ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Στα χρόνια του Βενιζέλου

Υστερα από την έκδοση του εκπαιδευτικού φακέλου “Ελευθέριος Βενιζέλος - Στα βήματά του...” για την Στ’ τάξη του Δημοτικού, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, προχώρησε σε μια ακόμα έκδοση, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο της προώθησης των εκπαιδευτικών του στόχων. Για το βιβλίο “Στα χρόνια του Βενιζέλου: Εσωτερική και εξωτερική πολιτική - οικονομία - εκπαίδευση - πολιτισμός”, που μόλις κυκλοφορήθηκε και που απευθύνεται στους μαθητές της Γ’ Γυμνασίου, ο λόγος. Για έναν συλλογικό τόμο (διακεκριμένοι ιστορικοί ερευνητές οι συγγραφείς του) - βοήθημα για τον καθηγητή κατά τη διδασκαλία της αντίστοιχης ύλης αλλά και για τον μαθητή, που σκοπεύει να δώσει περισσότερες και βαθύτερες γνώσεις για τις πολιτικές, τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις, την καλλιτεχνική και πνευματική δημιουργία της περιόδου από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περίοδο που σφράγισε με την παρουσία του και τις επιλογές του ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πρόκειται. Για ένα σχολικό εγχειρίδιο, δηλαδή, που έτσι όπως είναι ιστορικά γραμμένο και παιδαγωγικά διαρθρωμένο, πέραν όλων των άλλων παρέχει στον μαθητή, όπως επισημαίνει ο ιθύνων νους και αυτής της προσπάθειας, γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης, στη συνοδευτική του επιστολή, το κίνητρο να διερευνήσει, να αξιολογήσει και να ερμηνεύσει το παρελθόν.” Για μια έκδοση που “αποτελεί ουσιαστική συμβολή στην αυτογνωσία του κάθε Έλληνα και σημαντικό βοήθημα στη μαθησιακή διαδικασία”, όπως αναφέρει, κλείνοντας τον χαιρετισμό της η υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Άννα Διαμαντοπούλου.

Αρχοντοεπαρχία μου!

Αρχοντοεπαρχία μου και Αποκόρωνά μου/ στη σκέψη μου ’σαι ζωγραφιά και ήλιος στην καρδιά μου! Μια ποταμίδα, κατά Μπούτακα μεριά, μου φάνηκε ότι τραγουδούσε και κινούσε με το τραγούδι της τον παλιό νερόμυλο. Για να στείλει το δικό της μήνυμα, λέει, σ’ όλη την επαρχία που βαστά απ’ του Θε τον κήπο μέχρι τη Δραπανοκεφάλα κι απ’ την αρχαία Απτέρα μέχρι τα Κουρνοπατήματα. Ο γνωστός καλός Αποκορωνιώτης λυράρης, παρών και σε χαρές και σε λύπες των “Χανιώτικων νέων” Ανδρέας Λιλικάκη, ωστόσο, ήταν. Μαζί με το τελευταίο φύλλο (365, Μάιος 2010) της “Φωνής του Αποκορώνου” του “Μηνιαίου Δημοσιογραφικού Οργάνου Πνευματικής Επικοινωνίας των Απανταχού Αποκορωνιωτών”, όπως θέλει την εφημερίδα του να είναι ο Γιώργης ο Χαβρές απ’ το Παϊδοχώρι, εδώ και 32 χρόνια, είχα λάβει, τις προάλλες και το αφιερωμένο στην όμορφη επαρχία μας σιντί του, με τίτλο “Αρχοντοεπαρχία μου”, κι είπα να το ακούσω αμέσως. Αφού κι εμένα, όπως συμβαίνει και με όλους τους όπου γης Αποκορωνιώτες: “Πάντα στον Αποκόρωνα η σκέψη μου κοιμάται και το πρωί χαρούμενες στιγμές μ’ αναστοράται!” Το άκουσα ξανά και ξανά. Πάντα η ίδια ακουστική αίσθηση. Το κελάηδημα μιας ποταμίδας που βάλθηκε να κινήσει τον παλιό νερόμυλο της ανθρωπιάς και της λεβεντιάς. Να ’σαι καλά, Ανδρέα! Κι εσύ και οι συνεργάτες σου, μουσικοί και στιχουργοί, που τω όντι προσπάθησαν για το καλύτερο αποτέλεσμα! Και (για τους... μυημένους αυτό) καλή αντάμωση στου Μπαμπαλή το Χάνι!

Kαι λογοτέχνης!

Υστερα από τη συγγραφή δύο σχολικών εγχειριδίων, πέντε επιστημονικών - παιδαγωγικών και δώδεκα ιστορικών βιβλίων του, ο γνωστός, ιδιαίτερα στους παλιούς δασκάλους του Νομού μας (υπηρέτησε τη δεκαετία του 1980 ως σχολικός σύμβουλος) μα και στους αναγνώστες της εφημερίδας μας από συνεργασίες του, συγγραφέας ιστορικός ερευνητής Γιάννης Γ. Χρηστάκης το... γύρισε στη λογοτεχνία. Γράφει εξομολογητικά ο ίδιος στα “προλεγόμενα” της νουβέλας του “Στα φτερά του ονείρου”, που είχε την καλοσύνη να μου στείλει με το που κυκλοφορήθηκε σε βιβλίο, τις προάλλες: “Καλός φίλος, δικηγόρος της πόλης (σ.σ.: του Ηρακλείου) με ρώτησε κάποτε, γιατί δεν καταπιάνομαι με τη λογοτεχνική συγγραφή! Του απάντησα, ότι, ως πρώτο μου καθήκον, θεωρώ τη συμβολή μου στην ιστοριογνωσία του τόπου μου. Πιστεύοντας, όμως, ότι έχω εκπληρώσει ήδη την υποχρέωσή μου αυτή, προχωρώ σήμερο στον δρόμο που μου υπέδειξε εκείνος, στην παρουσίαση δηλαδή του έργου αυτού”. Η πρώτη του σύνθεση έγινε, λέει, πολύ παλιά, στα μέσα της δεκαετίας του 1970. “Τώρα, απλώς συμπληρώθηκε, ταξινομήθηκε και μορφοποιήθηκε το αρχικό υλικό, χωρίς ο κεντρικός πυρήνας του «μύθου» να αλλοιωθεί ή να απομακρυνθεί από τα βασικά του δεδομένα”, επισημαίνει. Ούτως ή άλλως, πάντως, ο στόχος της συγγραφής του εν λόγω έργου, η υπόθεση του οποίου εκτυλίσσεται κάπου στις υπώρειες του Ψηλορείτη, σε μια μικρή χωριάτικη αρχαϊκή κοινωνία, στις δεκαετίες του 1960 και 1970, δεν απέχει πολύ από εκείνο της προηγούμενης συγγραφικής του δραστηριότητας.
Η νουβέλα “Στα φτερά του ονείρου” η οποία διαβάζεται στην κυριολεξία απνευστί, κατά δήλωση και του συγγραφέα της “στην κοινωνική αυτοσυνειδησία, την ψυχική ανάταση και την ηθική ανύψωση του συνανθρώπου μας, σκοπό τον οποίο υπηρετεί και η Ιστορία”, στοχεύει.
Και σε άλλα λογοτεχνικού περιεχομένου βιβλία, φίλε Γιάννη!