ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟ και πώς να σε περάσω απού ‘χεις τρία κολατσιά και τρϊα μεσημέρια\ και τρία αποτσακίσματα κι ακόμα έχεις μέρα! Απομεινάρι μιας άλλης εποχής, μιας εποχής κοντινής μα ωστόσο ξεχασμένης, κι αυτό το τραγουδάκι.Δεν ειχαμε όλες τις μέρες ίσια κι όμοια τότε.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ κι ο Χριστός στον τάφο!Διάχυτη παντού η προσδοκία της Ανάστασης, ωστόσο. Το διαβάζεις στα πρόσωπα΄των ανθρωπων, καθαρά αυτό. Όλοι τρέχουν να προλάβουν τα τρέχοντα της τελευταίας στιγμής.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ αρνιά και ρίφια κάτω! Ανάσταση δίχως σφαγή των αμνών δεν γίνεται. Ο θάνατος των η ζωή μας. Ένας συλλογος για την προστασία των αμνοεριφίων, βρε παιδιά!

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΚΑΙ πως άντεξες της Σταύρωσης τον πόνο\ εσύ που πάντα δίδασκες πάντα αγάπη μόνο.Η μια από τις δύο μαντινάδες που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως, πάντα ο Ηλίας Σταματάκης(ποιος άλλος) για να συνοδεύσει τις ευχές του για Καλό Πάσχα.Η άλλη: Χριστέ μου, αν ερχόσουνα εδώ στη γη μας πάλι\ με μιας θα σε σταυρώνανε του κοσμου οι μεγάλοι.

Χίλιες φορές να γεννηθείς χίλιες θα σε σταυρώσουν. Ο τελευταίος στιχος από το ποίημα του Κώστα Βάρναλη “Οι πόνοι τηςΠαναγίας».Αυτόν θυμήθηκα με το που διάβασα τη δεύτερη μαντινάδα του Ηλία.

ΕΚΤΟΣ ΑΠ ΤΟΝ Αυγουστο, αν δεχτούμε σαν αξίωμα τη γνωστή ρήση του Ουμπέρτο Έκο, δεν υπάρχουν ειδησεις ούτε τις μέρες του Πάσχα, απ’ τη Μεγάλη Παρασκευή μέχρι και τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.Εκτός και αν είναι είδηση σε ποιες εκκλησίες θα παρακολουθήσουν την περιφορά του Επιτάφιου και την τελετή της Ανάστασης οι πολιτικοί αρχηγοί(και οι ενασχολούμενοι με την πολιτικη βεβαια), και ποιες στρατιωτικές μονάδες θα επισκεφτούν για να τσουγκρίσουν τα πασχαλινά αβγά.

ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ΟΥΚ άνευ, πάντως ότι δεν είναι είδηση αν ο Πρωθυπουργός, για παράδειγμα, σπάσει το αβγό ενός φαντάρου.Είδηση είναι αν ένας φαντάρος σπάσει το αβγό του Πρωθυπουργού.Πολλώ δε μαλλον αν το περι ου ο λόγος πρωθυπουργικό αβγό δεν είναι καλά βρασμένο.

ΎΣΤΕΡΑ ΑΠΟ 55 κι όχι από 60 χρόνια η ανάκληση στη μνήμη χθες ενός πρωινού Μεγάλης Παρασκευής στο Νίππος.Να μην αφαιρούμε αλλα και να μην προσθέτουμε χρόνια.

ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ γνωστό οι Μυροφόρες βρήκαν τον τάφο ανοιχτό και άδειο,αλλά καθώς γύριζαν πίσω συνάντησαν τον Κύριο που τον νόμισαν για κηπουρό.Η Μαρία η Μαγδαληνή που δεν μπορουσε να πιστέψει στην Ανάσταση, κι έτυχε να βαστά στην ποδιά της μερικα αβγά,ακούγοντας αυτά που είπε ο νομιζόμενος κηπουρός δεν κρατήθηκε.”¨Αμα τα αβγά που βαστώ στην ποδιά μου γίνουν κόκκινα τότε θα πιστέψω πως αναστηθηκε ο Χριστός!» Δεν πρόλαβε να τελειώσει τον λόγο της και στη στιγμή τα αβγά έγιναν ολοκόκκινα.

‘ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ αβγό τσούγκρισε μ’ ¨ένα ¨άλλο.\ -Πάσχα κυρίου Πασχα!\ ¨Ένα κερί φώτισε με τη φλόγα του τη νύχτα,\ ¨εσκυψε κι άναψε ένα άλλο κερί.\-Πάσχα Κυρίου Πάσχα!\ Η μαγειρίτσα μοσκομύριστη φίλησε την κατσαρόλα.\ Πάσχα Κυρίου Πάσχα!\ Το γιορτινό τραπεζομάντιλο ζεστά αγκάλιασε το ξύλινο τραπέζι.\ -Πάσχα κυρίου Πάσχα!\ Η νύχτα άναψε όλα τα’ αστέρια της να φωτιστεί η πλάση,\ -Πάσχα κυρίου Πάσχα!...» Από το ποίημα της Γαλάτειας Γρηγοριάδου -Σουρέλη “Πάσχα κυρίου Πάσχα!’’

Βαγγέλης Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

τυπώστε αυτό το άρθ