ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΝΕ και τα Χριστούγεννα και βουρ για την Πρωτοχρονιά. Σήμερα, αύριο και μεθαύριο, τουτέστιν δύο και μία, και το 2009 θα πάει από κει που ήρθαν, μάλλον εκεί που βρίσκονται στιβαγμένα σωρουλάκια σωρουλάκια τα παρελθόντα έτη. Ανά δεκαετίες κατ' αρχήν, ανά αιώνες στη συνέχεια και ανά χιλιετίες, στο βάθος.

ΔΟΘΕΝΤΟΣ ότι είχαμε πασχαλινά Χριστούγεννα και θα έχουμε σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις πασχαλινή Πρωτοχρονιά, θα πρέπει να περιμένουμε χριστουγεννιάτικο Πάσχα! Με βροχές και με καταιγίδες, με κρύα και με χιόνια. Αυτή να 'ναι η έγνοια μας!

ΔΙΝΟΥΝ και παίρνουν οι ευχές για τον καινούργιο χρόνο... Το πρώτο στιχάκι μιας επίκαιρης μαντινάδας. Σε ουδέτερο ύφος. Το ζουμί βρίσκεται στο δεύτερο. Σ' αυτό που ο... πάσα ένας καλείται να προσθέσει. Έχει αρχίσει να προσθέτει ήδη.

Η ΧΑΜΕΝΗ μας αξιοπιστία, το μεγάλο στοίχημα της χώρας τη χρονιά που έρχεται. Ποιoς την έχασε για να την βρει η Ελλάδα! Κι αν την βρει ποιoς θα την πιστέψει ότι την βρήκε; Αχ αυτοί οι άπιστοι Θωμάδες!

ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΓΑ ξίγκι πάνει να βγάλει ο υπουργός των Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου σε κάποιες περιπτώσεις. Τι 'ναι ο κάβουρας τι ΄ναι το ζουμί του, για να το πούμε εναλλακτικά.

ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΩ, δεν πίνω και σκέφτομαι ν' αγοράσω γάιδαρο. Κανένα πρόβλημα δεν έχω με τις νέες αυξήσεις που σχεδιάζει να κάνει το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης. Πλην του άτι δεν υπάρχουν γαϊδάροι για πούλημα...

ΕΓΡΑΦΕΣ και ξανάγραφες για τον ΟΤΕ, θυμάσαι;/ Σού φτιαξε το τηλέφωνο και ήρεμα κοιμάσαι! Σ' ευχαριστώ για τη μαντινάδα που μου έστειλες την παραμονή των Χριστουγέννων, Ηλία Σταματάκη, πλην όμως πρέπει να σου πω ότι δεν κοιμάμαι καθόλου ήρεμα. Ο εφιάλτης μου ένας τεράστιος εκσκαφέας που κινείται σε ακτίνα 500 μέτρων απ' το σπίτι μου!

ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ της Βηθλεέμ εζήτησα μια χάρη:/ Να σταματήσει μια στιγμή στον ουρανό τσ' αυλής σου,/ κάθε αστεραχτίδα του κι έναν καημό να πάρει,/ και να σ' αφήσει τσι χαρές που πεθυμά η ψυχή σου/ στο Νέο Χρόνο που 'ρχεται... Ριζίτικες ευχές, από έναν κατ' όνομα και κατά χάρη ριζίτη με πολύ ουρανό μέσα του, τον και καλό φίλο, διοικητή της

ΑΤΕ Χανίων και ξεχωριστό πνευματικό άνθρωπο Γιάννη Θ. Πολυράκη. Μικρό, πολύ μικρό, ένα τίποτα, το όποιο εκ βαθέων ευχαριστώ μου!

ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ της παραμονής Χριστουγέννων του 1914, οι πυροβολισμοί από τα γερμανικά στρατεύματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, σταμάτησαν και ξαφνικά άρχισαν να ακούονται χριστουγεννιάτικοι ρυθμοί από την πλευρά των Γερμανών. Νωρίς το πρωί οι Γερμανοί βγήκαν από τα χαρακώματά τους προς τα χαρακώματα των συμμάχων φωνάζοντας "Καλά Χριστούγεννα". Στην αρχή οι στρατιώτες των συμμάχων νόμισαν ότι είναι κόλπο των Γερμανών, αλλά σύντομα βγήκαν και αυτοί από τα χαρακώματα κι έκαναν χειραψίες με τους αντιπάλους τους. Η εκεχειρία διήρκεσε λίγες μέρες και οι άντρες αντάλλαξαν μεταξύ τους τσιγάρα και πίτες, τραγούδησαν και στο τέλος έπαιξαν ποδόσφαιρο.

“...Τη σκάλα των αγγέλων/ τη γκρέμισαν τ' αντιεροπορικά./ Το τραγούδι τους/ το βούβαναν οι θρήνοι των μανάδων./ Μπρος απ' το Σπήλαιον/ ένας κομμάντος μ' εφ' όπλου λόγχην/ απαντά στους απληροφόρητους επισκέπτες:/ Ουκ έστιν ώδε!”
Από το ποίημα "Έκτακτος είδησις" του Νίκου Νικολόπουλου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(hppt://petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο