ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Ο Αντρέας που εξακολουθεί
να ψηλώνει

«Ο Αντρέας ως μικρό παιδί και μέχρι τα δώδεκα χρόνια του ήταν κοντούλης. Τον πειράζανε οι φίλοι του και του λέγανε: “Κοντός θα μείνεις, καημένε...”. “Δεν πειράζει. Εγώ θα γίνω γιαρός και θα ψηλώσω τοτεσάς, όσο θέλω”, απαντούσε ο Αντρέας. Ψήλωσε πολύ πριν γίνει γιατρός.
Ψήλωσε τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Και όταν έγινε γιατρός ψήλωσε ακόμα περισσότερο και συνέχισε να τραβά μπόι. Ψηλώνει μέρα τη μερα, ακόμα και μετά το φευγιό του. Κι έγινε ουρανός για τη σκέψη και την ψυχή μας, φως ανέσπερο στον δρόμο της μονοσήμαντης και συμβατικής καθημερινότητας. Πανάξια αιώνια η Μνήμη του!»
Ο επίλογος της ομιλίας της και νομαρχιακής συμβούλου γιατρού - λογοτέχνιδος Δρος Πηνελόπης Ντουντουλάκη στην Ημερίδα Μνήμης που έγινε το Σάββατο 11 Ιουλίου στην Κάντανο για τον Αντρέα Αρχοντάκη, που στηρίχτηκε μα και ταυτόχρονα στήριξε στα και τα λόγια της αδερφής του “εκ Καντάνου γιατρού”, Αναστασίας Φιωτάκη. Κρατώ τον ενεστώτα χρόνο. Ο Αντρέας Αρχοντάκης ψηλώνει μέρα με τη μέρα! Ο ίδιος επαναλάμβανε συχνά πυκνά εξάλλου ότι “η ιστορία του καθενός αρχίζει σαν αποθάνει”.


ΙN MEMORIAM

Ο πόνος κομμάτιαζε αλύπητα
χτυπούσε αθέατος στον απρόσωπο χώρο νοσηλείας
σκόρπιζε σαν αέρα λέξεις, σκέψεις
φράσεις μετέωρες
και αποφάσεις πάνω στο κατώφλι
της βεβαιότητας.
Η οδύνη της σιωπής εξέπνεε
αφήνοντας ένα κόκκο αλάτι
στη γωνιά του βλέφαρου
ο πόνος κομμάτιαζε αλύπητα αλλά
ανίσχυρος στα καλά φυλαγμένα
χτυπούσε με τυφλή απόγνωση
και φόβο για άδηλους οιωνούς.
Πίσω απ’ τα τείχη του κάστρου
θα σαλπίζουν πάντα
αρχαίοι ίαμβοι
ο Ρώκριτος θ’ ανταμώνει
την Αρετούσα
ίσκιοι γιγάντων θα ζυγιάζουν
τα τόξα στις πολεμίστρες
λησμονημένοι λιθοξόοι θα λαξεύουν αγκωνάρια του μέλλοντος
κι επαναστάσεις
θα εκτίουν ποινή ερημίας.
Η σκάλα πάντα θα οδηγεί
σ’ ουράνιο δώμα
οι αγαπημένοι ήρωες θα ονειρεύονται
κάτω απ’ τα ξόμπλια της παλιάς πατανίας
και συγγραφείς επερχόμενων εποχών θ’ αναρωτιούνται
για τους τίτλους του τέλους.

Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη
Χανιά, Ιούνιος 2009
(“Αντρέας Αρχοντάκης: Ο Κάστρο, ένας ηττημένος νικητής, έκδοση Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης
Χανίων, σελ. 212)


Ενας αντάρτης του κατεστημένου

Αν ασκούμε την εξουσία όπως θα την ασκούσε, αν την είχε ο Αντρέας Αρχοντάκης, τα πράγματα θα πήγαιναν πολύ καλύτερα. Και βεβαίως προσυπογράφω τα που είπε, μεταξύ των άλλων, στο περίπου τα λόγια του, ο ανιψιός του “εκ Καντάνου Γιατρού”, κατά τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, νομάρχης Χανίων Γρηγόρης Αρχοντάκης. Με την υποσημείωση πάντως, ότι το όλο σύστημα ούτε σηκώνει ανθρώπους όπως τον “Κάστρο”, ούτε οι άνθρωποι σαν τον “Κάστρο” είναι δυνατό να το υπηρετήσουν. Κυρίως με την έννοια ότι η παρατεταμένη παραμονή στην εξουσία πάντα φθείρει και συχνά πυκνά διαφθείρει, αυτό. Και με την επεξήγηση ότι όταν λέμε εξουσία, εννοούμε κάθε μορφή εξουσίας από αυτήν που ασκεί ένας πρόεδρος ενός πολιτιστικού συλλόγου μέχρι αυτήν που ασκεί ένας πρωθυπουργός.
Πάνω απ’ όλα ένας αντάρτης του κατεστημένου κι ένας, παιδαγωγός της αριστερής σκέψης, όπως έγραψε σε πρωτοσέλιδο άρθρο της η εφ. “Σελινιώτικα Νέα” (16-7-09), με τίτλο “Ο Κάστρο της... αντίπερας όχθης”, ο Ανδρέας Αρχοντάκης, λοιπόν. Αυτό θα μας θυμίζει στους αιώνες ο ανδριάντας του, ένα κάστρο μνήμης για τον “Κάστρο”, στα Πλεμνιανά, πρωτίστως.

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(20.07.09)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο