Eυθύβολα και μη...

.
Κράτος βυσμάτων

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Θυμάμαι κάτι παιδιά που πρώτη φορά έφευγαν από τα σπίτια τους στα 17 - 18 τους να πάνε να υπηρετήσουν τη θητεία τους στην παραμεθόριο του Ανατολικού Αιγαίου. Μετρούσαν τις μέρες, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι φαντάροι, να ’ρθει και ’κείνων η σειρά να πάρουν την άδεια να γυρίσουν για κάποιες ημέρες πίσω στα χωριά τους να δούν “τσοι φίλους τωνε”,
“να κάνουνε παρέες”, να δούνε τη μάνα και τον πατέρα τους, τα αδέρφια και τις αδερφές τους...
Το τάγμα υπολειτουργούσε ελλείψει προσωπικού και οι δουλειές του στρατοπέδου έβγαιναν με πολλή πίεση πάνω σ’ εκείνους που απέμεναν να τρέχουν άλλοτε στη σκοπιά, άλλοτε στις υπηρεσίες ή όπου αλλού!
Καθημερινό τρέξιμο και άγχος και παρεξηγήσεις για πράγματα ανούσια! Ανούσια για εκείνους που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα· τα 10 λεπτά καθυστέρησης ενός από τη δίωρη έξοδό του, στερούσαν 10 λεπτά από την έξοδο του επόμενου που περίμενε στην πύλη του στρατοπέδου πώς και πώς την επιστροφή του πρώτου...
Βιβλίο ολόκληρο μπορεί να γραφτεί που ’χει να κάνει με τις συζητήσεις επί συζητήσεων που γίνονταν τότε για τα... βύσματα και όλες εκείνες τις διασυνδέσεις αυτών που συντελούσαν για να έχουν οι “ευνοημένοι” μια θητεία α-θητεία!
Ιστορίες που σ’ έκαναν να συνειδητοποιήσεις και πάλι την αδικία εις βάρος εκείνων που δεν είχαν κάποιον μπάρμπα στην Κορώνη...
...Η αλήθεια είναι ακόμη πιο πικρή κι έτσι πρέπει να ειπωθεί... ωμά!
Κι η αλήθεια είναι ότι ως λαός μάθαμε να λειτουργούμε με τη “λογική”(!) του μπάρμπα στην Κορώνη και αυτό πλέον μάς οδηγεί σε κάθε μας πράξη!
Κι ακόμη έχουμε μάθει ότι σε αυτό το κράτος η αξιοκρατία εξέλιπε...
Ο υιός Ζαγορίτης τελικά ίσως να μην έκανε κάτι το οποίο δεν του έδωσαν το δικαίωμα να πράξει!
Γι’ αυτό και δεν φταίει πολύ περισσότερο απ’ το... “βύσμα” του που από αυτήν τη μικρή ηλικία τον έχει μπολιάσει με τη νοοτροπία ότι “τα πάντα μπορείς να κάνεις, αφού σου δίνουμε εμείς αυτήν την ευκαιρία, εμείς που έχουμε τη δύναμη και τον τρόπο...”.