ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΜΙΑ ενορία, λέει, στο περίπου, ο Ζωρζ Μπερνανός στο περίφημο βιβλίο του “Ημερολόγιο ενός επαρχιακού ιερέως”, είναι ένα μέρος όπου αναπόφευκτα συγκεντρώνεται πολλή βρομιά. Μια ενορία είναι και η χώρα μας, σκέφτομαι, έχοντας το μολύβι ανά χείρας κι ενώπιόν μου τις δύο λευκές κόλλες που θα πρέπει οπωσδήποτε να γεμίσω.

ΕΝΑΣ ηλικιωμένος παπάς, μας λέει ο Μπερνανός, στο περί ου ο λόγος βιβλίο, προσπαθεί να πείσει ένα νεότερο, ότι και ένας άγιος ακόμα δεν θα κατάφερνε να μετατρέψει μια ενορία σε μια τέλεια ομάδα ανδρών και γυναικών. Και για να χρωματίσει το σημείο αυτό, βάζει την ιστορία της Βελγίδας, που είναι νεωκόρος σε μια εκκλησία και απαιτεί να τη βλέπει ν' αστράφτει από καθαριότητα...

ΚΑΛΑ το καταλάβατε! Η νεωκόρος δεν τα καταφέρνει. Κι ας έπλενε και ας σφουγγάριζε ακούραστα. Στο τέλος οι ξύλινες κολόνες άρχισαν να πιάνουν βρύα και την Κυριακή η εκκλησία ήταν πιο βρόμικη από κάθε άλλη μέρα. Αυτό μέχρι που η καλή γυναίκα, κάποια γιορτινή μέρα πέθανε...

ΚΑΝΕΙΣ, όσες ικανότητες κι αν έχει, όσο και να το θέλει, δεν μπορεί να πετύχει μόνος του το θαύμα. Βουνό το δίκιο του ηλικιωμένου παπά. Και ο νοών νοείτω.

ΧΟΡΤΑΣΕ η ψείρα και βγήκε στο γελέκο. Καλή η παροιμία, σαν παροιμία, αλλά για άλλες περιπτώσεις, κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης. Όχι και ψείρες που χόρτασαν οι επιχειρηματίες. Ε, όχι και ψείρες!

ΚΑΛΠΑΖΕΙ, λέει, η ανεργία! Τι καλπάζει; Με αφηνιασμένο άλογο μοιάζει μήνα Μάϊο.
ΜΠΟΡΕΙ και να είναι άδικο να λέμε ότι οι ποντικοί έφαγαν το τυρί, ενώ ξέρουμε ότι το έφαγε ένας συγκεκριμένος ποντικός. Πάντως σ' όλους τους ποντικούς αρέσει το τυρί.

ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ εκμάθησης κοπανελιού απ' τον δραστήριο (τι δραστήριο, υπερδραστήριο) Σύλλογο Παραδοσιακής και Λαϊκής Τέχνης “Χρυσοπηγή”, λέμε ναι! Έτσι μου 'ρχεται να πάω να μάθω κοπανέλι για να μη μου κορδώνεται ένας φίλος μου απ' το Γαβαλοχώρι. Εξάλλου μάθε τέχνη (κι ας θεωρείται γυναικεία) κι άστηνε, κι ανέ πεινάσεις πιάστηνε!

ΜΙΑ πρώτη παρουσίαση του μνημειώδους έργου του και εκλεκτού συνεργάτη τη εφημερίδας μας, δασκάλου - λαογράφου Σταμάτη Α. Αποστολάκη “Ριζίτικα, τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης” απόψε (8.30 μ.μ.) στο βιβλιοπωλείο “Επιλογές”. Η επίσημη παρουσίαση, ...εν χορδαίς και οργάνοις, από τους τοπικούς φορείς (Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, Δήμος Χανίων, ΙΛΑΕΚ κ.τ.λ.) ακριβώς σ' έναν μήνα, 14 Ιουνίου, στον “Χρυσόστομο”. Μ' άλλα λόγια. Πριν απ' τον... γάμο ο πρόγαμος! Και στον αντίγαμο ή μάλλον στους αντίγαμους με το καλό!


ΟΤΑΝ ένας πολίτης της Σερίφου είπε στον Θεμιστοκλή πως η δόξα που είχε αποκτήσει δεν οφειλόταν στον ίδιο αλλά στην Αθήνα, αυτός του απάντησε: “Αλήθεια λες. Μόνο που ούτε εγώ θα γινόμουν ένδοξος, αν ήμουν Σερίφιος, ούτε όμως εσύ αν ήσουν Αθηναίος.”

... “Το ξύλινο ψυγείο του πάγου είχε και αυτό κυριευθεί/ από τα έντομα και τα ερπετά/ και στο παλιό του τ' αυτοκινητάκι/ δυο γάτοι απτο σπίτι των γειτόνων,/ απόγονοι ίσως των δικών του τετράποδων, το επισκέπτονται αριά και που./ Έφυγε γρήγορα σαν να τον κυνηγούσαν· δεν τον γνωρίσανε/ τον πήρανε για κλέφτη ή για τρελό· ποιός να τον ξέρει και τι θ' άλλαζε;/ Βγήκε στον δρόμο και δεν έλεγχε, δεν έβλεπε, δεν κάτεχε./ Βγήκε και χάθηκε στα κύματα παραμιλώντας”.
Από το ποίημα “Η επιστροφή” του Δημήτρη Ι. Καραμβάλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα Νέα(14.05.10)