ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

 

 

 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

 Πριν προλάβουμε να αναλύσουμε τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου, 

μπήκαμε στη νέα πραγματικότητα της προεκλογικής περιόδου για την εκλογική 

αναμέτρηση της 25ης Ιουνίου!

Θεωρητικά οι αντίπαλοι έχουν γίνει σοφότεροι λόγω των αποτελεσμάτων, ωστόσο οι

 επικείμενες εκλογές -όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν- είναι μια νέα συνθήκη και μένει 

να δούμε πώς θα πορευθούν τα κόμματα προς αυτές!

Δυνητικά… σοφότεροι πρέπει να έχουν γίνει και οι ψηφοφόροι που εκ νέου θα κληθούν

 και πάλι στις κάλπες!

Δύσκολο και το έργο των εταιρειών δημοσκοπήσεων, οι οποίες προσπαθούν να 

λειτουργήσουν και να… εκμαιεύσουν από τις έρευνές τους το αποτέλεσμα!

Ωστόσο όλα τα παραπάνω είναι μόνο κάποια χαρακτηριστικά μιας εκλογικής 

αναμέτρησης!

Κοινη παραδοχή ότι ο κυρίαρχος λαός είναι εκείνος που αποφασίζει για τις τύχες του -

έχει ξαναγραφεί από αυτήν εδώ τη στήλη!

Κανείς δεν πρέπει να υποβαθμίζει την αναγκαιότητα ο κόσμος να προσέρχεται στην κάλπη 

και να είναι αυτός που θα αποφασίζει για τις τύχες του! 

Υπό αυτό το πρίσμα δεν θα πρέπει να υποβαθμίζεται και η παρουσία κανενός 

από τα κόμματα που κατέρχονται στις εκλογές!

Αυτή είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας!

Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι η αντιπαράθεση των σκέψεων, των προτάσεων, 

των επιχειρημάτων απ’ όπου κι αν προέρχονται και όχι οι εξυπνακισμοί και η τρολιστική 

διάθεση που διακατέχει -δυστυχώς- ακόμη και κάποιους από τους υποψηφίους 

που επιζητούν την ψήφο των πολιτών!

 

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 31.5.2023) 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

«ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ» - ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

(ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ -Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΥ - ΧΡΕΩΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΓΙΑΝΗ ΝΙΚΑΚΗ -ΟΥΔΕΝ ΑΚΟΥΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ

 

                            «ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ»

 «Την δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ’ εμόν ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή· κοινή γαρ γνώμη πάντως αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών». (Το να σου παραδώσουμε την Πόλη, δεν είναι δικαίωμα ούτε δικό μου, ούτε άλλου από τους κατοικούντες σ’ αυτήν· κοινή είναι η απόφαση όλων μας να πέσουμε αμυνόμενοι με τη θέληση μας και να μη λυπηθούμε για τη ζωή μας). Η απάντηση του τελευταίου αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ του Παλαιολόγου στον Μωάμεθ, όταν του ζητήθηκε να παραδώσει την Κωνσταντινούπολη. Τα γεγονότα που ακολούθησαν γνωστά. Όρθιος στην Πύλη του Ρωμανού πολέμησε μαζί με τους λίγους συμπολεμιστές του ο “Μαρμαρωμένος” στη συνείδηση του λαού μας “βασιλιάς”, μέχρι τέλους. Απόλυτα συνεπής με τα “πιστεύω” του. Όπως τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ. Όπως τον Αθανάσιο Διάκο στην Αλαμάνα το 1821 «Ου φεισόμενος της ζωής αυτού». Ήταν 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη, όταν οι Αγαρηνοί του έκοψαν το κεφάλι. Σαν χθες…

Η πόλις εάλω! Ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας σκοτώθηκε. Ο αγώνας των τελευταίων υπερασπιστών της Βασιλεύουσας, που ήταν Κρητικοί, σ’ έναν απ’ τους προμαχώνες δεν άλλαξε την κατάσταση. Τα τουρκικά στρατεύματα περιέτρεχαν από χθες ανά τάς οδούς και τάς ρύμας, σφάζοντας και λεηλατώντας. Ο σουλτάνος των Τούρκων, καβάλα στ’ άλογο του όδευε για την Αγιά Σοφιά. Ωστόσο ο καβγάς των Ενωτικών και των Ανθενωτικών στον λαό καλά και για πολύ ακόμα θα κρατούσε. «Καλύτερα τούρκικο φέσι παρά παπική τιάρα»… Και οι συζητήσεις περί του φύλλου των αγγέλων επίσης. Πριν απ’ την όποια εξωτερική άλωση έχει προηγηθεί η εσωτερική άλωση, είχα γράψει πριν από χρόνια, θυμάμαι, στα πάλαι ποτέ “Πεταχτά”.

«Φωνές εντός μου αθάνατες γρoικώ. Σωπάτε ν’ ακούσω καθαρά κι απόκριση να δώσω, μιλούν εντός μου, πιο βαθιά και από μένα, οι πρόγονοί μας και τα εγγόνια και δεν πρέπει τούτος ο λόγος που θα πω να τους ντροπιάσει. Σηκώσου ορθή στα σωθικά σου κι αποκρίσου, τρισεύγενη, χαροκαμένη μάνα Ελλάδα! […] Πιο πάνω απ’ τη ζωή η τιμή θρονιάζει του ανθρώπου κι ομόγνωμα όλοι μας και λέφτερα, κρατώντας στα χέρια το σταυρό και τ’ άρματα, απαντούμε: Δεν παραδίνουμε την Πόλη, τη ζωή μας πήραμε απόφαση να δώσουμε, απροσκύνητα για λεφτεριά στο χώμα ετούτο πολεμώντας· καλός, για το ακριβό χατήρι της κι ο Χάρος». Από το θεατρικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη “Κωνσταντίνος Παλαιολόγος”, το απόσπασμα. Χωρίς κανένα δικό μου σχόλιο.

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΚΑΤΑΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ Παγκόσμια Ημέρα κατά του καπνίσματος σήμερα και… «Όταν στο χέρι σου κρατάς φίλε(η) μου το τσιγάρο,/ σου καταστρέφει τη ζωή, σε οδηγεί στον Χάρο». Τα που μας λέει στην πρώτη της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Το κάπνισμα είναι εχθρός, φίλε(η) κατάλαβέ το,/ κι όσο μπορείς πολύ μακριά, πέταξε το πακέτο». Τα που μας λέει στη δεύτερη. Ακόμα κι ένας (μία) να την ακούσει δεν πήγε χαμένος ο… κόπος της. Μακάρι να την ακούσουν πολλοί. Το “δεν μπορώ” δεν το καταλαβαίνω. Όλα τα μπορούμε όταν θέλουμε, το λέω εξ ιδίας πείρας κι ας ήθελα τρία πακέτα την ημέρα. Χρόνια τώρα έχω καρφωμένο στον τοίχο του γραφείου μου, άδειο το τελευταίο πακέτο που κάπνισα. ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ, γράφει… 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΤΟΥ Στην τελική ευθεία για τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών τα κόμματα. Απ’ το ένα άκρο μέχρι το άλλο. Τίποτα δεδομένο, όλα ζητούμενα, λένε οι “φρόνιμοι”. Άδειες οι κάλπες, πολλά τα της αποχής καμώματα και οι σκέψεις της τελευταίας στιγμής. Δεν υπάρχει τέλος πριν απ’ το τέλος. Ωστόσο η ζωή επιμένει να κινείται σε ρυθμούς καθημερινότητας. Ο καθένας και ο “παύλος” του!

ΧΡΕΩΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΓΙΑΝΗ ΝΙΚΑΚΗ Ο άνθρωπος “ανοιχτή καρδιά”, ο Χανιώτης που είχε μόνο φίλους, ο άνθρωπος “κουράγιο” έφυγε νωρίς τις προάλλες για τη Χώρα των Μακάρων, σκορπίζοντας άφατη λύπη στην τοπική μας κοινωνία. Χρεώστης κι εγώ στην αγάπη σου, Γιάννη Νικάκη! Και για τις εκπομπές που κάναμε μαζί στη ΜΑΡΤΥΡΙΑ...

ΟΥΔΕΝ ΑΚΟΥΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ «Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα./ Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,/ πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων./ Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα/ αντιλαμβάνονται. Η ακοή/ αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών/ ταράττεται. Η μυστική βοή/ τους έρχεται των πλησιαζόντων, γεγονότων./ Και την προσέχουν ευλαβείς./ Ενώ εις την οδόν/ έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί». Το ποίημα “Σοφοί δε προσιόντων” του Κ.Π. Καβάφη.

 

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 30.5.2023)  

https://www.haniotika-nea.gr/oy-feisometha-tis-zois-imon/

 

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ "ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΓΕΡΗΣ" ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΣΤΗΝ "ΞΕΣΤΕΡΙΑ" ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ "ΞΕΤΥΛΙΓΜΑ ΤΗΣ ΔΑΝΤΕΛΑΣ" 

 

 

Σ΄ εμένα για την συλλογή διηγημάτων  μου “Πότες θα κάμει ξεστεριά…” (εκδ. εφ.“Χανιώτικα νέα”) και στην καθηγήτρια Αιματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών – συγγραφέα Άννα Φιλιώτου, για το μυθιστόρημά της “Το ξετύλιγμα της δαντέλας” (εκδ. “Λεξίτυπον”) δόθηκε το φετινό (για το 2023) πρώτο βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών “ Μάρκος Αυγέρης”, που είναι από τα πιο σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία της χώρας. Μεγάλη η, μη αναμενόμενη, τιμή για μένα και βέβαια η χαρά μου. Από καρδιάς το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μου στον Πρόεδρο της Εταιρίας μας Κώστα Καρούσο, όπως και σε όλα τα μέλη του Δ. Σ. 

 

 

 

Η απονομή του βραβείου θα γίνει στην Αθήνα στην ιστορική αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ της Εταιρίας (Γενναδίου 8 και Ακαδημίας) την Τετάρτη 7 Ιουνίου και ώρα 6. 30 μ. μ. Χαρά μας, όσοι μπορείτε να είστε εκεί…. 

 

 Πολύ χαρούμενος για αυτή τη σπουδαία διάκριση για τον πατέρα μου! Καί βέβαια τίποτα δεν είναι τυχαίο! Δουλειά, γνώσεις, ταλέντο, δουλειά, δουλειά! Το βιβλίο "Πότε θα κάνει ξεστεριά", απόσταγμα όλων των παραπάνω αλλά και ένα ιδιάζον χρέος προς εκείνους τούς σπουδαίους παππούδες μας πού πίστεψαν καί πάλεψαν για την πολυπόθητη ξεστεριά, για την Λευτεριά όλων μας! Αυτά προσώρας! ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ 

Χάρης Στρατιδάκης	Τρί 30 Μαΐ, 7:22 π.μ. (πριν από 5 ημέρες)
προς εγώ

Καλημέρα

Από σήμερα ο ουρανός είναι πιο ξέστερος τις βραδινές και πιο γαλανός τις μεράδες.

Κι ο ήλιος είναι δικός μας, δε βλέπουμε τίποτε πίσω από τα χρυσά του κεντίδια.

Πολλά συγχαρητήρια, μέσα από την καρδιά μου!

Και σε άλλα με το καλό

Χάρης Στρατιδάκης

Βαγγέλης Κακατσάκης <kakatsakisv@gmail.com>	Τρί 30 Μαΐ, 8:41 π.μ. (πριν από 5 ημέρες)
προς Χάρης

Καλημέρα,φίλε!  Κι αν με συγκινείς πάντα... Τι λόγια... Κατάπολλα ευχαριστώ σε για την αγάπη σου! Με χανιώτικους ξέστερους χαιρετισμούς... Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε! Β.

 ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ  https://www.facebook.com/haniotika.nea/posts/pfbid02QghC3VbBMspVfrt9ji8mXUx5h5tP3eySrHCew9kdhDYKEMYMB8tRzVVHDvdUG7x6l?comment_id=932735157844311&notif_id=1685309822258005&notif_t=comment_mention&ref=notif

 

ΕΝΩΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ https://www.facebook.com/groups/1045643828868680/posts/5725930330839983/?comment_id=5726014797498203&notif_id=1685338447503843&notif_t=group_comment

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0LsYXLK9ir4zzUvyPusjQbEU48ABwb11pRTxDaoWKHbDF1QK6m87xnhhhsB5pcqVAl?comment_id=102706919513813&notif_id=1685338988274232&notif_t=feed_comment&ref=notif

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0xcTiM9mvEDjQVN6YBb8dLZiNmr34Z45JXJkrsPdaqWesCJgRwDujszeMJLMDywBMl?comment_id=640531917546222&notif_id=1685339899303182&notif_t=feed_comment&ref=notif

https://www.cretalive.gr/politismos/ston-bkakatsaki-kai-stin-afiliotoy-brabeio-tis-etaireias-ellinon-logotehnon

https://www.biskotto.gr/politismos/ston-vaggeli-kakatsaki-to-1o-vraveio-apo-tin-etaireia-ellinon-logotechnon/

https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.haniotika-nea.gr%2Fproto-vraveio-gia-ton-vaggeli-kakatsaki-apo-tin-etaireia-ellinon-logotechnon%2F%3Ffbclid%3DIwAR1RKrsNJw4k9ORNTVh6KuZpvoGmM7GmHDNLDm-lDEAxBJW7HcSi3oXNWNY&h=AT1lEtYH1TOL7RDE-NXyCzFju6rj4NJbzZ0ZDfrBrj2BN6Z96x2SRkKGIvyr3qRdsHPQIcxtCuvcUONyxffWbFaHIUEmntVtciVqnuv76elsasreRC0f3so8u0yFOoZQLGF3bDD45zCyFoGmWg

 

ΠΟΙΗΣΗ

ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ

 

Ένας από τους Αθηναίους πολίτες

 που καταδίκασαν τον Σωκράτη

να πιει το κώνειο,

 ως μέλος της Ηλιαίας,

σε διατεταγμένη υπηρεσία

 μιας ευνοούμενης πολιτείας,

 ο πρώτος.

 

 Ένας από τους Ιουδαίους,

που κραύγαζαν στην αυλή του Πιλάτου

 “άρον άρον σταύρωσαν αυτόν”,

 ως μέλος του όχλου,

με την προτροπή των Φαρισαίων,

ενός έθνους σε κατοχή,

 ο δεύτερος.

 

Ανευθυνότητα η ευθύνη των πολλών;

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

 (απ’ την ποιητική συλλογή “Τα χελιδόνια του μοναχού”, Εκδ. "Πυξίδα της Πόλης)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Ε1 ΤΑΞΗ 3ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ 

Ο ΜΗΝΑΣ ΒΙΝΤΙΑΔΗΣ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΜΟΤΣΑΡΤ

 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Για μια ξεχωριστή δράση μέσα απ’ την οποία γνώρισαν τον Μότσαρτ και απόλαυσαν τη  μουσική του, μας κάνουν λόγο στον σημερινό Παιδότοπο, η γνωστή στους αναγνώστες της σελίδας δασκάλα Ευαγγελία Φουντουλάκη και τα Πεμπτάκια της, του 3ου Δημ. Σχ. Χανίων. 

Για την επίσκεψη του και καλού μου φίλου, διακεκριμένου δημοσιογράφου και καταξιωμένου συγγραφέα Μηνά Βιντιάδη και στην τάξη τους, και την παρουσίαση του βιβλίου του “Μια μέρα με τον Μότσαρτ” συγκεκριμένα. Να παρακαλούν να μην τελειώσει ποτέ αυτή η συνάντηση φανταζόμουν να εύχονται τα Πεμπτάκια του Τρίτου, βλέποντας τον Μηνά στην φωτογραφία μαζί τους...

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος

 

 

Μια μέρα με τον Μηνά Βιντιάδη...

Όταν η κλασική μουσική συναντάει τη συγγραφή, οι νότες γίνονται λέξεις και εικόνες, που γαληνεύουν την ψυχή και προσφέρουν πολιτισμό. Ο λόγος για το νέο βιβλίο του γνωστού δημοσιογράφου και συγγραφέα, Μηνά Βιντιάδη, «Μια μέρα με τον Μότσαρτ», τον οποίο με μεγάλη χαρά υποδέχθηκαν οι μαθητές του τμήματος Ε1, του 3^ου Δημ. Σχ. Χανίων και οι εκπαιδευτικοί τους, την Τρίτη, 16 Μαΐου στην τάξη μας.

Από την αυλή του σχολείου μας, όταν λάβαμε τα δύο του βιβλία ταχυδρομικώς και με μεγάλη αγωνία ανοίξαμε το φάκελο, ταξιδέψαμε με τα διάσημα έργα του Μότσαρτ, την Ωδή στη χαρά, την Όπερα του βασιλιά Ιδομενέα της Κρήτης, τον Μαγικό αυλό, τους Γάμους του Φίγκαρο, το Ρέκβιεμ. Μεταφερθήκαμε στη Βιέννη, την Αυστρία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και το Παρίσι. Ονειρευτήκαμε δουκάτα και επαύλεις, τεράστιες αίθουσες συναυλιών, χρυσοστολισμένες και γεμάτες με κομψές κυρίες και καλοντυμένους κυρίους με ευγενική καταγωγή.

Χάρη σ’ αυτό το καταπληκτικό βιβλίο «Μια μέρα με το Μότσαρτ», οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν ποιοτική κλασική μουσική, να συμμετέχουν, έστω και νοερά, στην καθημερινή ζωή αυτού του σπουδαίου συνθέτη, να γνωρίσουν τα μέλη της οικογένειάς του και της διάφορες φάσεις της ζωής του, κατανοώντας πως ήταν ένα μικρό παιδί που πέρασε διάφορες δυσκολίες, όπως όλοι οι άνθρωποι. Επίσης, η άμεση και διαδραστική επαφή των παιδιών με τον εμπνευσμένο δημιουργό πολλών βιβλίων για ενήλικες και παιδιά καθώς και θεατρικών έργων, ο οποίος επέλεξε να χρησιμοποιήσει στην επίσκεψή του αυτή το θεατρικό παιχνίδι και τη γνήσια δική του κατάθεση ψυχής, ουσιαστικά άνοιξε «δρόμους» στη φαντασία, τη δημιουργία και την έμπνευση…

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον κ. Μηνά Βιντιάδη για την πολύτιμη αυτή εμπειρία, που πρόσφερε στους μαθητές μας καθώς και τη συντονίστρια εκπαιδευτικού έργου, κα Αθηνά Ντούλια, για την διοργάνωση της πολύ σημαντικής αυτής δράσης. Τέλος, ευχαριστούμε για μια ακόμη φορά τον ακούραστο δάσκαλο - λογοτέχνη Βαγγέλη Κακατσάκη, για τη μοναδική ιδέα, την επιλογή του τμήματός μας και την απρόσκοπτη συνεργασία του.

Η δασκάλα της τάξης

Ευαγγελία Φουντουλάκη

Οι εντυπώσεις των παιδιών…

«Σήμερα, ο συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης μας παρουσίασε το πιο πρόσφατο βιβλίο του «Μια μέρα με τον Μότσαρτ». Το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό, γιατί μπορούμε να το διαβάσουμε εμείς τα παιδιά, να μάθουμε για τη μουσική, να περάσουμε όμορφα και να διασκεδάσουμε.» Μαρί Αβετισιάν

«Μου έκανε εντύπωση πόσο φιλικός και χαλαρός ήταν ο κ. Βιντιάδης. Επίσης, ήταν πολύ ευγενικός.» Ν. Γιαννακάκης

 

 

«Είμαι πολύ χαρούμενη, που γνωρίζω έναν συγγραφέα. Μου άρεσαν πολύ τα παιχνίδια που παίξαμε και ο τρόπος, που απαντούσατε στις ερωτήσεις μας.» Νικολέτα Χαβρέ

«Σήμερα στην τάξη μας ήρθε ένας γνωστός συγγραφέας, ο κ. Μηνάς Βιντιάδης. Μου άρεσε η δράση αυτή επειδή μάθαμε για τη ζωή και το έργο του Μότσαρτ.» Αντώνης Καστρινάκης

«Θεωρώ αυτό το βιβλίο πολύ σημαντικό, γιατί μιλάει για έναν διάσημο συνθέτη, τον Μότσαρτ και γιατί μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα για τη μουσική.» Άγγελος Μεντάκης

«Μου άρεσε που κάναμε ερωτήσεις στον συγγραφέα και μου έκανε εντύπωση που ήρθε από τόσο μακριά και πως ταξιδεύει σε τόσο πολλές χώρες.» Γιασεμή Παπαχρήστου

«Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Βιντιάδη που μας χάρισε τα πολύ ενδιαφέροντα βιβλία του: «Μια μέρα με τον Μότσαρτ» και «Μια μέρα με τον Μπετόβεν». Ήταν τιμή μας που επισκέφτηκε το Ε1 και μίλησε μαζί μας». Νεφέλη Μπουντρογιάννη

 

«Αν μπορούσα, θα ρωτούσα τον συγγραφέα ιδέες και βοήθεια για να γράψω τα δικά μου βιβλία.» Νικόλας Μπουδάκης

«Περισσότερο απ΄ όλα μου άρεσε το θεατρικό που κάναμε για την οικογένεια του Μότσαρτ και τη συνάντησή του με τον Μπετόβεν. Πέρασα πολύ ωραία και θα ήθελα να γνωρίσω κι άλλους συγγραφείς.» Ελένη Μαρινάκη

«Θεωρώ το βιβλίο «Μια μέρα με τον Μπετρόβεν» πολύ σημαντικό, γιατί είναι ένας πολύ σπουδαίος συνθέτης κλασικής μουσικής. Το πιο περίεργο και δύσκολο είναι πως παρόλο που ήταν κουφός, έγραφε πολύ ωραία μουσική, η οποία έμεινε στην ιστορία μέχρι και σήμερα. Επίσης, ο κ. Βιντιάδης αφιέρωσε έναν ολόκληρο χρόνο για να γράψει αυτό το βιβλίο, πράγμα που σημαίνει πως ξέρει τα πάντα για τον Μπετόβεν.» Ηρυσσέας Προεστάκης - Καρτάκης

«Μέσα απ’ αυτό το βιβλίο τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν πόσο ωραία είναι η μουσική και πόσο σημαντικός είναι ο Μότσαρτ.» Σοφία Γαρεφαλλάκη

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης γεννήθηκε το 1957 στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου και μεγάλωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κάσο, προτού εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα. Εργάστηκε από το 1984 στην εφημερίδα “Τα Νέα” ως συντάκτης ύλης, υπεύθυνος του πολιτιστικού τομέα και διευθυντής σύνταξης στο ιστορικό περιοδικό “Ταχυδρόμος” ενώ για περισσότερα από είκοσι χρόνια έγραφε και παρουσίαζε την εκπομπή “Λόγος Περιοδεύων” στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνία. Σήμερα συνεργάζεται με την εφ. “Το ποντίκι” Έχουν εκδοθεί πολλά βιβλία του, μεταξύ αυτών πέντε μυθιστορήματά του (τελευταίο “Το ρίφι,”Ελληνικά Γράμματα”) Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα πιο σημαντικά ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά.. 

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 27.5.2023)  

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ - ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ, ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ)

 

 

 «Εγώ είμαι Συ!.../ Ορμώντας από τους εφτά ουρανούς/ -απάτητες κορφές της Κρήτης-/ Κρηταετός περήφανος/ τρανό λεβεντομάνας γης σημάδι,/ έτσι σας χαιρετίζει/ αθάνατοι πατέρες κι αδελφοί./ Το στεφάνι του φιλί στο μέτωπο σας./ Και από το ύψος του ιερού βωμού σας/ - ακραία έπαλξη της κρητικής μεγαλωσύνης-/ πνοή, πίστη, ορμή δική σας/ αναμετριέται με το βάρβαρο “κακό πουλί”. Ο αλαλαγμός της νίκης του -της νίκης σας-/ φλογίζει τις καρδιές μας./ Και ξεχύνεται νικητήριος ο παιάνας/ στεριάς και πελάου,/ της γης και τ’ ουρανού./ Βροντά ο ουρανός/ αστράφτει η Γης/ και σειέται ο απάνω κόσμος!» Το ποίημα “θριαμβικό” του Γεωργίου Δ. Καψωμένου (1908-1984). Πρώτη δημοσίευση στο περ. “Κρητική Εστία” (τεύχος 155, Μάιος- Ιούνιος 1963).

«Κάτω στη Χώρα των Σφακιών λαλούν τα πυροβόλα/ Μήτε σε γάμο ρίχνουνε, μήτε σε πανηγύρι./ Σκοτώνουν πάλι οι βάρβαροι τα τιμημένα νιάτα/ κι η ξακουσμένη Ανώπολη προσφέρει τη θυσία./ Τους εικοσιεφτά της Νιους, οι Γερμανοί εσκοτώσαν.// Κείτονται χάμω αξύπνητα, κορμιά σαν κυπαρίσσια,/ που εσκαρφαλώναν σαν αητοί στον γέρο Ψηλορείτη/ κι ολάκερη μοιρολογιά πάλι η παντέρμη Κρήτη./ Κι ως φτάνει στην Ανώπολη το φοβερό μαντάτο,/ πετιούνται απ’ τις αυλόπορτες οι Σφακιανές γυναίκες/ με τα μαλλιά ξεχτένιστα και τρομερή την όψη/ και σαν ανεμοσίφουνας κινούν για να τους βρούνε». Απ’ το ποίημα “Μοιρολόγι” της Κατίνας Παΐζη (1911-2009). Πρώτη δημοσίευση στην ετήσια έκδοση “Κρητική Πρωτοχρονιά” (1961).

«Καίγονται πολιτείες και χωριά/ κι η θάλασσα./ Ραγίζει η μέρα και θρυμματίζεται πάνω στο γόνατο/ της θλίψης της μοναξιάς και της αδουλοσύνης/ σύμμαχος/ σκόνη πυκνή τινάζεται στο ύψος/ να κρύψει το αποτρόπαιο έγκλημα/ τον χάρο/ που τραβά γενιές, σειρές- σειρές/ την παλικαροσύνη.// Μες στις πλατείες κουρσάροι στοιχίζουνε/ άντρες/ κι αντίκρυ/ μαύρες μπούκες/ δείχνουνε το κανάλι απ’ τη Ζωή στον θάνατο./ Φαρδιά τα στήθια/ κι ανατριχιά ελπιδοφόρα η φωνή:/ “Ζήτω η Λεφτεριά”/ και τον αντίπαλο σκεπάζουν/ οι ομοβροντίες/ και τις ομοβροντίες ο αντίλαλος/ ως σήμερα». Άτιτλο ποίημα του Γρηγόρη Γεωργουδάκη. Από την ποιητική του συλλογή “Μέταλλα και Νερά”, 1978.

«Δεν ήταν ώρα/ να κανακίσει το παιδί,/ να φουρνίσει,/ ν’ αρμέξει./ Δεν ήταν να στεγνώσει την πλύση/ στα κλαδιά,/ να σαρώσει,/ να βάλει το φαΐ στην πυροστιά,/ κι ύστερα να σταυρώσει τα χέρια της και ν’ ανασάνει.// Ακλούθησε τον άντρα/ με ψυχή,/ είδε τη σιδερένια βροχή/ στον κάμπο/ μεσ’ στη γροθιά της έκλεισε/ τον κόσμο/ κι απόφαση της:/ Θάνατος/ για την ειρήνη». Το ποίημα “Στην Κρητικιά του ΄41” της Πόπης Ντουντουλάκη. Πρώτη δημοσίευση στην ετήσια έκδοση του δήμου Χανίων,  Χανιά, 1981.

Τέσσερα ποιήματα (δυο Χανιωτών ποιητών και δυο Χανιωτισσών ποιητριών) για τη Μάχη της Κρήτης, ενώ οι εκδηλώσεις για την 82η επέτειο της καλά κρατούν σε όλο το νησί και ιδιαίτερα στην περιφερειακή μας ενότητα, σήμερα. Στη μνήμη Εκείνων…

Σημείωση: Πηγή μου το βιβλίο του αξέχαστου δασκάλου- λαογράφου Σταμάτη Απ. Αποστολάκη “Η Μάχη της Κρήτης στη Νεοελληνική Ποίηση” (Χανιά, 1995).

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ - Στον απόηχο των βουλευτικών εκλογών και οι δύο σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. «Οι νικητές των εκλογών πανηγυρίζουν όμως,/ για τους χαμένους σίγουρα είναι βαρύς ο πόνος», μας λέει στην πρώτη. «Και οι τρακόσιοι της Βουλής άμα συνεργαστούνε/ της χώρας τα προβλήματα ντελόγο (αμέσως δηλαδή) θα λυθούνε», μας λέει στη δεύτερη. Για τις εκλογές που πάμε με “βήμα ταχύ” προσεχώς…

ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ Η Νέα Δημοκρατία σάρωσε, ο ΣΥΡΙΖΑ υποχώρησε κατά κράτος, το ΠΑΣΟΚ στάθηκε όρθιο, το ΚΚΕ αναθάρρησε, η Ελλ. Λύση άντεξε… Και σε τοπικό και σε πανελλήνιο επίπεδο, σε γενικές γραμμές, τα ίδια ρήματα, για τα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή, με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών. Για να δούμε τι θα δούμε σ’ ένα μήνα από σήμερα… Της Αυτοδυναμίας ανάγνωσμα!

ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ Κεκλεισμένων των θυρών ο προχθεσινός τελικός κυπέλλου Ελλάδας της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ στο Πανθεσσαλικό στάδιο. Κατάντια… Σε δεύτερη μοίρα για μένα το αποτέλεσμα. Γιορτή του ποδοσφαίρου αλλού ο τελικός του Κυπέλλου... 

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 26.5.23) 

https://www.haniotika-nea.gr/tessera-poiimata-gia-ti-machi-tis-kritis/

 

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

"ΚΑΖΟΒΑΡ": ΓΡΑΜΜΑ Σ' ΕΝΑ ΦΙΛΟ*

 

 Γράφει η Ελισάβετ Διαμαντάκη -  Κωνσταντουδάκη

Φίλε, θερμό χαιρετισμό, το ποίημ’ αυτό σου πέμπω,

π’ ο στεναγμός της Κάζοβαρ τη λύρα μου οδηγούσε

από τα βάθη της καρδιάς στο φως να τ’ ανασύρει
ανάκατο την ομορφιά και την πικρή του γεύση…
Αρχόντισσα η Κάζοβαρ κι αρχοντικά ντυμένη
(εύκολα οι αρχόντισσες τον πόνο τους δε δείχνουν!)
μη μαρτυρά η όψη της πως είναι σκλαβωμένη…
Ωρα πολλή την κράτησα κλειστή στα δυο μου χέρια
και της καινούργιας όψης της την ομορφιά τρυγούσα.
Τώρα το εξώφυλλο γυρνώ την όψη πίσω αφήνω
κι έτοιμη σαν από καιρό για τούτο το σεργιάνι,
στους δρόμους, στις πλατείες της, στις φτωχογειτονιές της
αρχίζω να φυλλομετρώ… Αρχίζω να θυμάμαι…
Μιαν αλλαγή περίμενα προς τη μεριά του ήλιου
μέσα στα είκοσι επτά που τις χωρίζουν χρόνια
-πρώτη ως τρίτη έκδοση- μα γελασμένη βγήκα!
Ακόμα παραμένουνε αφεντικά οι χυδαίοι
στην όμορφη την Κάζοβαρ κι ασχήμια τη γεμίζουν,
τα πάντα βεβηλώνοντας, χωρίς ντροπή και φόβο.
Τη ρήγισσα την Ανθρωπιά στη λάσπη την κυλούνε
κι έχουν τον πήχυ της Τιμής στο χώμα κατεβάσει…
Ακόμα τα κυκλάμινα στο δείλι σταυρωμένα
απ’ τους χυδαίους του καιρού, του σκοταδιού μαστόρους
αγάπησαν την Ομορφιά και δεν την απαρνιούνταν!
Ακόμα η ίδια σκοτεινιά σ’ όλη τη Γη πλανιέται
στην πόλη σου, στην πόλη μας, στις γειτονιές του κόσμου.
Ακόμα η Ύδρα του Κακού μ’ αμέτρητα πλοκάμια
αμέτρητα γυμνά σπαθιά τη Σφαίρα φοβερίζει
και δεν αφήνει σπιθαμή να τη φωτίζει ο ήλιος!
Άμποτε οι Φαέθοντες κάποτε να πληθύνουν
απ’ τους χυδαίους την Κάζοβαρ για πάντα να λυτρώσουν
και κάθε πόλη όπου γης να λυτρωθεί μαζί της…
Μα ως τότε Συ, μη σταματάς, με το σπαθί του λόγου
και με τη φλόγα της καρδιάς τη σκοτεινιά να διώχνεις!
Μέχρι ν’ αλλάξουν οι καιροί…

*Στον Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη, που επανέκδωσε
την ποιητική του σύνθεση ΚΑΖΟΒΑΡ

Χανιώτικα νέα (24.05.2014)

 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ... 

 

 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ο λαός αποφάσισε! Έχοντας ο καθένας τα δικά του κριτήρια, οι πολίτες έριξαν την ψήφο τους την περασμένη Κυριακή λαμβάνοντας μέρος στη γιορτή της Δημοκρατίας!

Το αποτέλεσμα της κάλπης προκάλεσε εκπλήξεις αλλά συγχρόνως και πολλούς προβληματισμούς!

Τα κόμματα δίχως χρονοτριβή ξαναμπαίνουν στον στίβο για την επόμενη αναμέτρηση της 25ης Ιουνίου!

Ο καθένας κάνει τις δικές του αναγνώσεις, δίνει τις δικές του ερμηνείες τόσο για τη γενική εικόνα, για τα αποτελέσματα, όσο και για τα ποσοστά που έλαβαν τα κόμματα!

Λόγος πολύς γίνεται για όλα όσα ήδη βρίσκονται εντός Βουλής αλλά και για και εκείνα που θα παλέψουν για την είσοδό τους σε αυτή!

Ουδείς μπορεί να προδικάσει ένα αποτέλεσμα· δεν είναι σοφό! Είδαμε ότι οι συνθήκες και η εποχή έχει θέσει νέες λογικές και όσο κι αν θέλουμε να μετρήσουμε και να μετρηθούμε, αυτό δεν είναι πάντα τόσο εύκολο και ακριβές!

Έχοντας συνομιλήσει με πολλούς ψηφοφόρους και μάλιστα ανθρώπους που ψήφισαν διαφορετικά κόμματα, είναι ολοφάνερη η οπτική τους ματιά η οποία κατά πολύ συνάδει με την οπτική ματιά και τη λογική του κόμματος που ψήφισαν!

Είναι καλό να συζητάς, είναι καλό να προσπαθείς να κατανοήσεις τους λόγους για τους οποίους ο καθένας επιλέγει το κόμμα που επιλέγει!

Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και η Δημοκρατία μας είναι ανεκτική και ανοικτή σε κάθε άποψη ακόμη και αυτή που κατηγορεί την ίδια τη Δημοκρατία!

Σε αυτήν τη νέα μίνι προεκλογική περίοδο έως και τις 25 Ιουνίου υπάρχει η αίσθηση ότι θα δούμε πολλά και κάπως διαφορετικά από αυτά που βιώσαμε τις προηγούμενες ημέρες· απόλυτα λογικό εξαιτίας του αποτελέσματος της 21ης Μαΐου!

Το υπόλοιπο του Μαΐου αλλά και ο Ιούνιος αναμένεται να είναι ιδιαίτερα... καυτοί κυρίως για τα επιτελεία των κομμάτων!

Για να δούμε τι θα δούμε!

 

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 24.5.23) 

 

ΕΥΔΟΚΙΑ

Ο ΕΥΤΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

 

 

 Γράφει η Δήμητρα Σμυρνή

Όταν ήμασταν εμείς παιδιά τα παραμύθια μας ήταν γεμάτα με πύργους, βασιλόπουλα και βασιλοπούλες. Αργότερα οι ήρωες των παραμυθιών έγιναν πιο οικείοι, πιο προσιτοί για τα παιδιά μας, παιδιά κι αυτά ή χαριτωμένα ζωάκια.

Όμως ο κόσμος του παραμυθιού δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας κόσμος τρυφερός, όπου η παιδική φαντασία και η  ονειρική διάθεση βρίσκει καταφύγιο.

Οι γραμμές αυτές γράφονται με αφορμή ένα αλλιώτικο παραμύθι, το οποίο διαβάσαμε πριν λίγες  μέρες, και που ανατρέπει τα μέχρι τώρα δεδομένα.

«Ο Ευτύχης και το ουράνιο τόξο» της Ευδοκίας Σκορδαλά – Κακατσάκη, εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, φέρνει το παιδί μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα μιας πιθανής βαριάς αρρώστιας, όπως η λευχαιμία, μιας αρρώστιας που θύματά της είναι αρκετά παιδιά τελευταία και τραγικοί αποδέκτες των συνεπειών της όχι μόνο τα ίδια τα παιδιά αλλά και οι γονείς τους.

Πώς μια τόσο σκληρή πλευρά της ζωής την κάνει η συγγραφέας παραμύθι, είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού!

Πρωταγωνιστής ο μικρούλης Ευτύχης, το αρκουδάκι, που ξαφνικά χάνει το ρυθμό της χαρούμενης παιδικής ζωής του και μεταφέρεται σε μεγάλο νοσοκομείο για πολύμηνη θεραπεία. Η αγωνία των γονιών του, η γνώση, η συμπαράσταση και η τρυφερότητα των γιατρών, ο καινούριος κόσμος που ξανοίγεται μπροστά του, της συντροφικότητας με τα άλλα άρρωστα παιδιά, είναι δοσμένα με τέτοιο τρόπο, που δεν προκαλούν μόνο τη συγκίνηση αλλά και την έκπληξη για τη σύλληψη της ιδέας από τη συγγραφέα και την πραγμάτωσή της με τόσο ευφυή και γόνιμο τρόπο.

Πληροφορίες σχετικές με την αρρώστια, που σίγουρα αντλήθηκαν από ‘κείνην με πολύ κόπο και υπευθυνότητα από τον επιστημονικό κόσμο, δίνονται τόσο ανάλαφρα αλλά και τόσο πειστικά, που δένουν με την αφήγηση με τρόπο εντυπωσιακό.

Ο Ευτύχης, κι όταν φοβάται κι όταν πονά, πάντα σκέφτεται τη φράση του μπαμπά αρκούδου που αγκαλιάζοντας τη μαμά τής έδωσε κουράγιο λέγοντας «μπόρα είναι θα περάσει». Ο μπαμπάς τού είχε εξηγήσει παλιά πως αυτές οι πολύχρωμες γιρλάντες, που βλέπει κάποιες φορές μετά τη δυνατή βροχή στον ουρανό, είναι το ουράνιο τόξο. Αυτό το ουράνιο τόξο περίμενε να φανεί και μετά τη δική του μπόρα λοιπόν και το μικρό αρκουδάκι, με ακλόνητη πίστη στα λόγια του μπαμπά.

Και το ουράνιο τόξο ήρθε. Ο Ευτύχης αντιμετώπισε την «κακιά μάγισσα», τη λευχαιμία, και ξαναγύρισε στην ανέμελη παιδική ζωή του, πιο πλούσιος όμως σε αγάπη και σε γνώση πως οι μπόρες αντιμετωπίζονται με πίστη και υπομονή.

Μάλιστα έλεγε στα αρκουδοεγγονάκια του μετά από πολλά χρόνια όχι μόνο την εμπειρία του στο νοσοκομείο, αλλά και το τραγουδάκι που έφτιαξε τότε η καρδιά του

Μη φοβάσαι, μπόρα είναι
κι όπου να ‘ναι θε να φύγει.
Λαμπερό το Ουράνιο Τόξο
και για σένα θ’ ανατείλει.

Μα, θα μπορούσε να πει κανείς, γιατί να επιλέξω ένα τέτοιο παραμύθι για το παιδί ή το εγγονάκι μου;  Γιατί να το βάλω μπροστά σε μια τέτοια θλιβερή πραγματικότητα;

Γιατί στη ζωή όλα δεν είναι ρόδινα και συννεφένια. Οι δυσκολίες είναι υπαρκτές και πρέπει κανείς να τις γνωρίζει και να τις αντιμετωπίζει. Άλλωστε κανείς δεν ξέρει πότε, τελείως απρόσμενα, θα μας χτυπήσουν την πόρτα…

Ποιος απ’ όσους διάβασαν και αγαπούν τον Καβάφη δε θυμάται σε τέτοιες στιγμές τους στίχους του

Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει!

Και μη φανταστείτε πως το βιβλίο, επειδή πραγματεύεται μια τέτοια σοβαρή αρρώστια, μεταφέρει στα παιδιά ένα κλίμα σκοτεινό και απαισιόδοξο. Κάθε άλλο! Η Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη είναι τεχνήτρα του λόγου και ξέρει να μπαίνει με πρωτότυπο και  τρυφερό τρόπο στον ευαίσθητο κόσμο των παιδιών, πλάθοντας εικόνες αλλά και βαθύτερα καλλιεργώντας τη σκέψη τους.

Αν πάρουμε υπόψη μας και την εξαιρετική εικονογράφηση του βιβλίου από τη Λιάνα Δενεζάκη, μια εικονογράφηση υψηλής αισθητικής και ευστοχίας που αναδεικνύει το κείμενο, τότε μπορούμε να μιλάμε για ένα παραμύθι  ικανό να γοητεύσει μικρούς και μεγάλους!

*Το βιβλίο της Ευδ. Σκορδαλά – Κακατσάκη ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Παραμυθιού Γνώσεων, το 2005

 ΠΗΓΗ: https://faretra.info/2018/06/06/o-eftichis-kai-to-ouranio-toxo-ena-paramithi-pou-antimetopizei-ti-skliri-plevra-tis-zois-me-prototipia-kai-aisiodoxia/?fbclid=IwAR3zRAypc75E1wTJb9blwE-Ho9IdvmD5nmcXjtEloaVxYv11KItOr_KW5jU

 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02ofpQTaXFFXUpFbbcBUmHjwYKzNBnpkbvbHcRGhHwVyxXyDXsPMat5quJ3kFbCcdQl

ΧΡΥΣΑ

 ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ

 

 Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Πόσα τετραγωνικά χρειάζονται για να χωρέσει μια μεγαλοφυΐα; 2.500 απαντά η διοργανώτρια εταιρεία Λάβρυς, η οποία τα βρήκε στο παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΥ όπου και εκθέτει τα καλλιτεχνικά έργα και τα επιστημονικά επιτεύγματα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, συμμετέχοντας έτσι στον εορτασμό της επετείου για τα 500 χρόνια από τον θάνατό του. 

 

Εκθεση θεαματική λόγω της αξιοποίησης της ψηφιακής τεχνολογίας και πολυθεματική αφού αρθρώνεται σε τρεις ενότητες (μία για τους πίνακες, μία για τις μηχανές και τα σχέδια, ενώ η τρίτη είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στην «Τζοκόντα» και στα μυστικά της).

Ο Λεονάρντο ήταν παιδί εκτός γάμου, μεγάλωσε στην εξοχή της Τοσκάνης και του άρεσε να παρατηρεί τη ροή του νερού, το θρόισμα των φύλλων και το πέταγμα των πουλιών. Λέγεται μάλιστα ότι η μελέτη των φτερών τους τον οδήγησε στην κατασκευή των πτητικών μηχανών, οι οποίες αποτελούν πρόδρομο του ελικοπτέρου.

Εμπειρικός και ακάματος, κοιμόταν ελάχιστα και συνήθιζε να αφήνει τα έργα του ημιτελή, εισπράττοντας την γκρίνια των παραγγελιοδόχων. Δεν το έκανε από ασυνέπεια, αλλά γιατί κάποιο καινούργιο ερέθισμα κέντριζε το ενδιαφέρον του.

Ακόμη και το πορτρέτο της Μόνα Λίζα δεν παραδόθηκε ποτέ στον σύζυγό της, αφού το δούλευε μέχρι τον θάνατό του. Ενσάρκωσε περισσότερο από κάθε άλλον το πρότυπο του Homo Universalis, τουτέστιν του καθολικού ανθρώπου που δεν ασχολείται μόνο με ένα γνωστικό ή καλλιτεχνικό αντικείμενο αλλά εκτείνεται σε κάθε γνωστικό πεδίο. Από την αρχιτεκτονική και τη γλυπτική μέχρι την αστρονομία και τη γεωμετρία και από την ανατομία μέχρι τη μουσική και την οργάνωση εορταστικών εκδηλώσεων με δικά του σκηνικά και κοστούμια.

Ο επισκέπτης σίγουρα θα σταθεί στην οπτικοακουστική αναπαράσταση του «Μυστικού Δείπνου», παραγγελία για μια μονή του Μιλάνου, όπου και έζησε προσφέροντας τις υπηρεσίες του κατά κύριο λόγο στον δούκα Λουδοβίκο Σφόρτσα. Η τοιχογραφία εντυπωσιάζει κυρίως για την πρωτοποριακή σύνθεση των προσώπων που σχηματίζουν τρίγωνο και τον εξανθρωπισμένο Ιησού από τον οποίο λείπει το φωτοστέφανο που όμως υποκαθίσταται με ευφάνταστο τρόπο από το φως του παράθυρου.

Οι βιογράφοι του αναφέρουν ότι μερικές φορές πήγαινε εκεί από τα χαράματα μέχρι τη δύση του ηλίου, χωρίς να αφήνει καθόλου το πινέλο, ξεχνώντας να φάει και να πιει, ζωγραφίζοντας ακατάπαυστα. Αλλες πάλι δεν εμφανιζόταν για μέρες, ψάχνοντας στους δρόμους τα άτομα που θα χρησιμοποιούσε ως μοντέλα.

Η μεγάλη σταρ είναι φυσικά η «Τζοκόντα». Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι πρόκειται στην ουσία για τέσσερα πορτρέτα που επικαλύπτονται και οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι είναι η κρυπτογραφημένη απεικόνιση του ίδιου ή του εραστή του. Σύμφωνα με έναν αλγόριθμο το περίφημο μειδίαμά της εκφράζει κατά το μεγαλύτερο μέρος ευτυχία και σε ένα μικρότερο ποσοστό υπεροψία, φόβο και θυμό.

Ενα είναι σίγουρο: το βλέμμα της ακολουθεί τους θεατές που φεύγουν κι εκείνοι με το χαμόγελο της ικανοποίησης για την άρτια έκθεση. Οπως χαμογελά και ο Λεονάρντο από τον ουρανό, αφού κέρδισε την καταξίωση όσο ζούσε αλλά κυρίως την αθανασία.

 ΠΗΓΗ: https://www.pancreta.gr/voices.php?p=16369

ΠΟΙΗΣΗ

                                                                   
                                                                       ΑΘΑΝΑΣΙΑ (1941)*

Αντί για ψωμί τις μέρες αυτές
δείπνησαν τη λεβεντιά.
Ήπιαν το κρασί της δόξας.
Έτσι χορτάτους τους βρήκε ο θάνατος.
Η Κρήτη φόρεσε το μαύρο τσεμπέρι της
κι έψαλλε το «Χριστός Ανέστη».
 

Ο θάνατος αυτός ονομάστηκε
Αθανασία.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

("Όταν γίνεις ποίημα", "ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ") 

*Για την ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (20 - 31.5.1941) 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0iWoSNfKNyDu39cMXR1sB8QX5GPEM3MEiyH1x1EpJSWyf9ezuEdLSKUhY5q5yrWnZl?comment_id=199073839231175&reply_comment_id=982864242847900&notif_id=1684680795074665&notif_t=comment_mention&ref=notif