στα πεταχτα

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kakatsakis@sch,gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΝΑ ΑΝΑΜΑΖΩΝΕΙΣ τα του πανηγυριού και να ’χεις να γράψεις και τη στήλη. Τ’ Αγίου Εύπλου, βλέπετε, χθες 11 Αυγούστου!

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ότι ο Αγιος Εύπλος, το εικονοστάσι του οποίου έφτιαξα εδώ και 5 χρόνια στην αυλή του σπιτιού μου και το γιορτάζω το βράδυ της παραμονής Tης xάρης του, είναι άγνωστος ακόμα και στους περισσότερους θρησκευόμενους. Ούτε οι παπάδες δεν τον κατένε, μου λένε μερικοί-μερικοί, όνομα και μη χωριό, για να με πειράξουν.

ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΗ της Σικελίας, όπου και ήταν διάκονος της τοπικής Eκκλησίας, έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. ο Αγιος Εύπλος. Ηταν θερμός κήρυκας του Ευαγγελίοιυ και όπως λέει το συναξάρι του βρήκε μαρτυρικό θάνατο μην αρνούμενος τον Χριστό. Εγώ, πάντως, τον γνώρισα στη Σαμοθράκη.

ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ που γεννήθηκε η Ευδοκία, στη Χώρα της Σαμοθράκης, είναι το εκκλησάκι του. Εκεί τον βρήκα να με περιμένει στο σίσιλο μιας μέρας, το καλοκαίρι του 1986. Μου άρεσε το όνομα του. Εύπλος, Εύπλοος, Εύπλους, εύ-πλους!

ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ μου άρεσε το Αϊ - Ενόπλος, το όνομα που του έχουν δώσει οι Σαμοθρακίτες, οι οποίοι λένε γι’ αυτόν ότι είναι βοηθός του Αϊ-Νικόλα. Τότε πήρα την απόφαση να του φτιάξω, όταν αξιωνόμουν, ένα εικονοστάσι και να του κάνω πανηγύρι. Το αξιώθηκα ακριβώς 20 χρόνια αργότερα.

ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑ το πανηγύρι του Αγίου μου ή να μη γράψω; Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν κράτησε το δίλημμα. Τη λύση την έδωσε το... μολύβι.

ΓΕΜΑΤΟ ΑΠΟ εικόνες και ήχους χρώματα και αρώματα του πανηγυριού του Αγίου Εύπλου το μυαλό μου σήμερα. Σελίδες επί σελίδων θα μπορούσα να γεμίσω περιγράφοντάς τα. Μένω στα προηγούμενα “πεταχτά”, ωστόσο. Κι ας διαμαρτύρεται... το μολύβι μου. Μέχρις ενός σημείου το αφήνω να με... παρασέρνει.

ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ Ο τόπος απ’ το καλοκαίρι έξω απ’ το παράθυρό μου. Τα τζιτζίκια επιμένουν να ψάλουν στο δικό τους ήχο, τον Παρακλητικό Κανόνα. Δύο χελιδόνια σπαθίζουν το διάφανο της μέρας και χάνονται απ’ το κάδρο. Η ματιά μου αρμενίζει στον διπλανό ελαιώνα. Ο θείος Αύγουστος μήνας συνεχίζει νωχελικά την προδιαγεγραμμένη πορεία του.

ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ δεν υπάρχουν ειδήσεις... Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις... Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις... Και χίλιες φορές να γράψω τη φράση αυτή του Ουμπέρτο Εκο, θα κρατήσω τις επιφυλάξεις μου, τις αποστάσεις μου. Ακούς εκεί δεν έχει ειδήσεις ο Αύγουστος!

ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ της Περσίας συνήθιζαν να βάζουν κάτω από το προσκέφαλό τους μερικές χιλιάδες χρυσά τάλαντα για να εξασφαλίζουν ατάραχο ύπνο. Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, εκτός από τη νυχτερινή στρατιωτική φρουρά, χρησιμοποιούσε και άγρια θηρία για να φρουρούν την είσοδο του κοιτώνα του. Ο στρατηγός Αρτέμων συνήθιζε να κρεμά τη νύχτα πάνω απ’ την κεφαλή του την ασπίδα του.

“Ενα πεντάχρονο παιδί κι ένα ενήλικο καλοκαίρι/ κατάχαμα στο Σαντριβάνι/ κοιτάζουν το αλογάκι που λύθηκε και τώρα πετάει/ στον ουρανό του λιμανιού./ Το παιδί κλαίει. Το καλοκαίρι ξέρει./ Το αλογάκι μια κουκίδα,/ ο σπάγγος μπλεγμένος στα χέρια του παιδιού”.
Το ποίημα “Ακουαρέλα” της Μαρινέλλας Βλαχάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)