Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

“...της ζωής μου το παιχνίδι”

Υπάρχουν στιγμές που ο κόσμος μοιάζει λουσμένος στον ήλιο· τα μάτια της κόρης μου που με ανυπομονησία ζητούν να την πάρω αγκαλιά...
Υπάρχουν στιγμές που τα πάντα είναι ολόγκριζα τριγύρω· όταν ρωτώ τον φίλο μου μια κοινότοπη ερώτηση 'τί κάνεις;' κι εκείνος μου λέει 'με απέλυσαν την Παρασκευή'...
...Σκέφτομαι -ούτε καν προσπαθώ να βιώσω αφού δεν πρόκειται να το καταφέρω- τι μπορεί να νιώθει ο Νίκος, ετών 40, που μένει στο νοίκι, με δυο παιδιά μικρά, εκείνος που δεν λογάριαζε κανέναν και τίποτα γιατί στα δυο του χέρια καλά βασιζόταν... Τι να σκέφτεται εκείνος που μπήκε πρώτος απ’ όλους μας στη δουλειά, με το που τέλειωσε το σχολειό... Εκείνος άνεργος κι εγώ απέναντί του -μες στη μέση του δρόμου- δεν έχω τίποτα άλλο να του πω παρά ένα "μη χάνεις την πίστη σου, όλα θα πάνε καλά, κι έχει ο Θεός"...
...Και μετά γυρνώ στο σπίτι και βλέπω πάλι τα ίδια πρόσωπα μες στην ΤV, εκείνα που χρόνια παρακολουθούμε τη... ζωή τους!!!
Τους κοιτώ όλους μες στα κοστούμια τους να εκστομίζουν λόγια... Μια φανφαρολογία διαρκείας που τελειωμό -αλίμονο- δεν θα ’χει...
Γιατί αν υπήρχε 'τέλος', αν -πολύ περισσότερο- υπήρχε αυτό που ο λάος λέει 'τσίπα', κανένας απ’ όλους αυτούς που χασκογελούν κάνοντας 'σοβαρές' πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικές αναλύσεις κι εκτιμήσεις δεν θα μιλούσε! Θα σώπαιναν(sic) όλοι, θα κατέβαζαν τα μάτια και θα πήγαιναν ο ένας μετά τον άλλο σπιτάκι του αντί να πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Μα πλέον ούτε αυτές δεν μπορούν να πωλήσουν. σ’ ένα λαό που στην απελπισία του περιμένει πια έστω και τα φύκια τα οποία όμως μοιάζει πλέον αδυνατόν να του προσφέρουν αυτοί οι κύριοι... Κανείς τους...
'Εχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι' αυτό τουλάχιστον ως απόσταγμα κάποιας μικρής εμπειρίας τολμώ ν’ αρθρώσω κάτι τέτοιες ώρες!
...Και το μόνο που με κάνει να ατενίζω ένα κάποιο μέλλον είναι το βλέμμα της μικρής, που με αποζητά τεντώνοντας τα δυο χεράκια της, και κείνο της συντρόφισσάς μου· αυτά με κάνουν να πιστεύω πως υπάρχει ακόμη ελπίδα...

Χανιώτικα Νέα(15.09.10)