ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ

Πέταξαν τα στεφάνια
των ηρώων μας στις λάσπες…
Έβαλαν τα φωτοστέφανα
Των αγίων μας στο βούρκο….
Δίχως ήρωες κι αγίους!
Με το θάνατο να ροκανίζει, με σίγουρη απόλαυση,
Τη μικρή ανησυχία
Της τελευταίας καληνυχτας μας.
Με τα όνειρα να δηλώνουν
Καθημερνές συνήθειες.
Διχως ήρωες κι αγίους! Γ
υμνοί κι ανυπεράσπιστοι
Στο ανηλέητο κατηγορώ της ιστορίας.
Με αδειανή τη φούχτα μας
Από ηρωισμό και αγιοσύνη…