ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΗΝ ημέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας/ Χριστού την θείαν γέννησην να πω στ' αρχοντικό σας./ Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει/ οι ουρανοί αγάλλονται χαίρετ' η κτίσις όλη...

ΧΩΡΙΣ να σας ρωτήσω αν θέλετε να τ' ακούσετε, άρχισα με το "καλημέρα" να σας τα λέω τα κάλαντ(ρ)α της ημέρας. Με όλα τα "ν" τους να κουδουνίζουν στις αιτιατικές. Σε ήχο πλάγιο της πρώιμης παιδικής ηλικίας...

ΜΗΝ ΠΕΙΤΕ το "μας τα 'παν άλλοι" στα παιδιά που θα σας ζητήσουν να σας πουν τα κάλαντ(ρ)α σήμερα, φίλες και φίλοι μου. Μην βαρεθείτε να τ' ακούσετε ξανά και ξανά, όσες φορές κι αν σας τα πούνε. Κάθε "εκτέλεση" είναι μοναδική. Έχει το δικό της χρώμα, το δικό της άκουσμα.

ΕΝ ΤΩ σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων/ ο βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων./ Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το δόξα εν υψίστοις/ δια τούτο άξιον εστίν η των ποιμένων πίστις...

ΕΧΟΥΜΕ και δουλειές, θα μου πείτε. Το ξέρω και το παραξέρω. Όλοι έχουμε δουλειές. Προπάντων σήμερα που τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα, έχουμε δουλειές. Ας τις αφήσουμε στην άκρη για λίγο, ωστόσο, κι ας μην εμποδίσουμε τα παιδιά να προχωρήσουν, εάν το θέλουν, λίγο παρακάτω.

ΓΙΑ ΝΑ ξαναβρούμε τις χαμένες δοτικές του σπηλαίου και της φάτνης. Για να συναντήσουμε τους μάγους με τα δώρα. Για να δούμε ψηλά στον ουρανό να λάμπει το αστέρι, το δικό μας αστέρι. Για να ξαναγίνουμε παιδιά! Για να τ' ακούσουμε να μας λένε "Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα!" Όλες και όλοι έχουμε ανάγκη από ευχές τούτες τις μέρες...

ΑΛΛΑ, τελείως άλλα, έιχα στο νου μου να γράψω για σήμερα, κι άλλα βλέπω ότι γράφω. Ας πάει και το παλιάμπελο! Το όποιο παλιάμπελο. "Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος/ να 'ν' ήμερος να 'ν' άκακος/ λίγο φαί, λίγο κρασί/ Χριστούγεννα κι Ανάσταση", ακούω τον ποιητή, τον Οδυσσέα Ελύτη, να μου λέει στο αυτί...

ΜΕ ΤΗΝ έννοια αυτήν, ακόμα κι αν δεν είχε αποκατασταθεί απ' τον ΟΤΕ η καλωδιακή βλάβη, και παρέμενε νεκρό το τηλέφωνό μου, δεν θα διαμαρτυρόμουνα δια της στήλης. Όχι γιατί είναι συνηθισμένο το βουνό απ' τα χιόνια...

Η ΠΡΩΤΗ Χριστουγεννιάτικη κάρτα που διατέθηκε στο εμπόριο κατασκευάστηκε το 1843. Πρόκειται για ένα έργο του Βρετανού ζωγράφου Τζον Χόρσλεϊ που το έκανε για τον φίλο του τον σερ Χένρι Κόλ. Στο κέντρο απεικονίζει μια οικογένεια γύρω από το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ενώ στις δύο πλευρές της αποτυπώνονται σκηνές όπου προσφέρεται φαγητό και ρουχισμός στους απόρους. Δεν θα μπορούσαν, βέβαια, να λείψουν από την κάρτα οι ευχές κι έτσι με κεφαλαία γράμματα υπάρχει το παραδοσιακό "Χαρούμενα Χριστούγεννα κι ευτυχές το νέο έτος".

“...Καψαλισμένα περιστέρια οι καρδιές μας/ πού να βρούνε φτερούγες ανατάσεων/ για να πετάξουν προς τις κορφές;/ Πώς να ξορκίσουνε τα φαντάσματα του μίσους/ που μόλυναν τ' άσπρα φτερά των αγγέλων/ κι έμειναν κόλαση τη νύχτα της σπαργάνωσής Σου;/ Μ' άστρα πόσβησαν σε σκοτεινές στράτες/ τι αποζητάς Χριστέ μου αυτή την Άγια Νύχτα/ σε τούτη την επίγεια Βαβυλωνία της βακχείας;”
Από το ποίημα "Δεν κουράστηκες Χριστέ μου;" του Γιάννη Ανδρικόπουλου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(hppt://petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο