ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

 ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ: 29 NOEMΒΡΙΟΥ 2014

 

Βαγγέλης Θ. ΚακατσάκηςΦίλες και φίλοι, καλημέρα!

“ΕΝΩΣΗ. Ακου αυτή την κραυγή”. Ο τίτλος του παραστασιακού δρώμενου που θα παρουσιαστεί αύριο Κυριακή, 30 Νοεμβρίου, στις 7.30 μ.μ. από τους μαθητές της Στ’ τάξης του Δημ. Σχ. Ναυστάθμου Κρήτης με εμψυχωτή τον δάσκαλο και διευθυντή του Σχολείου Αριστόκριτο Τομαζινάκη στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, πρώτη μέρα των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της 101ης επετείου της Ενωσης της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα. Πριν απ’ την ομιλία του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Ευαγγέλου Μειμαράκη που κι εφέτος θα είναι παρών.

ΕΝΩΣΗ. Ακου αυτή την κραυγή. Την κραυγή των σημερινών Κρητικόπουλων, έναν αιώνα κι έναν χρόνο μετά την πρώτη επίσημη έπαρση της ελληνικής σημαίας στο φρούριο του Φιρκά.

«ΟΛΟΙ όσοι έτυχαν το πρωινό της 1ης Δεκεμβρίου 1913 στην προκυμαία και είδαν με τα μάτια τους την ελληνική σημαία να κυματίζει στον Φιρκά έχυσαν δάκρυα χαράς και γέμισαν συναισθήματα που δεν εκφράζονται με τον γραφτό ή τον προφορικό λόγο», γράφει στο βιβλίο του “Χανιά, 1252-1940”, ο Γιάννης Δημ. Τσίβης. «Στην αγκαλιά της σ’ έδωσε, η λευτεριά σαν μαία/ και ύψωσε της μάνας σου τη γαλανή σημαία», η μαντινάδα που έγραψε για εκείνη την ημέρα ο φίλος ιερωμένος.

ΚΑΙ ΤΟΥ Αγίου Ανδρέα, του λεγόμενου Τρυποτηγανά, αύριο, δεν το ξέχασα. Χρόνια πολλά στους Ανδρέες και στις Ανδριάνες, λοιπόν. Ονομαστικά,… κατ’ έθιμον, στον “νονό” της στήλης τον Ανδρέα τον Κουφουδάκη. Θυμάσαι, Ανδρέα;

«ΠΑΣΑΙ αι οικοδέσποιναι αφ’ εσπέρας της εορτής ταύτης (του Αγίου Ανδρέα) ή και την πρωίαν κατασκευάζουν τηγανίτας ή μελομακαρόνες κτλ. Οστις δεν θα κάνει τοιούτους, τρυπά το τηγάνιον του ο άγιος, όθεν και τρυποτηγανάς επικαλείται». (Από το αρχείο του Παύλου Βλαστού).

«ΦΑΕ δα έναν τηγανίτη». Αυτή τη φράση λέγαμε με τον αδερφό μου τον Αντώνη, στα μικράτα μας όταν στράβωνε η δουλειά που κάναμε. Δεν την ξανασυνάντησα έκτοτε, μια που την θυμήθηκα, ας την χρησιμοποιήσω, ωστόσο, στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο: «Ας φάμε δα έναν τηγανίτη!».

ΑΛΛΙΩΣ τα περίμενε τα πράγματα η Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου κι αλλιώς της ήρθαν. Εκεί που ετοιμαζόταν να… γαϊδουροδέσει, άρχισε πάλι να… γαϊδουρογυρίζει. Ονειρο φθινοπωρινό η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας απ’ την παρούσα βουλή. Πίσω ολοταχώς στο 2012, στην προεκλογική περίοδο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μόνο πολιούχος της Πάτρας ο Αγιος Ανδρέας είναι και ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Η απάντηση που μου έδωσε ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου όταν του είπα, για να τον πειράξω, ότι στον αυριανό αγώνα που δίνει η ομάδα μας με την Παναχαϊκή στην Πάτρα ο Αγιος Ανδρέας θα ’ναι εναντίον μας…

«Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ύμνος -ο ελληνικός εθνικός ύμνος- στο φρούριο του Φιρκά. Η Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Παλέψαμε τόσο γι’ αυτήν, ναι. Αλλά έμοιαζε τόσες φορές με μακρινό όνειρο που το κυνηγούσαμε μόνο και μόνο επειδή δεν αντέχαμε να λιγοψυχήσουμε, κι ας ξέραμε πως δεν πιάνεται. Αναρωτιόμουνα συχνά αν θα έφτανα να το ζήσω, και το ζω πριν φτάσω ούτε τα σαράντα μου. Από τους πατριώτες μας, μου φαίνεται πως δεν βλέπω κανέναν που να μην κλαίει. Οι κραυγές του κόσμου, μέσα κι έξω από το φρούριο “Ζήτω η Κρήτη! Ζήτω η Ελλάδα! Βενιζέλος!” μοιάζουν να βγαίνουν από λαρύγγια θηρίων». Από το βιβλίο “Οταν ήταν ευτυχισμένος” (εκδ. “ΠΑΤΑΚΗ”) του Πολυχρόνη Κουτσάκη.

Το φλάμπουρο που υψώθηκε δεν ήτανε πανί/ ήταν το αίμα της καρδιάς ήτανε οι φωτιές/ ήταν το γαλανόλευκο πεθύμιο των αιώνων/ ήταν το γάλα των παιδιών και των νεκρών η δόξα./ Το φλάμπουρο που υψώθηκε κι ανέμισε στα νέφη/ κρυφοί καημοί το διάστηκαν, το ύφαναν οι πόθοι/ το κέντησαν τα όνειρα, το έθρεψε η ελπίδα/ κι ο Βενιζέλος το ’φερε στο κάστρο του Φιρκά./ Χαρείτε κι ήρθ’ η λευτεριά!/ Την Ενωση χαρείτε./ Γιορτάστε την, γιορτάστε την, τη μέρα τη μεγάλη./ Η λύρα παίζει και γλεντά η Κρήτη πέρα ως πέρα/ και λάμπει η γαλανόλευκη επάνω στο Φιρκά».
Aπό το ποίημα “Η Ενωση” του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.11.2014)

 

 

https://petaxta.blogspot.com/2014/11/blog-post_29.html?fbclid=IwAR2oV7kJBIVD-e-z3leIMPzVlkeHluiI01Cd9fQWOhQE_dg18iaq0W150XE 

ΠΟΙΗΣΗ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ

(στην μνήμη του πατέρα μου)

«Άνοιγε τους λάκκους εσύ,

τις ελιές εγώ θα τις φυτεύω».

Διαταγή πάντα ο λόγος του πατέρα.

Ίσα ίσα που ανέπνεε,

όπως έστρωνε το χώμα στα δεντράκια.

«Και την καρυδιά εγώ θα τη φυτέψω»,

μου ’πε την άλλη μέρα,

όταν τελειώσαμε με τις ελιές.

«Λένε πως όποιος φυτέψει καρυδιά,

τη βγάζει δεν τη βγάζει τη χρονιά»,

σκεφτόμουν, ενώ άνοιγα το λάκκο.

Μάζευα τα καρύδια εφέτος,

δεκαοχτώ χρόνια μετά το φευγιό του,

και τα θυμήθηκα.

Κοντά σ’ αυτά και πως

στο χρόνο απάνω,

όταν κατάλαβε πως έφτανε το τέλος του,

μια ήταν η χάρη που μου ζήτησε

-με ανάσα από φιάλη οξυγόνου.

Να βρω τον τρόπο,

να τον πάω μέχρι το χωράφι,

για ν’ αποχαιρετήσει τα δέντρα^.

τα τελευταία απ’ τα πολλά που φύτεψε.

 

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης (Όταν γίνεις ποίημα" , "Πυξίδα της Πόλης"

Χανιά 2014) 

https://www.facebook.com/groups/474236870135188/posts/1389185855306947/?comment_id=1390704588488407&notif_id=1701221395355122&notif_t=group_comment

 

 

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΛΥΚΕΙΟ ΑΛΙΚΙΑΝΟΥ ΧΑΝΙΩΝ

ΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΟΡΑ ΟΙ "ΕΦΗΒΟΙ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ" 

 

 

Καλοί μου φίλοι, καλημέρα,
καλό Σαββατοκύριακο!

«Οι μαθητές μας γι’ άλλη μια χρονιά ανταποκρίθηκαν με συνέπεια, ενθουσιασμό και όρεξη να δημιουργήσουν ένα περιοδικό που αντιπροσωπεύει τη μαθητική τους ζωή αλλά και την ανάγκη για εξωστρέφεια. Αυτό άλλωστε είναι κι ένα από τα ζητούμενα του σύγχρονου σχολείου, η σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία, μια σχέση αλληλένδετη και παραγωγική». Τα που γράφουν, μεταξύ των άλλων, προλογίζοντας το 4ο τεύχος, του γνωστού στους αναγνώστες της στήλης περιοδικού “Έφηβοι εν δράσει” του Λυκείου Αλικιανού, που κυκλοφόρησε με το τέλος της σχολ. χρονιάς 2022-23, οι υπεύθυνοι καθηγητές Ανδρονίκη Κοκοτσάκη και Κυριάκος Κουμάκης, μαζί με τη Συντακτική Ομάδα των μαθητών. Το καταχάρηκα, όπως όταν έφτασε στα χέρια μου και το πρώτο τεύχος του, που κυκλοφόρησε την Άνοιξη του 2019, “Έφηβοι εν δράσει”, έφηβοι “με λογισμό και μ’ όνειρο”, που έχουν την τύχη να τους εμπνέουν ωραίοι δάσκαλοι», είχα γράψει, μεταξύ των άλλων, παρουσιάζοντάς το. Το επαναλαμβάνω και στη σημερινή παρουσίαση για τους μαθητές της περασμένης σχ. χρονιάς, πολλούς απ’ τους οποίους είχα γνωρίσει, την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ως προσκεκλημένος τους. Και μόνο μια ματιά στους τίτλους των περιεχομένων των 44ων, όλων έγχρωμων, σελίδων εν λόγω τεύχους, λέει, ωστόσο κι άλλα πολλά. Συγχαρητήρια και στους μαθητές και βέβαια στους καθηγητές τους.

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος - λογοτέχνης

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ...

Παγκρήτιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός ............................… Σελ 1

Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Βιώσιμης Κινητικότητας............................… 2

ERASMUS KA1 για εκπαιδευτικούς................................................3

Πρόγραμμα για Υπολογιστικό Λογισμό και Κωδικοποίηση  ............... 6

Διεθνική Συνάντηση στο ΓΕΛ Αλικιανού.........................................8

Πως βίωσα την εμπειρία του ERASMUS.........................................11

Ημέρα Ασφαλούς Πλοήγησης 2022 (#SID2022)............................13

Παγκόσμια Ημέρα ποίησης 2022: Βαγγέλης Κακατσάκης.................16

Χριστουγεννιάτικο Φιλανθρωπικό παζάρι 2022...............................18

Ερωτευμένοι με την ...Μπάλα! ....................................................20

Ποδηλατάδα με το πρόγραμμα ERASMUS+INSPIRE–ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ......22

2.500 Χρόνια μετά: Η “Αντιγόνη” μας εμπνέει................................25

Ζαβαρακατρανέμια ....................................................................27

Amber alert: Η ιστορία πίσω από την Δράση............................….....28

Big bang...........................…......................................................30

Κρητικοί παραδοσιακοί χοροί........................................................31

Συνταγές από το συρτάρι της Γιαγιάς.............................................35

Η ανεκτίμητη αξία της Υγιεινής Διατροφής......................................37

Ποδοσφαιριστές που παρέμειναν ...ταλέντα....................................39

Γνωστοί Έλληνες του NBA............................................................40

Αλλαγή Σκυτάλης στην Διοίκηση του Σχολείου μας .........................42

Τελευταία Σελίδα:Ένας χρόνος χωρίς τον Νίκο................................43

«ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΧΛΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ»

Aπό 11 έως και 15 Απριλίου 2022,  πραγματοποιήθηκε η μετακίνηση της εκπαιδευτικού Ποντικάκη Ειρήνης, ΠΕ02, στη Σεβίλλη της Ισπανίας στο πλαίσιο του Προγράμματος Erasmus+ με τίτλο «Το σχολείο μοχλός ανάπτυξης της σύγχρονης κοινωνίας».  Στη διάρκεια των ημερών αυτών παρακολούθησε μεθόδους ευαισθητοποίησης και πληροφόρησης των μαθητών σχετικά με την κλιματική αλλαγή καθώς και εκπαιδευτικές προτάσεις για ενσωμάτωση στη σχολική καθημερινότητα πρακτικών  βιώσιμης ανάπτυξης  και πράσινου μέλλοντος. Συμμετείχαν εκπαιδευτικοί από Γαλλία, Ρουμανία και Φινλανδία

 

 

 

ΠΩΣ ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ERASMUS

[...]Όταν επισκεφτήκαμε την πρώτη ημέρα το Baião, μία μικρή κοινότητα που

το σχολείο τους που λειτουργούσε μόλις 6 χρόνια, μείναμε άφωνοι. Οι αίθουσες, οι

εγκαταστάσεις, οι δραστηριότητες τους, ο τρόπος οργάνωσης τους, διέφερε σε

μεγάλο βαθμό από τα δικά μας, και έμοιαζε με ιδιωτικό σχολείο. Τις τρεις πρώτες

ημέρες, έπρεπε να ολοκληρώσουμε τις δραστηριότητες του προγράμματος, ενώ

υπήρχαν και διαδραστικά παιχνίδια, με τα οποία γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Τέλος,

τα βράδια μας πρόσφεραν παραδοσιακό φαγητό, σε τοπικά εστιατόρια. Τις δύο

τελευταίες ημέρες, επισκεφτήκαμε το Porto και το Guimarães, δύο ιστορικές πόλεις

με πανέμορφα μνημεία και κάστρα. Κλείνοντας την διαμονή μας εκεί, την τελευταία

ημέρα, μας είχαν διοργανώσει ένα πάρτι αποχαιρετισμού, που περάσαμε

καταπληκτικά και φροντίσαμε να τους μάθουμε τους δικούς μας παραδοσιακούς

χορούς , αλλά και να μας μάθουν τους δικούς τους. Επιστρέψαμε στο Porto την

τελευταία ημέρα, και στην συνέχεια γυρίσαμε πίσω.[…] Μιχαέλα Βανταράκη

ΣΤΟ ΓΕΛ ΑΛΙΚΙΑΝΟΥ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Το Γενικό Λύκειο Αλικιανού Χανίων επισκέφθηκε ο συγγραφέας και

ποιητής Βαγγέλης Κακατσάκης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ποίησης που

γιορτάζεται στις 21 Μαρτίου. Ο κύριος Κακατσάκης συνομίλησε με τους μαθητές

πάνω στην τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο “Τα χελιδόνια του μοναχού”. [...]

Οι μαθητές με τις καθηγήτριες τους, Κοκοτσάκη Ανδρονίκη και Θεοδωρίδου

Θεανώ, είχαν επεξεργαστεί δύο από τα ποιήματα  της συγκεκριμένης συλλογής,

“Ο ευλογημένος τριανταφυλλώνας” και “Τα παιχνίδια”. Έγινε μία πολύ

ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ μαθητών και ποιητή με αφορμή τα εν λόγω

ποιήματα. Ωστόσο οι μαθητές εξέφρασαν στον κύριο Κακατσάκη και γενικότερες

ερωτήσεις για την ποίηση, ο ίδιος μάλιστα παρότρυνε τα παιδιά να διαβάζουν.

Στην ερώτηση των μαθητών ποιο ποίημα ξεχωρίζει ,τους διάβασε το  Βουβό

τηλέφωνο”, ένα ποίημα αφιερωμένο στην εκλιπούσα μητέρα του.

Μία μαθήτρια του χάρισε ως δώρο για την επίσκεψή του στο σχολείο μία

ζωγραφιά, εμπνευσμένη από το ποίημα " Τα παιχνίδια " , γεγονός που τον

ενθουσίασε. Ο διευθυντής του σχολείου, κ. Μαυρογένης Ιωάννης και ο σύλλογος

διδασκόντων  ευχαριστεί τον κύριο Κακατσάκη , για την επίσκεψή του στο Γενικό

Λύκειο Αλικιανού Χανίων.  Υπεύθυνες  καθηγήτριες της δράσης: Κοκοτσάκη Ανδρονίκη, Θεοδωρίδου Θεανώ (φιλόλογοι)

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ

Στα πλαίσια του Πανελληνίου Σχολικού Πρωταθλήματος 2022-23, η ομάδα του ΓΕΛ Αλικιανού συμμετείχε στοπρωτάθλημα Ποδοσφαίρου με νίκη 4-0 στον 1ο αγώνα επί του ΕΠΑΛ Κισσάμου , και ήττα 3-1 στον αγώνα με το ΕΠΑΛ Ακρωτηρίου . Μαθητές του σχολείου παρακολούθησαν τους αγώνες στα πλαίσια εκπαιδευτικής επίσκεψης στο στάδιο Μουρνιών και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στην κερκίδα που δημιούργησε. Ευρηματικά πανό , όμορφα συνθήματα, ενθουσιασμός και πάνω από όλα άψογη αθλητική συμπεριφορά , η οποία άφησε κολακευτικά σχόλια. Ο αθλητισμός είναι πάνω από όλα πολιτισμός και μέσα από το σχολείο θα πρέπει να υποστηρίζονται τέτοιου είδους δράσεις που καλλιεργούν υγιή αθλητική κουλτούρα [...]

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ: ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΝΙΚΟ...

Αφιερώνουμε αυτό το τεύχος του περιοδικού μας στον αγαπημένο μας μαθητή, Νίκο Λαδόπουλο, που τόσο πρόωρα, απρόσμενα και άδικα έφυγε από τη ζωή τον περασμένο χρόνο. Κι αν πέταξε για την γειτονιά των αγγέλων εμείς πάντα θα τον θυμόμαστε με αγάπη. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το χαμόγελό του, τον αυθορμητισμό του, την ζωντάνια και την ενέργεια του. [...] Για μια ακόμη φορά ας ευχηθούμε “Χώμα ελαφρύ” και κουράγιο στην οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Χανιώτικα νέα (Σάββατο. 25.11.2023)  

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-lykeio-alikianoy-chanion-gia-tetarti-fora-oi-efivoi-en-drasei/

 

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

 ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ: 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

 

 

 

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«OTAN ανταμώνονται οι ματιές των ανθρώπων/ τότε αληθινά επικοινωνούνε./ Οταν ανταμώνονται οι ματιές των ανθρώπων/ τότε μεταγγίζονται τα συναισθήματά τους./ Οταν ανταμώνονται οι ματιές των ανθρώπων/ τότε μεταλαβαίνουν την αγάπη και τον πόνο».
Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΝΑ ΑΝΤΑΜΩΝΟΝΤΑΙ οι ματιές των ανθρώπων, το ζητούμενο. Ιδιαίτερα τις μέρες μας, μέρες δύσκολες λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης να ανταμώνονται οι ματιές μας. Προπάντων σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης.

ΑΠΟ ΤΟ «μαζί τα φάγαμε» πήγαμε, πάντα κατά Πάγκαλο, στο «μαζί κατασκοπεύαμε», λες κι είμαστε η μυλωνού που βάζει τον άνδρα της με τους πραματευτάδες. Αμετροέπεια στην αμετροέπεια, ενώ ο κίνδυνος να βγάλουμε τα μάτια μας μεταξύ μας είναι υπαρκτός.

ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ το πέρασμα τύφωνα θα θυμίζει/ του Ελληνα τα όνειρα με φόρους τα γκρεμίζει. Κι όχι μόνο με φόρους, Νεκταρία Θεοδωρογλάκη, όπως γράφεις στην μαντινάδα που μου έστειλες. Τις δραματικές μειώσεις μισθών και προπάντων τις απολύσεις πού τις βάζεις; Σε πλήρη εξέλιξη κι απ’ όλες τις μπάντες η εργολαβία της κατεδάφισης…

ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ του χρέους, με όπλο το πρωτογενές πλεόνασμα, θα ζητούσε, λέει, ο Αντώνης Σαμαράς από την Ανκελα Μέρκελ. Μην φας, αργότερα θα ’χει γλαρόσουπα, θα του έλεγε λέει, η απερχόμενη και επερχόμενη Καγκελάριος και… κάγκελο ο δικός μας. Αχ αυτός ο ρόλος του επαίτη!

ΟΥΤΕ εφέτος δεν θα δεχθεί επισκέψεις στο Επισκοπείο ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Αμφιλόχιος Ανδρονικάκης, που άγει σήμερα, 23 Νοεμβρίου, εορτή του Αγίου Αμφιλοχίου, τα ονομαστήριά του. «Σεβόμενος και συμμεριζόμενος τις συνεχιζόμενες δοκιμασίες και δυσκολίες των καιρών μας και συμπάσχοντας με τους ανθρώπους του τόπου και της ευρύτερης περιοχής» όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου. Πάσα οικονομική προσφορά, ωστόσο, αντί για δώρο, δεκτή στο Αννουσάκειο Ιδρυμα που λειτουργεί με πολλούς τρόπους την αλληλεγγύη, ένας απ’ τους οποίους είναι η προσφορά 1500 μερίδων φαγητού σε εβδομαδιαία βάση. Εις έτη πολλά και από αυτή τη θέση, σεβασμιώτατε.

ΑΝΤΕ και με την νίκη! Οχι, δεν το γράφω για την ΑΕΚ, την ομάδα μας, Μήτσο! Στο τσεπάκι τις έχει τις νίκες εφέτος στα αλώνια της Γ’ Εθνικής που πήγε κατά λάθος εξεπίτηδες η ΑΕΚΑΡΑ. Για τον ΑΟ Πλατανιά, τον ΑΟ Χανίων και τον Κισαμικό τους εκπροσώπους του Νομού μας, στην Α’, Β’ και Γ’ Εθνική το εύχομαι, Σάββατο σήμερα…

ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ το πρωί και με πιάνει ζάλη. Πρέπει να πλύνω τα πιάτα που έχουν γεμίσει τον νεροχύτη, να σκουπίσω, να σφουγγαρίσω, να σιδερώσω, να μαγειρέψω… Ανασκουμπώνομαι, λοιπόν και… κάθομαι στο φέισμπουκ. Οχι θα πάει να σκάσει η φίλη μου η Μαρία που τα έγραψε!

Ο ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ δεν απέκτησε ποτέ οικογένεια και παιδιά.
Ο Θηβαίος στρατηγός Πελοπίδας, αν και ο γιος του ήταν εντελώς άχρηστος, συνήθιζε να πειράζει τον φίλο του, λέγοντάς του ότι σχετικά με τα παιδιά δεν πρόσφερε καλές υπηρεσίες στην πατρίδα. Ομως κάποτε ο Επαμεινώνδας δεν άντεξε και του απάντησε: «Πρόσεχε μήπως εσύ προσφέρεις χειρότερες υπηρεσίες στην πατρίδα με τέτοιο γιο που αφήνεις. Εμένα εξάλλου δε μου λείπει απόγονος, αφού άφησα τη μάχη στα Λεύκτρα, που όχι μόνο θα επιζήσει μετά από μένα, αλλά θα μείνει αθάνατη (Από το “Η άλλη όψη της Ιστορίας” εκδ. “Σαββάλας”).

«Μ’ έχεις καλέσει στη ζωή ωστόσο η κλήση σου/ πιο πολύ μοιάζει πρόσκληση σε πόλεμο./ Νόμιζα πιο ανήλεη τη μάχη με το δαίμονα/ και σε καλούσα σύμμαχο. Μα προχωρώντας/ στον πόλεμο που εσύ μου στήνεις νιώθω πόσο/ μικρό παιχνίδι εμπρός του η πάλη με το δαίμονα./ [...] Να χάσω ή να κερδίσω θέλω πιο πολύ; Δεν ξέρω./ Ή σε κερδίσω ή με κερδίσεις το ίδιο είναι για μένα./ Μόνο δεν θέλω να παραδοθώ χωρίς αυτή την πάλη,/ όπου τα δάκρυα σμίγουν με τα αίματα/ κι όπου ο θρήνος μου μεταμορφώνεται σε ύμνο/ θριαμβικό όποια κι αν είναι η έκβαση/ της πάλης, που από χρόνια τρέφεις μέσα μου”.
Από το ποίημα “Η μάχη” του Παντελή Πάσχου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

Χανιώτικα νέα (23.11.2013

https://petaxta.blogspot.com/2013/11/blog-post_23.html?fbclid=IwAR2lhlbiGgU2x_fRngkeV5DQvxPrjynG2qDRfnQXj99WTIGGGWbd7YyGeb8

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ - ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ, ΦΡΙΚΗ ΣΤΗ ΓΑΖΑ,ΤΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΚΙ ΑΥΤΗ!)

                                      

 

 

Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ

 

«Υπάρχει ένα θέµα εσπερινό, ωραίο πολύ/ για λιτανείες κοριτσιών λευκοντυµένων,/ αγνών παιδιών - στα χέρια να κρατούν/ λαµπάδες και χρυσάνθεµα[...]// Ωραίο θέµα, συγκινητικό,/ που έτσι καθώς πασχίζεις να το γράψεις,/ έρχεται µες στην ερηµιά που ζεις και σε χαϊδεύει γλυκιά και γαληνή σαν καλησπέρα της µανούλας σου/ εκείνη η ευωδιά των χρυσάνθεµων/ π’ ανθούνε στα κηπάρια του Νοεµβρίου- / η ευωδιά η παράξενη, που εκπλήσσει τους αγγέλους/ καθώς τους αναγγέλλει µυστικά/ την είσοδο της ταπεινής παρθένου...» Από το ποίηµα του Ματθαίου Μουντέ “Εισόδια” (Πηγή: myriobiblos.gr)

«Πέντε χρονών παιδούλα/ κι όµως δεν διστάζει να αφήνει/ µέρα και νύχτα την εικόνα της/ και εν είδει αέρινης πνοής/ να υπερίπταται/ πάνω από την αγαπηµένη πόλη,/ που προστάτιδά της ανέλαβε.// Καµιά εντολή του γέροντα πατέρα της,/ κανένα “παρακαλώ” της ηλικιωµένης µάνας της,/ κανένας φόβος από τα “απαγορεύεται” των ιερέων,/ που έχουν την κηδεµονία της,/ τίποτα δεν την εµποδίζει./ Προς µεγάλη απογοήτευση του αγιογράφου της.// Έτοιµη πάντα/ να προστρέχει σε βοήθεια/ όλων που έχουν την ανάγκη της,/ η µικρούλα Παναγία των Εισοδίων”. Το ποίηµα του γράφοντος “Η Παναγία των Εισοδίων”. Από την ποιητική συλλογή “Τα χελιδόνια του µοναχού” (Β’ έκδοση, εκδ. “Κοινωφελές” Ίδρυµα “Αγία Σοφία” και “Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά 2020).

 

«Χανιώτισσα µου Παναγιά, προστάτευε την πόλη/ κι εµείς σ’ ανάβουµε κεριά καθηµερνή και σκόλη!» Η µαντινάδα που µου είχε στείλει πριν από 10 χρόνια για τη στήλη “Στα πεταχτά”, που είχα τότε στα “Χανιώτικα νέα” ο αξέχαστος φίλος µου γνωστός καλά καλός µαντιναδολόγος, Ηλίας Σταµατάκης. Στην καρδιά της πόλης µας ο καθεδρικός µας ναός, η γνωστή Τριµάρτυρη, το κεντρικό κλίτος της οποίας είναι αφιερωµένο στα Εισόδια της Θεοτόκου. «Της Θεοµήτορος ναόν, ω διαβάτα βλέπεις,/ ον τέκνα ωκοδόµησαν πιστά της εκκλησίας/ προσφεύγοντα πτηνά δειλά εν µέσω τρικυµίας/ υπό αυτήν την πτέρυγα της ουρανίας σκέπης», µας λέει το επίγραµµα του ποιητή της “Κρητηίδας” Αντώνη Αντωνιάδη, που βρίσκεται πάνω από την κεντρική είσοδο του ναού. Στενά δεµένη µε την ιστορία της πόλης µας η Τριµάρτυρη! Χρόνια πολλά και καλά σ’ όλους τους Χανιώτες και σ’ όλες τις Χανιώτισσες για την Πολιούχο µας, τη µικρούλα Παναγία των Εισοδίων, όπως και σ’ όλους τους κατοίκους των χωριών της Περιφερειακής µας ενότητας που πανηγυρίζουν τα Εισόδια. Και βέβαια σ’ όλες τις εορτάζουσες. Στις ∆έσποινες και τις Μαρίες...

                                                            ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

 

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ «Στων Εισοδίων τον ναό πιστός, ιερωµένος, παπάς αλλά και δάσκαλος πολυαγαπηµένος.// Άκου χτυπά χαρµόσυνα σήµερο η καµπάνα µας προσκαλεί στην εκκλησιά η στοργική µας µάνα.// Στων Εισοδίων τη γιορτή στην εκκλησία θα µπούµε/ την Παναγιά ευλαβικά όλοι την προσκυνούµε». Τα που µας λέει στις σηµερινές της µαντινάδες η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη για τη µεγάλη γιορτή της Τριµάρτυρης. Στον για σαράντα και χρόνια ιερατικό προϊστάµενο της παπά Στυλιανό Θεοδωρογλάκη, που έφυγε πέρυσι, παραµονές των Εισοδίων, στο άλλο ηµισφαίριο της ζωής, προχθές το ετήσιο µνηµόσυνό του, αναφορά στην πρώτη.

ΦΡΙΚΗ ΣΤΗ ΓΑΖΑ «Ενώ η σφαγή στη Γάζα φθάνει κάθε µέρα σε νέα επίπεδα φρίκης, ο κόσµος εξακολουθεί να τελεί υπό το κράτος του σοκ, ενώ τα νοσοκοµεία είναι στόχος πυρών, τα πρόωρα νεογνά πεθαίνουν κι ένας ολόκληρος πληθυσµός στερείται τα απαραίτητα µέσα επιβίωσης». Τα που δήλωσε µεταξύ των άλλων ο επικεφαλής της υπηρεσίας ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ Μάρτιν Γκριφθς, τις προάλλες, απαιτώντας να σταµατήσει το κακό. Φωνή βοώντος στην πλατεία των Μεγάλων ∆ιεθνών Συµφερόντων και η δική του φωνή, όπως και οι άλλες παρόµοιες.

ΤΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΚΙ ΑΥΤΗ «Τι συνήθεια κι αυτή!/ Όποιον δεν µας καταλαβαίνει καλά, τον αγνοούµε./ Ό,τι δεν καταλαβαίνουµε καλά, το καταργούµε». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.  

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 21.11.2023) 

ΠΟΙΗΣΗ

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

 

 

 

 

" Όταν μεγαλώσω, μάνα,

 έλεγε εκείνο το βράδυ

ο πιο μικρός

 θα φτάνω κι εγώ το μάνταλο

και θ’ ανοίγω την αυλόπορτα,

όπως τ’ αδέρφια μου».

«Ναι! όταν θα μεγαλώσεις, γιε μου,

του ’λεγε η μάνα του,

τότε θα φτάνεις το μάνταλο.

Να, έτσι! Κοίταξ’ εμένα, παιδί μου,

κοίταξ’ εμένα, μάτια μου».

«Ναι! μα πότε μεγαλώνει ένα παιδί»;

«Ένα παιδί μεγαλώνει, γιε μου,

όταν μπορεί να φτάνει το μάνταλο».

«Και ύστερα δε θα ’μαι πια παιδί»;

«Όχι, βέβαια! Ύστερα θα ’σαι άντρας, γιε μου»!

«Μα όταν μεγαλώσω, μάνα,

και θα ’μαι άντρας,

και θα φτάνω το μάνταλο,

τι μπορώ να γίνω περισσότερο από άντρας»;

Έτσι ρωτούσε το βράδυ εκείνο

ο πιο μικρός,

το βράδυ εκείνο,

που άλλοι κόντυναν

-Θε μου πώς κόντυναν οι πιο πολλοί-

και δεν έφταναν το μάνταλο.

Το βράδυ εκείνο, που άλλοι ψήλωσαν,

ψήλωσαν ξαφνικά,

κι έφτασαν το μάνταλο της αυλόπορτας

και βγήκαν στους δρόμους…

(Ήταν το μπόι τους που ψήλωσε;

Ήταν τα δάχτυλά τους που μάκρυναν;

Ή ήταν η καρδιά τους που μεγάλωσε

και καταβρόχθισε τις σάρκες τους;)

«Ένας άντρας, γιε μου,

γίνεται κάτι πιο πάνω από άντρας,

αν μείνει άντρας σ’ όλη του τη ζωή»,

του απάντησε η μάνα του

κι αφουγκραζόταν τη λαοβουή

που πετροβολούσε τις γρίλιες των παραθυριών,

κι αφουγκραζόταν την καρδιά της

τη βαφτισμένη στη λαοβουή...

«Μπορεί να μη γυρίσουμε, μάνα»…

της είχε πει φεύγοντας ο μεγάλος

και τη φίλησε στο μέτωπο

σαν Παναγία Βυζαντινή.

(Χρόνια τώρα

σκεφτόταν τις Σπαρτιάτισσες.

Δεν μπορούσε να καταλάβει

εκείνο το ταν ή επί τας,

που έλεγαν στα παιδιά τους,

όταν τους έδιναν την ασπίδα,

την ώρα που κινούσαν για τον πόλεμο∙

δεν μπορούσε να παραδεχτεί,

πως μια μάνα μπορούσε να πει

τέτοια λόγια στον γιο της.

Μια μάνα, σκεφτόταν, τι μπορεί

να είναι περισσότερο από μάνα;

Κι όμως απόψε

16 του Νοέμβρη 1973,

κατάλαβε στα σαρανταδύο της χρόνια,

πως μια μάνα

είναι κάτι παραπάνω από μάνα

ενός, δύο, τριών παιδιών.

Είναι μάνα, όλων των παιδιών του κόσμου:

κι αυτών που ψήλωσαν απόψε,

κι αυτών που δεν ψήλωσαν,

κι αυτών που κόντυναν,

κι αυτών που ήταν κοντοί ανέκαθεν)…

 «Μάνα την ευχή σου»,

είχε πει κι ο δεύτερος,

εκείνος που ήταν πάντα ακούρευτος

κι έλεγε πως νοιάζεται

μόνο για τα κορίτσια.

«Στο καλό!

Η Παναγιά μαζί σας»…

Ο μικρός είχε βάλει τις φωνές∙

ήθελε να πάει κι αυτός…

«Εσύ μείνε», του είχαν πει οι μεγάλοι

και χάθηκαν στους δρόμους,

λουσμένοι στο εσπερινό φως,

ντυμένοι στα κυριακάτικά τους∙

και δεν ήξεραν αν ήταν Σταύρωση

ή Ανάσταση εκεί που πήγαιναν.

Κι έμεινε ο μικρός με τη μάνα του∙

και η λαοβουή πετροβολούσε

τις γρίλιες των παραθυριών…

«Μάνα, μην κλαις»!

μίλησε για στερνή φορά ο μικρός.

«Θα μεγαλώσω κι εγώ!

Θα γίνω άντρας, σου λέω!

Και θα μείνω άντρας»! 

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"ΚΑΖΟΒΑΡ" εκδ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ- ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ', Χανιά, 2014

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 Β' ΤΑΞΗ 6ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

  ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

 

 

Καλοί μου φίλοι, καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

«Περάσαμε μια ωραία, μια φανταστική εβδομάδα δουλεύοντας σαν ομάδα, γι’ αυτό το θέμα», μου είπε, μεταξύ των άλλων, η δασκάλα της Β΄ τάξης του 6ου Δημ. Σχ. Χανίων Φραντζέσκα Λάσδα, όταν τις προάλλες, της τηλεφώνησα για να της πω πόσο με εντυπωσίασαν οι εργασίες που μου έστειλε για τον σημερινό Παιδότοπο.

Δύσκολο, πολύ δύσκολο το θέμα που ανέλαβε να παρουσιάσει με τα Δευτεράκια της, όχι όμως ακατόρθωτο…

Μπορούμε να πούμε και να διδάξουμε στα παιδιά, όσο μικρά κι αν είναι το οτιδήποτε, όσο δύσκολο κι αν είναι, αν ξέρουμε τον “έντιμο τρόπο”, έχει γράψει ένας σπουδαίος παιδαγωγός του περασμένου αιώνα…

Δεν θα το κρύψω ότι η εν λόγω Δασκάλα, όπως και γενικότερα οι Δάσκαλοι, επιμένουν να βρίσκουν τον “έντιμο τρόπο” διδασκαλίας. Ούτε ότι το θέμα που ήταν “Το Πολυτεχνείο 50 χρόνια μετά” ήταν δύσκολο να το προσεγγίσουν τα παιδιά της Β΄ Δημοτικού. Να χαίρεσαι τους μαθητές σου και να σε χαίρονται, καλή μου συναδέλφισσα!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος - λογοτέχνης

 

50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου Θυμούμαστε και γιορτάζουμε με όλη μας την ψυχή το γεγονός πως πάντα υπάρχουν άνθρωποι τολμηροί, γενναίοι, που μπαίνουν μπροστά στους αγώνες, ορθώνουν ανάστημα και με την τόλμη τους παρασύρουν κι άλλους, πιο φοβισμένους και διστακτικούς. Έτσι έγινε και τότε… Νέοι άνθρωποι, νέα παιδιά, φοιτητές , είπαν...Τέρμα στην καταπίεση! Με το πάθος της νεότητας αλλά όχι άγνοια κινδύνου ξεσηκώθηκαν και εξεγέρθηκαν! Για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε το ύψιστο αγαθό της Δημοκρατίας.

Οι μικροί μας μαθητές δεν είναι πάντα εύκολο να κατανοήσουν και να νιώσουν το βάρος αυτής της Επετείου, ειδικά οι μαθητές που ζουν στην επαρχία και δεν έχουν περπατήσει στο κέντρο της Αθήνας, δεν έχουν περάσει από το ιστορικό κτήριο της οδού Πατησίων και είναι αρκετά μικροί για να καταλάβουν τις βαριές λέξεις όπως Χούντα, Δικτατορία, Δημοκρατία. Εμείς λοιπόν στην τάξη διαβάσαμε παραμύθια, που πραγματεύονται αυτούς τους όρους. Τα συζητήσαμε, τα αναλύσαμε, τα δραματοποιήσαμε για να μπούμε οι ίδιοι στον ρόλο, κάναμε κολάζ, κατασκευές, φτιάξαμε δικά μας παραμύθια και κόμικς. Στο τέλος αποτίναμε κι εμείς φόρο τιμής αφήνοντας ένα γαρύφαλλο στο δικό μας ‘’Πολυτεχνείο’’.Με την πολύτιμη βοήθεια της δασκάλας παράλληλης στήριξης Ευαγγελίας Γαγανουδάκη και της δασκάλας εικαστικών Θεοδώρας Κωστή έχουμε τη χαρά να μοιραστούμε μαζί σας τα έργα και τις σκέψεις μας….

Φραντζέσκα Λάσδα (δασκάλα)

Τα ζώα έδιωξαν την αρκούδαΜια φορά και έναν καιρό σε ένα μικρό δάσος ζούσε μία αρκούδα που πείραζε πολύ τα άλλα ζώα. Τα ζωάκια είχαν ως βασιλιά τους το λιοντάρι που ζούσε σε μία σπηλιά και τον αγαπούσαν πολύ. Μια μέρα η αρκούδα επειδή ζήλευε το λιοντάρι αποφάσισε να πάει στη σπηλιά και να το σκοτώσει. Τα ζώα όμως ήθελαν να βοηθήσουν τον βασιλιά τους και αποφάσισαν να πάνε έξω από την σπηλιά του λιονταριού. Δεν ήθελαν να αφήσουν την αρκούδα να μπει μέσα.

Όταν έφτασε η αρκούδα είδε όλα τα ζωάκια μπροστά από τη σπηλιά να φωνάζουν “ Έξω η αρκούδα” “ Έξω η αρκούδα” και επειδή φοβήθηκε πολύ έφυγε. Έζησαν λοιπόν αυτοί καλά και εμείς ακόμα καλύτερα. Νεφέλη Κουμάκη

 

 

 

Κάτω η κακιά μάγισσα Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μακρινό χωριό ήταν μια μάγισσα που διέταζε τους πολίτες. Η μάγισσα δεν μπορούσε να ακούει φωνές στους δρόμους και ήθελε όλοι να μένουν στα σπίτια τους.

Τα παιδιά όμως επειδή ήθελαν να παίζουν έξω αποφάσισαν μία μέρα να την διώξουν. Έτσι, πήγαν στην πλατεία του χωριού και φώναζαν πολύ δυνατά συνθήματα. Η μάγισσα όσο και να έκλεινε τα αφτιά της τα άκουγε όλα. Έφυγε λοιπόν από το χωριό και τα παιδιά ήταν ελεύθερα να παίζουν και να γελούν στους δρόμους. Νεφέλη Μαραγκουδάκη, Ζωσιμίνα Λιναράκη

Η Δικτατορία και η Δημοκρατία Μια φορά και έναν καιρό ήταν η Δικτατορία που ζούσε σε μία μεγάλη πόλη κι όλη την ώρα έλεγε στους ανθρώπους “ Κάνε αυτό, κάνε το άλλο”! Οι άνθρωποι κουράστηκαν από αυτές τις διαταγές και έφυγαν από τις οικογένειές τους για να φέρουν τη Δημοκρατία. Όντως κατάφεραν να την φέρουν στην πόλη τους και η Δημοκρατία που ζούσε πολύ μακριά έφερε μαζί της την Ελευθερία. Τώρα ήταν όλα τέλεια ! Δέσποινα Μπατιστάκη

Η Δικτατορία έφυγε… Μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό ήταν η Δικτατορία που δεν άφηνε τους ανθρώπους να μιλάνε. Μια μέρα αποφάσισαν να ξεσηκωθούν και βγήκαν όλοι στους δρόμους. Φώναζαν “ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”. Από τις φωνές την Δικτατορία την έπιασε πονοκέφαλος και κατέβασε το κεφάλι. Έτσι, έφυγε μακριά από το χωριό. Ραφαήλ Διαπέτης

16 Νοεμβρίου 1973 Αγαπημένο μου ημερολόγιο,σήμερα κάτι γίνεται στους δρόμους. Όλος ο κόσμος είναι έξω και φωνάζει “ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ” Τι σημαίνει αυτό το σύνθημα, ημερολόγιό μου; Γιατί είναι όλος ο κόσμος έξω; Φοβάμαι πολύ για το τι θα γίνει σήμερα. Εσύ ημερολόγιό μου φοβάσαι; Ελπίζω κάποτε να είναι καλύτερα. Θέλω επιτέλους να βγω έξω να παίξω με τους φίλους μου. Αργυρώ Ανδρεαδάκη

ΣΚΕΨΕΙΣ… Αγαπώ την Δημοκρατία γιατί ο κάθε άνθρωπος μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα! Στην Δημοκρατία γίνονται εκλογές και ο λαός αποφασίζει ποιος θα κυβερνά. Μαριλένα Μαυρομουστακάκη

Η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα. Με τη Δημοκρατία έχουν όλοι ίσα δικαιώματα και ζουν ειρηνικά. Στέφανος Βλοντάκη

Οι άνθρωποι καταπιέζονταν και φοβόντουσαν. Ζούσαν μέσα στην αδικία. Γεωργία Νιωτάκη

Εφτά χρόνια γεμάτα έλεγχο, φόβο, καταπίεση και βασανιστήρια... Παντελής Φασουλάκης

Στη Δικτατορία υπάρχει βία! Οι άνθρωποι υποφέρουν και είναι θυμωμένοι. Λεάντρα Πιέτρα

 

 

 

Στις ομαδικές εργασίες συμμετείχαν επίσης: Ενέλντα Στερμούγκου, Νικολέτα Φίλη, Αιμιλία Μετουλλάρι,Ελίσα Μπιτσούκου, Ραφαέλ Κουμαράκου, Κωνσταντίνος Φασουλάκης, Γιάννης Ιγνατίου

 

Χανιώτικα νέα (18.11.1023)  

https://www.haniotika-nea.gr/ypirxate-iroes-kai-poiites-mazi/

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-to-polytechneio-50-chronia-meta/

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

“ΥΠΗΡΞΑΤΕ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΖΙ”   - ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ(ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑ ΟΠΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ)

 

                                      “ΥΠΗΡΞΑΤΕ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΖΙ”

«Τα πρώτα λόγια του Ραδιοφωνικού Σταθµού του Πολυτεχνείου: “Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο! Σας µιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθµός των ελεύθερων αγωνιζόµενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόµενων Ελλήνων! Ελληνικέ λαέ! Το Πολυτεχνείο θα µείνει το προπύργιο και η εστία του αγώνα. Ήδη το Πολυτεχνείο ενισχύθηκε από τους εργάτες, που άφησαν τις δουλειές τους να αγωνιστούν µε τους φοιτητές, γιατί ο αγώνας είναι κοινός...». Και τα τελευταία: «Εδώ Πολυτεχνείο!.. Απόψε η τυραννία πεθαίνει. Την αυγή θα ξηµερώσει η λευτεριά σου! Μας σκοτώνουν! Βοήθεια! Θα νικήσουµε! Ο Φασισµός επέδραµε, αλλά δεν θα περάσει. Μείνετε στους δέκτες σας. Σε λίγο… µπορεί… να… Να, φτάσαν. Ακούτε τους πυροβολισµούς… Σε γνωρίζω από την κόψη/ του σπαθιού τη τροµερή...» (Από το βιβλίο “Το Πολυτεχνείο ζει” των Γκόντζου Χρ. - Καστραντά Απ.).

«Είναι Παρασκευή βράδυ. Από ’δω και τρεις µέρες οι φοιτητές κατέλαβαν το Πολυτεχνείο! Έφτιαξαν έναν ποµπό, απ’ αυτόν ακούγεται η φωνή τους. “Εδώ Πολυτεχνείο” […] Η Μαρία το µεσηµέρι κατέβηκε να δει. Θαµπώσανε τα µάτια της. Κόσµος πολύς γύρω τριγύρω, και µέσα από τα κάγκελα απλωνόταν τα χέρια για να δεχτούν τις προσφορές του λαού: τρόφιµα, τσιγάρα, σοκολάτες, λουλούδια. Τα παιδιά τραγουδούσαν τραγούδια της λευτεριάς». Από το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή “Τα γενέθλια”.

«Μάτια κλειδωµένα, χέρια παγωµένα/ κείτεται/ - δεκαοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε-/ για να ’χω εγώ πουλιά - φτερά στα χέρια µου, κι εσύ το σπιτάκι σου,/ µια γλάστρα µε βασιλικό στο πεζουλάκι/ και τα παιδιά µας ξέγνοιαστα να χτίζουνε το µέλλον.// Η µάνα του τον περιµένει και δεν έρχεται,/ η άνοιξη του παίζει και δεν τηνε ξέρει πια./ Στις φλέβες του αίµα σταµατηµένο και πικρό,/ γυαλί σπασµένο ο κόσµος, σωριασµένος πάνω του./ Για να έχω εγώ τον άσπρο µου ύπνο/ και συ γαρύφαλλο - χαµόγελο στο στόµα σου,/ για να ’χουν τα παιδιά µας τον δικό τους ήλιο». Το ποίηµα “Στους σκοτωµένους σπουδαστές του Νοεµβρίου” της Λένας Παππά.

«∆ίχως τουφέκι και σπαθί, µε τον ήλιο στο µέτωπο,/ υπήρξατε ήρωες και ποιητές µαζί. Είστε το ποίηµα./ Απλώνοντας το χέρι µου δεν φτάνει ως εκεί/ που ωραία λουλούδια σε υψηλό λειµώνα τις µορφές σας/ λιτανεύει ο αέρας της αρετής./ Ω παιδιά µου,/ µπροστά σ’ αυτό το Ποίηµα µετράει µόνο η σιωπή!» (Νικηφόρος Βρεττάκος: “Μικρός Τύµβος (17 Νοεµβρίου 1973)”.

Εδώ Πολυτεχνείο!.. Εδώ Πολυτεχνείο!.. Στο Πολυτεχνείο! Στο µεγάλο αυτό σχολείο της Λαϊκής Μνήµης και της Εθνικής ∆ιδαχής στάση σήµερα. Απ’ το εδώ και τώρα, στο εκεί και τότε. Στο Πολυτεχνείο, όπου τα νιάτα της πατρίδας µας παρέδωσαν, πριν από 50 χρόνια, τον Νοέµβρη του 1973 µαθήµατα δηµοκρατίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας...  

ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Και βέβαια για το Πολυτεχνείο οι σηµερινές µαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. Αυτό έλειπε να το ξεχάσει! “Ψωµί, Παιδεία, Λευτεριά, συνθήµατα γραµµένα/ στον τοίχο τα ζωγράφισαν µε της καρδιάς την πένα”, µας λέει στην πρώτη. «Το αγαθό της λευτεριάς για να το αποκτήσεις/ µε το θεριό του φασισµού πρέπει να πολεµήσεις», µας λέει στη δεύτερη, εννοώντας προφανώς τον κάθε είδους φασισµό απευθυνόµενη σε όλους µας.

ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑ ΟΠΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Στα ψιλά των ειδήσεων η διάσωση τις προάλλες 33 µεταναστών από την Αίγυπτο, ανοιχτά της Γαύδου. Από το Λιµενικό η µεταφορά τους στα Σφακιά και από ’κει στις κατασκηνώσεις του Καλαθά για τα περαιτέρω. Ουδέν σχόλιον. Η ζωή συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται στον πλανήτη µας…

ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ «Αφού συγκρατήθηκε για χρόνια, θύµωσε επιτέλους./ Πέταξε το ρολόι του και είπε:/ “Τα ρολόγια δείχνουν πάντα την ώρα που θέλουν αυτά./ Ποτέ κανένα δεν µας έκανε τη χάρη,/ να δείξει την ώρα που θέλαµε εµείς./ Όταν αγαπούσαµε… Όταν πονούσαµε.../ Από σήµερα βγαίνω στην παρανοµία./ Θα χτυπηθώ κατά µέτωπο µε τον χρόνο./ Θα πετάξω κάθε λέξη που θυµίζει χρόνο./ Θα ξεχάσω κάθε ηµεροµηνία και επέτειο./ Κι από κάποια µυστική ρωγµή του χρόνου/ θα το σκάσω για την αιωνιότητα”...» Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 17.11.2023) 

 

https://www.haniotika-nea.gr/ypirxate-iroes-kai-poiites-mazi/