ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Η Μνήμη και η Στάχτη (1)

Πιστή στο ραντεβού της με την ιστορία αλλά και με τον εαυτό της η και νομαρχιακή σύμβουλος γιατρός - συγγραφέας Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη κι εφέτος, για 6η συνεχή χρονιά, στην επέτειο της Μάχης της Κρήτης. Στην έκδοση του 6ου τόμου της σειρας “Η Μνήμη και η Στάχτη - Από τη Μάχη της Κρήτης μέχρι την Απελευθέρωση”, μια έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων, αναφερόμαστε. “Η γιατρός, συγγραφέας και Νομαρχιακη Σύμβουλος κ. Πηνελόπη Ντουντουλάκη πραγματοποιεί, για έκτη κατά συνέχεια χρονιά, ένα επίπονο, στο χώρο της βιωματικής αφήγησης, οδοιπορικό για την καταγραφή της προφορικης Ιστορίας μας των χρόνων 1941-45 στην επετειακή έκδοση «Η Μνήμη και η Στάχτη»”, σημειώνει προλογιζοντας τον τόμο ο νομάρχης Χανίων Γρηγόρης Αρχοντάκης. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: “Εκπληρώνει έτσι, με αυτόν τον τρόπο, το χρέος μας να κρατήσουμε ζωντανό το χρώμα και το μύρο που δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή μας, ελπίδα και προοπτική στον τόπο μας”.
Εκ μερους όλων μας είναι, λοιπόν, πιστή στο ραντεβού της με την ιστορία και με τον εαυτό της η Πηνελόπη Ντουντουλάκη. Το ‘χουν οι πνευματικοί άνθρωποι του δικού της διαμετρήματος αυτό. Ν’ αναλαμβάνουν στους ώμους των, ακόμα και σε εποχές κοινωνικής αφασίας, όπως η δική μας, τη συνολική ευθύνη, ανασύροντας τις μνήμες απ’ τη στάχτη της λήθης και διασώζοντάς τες στο διηνεκές.


Η Μνήμη και η Στάχτη (2)
“Το παρόν βιβλίο, έκτο κατά σειρά της επετειακής έκδοσης “Η Μνήμη και η Στάχτη”, μοναδικό σκοπό έχει, όπως και τα προηγούμενα, την καταγραφή της προφορικής ιστορίας του τόπου μας, την αποτύπωση προσώπων και στιγμών που έχουν μείνει στο περιθώριο των σελίδων της κλασσικής ιστορικής καταγραφής αλλά αξίζει να διεκδικήσουν θέση στην καρδιά και στη μνήμη μας”, μας λέει στο δικό της προλογικό σημείωμα η Πηνελόπη Ντουντουλάκη. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: “Αυτές οι μοναδικές στιγμές της ανθρωπιάς και της μεγαλοσύνης αιώνια θα αντιπαρατίθενται στην υστεροβουλία, την ιδιοτέλεια, τον καιροσκοπισμό, σε όλα τα φαινόμενα και τις πρακτικές που φιλοδοξούν να πλαστογραφήσουν τις αξίες του πολιτισμού μας, αιώνια θα ανθίστανται στη φθορά και την οξείδωση που ο χρόνος και η λήθη επιφέρουν”.
Ενα είδος συλλογικής συλλογής διηγημάτων μικροϊστορίας στο πλαίσιο ενός ιστορικού μυθιστορήματος -τοιχογραφιας, που αποκαλύπτει την ανωθρώσκουσα Κρήτη της περιόδου 1941-1945, είναι και ο τόμος αυτός λοιπόν που περιλαμβάνει αφηγήσεις των: Αρχοντάκη Αναστασίας του Ιωάννη, Ατσαλάκη Κωνσταντίνου του Μιχαήλ, Αλιφιεράκη - Βένου Πολύμνιας του Νικολάου, Βολουδάκη Εμμανουήλ του Εμμανουήλ, Δεικτάκη Αθανασίου του Παναγιώτη, Ζαχαριουδάκη Νικολάου του Μιχαήλ, Κελαϊδή Χρύσανθου του Γεωργίου, Λεντάρη Ιωάννη του Κωνσταντίνου, Μανούσακα Νικολάου του Γεωργίου, Μπιτσάκη Δημητρίου του Ιωάννη, Μπούλακα Γεωργίου του Αναστασίου, Νικηφοράκη Εμμανουήλ του Ιωάννη, Ξηράκη Νικολάου του Μιχαήλ, Παπαδάκη Δημητρίου του Βασιλείου, Παπαδουλάκη Ανδρέα του Ιωάννη, Ευγενίας Σειραδάκη - Ξηρουχάκη του Χαραλάμπους (γραπτή αφήγηση), Σειραδάκη Δημητρίου του Κωνσταντίνου και Τσουρή Γεωργίου του Νικολάου. Αξιος ο μισθός της κατ’ όνομα και χάρη πνευματικής δημιουργού, Πηνελόπης Ντουντουλάκη.
Ποιος μισθός, η ικανοποίηση ότι έκανε με χαρά το χρέος όλων μας, δηλαδή, αναλώνοντας μέχρι τελευταίας ικμάδας το τάλαντο που της έδωσε ο Θεός και μέχρι τελευταίου δευτερολέπτου τον χρόνο της.


Λόγος περί ανιδιοτέλειας
Ουδείς, μωρότερος των ιατρών εάν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι. Σωστό! Αν βέβαια μωρία σημαίνει αθωότης, ανιδιοτέλεια, διάθεση για προσφορά, εφαρμογή της παροιμίας κάνε το καλό και ρίξε το στο γιαλό. Ουδείς αθωότερος (πιο ανιδιοτελής) από τους ιατρούς εάν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι, λοιπόν. Εχοντας υπόψη την έκδοση του βιβλίου των Ιωάννη Κ. Λεντάρη και του Γεωργίου Ι. Λεντάρη “Ιατρικός Σύλλογος Χανίων 1924-1974 - Πενήντα χρόνια δράσης και κοινωνικής προσφοράς”, που είχε την καλοσύνη να μου αποστείλει ο ενεργός, και σε άλλους κοινωνικούς στίβους πλην του ιατρικού, ως πολίτης, πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων Δρ Ευτύχιος Λαμπουσάκης, αλλά και των δύο άλλων βιβλίων του πατέρα Λεντάρη και του γιου του, που ασχολούνται με τους Χανιωτες γιατρούς στον Αποκόρωνα και στο Σέλινο, το γράφω αυτό. Να το αναλύσω. Πάντα πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη, ανιδιοτελείς και ανυστερόβουλοι, τω όντι υπηρέτες του λαού και στρατευμένοι λειτουργοί της Υγείας, οι χανιώτες γιατροί, έτσι όπως, παρακολουθώντας την ιστορία των πρώτων πενήντα χρόνων δράσης και κοινωνικής προσφοράς του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων, περιγράφονται από τους συγγραφείς. Αθώοι, δηλαδή, ως υπήρξαν. Αθωότερος, ωστόσο αυτών, κατά μίαν έννοιαν, ο μια ζωή αναλωνόμενος αλλά μηδέποτε δαπανώμενος, Γιάννης Λεντάρης, ως συγγραφέας - διδάσκαλος ή ως διδάσκαλος - συγγραφέας. Και γιατί ανέδειξε την αθωότητα των αλλων, αλλά και γιατί δίδαξε τον τρόπον ανάδειξής της στον γιατρό γιο του...
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(29.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο