Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΜΑΣ τον καιρό μπορεί να τον έχουμε και με το παραπάνω σαν χώρα, δεν μπορούμε όμως να έχουμε παράπονο από τον καιρό - καιρό... σε γενικες γραμμές. Απαραίτητες οι βροχές, απαραίτητα και τα χιόνια.
ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ η Ελλάδα μέχρι προχθές, Παλαιοκώσταινα τη σημέρον ημέρα. Σκέτη Κώσταινα πάντως δεν πρόκειται να γίνει.
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ “πεταχτά”, όπως το παραπάνω, διαβάζουν ορισμένοι και ο νους των πηγαίνει κατευθείαν στο ότι η Ελλάδα μπορεί να ονομαστεί... Γιώργαινα. Φραγμός στο νου των ανθρώπων δεν μπαίνει.
ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ στην χώρα του Προμηθέα. Ολοι επιμηθείς είμαστε. Κι ας παριστάνουμε τους προμηθείς. Υπερ το δέον σιβυλλικός ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος;
ΔΙΚΑΣΤΕ ΤΟΥΣ! Καταδικάστε τους! Στο τάκα τάκα όλα αυτά. Μόνο έτσι θα γλυτώσετε από τις κατηγορίες, περί πολιτικών ευθυνών.
ΤΑ ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΑ θύματα, των εξιλαστήριων θυμάτων, τα εξιλαστήρια θύματα, εξιλαστήρια θύματα. Στον πληθυντικό αριθμό η κλίση.
ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΠΙΑΣΟΥΜΕ, δήλωσε ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης για τους Παλαιοκώστα και Ριτζάι. Θα σας ξαναφύγουνε, δηλώνουμε εμείς. Σε δουλειά να βρισκόμαστε και υγεία να έχουμε για να παρακολουθούμε το σήριαλ “Μπαινάκηδες και Βγαινάκηδες”.
ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Δεδομένο. Αν υπάρχει ή δεν υπάρχει καπάκι είναι το ζητούμενο. Κι αν δεν υπάρχει έχει καλώς, αν όμως υπάρχει δύο τινά μπορεί να συμβούν. Ή να βρεθεί κάποιος να το αφαιρέσει ή να μην βρεθεί. Και αν βρεθεί έχει καλώς, αν όμως δεν βρεθεί κρίμας τη φασολάδα!
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ μέρους της Επιτροπής Ανέγερσης του ανδριάντα του Καγιαλέ στον Προφήτη Ηλία μα και των Κρητών της Αμερικής που έδωσαν τον οβολό τους για τούτο, στον δήμαρχο Ακρωτηρίου Μιχάλη Κυνηγό, μου παράγγειλε να γράψω ο εκ Δρακώνας Κυδωνίας φίλος μου Δημήτρης Χαλιβελάκης, που μένει στο Μαϊάμι των Ηνωμένων Πολιτειών. Για όσα έκανε σχετικά με τον Ανδριάντα, προκειμένου να γνωρίζει ο κάθε επισκέπτης ποιός ήταν αυτός που έκανε το κορμί του ιστό για να ανεμίζει η ελληνική σημαία, μου είπε. Κι αυτό ανεξάρτητα από το δικό του ευχαριστώ που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα μας προχθές. Το ’γραψα φίλε. Και για να προσθέσω και ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ σε σένα.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ συνάντησε κάποτε στον δρόμο του έναν φτωχό σιδηρουργό που συμβούλευε τον μικρό του γιό. “Εύγε καλέ μου άνθρωπε” του είπε. “Βλέπω ότι είσαι φρόνιμος πατέρας. Αλήθεια τί σκοπεύεις να κάνεις τον γιό σου όταν μεγαλώσει;”. “Θέλω να τον κάνω αυτό που εσύ δεν θα μπορέσεις ποτέ να κάνεις τα δικά σου παιδιά,” του είπε. “Τι θα τον κάνεις, λοιπόν;” απόρησε ο Αριστείδης. “Καλύτερο στη δουλειά του από μένα”, απάντησε ο σιδηρουργός.
“Σιγά σιγά βρέχει ο Θιος και σιγανά χιονίζει/ κι έχει τα κρύγια στα βουνά, το χιόνι στσι Μαδάρες./ Κι απού ‘χει σπίθια ροδοτά και σπίθια ροδομένα/ κι έχει καρπούς στ’ αμπάρια του και λάδι στα πιθάρια/ και στα βαρέλια του κρασί και ξύλα στην αυλή του/ κι έχει και κόρη και φιλεί και στη φωθιά καθίζει/ δεν τονε νοιάζει ο Βορριάς, αν βρέχει κι αν χιονίζει/ κι ανε βαστάξει και καιρό...”
Ριζίτικο τραγούδι
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(Petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Κακατσάκης
>> τυπώστε αυτό το άρθρο


Χανιώτικα Νέα(26.02.09)