στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ τι θα διαβάσετε! Για να δούμε τι από όλα τα χίλια μύρια πράματα που σαν τους μπουμπούρους στα λυγολούλουδα σβουρίζουν στον νου μου, θα γράψει το μολύβι μου και θα διαβάσετε εσείς! Για να δούμε τι θα δούμε και πώς θα το δούμε!

ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΕΙΣ, για παράδειγμα, ότι ένας καλόγερος προσεύχεται καπνίζοντας και άλλο να πεις ότι ένας καλόγερος καπνίζει προσευχόμενος. Νομίζω!

ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση ο καθένας στον κόσμο του δείχνουν να είναι μερικοί βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Ο καθένας στο... όργανό του. Αλλος παίζει βιολί, ενώ έπρεπε να παίζει μαντολίνο κι άλλος παίζει μαντολίνο, ενώ έπρεπε να παίζει βιολί. Αλλος χτυπά με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη. Αλλος θέλει να δείρει τον γάϊδαρο και χτυπά το σωμάρι κι άλλος κοιτάζει να δέσει τον γάιδαρό του. Αλλος το παίζει βιολιστής στη στέγη κι άλλος χρησιμοποιεί τη στέγη για βιολί...

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, θα μου πείτε, αυτά και πολλά άλλα και στις καλύτερες κυβερνήσεις. Καμιά αντίρρηση. Υποτίθεται, ωστόσο, ότι ειδικά σήμερα που η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο δεν έπρεπε να συμβαίνουν.

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, τέλος πάντων, πάντα θα είναι των αγίων πάντων. Οπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει. Ολα μπορούν να τα δουν τα μάτια μας, να τ’ ακούσουν τ’ αυτιά μας, να τα πιάσουν τα χέρια μας, να τα μυρίσει η μύτη μας και να τα γευτεί η γλώσσα μας. Καθ’ ότι τα πάντα όλα μπορούν να συμβούν.

Ο ΝΙΚΟΣ Κωνσταντόπουλος, ναι ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, ανέλαβε, λέει, την προεδρία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Ακόμα και αυτό, που κι αν ήταν απ’ τα ... άγραφα, συνέβη. Είδατε ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν;

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ των όπλων η στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ, σήμερα, που ψηφίζεται (;) το Ασφαλιστικό. Και στον Σεπτέμβρη με το καλό!

ΛΕΓΕΤΑΙ Β.Ο.Α.Κ. (Βοηθάτε Οσιοι Αγιοι Και λοιπά αγγελικά όντα). Ρίχνοντας σποράκια θα βρεις τον κόμβο της Σούδας, γιατί από την πινακίδα... αλίμονο! Ιχνος ντροπής από τους ιθύνοντες των Εθνικών Οδών. Τέτοια απαξίωση στους πολίτες ντόπιους και επισκέπτες! Ο... Καλλικράτης μας μάρανε.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δικό μου το παραπάνω “πεταχτό”. Η και καλή μου φίλη καθηγήτρια Πληροφορικής Ειρήνη Καλαϊτζάκη το έγραψε προχθές, συνοδεύοντάς το με σχετική φωτογραφία στη σελίδα της στο facebook. Δεν πειράζει που το έβαλα σαν “πεταχτό” Ειρήνη, ε;

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ/ του Παβλή/ του Σουβλή/ το πουλί/ διαλαλεί/ Είν’ Βουλή/ πιο καλή/ η αυλή/ του Παβλή/ κει θαλλεί/ η πολλή/ και καλή/ η βολή./ Και πολλοί/ κουζουλοί/ και χωλοί/ και τυφλοί/ και κουλοί/ και σαχλοί/ και φελοί/ και καλοί/ τρων πολύ... Η... καθιερωμένη θερινή μάζωξη των πνευματικών δημιουργών του τόπου μας στην αυλή του γνωστού και μη εξαιρετέου εξαίρετου σατιρικού ποιητή Παβλή Πολυχρονάκη. Κατά τον ίδιο. Μην μου πείτε πώς δεν σας άρεσε!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ έστειλε κάποιος σ’ έναν άσπονδο φίλο του ένα καλάθι γεμάτο κέρατα για δώρο. Ο παραλήπτης πέταξε τα κέρατα, γέμισε το καλάθι με άνθη και τα έστειλε πίσω, μ’ ένα σημείωμα που έγραφε: “Ο,τι έχει ο καθένας δίνει”.

“Ασυγχώρητη απροσεξία/ να μου στείλεις επί χάρτου εφημερίδας/ ολοσέλιδη τη φωτογραφία σου/ με αναμμένο το τσιγάρο της./ Αν έπιανε φωτιά η παραλαβή;/ Ποια πυροσβεστική/ ψυχραιμία εις μάτην θα καλούσα/ σε ποιο διανυκτερεύον έγκαυμα/ θα έτρεχα ανήμπορο εγώ χαρτί καμένο/ σε ποιαν εξαντλημένη θεραπεία/ σε ποιαν αποζημίωση μετά./ Ασφάλεια ανωθρώσκοντος καπνού/ δεν έχω κάνει”...
Το ποίημα “Εύφλεκτη η απόσταση” της Κικής Δημουλά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)