Το ποιημα της Κυριακης

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΝΟΣ ΓΥΜΝΟΥ

Τα προσκλητήρια τότε ηχούσαν παράξενα.
Ένα βάζο που ράγισε,
Χιλιάδες βάζα, χιλιάδες σταγόνες.
Κι όμως ήταν απών
Απ’ όλα τα προσκλητήρια
Της αγωνίας και του έρωτα!
Τι κι αν έσπασε
Ένα βάζο,
Χιλιάδες βάζα...
Τι κι αν μια σταγόνα
Φίλησε τη γη,
Χιλάδες σταγόνες…
Δεν φώναξε ποτέ του «παρών!»
Έτσι έμεινε γυμνός από ενδύματα,
Γυμνός ανάμεσα στους γυμνούς,
Με μόνο έρωτα
Την επιθυμία ενός ενδύματος,
Με μόνη αγωνία
Την αφή ενός ενδύματος.
Ήταν σπουδαίοι λόγοι,
Για να κάνει κήρυγμα
Τη γύμνια του.