ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ πριν από 69 χρόνια. Καίγονταν πολιτείες και χωριά. Κι η θάλασσα καιγόταν. Ράγιζε η μέρα και θρυμματιζόταν πάνω στο γόνατο της θλίψης, της μοναξιάς και της αδουλοσύνης. Η Κρήτη έδινε τον υπέρ πάντων αγώνα. Τη δική της τη μοναδική μάχη της Κρήτης! Με θεατή ολόκληρη την Ευρώπη.

ΑΣ ΜΗΝ ξεχνιόμαστε. Άλλες εποχές, άλλες απαιτήσεις άλλου είδους μάχες τότε. Σήμερα οι εισβολείς υφέρπουν στις φλέβες του έθνους.

ΓΙ' ΑΛΛΗ μια φορά διαδήλωσαν απ' άκρου σ' άκρο στην χώρα οι Έλληνες εργαζόμενοι, χθες. Γι' άλλη μια φορά βροντοφώναξαν το δίκιο τους στους δρόμους και στις πλατείες. Μαζικά και ειρηνικά. Κανείς μα κανείς δεν τους δίνει άδικο. Κι όμως. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω το δίκιο τους.

ΠΑΛΙ στους δρόμους οι Ρωμιοί τα δίκια τους γυρεύουν/ δεν τρώνε τόσο εύκολα ό,τι τους μαγειρεύουν. Η μαντινάδα επί του θέματος. Φυσικά από τον μαντιναδολόγο της στήλης τον Ηλία τον Σταματάκη.

ΤΟ ΚΑΘΕ κόμμα και το πόρισμά του για την υπόθεση Βατοπε(αι)δίου. Τι έκανες, Γιάννη; Τι έκανα πάντα! Πάλι καλά. Θα μπορούσε να βγάλει και κάθε βουλευτής το πόρισμά του.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ο ερχόμενος εν ονόματι… Πεκίνου. Για τον πρόεδρο της Cosco, Κάπτεν Γουέιν Τζιάφου, ο λόγος. Μετά βαΐων και κλάδων τον υποδεχτήκαμε. Μόνο το κόκκινο χαλί δεν του στρώσαμε.

ΚΑΜΙΑ εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν έχει όχι απλούς συμμάχους αλλά διαπρύσιους κήρυκές της τους εκπαιδευτικούς. Αμετακίνητα κάθετος και κάθετα αμετακίνητος επί του προκειμένου ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Υπόψη της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.

“Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ αγαπάει τη ζωή, φοβάται το θάνατο, αγαπάει την πατρίδα και συνάμα είναι παθολογικά ατομικιστής, κολακεύει σαν βυζαντινός τον ανώτερο, τυραννεί σαν αγάς τον κατώτερο και ταυτόχρονα μπορεί να σκοτωθεί για το φιλότιμο". Νίκος Καζαντζάκης "Ταξιδεύοντας", Αθήνα 1961.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ, Κωστή, Κώστα, Κωσταντή, Κωστάκη, Κωσταρέ, Ντίνο, χρόνια σας πολλά. Ελένη, Έλενα, Λένα, Λενιώ, Λίλη, Κωνσταντίνα, Ντίνα, επίσης χρόνια σας πολλά. Στους εφτά και στις εφτά, εφτά επί εφτά τραγούδια θε να πω!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Μαυρομάτη (Νότη Ρόμα), Αθήνα: "Ο «Μικρός συγγραφέας» (το βιβλίο σου δηλαδή) έγινε πιο φωτεινός και αισιόδοξος, ιδιαίτερα μαθαίνοντας την ανταπόκριση που έχει απ' όσους γνωρίζουν πολύ καλά τα παιδιά και το βιβλίο", μου γράφεις αναφερόμενος στα που έγραψα τις προάλλες στη στήλη. Είναι αφ' εαυτού φωτεινό και αισιόδοξο το μονοπάτι που ανοίγει το βιβλίο σου στα παιδιά, Παναγιώτη! Καλή συνέχεια!

ΟΤΑΝ ο Ναπολέων απέδρασε το 1815 από τον τόπο της εξορίας του (το νησί Έλβα) και σαν σίφουνας διέσχιζε με τους φανατικούς οπαδούς του τη Γαλλία οι τίτλοι των εφημερίδων στο Παρίσι δημοσίευαν την είδηση με τους παρακάτω στη σειρά τίτλους: "Το κορσικανικό τέρας απεβιβάσθη στον κόλπο του Ζουάν". "Ο καννίβαλος βαδίζει κατά της Γκρας". "Ο σφετεριστής εισήλθε στη Γρενόβλη". "Ο Βοναπάρτης εισήλθε στη Λυών". "Ο Ναπολέων βαδίζει προς το Φοντεναμπλώ". "Η αυτού αυτοκρατορική μεγαλειότης αναμένεται αύριο εις το ανάκτορο των Παρισίων".

“Καίγονται πολιτείες και χωριά/ κι η θάλασσα./ Ραγίζει η μέρα και θρυμματίζεται/ πάνω στο γόνατο/ της θλίψης, της μοναξιάς και της αδουλοσύνης/ σύμμαχος/ σκόνη πυκνή τινάζεται στο ύψος/ να κρύψει τ' αποτρόπαιο έγκλημα/ το χάρο/ που τραβά γενιές, σειρές, σειρές/ την παλικαροσύνη”...
Από την ποιητική συλλογή του Γρηγόρη Γεωργουδάκη “Μέταλλο και Νερό” (Χανιά, 1978)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com