ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Νυχτερινό άσυλο


Γι' άλλη μια φορά ξαναθυμήθηκα τις προάλλες (βλ. 'Στα πεταχτά' 15.1.11) το ποίημα 'Νυχτερινό άσυλο' του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Με αφορμή την πρωτοβουλία που πήρε το Γραφείο Χανίων των 'Γιατρών του Κόσμου' Ελλάδας και την οποία στηρίζουν πολλοί φορείς και πολλές οργανώσεις του τόπου μας, να ιδρυθεί 'Λαϊκό Υπνωτήριο' για τους άστεγους, που μέρα με τη μέρα αυξάνονται και πληθύνονται, δυστυχώς, όπως παντού και στην πόλη μας. 'Δεν θα αλλάξει ο κόσμος αν γίνει αυτό. Κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι συνάνθρωποί μας, ωστόσο, θα 'χουν στέγη για τη νύχτα. Κι αυτό μόνο λίγο δεν είναι'. Το 'πεταχτό' σχόλιό μου. Μπορεί ο καθένας μας να βοηθήσει αυτήν την προσπάθεια, γνωστοί στη μικρή μας πόλη είναι οι 'Γιατροί του Κόσμου', συμπληρώνω σήμερα, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από το ποίημα (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη): 'Ακούω πως στη Νέα Υόρκη/ στη γωνιά του 26ου Δρόμου του Μπρόντγουεϊ/ ένας άνθρωπος στέκει κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα/ και στους άστεγους, που συνάζονται κει πέρα,/ άσυλο για τη νύχτα βρίσκει, παρακαλώντας τους διαβάτες./ Μ' αυτό ο κόσμος δε θ' αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευτεί./ Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι έχουνε άσυλο για μια νύχτα/ δε θα τους δέρνει για μια νύχτα ο άνεμος/ το χιόνι που γι' αυτούς προοριζόταν, στο δρόμο θε να πέσει'?


Διευρύνοντας τον ορίζοντα της αγάπης τους


Βοήθησε τον 'Ορίζοντα' διευρύνοντας τον ορίζοντα της αγάπης της σχολικής κοινότητας, μα και διεύρυνε τον ορίζοντα της αγάπης της σχολικής κοινότητας βοηθώντας τον 'Ορίζοντα'! Για τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημ. Σχ. Βρυσών Αποκορώνου ο λόγος, που γι' άλλη μια χρονιά διοργάνωσε, με τη συμπαράσταση των δασκάλων κι εφέτος μια χριστουγεννιάτικη αγορά αγάπης με δημιουργίες των παιδιών κι έδωσε τα χρήματα στον 'Ορίζοντα', τον γνωστό Σύλλογο, που τόσο αποτελεσματικά δραστηριοποιείται στον τόπο μας βοηθώντας παιδιά και ενηλίκους που πάσχουν από νεοπλασματικές ασθένειες.
Καθόλου ευκαταφρόνητο το ποσό των 675 ευρώ που συγκεντρώθηκε, αν λάβουμε υπόψη την υπάρχουσα οικονομική κρίση, αλλά και τον μικρό αριθμό μαθητών που έχει το σχολείο. 'Ο κόσμος έδειξε την αγάπη του και τη συμπαράστασή του και αυτό είναι ευχάριστο', μου είπε η πρόεδρος του Συλλόγου Χρυσούλα Μανταδάκη - Κοτσιφάκη και συμπλήρωσε: 'Και μεις και τα παιδιά δουλέψαμε με μεράκι και χαρά να βοηθήσουμε τα παιδιά (και όχι μόνο) του «Ορίζοντα»'. Μεράκι και χαρά! Οι δυο μαγικές λέξεις για τη διεύρυνση του ορίζοντα της αγάπης?


Ολο και πιο ψηλά τον πήχη

Ολο και πιο ψηλά και ως μαντιναδολόγος - ποιητής και ως διευθυντής σχολείου, βάζεις τον πήχη, Κωστή, μήνυσα διά του Τύπου προχθές (βλ. 'Στα πεταχτά' 21.1.11) στον φίλο μου τον Κωστή τον Λαγουδιανάκη, για να συνοδεύσω τις ευχαριστίες μου, διότι με συμπεριέλαβε στους 'τιμής ένεκεν' αποδέκτες του βιβλίου - λευκώματος 'Από το Β' Χριστιανικόν Παρθεναγωγείον, εν Ηρακλείω, στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου: 1899 - 2010', (Εκδοση Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 7ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου και 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου), του οποίου είχε την επιμέλεια.
Εχοντας υπόψη μου το σύνολο των δικών του ξεχωριστών βιβλίων και το σύνολο των θαυμάσιων εκδόσεων του Σχολείου, που εδώ και τέσσερα χρόνια διευθύνει. Εντυπωσιάστηκα περιδιαβάζοντας τις 300 μεγάλου σχήματος σελίδες της ξεχωριστής και από τεχνικής απόψεως (Μακέτα - Εκτύπωση: ΤΥΠΟΚΡΕΤΑ) αυτής έκδοσης, το ομολογώ.
Και επειδή διασώζει τις μνήμες του παρελθόντος, όπως τις διασώζει και διότι καταδεικνύει το όμορφο παρόν, έτσι όπως το καταδεικνύει, τοξεύοντας το μέλλον του 7ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου, το οποίο ένας εκ των παλιών του μαθητών το ονομάζει 'οχυρό αξιών και ευγενών αισθημάτων'.
Κυρίως, όμως, διότι το είδα σαν ένα συλλείτουργο του εμείς των παλιών και των τωρινών δασκάλων, των παλιών και των τωρινών μαθητών και βέβαια των γονέων του 7ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου αλλά και των σχολικών κοινοτήτων του 1ου Ειδικού Δημ. Σχ. Ηρακλείου και του 16ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου που αυλίζονται στους ίδιους χώρους.
Από ιδέες δεν έχουμε έλλειψη. Λίγοι, όμως, είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν την ευθύνη για την υλοποίησή τους και τις βλέπουν να πραγματώνονται. Κι ακόμα λιγότεροι αυτοί που έχουν το ταλέντο να βάζουν όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση τους περί αυτόν αλλά και πέραν αυτού στο γαϊτανάκι του 'εμείς'. Οπως τον 'καλό κ?αγαθό', με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, φίλο διευθυντή του εν λόγω σχολείου, που απονέμει στο τέλος του ποιητικού προλόγου του τα αναλογούντα εύσημα: 'Φωτογραφίες, θύμησες, κείμενα και αρχεία/ φωτίζουνε τη διαδρομή, του Εβδόμου την πορεία./ Κι οι σημερινοί του οι μαθητές κι αυτοί στο χοροστάσι/ το παρελθόν με το παρόν χορό μαζί να πιάσει./ Συνεργασία κι ορτακιά το Εβδομο Σχολείο/ έχει με πρώτο Ειδικό και Νηπιαγωγείο (16ο)./ Βιβλίο που ελπίζουμε το σπόρο ντου να σπείρει/ για να γελά το αύριο, να στέσει πανηγύρι./ Με τις ευχαριστίες μας πλέκουμε γαϊτάνι/ σε όσους μας βοήθησαν σ' ετούτο το σεργιάνι/ Νέικους και παλιότερους του Εβδόμου μαθητάδες/ στην Ιστορία του σκολειού είν' οι διαλαλητάδες./ Δασκάλους και δασκάλισσες στου Εβδόμου το περβόλι/ απού ξυφαίνουν στου σκολειού πλουμιά στο φεγγοβόλι./ Κι αντάμι ευχαριστήριο κι είναι και κεφαλαίο/ για συντρομή στην έκδοση στο Σύλλογο Γονέω'.