Ευθύβολα και μη...

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Καλημέρα...

Οι κότες, τα πίτουρα, τα άχερα, οι αχυράνθρωποι, οι μεταξωτές κορδέλες και τα φύκια, το κουτόχορτο, τα λαμόγια, οι αδιάντροποι κι οι ξεδιάντροποι, οι αισχροί και οι λασπολόγοι, οι γνωστοί-άγνωστοι...
Με άλλα λόγια... οι άπαντες και τα άπαντα -που τελειωμό δεν έχουνε για να αναφερθούν εδώ- πέρασαν για μια ακόμη φορά μπροστά από τα μάτια μου τούτες τις ημέρες, κάνοντας και πάλι την επίδειξή τους...
...Οπως πάντα έτσι πράττουν, κάθε φορά και ειδικά σε περιόδους κρίσιμες, μεγάλης ανέχειας -οικονομική κρίση το λέμε στις μέρες μας- αλλά και τις φορές που μια καταστροφή -βλέπε Αϊτή- ή έξαρση ενός φαινομένου βίας -πυρπόληση της Συναγωγής στην πόλη μας- συμβαίνουν!
Δεν με παραξενεύει τίποτα πια, το 'χω ξαναγράψει!
Ομως, κάποιες φορές, η πολλή και ολοφάνερη υποκρισία... απλά δεν αντέχεται!
Να μη μπορούμε να σώσουμε τη χώρα μας όντας στα όρια χρεωκοπίας αλλά να είμαστε ικανοί να συνδράμουμε στους πληγέντες της Αϊτής, πάνω στους οποίους έπεσαν ήδη σαν τους κοράκους όλοι για να αρπάξουν ό,τι μπορέσουν...
Δεδομένο ότι θα πάρουν περισσότερα απ' όσα θα δώσουν!
...Κι εμείς, από μακριά μακάριοι μες στην υπνηλία μας να βοηθούμε εκεί, όταν αδυνατούμε να βοηθήσουμε άλλους εδώ στα δικά μας, που μπρος στα μάτια μας όχι μόνο ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας αλλά πεθαίνουν λόγω της ανυπαρξίας... πρόνοιας!
Θυμάμαι το φονικό τσουνάμι του 2004, τα δισ. που στάλθηκαν και... χάθηκαν! Θυμάμαι τις φονικές φωτιές της Πελοποννήσου και τα δισ. που μαζεύτηκαν αλλά... κάπου εξαφανίστηκαν...
Θυμάμαι κι άλλα πολλά, ανούσιο να τα ξαναναφέρω!
Επίσης... θυμάμαι τους μετανάστες που δείρανε αλλά κανένας δεν κινητοποιήθηκε, κανέναν δεν συλλάβανε! Ακόμα, ακόμα δεν θυμάμαι να στάλθηκαν πανταχόθεν ποτέ τόσα πολλά μηνύματα αλληλεγγύης, συμπαράστασης για την πυρπόληση του Στεκιού τους!
Μα μάλλον πως ξεχνώ ότι υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων: εκείνων που χρήζουν της προσοχής, κι εκείνων που τους αφήνουν να παραμένουν στο περιθώριο...
Κάτι τέτοιες ώρες ανάλυσης των καταστάσεων, μακαρίζω τους "πτωχούς τω πνεύματι", αναπολώ την χαμένη αθωότητα των παιδικών μου χρόνων, όλα εκείνα που είχα στο μυαλό μου, στην ψυχή μου, στα όνειρά μου...
Και πάλι, καλημέρα!

τυπώστε αυτό το άρθρο

(Χανιωτικα νέα,27.01.2010)