ΣΤΑ ΠΕTΑΧΤA

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Σημερα όλοι οι δρόμοι της επαρχίας Σελίνου θα οδηγούν τους Χανιώτες και όχι μόνο κατ’ αρχήν στην Κάντανο και στη συνέχεια στα Πλεμενιανά, όπου οι εκδηλώσεις μνήμης που οργανώνουν η Νομαρχία Χανίων και ο Δήμος Καντάνου γαι τον “εκ Καντάνου γιατρό”, τον γνωστό και ως “Κάστρο” Ανδρέα Αρχοντάκη.

Ηταν τω όντι και κατά κοινήν ομολογίαν μια συγκλονιστική προσωπικότητα ο Ανδρέας Αρχοντάκης. Αληθινός δημοκράτης, γνήσιος Κρητικός, Ωραίος ως Έλληνας!
“Ολοι όσοι τον εγνώρισαν και εγεύθησαν την ακτινοβολία της προσωπικότητάς του έχουν μύρια και ανεξάντλητα να ιστορήσουν για τις διάφορες πτυχές της” γράφει μεταξύ των άλλων σε επιστολή του (βλ. “Χ.Ν.”, 10.7.09) προς το νομάρχη Χανίων Γρηγόρη Αρχοντάκη και τον δήμαχο Καντάνου Ευτύχη Δασκαλάκη, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης. Ένας απ’ τους πολλούς τυχερούς που τον γνώρισαν κατάβαθα. “Ως ανεκτίμητον ελεύθερον άνθρωπον, ως λαμπρό διανοούμενο, ως ασυμβίβαστο δημοκράτη, ως αδάμαστον αγωνιστή και υπερασπιστήν εμπράκτως, όχι με τα λόγια μόνον, ιδεών που καταυγάζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, ως προικισμένο με ευψυχία απαράμιλλη, ως μαχητή ακατάβλητο στην πρωτοπορία πάντοτε των ευγενέστερων αγώνων.” ΩΣ και όχι ΣΑΝ. Καμία σχέση με τα οποιαδήποτε “δήθεν” ο “Κάστρο”.

Τι θυμΑσαι απ’ τον “Κάστρο”; είχα ρωτήσει πριν απο τρία χρόνια (1 Ιουλίου 2006) τον Γιάννη τον Παπαηλιάκη, πηγαίνοντας με το αυτοκίνητο μαζί με τον Γιάννη Γαρεδάκη απ’ την Κάντανο για το νεκροταφείο των Πλεμενιανών, όπου ο τάφος του Ανδρέα Αρχοντάκη. Θυμάμαι τα πάντα, μου απάντησε κι έβγαλε απ’ την τσέπη του το βιβλιαράκι της άδειας θήρας του “γιατρού απ’ την Κάντανο”.

Μου εΙπε πολλά το δειλινό εκείνο για τον “Κάστρο” ο Γιάννης Παπαηλιάκης. Ενώ ένας σοφός γερω-κότσιφας θυμάμαι, τραγουδούσε σόλο τα λόγια της μιας απ’ τις δυο μισοσβησμένες επιγραφές που ήταν πάνω στον τάφο του: “Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των/ ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες./ Ποτέ από το χρέος μη κινούντες.”

“ΓεννηθΗτω Δημοκρατία” είχα διαβάσει στην άλλη επιγραφή. Ενώ τραγούδαγε δίχως σταματημό τώρα σύμπασα η χορωδία όλων των πετούμενων που κατοικούσαν στη θάλασσα των γειτονικών ελαιώνων. Παραπέμποντάς με στο αετίσιο βλέμμα του “Κάστρο”, στην ασυμβίβαστη ζωή του, στην περηφάνια της Κρητικής κουζουλάδας του...

Μια ΗμερΙδα Μνήμης για τον “Κάστρο” σήμερα στην Κάντανο, λοιπόν! Μα και τ’ αποκαλυπτήρια ενός Κάστρου Μνήμης (του ανδριάντα του) στα Πλεμενιανά για τον “Κάστρο”. Στα 23 χρόνια απ’ τον θάνατό του. Για τους επερχομένους...

Οταν ο Διονύσιος Σολωμός βρισκόταν στην Κέρκυρα παρακάλεσε κάποτε έναν ευγενή φίλο του να προσλάβει ως κηπουρό κάποιον φτωχό αγρότη στο περβόλι του. Ο φίλος του Σολωμού το υποσχέθηκε, αλλά πέρασαν πολλές ημέρες και δεν έκαμε την πρόσληψη. Όταν ξανασυναντήθηκαν ο ποιητής του παραπονέθηκε γι αυτό κι εκείνος δικαιολογούμενος είπε: “Ξέρετε υποσχέθηκα στη μνηστή μου να προσλάβω κάποιον άλλον.” Τότε ο Σολωμός του είπε: “Η μνηστή είναι ένας μεγάλος λόγος αλλά ο δοσμένος λόγος είναι μια μεγάλη μνηστή.”

“...δεν είναι τρόπος πρόσθεσης η ελευθερία/ άχτιστος άνεμος απέραντος κι ασύνορος οξυγονούχος είναι/ άνεμος όνειρο κι άνεμος σάρκα κι άνεμος πατρίδα/ κάθομαι εδώ λοιπόν στο ξάγναντο διάχυτος σκορπιός στέρεος ενωμένος/ και μόνο που προφέρω τ’ όνομά Της, Ελευθερία Ελευθερία Ελευθερία/ εισπνέω κι εκπνέω το Αιώνιο κι ανάμεσα στα τρία μου δάχτυλα κρατάω/ το μέγα γαλανό φτερό του Αρχάγγελου και γράφω τα Επινίκια”.
Από το ποίημα “Αγιασθήτω” του Γιάννη Ρίτσου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(11.07.09)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο