ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Παίζοντας με τα γράμματα
VI

Φιλώ εκείνα
Τα υπέροχα όμικρον
Που μόνο εγώ
Στο πρόσωπό σου αναγνωρίζω.
Ιδιαίτερα όμως,
Το ωμέγα του μέσα σου κόσμου
Που το «ε» του έρωτα
Ξαπλωτό μου θυμίζει.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΝΑ ΛΕΜΕ ουρανός κι ας μην είναι.» Αρχίζω με αυτόν τον στίχο(τον βρήκα και σαν τίτλο ενός ιστολογίου σερφάροντας στο Διαδίκτυο, προχθές, εντελώς τυχαία) του Γιάννη Ρίτσου. Πολλή κατήφεια, αδέλφια, τελευταία. Κι ας είναι ανοιχτό, ορθάνοιχτο το Τριώδιο…

ΠΡΟΣΦΩΝΟΥΜΑΙ ΣΟΙ, πτωχέ, το σακίν σου πώλησον, την εορτήν διάβασον. Η συμβουλή που έδιναν οι Βυζαντινοί με αυτήν την παροιμία τις Απόκριες. Παράγγελναν δηλαδή στον φτωχό να πουλήσει ακόμη και το σακάκι του, προκειμένου να βρει λεφτά για να περάσει κι αυτός την γιορτή. Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε ήτανε κι αυτοί. Καμιά έγνοια ότι κάποτε θα ερχόταν ο λογαριασμός…

ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ότι, δηλαδή, οι οδυνηρές θυσίες θα συνεχιστούν για πολλά ακόμα χρόνια. Μόλις τα 15 πρώτα χιλιόμετρα του Μαραθωνίου που θέλουμε και μη τρέχουμε έχουμε διανύσει, λέει..

ΕΔΩ 50 δισ (κι όχι βέβαια δις) εκεί 50 δισ (κι όχι βέβαια δις) πού είναι τα 50 δισ(κι όχι βέβαια δις). Εδώ 50 δισ(κι όχι βέβαια δις) εκεί 50 δισ(κι όχι βέβαια δις) κάπου είναι τα 50 δισ(κι όχι βέβαια δις). Παίζοντας τον παπά…

Για δες περβόλι ρημαγμένο… Αυτό μου είπε με το γαβ-γαβ του ο σκύλος με το που με είδε να πλησιάζω . Χαμόστρωμα τα πορτοκάλια. Πόνος ψυχής.

‘Ηλθε μας είδε και πολλά μας υποσχέθηκε πριν απέλθει ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος. Και νέο Αρχαιολογικό Μουσείο θα δημοπρατηθεί, και η οικία Βενιζέλου θα αποκατασταθεί, και η περιοχή των Αγίων Αποστόλων θα παραχωρηθεί. Χώρια όλα τα’ άλλα. Ίδωμεν…

Μαγέρευε μου φαητό σε πήλινο τσικάλι\ κι όρκο σου κάνω, Βιόλα μου, να μην ξανοίξω άλλη. Θεσμός για τη στήλη ο Ηλίας ο Σταματάκης. Μια μέρα να λείψει με τροζαίνουνε στα τηλεφωνήματα.

ΚΩΣΤΗ ΚΕΦΑΛΑΚΗ, δάσκαλο- συγγραφέα, Ηράκλειο Κρήτης: Ήτανε να μην αρχίσω να διαβάζω το βιβλίο σου «Μικρασία αγκαλιά και ξενιτιά: Τουρκοκρητικοί- Μικρασιάτες- Ιστορίες», που εδώ και δυο περίπου μήνες είχες την καλοσύνη να μου στείλεις, φίλε! Με συνεπήρε από την πρώτη κιόλας σελίδα του. Γεμάτο υο πιο φωτεινό διαμέρισμα του μυαλού μου απ’ το «εσωτερικό, γεμάτο συναίσθημα, αγωνία, περιέργεια, γνωριμίες, γνώση, ζωή» , «φορτίο» σου. Τώρα καταλαβαίνω ότι καθόλου υπερβολικά δεν ήταν τα όσα άκουσα να λένε γι αυτό, με αφορμή την παρουσίασή του στα Χανιά(31 του Γενάρη) και στην οποία δεν ήμουν λόγω πένθους.

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ: Κυνηγάω τον λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. Οι Βηταμίνες βρίσκονται ανάμεσα στις Αλφαμίνες και στις Γαμαμίνες. Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα: Πύρ συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά! Τρία ακόμα μαθητικά μαργαριτάρια από αυτά που μου έστειλε ο Κώστας ο Μπετινάκης.

{…} Μια ήσυχη γαλαζωπή ακρογιαλιά\ που πάνω της πετούσαν στοιχειά\ κάποιου άλλου εφιάλτη\ -τούτο λοιπόν-\ ήταν το δικό μου ποίημα.\ Συνδυασμός παράλογου με μι αδόση ρομαντισμού\ που δύσκολα κατορθώνει κανείς να παινέσει.\ Καταστάσεις ειδυλλιακές που ζούνε\ βαθιά στις σκέψεις ανθρώπων,\ που ‘χουν χάρισμα να δημιουργούν\και να καταστρέφουν κόσμους ολάκαιρους\ μέσα στις καρδιές μας.» Από το ποίημα «Επηρεασμός» του Γιώργου Κουλούρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http:\\petaxta.blogstop.com)

Χανιώτικα νέα(26. 02. 2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΧΘΕΣ, αλλά και η επόμενη μέρα του... Παραλυτικού. Παρέλυσε στην κυριολεξία η χώρα από τη γενική απεργία που κήρυξαν τα συνδικάτα των εργαζομένων, προχθές. Επεται συνέχεια. Δεν καταπίνεται το χάπι, παραείναι μεγάλο...

ΠΑΛΙ ΣΤΟΥΣ δρόμους ο λαός, όλοι τους απεργούνε/ την κρίση δεν αντέχουνε, μα δίκιο πού θα βρούνε; Η μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως πάντα, την ημέρα της απεργίας, ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης. Μια μικρή διόρθωση στο τέλος, αν μου επιτρέπεις, Ηλία. Αντί 'μα δίκιο πού θα βρούνε', να βάλουμε 'το δίκιο τους ζητούνε';

ΑΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ, όμως, στην Τσικνοπέμπτη. 'Είντα μέρα πέφτει η Τσουκνοπέφτη;', τον ρώτησε, λέει, προ... αμνημονεύτων ετών, όταν πήγαινε Δευτέρα Δημοτικού, μια γριά γειτόνισσά του στο χωριό. 'Ούλα τ' άλλα χρόνια πέφτει Πέφτη, οφέτος, όμως, πέφτει Παρασκή', της απάντησε δίχως καθυστέρηση.

ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ 'ΠΕΤΑΧΤΟ' δεν το έγραψα, για να σας εξηγήσω τι πάνε να πούνε οι ομόηχες λέξεις 'πέφτει' και 'Πέφτη'. Αυτό δα έλειπε. Είναι φανερό. Απλώς να σας θυμίσω την παροιμία που λέει 'εκατό χρονώ η αλεπού κι εκατό δέκα το αλεπουδάκι' ήθελα. Κι άντε να βρείτε τι θέλει να πει... ο ποιητής.

ΤΗΣ ΤΥΝΗΣΙΑΣ! Της Αιγύπτου! Της Αλγερίας! Τίποτα δεν είναι αυτά που έγιναν στις αραβικές αυτές χώρες με αυτά που εξακολουθούν να γίνονται στη Λιβύη. Υπάρχουν δικτάτορες και δικτάτορες. Αλλοι αρκούνται να πλένουν τα χέρια τους με αίμα κι άλλοι αρέσκονται να κάνουν το λουτρό τους στο αίμα...

'ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ περιουσίας: Ούτε πανάκεια για το χρέος ούτε κατάρα για το έθνος'. Ο τίτλος του άρθρου του Νίκου Χριστοδουλάκη που δημοσιεύθηκε προχθές (23.2.11) στην εφημερίδα μας. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν ψύχραιμες φωνές στον τόπο μας;

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ σαν... δηλωμένος ΑΕΚτζής δεν κάλυπτα τον Κατσουράνη, όταν πέτυχε το γκολ, που ακυρώθηκε σαν οφσάιντ στον αγώνα του περασμένου Σαββάτου, εναντίον του Ολυμπιακού. Με την έννοια αυτή το γκρουπ που δημιουργήθηκε στο φέισμπουκ με τίτλο 'κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη' με αφήνει... ακάλυπτο.

'ΤΥΧΑΙΑ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ'. Ετσι ονομάζει τα ποιήματα της τελευταίας ποιητικής της συλλογής, που μόλις κυκλοφορήθηκε, η γνωστή νηπιαγωγός (και σύζυγος του Χανιώτη ζωγράφου Βασίλη Κελαϊδή), Αρετή Παπαχρήστου - Κελαϊδή. 'Εχοντας κατά νου αναμετρήσεις διάφορες στο διάβα του ψυχολογικού χρόνου', κατά δήλωσή της, ψυχή ραγισμένη εκ κατασκευής και έσχατα υποψιασμένη η ψυχή των ποιητών. Αρετή! Κατάπολλα ευχαριστώ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ σε μια διάλεξη που έκανε ο διάσημος Γερμανός παθολόγος Ράντολφ Βίρχοφ αφαίρεσε από έναν βάτραχο το μεγαλύτερο μέρος του μυαλού του. Ο βάτραχος έκανε μερικές σπασμωδικές κινήσεις κι ενώ όλοι στην αίθουσα ξέσπασαν σε τρανταχτά γέλια, ο Βίρχοφ τους είπε: 'Τώρα βλέπετε κι εσείς, πόσο λίγο μυαλό χρειάζεται για να διασκεδάζεις ολόκληρη αίθουσα'.

'Κόσμος γνωρίζεται στο περίμενε/ Συναντήσεις προσώπων στους σταθμούς που αλλάζουν/ και σ' αυτούς που θ' αλλάξεις/ άλλα τόσα τα πρόσωπα/ Ενδιάμεσα/ οι πολλές στιγμές γνωριμίας/ θα γεμίσουν πνοή το ταξίδι/ Τα νέα; Κάθε κιόλας φορά/ παλιά θωρούνται/ και τα πρόσωπα ίδια στο πλατύ τους χαμόγελο/ Επιστρέφουν και φεύγουν/ Μια μικρή παρουσία στο χρόνο/ Φώτα των φώτων σε μάτια άδεια... όσο/ οι σταθμοί/ δένουνε τη ζωή με τον άπληστο χώρο τους [...]'.
Από το ποίημα 'Περίμενε' της Αρετής Παπαχρήστου - Κελαϊδή.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

www.haniotika-nea.gr

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Λίγο μετά το τέλος του ντέρμπι των αιωνίων έκλεισα την τηλεόραση... (Είχα παρακολουθήσει μόνο τα τελευταία 20 λεπτά του). Πήρα βαθειά ανάσα και προσπάθησα να καταγράψω σκέψεις και συναισθήματά μου, εγώ ο απλός φίλαθλος! Το μόνο που κατέγραψα ήταν: 'R.I.P. ελληνικό ποδόσφαιρο' που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει 'αιωνία σου η μνήμη ελληνικό ποδόσφαιρο'.
Ξαναβλέποντάς το, όμως, κατάλαβα το λάθος μου· το ελληνικό ποδόσφαιρο για μένα ήταν πεθαμένο από την εποχή που ως φοιτητής στην Αγγλία παρακολούθησα από κοντά πώς παίζεται η μπάλα και το ποδόσφαιρο! Πώς μια... ολόκληρη κοινωνία έχει μάθει να παρακολουθεί και να αντιμετωπίζει αυτό το... παιχνίδι! Πώς οι πολίτες (άρχοντες κι αρχόμενοι) ενός κράτους που είχαν βιώσει τον χουλιγκανισμό και τη σκληρή βία πολύ παραπάνω απ’ ό,τι εμείς εδώ, σταδιακά αποφάσισαν με θεσμικές 'κινήσεις' να φτιάξουν όλα τα κακώς κείμενα, επιβάλλοντας νόμους και κανόνες που εφεξής θα τηρούνταν με ευλάβεια απ’ όλους (φιλάθλους, παράγοντες, ποδοσφαιριστές, σωματεία, δημοσιογράφους, Αστυνομία, κράτος και άλλων πολλών ων ουκ έστιν αριθμός). Διότι εκεί επένδυσαν στο ίδιο το παιχνίδι και τη χαρά του. Από τις κυριότερες φροντίδες τους ήταν η πάταξη της όποιας μορφής βίας! Επιπλέον σε οποιονδήποτε δεν συμμορφώνεται ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης ήταν και είναι βαρύτατος ως ορίζουν οι νόμοι!
Τα παραπάνω είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από όσα δεν ισχύουν εδώ... Ολα τα υπόλοιπα περιττεύουν!
Είναι προς ευρεία κατανάλωση για όλο εκείνο το 'κοπαδοπλήθος' που αρέσκεται σε συζητήσεις για τα αληθινά και τα ψεύτικα οφσάιντ, τα κάλπικα πέναλτυ και τις αβάντες που κάνει ο διαιτητής στους κόκκινους, τους πράσινους, τους κίτρινους, τους μαύρους ή όποιους άλλους...
Ανάμεσα στους ολίγους αυτούς (δείτε τον αριθμό εισιτηρίων που κόβονται στα ελληνικά γήπεδα) θερμοκέφαλους, δυστυχώς, χάνονται οι σοβαρότερες φωνές που επιθυμούν κάτι καλύτερο γι’ αυτό το ωραίο σπορ...
Ετσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα ’ναι και ειδικά τώρα που πάνω στο πτώμα του ελληνικού ποδοσφαίρου μαζεύτηκαν να το φάνε και τα σκουλήκια!
Υ.Γ. Στους τελευταίους απευθύνεται και ο τίτλος του παρόντος· παίξτε 'μπάλα' μόνοι σας, αλλά τουλάχιστον -το μόνο που σας ζητάμε είναι- να μη λέτε ότι νοιάζεστε για το 'ποδόσφαιρο', διότι το άθλημα ποδόσφαιρο δεν είναι αυτό με το οποίο εσείς έχετε μπλεχτεί!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εύκολες οι θύρες/ όταν η χρεία τες κουρταλεί”. Πάλι αυτοί οι στίχοι από τον “Υμνο εις την Ελευθερίαν”, του Διονυσίου Σολωμού, ήρθαν και κατασκήνωσαν στο μυαλό μου, με αφορμή τη σημερινή συνάντηση του πρωθυπουργού της χώρας, Γιώργου Παπανδρέου, με τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ.
ΘΑ ΡΙΞΕΙ λέει τη ζαριά ο πρωθυπουργός μας κι ό,τι κάτσει. Ούτως ή άλλως, πάντως, το... τουρνουά ταβλιού θα 'χει συνέχεια. Για να μην πω ότι δεν έχει τέλος κι ότι αλίμονο σ' αυτούς που παίζουν με ξένα ζάρια.
ΩΣΤΟΣΟ Η ΕΛΛΑΔΑ κατά τον Στρος Καν, κι όχι μόνο, βρίσκεται στον σωστό δρόμο. “Για τους δανειστές της προφανώς, γιατί για τον λαό της βρίσκεται σε πορεία ολέθρου”, σχολιάζει στη στήλη του “9 μποφόρ” ο “βοριάς” (βλ. εφ. “Χριστιανική”, Πέμπτη 3.2.11).
ΕΠ' ΕΥΚΑΙΡΙΑ, και πριν πάμε παρακάτω. Κατά λάθος εξεπίτηδες ή εξεπίτηδες κατά λάθος την έριξε τη βόμβα βυθού, θαλάσσης και αέρος, ο φίλος μας ο Ντομινίκ; Ε, όχι και σε ποια βόμβα αναφέρομαι!
ΔΕΝ ΤΗΣ ΒΓΗΚΕ της φλαμανδής γερουσιαστίνας Μέρλιν Τέμερμαν που θέλησε, όπως έγραψα τις προάλλες, να το παίξει... Λυσιστράτη. Μάλλον δεν την άκουσαν οι γυναίκες των Βέλγων πολιτικών που συμμετέχουν στις άκαρπες εδώ και πολλούς μήνες, συνομιλίες, για σχηματισμό κυβέρνησης, ν' απέχουν απ' το σεξ μαζί τους, μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος. Σιγά που θα έχαναν το... κοκό!
“ΑΝ ΑΠΟΤΥΧΕΙ το Βέλγιο, αποτυγχάνει και το ευρωπαϊκό μοντέλο”, γράφει στη σελίδα του στο φέισμπουκ ο φίλος μου ο Παναγιώτης Αλεβαντής, που είναι ανώτερος υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις Βρυξέλλες. Και συμπληρώνει: “Προς μεγάλη χαρά των υπερδυνάμεων”. Σε ρόλο... Κασσάνδρας, Παναγιώτη; ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ, προσώρας τουλάχιστον, ο γάμος της Εθνικής με την Αλφα Μπανκ! Σχεδόν απ' τα σκαλιά της εκκλησίας την κοπάνησε η νύφη! Να δείτε που στο τέλος θα την πληρώσει ο προξενητής!
“ΧΟΧΛΙΟΥΣ ΜΕ τον ξινόχοντρο ανέ μου μαγερέψεις/ θα σου χαρίσω, μάθια μου, ό,τι κι αν μου γυρέψεις”. Μεταξύ μας. Ηθελα να 'ξερα τι θα γυρέψει το “πρόσωπο”, που ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας Σταματάκης, αποκαλεί “μάτια μου”, αν του μαγειρέψει χοχλιούς με τον ξινόχοντρο και τι αν τους κάνει μπουμπουριστούς! Ακούτε να δείτε έγνοιες!
ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, εκτός όλων των άλλων, μου στέλνει ο φίλος δημοσιογράφος, τ. γενικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ Κώστας Μπετινάκης για τις ανάγκες της στήλης. Κι όταν λέμε ποιήματα, εννοούμε ποιήματα, όπως αυτό που κλείνω σήμερα. Να 'σαι καλά Κώστα. Ούτε να σε πλέρωνα!
ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ κατέκτησαν την Πριήνη και οι κάτοικοί της έφευγαν πρόσφυγες συναποκομίζοντας τα υπάρχοντά τους, κάποιος ρώτησε τον Βία, που οι πάντες θεωρούσαν σοφό, γιατί δεν έπαιρνε μαζί του τίποτα. “Τα εμά πάντα μετ' εμού φέρω” (“ό,τι έχω μαζί μου τα φέρνω”) απάντησε αυτός.
“[...] δηλώνω άεργος εωθινός - δηλώνω φοροφυγάς ανέσπερων τόκων -/ δηλώνω εικονιστής του αδήλωτου - ανασφάλιστος κηπουρός/ Βαβυλώνας -/ μαύρο - μαύρο - και λίγο χρυσό - ένα στέρνο/ με αλεξίσφαιρο ψαριού - απόγνωση - μέθη -/ μέθη της μεταλήψεως - μέθη χρεωκοπίας -/ βαθύ κρασί - μελάνι πόσιμο -/ δηλώνω μαύρο και κρασί κι ασήμι και σμύρνα -/ δηλώνω αλόη-/ δηλώνω πόρπη Αγίας Ζώνης -/ μαύρο - μαύρο - μαύρο - μαύρο - κατάμαυρο - δηλώνω/ λευκό”.
Από το ποίημα του Στρατή Πασχάλη “Παλιά γραφομηχανή” (www.e-poema.eu).
ΧΑΙΡΕΤΩΣΑΣΚΙΑΓΑΠΩΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (22.02.11)

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΠΑΡΟΝΤΕΣ

Μας κέρασαν ένα ποτήρι αγωνία.
Μόλις φτάσαμε,
Καλέσαμε αναφορά και μετρηθήκαμε.
Απών! Απών! Απών!
Πήραμε όλοι απουσίες.
Γυρίσαμε να παρουσιαστούμε στο θεό μας!
Φωνάξαμε όλοι βροντόφωνα: «Παρών!»

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΞΩ απ' το παράθυρό μου. Το κάνω συχνά πριν αρχίσω το γράψιμο της στήλης. Αλλες φορές αθέλητα κι άλλες ηθελημένα. Ολο και κάτι 'πετάει' έξω στον αέρα, εκτός απ' τα περιστέρια που πάντα, καιρού επιτρέποντος, συνεδριάζουν κάθε πρωί στα κεραμίδια του σπιτιού απέναντι.

ΔΙΑΦΑΝΗ Η ΜΕΡΑ σήμερα (χθες). Ούτε ιδέα από σύννεφο στον ουρανό. Ο Φλεβάρης αφού έκανε το καθήκον του και φλέβισε τις πρώτες μέρες της διαδρομής του το παίζει... Απρίλης. Ωστόσο, γνωστό είναι ότι του αρέσουν τα παιχνίδια. Δεν θέλει και πολύ να γυρίσει το φύλλο...

ΑΥΤΟΦΩΡΟ ΓΙΑ οφειλές στην Εφορία ακόμη και ενός ευρώ όπως και φυλάκιση 20 ετών για μεγάλα ποσά προβλέπει, λέει, το νομοσχέδιο που θα καταθέσει οσονούπω η κυβέρνηση. Το θέμα δεν είναι να φτιάχνουμε καινούριους νόμους αλλά να τους εφαρμόζουμε, σχολίασε ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος σε γενομένη συζήτηση.

Ο,ΤΙ ΠΕΙ η παπαδιά μην το πει άλλη καμιά! Η Νέα Δημοκρατία είναι η παπαδιά στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αυτή διά του αρχηγού τους, του Αντώνη Σαμαρά, ήταν που μίλησε για τα 50 δισ. ευρώ...

ΤΡΕΙΣ ΛΑΛΟΥΝ και δυο χορεύουν. Πάλι καλά. Υπάρχουν και χειρότερα. Τρεις να λαλούν κι ένας να χορεύει. Και βεβαίως και τρις χειρότερα: Τρεις να λαλούν και να 'χει σκολάσει ο χορός...

ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, τρόπος του λέγειν,για τους Βέλγους, Γαλλόφωνους και Φλαμανδούς (αν είναι δυνατόν!) αυτές τις μέρες! Πρωταθλήτρια κόσμου η χώρα τους ύστερα απ' την κατάρριψη προχθές του παγκόσμιου ρεκόρ (249 ημέρες) μη σχηματισμού κυβέρνησης. Επεται συνέχεια...

ΣΤΟΥΠΑ ΜΟΥ ΡΙΧΝΕΙ στα μαλλιά ο χρόνος κάθε χρόνο/ μα στην καρδιά 'χω άνοιξη για κείνο καμαρώνω. Και καλά να σου ρίχνει μόνο στούπα, Ηλία Σταματάκη. Να μην σου τα παίρνει -και μάλιστα από νωρίς- τα μαλλιά, είναι το θέμα.

ΣΕ ΒΙΒΛΙΟ κυκλοφόρησε ο γνωστός και σαν 'Εννιαχωριανός' (από το Βλάτος γαρ η καταγωγή του) κάποιες (γύρω στις 120) απ' τις ρίμες του που κατά καιρούς έχει δημοσιεύσει στα 'Σελινιώτικα Νέα', στους 'Νέους Ορίζοντες' και στην εφημερίδα μας. Οντως είναι ένας προικισμένος, χαρισματικός, λαϊκός ποιητής ο Γιάννης Μαλαξιανάκης. Ηλίου... φαεινότερον για τους αναγνώστες του αυτό. Να 'σαι καλά και να συνεχίσεις ν' απλώνεις τις σκέψεις σου σε ρίμες, κύριε Γιάννη. Και βέβαια να τις κυκλοφορήσεις και σε άλλα βιβλία όπως αυτό. Σ' ευχαριστώ πολύ που μου το έστειλες!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ένας αρχάριος μουσικοσυνθέτης απευθύνθηκε στον Μπερλιόζ και τον παρακάλεσε ν' ακούσει τα έργα του. 'Νεαρέ μου, έχετε μηδαμινές μουσικές ικανότητες και δεν είναι αργά να ασχοληθείτε μ' ένα άλλο επάγγελμα', του είπε, αφού άκουσε με προσοχή τα έργα του ο Μπερλιόζ. Οταν, όμως, ο νεαρός, έφυγε απογοητευμένος του φώναξε απ' το παράθυρο: 'Οταν ήμουν στην ηλικία σας ακριβώς τα ίδια μου είπε ο δάσκαλός μου'.

'[...] Ομως δεν περιγράφονται μέσα σε δυο αράδες,/ οι χάρες που 'χουν τα Χανιά κι όλες οι ομορφάδες./ Θέλουν βιβλία να γραφτούν και τόμοι να χωρέσουν/ κι άνθρωπος δεν εβρέθηκε να πει πως δεν τ' αρέσουν./ Οι χάρες κι αν έχουν αρχή, όμως δεν έχουν τέλος/ κληρονομιά τις άφησε, ο μέγας Βενιζέλος'.
Από τη ρίμα του Γιάννη Μαλαξιανάκη 'Τα Χανιά μας'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΠΡΟΧΩΡΩ ΠΑΝΤΑ «Ωραίος ως Ελλην»! Για το πρώτο, δεν το συζητώ. Για το «Ελλην» παίζεται... Δύσκολοι καιροί. Και το να λες ότι είσαι Ελληνας κινδυνεύεις να θεωρηθείς ύποπτος! Ή όχι; Ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Μακρυγιάννης, ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Ελύτης... έμαθα ότι από κάποιους που γράφουν τη Νεώτερη Ιστορία θεωρούνται ύποπτοι. Πληροφορίες λένε ότι κι εκείνος ο Παπαδιαμάντης με τα Χριστιανικά του αμφισβητείται έντονα. Φήμες... Πάντως εγώ δηλώνω για τους περίεργους: Είμαι Ελληνας· όχι όμως και Ελληναράς'!

ΜΙΑ ΑΠ' ΤΙΣ 'Σημειώσεις Καταστρώματος' του δασκάλου - ποιητή Αντώνη Δελώνη (βλ. περ. 'Αργοναύτης', τεύχος 8, 2011α). Σαν συνέχεια και όχι τόσο σαν απάντηση σ' αυτά που έγραψε ο Νεκτάριος προχθές στα 'Ευθύβολα και μη...' του κάτω από τον τίτλο: 'Γεννήθηκα Ελλην;'. Με μια ημέρα καθυστέρηση. Ψαχνόμουν να βρω τι θα γράψω...

Ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ο ΜΙΚΗΣ -ο αιώνιος Εφηβος και κυρίως Ελληνας- μας τα είπε ίσα και σταράτα ότι η ΣΠΙΘΑ του υπάρχει -λέει ο ίδιος ως σύμβολο Αντίστασης'. Από τα που γράφει σε μια άλλη 'Σημείωση Καταστρώματος' στον 'Αργοναύτη' ο Αντώνης Δελώνης. Και με αφορμή την εκδήλωση που οργάνωσε προχθές η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών 'Σπίθα', με ομιλητή τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Γιώργο Καραμπελιά, η αναφορά.

ΜΕΤ' ΕΜΠΟΔΙΩΝ, λόγω των πολλών νομοθετικών κενών, προχωρεί λέει, όσο προχωρεί, όταν δεν κάνει σημειωτόν ή και δεν βάζει όπισθεν ο πολλά υποσχόμενος... 'Καλλικράτης'. Κακοστράτης εναντίον 'Καλλικράτη' κι όπου πάμε, όσο πάμε, λοιπόν!

ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ βράζει ο αραβικός κόσμος απ' άκρη σ' άκρη. Πού θα το βγάλει η βράση; Ενα το κρατούμενο ερώτημα, αλλά όχι το μόνο.

ΣΤΑ ΔΕΚΑΔΕΣ χιλιάδες 'φρουτάκια' που θα εγκατασταθούν στις γειτονιές, θα μπορεί να 'τζογάρει' ο παίχτης από ένα (1) λεπτό μέχρι πέντε (5) ευρώ! 'Ετσι ούτε τα νήπια θα παραπονούνται. Ενα λεπτό του ευρώ κάπου θα το βρίσκουν!'. Το σχόλιο του 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 3 Φεβρ. 2011).

ΕΣΠΑΣΑ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ μου που μου φαινόταν ψεύτης/ της ομορφιάς κατέχω δα ο χρόνος είν' ο κλέφτης. Εκτός από την εξωτερική υπάρχει και η εσωτερική ομορφιά, Ηλία! Αυτήν δεν μπορεί να την κλέψει ο χρόνος. Καλή και η παρηγοριά, ε;

ΜΟΝΑΧΗ ΘΕΟΞΕΝΗ, ηγουμένη της Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά: Σας ευχαριστώ εκ βαθέων για την αποστολή και σ' εμένα του Ημερολογίου 2011 που εκτός των άλλων αποτελεί μαρτυρία του έργου που γίνεται και του τρόπου που γίνεται στο Μοναστήρι. Οντως πνευματική όαση για την πόλη των Χανίων και την ευρύτερη περιοχή η Χρυσοπηγή!

Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ Πολύβιου, στρατηγός Λυκόρτας, που διαδέχθηκε τον Φιλοποίμενα στην αρχηγία του αντιρωμαϊκού κόμματος της Αχαϊκής Συμπολιτείας απέβλεπε με τον αγώνα που έκανε να πειστεί η Ρώμη να απέχει από παρεμβάσεις στα εσωτερικά πράγματα της Ελλάδας ως διαιτητής στις διαφορές μεταξύ των ελληνικών πόλεων. 'Μπορούμε και μόνοι μας να διευθετούμε τις μεταξύ μας διαφορές', υποστήριξε.

'Ο καλύτερος τρόπος για να γελάσουν/ Οι άλλοι/ είναι να τους λες για τα όνειρά σου/ Δεν χρειάζεται να τους λες ανέκδοτα/ Να λες απλώς/ για έναν κόσμο νέο/ θα 'χουν να λένε μετά/ και για καιρό/ για έναν ποιητή με χιούμορ/ και στυλ!...'.
Το ποίημα 'Συνταγή' του Αντώνη Δελώνη.

Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!

Χανιώτικα νέα (18.02.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ κατάματα κι αυτός θα φοβηθεί και θα φύγει. Εμπρός στον δρόμο που μας δείχνει μ’ αυτή του τη φράση ο Νίκος Καζαντζάκης. Με αφορμή τη νέα Κίνηση Πολιτών 'Η Ελλάδα νικάει τον φόβο' (βλ. 'Χ.Ν.' 15.2.11) που δημιουργήθηκε τελευταία. Τι να φοβηθεί απ’ τη βροχή ο βρεγμένος άλλωστε;
ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΙ ΑΠ’ ό,τι προβλεπόταν τα πήγε η ελληνική οικονομία τη χρονιά που μας πέρασε. Σε γενικό επίπεδο. Σε ατομικό οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι...
ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, δεν πουλιόμαστε, αξιοποιούμε κι αξιοποιούμαστε. Δεν πουλάμε, δεν πουλιόμαστε, αξιοποιούμε κι αξιοποιούμαστε. Δεν πουλάμε, δεν πουλιόμαστε, αξιοποιούμε κι αξιοποιούμαστε... Τι θέλει να πει... ο ποιητής;
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, δεν πληρώνω! Τα διόδια δεν τα πληρώνω... Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω! Εισιτήριο στο λεωφορείο δεν πληρώνω... Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω! Τη ΔΕΗ δεν την πληρώνω... Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω! Τον ΟΤΕ δεν τον πληρώνω... Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω! Στην ταβέρνα δεν πληρώνω... Ζητείται επειγόντως Ελληνας συγγραφέας στο επίπεδο τουλάχιστον ενός Ντάριο Φω!
ΑΠΟ ’ΔΩ ο Καλλικράτης κι από κει ο... Κακοκράτης. Από μόνη της ξεκρέμαστη η φράση, έτσι όπως μου την είπε προχθές ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος δεν σας λέει τίποτα. Κάτι θα σας πει, ωστόσο, αν σας αποκαλύψω που μου την είπε. Στην πλατεία Δικαστηρίων βρεθήκαμε κι έκανε δύο κινήσεις με το δεξί του χέρι...
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ρουσφέτι, είναι ο ορισμός του ρουσφετιού! Δεν το είπε ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος αυτό, αλλά ένας περαστικός που άκουσε τι λέγαμε. Μην μου πείτε ότι δεν καταλάβατε ότι μιλούσαμε για την ίδρυση και λειτουργία Εφετείου στο Ηράκλειο...
Μ’ ΕΝΑΝ ΣΜΠΑΡΟ δυο τρυγόνια μπορούν να σκοτώνουν απ’ την περασμένη Κυριακή οι διάφοροι Πολιτιστικοί Σύλλογοι. Και την πίτα τους να κόβουν και αποκριάτικο χορό να κάνουν...
ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ ταξιδευτή, στ’ αλήθεια σου ζηλεύω/ μαζί σου πως θα το ’θελα πάντα να ταξιδεύω. Να κάνεις ένα βιβλίο με μαντινάδες για το φεγγάρι, Ηλία Σταματάκη. 'Ταξιδεύοντας με το φεγγάρι', ο τίτλος του.
ΠΕΝΤΕ ΒΑΘΜΟΥΣ πίσω απ’ τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό άφησε την ΑΕΚΑΡΑ μας ο Μπάγεβιτς, 24 βαθμούς πίσω είναι τώρα επί Χιμένεθ. Τότε έφταιγε ο προπονητής και τον απομάκρυναν, τώρα φταίνε οι παίχτες. Μωρέ Ντούσαν και πάλι Ντούσαν!
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ Εμμανουήλ Γαβριλάκη, θεολόγο, Θεσσαλονίκη: Διάβασα με ξεχωριστό ενδιαφέρον, μοναναπνιάς, το μικρό το... δέμας, μόλις 24 σελίδων, βιβλίο σας με τίτλο 'Τότε και Τώρα: Αναμνήσεις και Διαπιστώσεις' (Θεσσαλονίκη 2010) που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε. Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ.
ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ο άρχοντας υποκλίνεσαι χαμογελώντας, αλλά ταυτόχρονα 'αερίζεσαι' σιωπηλά, λέει μια κινέζικη παροιμία. Τη θύμισα με την 'ιστορία' που έγραψα προχθές για τον Γάλλο βασιλιά και τον βουλευτή στη θέση αυτή, στον φίλο μου τον Παναγιώτη Αλεβαντή, που μένει στις Βρυξέλλες, όπως μου έγραψε εν είδει σχολίου στη σελίδα μου στο φέισμπουκ.
'Μη φεύγεις.../ δεν τελείωσαν όλα/ ψηλά το κεφάλι σήκωσε/ μη μοιρολογάς τους πεθαμένους./ Μέγα μνημόσυνο/ η μη αποδοχή του τέλους!/ Μη φεύγεις/ δεν τελείωσαν όλα. Είμαι εδώ.../ Είμαστε εδώ.../ Ναι ορθοί.../ Κι ο δουλευτής περιμένει/ πέρα μακριά/ της ρίζας μας την αναγέννηση!'.
Το ποίημα 'Μη φεύγεις' της Αγγελικής Βαλεοντή - Δεμερτζή
('Σπαραγμοί' εκδ. Υπερόριος)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Γεννήθηκα Ελλην;

Πατέρα να είμαι περήφανος για την καταγωγή μου; Αν ανάμεσά μας ζουν-όπως ακούω πολλούς να λένε-εκείνα τα λαμόγια που τα έχουν φάει από κάποιους άλλους, οι οποίοι φωνάζουν 'φέρτε πίσω τα κλεμμένα', ενώ την ίδια ώρα τα λαμόγια ανταπαντούν 'κι εσείς έχετε φάει άρα δεν πρέπει να μιλάτε'!
Τελικά, πατέρα, εγώ με ποιον από τους δύο να... είμαι; Με έχουν βάλει στη μέση και με πιέζουν ασφυκτικά: πρέπει να πάρω θέση· να διαλέξω αυτούς που έχω καταλάβει πως με κοροϊδεύουν λιγότερο.
Λες και υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε εκείνον που έκλεψε 2 από κείνον που έκλεψε 10... Μα κι οι δύο κλέφτες δεν λογίζονται;
Και τώρα που ο κόμπος κοντεύει να σπάσει και το χτένι μού ζητούν να επιλέξω και πάλι ανάμεσά τους διότι αλλιώς -λέει πάει η Ελλαδίτσα μας- πάει η πατρίδα μας, θα μας την πάρουν οι ξένοι!
...Κι εγώ κάνω διάφορους συνειρμούς σκεπτόμενος εκείνο που έλεγαν οι αρχαίοι Ελληνες -από σεβασμό στη μνήμη τους δεν θα ξαναπώ ότι είναι πρόγονοί μου- ότι 'πας μη Ελλην βάρβαρος'! Νομίζω ότι βάρβαροι με κυβερνούν, επειδή, αν εγώ φέρω τον ίδιο εθνικό προσδιορισμό με ’κείνους τότε κάτι δεν μου πάει καλά!
Ναι, είναι μεγάλο το μπέρδεμά μου! Κάποιες στιγμές σκέφτομαι να αυτοχαρακτηρισθώ εγώ βάρβαρος για να μην έχω καμία ταύτιση με αυτούς αλλά και πάλι μετανιώνω: δεν νιώθω καμία ορμή για 'ωμό' κρέας, για να λεηλατήσω, για να προβώ σε οποιαδήποτε πράξη βαρβαρότητας κι επιπλέον σκέφτομαι ότι δεν θα τους χαρίσω την ταυτότητά μου ή μήπως δεν είναι η σωστή από γεννησιμιού μου!
Νιώθω μετέωρος όλο αυτόν τον καιρό! Γεννήθηκα σ’ έναν τόπο που οι άνθρωποί του ξεπουλούν και καταστρέφουν! Μέρα τη μέρα απομυζούν από τα σπλάχνα του!
Τείνω -πολλές φορές- να συμφωνήσω με κάποιους που υποστηρίζουν ότι πρέπει να ξεπουληθούμε στους ξένους και... επισήμως μπας και σωθούμε!
Μήπως, όμως, πέρα από την υπομονή μου παίζουν και με το μυαλό μου; Μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο 0; Μήπως είμαι μέρος ενός προδιαγεγραμμένου παιχνιδιού στο οποίο δεν έχω λόγο ύπαρξης; Μήπως είμαι μόνο ένας απλός κομπάρσος που κάνει ένα πέρασμα, πίσω, πολύ πίσω από τους πρωταγωνιστές του και κάποιες φορές τον κάνουν να νιώθει σπουδαίος βάζοντάς τον να ρίχνει μια ψήφο;
Κι αν όλα είναι έτσι, γιατί συνεχίζουν να με παίζουν; Τι περισσότερο από την ψυχή μου θέλουν; Τι άλλο θα ζητήσουν από το παιδί μου;

Χανιώτικα νέα (16.ο2.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Τ’ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ χθες. Η γιορτή των ερωτευμένων της μιας ημέρας πέρασε. Σήμερα είναι μία άλλη μέρα. Γένους ανυπεράσπιστου ο έρωτας τελικά, επιμένει να μας λέει η Κική Δημουλά. Και από τους κάθε λογής λουλουδάδες...
ΠΟΥΛΑΩ ΠΟΥΛΑΕΙΣ, πουλάει, πουλάμε, πουλάτε, πουλάνε. Κατ’ εντολήν της τρόικας η κλίση του ρήματος. Βασιλική, (διορθώνω: τροϊκάνικη) διαταγή και τα σκυλιά δεμένα;
ΛΥΠΗΘΗΚΑΝ ΠΟΛΥ για τις εσφαλμένες εντυπώσεις της τρόικας οι τροϊκάνοι, δεν ήταν στις προθέσεις τους. Αν δεν σας ικανοποιεί αυτή η δήλωση, διαβάστε και τη... διορθωτική: Λυπήθηκαν πάρα πολύ για τις εσφαλμένες εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν οι τροϊκάνοι, δεν ήταν στις προθέσεις τους... Εντάξει;
ΕΝΤΑΞΕΙ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τελικά απαράδεκτη η συμπεριφορά της τρόικας. Ολίγον απαράδεκτη είναι. Πώς λέμε, ολίγον έγκυος, δηλαδή;
ΠΟΛΥ ΑΕΡΑ έχουνε πάρει οι τροϊκάνοι, μου είπε χθες ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Και δεν τον πήραν από μόνοι τους, συμπλήρωσε κουνώντας με νόημα το κεφάλι του.
ΨΗΦΙΣΕ ΑΛΙ ΜΠΑΜΠΑ, έχει μόνο 40 κλέφτες. Από τα συνθήματα τοίχου των Εξαρχείων. Ισοπεδωτικό μπορεί να το χαρακτηρίσουν κάποιοι όχι, όμως, ότι δεν έχει χιούμορ.
ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ μέτρα αντίστοιχα του 2010, διαβεβαίωσε ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Δεν διαβεβαίωσε, ωστόσο, ότι δεν θα επιβληθούν μέτρα το 2011, που μπορεί να είναι χειρότερα απ’ αυτά του 2010!
ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΜΕ στην εκπαίδευση την ισότητα πρέπει να εφαρμόζουμε την ανισότητα. Με την έννοια αυτή ο δάσκαλος θα πρέπει ν’ αφιερώνει περισσότερο χρόνο στους μαθητές του που έχουν μαθησιακά προβλήματα. Και βεβαίως η Πολιτεία θα πρέπει να δείχνει μεγαλύτερη φροντίδα για τα σχολεία των περιοχών που είναι ήδη υποβαθμισμένες!
ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ για την Παιδαγωγική, τα παραπάνω. Με αφορμή το σχεδιαζόμενο (;) κλείσιμο σχολείων, βεβαίως.
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ξενύχτησε οψάργας το φεγγάρι/ του γιασεμιού η μυρωδιά το νου ντου του ’χει πάρει. Μια ακόμα... φεγγαρομαντινάδα από τον μαντιναδολόγο της στήλης, τον Ηλία τον Σταματάκη.
ΟΤΑΝ, ΛΙΓΟ πριν απ’ τη Γαλλική Επανάσταση, ο αντιβασιλιάς επέβαλε αβάσταχτους φόρους στον γαλλικό λαό, ένας βουλευτής μιας επαρχίας διαμαρτυρήθηκε έντονα και τον απείλησε. Ο αντιβασιλιάς του είπε: 'Τι θράσος! Τι μέσα έχεις για ν’ αντισταθείς στη θέλησή μου; Τι μπορείς να μου κάνεις;' Ο βουλευτής του απάντησε: 'Μπορώ να υποτάσσομαι και να σε μισώ'.
'Ο έρωτας/ όνομα ουσιαστικόν,/ πολύ ουσιαστικά,/ ενικού αριθμού,/ γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,/ γένους ανυπεράπιστου./ Πληθυντικός αριθμός/ οι ανυπεράσπιστοι έρωτες/ Ο φόβος,/ όνομα ουσιαστικόν/ στην αρχή ενικός αριθμός/ και μετά πληθυντικός:/ Οι φόβοι/ Οι φόβοι/ για όλα από δω και πέρα [...]'.
Από το ποίημα 'Ο πληθυντικός αριθμός' της Κικής Δημουλά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Θεοδωράκης: Ενας νεοέλληνας ημίθεος

'Θεοδωράκης: Ενας νεοέλληνας ημίθεος'. Ο προσωρινός τίτλος μιας έκθεσης που προτείνει να γίνει στην πόλη μας ο διάσημος σφαιρικός καλλιτέχνης Ευθύμης Βαρλάμης, με πίνακές του που αναφέρονται στον μεγάλο Ελληνα δημιουργό. Σαν πρώτο θεμέλιο για την ίδρυση ενός Μουσείου ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ - ΒΑΡΛΑΜΗ. Ενός Μουσείου, που, όπως σημειώνει ο ίδιος ο καλλιτέχνης σε επιστολή του προς τον Δήμο Χανίων (αντιδήμαρχο Δημήτρη Λειψάκη) και την οποία μου κοινοποίησε ο και καλός μου φίλος, συνεργάτης του Αστέρης Νένος, 'με σχέδια του καθηγητή Ευθύμιου Βαρλάμη και σε συνεργασία με το ιδιόκτητο Μουσείο του θα προσφέρει στην πόλη των Χανίων τα έσοδα μιας παραγωγής που αγγίζει την ουτοπία και το όνειρο'. Ας μείνουμε, όμως, μόνο στην έκθεση, προς το παρόν, που αν πραγματοποιηθεί (ο Δήμος είναι ανοιχτός και συζητά ήδη τη συνεργασία, μου είπε ο Δημήτρης Λειψάκης) θα είναι ευχής έργο. Και διότι 'πρώτη φορά ανακηρύσσεται με το έργο αυτό ένας νεοέλληνας σαν ημίθεος ήρωας, με στόχο να δυναμώσει το πεσμένο ηθικό των Ελλήνων'. Και διότι 'ο συνδυασμός Θεοδωράκης - Βαρλάμης, είναι μια τεράστια πηγή ενέργειας μιας συμπαντικής συμφωνίας ήχων και χρωμάτων', για να χρησιμοποιήσω δύο αποσπάσματα απ’ την εν λόγω επιστολή. Το οφείλει ο τόπος μας στον Μίκη τον... 'Ουρανομήκη', για να χρησιμοποιήσω τον χαρακτηρισμό του Γέροντα Ειρηναίου, αυτό, άλλωστε! Και από εκεί και πέρα ό,τι άλλο ήθελε προκύψει...


Για έναν ευσεβή κληρικό

Με εντυπωσίασε εξ αρχής όταν τον άκουσα, για πρώτη φορά, να εκφωνεί, σε κάποια Λειτουργία, τα Ειρηνικά. Ωστόσο, πέραν του ονόματός του και ότι είναι βορειοηπειρώτης δεν ήξερα μέχρι πριν από λίγες μέρες τίποτα άλλο για τον εδώ και δύο περίπου χρόνια διάκονο του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη, π. Φανούριο Πάπας. Ούτε καν ότι είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ούτε ότι εκτός από ελληνικά και αλβανικά μιλεί απταίστως και τα αγγλικά και τα ρουμανικά. Και, βεβαίως, ότι πρόσφατα (27.1.2011) ανεδείχθη κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (master) στην Ορθόδοξη Λειτουργική από τη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. Για όλα αυτά με πληροφόρησε, με επιστολή του, ο γνωστός σ’ όλους τους συμπολίτες μας, για χρόνια πολλά εφημέριος του Αγίου Λουκά, παπα - Γιώργης Σταυρακάκης. Για έναν κληρικό 'ευσεβή', με αριστοκρατική ευγένεια, συνδυασμένη με υπέρμετρη απλότητα, επιστημονική κατάρτιση, ποιμαντική διάκριση, παροιμιώδη πραότητα, μειλιχιότητα, ακαταγώνιστο διαγωγή, αυτοκένωση για την εκκλησία, έμφυτη ευφυία και έφεση για τα γράμματα', κάνει λόγο ο παπα-Γιώργης. 'Την εργασία μου αυτή (σ.σ.: «Οι περί Θείας Λειτουργίας Συνοδικές Εγκύκλιοι της Εκκλησίας της Ελλάδος», ο τίτλος της) επιθυμώ να την αφιερώσω σιωπηλά και ταπεινά στο πρόσωπο εκείνο που με ώθησε και με στήριξε ολόψυχα στο βήμα αυτό καθώς και να αγαπήσω τη λειτουργική ευταξία, τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνό, τον σεπτό μου ποιμενάρχη', σημειώνει κλείνοντας τον πρόλογό του ο φέρελπις κληρικός. Δείχνει αυτό το δείγμα της γραφής του κάποια απ’ τα χαρίσματά του, νομίζω...

Εχοντας τον δικό τους χώρο...

Σε μία εποχή που κάποιοι απ’ τους άλλοτε κραταιούς Πολιτιστικούς Συλλόγους των χωριών μας αρκούνται σε μια και μόνη εκδήλωση τον χρόνο, ίσα - ίσα για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους πριν, δυστυχώς, μετατραπούν κι αυτοί σε Συλλόγους - σφραγίδες, ένας νέος Σύλλογος, ο Σύλλογος Γυναικών Νίππους 'Περβολίτσια' γράφει εδώ και δύο περίπου χρόνια τη δική του ιστορία, μετρώντας πολλές και ποιοτικές εκδηλώσεις. Με αφορμή το πέρας των εργασιών της σχεδόν εκ βάθρων αναστήλωσης και αναμόρφωσης του παλιού κτηρίου, που είχε δημιουργηθεί για να χρησιμεύσει ως εστιατόριο των μαθητών (όταν υπήρχαν τα συσσίτια) και χρησιμοποιήθηκε μετά ως κατοικία δασκάλου και για τη στέγαση του Νηπιαγωγείου, τούτη η εύφημη μνεία. Ακριβώς διότι απ’ εδώ κι ύστερα οι Γυναίκες του Νίππους, έχοντας τον δικό τους χώρο, θα μπορούν, όπως λένε, να καταπιαστούν, σοβαρά και απερίσπαστες στην επίτευξη των πολλαπλών στόχων τους. Θα ’χει σίγουρα να πει πολλά γι’ αυτούς, κατά τα εγκαίνια του χώρου που θα γίνουν την προσεχή Κυριακή 20 Φεβρουαρίου, η πρόεδρος του Συλλόγου τους, η Εύη Packeu - Κακατσάκη, που επέστρεψε μετά από 46 χρόνια (6 στην Αθήνα και 40 στο Παρίσι) στο χωριό της (μας) για να... ηγηθεί μιας μικρής επανάστασης. Για τις αποσπερίδες λαογραφικού περιεχομένου, για τα μαθήματα Πληροφορικής στα παιδιά, για την ανάδειξη τοπικών προϊόντων, για την κατασκευή και εμπορία πρωτότυπων εδεσμάτων... Και βεβαίως για τη δημιουργία της δανειστικής βιβλιοθήκης (για τους κατοίκους του χωριού και ιδιαίτερα για τους νέους) που ήδη έχει συγκεντρώσει έναν μεγάλο αριθμό βιβλίων που προέρχονται όλα από δωρεές. Τα εγκαίνιά της δεν φαίνεται ν’ αργήσουν, εξάλλου...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ανθρώπου έχει σχέση με τον καιρό που κάνει την ημέρα της κηδείας του, μου είπε ο και καλός φίλος, γνωστός τοις πάσι δάσκαλος - λαογράφος, Σταμάτης Αποστολάκης συνοδεύοντας το φευγιό σου! Λιόκαλη ήταν η ημέρα της κηδείας σου, μάνα! Μέρα για ελιές, αν δεν ήταν μέρα των Φώτων. Μέρα που οι ουρανοί ήταν ανοιχτοί για να σε δεχτούν (13.1.11).

ΠΟΤΕΣ ΤΗΣ δεν μπήκε στο σπίτι, όταν ερχόταν από κάπου, με άδεια χέρια η μάνα μου. Αν δεν έφερνε κάτι, έπαιρνε απ' έξω ένα ξύλο και το έβαζε μέσα. Για να μην τρέμουν και τα τέσσερα καντούνια του σπιτιού, έλεγε. (14.1.11).

'ΧΤΥΠΑΕΙ η καρδιά μου πένθιμα στη θύμισή σου μάνα/ σαν τση Μεγάλης Παρασκής τη θλιβερή καμπάνα''. Από τη γνωστή και καλή μαντιναδολόγο, Αντωνία Μηλογιαννάκη, η μαντινάδα αυτή για τη μητέρα της. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος απ' αυτούς που έχασαν τη μητέρα του, που να μην την θεωρεί δική του (15.1.11).

ΕΔΑ ΠΟΥ λείπεις ασκιανέ και δροσερέ μου αέρα/ σ' όποιο δεντρό κι ανέ σταθώ θα λιάζομ' όλη μέρα. Το μόνο που έκανα ήταν ν' αλλάξω το ρήμα 'φεύγεις' με το 'λείπεις' στη γνωστή μαντινάδα. Πολύ μου λείπει ώρες - ώρες η μάνα μου (18.1.11)

ΡΟΔΙΚΙΟ, ΣΗΡΙΔΕΣ, προβατίνες, κλινοκαρές, βρούβες, αχατζίκοι, καυκαλίδες (καυκαλίδα μυρισμένη, πεθερά δαιμονισμένη), κουτσουνάδες, παστενάγλες, μαρουλίδες, χτυπαλίδια, σταφυλινάκοι, γλυκομαντηλίδες, γαλατσίδες, τσώχοι, βυζάνες, τυλιγάδια, αγκαβάνοι... Ολων των λογιών τα χόρτα μού μάθαινε να βρίσκω η μάνα μου (20.1.11).

ΓΕΝΑΡΗ ΜΗΝΑ κλάδευε, φεγγάρι μην ξανοίγεις! Νωρίς - νωρίς, μέχρι τ' Αϊ – Γρηγόρη, στις 25 του μήνα, ήθελε να ’χουμε κλαδεμένη την κρεβατίνα η μάνα μου. Και γιατί η γινωμένη δουλειά δεν φοβάται ποτέ τζη την αγίνωτη, όπως έλεγε (αχ αυτός ο πικρός παρατατικός!) (21.1.11).

ΟΛΟ έλεγα να το βάλω στο τέλος των 'Πεταχτών' το απόσπασμα από το ποίημα 'Αμίλητα' του Λορέντζου Μαβίλη κι όλο το ανέβαλα. Το βάζω καθυστερημένα σήμερα. 'Χρυσομάνα, εμαράθηκαν, τα φύλλα/ και χειμώνας πλακώνει· σε θωράω/ κατάματα με τρόμου ανατριχίλα' (25.1.11).

Ο ΑΓΓΟΥΡΟΦΑΣ ΕΦΑΕ, ο μεστωτής δεν έφαε. Πέρυσι τέτοιον καιρό μου την είπε αυτήν την παροιμία η μάνα μου. Γι' αυτούς που έχουν ακόμα τσ' ελιές τους αμάζωχτες τη γράφω! (27.1.11).

ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ, με την καλή έννοια, μου είπε τις προάλλες στο τηλέφωνο ο φίλος μου απ' τα παλιά συνταξιούχος δάσκαλος Λεωνίδας Βεγλιρής. Γιατί έχω, λέει, την ευκαιρία όλο και κάτι να γράφω για τη μάνα μου, που έφυγε. Μοναχό του πάει το μολύβι, Λεωνίδα, όταν νιώθω την ψυχή μου να φτερουγίζει από πάνω της, του είπα (28.1.11).

ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ 'Πεταχτά' τα έγραψα για τη μάνα μου που έφυγε πριν από σαράντα ημέρες για το άλλο ημισφαίριο της ζωής. Τα ξαναδημοσιεύω, όλα μαζί (τα περισσότερα) σήμερα. Οχι, βέβαια, μόνο γιατί μου το ζήτησαν πολλοί, αναγνώστες της στήλης.

'2825051.../ Τηλεφωνώ./ Να πω στη μητέρα μου/ την καλημέρα της καινούριας μέρας, θέλω./ Το τηλέφωνο δεν απαντά./ Η κυρία Ηρα θα την αλλάζει, σκέφτομαι./ Τηλεφωνώ, ξανά, ξανά, ξανά, ξανά, ξανά.../ Το τηλέφωνο επιμένει να μην απαντά./ Εχω ξεχάσει ότι η μάνα μου/ ζει εδώ και σαράντα μέρες/ στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Σε άγνωστη διεύθυνση./ Δίχως τηλέφωνο./ Επιμένω./ Κάποτε το τηλέφωνο θ' απαντήσει./ Θα το ακούσει, όπου κι αν βρίσκεται και θα τρέξει να το σηκώσει. Η ίδια./ Την ξέρω καλά τη μάνα μου εγώ...'.
Το ποίημα του γράφοντος 'Το βουβό τηλέφωνο'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΑΜΥΝΑ ΠΕΡΙ πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή,η χρηστή διοίκησης, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας'.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ των ελληνικών γραμμάτων, τον κυρ - Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, το παραπάνω απόσπασμα από άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα 'Ακρόπολις' την 1η Ιανουαρίου 1896!
'ΤΙΣ ΗΜΥΝΘΗ περί πάτρης;', αναρωτιέται αμέσως μετά. Και συνεχίζει: 'Και τι πταίει η γλαύξ η θρηνωδούσα επί των ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι κακοί κυβερνήται της Ελλάδος'.
ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ στο περ. 'Κεδρισός' (τεύχος 1, Ιανουάριος - Απρίλιος 2010) ο κυρ - Αλέξανδρος. Εκεί κάτω από τη φωτογραφία του και το περί ου ο λόγος απόσπασμα. Τα όποια σχόλια περιττεύουν. Τι κι αν πέρασαν 100 χρόνια (3.1.1911) απ’ τον θάνατό του. Πάντα επίκαιρος!
ΤΗΣ ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗΣ, κατά Αριστοφάνη, της βγήκε. Να δούμε αν θα της βγει και της Φλαμανδής γερουσιαστίνας, Μερλέν Τέμερμαν. Θα την ακούσουν οι γυναίκες των Βέλγων πολιτικών που συμμετέχουν στις άκαρπες, εδώ και δέκα μήνες διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης, ν’ απέχουν απ’ το σεξ μαζί τους μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος; Κι αν την ακούσουν ποιοι(ποιες) θα χάσουν;
Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ να έχει κυβέρνηση (και δεν εννοούμε, βέβαια, μόνο την παρούσα) αλλά είναι σαν να μην έχει. Ολα ένα μπάχαλο. Το Βέλγιο δεν έχει κυβέρνηση αλλά είναι σαν να έχει. Ολα πάνε ρολόι. Υπερβολικό;
ΣΤΑ ΑΚΡΑ τράβηξε το σκοινί η κυβέρνηση, στα άκρα το τράβηξαν και οι γιατροί του ΙΚΑ αυτές τις μέρες. Απ’ τη μια μεριά η κυβέρνηση από την άλλη οι γιατροί. Στην Ελλάδα ζούμε. Δύσκολο πράγμα, ν’ αποφασίσουμε προς τα πού πρέπει να τραβάμε το σκοινί για να ξεκολλήσει το κάρο...
ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΝΟ αυτοί που φτιάχνουν λουκέτα έχουν δουλειά. Ολη η πίκρα του σ’ αυτήν τη φράση την έβγαλε ο φίλος μου. Είχε ξεκινήσει με τόσα όνειρα τη μικρή του επιχείρηση...
τις τελευταΙες μέρες δεν έπαιζαν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων όπως έπαιζαν -πρώτο θέμα- τις αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις στην Αίγυπτο. Χθες το βράδυ, όμως, έδωσαν τα ρέστα τους. Εξελίξεις...
ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ ότι ο Μπάρακ Ομπάμα έκοψε το τσιγάρο! Είδηση θα είχαμε αν ο Φιντέλ Κάστρο έκοβε... το πούρο του!
ΟΤΑΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Παπαδιαμάντης ξεκίνησε τη συνεργασία του με την εφημερίδα 'ΑΣΤΥ' ο διευθυντής της του πρότεινε μισθό 150 δραχμές. Ο Παπαδιαμάντης του είπε: 'Πολλές είναι 150. Με φτάνουνε 100!'
'Μάνα μου, εγώ τ’ άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι/ όπου το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει./ Το δόλιο! όπου κι αν στραφεί κι απ’ όπου κι αν περάσει, δε βρίσκει πέτρα να σταθεί, κλωνάρι να πλαγιάσει./ Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ’ αποδαρμένη/ μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσ’ αφρισμένη,/ παλαίβω με τα κύματα χωρίς πανί τιμόνι/ κι άλλη δεν έχω άγκυρα πλην την ευχή σου μόνη'[...].
Από το ποίημα 'Στην μητέρα μου' του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ

Μια σταγόνα, ξεχασμένη
Απ’ τη χθεσινή θύελλα
Στο ιερό της μαργαρίτας,
Πρόφτασε τα χαιρετίσματα
Στον ήλιο!
Έτσι μπόρεσα να μπώ
Στον ναό του αγώνα…
Ένας ολάκερος λαός με περίμενε.
-Είσαι μαζί μας!
-Είσαι μαζί μας!
Λέω «καλημέρα» στον ήλιο,
Άρα υπάρχω.
Όχι! Δεν μπορούν πια να με σκοτώσουν,
Αφού το χαμόγελό μου
Βαφτίστηκε
Στην κολυμπήθρα των ματιών σας!
Όχι! Δεν μπορούν πια να με σκοτώσουν,
Αφού το χέρι μου
Έμεινε μέσα στο δικό σας.
-Είμαι μαζί σας!
Τροπαιοφόρος άνεμος
Μπήκε απ’ τα παράθυρα.
Οι μαργαρίτες έγιναν τραγούδια.
Το κρασί και το ψωμί
Σώμα και αίμα.
Τώρα πια ο ναός
Αντηχεί απ’ τα’ «αλληλούια!»

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΚΑΝΤΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ψηλά το κεφάλι/ όμορφες μέρες θα 'ρθούνε πάλι', γράφει το χαρτάκι της ημέρας που πριν από λίγο ξεκόλλησα από το Ημερολόγιο. Καλή και απαραίτητη η παρηγοριά, σκέφτομαι, αρχίζοντας το γράψιμο...

ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ Νο 1, στο Μνημόνιο Νο 2. Από το Μνημόνιο Νο 2 στο Μνημόνιο Νο 3. Εδώ είμαστε και πάμε παρακάτω. Από το Μνημόνιο Νο 3 στο Μνημόνιο Νο 4. Κι έπεται συνέχεια. Από το Μνημόνιο Νο 4 στο Μνημόνιο Νο 5.

ΩΣΤΟΣΟ ΩΣ χώρα, πάμε για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου, για μείωση του επιτοκίου του δανείου και για επαναγορά μέρους του δανείου. Πάμε για μαλλί για να φύγουμε κουρεμένοι ή πάμε κουρεμένοι για να φύγουμε με μαλλί;

ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ ΣΤΕΝΟ το γερμανικό κοστούμι που πάει να φορέσει στους λαούς των περιφερειακών χωρών της Ευρώπης η Αγκελα Μέρκελ. Αφησε που θα μαζέψει κι άλλο στο πλύσιμο! Κοινή διαπίστωση.

'ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΑΜΕ μπροστά πάμε πίσω. Και στη Χούντα έδιναν στον λαό ποδόσφαιρο και θεάματα για να μην ασχολείται με όσα γίνονταν. Δε λέω ότι είναι σωστό αυτό. Μήπως, όμως, να κάνουμε 2 - 3 μεγάλα βήματα πίσω, να πάρουμε φόρα και να πάμε μπροστά; Εκεί που είναι η ανάπτυξη;'. Αυτά, μεταξύ των άλλων, γράφει ένας 'ηλεκτρονικός' φίλος μου, ο Γιάννης Κοκκινάκης, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ σχολιάζοντας τις προάλλες (4.2.11) το πρώτο πεταχτό, που ήταν ένα απόσπασμα από κείμενο του Νόαμ Τσόμσκι.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΦΙΛΗ, η Φώφη Γουώλτερ - Κυρλίδου, σχολίασε το πρώτο 'πεταχτό' της επόμενης μέρας που αναφερόταν στο... φλέβισμα του Φλεβάρη, ως εξής: 'Οι Ελβετοί κλαίνε διότι δεν υπάρχει χιόνι στις πίστες του σκι. Ας μεταφέρουν λίγο από τη Β. Αμερική που έχει βουλιάξει στις χιονοστιβάδες!'. Αν δεν τους δώσουν οι Αμερικανοί, θα τους δώσουμε εμείς απ' το λίγο που έχουμε στα Λευκά Ορη, Φώφη!

ΠΑΡΝΤΟ, ΜΟΝΤΕΣΤΟ, Μέλμπεργκ, Ιμπαγάσα, Πάντελιτς, Ζαϊρί, Μπράβο, Φουστέρ, Τοροσίδης, Ριέρα, Χολέμπας. Η αρχική ενδεκάδα του Ολυμπιακού εναντίον της Ξάνθης στον προχθεσινό αγώνα για το πρωτάθλημα Ελλάδας. Πάλι καλά που υπάρχει σ' αυτήν κι ένας Ελληνας...

ΣΤΟΝ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ουρανό απόψε το φεγγάρι/ τυλίχτηκε στα σύννεφα κι ο ύπνος το 'χει πάρει! Η μαντινάδα που μου έστειλε την Κυριακή το βράδυ ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας Σταματάκης, στάζει ποίηση.

'ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ χωρίς τον αγαπημένο τους ποιητή μετράνε τα Χανιά, στις 9 Φεβρουαρίου 2011. Δεν είναι μόνο η εκπνοή μιας ρωμαλέας και παράλληλα ευαίσθητης ποιητικής φωνής που ήδη κάποιοι συγκρίνουν με τον Ρίλκε (όπως π.χ. ο Στυλιανός Αλεξίου), η απουσία της ευγενικής και στοχαστικής μορφής του από κάθε σημαντική εκδήλωση ή η αποστέρηση της χαράς μας εν αναμονή του επόμενου βιβλίου του. Η απουσία του Γιώργη Μανουσάκη είναι έντονη, επειδή ως πνευματικός άνθρωπος της πόλης υπερασπιζόταν όσο λίγοι τα εύθραυστα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας της...'. Ενα από τα 'παραποτάμια' σχόλια του Κώστα Νταντινάκη (βλ. Περ. 'Κεδρισός', τευχ. 1, Ιαν. - Απρ. 2011).

ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ την άσκησή του ένας αθλητής όλοι οι θεατές τον χειροκρότησαν με ενθουσιασμό. Ο προπονητής του, όμως, ο Ιππόμαχος τον χτύπησε με το μπαστούνι του και του είπε: 'Αν έκανες αυτά που έκανες με αληθινή τέχνη δεν θα είχες τόσους πολλούς θαυμαστές'.

'Φεύγοντας μου 'σφιξε το χέρι./ «Και να μη χαθούμε», είπε./ «Να βρεθούμε μια μέρα!»./ Περάσανε χρόνια. Δεν τον είδα ξανά./ Σε ποιους δαίδαλους μπλέχτηκε/ της ζωής; Σε ποιους δρόμους σκολιούς/ έσυρε τη σκιά του;/ Κι ένα πρωί/ διάβασα τ' όνομά του/ σε μαύρο πλαίσιο. Και βρεθήκαμε./ Τυφλό άγαλμα εκείνος τυφλό και βουβό'.
Το ποίημα του Γιώργη Μανουσάκη 'Συνάντηση'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (08.02.11)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Τρέχει νερό στον ποταμό... (1)

Μακάρι να ’χε ο τόπος μας πολλούς ακόμα σαν και τον Κώστα τον Νταντινάκη, που επέστρεψε στη γενέθλια πόλη απ’ το Παρίσι πλήρης ονείρων, φιλοδοξώντας, εκτός των άλλων, να βάλει σε διαρκή ροή τον αστείρευτο κρητικό ποταμό λόγου και τέχνης. Ανθρώπους που ν’ αγαπούν την ευθύνη έτσι, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης την προσδιόρισε. Ανθρώπους που να νιώθουν ότι έχουν χρέος να σώσουν τη γη και ότι αν δεν τη σώσουν δικό τους το φταίξιμο. Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη.
Το ξέρω ότι προσκρούω στην άκρα μετριοφροσύνη του, γράφοντάς τα αυτά. Επρεπε, όμως, να τα γράψω. Και διότι πιστεύω ότι 'χάρη που δεν λογίζεται μηδέ μιστό δεν είναι', όπως έλεγαν οι παλιοί μας. Με την έννοια ότι αυτός είναι ο εμπνευστής, ο συντονιστής και ο υπεύθυνος της έκδοσης του 'Κεδρισού', του τετράμηνου λογοτεχνικού και καλλιτεχνικού περιοδικού, το πρώτο τεύχος (Ιανουάριος - Απρίλιος 2011) το οποίο 'ξάφνιασε ευχάριστα με το εύρος των θεμάτων και τη μεγάλη συμμετοχή σημαντικών ποιητών και πεζογράφων από τα Χανιά και την υπόλοιπη Κρήτη', όπως έγραψε την επαύριο της παρουσίασής του (3.2.2011) ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μαριδάκης στην εφημερίδα μας.
Για ένα 'ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός' για μια 'μικρή επανάσταση' έκανε λόγο, όπως διάβασα στο ίδιο ρεπορτάζ, αναφερόμενος στην έκδοση του 'Κεδρισού' ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας, διακεκριμένος δημοσιογράφος και αισθαντικός ποιητής Δημήτρης Κακαβελάκης. Συμφωνώ απολύτως με τους χαρακτηρισμούς του αυτούς. Μετά λόγου γνώσεως το γράφω, μετά την περιδιάβασή μου (δεν παραβρέθηκα στην εκδήλωση λόγω πένθους) στις 80 κοσμημένες με ξυλογραφίες του Ράλλη Κοψίδη και ζωγραφική της Εύας Χαραλαμπίδου σελίδες του, που καλύπτουν όλους τους τομείς Λόγου και Τέχνης και ιδιαίτερα στη στήλη 'παραποτάμια', όπου υπάρχουν επίκαιρα σχόλια κοινωνικού και πολιτισμικού περιεχομένου. Βέβαια αυτός, ο Κώστας Νταντινάκης δηλαδή, 'έφαγε τα λάμπαθα, αυτός κατέει είντα ’παθε' για να χρησιμοποιήσω κι εγώ, σε τρίτο πρόσωπο, μια απ’ τις πολλές φράσεις του θυμόσοφου μακαριστού μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Νικηφόρου Συντζανάκη. Μια κουβέντα είναι βγάζω ένα περιοδικό όπως τον 'Κέδρισό', διαμορφώνω τις όχθες ενός τέτοιας λογής ποταμού... Καλή συνέχεια!

Τρέχει νερό στον ποταμό... (2)

'Κεδρισός', το αρχαίο όνομα του Κλαδισού, ειρήσθω εν παρόδω, ο τίτλος ενός ποιήματος - ποταμού, μιας ποιητικής σύνθεσης της γνωστής και καταξιωμένης διεθνώς Νεοχωρίτισσας ποιήτριας και πεζογράφου Βικτωρίας Θεοδώρου, που περιλαμβάνεται στην τελευταία ποιητική της συλλογή 'Κατολόγι για το μάστορα'. 'Κεδρισός' και ο τίτλος του περιοδικού που αποφάσισε να εκδώσει ο επίσης Νεοχωρίτης, ένα από τα παιδιά της Αμμούτσας, όπως θα ’λεγε ο και κοινός μας φίλος δάσκαλος Γιώργος Πιτσιτάκης, Κώστας Νταντινάκης. Μένω σ’ ένα απόσπασμα από τον 'Κεδρισό' της Βικτωρίας Θεοδώρου που φιλοξενείται στην εσωτερική σελίδα του εξώφυλλου, σε... ρόλο ξεναγού, του 'Κεδρισού' του Κώστα Νταντινάκη, και σ’ ένα από τα (ανέκδοτα) 'τρία μικρά ποιήματα για την ποίηση' του Γιώργη Μανουσάκη, που μαζί με τον άλλο Νεοχωρίτη ('καινουργιοχωρίτη, θα με διόρθωνε) Μιχάλη Γρηγοράκη, έχουν μετακομίσει πριν από λίγα χρόνια στη Χώρα των Μακάρων. Και σαν δείγματα της ποιότητας του νερού που ρέει στην κοίτη του ποταμού, τις όχθες του οποίου δημιούργησε και με την οικονομική στήριξη ευαίσθητων πνευματικά και καλλιτεχνικά πολιτών των Χανίων, ο Κώστας Νταντινάκης: 'Ο Κεδρισός ουράνιος ποταμός/ στην Κυδωνία ρέει το είδωλό του,/ παραπλανά τις λεύκες ασημένιος./ Επάνω τρέχει και παφλάζει/ στης εκβολής του την παλίνδρομη φυγή,/ εκεί μαζεύονται οι ψυχές που αφήσανε/ το κάλλος τους το κέλυφός τους'. Βικτωρία Θεοδώρου. 'Την ώρα που ξυπνούν οι τίγρεις/ ποίηση, αδελφή, προστάτεψέ μας!/ Την ώρα που οσμίζονται οι τίγρεις το αίμα/ ο κάθε στίχος γίνεται ένα φύλλο/ ξερό και δίχως βάρος που το στροβιλίζει ο αέρας'. Γιώργης Μανουσάκης.
Σημείωση: Δάνειος ο τίτλος των δυο πρώτων εύφημων μνειών σήμερα από μια μαντινάδα, ο πρώτος στίχος της οποίας είναι: 'Τρέχει νερό στον ποταμό και πάρε το σταμνί σου...'.

Ετος Ρίτσου μα όχι μόνο

Κλείνω τις σημερινές 'εύφημες μνείες' με το τελευταίο από τα 'παραποτάμια (ποταμήια, ποταμόνδε, ποταμήρυτα, ποταμηδόν)' σχόλια του Κώστα Νταντινάκη, δημοσιεύοντας το (δικός μου ο τίτλος) ως έχει. Και σαν δείγμα του ύφους που αντανακλά το ήθος του γράφοντος: 'Ετος Εγγονόπουλου, Ετος Ρίτσου, Ετος Ελύτη... Πόσο ρομαντικός μπορεί να είναι κανείς για να πιστεύει πως οι ποιητές έχουν κατακτήσει την αιωνιότητα κι επομένως κάθε καινούργια χρονιά είναι Ετος Εγγονόπουλου, Ετος Ρίτσου, Ετος Καββαδία, Ετος Ελύτη... Από τη στιγμή που το Υπουργείο Πολιτισμού έχει υιοθετήσει την παράδοξη αυτή τακτική μήπως θα έπρεπε να τιμά όλους ανεξαιρέτως τους ποιητές που έχουν μέσα στο ίδιο έτος την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση ή τον θάνατό τους; Σύμφωνα με αυτή τη λογική το 2011 π.χ. θα έπρεπε να είναι Ετος Νίκου Γκάτσου και Οδυσσέα Ελύτη! Επειδή εμείς πιστεύουμε ότι κι εφέτος, όπως κάθε χρόνο είναι Ετος Γιάννη Ρίτσου (όπως και Ετος Σολωμού, Ετος Καβάφη, Ετος Παλαμά, Ετος Βάρναλη, Ετος Εγγονόπουλου, Ετος Καββαδία, Ετος Γκάτσου, Ετος Ελύτη κ.ά.) αντιγράφουμε, τιμώντας αδιαλείπτως τη μνήμη του, το προφητικό του ποίημα Αναπαλλοτρίωτο, αφιερωμένο σε όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις της μετεμφυλιακής Ελλάδας, χωρίς κανένα πρόσθετο σχόλιο: «Ήρθαν. Κοιτούσαν τα χαλάσματα, τα γύρω οικόπεδα, κάτι μετρούσαν με το βλέμμα τους δοκίμαζαν τον αέρα και το φως με τη γλώσσα τους. Τους άρεσε. Σίγουρα, κάτι θέλαν να μας πάρουν. Εμείς κουμπώσαμε τα πουκάμισά μας, μ’ όλο που ’χε ζέστη και κοιτούσαμε τα παπούτσια μας. Τότε, ο ένας μας έδειξε πέρα με το δάχτυλο. Οι άλλοι έστρεψαν. Σ’ αυτό το διάστημα εκείνος έσκυψε με τρόπο, πήρε μια φούχτα χώμα, την έκρυψε στην τσέπη του και ξεμάκρυνε αδιάφορος. Σαν γύρισαν οι ξένοι, είδαν μια τρύπα βαθειά μπροστά στα πόδια τους, μετατοπίστηκαν, κοίταξαν το ρολόι τους κι έφυγαν. Μέσα σ’ αυτό τον λάκκο: ένα σπαθί, μια στάμνα, ένα άσπρο κόκκαλο». («Μαρτυρίες», 1963)'.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΤΟ ΣΠΥΡΟ ΚΑΓΙΑΛΕ

Στο Ακρωτήρι!
Στους τετιμημένους βράχους,
Όπου η αιμάτινη πορεία
Των προγονικών βημάτων σημαδεύεται και σημαδεύει…
Στο Ακρωτήρι!
Στου ενός λεπτού τη σιγή,
Όπου, υπό την σκιά της αθανασίας,
Κάτω από τις πλεξούδες του θυμιάματος,
Η αυστηρή ευωδία της δάφνης,
Ανοιχτή μνήμη γίνεται…
Στο Ακρωτήρι!
Στο Άγιο Όρος της Κρήτης.
Στο Άγριο Όριο της των Κρητών μεγαλοσύνης,
Στρέφοντας τα βλέμματα σε συναντούμε
Να υψώνεις καθ’ εκάστην
Στο νοητό κοντάρι που φτάνει μεσούρανα,
Σπύρο Καγιαλέ,
Την πληγιασμένη ψυχή του τόπου μας!
Προστέθηκε πριν από 0 λεπτά · Μου αρέσει! ·
Αρέσει στο χρήστη Lefteris Koulierakis.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ του δεν άφησε, μέχρι και χθες, ο Φλεβάρης που να μη φλεβίσει. Καλά που ήρθε για να καταλάβουμε χειμώνα! Να δείτε που θα χιονίσει κιόλας. Μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.

ΑΠΟ ΚΑΙΡΟΥ άρχεσθαι σήμερα, η εντολή που έδωσα στο μολύβι μου, κοιτάζοντας έξω απ' το παράθυρό μου. Καιρό είχε να βρεθεί στην πρώτη θέση της στήλης μετεωρολογικό 'πεταχτό'.

H ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΧΡΙΡ του Καΐρου βάφεται και ξαναβάφεται με αίμα. Με ανθρώπινο αίμα! Μια ακόμα πληγή για τον αιγυπτιακό λαό. Με εντολή του τελευταίου Φαραώ που βαρέθηκε, λέει, να κυβερνά, μα δεν λέει να φύγει.

ΣΑΡΑΝΤΑ ΩΡΕΣ δουλειά την εβδομάδα. Το νέο ωράριο εργασίας για τους δημόσιους υπαλλήλους που θα ισχύσει απ' το φθινόπωρο. Φτηνά τη γλύτωσαν. Και γιατί δεν εφαρμόστηκε το 'από ήλιο σε ήλιο'. Εξάλλου ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε!

ΩΔΙΝΕΝ ΟΡΟΣ και έτεκεν μυν; Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας! Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι ακόμα εν εξελίξει.


'Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΡΕΠΕ να βοηθηθεί νωρίτερα', είπε σε συνέντευξή του ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ. Βρήκε τον... Γερμανό της η νυν Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ.

'ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΜΑΣ πέφτουνε/ σαν κάμπιες στο μποστάνι.../ Στο τέλος δεν θα έχουμε/ να πάρουμε λιβάνι/ για να τους λιβανίσουμε/ να μην τους πιάσει μάτι/ μας θεωρούν «κορόιδα»/ γελάσετε... κομμάτι'. Και ποιητής, ως γνωστό, ο πρόεδρος της Ενωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ Ν. Χανίων Ηρακλής Αναγνωστόπουλος. Στρατευμένος μια ζωή στις επάλξεις του χρέους. Πάντα ψηλά τη σημαία Ηρακλή!

ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ μες στην παγωνιά και στων καιρών τη ζάλη/ η μόνη μας παρηγοριά τσ' αγάπης το μαγκάλι. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά μας τα λέει με τη μαντινάδα του αυτή ο Ηλίας Σταματάκης.

ΝΙΚΗΣΕ ΣΤΟΝ τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας η ΑΕΚΑΡΑ τον Ολυμπιακό Βόλου με 5 - 0! Ετσι ξέπλυνε τη ντροπή της ήττας της μέσα στο γήπεδό της για το πρωτάθλημα. Ονειρο χειμερινής νυχτός, Μήτσο! Κατ' αρχήν γιατί για να πάει η ομάδα μας στον τελικό θα πρέπει να νικήσει στον ημιτελικό τον ΠΑΟΚ. Κι αυτό μόνο εύκολο δεν είναι.

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ένα άτιτλο ποίημα του 'ηλεκτρονικού' φίλου μου Μιχάλη Ανδρεάδη, που βρήκα στη σελίδα του στο φέισμπουκ που άρχιζε 'Στο μόλο μια γερόντισσα...'. Επικοινώνησα μαζί του και του ζήτησα να το δημοσιεύσω στη στήλη και να του βάλει τίτλο. Σ' ευχαριστώ και διά του Τύπου, Μιχάλη. Μια ηλεκτρονική φιλία μπορεί να εξελιχθεί και σε πραγματική.

ΕΝΑΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ρώτησε κάποτε στην Αφρική έναν γυμνό ιθαγενή γιατί δεν φορά ρούχα. Ο ιθαγενής του απάντησε ρωτώντας τον γιατί δεν φορούν οι Ευρωπαίοι ρούχα και στο πρόσωπο. 'Στο πρόσωπο δεν φοράνε ρούχα', του είπε ο Ευρωπαίος. 'Εμείς δεν φοράμε καθόλου, γιατί θεωρούμε ότι όλο το σώμα μας είναι πρόσωπο', απάντησε ο ιθαγενής.

'Στο μόλο μια γερόντισσα/ λίγο πριν γίνει Ηλιος/ μετά την καθημερινή κουβέντα με την Παναγιά/ κι αφού την κέρασε γλυκό/ κι είπανε για τους γιους της/ μες στην παλάμη της μετρά/ τα αυλάκια της ευθύνης/ Τάζει, απαιτεί, παρακαλά/ προσεύχεται/ κάνει λογαριασμό./ Πώς κύλησε έτσι της ζωής ολόκληρος ο κύκλος,/ κι ο κόσμος όλος χώρεσε σε μία καρτερία; [...]'.
Από το ποίημα 'Της ζωής το χρέος' του Μιχάλη Ανδρεάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα(05.02.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΔΙΑΤΗΡΗΣΤΕ ΤΗΝ προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί -πίσω στο αγρόκτημα όπως τα υπόλοιπα ζώα'. Νόαμ Τσόμσκι ('Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους'). Ουδέν σχόλιο.

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ Ταχρίρ του Καΐρου, όπου καθημερινά χιλιάδες διαδηλωτές εξακολουθούν να φωνάζουν 'Κάτω ο Μουμπάρακ'. Και εκεί η σκέψη μας. Και βεβαίως η καρδιά μας. Ενώ το λουτρό αίματος συνεχίζεται.

ΔΕΝ ΜΕ ΛΕΝΕ Χασάν, με λένε Χάσαν! Να το θυμάσαι απ' το αντίθετό του το 'βρήκαν'. Είναι απλό: 'Χάσαν - βρήκαν'. Αυτά, στο περίπου τα λόγια του, μου είπε ο αιγυπτιακής καταγωγής καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Χάσαν Μπαντάουι, όταν για τρίτη φορά απευθυνόμενος σ' αυτόν (στο Διεθνές Συνέδριο Λογοτεχνίας, Βεργίνα 13 και 14 Σεπτ. 2008), έβαλα λάθος τόνο στ' όνομά του. Τα θυμήθηκα προχθές, όταν εντελώς τυχαία τον είδα να συμμετέχει στην εκπομπή 'Ανιχνεύσεις' της ΕΤ3. Να βρει ο αιγυπτιακός λαός αυτά που επιδιώκει, και διά του Τύπου, σου εύχομαι, Χάσαν!

ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙ με το Μνημόνιο δεν μπορεί να είναι υπουργός. Στο καρφί η δήλωση του Πεταλωτή. Αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος συμφωνεί με το Μνημόνιο, μπορεί να γίνει υπουργός. Στο πέταλο η δήλωση του... Καρφιού.

ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ/ κόψε πίτα,/ δώσ' κι εμέ/ και του Νικήτα/ κι αν περισσέψει και λιγάκι/ δώσε και στον... (Μανωλάκη, Νικολάκη, Βαγγελάκη...), βάλτε όποιο όνομα, που ταιριάζει, θέλετε. Ακου να δεις τι θυμήθηκα ο άνθρωπος.

ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ στα ανταποδοτικά τέλη τη φετινή χρονιά, ανακοίνωσε η Δημοτική Αρχή του Δήμου Χανίων. Να μια καλή απόφαση που θα πρέπει να βρει μιμητές.

'ΜΗΠΩΣ ΝΑ βάλουμε όλοι... νερό στο κρασί'. Δεν παίρνω θέση στα όσα γράφει σε άρθρο του χθες στην εφημερίδα μας για τη λιμνοδεξαμενή Ομαλού, ο αντιστράτηγος ε.α. Στέφανος Ανδριάνης, κάτω απ' αυτόν τον τίτλο. Οτι αξίζει ν' αναρωτιόμαστε πότε - πότε για πολλά πράγματα, απλώς θέλω να επισημάνω: 'Πρέπει να βάζουμε νερό στο κρασί μας;'.

ΔΕΣΜΕΥΘΗΚΕ ΟΤΙ θα δοθούν οι αποζημιώσεις των αγροτών από τις ζημιές του 2010, λέει, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Σκανδαλίδης. Ίδωμεν...

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΤΗ σημαία με τον Δικέφαλο δεν την ύψωσε στη νταράτσα του ούτε μετά τη... χιτσκοκική πρόκριση της ΑΕΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος, σε βάρος του Παναθηναϊκού ο φ(θ)ανατικός ΑΕΚτζής γείτονάς μου. Αντί γι' αυτό, όπως λένε οι πληροφορίες μου, σκέφτεται να πάει σε μια εκκλησία και ν' ανάψει μια λαμπάδα, ίσαμε το μπόι του Μίτσελ που έβαλε στο όγδοο λεπτό των καθυστερήσεων του αγώνα το χρυσό γκολ...


ΑΝ ΜΑΘΕΙΣ ν' αφρουκάζεσαι της μοναξιάς τους ήχους/ σαν τον μεγάλο ποιητή κι εσύ θα γράφεις στίχους! Ούτε παραγγελιά να την είχα τη συγκεκριμένη μαντινάδα που μου έστειλες, μέσω κινητού, όπως πάντα, Ηλία Σταματάκη. Πάνω στην ώρα. Οτι που 'χα αποφασίσει να κλείσω σήμερα τη στήλη με τη μοναξιά κατά Ρίλκε.

ΚΑΠΟΤΕ Ο ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ είπε στον Αλέξανδρο, πως αν ήταν Αλέξανδρος θα δεχόταν τις προτάσεις του Δαρείου για συνθηκολόγηση. Ο Αλέξανδρος του απάντησε: 'Κ' αγώ, νη Δία, ει Παρμενίων' (Κι εγώ μα τον Δία, αν ήμουν Παρμενίων).

'Η μοναξιά μοιάζει με τη βροχή./ Κατά τα βράδια, από τη θάλασσα ανεβαίνει·/ από κάμπους, που απόμερα 'ναι και χαμένοι/ πάει προς τον ουρανό, που την κρατεί/ πάντα. Κι από τον ουρανό, στην πόλη, σα βροχή/ πέφτει... [...]'.
Από το ποίημα 'Μοναξιά' του Ράινερ Μαρία Ρίλκε
(μετάφραση Αρης Δικταίος).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (04.02.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ ΠΙΝΩ ΤΟΝ πρωινό μου καφέ διαβάζοντας την εφημερίδα. Να το διατυπώσω καλύτερα. Να διαβάζω την εφημερίδα πίνοντας τον πρωινό μου καφέ. Ν' αρχίζω τη μέρα μου με τα 'Χανιώτικα νέα', εν πάση περιπτώσει. 'Οποία απόλαυσις', είχα γράψει παλιότερα. Η απόλαυση των απολαύσεων, γράφω σήμερα. Και με αφορμή την εμφανή τελευταία παραπέρα βελτίωση της εφημερίδας μας.

ΠΑΝΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ κατόρθωνε και κρατούσε την περίφημη ναυαρχίδα του ο Νέλσονας. Κι αυτό επειδή αντικαθιστούσε ένα - ένα τα κομμάτια της πριν αυτά αρχίσουν να παλιώνουν. Ο νοών νοείτω.

ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ του Νείλου. Στην Αίγυπτο των Πυραμίδων. Στην Αίγυπτο των Φαραώ. Στην Αίγυπτο των ιερογλυφικών. Στην Αίγυπτο της Σφίγγας... Τι τέξεται η επόμενη στιγμή, τώρα που ξύπνησε ο ραγιάς στη χώρα αυτή; Πόσο αίμα χρειάζεται ακόμα να χυθεί για να βουλιάξει ο τελευταίος Φαραώ;

ΧΑΔΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ μπροστά στο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που πάει να επιβάλλει ανά την Ευρώπη η Γερμανία της Μέρκελ. Τα μέτρα έχουν παρθεί, το 'κοστούμι' για σύνταξη στα 67, είναι σχεδόν έτοιμο.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, δεν πληρώνεις, δεν πληρώνει, δεν πληρώνουμε, δεν πληρώνετε, δεν πληρώνουν. Ο τίτλος του καινούργιου(;) έργου που παίζεται τελευταία. Σιγά τον... έλεγχο. Κράτος, κράτος είσ' εδώ;

ΑΝΗΣΥΧΕΙ, ΛΕΕΙ, για την αύξηση της ανεργίας το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι άνεργοι να δείτε πόσο ανησυχούν για τη μη εύρεση εργασίας. Ενας άνεργος είναι 100% άνεργος, βλέπετε.

'ΔΥΝΑΤΑΙ ΚΑΙ η ουσιαστική ελευθερία να καταλυθεί, αλλά να ζει το ιδεώδες της. Οταν, όμως, καταλύεται το ιδεώδες αυτής, η ελευθερία είναι και της δουλείας χειροτέρα'. Πολύβιος Δημητρακόπουλος 'Η Χρυσή Διαθήκη'.

ΘΕ ΜΟΥ και να ’βρεχε κρασί το μήνα δέκα βράδια,/ να γέμιζαν από κρασί στέρνες μα και πηγάδια. Στα όρια του... σουρεαλισμού η μαντινάδα αυτή που, καλά το καταλάβετε, μου την έστειλε ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης. Το ξανάγραψα. Απ' όλα έχει κι ο δικός του μπαξές.

ΝΩΝΤΑ ΚΟΥΡΜΟΥΛΗ, φοιτητή Τ.Ε.Φ.Α.Α., Κομοτηνή: Χάρηκα πολύ που ο Σύλλογος Κρητών Φοιτητών Κομοτηνής 'Ο Ερωτόκριτος', μαζί με τις άλλες του δραστηριότητες εξέδωσε για πρώτη φορά Ημερολόγιο Τοίχου, ένα τεύχος αφιερωμένο στην Κρήτη και στα τοπία μνημεία της. Να 'ναι καλά η γιαγιά σου που ζει στ' Αγκουσελιανά του Ρεθύμνου, που μέσω του και καλού μου φίλου Γιώργη Κουρμούλη, μου το έστειλε. Συνεχίστε να πρεπίζετε την Κρήτη! Θυμούμαι πάντα τη γνωριμία μου μαζί σας, πέρυσι τον Φλεβάρη, όταν με το Ιδρυμα 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος', βρέθηκα στην Κομοτηνή.

ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ Κεϋλάνης είναι η Λίπτον Τι (Γυμνάσιο Αθήνας). Η σοβιέτα είναι που φοράνε οι Ρωσίδες. Στη Σερβία φοράνε σερβιέτες (Γυμνάσιο Κορίνθου). Ο πρατήρας είναι λέξη δυσνόητη, δηλαδή με δύο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο (Γυμνάσιο Αθήνας). Τρία ακόμα μαθητικά μαργαριτάρια που μου έστειλε ο δημοσιογράφος Κώστας Μπετινάκης.

'Ετσι ανάσκελα στο δώμα/ καθώς ατενίζουμε τον Ιορδάνη/ ο φόβος εγκαθίσταται μέσα μας/ άραγε θα ξαναθυμηθεί ο Θεός/ την ύπαρξή μας για να τιμωρήσει/ την ευπιστία μας/ ή θα χλευάσει το έργο Του/ καθώς λειώνει σιγά - σιγά/ το άψητο χωματένιο σκαρί μας'.
Το Β' από τα 'Τρία μικρά ποιήματα' της Στέλλας Αρκάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Συνήθισα...
Χθες πάλι αίμα χύθηκε στους δρόμους... Μετά από λίγο το ξεπλύνανε και ξεκίνησε το ίδιο παραμύθι, εκείνο το γνωστό, όταν υπάρχουν ακόμη νωπά στίγματα και σημάδια του...
...Ακόμη, ακόμη κι η μούχλα που αναδύεται από τις δηλώσεις των αρχόντων τελικά πια έπαψε να με ενοχλεί! Την αντιμετωπίζω έτσι όπως βλέπω τους επαίτες στα φανάρια και τους άστεγους στον δρόμο, τα πρεζάκια όταν κοντεύουν σε μένα για να μου ζητήσουν κάνα κέρμα!
Συνήθισα φίλε!
Συνήθισα και τούτη πια είναι η πραγματικότητα της ζωής μου!
Κάποιες φορές νομίζω ότι τούτη η συνήθεια είναι “ό,τι χειρότερο” θα μπορούσε να συμβεί σε άνθρωπο!
Και μη νομίσεις πως δεν προσπαθώ κάποιες φορές να την αντιμετωπίσω!
Με διάφορους τρόπους ανάλογα και τον ελεύθερο χρόνο, ότε και αν δηλαδή!
Ωρες και φορές αφήνομαι στις αναμνήσεις μου, τότε που δεν έβλεπαν τα μάτια μου ξεκάθαρα ή που δεν ήξεραν τι βλέπουν, ένεκα και της ηλικίας! Τότε που είχα ακόμη το δικαίωμα στο όνειρο...
Το δικαίωμα στην ελπίδα, την εξιδανικευμένη! Είναι από τις ωραιότερες(!) στιγμές της ημέρας μου, ειδικά όταν θα ’χω πιει και κάνα δυο ποτηράκια, τότε που η συζήτηση φτάνει στο φόρτε της!
Ξέρεις, τότε που όλοι μας είμαστε έτοιμοι να κινήσουμε για να πάρουμε πίσω... την Πόλη!
Εξαρτάται βέβαια και από το είδος της παρέας και της συζήτησης! Ολα τα υπόλοιπα είναι ανάλογα! Ανάλογα την περίσταση, ανάλογα και τα όνειρα ανάλογες κι οι σκέψεις, ανάλογα και τα λόγια...
Μες σε αυτή μου τη... “συνηθισμένη” ζωή -τώρα τελευταία- τριβελίζει στο μυαλό μου ο όρος “φιλήσυχος πολίτης”!
Κάποιος σα να μου λέει ότι τούτος ο ορισμός μου ταιριάζει, απόλυτα, γάντι!
“Εχεις κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, τη δουλίτσα σου, την υγειά σου, γνωστά τα δρομολόγιά σου, δεν πολυανησυχείς! Αυτός είσαι ανάμεσα σε άλλους!”.
Πλέον έμαθα να ζω και μ’ αυτό! Είναι μέρος της καθημερινότητάς μου! Κάποιες φορές το απολαμβάνω κιόλας, αφάνταστα, κυρίως τα βράδια που φορώντας τις πυτζάμες μου αφήνω τη μούχλα απ’ έξω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού να με περιμένει το άλλο πρωί να τη μυρίσω μόλις ξεκλειδώσω την εξώπορτα!
Εξω η μούχλα, μέσα εγώ κι όταν ξεμυτίσω πολλές φορές γίνομαι μέρος της και ’γω... έτσι, από συνήθεια!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Να λοιπόν, που δίχως να το πολυκαταλάβουμε …φλεβάρισε., μπήκε ,δηλαδή ο Φλεβάρης. Καλό μήνα κι όπως μας βρήκε ο Κουτσοφλέβαρος! Ο καλύτερος κατά μίαν έννοια, μήνας για μισθωτούς και συνταξιούχους, αφού ενώ έχει 28 και κάθε τέσσερα χρόνια 29 ημέρες , αυτοί πληρώνονται για 30!

ΤΙ ΗΘΕΛΑ εγώ να το γράψω! Έχει γούστο να το διαβάσει κανένας …τροικάνος και να κόψουν από τον μισθό του Φλεβάρη το αναλογούν ποσό των δύο ημερών. Εδώ πάνε να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι!

Φλιάρης, Ληψομήνας, κουτσός, Κουτσούκης, μικρός και Κούντουρος γιατί έχει κοντή ουρά, αφού έχει λιγότερες μέρες από τους άλλους και Κλαδευτής γιατί οι αμπελουργοί συνεχίζουν το κλάδεμα των αμπελιών και Μεθυσμένο γιατί έχει άστατο καιρό! Από ονόματα ο Φλεβάρης για τον λαό μας, άλλο τίποτα!

ΜΕΝΩ σ’ αυτά για να πάμε παρακάτω. Αρκετά με τον Φλεβάρη που όσο κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει!

Όταν οι τζαγκάρηδες έπρεπε να κάνουν αρβύλες αυτοί έκαναν πέδιλα. Από τον φίλο μου τον γέρω-δάσκαλο η διαπίστωση. Για το πώς φτάσαμε ως χώρα στη σημερινή κατάσταση κουβεντιάζαμε κι αυτός το γύρισε στο …σιβυλλικό.

Να υπερβούμε την κρίση διοργανώνοντας παρελάσεις ομοφυλοφίλων που θα προσελκύουν τουρισμό πρότεινε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. «Όλη η Ελλάδα Μύκονος», σχολίασε ο «Βοριάς» στα «9 μποφόρ»(βλ. εφ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ»,20 Ιαν. 2011)
Πρότυπο ανάπτυξης η Κρήτη! Δώστε στο θαυμαστικό όποια ερμηνεία θέλετε! Πρότυπο ανάπτυξης η Κρήτη; Και στο ερωτηματικό δώστε επίσης όποια ερμηνεία θέλετε.

Ήθελα να ‘μουν πάντα νιος σήμερα και ταιτέρου\ να ΄χα τη δύναμη του νιου και τα μυαλά του γέρου. Ας ήμουνα εγώ πάντα νιος, Ηλία Σταματάκη, κι ας μην αποκτούσα ποτέ τα μυαλά του γέρου. Θ’… αγόραζα εν ανάγκη έναν και θα πορευόμουν.

ΤΑΙΤΕΡΟΥ! Να μια ξεχασμένη λέξη της κρητικής διαλέκτου. Προέρχεται από τη γεν. «ταχυτέρου» με συγκοπή της συλλαβής -χυ- και ανάπτυξη ευφωνικού «ι». (Βλ. Λεξικό ερμηνευτικό και ετυμολογικό του δυτικοκρητικού ιδιώματος» του Αντώνη Ξανθινάκη)

«Επήραμε επήραμε φλουρί κωνσταντινάτο». Έν χορώ οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού. «Επήρατε επήρατε βαρέλι δίχως πάτο». Εν χορώ οι φίλαθλοι της ΑΕΚ. Στην ένταξη του Τσιμπούρ στην ομάδα του Πειραιά, αναφέρονται και οι μεν και οι δε. Αν και αεκτζής θέση δεν παίρνω. Δεν ξέρεις καμιά φορά τι γίνεται.

Ένας σχολαστικός θαυμαστής του ποιητή Χάινριχ Χάινε τον ρώτησε κάποτε πως πέρασε την ημέρα του πριν απ’ το γεύμα και μετά από το γεύμα. «Πριν από το γεύμα ξαναδιάβασα το ποίημα που έγραψα κι έβαλα ένα κόμμα» του απάντησε ο ποιητής. « Και μετά το γεύμα», επέμεινε ο θαυμαστής. «Μετά το γεύμα ξαναδιάβασα το ποίημα που έγραψα και αφαίρεσα το κόμμα που είχα βάλει, γιατί το βρήκα περιττό», απάντησε ο ποιητής.

«Αφήστε το να κοιμηθεί\ τι σας πειράζει το παιδί\ αφήστε το να κοιμηθεί στο έρημο σοκάκι\ και ρίχτε του να ζεσταθεί\ γιατί ‘ναι κρίμα το παιδί\ και ρίχτε του να ζεσταθεί και τούτο το σακάκι\ Και συ Φλεβάρη μου, διώξε το χιόνι\ κάντο για χάρη μου να μην κρυώνει.\ Αφήστε το να ονειρευτεί\ γιατί έχει πίκρα το παιδί\ αφήστε το να κοιμηθεί όσο διψάει η καρδιά του\ πως τάχα έπιασε δουλειά\ και στου σπιτιού του τη γωνιά\τον περιμένει μια αγκαλιά\ να πάρει τα φιλιά του»
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική: Βασίλης Κουμπής Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ
http:\\petaxta.blogspot.com
Χανιώτικα νέα(01.02.11)