ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΚΑΗΜΕΝΕ Μακρυγιάννη, γιατί τζάκισες το χέρι σου; Η ερώτηση. Για να χορεύουν σέικ τα κ... παιδα!. Η απάντηση. Το κείμενο από ένα μικρό δρώμενο για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Κατά Ντίνο Χριστιανόπουλο.
ΒΑΡΙΕΜΑΙ, βαριέσαι, βαριέται, βαριόμαστε, βαριέστε, βαριούνται. Σε ενεστώτα οριστικής η κλίση του ρήματος. Από έναν κουρασμένο, πολύ κουρασμένο, μα πάρα πολύ κουρασμένο πρωθυπουργό.
Ο ΒΑΡΙΕΜΑΙ! Ετσι λέγαμε τα τέλη της δεκαετίας του 1970 έναν φίλο μας με το που τον βλέπαμε να ‘ρχεται στο αλήστου μνήμης ΙΛΙΟΝ όπου συχνάζαμε, για καφέ. Κι αυτό γιατί πάντα η λέξη “βαριέμαι” ήταν η απάντησή του, όταν τον ρωτούσαμε τι κάνει. Οχι, δεν θα σας πω τ’ όνομά του. Ισα ίσα την φωτογραφία του έβαλα. Κι απού τον θυμήθηκε, τον θυμήθηκε.
Ο ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ πρωθυπουργός της Ελλάδας. Η Ελλάδα του κουρασμένου πρωθυπουργού. Σωστός και ο ένας τίτλος και ο άλλος. Ο ακούραστος πρωθυπουργός της κουρασμένης Ελλάδας. Η κουρασμένη Ελλάδα του ακούραστου πρωθυπουργού. Λάθος και ο ένας τίτλος και ο άλλος.
ΑΝ ΑΥΤΟΙ που έσπερναν τους ανέμους, θέριζαν και τις επερχόμενες θύελλες θα λέγαμε καλά να πάθουνε. Το κακό είναι ότι άλλοι έσπειραν τους ανέμους κι άλλοι καλούνται να θερίσουν τις θύελλες. Εκτός και αν οι δεύτεροι πάρουν με τις πέτρες τους πρώτους. Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο η παρέμβαση. Δική του και η διευκρίνιση ότι οι πρώτοι είναι τόσο λίγοι, ενώ οι δεύτεροι τόσο πολλοί! Προς γνώση και συμμόρφωση.
ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ σε φτηνότερα καύσιμα; ρώτησα φίλο βενζινοπώλη. Και γιατί να μην ελπίζετε, πάντα με την ελπίδα πρέπει να ζει ο άνθρωπος, η απάντησή του. Φιλοσοφημένη ε;
ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης. Είναι που έχει μπερδέψει η γλώσσα μας τελευταία και την πατρίδα την έχουμε κάνει παρτίδα...
ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ λάμψη στη γη συμμετέχοντας στη συσκότισή της. Μην το ξεχάσουμε για αύριο. Η Μεγάλη θεά, η Μητέρα Γη, κινδυνεύει να πεθάνει, αν δεν προλάβουμε να την σώσουμε.
ΕΧΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ εις την λεγομένην θείαν οικονομίαν· δεν αφίνει τίποτε ίνα χαθή επί της γης· είναι μήτηρ φιλόστοργος, τόσον δια την διαιώνισιν του χρυσού, όσον και δια την διαιώνισιν των τενεκέδων. Από την “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δηματρακόπουλου.
ΣΕ ΠΕΡΙΟΠΤΗ θέση στον κατάλογο των Χανιωτών και των Χανιωτισσών που επιμένουν να γράφουν ποιήματα βρίσκεται βέβαια και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Παύλος (Παβλής) Πολυχρονάκης. Και η σάτιρα που με πάθος και περισσή επιτυχία υπηρετεί είδος της ποίησης είναι. Και τα νεοριζίτικα και οι μαντινάδες επίσης. Για τους υπηρετούντες τα και τες, εν καιρώ ξεχωριστός κατάλογος.
ΣΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ σε μένα Λένα Σεπτέμβρη (προφανώς πρόκειται για ψευδώνυμο) το βήμα της ποίησης σήμερα. Δικαιωματικά. Με αφορμή ένα μήνυμα που μου έστειλε. Δεν ήξερε, λέει, μεταξύ των άλλων, ότι στις 21 Μαρτίου γιορτάζει η ποίηση. Να ξέρεις ότι έγινα καθημερινός επισκέπτης του ιστολογίου σου, Λένα!
Ο ΑΡΧΑΙΟΣ φιλόσοφος Αντισθένης άκουσε μια μέρα να τον επαινούν κάτι άνθρωποι, που δεν έκαναν καθόλου καλή ζωή. Γύρισε, λοιπόν, στους μαθητές του και τους είπε: “Πολύ με ανησυχούν αυτοί οι έπαινοι. Φαίνεται, πως έκανα κάποια κακή πράξη”.
“Ποίηση της ψυχής,/ ζωντάνια της κάθε μέρας.../ εσύ μας δίνεις δύναμη/ εσύ μπαίνεις στην καρδιά μας,/ το μυαλό μας θέλει να είναι κοντά σου./ Μια λάμψη σου μόνο,/ μια λέξη σου μόνο/ και αλλάζεις τον κόσμο,/ τον κάνεις πιο όμορφο, πιο δυνατό,/ πιο επαναστάτη/ για να ελπίζει,/ να αγαπά,/ να συγχωρεί,/ να είναι ευτυχισμένος/...”
Από το ποίημα της Λένας Σεπτέμβρη “Ποίηση της ψυχής” (http: lenaseptemvri.blogspot.com/)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http: petaxta.blogspot.com/)
Βαγγέλης Κακατσάκης
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Χανιώτικα Νέα(27.03.09)