Eυθύβολα και μη...

Ο άνθρωπος που μετρά αντίστροφα τον χρόνο

Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

“Ο καθένας φτιάχνει τον δικό του κόσμο και ζει μέσα του”. Αυτό, βέβαια, δεν προϋποθέτει την “ευτυχία”, που για πολλούς από εμάς είναι ένα από τα ζητούμενα αυτής της ζήσης! Για κάποιους άλλους, είναι αρκετές μόνον κάποιες ελάχιστες στιγμές ευτυχίας, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που επιζητούν πολύ λιγότερα από μια ευτυχισμένη στιγμή...
...Το ζητούμενο κι η βαθειά επιθυμία του Νίκου, ενός από τους πολλούς άστεγους τούτης της πόλης, είναι “να έρθει επιτέλους η συντέλεια του κόσμου”! Περιμένει πώς και πώς το 2012 γιατί τότε, κάπου άκουσε να συζητιέται, ότι θα ’ναι το “σημείο 0” για τη ζωή πάνω στη γη! Εμαθε πως θα καταστραφεί ο κόσμος μετά από έναν μεγάλο σεισμό και ο Θεός -στον οποίο πολύ πιστεύει- ως ο απόλυτος κριτής θα κρίνει τις ψυχές όλων των ανθρώπων! Ανάμεσά τους κι εκείνοι που καθημερινά συναντά στον δρόμο αλλά δεν νοιάζονται, γιατί πλέον “κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον άλλο”, όπως λέει!
...Από την ημέρα που πρωτάκουσε για τη “συντέλεια”, γεννήθηκε μέσα του μια ελπίδα πως το 2012 θα τελέψουν επιτέλους και τα δικά του βάσανα, που στιγμή τη στιγμή κατατρώγουν το λιπόσαρκο κορμί του!
Περιμένει, λοιπόν, εκείνη τη μέρα που οι κακοί θα τιμωρηθούν και οι καλοί θα πάνε στον Παράδεισο, παρόλο που εκείνος δεν ξέρει σε ποιους θα συγκαταλεχθεί! Είναι όμως σχεδόν σίγουρος ότι ακόμα και η κόλαση... μάλλον θα είναι καλύτερη από τη ζωή που κάνει εδώ στη γη! Ιδίως τώρα το καλοκαίρι η ζέστη δεν αντέχεται, τα βράδια δεν κοιμάται καλά, δεν τον αφήνουν τα κουνούπια που τον έχουν καταφάει, νερό για να κάνει ένα μπάνιο πού...!
Αφόρητος ο καύσωνας του καλοκαιριού, όπως αφόρητο ήταν το κρύο του χειμώνα! Χειρότερη όμως κι από τα δύο αυτά είναι η αδιαφορία των ανθρώπων!
Γι’ αυτό δεν τον νοιάζει ακόμη κι αν πάει στην κόλαση στην επόμενη ζωή που πιστεύει πως υπάρχει!
Οπως πιστεύει -το ίδιο δυνατά- στην εσχατολογική αυτή θεωρία για το τέλος του κόσμου το 2012.
Αυτή είναι εντέλει η “απαντοχή” του!
Γι’ αυτό κάνει υπομονή και μετρά αντίστροφα τον χρόνο, όπως οι φαντάροι τη μέρα που θα απολυθούν από τον στρατό...