ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Έχω ένα όνειρο την ειρήνη...

Από μια εφημερίδα τοίχου στη γωνία Σοφοκλέους και Σωκράτους (Αθήνα) στην εφημ. “Χριστιανική” (Πέμπτη, 27 Μαΐου 2009) κι από κει στις “εύφημες μνείες”. Για μια έκκληση που την υπογράφει ο μετανάστης Ιμπραγκίμ Χουσεΐν πρόκειται. Μια έκκληση δίχως κανένα υπονοούμενο. Με μια ευχή. Την ειρήνη και τη συμφιλίωση σε όλον τον κόσμο. Διαβάστε ένα απόσπασμά της: “Επειδή ο υιός μου Αρης συμπλήρωσε το τέταρτο έτος της ηλικίας του, ο οποίος γεννήθηκε στις 31-8-2003 επιθυμώ την ώρα και ημέρα που γεννήθηκε ο Αρης να είναι ειρήνη και συμφιλίωση σε όλο τον κόσμο. Όλα τα ζωντανά που έχουν ψυχή να περνάνε καλά και ωραία. Στις φλέβες του Άρη κυλάει εβραϊκό χριστιανικό και μουσουλμανικό αίμα.
Γεννήθηκε στην Ελλάδα, το όνομα του παππού του ήταν Ράιτνερ Μάρκο, ήταν Εβραίος από τη Ρωσία, επιθεωρητής στη Βιομηχανία Πετρελαίου στο Ουζμπεγκιστάν. Η γιαγιά του Άρη ήταν Ελληνίδα από την Κεφαλλονιά, χριστιανή.
Η μητέρα του γεννήθηκε στο Νομαντάν του Ουζμπεγκιστάν, χριστιανή. Ο πατέρας του Άρη είναι από το Κουρδιστάν του Ιράκ. Είναι μουσουλμάνος. Ετσι άρχισε η ζωή μου και μου έδωσαν το δικαίωμα να ζητήσω την ειρήνη, συμφιλίωση και συνύπαρξη για όλον τον κόσμο. Εγώ έχασα τον πατέρα μου σε πόλεμο όταν ήμουν πέντε χρονών, καθώς επίσης και πολλούς συγγενείς και πόσα εκατομμύρια άνθρωποι, χωρίς να φταίνε σε κάτι χάθηκαν στους πολέμους. Και μικρά παιδιά, σαν κι εμένα, έμειναν ορφανά, χωρίς γονείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο είναι χριστιανοί, μουσουλμάνοι και ιουδαίοι. Γι’ αυτό εγώ δοκίμασα την πικρή γεύση του πολέμου. Εχω όνειρο μια μέρα σε όλο τον κόσμο να έρθει ειρήνη και συμφιλίωση και όλοι οι άνθρωποι να συνυπάρχουν ειρηνικά! Να συνεχίζουν τη ζωή τους. Ελπίζω το γράμμα αυτό να φέρει ειρήνη και συμφιλίωση σε όλο τον κόσμο, να συνυπάρχουν ειρηνικά όλες οι φυλές του κόσμου, να αλληλοαγαπιούνται. Ο κόσμος είναι για να υπάρχουν ολα τα δημιουργήματα του Θεού. Θα έρθει μια μέρα που θα φέρει σε όλο τον κόσμο ειρήνη και συμφιλίωση”...

Μια φοινικιά αισιοδοξίας

Το γεγονός ότι δεν είναι γέννημα θρέμμα ακρωτηριανός δε σημαίνει ότι δεν αγαπά το Ακρωτήρι, με την ίδια θέρμη που το αγαπούν, όλοι όσοι είδαν εκεί το πρώτο φως του ήλιου κι ίσως από πολλούς περισσότερο. Το αποδεικνύει χρόνια τώρα, από το 1985 που εκτισε σπίτι στις Κορακιές, κυρίως όμως από το 2004 όταν ανέλαβε την προεδρία του εκεί τοπικού πολιτιστικού και εξωραϊστικού συλλόγου και αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι ολοκληρωτικά στην άνθισή του. Σε μια εποχή γενικευμένης ξεραΐλας η ύπαρξη τέτοιας λογής συλλόγων, όπως αυτός των Κορακιών, που έχει ως πρόεδρό του τον εκ Λασιθίου ορμώμενο απόστρατο αξιωματικό Γιώργο Βασιλάκη είναι μια φοινικιά αισιοδοξίας. Η σκέψη που έκανα ύστερα από μια πλατιά κουβέντα που είχαμε μαζί. Μου είχε προξενήσει μεγάλη εντύπωση πώς υποδέχθηκε μια τάξη παιδιών που ήρθε για να παίξει στο γήπεδο αθλοπαιδιών. Άφησε τα κάγκελα που έβαφε στη μέση, άνοιξε για χάρη τους τη μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων, τα κέρασε το βρισκούμενο, γαζόζες, πορτοκαλάδες και κρύο νερό, κι έγινε κοντολογής δάσκαλός τους, διδάσκοντάς τα χαμογελαστός, διά του παραδείγματος, το εθελούσιο της προσφοράς, όση ώρα αυτά έπαιζαν τένις και ποδόσφαιρο. Ωστόσο εγώ τον άκουγα να μου μιλά σεμνά και ταπεινά για τις δραστηριότητες του Συλλόγου, για τις εκδηλώσεις που διοργανώνει, για το Ημερολόγιο που εκδίδει κάθε χρόνο απ’ το 2006, για την ιστορία και τη γεωγραφία του τόπου, για τις εκκλησίες του, για την πανίδα και τη χλωρίδα του, για τα ριζιμιά χαράκια πάνω στα οποία είναι χαραγμένα τα ονόματα “των υπέρ πίστεως και πατρίδος πεσόντων οπλιτών του στρατοπέδου Ακρωτηρίου κατά τας διαφόρους μάχας”.


Σούδα, ο δήμος μας

Δύσκολο αν όχι απαγορευτικό το εγχείρημα για έναν δήμο, απ’ αυτούς που θ’ αφανίζονταν απ’ τον δημοτικό χάρτη στον ερχομό ενός σαρωτικού δεύτερου “Καποδίστρια”, της έκδοσης ενός περιοδικού ποιότητας κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Όχι για τον δήμο Σούδας πάντως που εδώ και κάμποσα χρόνια το απετόλμησε θέτοντας περιοδικά σε κυκλοφορία την έκδοση “Σούδα, ο δήμος μας”. Μια έκδοση που τεύχος το τεύχος γίνεται καλύτερη καλύπτοντας όλα εκείνα τα οποία πρέπει να μένουν, με έμφαση στα τοπικά ζητήματα.
“Πρέπει να ξεβολευτούμε και να ενώσουμε τις φωνές και τις σκέψεις μας, να μοιραστούμε τις ευθύνες, να προσδιορίσουμε τις δράσεις μας, να θέσουμε στόχους και να παλέψουμε γι’ αυτούς”, γράφει μεταξύ άλλων προλογίζοντας το τελευταίο τεύχος (άνοιξη 2009) η συντονίζουσα την έκδοσή του αντιδήμαρχος Χρυσούλα Χατζηδάκη, απευθυνόμενη στους αναγνώστες του, το κύριο σώμα των οποίων είναι οι κάτοικοι του δήμου Σούδας. Σαν γενικό κάλεσμα συστράτευσης σ’ έναν αγώνα διαρκείας για το καλύτερο ακούγεται...

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(15.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο