τη Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου και ώρα 7 μ.μ. στο ΤΕΕ – Τμήμα Δυτικής Κρήτης, ο Γιάννης Φίλης στο πλαίσιο της παρουσίασης της νέας ποιητικής του συλλογής, με συντονιστή τον διευθυντή της εφημερίδας μας Παρασκευά Περάκη. Εκεί για το «δίκαιο της γλώσσας»…

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 31.1.2020)

Γιάννης Φίλης

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΤΙΜΗ ΣΕ ΕΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟ - ΣΥΜΒΟΛΟ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Β. ΙΓΓΛΕΖΑΚΗ

Γράφει ο Γιάννης Λιβυάκης

Ενας δάσκαλος – σύμβολο, ο 99χρονος σήμερα Βασίλης Ι. Ιγγλεζάκης, πρώην πρόεδρος του Διδασκαλικού Συλλόγου Χανίων, τιμήθηκε χθες το βράδυ σε εκδήλωση στη Νέα Χώρα.

Την εκδήλωση τιμής κι ευγνωμοσύνης διοργάνωσαν στην κατάμεστη αίθουσα του Ενοριακού και Πολιτιστικού Κέντρου «Κωνσταντινουπολειάδα», η Ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Νέας Χώρας, ο Σύνδεσμος Πολιτικών Συνταξιούχων Χανίων και ο Σύλλογος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων.
Την εκδήλωση με γενικό τίτλο: “Στον Γέρω – Δάσκαλο με αγάπη”, συντόνισε ο δάσκαλος – λογοτέχνης, Βαγγέλης Κακατσάκης, ο οποίος σημείωσε ότι «ο Βασίλης Ιγγλεζάκης είναι ο δάσκαλος – σύμβολο, όχι μόνο για τα Χανιά αλλά για όλη την Κρήτη και σε πανελλήνιο επίπεδο. Τον λέμε “γερω-δάσκαλο” για τη σοφία του αλλά και για τα χρόνια που κουβαλά στην πλάτη του. Είναι 99 ετών. Ο μεγαλύτερος μαθητής του είναι 87 ετών. Υπηρέτησε τη δασκαλοσύνη μέχρι το 1979 και από τότε και πέρα είναι συνταξιούχος. Συνταξιούχος κατ’ όνομα γιατί ο Βασίλης Ιγγλεζάκης είναι πάντα ενεργός πολίτης. Μας έχει διδάξει πολλά. Μας έχει μάθει πολλά. Κυρίως με το παράδειγμά του. Οχι με τα λόγια του. Η στάση του κατά τη διάρκεια της δικτακτορίας αλλά και σε όλους τους αγώνες του λαού μας είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της καλοσύνης του».
Στην προσφορά του Βασίλη Ιγγλεζάκη αναφέρθηκε ο δάσκαλος – λογοτέχνης, Βασίλης Χαρωνίτης, ο οποίος υπογράμμισε ότι «ο Βασίλης Ιγγλεζάκης έχει προσφέρει στα παιδιά, στην πατρίδα, στην κοινωνία. Είναι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος ο οποίος αξίζει τιμή και ευγνωμοσύνη από την κοινωνία».
Για την προσφορά του Βασίλη Ιγγλεζάκη στη μελέτη του ριζίτικου και της ιστορίας της Μάχης της Κρήτης μίλησε ο δάσκαλος – λαογράφος, Σταμάτης Αποστολάκης. Ο κ. Αποστολάκης τόνισε ότι ο Βασίλης Ιγγλεζάκης ήταν μελετητής του ριζίτικου τραγουδιού και είχε μία ιδιαίτερη ευαισθησία κάθε χρόνο στον εορτασμό της Μάχης της Κρήτης. Ο ίδιος αναφέρθηκε και στην προσφορά του τιμώμενου μέσα από τη θέση του προέδρου του Διδασκαλικού Συλλόγου σε δύσκολα χρόνια.
Για τον Βασίλη Ιγγλεζάκη και την προσφορά του μίλησε επίσης η γιατρός – λογοτέχνης, Πηνελόπη Ντουντουλάκη.

Ο ίδιος ο Βασίλης Ιγγλεζάκης, φανερά συγκινημένος μας είπε ότι «έζησα εκατοντάδες παιδιά διότι πέρασα από 10 σχολεία, έξι στην ύπαιθρο και τέσσερα στην πόλη.
Ηταν μια ζωή γεμάτη χαρές. Ζήσαμε τις χαρές των παιδιών μας,
όσο για τα δύσκολα η χούντα μας ταλαιπώρησε
αλλά εμείς συνεχίσαμε τον αγώνα και έχουμε ακόμη δύναμη παρά τα χρόνια μας».

Χανιώτικα νέα (Πέμπτη, 30.1.2020)

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

Σάββατο, 29 Ιανουαρίου 2011

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ Ιεραρχών, των τριών μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου θεότητος, των τριών μεγάλων οικουμενικών διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αύριο. Η γιορτή της ελληνικής παιδείας, των ελληνικών γραμμάτων, των ελλήνων μαθητών, των ελλήνων δασκάλων. Χρόνια πολλά στους μαθητές και στους δασκάλους όλων των βαθμίδων!

ΠΡΩΙ –ΠΡΩΙ θα πιάσουν στασίδι και οι συνταξιούχοι δάσκαλοι που μένουν στη Νέα Χώρα στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Εσαεί ωραίοι!

ΔΕΙ ΔΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Καμιά αντίρρηση στο του Δημοσθένους ρητό, βέβαια. Μα και δει δη παιδείας και άνευ ταύτης ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Προπάντων τις μέρες μας!

ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ μετακόμιση των μεταναστών- απεργών πείνας χθες τα ξημερώματα το θέμα θεωρείται γι α κάποιους λήξαν. Είναι, όμως, λήξαν;

ΤΟ ΑΣΥΛΟ, του ασύλου, το άσυλο, άσυλο. Στη μόδα η κλίση της λέξης αυτές τις μέρες. Προπάντων στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.
‘Εχουμε και λέμε. 52.000 δολάρια το βασικό επίπεδο συνδρομής και 19.000 δολάρια τι εισιτήριο για το συνέδριο μας κάνουν μόλις 71.000 δολάρια. Προσθέστε βέβαια σ’ αυτό το ποσό 137.000 δολάρια για την αναβάθμιση της συνδρομής για να μιλήσετε στα πηγαδάκια με τους ισχυρούς που καθορίζουν τις τύχες των λαών συν το κόστος του εισιτηρίου δηλαδή 156.000 δολάρια. Πάμε του χρόνου Νταβός; Φύγαμε! (πηγή: www. Nooz.gr)

Μας έχουν που μας έχουν γραμμένους ,ας μας από-γράψουν κιόλας! Απογραφή του πληθυσμού και των κατοίκων της χώρας (30 Μαρτίου-13 Απριλίου) από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, λέει.

Ο κόσμος έχει παγώσει. Δεν ξέρει τι του γίνεται. Επίσης , πάνε να τσαλακώσουν την αξιοπρέπειά μας. Βλέπουμε τους ηλικιωμένους ουρά στο ΙΚΑ για μια υπογραφή. Νέους να περιμένουν στη στάση για μια θέση στον ήλιο., ενώ το λεωφορείο έχει περάσει προ πολλού. Αυτά, μεταξύ πολλών άλλων γράφει μια κοπελιά 26 χρονών , η Κλέλια Παπουτσάκη, σε μήνυμα που μου έστειλε. Έχει άδικο;

«Ο ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ πανηγύρισε αφιερώνοντας το γκολ στη μητέρα του. Η Ισπανική Ομοσπονδία τον τιμώρησε με βαρύ πρόστιμο. Ο Μήτρογλου πανηγύρισε σχεδόν γυμνός. Τον κάλεσε ο εισαγγελέας και ο παίχτης του Πανιωνίου μίλησε για …μόδα! Ισπανία – Ελλάδα: Άλλα μεγέθη ποδοσφαιρικά» Από την εφ.”TA NEA” (on line 27.01.11)
« Ο χρόνος με τους μήνες του θαρρώ με σκάλα μοιάζει\ οι νιοι την ανεβαίνουνε τους γέρους κατεβάζει.» Και φιλοσοφικές μαντινάδες γράφει ως γνωστό ο μαντιναδολόγος της στήλης ο Ηλίας ο Σταματάκης.

«Η ΠΑΙΔΕΙΑ είναι η μόνη από τα αποκτήματα που δεν αφαιρείται και όσο ζει ο άνθρωπος και όταν πεθάνει παραμένει» Βασίλειος ο Μέγας. «Καλύτερα μια μετρημένη βραδύτητα από μια γρήγορη απερισκεψία» Γρηγόριος ο θεολόγoς. « Η μεν απελπισία αυτόν που έπεσε δεν τον αφήνει να σηκωθεί, η δε αμέλεια τον όρθιο κατορθώνει να τον γκρεμίσει» Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος , τους τηνοικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πτρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας , τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τον μέγαν και τον θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορήμονι, πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν. Αυτοί γαρ τη Τριάδι υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσι» Το απολυτίκιο των Τριών Ιεραρχών .

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http:\\petaxta.blogspot.com)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ
Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

«Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά\ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, \ως τουςΙνδούς.\ Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!». Κ.Π. Καβάφης

Με άρωμα Ποίησης πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020, η προβολή της ταινίας «Αλέξανδρος», του σκηνοθέτη Oliver Stone, που αφορά τη ζωή του Μεγάλου Στρατηλάτη και Οραματιστή, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της ΟΑΚ για την τοπική κοινωνία. Ο Γενικός Διευθυντής της ΟΑΚ, Δρ Κωνσταντίνος Ζορμπάς, αφού καλωσόρισε τους φίλους του Κινηματογράφου, ανέγνωσε το ποίημα:«Ένας Αλέξανδρος», από την ποιητική συλλογή «Όταν γίνεις ποίημα» του συγγραφέα Βαγγέλη Κακατσάκη, ο οποίος απέστειλε το εν λόγω ποίημα για την αφιερωμένη στον Μέγα Αλέξανδρο κινηματογραφική βραδιά. Σύμφωνα με την ποιητική σκέψη: «Έχουν, από γεννησιμιού τους, όλοι οι άνθρωποι, εντός τους, ένα Μέγα Αλέξανδρο που μπορεί να κόβει, με το σπαθί του, όλους τους γόρδιους δεσμούς, που στην πορεία της ζωής τους συναντούν».

     Ακολούθως, ο Ομιλητής κ. Γιώργος Πευκιανάκης, Φιλόλογος και τ. Λυκειάρχης μέσα από ιστορικές αναφορές, σκιαγράφησε το θρυλικό πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κλείνοντας την ενδιαφέρουσα ομιλία του, με το ποίημα «Στα 200 π.Χ.» του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη.

    Ακολούθησε εποικοδομητική συζήτηση με τους παρευρισκομένους.

ΕΝΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 Έχουν, από γεννησιμιού τους,

όλοι οι άνθρωποι, εντός τους,

έναν Μέγα Αλέξανδρο

που μπορεί να κόβει,

με το σπαθί του,

όλους τους γόρδιους δεσμούς,

που στην πορεία της ζωής τους

συναντούν.

Το ξέρουν αρκετοί

και συχνά πυκνά το επιχειρούν.

Άξια κάθε επαίνου η προσπάθειά τους,

ανεξαρτήτως του αποτελέσματος.

Άλλο, βέβαια, να ’σαι ο Μέγας Αλέξανδρος

κι άλλο να ’σαι ένας Μέγας Αλέξανδρος,

έστω και συνειδητοποιημένος.

Ο καθείς και το σπαθί του, άλλωστε!

Βαγγέλης Κακατσάκης 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΤΖΕΔΙΝ ΣΤΗΝ ...  7η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ποικίλει η ύλη της στήλης, η θεματολογία της! Σπάνια δε επανέρχεται σε θέματα γνωστά για να μην κουράζει και να μη βαλτώνει!
Ο σπουδαίος καθηγητής Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης στο λεξικό του και κάτω από το λήμμα “βάλτος” γράφει μεταξύ άλλων: βάλτος = βούρκος, έλος, τέλμα!
Κάτω δε από το λήμμα “βαλτώνω”, στο αυτό λεξικό διαβάζουμε: περιέρχομαι σε στασιμότητα, δεν προχωρώ παραπέρα.
Η στήλη συνεχώς προσπαθεί να μην πέφετι στον τέλμα της επανάληψης, ωστόσο…
Υποχρεωμένη να ακολουθεί την επικαιρότητα, επανέρχεται κατά καιρούς σε ζητήματα, προβλήματα του τόπου που αφορούν την τοπική και όχι μόνο κοινωνία· σε θέματα που έχουν με τον καιρό βαλτώσει ή έχουν πέσει σε τέλμα…!
Υπάρχουν για διάφορους λόγους χρονίζοντα προβλήματα εδώ στα Χανιά που τα συζητούμε και τα συζητούμε αλλά δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να δώσουμε μια κάποια λύση!
Ετσι, κατά καιρούς έχουν γραφεί διάφορα σχόλια ή άρθρα, ρεπορτάζ κ.λπ. για την ανάγκη να διασώσουμε ό,τι μπορούμε από τη βαριά κληρονομιά τούτου του τόπου· μνημεία, χώρους, την ίδια τη ζωή του, την υλική και άυλη ιστορία του!
Ενα τέτοιο σημαντικό από κάθε άποψη μνημείο είναι και αυτό του Ιτζεδίν, με τεράστια ιστορική αξία που αδυνατούμε(;) να αντιληφθούμε ή εσκεμμένα(;) δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με αυτό!
Επανειλημμένως έχει έρθει στην επικαιρότητα το θέμα από τον κ. Συντυχάκη ο οποίος εκλέγεται βουλευτής Ηρακλείου, ωστόσο εμείς από εδώ δεν το αναπιάνουμε! Το αφήνουμε και ξεφεύγει όπως και τα τόσα άλλα εξάλλου!
Ιδού το τέλμα που λέγαμε!
…Δυστυχώς και λόγω επικαιρότητας γίνεται ο παρακάτω συνειρμός: κρίμα που ο Πολιτισμός μας δεν έχει την ίδια αξία λ.χ. με μια ποδοσφαιρική ομάδα που όταν κινδυνεύσει να πέσει στη Β’ Εθνική, όλοι θα βγουν στους δρόμους, βουλευτές θα παραιτηθούν, περιφερειάρχες θα κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις, ο κόσμος θα ξεσηκωθεί και θα μπορέσει να φέρει τα πάνω κάτω και τελικά τη σωτηρία της!
Το Ιτζεδίν όμως ήδη βρίσκεται τουλάχιστον στην 7η εθνική κατηγορία. Aς ελπίσουμε ότι ήγγικεν η ώρα να το ανεβάσουμε κατηγορίες, να το σώσουμε όπως και να επιλύσουμε και κάποια από τα άλλα χρονίζοντα προβλήματα τούτου του τόπου!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 29. 1. 2020)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ , ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΣΤΟΝ ΓΕΡΩ - ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

"Προβαίνει ο Γέρω – Δάσκαλος κι οι θύμησες γυρνούνε:/ Ξάνοιξε, Δάσκαλε, αρμαθιές προβαίνουνε στον δρόμο/ για γροίκα ποδοβολητά, φωνές παιδιών και γέλια/ κι ελόγου σου να στέκεσαι αυγή τσ’ αυγής στη θύρα/ κι ως αρχινά το μάθημα πάλι ν’ αναθιβάλλεις,/ για την πατρίδα βάσανα κι αγώνες ματωμένους/ θυσίες για την λευτεριά κι ήρωες ξεχασμένους/ με κλονισμένη την φωνή και με καρδιά σφιγμένη/ μιλάς κι όλοι σωπαίνουνε, μιλάς κι όλοι δακρύζουν./ Ξάνοιξε, Δάσκαλε, και δες στην αστραπή του χρόνου/ οι μνήμες ζωντανεύουνε και πάλι εδώ γυρνούνε/ πάλι στον χωματόδρομο φωνές παιδιών βουίζουν./ Κανείς δεν λείπει σήμερο, απ’ τ’ ανθισμένο σμάρι!/ Δάσκαλε πάντα του Θεού να σ’ ευλογεί η Χάρη». Ποίημα για τον δάσκαλο Βασίλη Ιγγλεζάκη από τη μαθήτριά του, γιατρό – λογοτέχνη Πηνελόπη Ντουντουλάκη (18.10.2018).

“Στον Γέρω – Δάσκαλο με αγάπη”, ο τίτλος της εκδήλωσης τιμής κι ευγνωμοσύνης που διοργανώνουν αύριο Τετάρτη 29 Ιανουαρίου και ώρα 7 μ.μ., στο Ενοριακό και Πολιτιστικό Κέντρο “Κωνσταντινουπολειάδα” η Ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Νέας Χώρας, ο Σύνδεσμος Πολιτικών Συνταξιούχων Χανίων και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Χανίων, για τον, και πρώην πρόεδρο του Διδασκαλικού Συλλόγου Χανίων, συντ. δάσκαλο Βασίλη Ι. Ιγγλεζάκη. Με αφορμή τη μεθαυριανή μεγάλη των Ελληνικών Γραμμάτων Γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Καημό το ‘χα, εδώ και πολλά χρόνια να τιμηθεί, όπως του αξίζει, ο ξεχωριστός αυτός συμπολίτης μας. Ο Δάσκαλος που, κατά κοινήν ομολογία, υπήρξε μια ζωή δημιουργός και φορέας αξιών και που επιμένει ακόμα και στα 99 του χρόνια (γεννήθηκε το 1921) να κουνά το μαντήλι της Δασκαλοσύνης. Οντας, όπως πάντα ορθοστατών στις Θερμοπύλες του χρέους, όπως αυτός ο αντιλαμβάνεται και ορθοβαδίζων στους δρόμους της ευθύνης, όπως αυτός την ορίζει… Με άκρα σεμνότητα αλλά και θαυμαστή σταθερότητα, εντός και εκτός αιθουσών διδασκαλίας.

Ο Βασίλης Ιγγλεζάκης γεννήθηκε στα Ζυμβραγού Κισσάμου το 1921. Γονείς του ο Ιωάννης Ιγγλεζάκης και η Ελένη (το γένος Φιωτάκη) που απέκτησαν άλλα δυο μικρότερα παιδιά, τον Γιώργο και την Λητώ. Τέλειωσε το Δημ. Σχ. του χωριού του, το 1ο Γυμνάσιο Χανίων και στη συνέχεια την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου. Δάσκαλος διορίστηκε τον Σεπτέμβρη του 1943. Υπηρέτησε κατά σειράν στα Δημ. Σχ. Γλώσσας, Επισκοπής, Κουκουναράς, Ραβδούχα, Βασιλόπουλου και Ζυμβραγού και στη συνέχεια σε σχολεία της πόλης των Χανίων (στο 3ο, στο 6ο και 1ο) τα περισσότερα χρόνια ως διευθυντής. Ασχολήθηκε ενεργά με το συνδικαλιστικό κίνημα και διετέλεσε πρόεδρος του Διδασκαλικού Συλλόγου Χανίων. Είναι συνταξιούχος από το 1979, όντας πάντα ενεργός πολίτης. Εχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την τοπική ιστορία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα ποικίλου περιεχομένου δημοσιεύματά του σε τοπικά έντυπα. Σύζυγός του ήταν η μακαριστή Ιπποδάμεια Σαριδάκη με την οποία απέκτησαν τρεις κόρες, την Ελένη, τη Μαρία και την Ευαγγελία. Εχει 8 εγγόνια και 2 δισέγγονα… Μια πρώτη “συμπλήρωση του παραπάνω “στεγνού”, όπως το ήθελε ο ίδιος βιογραφικού του, το ποίημα της μαθήτριάς του Πηνελόπης Ντουντουλάκη. Κι αν έχουν να πουν τα μύρια γι’ αυτόν οι μαθητές του (οι μεγαλύτεροι απ’ αυτούς είναι 87 χρόνων!), οι δικοί του και οι συνάδελφοί του, όπως και όλοι όσοι χάρηκαν τη “συναναστροφή” του σε καλές μα και σε κακές εποχές. Οπως τα χρόνια του Εμφυλίου και της Δικτατορίας… Και βέβαια εγώ που, εκτός των άλλων, τον “χρησιμοποιούσα” σαν “ειδικό” συνεργάτη στη στήλη “Στα πεταχτά” που είχα στην εφημερίδα για 12 χρόνια…

«Μετά τις διακοπές τα παιδιά ξαναγυρίζουν στη σχολική καθημερινότητα. Στις πρώτες μέρες του Μάη, την ώρα της Ωδικής ο Δάσκαλος τους ανακοινώνει ότι θα μάθουνε να τραγουδούνε Ριζίτικα. Ως παιδί της πόλης πολύ λίγα πράγματα ήξερε για την κρητική μουσική και το κρητικό τραγούδι. Τους γράφει τα λόγια στον πίνακα. “Πότε θα κάνει ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει! […] Το κορμί του δασκάλου πάλλονταν κι έτρεμε ολόκληρος. Ο ιδρώτας έτρεχε βρύση στο κούτελό του. Το πουκάμισό του ήταν μουσκεμένο ως κάτω. Μέχρι να τελειώσει το ριζίτικο, νόμιζε ότι θα καταρρεύσει. Ομως διαψεύστηκε. Στο τέλος ο δάσκαλος χαμογελαστός, συνέχισε το μάθημα». Από το αφιερωμένο στον Βασίλη Ιγγλεζάκη διήγημα του μαθητή του, επίσης συνταξιούχου δασκάλου σήμερα Γιώργου Πιτσιτάκη με τίτλο “Μάθημα Δημοκρατίας” (βλ. “Χανιώτικα νέα”, 21.4.2017). Χωρίς (και λόγω χώρου) δικό μου σχόλιο.

Τιμή, τιμή μεγάλη, για μένα ότι θα είμαι ο συντονιστής της περί ης ο λόγος αυριανής εκδήλωσης στην Κωνσταντινουπολειάδα. Και γιατί ο Βασίλης Ιγγλεζάκης είναι για μένα ο ορισμός της λέξης Δάσκαλος. Και γιατί θα μιλήσουν γι’ αυτόν τρεις καταξιωμένοι ανά το πανελλήνιο πνευματικοί δημιουργοί του τόπου μας, ο δάσκαλος – λογοτέχνης Βασίλης Χαρωνίτης, ο δάσκαλος – λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης και η γιατρός – λογοτέχνις Πηνελόπη Ντουντουλάκη. Μα και γιατί τον τιμούν, όπως τον τιμούν η Ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Νέας Χώρας, ο Σύνδεσμος Πολιτικών Συνταξιούχων Ν. Χανίων και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χανίων Σε μια κατάμεστη είμαι σίγουρος γι’ αυτό αίθουσα. Γέρω – Δάσκαλε, χαίρε!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 28.1.2020)

Βασίλης Ιγγλεζάκης

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ "ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ"

Γράφει η Ελένη Φουντουλάκη

Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την σύσταση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” και για το σκοπό αυτό έχουν προγραμματιστεί μια σειρά από σημαντικές εκδηλώσεις στα Χανιά, στην υπόλοιπη Κρήτη και σε όλη την Ελλάδα.
Aυτό έγινε γνωστό στο περιθώριο της ετήσιας συνεστίασης που πραγματοποίησε το Σάββατο ο Σύλλογος Φίλοι του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Χανίων.  Επίσης πραγματοποποιήθηκε και η κοπή της πίτας των μελών και των φίλων του Συλλόγου.
Το “παρών” έδωσαν πολλοί φίλοι του Ιδρύματος, ο βουλευτής Χανίων Μανούσος Βολουδάκης, εκπροσώποι των τοπικών αρχών, του επιχειρηματικού και πνευματικού κόσμου κ.α  ενώ την πίτα ευλόγησε ο Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός. Τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν για την ενίσχυση του Ιδρύματος .
Ο γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” Νίκος Παπαδάκης αφού ευχαρίστησε τον Σύλλογο Φίλων του Ιδρύματος για την πραγματοποίηση της φετινής συνεστίασης, τόνισε πως τέτοιες εκδηλώσεις «ενδυναμώνουν και στηρίζουν την προσπάθεια του Ιδρύματος και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Αποδεικνύεται ότι δεν είναι ένα απομωνομένο σωματείο το Ίδρυμα αλλά ένας φορέας που έχει φίλους όχι μόνο στα Χανιά αλλά και σε όλη την Ελλάδα».
Για τις σημαντικές εκδηλώσεις που  είναι αφιερωμένες στα είκοσι χρόνια του Ιδρύματος, γνωστοποίησε πως στο πλαίσιο αυτό, πρόκειται να τιμηθούν προσωπικότητες που έχουν προσφέρει ιδιαίτερες υπηρεσίες στο Ίδρυμα “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” αλλά και άνθρωποι, φίλοι του Ιδρύματος που έχουν φύγει από την ζωή και όσο ζούσαν ευεργέτησαν το Ίδρυμα.
Επιπλέον, φέτος, συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την Υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών. Σκοπός του Ιδρύματος, σύμφωνα με τον  γενικό διευθυντή του, είναι να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο, διεθνές Συνέδριο στην Αθήνα καθώς όπως είπε « η Συνθήκη των Σεβρών συνδέεται με την κορυφαία δημιουργία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Οδήγησε στην δημιουργία της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλλασών, ανεξάρτητα αν οι διάδοχοι του, οι αντίπαλοί του, κατακρίμνησαν αυτό το μεγάλο Όραμα και οδήγησαν τη χώρα στην Μικρασιατική καταστροφή». Ταυτόχρονα, με αφορμή αυτή την επέτειο το Ίδρυμα σχεδιάζει εκδηλώσεις στα Χανιά, στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο, στη Θεσσαλονίκη και στη Θράκη καθώς φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την απελευθέρωσή της.
Παράλληλα, συνεχίζονται με επιτυχία και τη νέα χρονιά οι επιστημονικές αλλά οι και εκπαιδευτικές δράσεις του Ιδρύματος, οι οποίες έχουν μεγάλη απήχηση στα νέα παιδιά τα οποία επισκέπτονται το Ίδρυμα από όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας, όπως σημείωσε ο κ. Παπαδάκης. «Αυτό μας δίνει μια σιγουριά να προχωρήσουμε και την νέα εικοσαετία με μεγαλύτερη δύναμη και αυτοπεποίθηση» τόνισε.
Από την πλευρά της η πρόεδρος του «Συλλόγου Φίλοι του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”» Αργυρώ Χανιωτάκη – Σμυρλάκη, ευχήθηκε η νέα χρονιά να είναι παραγωγική, αίσια, γεμάτη υγεία και στο Ίδρυμα που μπαίνει στην τρίτη δεκαετία της ζωής του ευχήθηκε «να συνεχίζει το έργο του με την ίδια πορεία και αυταπάρνηση».

Χανιώτικα νέα (Δευτέρα, 27.1.2020)

ΠΟΙΗΣΗ

Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Κακοσυνεύουν οι πληγές
και συχνά ματώνουν
Άμεσος ο κίνδυνος,
αν δεν τρελαθώ ,
να πεθάνω από αιμορραγία
Τα λόγια του προσκυνητή,
σε δημόσια εξομολόγηση,
στ' αγχονταρίκι του μοναστηριού
Άφηνε τες αναπαυμένες
και μην τις ξυπνάς
ξύνοντας τες
η συμβουλή του ηγούμενου

Τους πήραν τα κλάματα
και χαμογέλασαν πικρά
Όλοι
Ο καθείς και οι πληγές του
Η ζωή συνεχίζεται
Σε τρεις λέξεις ο ορισμός της


ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(Από  ανέκδοτη ποιητική συλλογή )* 

* Μια πρώτη σκέψη η ποιητική συλλογή που ετοιμάζω να έχει τίτλο "Το χελιδόνι του μοναχού".
Μια δεύτερη "Τα περιστέρια του μοναχού" . Μια τρίτη "Το περιστέρι του μοναχού" ...Με σχόλιά τους δυο φίλες "ψηφίζουν"τον πρώτο Ο καλός μου φίλος ο Χριστόφορος Κορυφίδης προτείνει τους τίτλους "Μετέωρος" ή Επί πτερύγων ανέμων"  Ἰδωμεν... 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΣΤ'ΤΑΞΗ 6ου  ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

Η ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ ΕΒΡΑΙΟΠΟΥΛΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Ενας Παιδότοπος αλλιώτικος απ’ τους άλλους ο σημερινός. Για ένα Παιδότοπο που φιλοξενεί τις εντυπώσεις των δασκάλων και των παιδιών της Στ’ τάξης του 6ου Δημ. Σχ. Χανίων για ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στην “Κοιμωμένη Εβραιοπούλα” του Σχολείου τους. Το ντοκιμαντέρ που τα ίδια, με συντονιστή τον και καταξιωμένο σκηνοθέτη, δάσκαλό τους της Θεατρικής Αγωγής Κώστα Νταντινάκη δημιούργησαν. Με αφορμή την πρώτη πανελλήνια προβολή του που θα πραγματοποιηθεί μεθαύριο Δευτέρα 27 Ιανουαρίου και ώρα 7:30 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, με διοργανωτή την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
Ανοίγω παρένθεση. Το 6ο Δημ. Σχολείο Χανίων, είναι ως γνωστό κτισμένο στην αλλοτινή θέση του εβραϊκού κοιμητηρίου της πόλης μας. Με αφορμή μια φωτογραφία του μόνου σωζόμενου τάφου, πριν κτιστεί το σχολείο, οι μαθητές και οι μαθήτριες αναζητούν μέσα από το αναγραφόμενο όνομα “Σουλτάνα” την ταυτότητα μιας θρυλουμένης για την ομορφιά της Εβραιοπούλας.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι πέθανε δυο χρόνια πριν τη βύθιση του πλοίου “Τάναϊς” που το 1944 μετέφερε την οικογένειά της κι όλους του Εβραίους της Κρήτης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η ιστορία της Εβραιοπούλας αναδεικνύεται μέσα από συνεντεύξεις κατοίκων της Νέας Χώρας και της Εβραϊκής, συνταξιούχους δασκάλους του Σχολείου, αναφορές σε δημοσιεύματα εφημερίδων, κρατικών αρχείων και Επισκέψεις στη Συναγωγή Χανίων. Κλείνω την παρένθεση. Να αναφερθείτε ξεχωριστά στον Κώστα τον Νταντινάκη μου είπε η διευθύντρια του Σχολείου Σμαράγδη Κατζουράκη, που μου τηλεφώνησε “επί τούτου”. Συγκινήθηκα. Περισσότερο συγκινήθηκα, ωστόσο (γιατί να το κρύψω;) όταν ο φίλος μου ο Κώστας μου είπε να μην ξεχάσω ν’ απονείμω όλα τα εύσημα στα παιδιά και στους δασκάλους των αλλά και σε όλους τους κατοίκους της Νέας Χώρας και της Εβραϊκής που “ανέστησαν” την Ωραία Κοιμωμένη του Σχολείου που είναι κτισμένο το εβραϊκό Νεκροταφείο…

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Μαθητές και δάσκαλοι ανταποκριθήκαμε με ενθουσιασμό στην ιδέα του θεατρολόγου μας Κων/νου Νταντινάκη.  Η όλη αναζήτηση στοιχείων για την Σουλτάνα και την εβραϊκή κοινότητα Χανίων μας συνεπήραν ως ταξιδευτές στο παρελθόν και ως ερευνητές στο παρόν. Συνεργαστήκαμε αρμονικά μελετώντας την ιστορία του σχολείου, της γειτονιάς, της πόλης και του Ανθρώπου που δεν βλέπει τον Ξένο ως διαφορετικό, αλλά τον αγκαλιάζει ως Φιλόξενος. Οι μαθητές αποκόμισαν μια πολύ σημαντική εμπειρία κατά την προετοιμασία του ντοκιμαντέρ, τόσο στο πλαίσιο των μαθημάτων όσο και από τις πληροφορίες μέσα από τις συνεντεύξεις περιοίκων του κοιμητηρίου και κατοίκων της παλιάς πόλης. Η ανταπόκρισή τους ήταν μεγάλη και το ενδιαφέρον τους διατηρήθηκε αμείωτο καθόλη τη διάρκεια ολοκλήρωσης του ντοκιμαντέρ. 

 Ευαγγελία Λυραντωνάκη,Παναγιώτης Σιάσιος, Αμαλία Βρεττανίδου, Κωνσταντίνα Νίκου. 

Δάσκαλοι γενικής και ειδικής αγωγής ΣΤ1 & ΣΤ2.

Όταν κάναμε το ντοκιμαντέρ, εκτός από το συγκλονιστικό θέμα του, μου άρεσε πολύ που συνεργαστήκαμε όλοι μαζί σαν ομάδα. Αλέξανδρος Δασκαλάκης ΣΤ1

Επισκευτήκαμε στην Εβραϊκή μία ηλικιωμένη, την κυρία Γεωργία, και μας είπε ότι θυμόταν τη Σουλτάνα, είχαν επτά χρόνια διαφορά και την έβλεπε σαν μεγάλη της αδερφή. Είπε πως ήταν όμορφη σαν αρχόντισσα, ήταν το τριαντάφυλλο μέσα στα χόρτα, η ομορφότερη της γειτονιάς και στεναχωρήθηκε πολύ με τον θάνατό της και τον χαμό της οικογένειάς της στο πέλαγος. Αναστασία Ηρωγλίδου, ΣΤ 2.

Στο ντοκιμαντέρ αυτό, που έτυχε να είμαι αφηγητής (μαζί με την Αναστασία) είχα την τιμή να συναντήσω μια γυναίκα 86 χρονών που μένει στην Εβραϊκή και είχε γνωρίσει τη Σουλτάνα. Θυμάται πως ήταν μια αρχόντισσα, έπαιζε με τις αδερφές της και οι γονείς τους είχαν πολύ καλές σχέσεις. Ήταν λυπημένη που η οικογένεια της Σουλτάνας πνίγηκε στο ναυάγιο του πλοίου Ταναϊς το 1944.  Δαμιανός Καρναλάκης ΣΤ1

Το πιο συναρπαστικό από τα γυρίσματα ήταν όταν ήρθε ένας παλιός δάσκαλος που θυμόταν τον τάφο της εβραιοπούλας και μετά μας πήγε έξω από το σχολείο λέγοντας ότι εκεί βρισκόταν η πύλη του κοιμητηρίου.  Μαρία Περράκη, ΣΤ 2.

Όταν ήμουν πιο μικρός δεν καταλάβαινα τη μαρμάρινη επιγραφή στο σχολείο μας για τη δωρεά του οικόπεδου πάνω στο οποίο χτίστηκε. Τώρα όμως ξέρω την  ιστορία του. Γιώργος Μπενεβίδης ΣΤ1

Μου άρεσε πολύ στα γυρίσματα η επίσκεψη που κάναμε με το σχολείο στην Συναγωγή με την έκθεση από τη ζωή των Εβραίων της πόλης μας.  Αρτέμης Σταυρουλάκης, ΣΤ 2. 

Είμαι ενθουσιασμένη με το ντοκιμαντέρ και προβληματισμένη με όσα φρικτά πράγματα έγιναν πριν χρόνια στους Εβραίους.  Μαρία Μαθιουδάκη ΣΤ1

Επισκεφτήκαμε την κυρία Στέλλα, μια κυρία 87 χρονών από τη Νέα Χώρα που θυμόταν τους Εβραίους. Ήταν τότε 7 χρονών και έβλεπε από περιέργεια μαζί με άλλα κορίτσια τις ταφές στο νεκροταφείο.  Γιάννης Στρατής & Στέλλα Πάκου ΣΤ2 

Τόσα χρόνια στα Χανιά, δεν ήξερα ότι υπήρχε εβραϊκή κοινότητα και Συναγωγή. Όλα ήσαν πολύ ωραία στα γυρίσματα. Άγγελος Γκίκας ΣΤ1 

Μου άρεσε η επίσκεψή μας στη Συναγωγή και όσα μαθαμε για την εβραϊκή θρησκεία και την Σουλτάνα. Leo Muzhaqi ΣΤ2

Χάρηκα που πήρα μέρος σ΄αυτή την ωραία περιπέτεια. Τόσα χρόνια μαθήτρια  σ΄ αυτό το σχολείο και δεν γνώριζα τίποτα σχετικό με το θέμα της ταινίας μας. Ραφαέλα Μανόκου ΣΤ1

Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η συνέντευξη που πήραμε από ένα ηλικιωμένο πρώην δάσκαλο του σχολείου μας, 97 χρονών, που μας μίλησε για τη φήμη της ομορφιάς της εβραιοπούλας. Μαρία Σκαράκη ΣΤ2 

Μετά από οκτώ χρόνια έμαθα καλίτερα την ιστορία του τόπου και του καταπληκτικού αυτού σχολείου μας. Για κάποιους μπορεί να είναι ασήμαντη, αλλά για μένα είναι σημαντική. Άννα-Μαρία Κιτσίμου ΣΤ1

Μου άρεσαν οι συνεντεύξεις από τους γειτόνους μας στο σχολείο. Όλοι τους είχαν ακούσει για την Σουλτάνα και θυμόντουσαν τον τάφο της πριν χτιστεί το σχολείο. Γιώργος Τσαμουρλίδης ΣΤ2 

Αξέχαστη εμπειρία. Δεν φανταζόμουν το σχολείο μας να έχει μια τόσο σημαντική ιστορία. Αλέσσια Μουτσάι ΣΤ1

Συναρπαστική εμπειρία. Αναρωτιέμαι πώς οι κάτοικοι της Νέας Χώρας θυμόντουσαν τόσα πράγματα για τους Εβραίους, με λεπτομέρειες.   Ηλίας Νικολίκια ΣΤ2

Με εντυπωσίασε ο συνταξιούχος δάσκαλος που μας μίλησε για τους φτωχούς και πλούσιους Εβραίους. Έντρι Στερμούγκου ΣΤ2 

Το μάθημα των θρησκευτικών με βοήθησε να καταλάβω καλίτερα την ιστορία του τόπου μας. Είναι συγκλονιστικό που πάνω σε ένα θλιβερό τοπίο τότε, να είναι σήμερα ένα μέρος γέλιου και χαράς, το σχολείο μας. Ρεβέκκα Λούτζου-Παπουτσάκη ΣΤ1

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 25. 1.2020)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΥΘΥΜΗΣ ΒΑΡΛΑΜΗΣ

"Φόρεσε το αγκάθινο στεφάνι/ που έπλεξες για μένα την Πρωτομαγιά./ Μαζί την πήλινη κούπα με ξύδι και χολή./ Δεμένα χέρια με χοντρά σχοινιά/ στον κυπαρισσένιο σταυρό.// Τρύπα τα στήθια με δόρατο/ να τρέξει αίμα και νερό./ Τύλιξε τα άσπρα σάβανα/ να έρθει η ώρα της σπηλιάς/ στου παππού τον ελαιώνα.// Μην τρομάζεις με το γλυκό χαμόγελο της ανάστασης/ μεγάλη μου αγάπη./ Τώρα είμαι στην άλλη μεριά,/ άυλος, σχεδόν αόρατος./ Είναι η σειρά σου να αγκαλιάσεις/ τη μεγάλη αγάπη, την αγάπη τη μικρή» (Ατιτλο).

«Τα μαλλιά σου ξέπλεκα/ ίσα με τους γαλαξίες./ Οι άγγελοι βουβοί,/ διαβάζουν ποιήματα τραγουδιστά./ Παντού πράσινα φτερά με ολόλευκα λάβαρα./ Οι άλκιμοι σήκωσαν κάθετα/ τα κόκκινα κουπιά στην κουπαστή./ Και τα σήμαντρα πρασίνιζαν/ σαν άγουρα κυπαρίσσια./ Χάσαμε για πάντα τη φωνή μας./ Χάσαμε όλα τα λόγια και τις λέξεις./ Σβήσανε τις εικόνες και τις σκόρπισαν/ σα στάχτη ζεστή/ καμμένη οι άγγελοι/ πίσω από τον επιτάφιο/ με τις σκούρες μπλε ανεμώνες./ Να ξεδιπλώσουνε τα κόκκινα πανιά/ πρόσταζες αγριεμένη,/ να ζεσταθούν για λίγο οι μαρμάρινοι Θεοί». (Ατιτλο).

«Ολα αινίγματα/ αναλαμπές μικρού παιδιού και γέρου φυσιοδίφη./ Αριστοτέλης ή πλατωνικός;/ ρωτάς και ξαναρωτάς./ Γιατί γεμίζει τώρα η κάμαρα σπινθήρες;/ Γιατί αστράφτουν τα δάχτυλά σου φλόγες;// Ίσως να ξεκινούν όλα αυτά τη μια/ από τα φρεσκομαγειρεμένα φασολάκια/ στο εστιατόριο της Ερεσσού./ Κυνηγάς το πνεύμα και πιάνεις πεταλούδες την άλλη./ Κάτσε επιτέλους να πιούμε μαζί έναν καφέ./ Εγώ κερνάω.// Κάτσε για λίγο να σε κοιτάζω στα μάτια/ και να υποψιαστώ από ποια πηγή νερού/ μαζεύεις μυρωδάτες σταγόνες./ Πας πάντα σα δραπέτης,/ μη σταθείς./ Μπροστά σου ο αρβυλωμένος γάτος.// Ανήλεε, ασυμβίβαστε, άπειρε, αιώνιε,/ στο κρυστάλλινό σου, κούτελο τελείται η γένεση./ Φως και σκοτάδι./ Κάθε φορά κι απ’ την αρχή, δίχως ευθεία κατεύθυνση,/ μόνο ασύμπτωτες παράλληλες γραμμές/ απλησίαστε ονειροφάγε.// Αντε στην υγεία μας». (Αφιέρωμα στον Ελύτη).

Και ποιητής ο πολύμορφος καλλιτέχνης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας, γλύπτης, designer, συγγραφέας και παιδαγωγός Ευθύμιος (Μάκης) Βαρλάμης, που γεννήθηκε στη Βέροια το 1942 και απεβίωσε στο Γκρατς της Αυστρίας όπου διέμενε για πολλά χρόνια, τον Δεκέμβρη του 2016. Μνημειώδεις οι εικαστικές συλλογές του που υποστηρίζουν την πνευματικότητα, το θρησκευτικό συναίσθημα και την οικουμενικότητα του ελληνισμού, όπως για παράδειγμα “Τα χίλια πρόσωπα του Μεγάλου Αλεξάνδρου”, που παρουσιάστηκαν πριν από 20 χρόνια και στην πόλη μας. Τα παραπάνω ποιήματα είναι από την ποιητική συλλογή “Μεταφυσικά”, που εκδόθηκε πρόσφατα από το “Πειραματικό Εργαστήρι Βεργίνας” και περιλαμβάνει μερικά από τα 200 ποιήματά του, που είχε υπαγορεύσει απ’ το 2012 ως τις αρχές του 2016 στους συνεργάτες του Αστέρη Νένο και Παύλο Τροχόπουλο

"ΓΕΝΑΡΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΣ"

«Γενάρης, του χρόνου μπροστάρης, ατενίζει τον χρόνο με σιγουριά κι ελπίδα/ Κούτσα, κούτσα τον Φλεβάρη με ένα του άγγιγμα ανθίζει η αμυγδαλιά/ Για να έρθει ο Μάρτης μασκαράς και πρωτοχορευτής της Ανοιξης/ Δρομολογώντας έναν Απρίλη ιερό, ολάνθιστο και αστροχρυσωμένο/ Σειρά έχει ο Μάης στεφανωμένος με της ζωής ολόχρυσο στεφάνι/ Ωσπου ο Ιούνης να μεστώσει τα στάχυα σημαίνοντας καλοκαίρι/ Ιούλιος ζεστός σαν άνθρωπος που σφύζει από ζωή μας ταξιδεύει/ Λίγο πριν ο Αύγουστος, της Παναγιάς ο μήνας, σημάνει πανηγύρι/ Σεπτέμβρης ακολουθεί στου τρύγου τη χαρά, ένα κουδούνι σχολείο αντηχεί/ Μέχρι να αριβάρει ο Οκτώβρης μοσχοβολώντας κάθε λογής χρυσάνθεμα/ Στο κατόπι ο Νοέμβρης κρατώντας τα πανιά για το λιομάζωμα./ Και στη θολούρα του καιρού ένας Δεκέμβρης υπόσχεται τη χαρά της Γέννησης/ αναμετρώντας τα έργα και τις ημέρες μας λίγο πριν την ολοκλήρωση ενός κύκλου ζωής». Το άτιτλο ποίημα που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου “Ημερολόγιο Δημιουργικής Γραφής” του φίλου μου συγγραφέα παιδικών και όχι μόνο, βιβλίων, Διονύση Λεϊμονή που κυκλοφόρησε το τέλος της περασμένης χρονιάς απ’ τις εκδόσεις “ΓΡΑΦΗΜΑ”. Εν είδει επιλόγου μιας πρωτότυπης και πρωτοποριακής εργασίας που περιλαμβάνει κείμενα 337 Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών και καλλιτεχνών, με τα οποία δίνεται το έναυσμα με τις κατάλληλες ερωτήσεις, στους όποιους αναγνώστες να δημιουργούν τα δικά τους κείμενα και τις 366 μέρες του χρόνου!

Γιώργος Σεφέρης, Κώστας Βάρναλης, Χαλίλ Γκιμπράν, Νικηφόρος Βρεττάκος, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Βασίλης Βασιλικός, Ιρβιν Γιάλομ, Κωστής Παλαμάς, Pablo Neruda, Νίκος Καζαντζάκης… Δέκα απ’ τα διάσημα ονόματα συγγραφέων και ποιητών, που δίνουν τα φώτα τους στο εν λόγω Ημερολόγιο, για δημιουργική γραφή. Τιμή μεγάλη για μένα ότι στις 20 Νοεμβρίου υπάρχουν δύο ποιήματά μου απ’ την ΚΑΖΟΒΑΡ. Απ’ τα Χανιά, μέχρι τον Βόλο που κατοικοεδρεύεις, το Ωμέγα του ευχαριστώ μου, Διονύση!